grte
Het leven in de Hoofdstad
OVER BAZARS^ WINKELWEKEN,
WINKELSTRATEN EN ATTRACTIES
Nu er j.veercïTen^-^jnketfl'èèk acïter'*dën"T:ug''''is,
meer- iijr.de sen te.plaats in het belang Van' deft
winkeliersstaftd/- maar-tqéh -eigenlijkrxrok' int hét al
gemeen belang, hiervan een- nabetrachting te
moeten.houden. En_pleidooi,voor,hetgeen we onder
een winkelweek verstaan maar zoo dat we vader
van Alphen's: „Een vrieiid die ihij mijn feilen toont
Gestreng gestraft, enz." niet geheel vergeten.
De winkelstraten van sommige onzer Nederland-
sche steden hebben altijd groote attractie dier
plaatsen gevormd. Niet overal, 'n Winkelstraat,
nu ja, die heb je lciht overal, maar een KjalvA--
straat als in Amsterdam, 'n Hoogstraat als in
Rotterdam, n' Spuistraat als in Den Haag, een
Broerstraat als in Nijmegen, een Kathelstraat als
in Arnhem, heeft men in andere plaatsen door
verschillende omstandigheden nooit kunnen krij
gen. Die nauwe, gezellige winkelstraten met naast
en vlak over elkaar hel-verlichte étalages, waar-
tusschen de groote en sterk gefrekenteerde wan
delparade van oud en jong (de jeugd voorop!),
geregeld plaats vindt, zijn in de groote wereld
steden onbekend. Zelfs Parijs, hoe een heerlijke
stad ook, heeft dat nooit gehad. Een uitzondering
maakt Kopenhagen, wier; Ostergade verbazend veel
aan de Kalverstraat doet denken. Ik stel dus
voorop dat hoe gezelliger en drukker en aantrek
kelijker men die winkelstraten maakt, des te meer
men de belangen van verschillende Hollandsche
setden in het algemeen en die van Amsterdam in
het bijzonder, bevordert.
In den goeden, ouden tijd hadden we geen offi-
cieele winkelweken noodig. Toen werd in de drie
weken voor St. Nicolaas een etalagewedstrijd ge
houden, zoo schitterend als men maar bedenken
kon en waarbij de burgerij van haar belangstelling
blijk gaf door van 8—u uur van Haarlemmer- tot-
Frederiksplein.(via Dam en Rembrandtplein natuur
lijk) een compacte menschenmassa te vormen. La
ter is de mentaliteit der belanghebbenden eenigs-
zinns anders geworden, waarbij voorzeker ook de
bekende verordening van invloed zal zijn geweest.
En ik denk onwillekeurig ookk aan een weibeken-
bekenden Duitschen bierhuishouder in Amsterdam
die sinds menschenheugenis in zijn „Kneipp" een
kerstboom had staan. Toen hij een groot café op
eersten stand was begonnen, miste men den
Kerstboom. Ik vroeg hem naar de reden. „Ich
habe das nicht mehr nöthig", was zijn antwoord.
Intusschen waar men dé kermissen heeft afge
schaft en het later bleek dat men ze toch niet
kan missen, richtte men „volksfeesten1' op. Zoo
zocht men ook surrogaten voor de Nicolaasdrukte
en -étalages, maakte de halve stad rood met Wei
nachts-étalages vaak absoluut té onpas en
organiseerde winkelweken.
Eerlijk gezegd lijken mij de laatsten in Amster
dam vrijwel een mislukking, 't Is maar een kleine
kring, die er notitie van neemt, die er over
spreekt. Het gros der menschen ziet en merkt
er niets van. Of de deelnemers te veel verspreid
zitten, of zij zich om het nu eens zeer beleefd
uit te drukken te veel bepalen tot het arran-
geeren van een smaakvolle, practisch ingerichte
show van de door hen verkochte artikelen, wil
ik onbesproken laten. Over het feit valt niet te
•redeneeren, 't is alleen maar de vraag op welke
wijze kan er verbetering worden gebracht. En dan
lijkt mij toe dat men het niet aan een of andere
vereeniging moet overlaten, U weet wel hoe het
met vereenigingen gaat. Het gemeentebestuur, daar
ben ik van overtuigd, zal wel het belang inzien
onze winkelstraten 's avonds zoo aantrekkelijk mo
gelijk te maken. Menschen, die werken, en knappe
huisvrouwen, die de zorg voor hun huishouding
hebben, hebben overdag geen tijd langs de win
kels te slenteren. De gemeente zou bijv. kijk
en koopdagen kunnen organiseeren (telkens bijv.
een halvë maand), twee keer in het jaar voor de
City en eefi-keer per jaar voor de diverse wijken.
Uitgeloofd zou moeten worden een flinke hoofd
prijs, een 2e prijs en een flink aantal kleine pre-
mien. Door een referendum waaraan menschen die
zelf winkelzaken dreven niet mochten deelnemen,
zou moeten worden uitgemaakt, welke etalages het
meest de algemeene opmerkzaamheid hadden ge-
trokken. Ook in het zakelijke is het beter soms niet
zakelijk te zijn. Wat hadden de Bazars, 'de winkels
aar speelgoederen, TpnT3isk-mtKelen7 beeldjesT
dampjes, broches en allerlei snuisterijen worden
'verkocht,- vroeger geen sterk-sprekende étalage?;,
tableaux met décor en vernuftig aangewende re-
quisieten, die op zich zelf wel in heel verwijderd
Verband stonden met wat er in de Bazars ver-
:kt>clit wérd, er he'elemaal misschien niets mee te
maken had, dóch die als een bonisseiir de men
schen toch naar binnen lakten.
Van zoo'n kijk- en koopweekk zou heel Amster
dam dat er aantrekkelijker door werd 5 profi
teered De winkelstand, die er aan deelnam, na
tuurlijk in dé eerste plaats. Maar laten wij dit on
zen nijveren winkelstand, die daar tot laat in den
oacht zijn best zou doen, van harte gunnen. Bo
vendien zou door het drukke verkeer ik behoef
dit niet nader te detailleeren velen wat verdie
nen en vrij wel wat uitgeven, maar ook profiteeren
Een dergelijk plan niet uitgevoerd door een
vereeniging, maar namens de burgerij zelf zou
bij ons Gemeentebestuur zeker in goede aa ig
vallen. Want het voelt er ve<;l voor het leven in ue
hoofdstad mooier, gezelliger, giootsteedscher, vroo
lyker en aantrekkelijker te maden. Want nu wil het
zelfs op het afgelegen Frankendaal een'Gemeente
openlucht-theater stichten. Ik heb vroeger vaak
voorstellingen in die openlucht-theaters in Oost-
Europa bijgewoond en er genoten. Als ik me
gqed herinner het was in mijn prilste jeugd
had Jóu ze, ogk zoo'n ^openlucht-theater in den
Parktuin itj de Plantage op de plaats waar later de
Parkschouwburg verrees. Maar die was toen goed
gelegen, feitelijk vlak bij het Rembrandtplein. La
ter is vele malen getracht een dito gelegenheid in
den Toihuistuin over het Y te stichten. Financieel
er toch, niet ongezellig, prettig verlicht. Tolhuis
Yhad deze proef alle kans te gelukken. De tuin was
was populair. Je kon goed hooren en zien en had
als je met kijken wou een heerlijk zitje over
t iwaarvan in den zomer veel te weinig werd
geprofiteerd. Een gezelschap goede variété-artis-
ten want die hooren in zoo'n openlucht-thea
ter, als het u blieft geen hooge kunst speelde
er o p deeling. En toch kon de zaak, ondanks her
haalde pogingen, toch niet blijven bestaan, om
dat er absoluut niemand kwam dan een verdwaald
vnjkaartje, kennis van een der artisten. Men vond
net te ver. Doch naar Frankendaal, vanaf de Kal-
verstraa tminstens 21/2 maal zoo ver, waar men de
kunst van Verkade denkt te geven, waar in het
hartje van den winter onze mooie Stadsschouw
burg leeg. bij blijft en men er gaarne een deel van
onze zoo rijk voorziene Gemeente-schatkist zou
willen offeren, lijdt het geen twijfel of het plan zal
slagen en ons Gemeentebestuur heeft er alles voor
over van Amsterdam de schoonste en aantrekke-
hjkste stad van de wereld te maken. Met klem
beveel ik daarom mijn plan voor officieele kijk- en
koopvveken, waardoor telkens deelen der hoofd
stad in een attractierijke Wereldtentoonstelling zul
len worden herschapen, bij alle Raadsleden aan
en hoop dat zij er spoedig een voorstel van zullen
maken. Al zou het -subsidair - alleen maar als
een équivalent zijn voor de winkeliers, nu weldra
duizenden en duizenden uit de binnenstand naar
r rankendaal's openlucht-theater zullen worden ge-
t Voor binnenlandseh' verkeer worden echter geen,,
gouden: tientjes en- vijfjes ^beschikbaar gWteid.
Uit voer zal- échtereerst 'mogen plaats -hebben
als de wisselkoers boven goudpariteit zal zijn."
Arbeidstijd in Slagerijen.
Aan hoofden en bestuurders van slagerijen in alle
gemeenten des Rijks is vergund, dat van iff Mei
tot en. met 6 Juni in hun onderneming, in afwij
king van het bepaalde in de artt. 23 en 24 der Ar
beidswet 1919. arbeid wordt verricht volgens on
derstaande werktijdregeling (eerst wordt genoemd
de datum; daarna het maximum aantal werkuren
voor mannen; vervolgens het maximum aantal werk
uren voor jeugdige personen van 16 en 17 jaar
en voor vrouwen; ten slotte de uren, waartusschen
arbeid mag worden verricht):
18 Mei, 9u. per dag, 9 u. per dag.
19 Mei, 9 u. per dag, 9 u. per dag.
20 Mei, 11 u. per dag, 10 u. per dag.
22 Mei, 10 u. per dag, 10 u. per dag.
23 Mei,t 11 u. per dag, 10 u. per dag, allen te
7 u. v.m. en 9 u. n.m.
25 Mei, op één dag 5 uur, op één dag 5 uur.
8 uu t Vee ^a"en uur' op twee dagen-
e? Mei, op één dag 9 uur, op één dag 9
uur, allen te 7 u. v.m. en 6 u. n.m.
28 Mn 7 u. v.m. en 9 u. n.m.
29 Mei, 10 u. per dag, 10 u. per dag, 7 u
v.m. en 9 u. n.m.
30 Mei, ix u. per dag, 10 u. per dag. 7 u.
v.m. en 9 u. n.m. 5
1 Juni, 3 u. per dag, 3 u. per dag, 8 u
v.m. en n u. v.m.
2 Juni, 9 u. per
en 9 u. n.m.
3 Juni, 8 u. per dag, 8
en 6 u. n.m.
4 Juni, 8 u. per dag, 8 u. per dag, 7 u. v.m,
en o u. n.m.
5 Juni, 9 u. per dag, 9 u. per dag ,7 u. V.m.
en 9 u. n.m.
6 Juni, 11 u. per
v.m. en 9 u. n.m.
dierenmishandeling.
De reizigeretarieveii }>ij' - de Duitsche spoor
wegen zullen op 1 Mei met 10 pet. worden ver
hoogd. De-directie Van de spoorweg maatschap
pij acht deze verhoóging noodzakelijk om de. 80
millioen mark te dekken, die- voer de. loonayerhoo.
-ging tyordehvéxeischt. De-Taaie ven voor -t goede
renvervoer .blijven onveranderd, daar een verhöo-
ging van deze tarieven een verhooging van de
prijzen der levensmiddelen ten gevolge zo uheb-
ben.
9 u. per dag, 7 u. V.m,
per dag, 7 u. v.m.
per dag, 7 1
(„St.-Ct.'D
FEUILLETON.
GEWROKEN.
XII.
Het zal alles zoo blijven als het is, namelijk
voor zoo ver als dit mogelijk is, Eenige vernieu
wingen en herstellingen moeten toch geschieden.
In het benedenste gedeelte van het slot valt hier
en daar het behang van den wand. Maar, ,lat
heeft den tijd tot den Winter. Tijdens ik op rei»
ben en jelui beiden met mevrouw Weruer in
Dresden verblijf, kan'hier alles in orde gebracht
worden.
Eigenlijk gezegd, had ik hier toch wel graag
een winter doorgebracht, zeideMary verge
noegd.
Coulmann zag haar lachend aan.
Jij? Zonder bal, zondter tooneel, zonder
concert? Dat zou jij heelemaal niet uithouden.
Mary lachte vroolijk. Dat kan u een keer
probeeren, papa.
Een volgfenden winter dan. Dezen winter
kan daar niets van komen. Wanneer de hand
werkslieden hier verkeeren, zal het hier niet
zoo heel gezellig zijn. Zeg eens, mevrouw
Werner, welken indruk heeft u van het dienst
personeel ontvangen? Natuurlijk in de eerste
plaats de juffrouw? D'enkt u, dat men zich cp
hen kan verlaten?
De oude dame lachte.
1 Juffrouw Wollmann is, voor zoo ver ik mij
zelf mag vartrouwen, zeer getrouw en eerlijk.
Evenzoo de oude Gustav. De overigen zijn gelijk
allo dienstboden, maar blijkbaar hebben zij
respect voor juffrouw Wollmann.' Op haar kan
men zich in elk opzicht verlaten.
Goed, dan kunnen wij haar hier in huis
het volle toez'fcht opdragen. Wijbesjbfeken fen
8-lles »et baart .schijnt/werkelijk' bij de band
Binnenland
Dte Niederlandscfae goudien standaard.
Van gisteren, 29 April af, verleent de Mmistel-
van Arbeid, H. en N. dispensatie van het verbod
Van uitvoer van goud, goudten munt en ronnt-
Diateriaal en zijn tevens maatregelen genomen,
om den door d'e dispensatie ingetreden voor J00» i.
gen toestand te bestendigen.
Van vandaag af houdt de Neder landsche Sank
zich aan de verklaring van 1903, die in 1914 bui
ten werking was gesteld en zal zij weer Hand
haven en voortzetten haar vroegere goudpolitick.
Met ingang van denzelfden datum nemen Ne
der iandsch-Indië, Engeland, Australië en Nic-uw-
Zeeland maatregelen van gelijke strekking.
De Nederlandsche Bank zal uitstekend rekening
houden met de wisselkoersen van deze landen
en niet van die, welke den gouden standaard nog
niet volledig hebben ingevoerd.
Voor juffrouw Wollmann hebben wij alk
achting, Benate en ik. En niet alleen, omdat zij
zulke heerlijke koeken weet te bakken. Ik geloof,
dat Bodenfels zonder juffrouw Wollmann niet
half zoo mooi was, - zeide Mary met een
schelmsch lachje.
Ik vind het altijd een vriendielijk gezicht,
wanneer ik haar witte mutsbanden zie fladderen.
Zij is werkelijk een aangename verschijning me'
haar frissche, ronde figuur en haar vriendelijk
gelaat. Daarbij is zij niet alleen kraakzindelijk
maar bovendien ook heel goedhartig. Gis+ercn
haalde zij nog een musch in huis, die haar vleu
geltje had gekwetst.
Coulmann streek Benate lachend over de waDg.
—Dat was mijn kieine barmhartige Samarita-
ne naar genoegen.
Benate lachte.
U toch ook, papa. Ik ken u toch. Al doet,
u niet altijd zoo, dan wieet ik toch wel, dat u
een goed en week hart heeft.
Voor hen, die ik iief heb ja, -zeide hij
ernstig. Daarop liet hij zich nog een kop thee
inschenken en nog een paar kleine koekjes pre-
sentieeren, die van juffrouw Wollmann's bak-
kunst een goede getuigenis aflegden.
Later trok Coulmann zich in de kamer terug,,
in welke hij destijds het onderhoud met Michael
von Bodenfels had gehad. Hij wilde deze kamer
voor zijn studeer- en werkkamer gebruiken. Aan
gezien hij m-et den inspecteur nog velerlei had-
te bespreken, was deze bij hem ontboden en
kwam ook stipt op tijd.
Mary wilde naar liet tennisveld gaan zien, dat -
ook geheel vernieuwd zou warden, en mevrouw
Werner sloot zich bij haar aan om -eene wande
ling te mak-en. Benate bleef liever thuis omdat
zij. met juffrouw Wollmann den westelijken v leu-
gel van bet huis die de laatste jaren geheel onbe-
wpond was geweest, wilde bezichtigen.
Nieuwstijdingen
Art. 40 van het z0ldigjngsbeslait
Op de rol van de zitting van het gerechtshof
te Djen Haag kwam voor de zaak tusschen A. v d
W telen en den Staat der Nedferlanden over de 'in
trekking van art. 40 van het Bezoldigingsbesluit
Zooals bekend heeft de Haagsche rechtbank de
door v. d. Wielen ingestelde vordering tot uitbe
taling van het volle salaris, zooals dat vóór de
intrekking genoten werd, ontzegd. De zaak werd
4 weken aangehouden.
Bij Kon. Besluit is, met ingang van 1 Juni,
eervol ontslagen als directeur-generaal der Pos
terijen en Telegrafie, de heer W. Di. Noltin
onder dankbetuiging voor de vele en gewichtige
dienstien, in die functie den lande bewezen, en,
met ingang van genoemden datum, ais zijn op
volger benoemd ir. M. H. Damme, oud-hoofd van
den dienst der Staatsspoor en -tramwegen in'Ne'-'
deriandsch-Indië.
Dte vergeten zwerver. Zooals bekend, hebben
Ged. Staten van Utrecht het Raadsbesluit van
Baarn betreffende de vergoeding van de f 600
proceskosten van den agent Huisman niet goed
gekeurd.
-Thans hebben eenige personen het plan opgevat
om een lijst te laten circuleeren bij de ingezetenen
om op deze wijze het bovengenoemde bedra°-
bijeen te brengen.
De politie te Arnhem is een ernstige dieren-
mishandeling op het spoor gekomen. Een bewo
ner van de Sumatrastraat die in zijn tuin ge
zaaid had, bedacht een levenden vogelversehrik-
ko ren hing een paar musschen met de pootjes aan
een touw op, en liet de arme beesten zo orond-
f lad deren. Toen de politie ingreep, had reei-s een
der vogels zich doodgevlogen. De politie heeft
tegen den man procesverbaal opgemaakt wegens
^an 16611 grooten sleutelring voorzien, steeg de
juffrouw naast Benate de trap op en opende ecu
groote vleugeldeur, achter welke zich vroeger
de salons bevonden. Voor een deel stonden hier
nog kostbare oude meubelen in. Veel van de
oude kostbaarheden waren verdwenen, welke Mi
chael door imitatie had trachten aan te vullen
en te vervangen.
Benat-e liet haar oogen onderzoekend rondgaan.
Hier heeft in de laatste jaren niemand ge
woond, niet waar, juffrouw Wollmann?
Neen, juffrouw. Mevrouw von Bodenfels liet
die kamers afsluiten, omdat er niet genoeg dienst
personeel aanwezig was om deze in orde te hou
den. Partijen werden niet meer gegeven en de
bezoeken waren zeer zeldzaam. De logeerskamers,
die hier boven liggen, zijn ook al lang niet ge
bruikt. De jonge heer Bodenfels bewoonde zijn
oude kamer, wanneer hij met verlof thuis was.
Kwam hij dikwijls thuis? vroeg Benate
belangstellend.
Juffrouw Wollmann zuchtte veelbeteekenend.
Slechts eenmaal in het jaar veelal. Ik ge
loof, dat hij voor zich zelf reeds wist, dat Bo
denfels toch niet meer voor hem te houden was,
en hij wilde blijkbaar zich zelf niet kwellen
met te veel aan zijn tehuis te hechten. Niette
genstaande is hem het afscheid wel zeer zwaar
gevallen.
Juffrouw Wollmann pinkte heimelijk een paar
tranen weg. Benate merkte het en legde vriende
lijk haar hand op den 6ehoudler der oudie juffrouw.
Het doet u ook leed, dat de kinderen van
uw vor .gen meester en meesteres hun tehuis het.
ben verioren, zeide zij goedig.
Nu kwamen de tranen bij de oude juffrouw
los. Ach, mijn lieve juffrouw, wanpeer men
de kinderen van jongs af heeft zien opgroeien 1
Onze jonge heer was nauwelijks vijf jaar toen
ik hier kwam, en de kleine Etva is veel later
geboren, Ik geloof, dat niemand zich meer over
Verduistering.
De ie luitenant der militaire administratie van
het 13c regiment infanterie F. J. W. J. S., geboren
'J1 Den Haag, stond voor den Krijgsraad te Den
(Bosch terecht wegens verduistering en valsch-
heid in geschrifte. Hem was ten laste gelegd ver
duistering van f2000 en overlegging van valsche-
lijk opgemaakte kolenrekeningen ad f483 en f900.
terwijl geen kolen geleverd waren. Bekl. die vol-
ledgi bekende en mededeelde, hoe hij de strafbare
handelingen met den onderofficier V. bedreven had
verklaarde aldus gehandeld te hebben, omdat hij
van zijn salaris niet kon rondkomen. Met een slager
was hij overeengekomen diens rekeningen met 6
pCt- te verhoogen, waarvan ieder de helft zou krij
gen, doch dit geld heeft bekl. later, toen het mis
liep en. eep ondcuyoek werd ingesteld, terug be-
taad- Hen familielid had aangeboden, ook het te
veel berekende voor kolen terug te storten, doch dit
is door de regeering afgewezen.
De auditeur militair eischte 10 maanden gevan-
genisstraf met aftrek van 147 dagen voorarrest en
ontslag uit den militairen dienst.
Ned. Onderwijzersgenootschap contra den Staat.
De rechtbank te Den Haag heeft, naar gemeld
".uitspraak gedaan in de procedure tusschen het
JN.O.G. en den Staat over een onderwijzer, wiens
aanvankelijke aanstelling van 1 jaar was ingetrok
ken waarna hem een nieuwe aanstelling voor
slechts drie maanden was verleend.
De onderwijzer had een aanstelling voor het tijd
vak van 1 Mei 1923 tot en met 30 April 1924. Op
8 Septemoer 1923 kreeg hij een schrijven, waarbij
deze aanstelling werd ingetrokken, en hij opnieuw
werd aangesteld voor het tijdvak van 1 Mei icra
tot en met 31 Juli 1923.
Het N.O.G. stelde zich op het standpunt dat
het salaris moest worden uitbetaald tot 1 Mei 1924
terwijl de Staat zich alsnog bereid had verklaard
het salaris tot 8 September uit te betalen.
De rechtbank overwoog thans, dat uit het feit
dat de onderwijzer een aanstelling had voor een
jaaar, met volgt, dat de Staat het recht zou missen
den onderwijzer vóór het einde van dien termijn te
ontslaan. J
Het ontslag was dus volkomen rechtmatig, doch
in verband met de omstandigheid, dat het den
onderwijzer eerst op 8 September gewerd, wees de
rechtbank de vordering toe tot een bedrag van
f125.66 zijnde het salaris gedurende het tijdvak
van 1 Augustus tot 8 September.
Een vreemde gebeurtenis speelde zich in
•de van Swietenstraat te Den Haag af.
Ann een der woningen aldaar werd gebeld en
de huisheer, die de voordeur opewdte, zag daar
een omstreeks 13-jarig meisje voor zich staan,
dat hem een pakje wilde overhandigen, hetwelk
een baby bevatte.
Niet weinig ontsteld, weigerde de man het
pakje in ontvangst te nemen, waarop het meisje
het pakket voor de deur op de stoep legde en ér
vandoor ging.
De bewoners namen daarna uit medelijden het
te vondeling gelegde kind in huis en bemerkten
toen, dat er een briefje bijgevoegd was, met de
mededeeling, dat baby voor den inwonenden kost
ganger bestemd was.
1 Moordaanslag.
Dinsdagavond omstreeks 10 uur stond de se
cretaris van de Coöp. Vereeniging „De Volhar-
ding", voor een woning in de Beitzstraat no,
53, toen plotseling een man voor hem stond, in
wien hij herkende een vroegeren bakkersknecht
bij „De Volharding". Vóór de secretaris het ba-
letlen kon loste de man a bout portant een
sohot op hem.
Door het vallen van het schot ontstond een
de geboorte van dit kind heeft verheugd dan de
jonge heer. Zijn kleine zus ging bij hem boven
alles. En zij hing evenzeer aan hem. Hij heeft
haar nu moeten brengen bij een oude dame, die
familie was van onze mevrouw. Of zij het bij
die oude dame goed zal hebben? Stellig heeft
zij niet met veel genoegen het kind bij zich
willen hebben, anders zou zij den jongen heer
wel geschreven hebben en zijn brief beantwoord.
Deze was zelf hoogst bezorgd over de toekomst
van de kleine Eva. Ik kon dit best aan hem be
merken, niettegenstaande hij weinig daarover
sprak. Maar het afscheid van Bodenfels, toen
hij met het kind in het rijtuig zat, dat oogenblik
vergeet ik nooit. Diepe smart t-eekeiule zich af
op zijn gelaat. Het vertrek is hem dan. oqk
zeer zwaar gevallen,
Dat kan ik mij indenken, juffrouw, en
daarom kan ik mij maar nooit zoo recht verheu
gen over het bezit van Bodenfels.
- Ach, u heeft een goed hart, juffrouw! Het
ligt in uw aard mededeelzaam te zijn, dat heb
ik reeds gemerkt, en daarom kan ik het u wel
zeggen, hoe het ook mij aan het hart ging. Maar
u mag u daardoor uw blijdschap niet laten ont
nemen. Er is toch eenmaal niets meer aan te
veranderen. Natuurlijk was alles veel anders ge-
loopen, wanneer mijnheer von Bodenfels maar
niet zoo roekeloos, had geleefd. Ik mag over
zijn graf heen geen kwaad van hem spreken,
maar hij alleen is de schuld van alles, en de
oorzaak van het onheil, dat de kinderen heeft
getroffen. Het was niet om aan te zien, hoe
mevrouw von Bodenfels tobde en leed, zoftdor
er iets aan te kunnen veranderen. Het waren vree-
selijke tijden, juffrouw. Wanneer ik u en uw
zuster hier zie en hoor lachen, dan wordt het
mij warm om het hart en is het mij alsof na wé
ken van donker weer het zonnetje weer komt
doorblinken.
Wfcrdt vervolgdji
tot
en bi;
let mi
ÏZ. d
adere
d€| rvooi
opgeb
linsdi
vaar.
polit
in dc
de
verdw
jiuisra
r,wat
[Hij -d
eè<
ilaatè
I' te B
eiijk*
efti
da-
kderga
de
E*
Del Leidt
aaten vai
iden ver
gehooi
wa*
't-en niet
de ande
