- HEERHUG O W A ARB
In het; lokaal van den hfeer Bus werd de jaar
vergadering gehouden der Vrijz. D?m. kiesvereeni-
ging* ^Burgerplicht ditniaal al zeer slecht Le-
zocht,' wet deels wel aan de weersgesteldheid mag
worden toegeschreven-, doch tevens-geweten moet
worden aan geringe belangstelling, wat door den
voorz., tien heer P. Kostelijk, in. zijn openings
woord ten zeerste betreurt.-Niettemin hoopt spr..
dat de zaken ernstig zullen wordien behandeld,
Door den lieer Mienes worden hierop de no ruien
gelezen, welke onder dankzegging worden goed
gekeurd. Nadat enkele mededeelingen zijn ge
daan, worden de ingekomen stukken aan de orde
gesteld, waarvan al aanstonds het jaarverslag
der kamerkringfederatie „Helder" aanleiding
geeft tot een langdurige discussie, vooral omdai
daarin o.m. „Burgerplicht" met de zwarte kool-
stift wordt geteekend. Dit brengt natuurlijk ,1e
vraag naar voren of Burgerplicht uit finantiëcl-
oogpunt wel in dden bond zal kunnen blijven.
Men acht het gewenscht, dat deze vraag ernstig
onder de oogen worde gezien in de federatie
vergadering, niet alleen ten aanzien van „Burger
plicht" en andere genoemde kiesvereenigingvu,.
doch vooral ook in het belang der Vrijz. Dem.
Partij in haar geheel. Na dit zeer uitvoerig debat
komt in behandeling de Beschrijvingsbrief voor
de federatie vergadering, 15 dezer te Helder te
honden. Na ernstige bespreking wordt besloten
tot het zenden van een viertal afgevaardigden.
Nadat.'door den voorz. is meegedeeld die vergade
ring niet te kunnen bijwonen, worden tot afgs
vaardigden aangewezen de heeren A. Mienes, A.
Kroij, D. de Jong en S. Brugman. Allen nemen
de benoeming aan, doch laatstgenoemde verklaart.,
niet zeker te zijn of hij de vergadering zal kunnen
bijwonen.
Uit de rekening van den Penriingm., den heer
P. Waker, blijkt, dat de rekening sluit met een
batig saldo, wat in jaren niet is geschied, terwij.
tevens -wordt opgemerkt, dat dit jaar weder offers
geëisclit zullen worden voor de verkiezing. Onder
dankzegging aan den Penningm. wordt de reke
ning goedgekeurd.
•In het bestuur worden gekozen.- de heeren D.
de Jong en S. Brugman, die beiden deze benoe
ming aanvaarden.
Met éenige teleurstelling werd vernomen, dat
het niet is mogen gelukken Prof. van Embden
voor „Burgerplicht" te doen optreden. Ingevolge
besluit der vorige vergadering zal nu door bet
bestuur nader worden gecorrespondeerd. Alge
meen wordt ten zeerste gewaardeerd het talent
van mr. Oud als spreker en propagandist, toch is
men van oordeel, dat eens een optreding van Mr.
Merchant allicht nieuwe bezoekers ter vergade
ring zou brengen. Het bestuur zal deze zaak ver
der afwikkelen, terwijl getracht zal worden de
vergadering te houden in de 2e helft van Apptl.
Nog wordt van gedachten gewisseld over het
wegenonderhoud, terwijl tenslotte nog de afkeu
ring door de vergadering, wordt uitgesproken over
het feit, dat zelfs door sommige bestuursleden zoo
weinig belangstelling iii de vergaderingen wordt
getoond, zelfs geldt dit voor bestuursvergaderin
gen, inzonderheid geldt deze afkeuring, wanneer
de absentie betreft leden, die door „Burgerplicht"
waardig gekeurd -zijn, om door haar in den Baad'
te worden gebracht. Hierna sluiting.
Van alles en nog wat
Nadruk verboden.
I Schapen, die zoo rustig grazen,
Zonder drukte, zondier razen,
Doen ons door hun vacht verbazien.
Doch van 't varken, dat daar dol,
Snorkt, en snuift en slaat op hol,
Scheert men nooit een vlakje wol.
Schreeuwlers zijn er bij de vleet,
- Balken staat, naar' 't. schijnt gekleed;
Praters telt men bij de hoop,
Zwetsen, kletsen is goedkoop.
Doch dat redeloos geblaf
(Werpt maar weinig vrüèhtjen af;
'tLand is van die razers vol;
iVeel geschreeuw, maar weinig wol.
FEUILLETON.
OM HAAR GELD.
XXXV.
Liza ontwikkelde zich in Bahnsdorf tot een
schoone bloem, die langen tijd in de schaduw
heeft gestaan en nu de koestering ondervond van
de warme en "heerlijke zonnestralen. Hare dagen
waren ingedeeld voor het verrichten van aange
name bezigheden en elk uur werd op de meest
gunstige wijze benut. Zij had ook rijden geleerd
en begeleidde hare tante op hare rijtoeren. Voorts
had zij ook nog een andere, niet minder gezonde
sport met voorliefde beoefend. Achter den Bahns-
dorfer tuin stroomde de Saaie. In een lichte roei
boot maakte zij dagelijks een paar tochtjes, in
hoofdzaak alleen, aangezien mevrouw von Bahns
dorf die schommeling mindfer-goed kon verdra
gen. Zij was echter een uitnemendenzwemster en
had de roeisport Liza ten zeerste aanbevolen.
Dit geheel gewijzigde leven oefende een hoogst
gunstigen invloed uit op de jonge vrouw. Zij
beeldde zich dan ook in, dat zij gelukkig was
en trachtte dit steeds door opgeruimdheid en blij
moedigheid in gezelschap van haar tance te be
wijzen. Mevrouw von Bahnsdorf hield zich alsof
zij daaraan geloofde, doch zeker wist zi]. .lat
Liza een zwarien, inwendigen strijd streed.
Scheen het na het vertrek van iaonaid, dat zij
werkelijk kalmer en rustiger, meer voldaan en
tevreden was geworden, er kwamen ook oogen-
blikken, dat de woorden van Ronald, zijne ge-
li eelé bekentenis een aanval op haar hart deden
en haar Diet met rust lieten. Zou het dan toch
werkelijk waar zijn, dat hij liefde voor haar bad'
opgevat? Elk woord riep zij steeds weer op
nieuw in hare herinnering terug: zij zag zijn
blik, smeekend op haar .gericht, 'en liet die
zoete, lokkende droombeelden aan haar geestes
oog voorbij gaan. Maar dan schrok zij op, ver
weet zich zelf een zottin te zijn en trachtte
elk teeder gevoel, elke vergevensgezindheid, elke
opkomende gedachte, dat hij haar werkelijk "be
minde, uit haar hart te bannen. Met opzet blijk
baar zich jzelf te willen kwellen, riep zij die
Ge kent ze, beste lezer, waarschijnlijk wel in
uw naaste omgeving, dat soort van menschen,
wier kwaliteiten -door den leekedichter higf§oven
zpjo sarcastisch worden gehekeld. Ze doen alles,
ze kunnen alles en als 't puntje op de i-gezet
moet worden, dan doen ze 't vaak nog slechter
dan zij die in 6tilte hun weg gaan, maar werken
als liet dag is, ook al ligt hun arbeidsveld niet
aan den weg. Wat er geworden is van de verte
genwoordigers der Russische élite, de mensehen,
die vóór de revolutie in Busland tot, de hoogste
kringen in dat groote rijk behoorden,- daarvan
deelt een dagblad-correspondent in Hongarije een
paar staaltjes mee. Een bekend politicus in Boe
dapest, graaf Andrassy, ontmoette onlangs in hel
trappenhuis van zijn woning twee mannen, die
zakken steenkolen naar boven sleepten en die tot
verbazing van Andrassy Fransch spraken onder
elkander. Toen deze daarop hoordij, dat de eene
steenkolendrager den ander Excellentie noemde,
begon de zaak hem te interesseeren. Het. bleek
toen, dat de een een Russisch generaal en graaf
was en de ander ook een officier van hoogen
rang. In een der tingeltangels in dezelfde stad,
trad voor kort een prinses Sviatipolsk-Mirsky
cp, eene opvallend schoone jonge vrouw van nog
geen twintig jaar oud. Aan welke beleedigingeii
deze blootstond, kan men zich gemakkelijk voor
stellen. In een tabaksfabriek werkt als arbeider
een gewezen Kussisch kolonel, die in zijne avond
uren uit bordpapier vlinders maakt, welke wer-
ke.ijk van kunstzin getuigende producten hij dan
voor 5000 kronen (ongev. L0 cent) per stuk ver
koopt.
In ons eigen lieve landje hebben we de demo
craten bij bosjes, in allerlei nduanceerïngen, in
alle partijen, kerkelijk of onkerkelijk, ze zijn alle
maal voor de Fransche leuze „vrijheid, gelijk
heid en broederschap", mits hun vrijheid geen
geweld wordt aangedaan, hun gelijkheid met dè
superieur worde op één lijn, en... de broederschap
van de overkant tot hen komt. Wee dengeae die
dezulken durft te zeggen: „gij zijt de'ware broe
der uiet!" In eigen oog <jn ze och zoo braaf-en
de één acht zich niet uiinemender' d»n de ander
en onrecht, neen, dat duidien ze niet. t Mocht
watDe lezer oordeeleTe Maastricht is xl maan
den lang een zaak aanhangig betreffende ge
knoei bij den keuringsdienst- Een ambtenaar, die
zijn plicht doet, zonder aanziens des persoon,
handelt, ligt met zijn chef, een gepensioneerde
meneer van het leger overhoop. Zoowel het een
als het ander heeft dien ambtenaar een plaats
in het zondaarsboekje bezorgd. Zoo'n arrogante
pennelikker, wat denkt de vlegel, moet die men
schen van eer en aanzien herinneren dat de wet
cok voor hen bestaat? Kan hij geen oogje dicht
knijpen als de wét ontdoken wordt door een kapi
taalkrachtigen of armen zondaar? Zijn chef zorgt
er voor, dat er bij de autoriteiten geheime .staten
worden ingeleverd, tegen welker inhoud hij zich
natuurlijk niet verdedigen kan. Een middle Uje,
dat de chef uit zijn militairen diensttijd wel
zal hebben geleerd. Gelegenheid om zich tegen
aanvalle ml' beschuldigingen te verdedigen, heeft
de ambtenaar niet. Hij heeft één grooten steurt
en dat is de meerderheid van den raad. De socia
listen .een deel van de katholieken en die belasting
partij heeft hij op zijn hand. Eén van de wëtb-iu-
ders is zijn groote vijand. Dat is die huisvr.en 1
van zijn chef. Als de zaak van den „keurings
dienst' 'in den raad1 komt en dat gebeurt nog
al eens' een keer dan is de dbftige raadszaal
een ooriogskamp. Maar de plichtsgetrouwe amb-
lenaa rwordt natuurlijk het kind van de T.ejcenii]g
de hulp van den raad ten spijt, want met groote
heeren is het slecht kersen eten. Mijn huishoud
ster drukt het op haar manier uit: „KrelU",
zegt zo, „het vet wil boven drijven".
De tonge van een booze vrouw
Brengt vaak een huis in druk en rouw,
zegt Salomo onberijmd en vader Cats --
rijmd
De tonge van een praatziek wijf
Wrocht onrust, haat, wrok en gekijf,
maar met alle respect voor de Vrouwelijke kennis
van beiden,
Als 't tongetje van dè vrouw stil .staat,
(Weet manlief dikwijls Ook geen-raad.
'tGebeurde in een plattelandsgemeente -waar
'pén boer een mooi vet varken had. Met z'n vrouw
was hij overeengekomen 't beestje voor eigen ge
bruik te bestemmen. De oploópende prijs der var
kens bracht den boer tot 'n ander inzicht. „Laten
we het varken verkoopen", adviseerde tiij z'n
vrouw. De boerin wou er niets van weten. „Wel-
nèélij" antwoordde ze op het voorstel van hair
man, „die paar centen meer geeft geen voordeel.
Ik wil geen ham, worst en spek van 'n „vreemd"
varken hebben. De boer zette echter door en het
varken werd verkocht. De boerin ontving de
gebeurde bankbilejt.ten en borg ze in -Ie kast.
Maar ze zou zich op haar - manier wreken
's Avonds bij het koffiedrinken stond voor het
gezin, knecht en meid 'n boterham met worst
klaar, die van den boer was gemeubileerd met
een der bankbiljetten, voor het varken ontvan
gen. Een wraak, dunkt ons, die te dragen was
er werd iets voor in de plaats gegeven, waarover
do eigenaar van hotel „Kwiek" zich mocht bekla
gen. De hotelhouder vroeg op zekeren dag tien
kaïnermeisje. De eerste die zich aanmeldde had
zeer goede getuigschriften en zag er bovendien
aantrekkelijk uit, zoodat de hotelhouder haar da
delijk aannam. „Het is hier de gewoonte om
het huurcontract met een zoen te bezegelen",
sprak hij gekscherend, den arm om haar middel
lege-end, en de daad bij het -woord voegende. Doch
juist kwam zijn vrouw binnen, met het gevolg,
dat het meisje in een minimum van tijd weer
buiten stond. „Is dit hotel Kwiek" vroeg een
heer, die zij juist voor de deur tegen het lijf liep.
„Dat zon ik denken," sprak hfet meisje; „ik ben
er aangenomen, gekust, ik heb er ruzie gehad
en der. bons gekregen, alles in den tijd van vijf
minuten."
Wanneer onze rechterlijke molen ook eens zoo
vlug maalde! Een rechtbank-procedure is ge
woonlijk een lange geschiedenis. De Armenraad
te Amsterdam heeft bijna drie jaar geleden een
commissie ingesteld, wier taak het is om een min
nelijke schikking tot stand te brengen tusschen
behoeftigen, die onderstand vragen, en hunne on
derhoudsplichtige familieleden. Deze commissie
heeft reeds goed werk gedaan, maar ondervindt
het ook, dat men niet altijd op het woord van
milieleden, die beloofd hebben, hunne arme hloei-
menschen vertrouwen kan. Soms n.l. zijn de fa-
belofte weer vergeten. Ook wel komen zij niet
verwanten te steunen, maar al te spoedig deze
niel eens aan 't afleggen van deze belofte toe. In
dergelijke gevallen zou de Armenraad gaarne een
snelle beslissing van den rechter wenschen.
'tVersje over Jan Jansen, 'tis bekend:
[Eer brengt een arme vader,
'Met vreugd zes kind'ren groot,
Pan dat zes rijke kinderen,
jHem koest'ren in den nood.
Nog al te dikAijls komt het voor, dat kindieren
weigeren, ook als ze in goeden doen zjjn, dfc,
zorg voor hun arme ouders op zich te nemen.
Waarvoor is er anders een Armbestuur of èen
Diaconie? redeneeren zij.
Jozef Israels heeft zoo treffend -dit- weerge
geven in een van zijn meesterschilderstukken:
„Arm en Oud". Is dit het geval dan is een lange
'levensavond een marteling. De grootvader in het
-verhaal dat nu volgt, ondervond dit. Na zooveel
maanden werd hij van 't eene op 't andere ïtind
overgegeven. Voor Krelis was hij bij Jansej er'
daarvoor bij Dirk geweest en over enkele dagen
zou hij -verhuizen naar Matthijs. Och bij Krtelis
was 't wel te houden, als de kindleren hem niet
geregeld tot mikpunt van hun plagerijen gemaakt
hadden. Daarover piekerende liep hij den straat
weg op, waar hij „den Malle" ontmoette, wien
hij zijn nood klaagde. Met hem sprak de grijsaard
wonderlijk langen tijd en bij het afscheid scheen
het wel of „de Malle" hem wat toestopte, dat
hij met bevende hand in zijn oude leeren porte-
vreeselrjke oogenblikken weer voor den geest te
rug, en hgorde zij Bonald zijn vrijheid afsmeeken.
Dan zag zij zich zelf weder van haar kamer!
vluchten, het hotel uitgaan, in het rijtuig stappen,
maakte zij in gedachten nogmaals den moei-
zamen tocht naar haar tante, neen, zij wilde,
zij kon en mocht niet mèer aan zijne liefde
gélooven, wilde niet voor de tweede maal teleur
gesteld en bedrogen worden! Het was boter t.e
strijden, haar gevoel te smoren, haar liefde te
overwinnen, en alles te vergeten.
Zij kon het zich zelf niet vergeven, dat zij
steeds Weer aan de woorden moest denken, die
haar het bloed naar de wangen jaagden, die haar
deden opschrikken en haar verleidelijk en zoet
in de ooren klonken: „Liza, ik heb je lief!" O,
zij ergerde en schaamde zich, dat zij deze lok
kende woorden niet uit hare herinnering kon ver
bannen. Waarom hield zij nog van hém, waarom
kon deze liefde niet verflauwen en verloren gaan
Had zij niet het ergste geleden, dat een vrouw
kan overkomen? Had zij hém niet haar geheele
ziel geschonken, zich zelf prijs gegeven en opgeof
ferd aan die teedere liefde, aan hem, die geen
verlangen daarnaar had en met tegenzin haar lief
kozingen had verdragen. Had zij reeds niet ge
noeg smaad ondergaan? Deze gedachten riepen
weder alles bij haar-wakker wat zij had móeten
dulden en dragen; en dan voelde zij zich Merk
genoeg dé loksiem, die zich telkens weer opnieuw
deed hooren, te weerstaan. Zij ging zelfs zoover,
in die opwellingen aan eene scheiding te denken.
En hoe zwakker zij zich gevoelde, des te sterker
drong die gedachte aan haar op, waarmede zij
zich zelf trachtte te redden. Zij beeldde zich in,
dat zij dan pas vrede en rust zou krijgen.
Thans behoefde zij immers geen vrees meer te
koesteren, dat zij door eene scheiding Bonald in
liet verderf zou storten. Mijnheer von Wuslrow
sebreef vol geestdrift over zijn nieuwen huisge
noot. Hij hoopte van harte, hem steeds op Wus-
trow te kunnen behouden. Bonald had zich on
ontbeerlijk weten te maken en mijnheer en me
vrouw von Wustrow hadden innige vriendschap
voor hem opgevat. Voor Ronalds toekomst1 was
dus niet te vreezen, ook niet "wanneer zij officieel
van hem was gescheiden. Kas het dan niet t-e-
feuille borg. Toen hij thuis kwam keef zijn
schoondochter allerijselijkst tegen hem, omdat hij
te lang'was -uitgebleven. Maar hij scheen 't nou
welijtef te hooren en in zijn oogen was een vreem
de glinstéring. Den volgenden. Zondag liep „de
Malle" onverwachts het erf op. „Hij moest, gronl
vader even spreken. O, zé hoefden volstrekt niet
weg te gaan, 't was geen geheim. Hij zat alleen
maar wat in de penarie. Kón grootvader hem
niet;.... ze waren toch zulke ouwe vrinden eil hij
had gedacht...." „Hoeveel" vroeg de grijsaard
ronchalant- en tastte naar zijn binnenzak. „Wa:
drie honderd gulden genoeg?" en hij haalde
hoe was 't godsmogelijk de briefjes te voor
schijn en gaf ze gaf zezonder blikken of
blozen' den „Malle". Sedert dien dag is het
levenspad van den grijsaard over rozen gegaan
tot 't einde van zijn dagen. Wéér trok hij van
den een naar den ander, maar overal was zijn
intocht een triomf. En Krelis' kinderen krege
ransel als ze hem plaagden en zeiden wenschjes
op als hij verjaarde.
èBij al de misère en moeilijkheden op dit
dermaansche zijn de meeste menschen er teel
maar ten zeerste op gesteld, hun leveuspaadj
zoo lang mogelijk te rekken. En als ze oud ge
worden zijn, zoo mogelijk weer jong te worden.
We weten reeds van vele pogingen daartoe dooi
inenting met apenklieren. Algemeen en schitte
rend schijnt het succes niét te zijn. Althans, die
toepassing bepaalt zich tot zeldzame uitzonde
ringen. De Parijsche dr. Javorsky gaat het nu
probeeren met bloeSoverbreiiging. Voorioopig woi
den de proeven alleen met dieren genomen. Bloeo
van gezonde jonge dieren wordt overgebracht in
de aderen van oude. En met succes, zegt de dok
ter. Een zeer kleine hoeveelheid jong bloe l ij
voldoende, om al hot bloed van een oud
te veranderen en het weefsel en heel het \,rg
nisme te verjongen. Men kan de bloedovertappinj
uitvoeren op zeer hoogen leeftijd. Dr. Javorsky
heeft, toen hij met dieren zulk een succes had
er ook menschen aan „gewaagd", laten .we zeg
gen: er van laten profiteeren pas-den ver
maarden 84-jarigen schilder Guillaumin met vol
ledig succes behandeld. De schilder heeft- op
manier zijn slaap teruggekregen. Een Engelse]
arts beweert op theoretische gronden dat i
merisch een duizend jaar kan worden; Z.Ed. ge
leerde grondt zijn meening op een parasiet
Bilhaziaworm, welke in Egypte talrijk voorkomt
In het menschelijk lichaam kan deze worm, welk
overigens geen 28 uur leeft, 28 jaar worden, du
onder ideale levensvoorwaarden bereikt het deze
leeftijd. Had de mensch ook zulke benijdenswaer
dige levensvoorwaarden bereikt dan zou aie
levensduur honderdvoudig verlengd worden.
flinker: I
Ininig
aiddag 2
nellv s t I
ïierbij sc
naar als
lat toen
terdam i
5 uüj
iótmen
nen door
c-herpo o
Intussc
n het zi
n zwarei
Te Bot
pced. De
chade aa
;en woeie
brand
ulp te
^ten e.d.
ers. Op
sneu-
oncn geri
oofd en
erbonden
Erger v
wamen
innen ,m
erukt va
1 uur b<
hepen.
Van de
hip „Pe
llereerst
n den
,dai
rijzeld ei
ior de st
Langzai
-aar drie
loyd lag
Bandoen?
oor i
diei
evig
dezi en geraai.
bi apte
DE STORM.
ter, dat zij aan dezen onhoudbaren toestand een
einde maakte? Ook voor Bonald zou het on
getwijfeld beter zijn. Zij wilde hem gelaten en
vriendelijk, maar toch beslist, uiteenzetten, dat
aan een wezenlijk en waarachtig huwelijk tus
schen hen niet viel te denken, en dat het laar
om maar beter was dien huwelijksband te ver
breken en zich van dien uiterlijken schijn te.
verlossen. Waarom dit juk nog 'langer te dra
gen? Wat bond hen eigenlijk nog aan elkander?
Neen, het was beter dit met vaslte hand te
verbreken, ook ai zou dit een oogenblik pijn doen.
Zooals het thans was, was hun echt een rem, die
hun beiden den weg tot verdere ontwikkeling
versperde. f
.Langzaam had haar ziel zich met deze gedachte
eigen gemaakt, maar niet zonder steeds weder
opnieuw in haar besluit aan het wankelen te
worden gebracht. Zoo ging de zomer voorbij met
zijn heerlijke bloemenpracht. De oogsttijd, die
de vruchten van den arbeid bracht, was voorbij,
en in Rahnsdorf kwamen stille dagen, zoo goed
als overal op het land. Om dezen tijd maakte
gevrouw von Bahnsdorf reisplannen. Ieder jaar
was zij van' eiude October tot Kerstmis of van
Kerstmis tot einde Februari van haar stille Ra hm
dorf weggetrokken om elders verstrooiing en ont
spanning te zoeken. Deze weken werden door
haar benut haar geest weder te ver.frisschen met
nieuwe denkbeelden, nieuwe menschen te leeren
kennen, nieuwe vriendschapsbanden aan te knoo-
pen en de oude te vernieuwen. Met Kerstmis was
zij echter weer thuis, om, naar oudé gewoonten,
haar ondergeschikten zelf den kerstmisdisch te
bereidén en de tafel gereed te maken. Op zeke
ren dag, toen zij heel gemoedelijk en vertrouwe
lijk met Liza bij den haard zat te schemèreu, ter
wijl buiten de najaarsstorm groote regendroppels
tegen de ruiten deed kletteren, zeide zij plotse
ling, van het gewone thema afstappende: Wat
zou je er van zeggen, Liza, wanneer wij zoo spoe
dig als het kon onze koffers pakten en het slechte,
regenachtige weer ontvluchtten? Rahnsdorf is in
een inoddertuin herschapen.
Liza schrok op uit hare overpeinzingen.
Ik vind het wat behaaglijk en gezellig bij
den warmen haard. .Uitgaan is voor mij heelemaal
Aan den
m den w
nde maa
De filiaal-inrichting van het Kon. N'ed. Met^weest oi
orol. Instituut meldt:
In den nacht van Maandag op Dinsdag heeft (I
barometer ons zeer snelle veranderingen in de
luchtdruk laten zien. Te 1 uur namiddag 9 Febi
was de stand 757.1, daarna begon dé barometer
dalen ,de wind aan te wakkeren, zoodat te 8,-uu
een Zuidwiesterstorm woei, welke in «kracht ree
nam en te 11 uur namiddag en des voormiddag
0 u. 40, van 10 Februari een gemiddelde snelheii
van 22.5 m. per sec. werd bereikt, gepaard gaan erd aan;
de met 2 stootten van 98 en 130 kg. per M2. T
1045 teefcende de barograaf een stand van 74$.
toen trad een zeer snelle stijging van den lucbj ijhschip
hadigd v
In de ti
druk in, zoodat te 5 uur de stand weer 759.5 wa:
Te 0.40 m. v.m. 10 Februari was de windrich
ting een oogenblik Noordwest, daarna kromp d dreven
wind weer, te 8 uur voormiddag was de richtinj largareti
Zuidzuidwest.
De zeer snelle veranderingen in windrichti
en vooral het feit, dat de richting zoo kort Noor<
west bleef, heeft ons voor z,eer hooge zeestande
behoed, waarbij wel in aanmerking dient genome-
te worden, dat de asironomischc getijden (sprini
tij) zeer hoog zijn in deze dagen.
j 1912 hadden wij soortgelijke verschijnsels
toen hadden wij des namiddags 26 Augustus ee
niet noodig.
Heb je geen lust tot reizen, Liza.?
Liza zag haar tante aan.
U zeker wel, tantetje, niet waar?
Eerlijk gezegd, ja. In dezen tijd van lw
jaar komt steeds het verlangen bij mij op e
uit te vliegen.
Lachend omhelsde Xiza haar tante.
Laat ons dan op reis gaan, tante.
Ga je dan gaarne mede?
Met u is het overal heerlijk.
Waar wil je heen?
Dat moet u maar beslissen, tantetje.
Ik zou wel naar het zuiden willen gaai [geloopen
Wij willen den regenachtigen herfst ontvluchte
Ben je al eens met je oom en tante in Nizza g
weeet, kind
Neen, tante.
Prachtig is het daar. Ik weet daar in de n
bijheid van Nizza een mooie villa. Zij beh"-1
aan twe ezusters, die er een voornaam pensic
hebben ingericht. Het beste gezelschap komt daa
ik ben er reeds een paar malen geweest,
de laatste maal is nu drie jaar geleden. Zooa
ik zei, het is er heel mooi en ik heb er ste«
een hoogst aangename herinnering aan behoul' |P blijve
Villa Ten-da ligt onmiddellijk aan het schoei In de JV
meer, waarop men een heerlijk uitzicht hee®™-:
vanaf het breede terras. Je kunt er dus na
hartelust roeien, waartoe alle gelegenheid wof
geboden. Dat is weer eens wat anders dan in? Lo«iing
regend te worden op Rahnsdjorf. ®ét st
Waar u heen gaat, ga ook ik, tantetje. 's uok
gaan dus naar Nfkza. i Was
Best, dat blijft afgesproken. Morgen zuh I „Sla
wij beginnen te pakken. Ik zal onmiddellijk o I <"e
telegram zenden naar de gezusters Tenda en 1 111 bekom
mers voor ons bestellen. I ®n. °P1
Liza zag in gedachten voor zich heenzij gr<* I ls v
de hand harer tante, terwijl zij zeide: U «I j zlJn te
toch mijn naam wel verzwijgen, tante? Ik l> I d® s'
eenvoudig uw nicht Liza Limbach. J moeten
Mevrouw von Bahnsdorf zag haar uitvorschc™
aan. 1
Waarom dat, kind? - 1
'Een donkere"blos steeg Liza naar dè wan:
|j (ffiordt vervolgd}
mer
:hi pvan
ihtige ze
grepen -
arkkade.,
de stra
icht, dat
ich kort
richtinj
igen een
rivier
klere op
tip van i
bracht.
De „Pee
n ingedi
nder ver
Zoowel i
akten v
drift, z
In de
arisienn
isters",
agen. De
Twee lie
di
legen, zi
ot „Heer
deLeu
orel de
politie
aan lai
In de Pi
bescha
n de 3t.
•In de Mi
drift g
al, waar
De „Ibei
los,
tip.
In de V
artouw,
i storm
'gende 4<
vaarte zi
smederr
i muur
ederij a:
ders, di-
h in vei
»g. Het
aalhaven
leerd gel
1 een len,
itand bo-
Zu
geslage
A-an den
man,
l' ernstij
"m was
aide bo
k het v
