deren
ROLH
Iw
aagt voorz. wat d«
t het aan 2 zijden
o zal komen, maar
:n ander hout ter-
eer ten goede van
opgedragen de sluis
en grondig te doen
iwingen van beide
plaats hebben,
in van de volgende
er band met de ko-
ke onderwerpen af-
k sluiting der ver-
zeerd hebber
dan dadelijk
en
IFOHTBANK.
Mei.
pvan valsche rij-
Juni.
voren.
nadere instructie,
•tus 8. en Joh. S.»
oekl. f40 boete tf
beroepszaak, uitge-
rRBOHTBB.
ag 29 Mei.
iroces.
leitjes van Jamiei
beroering hebben
ideaalkarretje va"
ook vandaag
pelen, maar hela^
tel, zooidat' de be;
rordaagtd. Een lief
getuige gehoord.
Idat de petroleum-
ïvloed hebben.
1 Een ontmoeting in 't donker.
jEien eerzaam tuinder uit Limmen, per rijwiel
mstreeks 11 uur van Heemskerk komende, maak-
0 op den Limmer Kunstweg een carambole mot
en ander fietser, die zonder licht reed. Het re-
ultaat van die botsing in 't donker was voor
en annen tuinder een kapotte Zondagsche broek
1 beschadigde fiets, 'n vernielde lantaarn, 'n
ntvelde knie en nog 'n „groote smoel" toe. De
)c bedrijver van al die ellende stond nu terecht
n werd aardig onder het mes genomen. Zelfs
an z'n groote smoel was nu niks te bespeuren.
Duur tochtje, vriend, zei de kantonrechter en
eroordeelde hem tot lö gulden boete of 7 dagen,
lus 10 gulden schadevergoeding voor de diverse
eschadigingen.
t Autobusliondiörsweie.
[Een autobushouder uit Heemskerk, die nood
gedwongen met een spiksplinternieuwe renauld-
utobus liad gereden, voo rdeze was goedgekeura,
-erd veroordeeld tot 2 gulden boete of 2 dagen.
I Een fijne sport.
Den handelaar te Heiloo, begeerig naar kie-
itseieren, had op een verboden weiland geloo-
en. De edelachtbare heer parkwachter van Ka-
el, recht hebbende op deze kievitsieitjes, wist
en eierenzoeker er wegens het loopen op ver
oden grond er tusschen te lijmen. Het vonnis
aidde f6 boete of 6 (dagen.
Een kostbare ppoetneming.
Een rijwielhandelaar te St. Pancras, bezig een
«repareerde motor te prooeeren, reed daarop zoo
ard en maakte'zoo'n heisch spektakel, dat een
ijksveldwachter op 't lawaai afkwam en hem
oor een drietal overtredingen op den bon slui
erde. Hij werd alsnu veroordeeld tot f5 boete
f 2 dagen wegens te snel rijden, f2 boete of 2
agen omdat hij geen rijbewijs bij zich had'
a f2 boet eof 2 dagen ter zake net niet kuil
ende vertoonen van inummerbewijs. Leve de mo-
aisport.
|Van je familie moet je 'tmaar hebben.
Een arbeider te Hgmondbinnen hatd vergun-
ing gekrege nom de kievitseitjes, eventueel op
Bii weiland gelegd, te mogen inpikken, maar
iet, daar kwam een even begeerigje neef en snapte
em den buit onder z'n neus weg. Toen hij aau-
lerking maakte, kon hij 'n groote smoel en op
'n donder krijgen. Enfin, neefje kreeg nu zijn
tra fin den .vorm van f8 boete of 8 dagen.
Liever niet naa r-den krententuin.
Eien Alkmaarsche gemeenteman, reuzeliefheb-
er van 'n stevig hassebassie, stond nu terecht
00 rdronkenschap bij 5e herhaling. 'tZag er
«lijk voor 'm uit, want feitelijk kwam hij reeds
mg in aanmerking voor kuur in geheelonthou-
ing in den krententuin. De man zat in ie pe-
ari een verzocht een voorw. veroordeeling, 11a-
at 3 dagen hechtenis en 4 maanden opzending
as gevraagd. De kantonrechter zal over 14 aa-
bu uitspraak doen, dus all ehoop is voor dezen
athals nog niet verloren.
Jacht naar meeuweneitjes.
Voor dit feit stonden terecht twee EgmonJ
m Zeeëxs, geen bepaalde toonbeelden van schoon
Bid in hun roemruchtig geslacht. Ze had-Ie u in
9 Schoorlsche duinen naar meeuweneieren ge-
icht en werden nu ieder voor dit ongeoorloofd
drijf tot f4 boete of 2 dagen veroordeeld.
Daar kunnen we meer van genieten.
Den bejaard werkman uit Calantsoog, slooper
an de engelsche kruiser onder Camperduin, had
ich tijdens de staking op verboden grond he-
widen en stond nu daarvoor terecht. De krasse
ide heer ging geweldig te keer ove rde politie,
ie hem met den gummistok had willeu afraa
ien, toen hij voor den regen achter een boet
het verboden terrein schulde. De kantonrech-
ir vermoedde een stakingsachtergrond en zal
volgende week een der verbalisanten hooren.
Green muziek op Zondag.
Een kastelein te Uitgeest had op Hemelvaarfs-
in zijn café muziek laten maken, waardoor
ij in conflict kwam met de verordening. De kas-
ilein vertelde dat hij alleen op Zondag geen
?rgunning had en meende nu dat Hemelvaarts-
ig geen Zondag was. Maar het bleek uit de
itgeester gemeentepaperassen, dat de kastelein
1 plank mis was en hij werd tot f 1 boete of 1
ig veroordeeld.
Hij ontging, zijn noodlot niet.
Een landbouwer uit de Schermer, die met zijn
ichtertje en 'n „snaartje" naar de stad was ge-
eest had zich door het treuzelen van de „frul-
e" leelijk verlaat en peddelde in 't donker zonder
fltaarn naar huis. Er werd gewacht met jpstij-
in. tot politiegevaar voorbij scheen, maar he
ns, toen ze goed en wel er op los trapten, wer-
!n ze alle drie door een agent in burger op
ia bon geplakt. De stakker werd opgeknapt
ct 3 gulden boete of 3 dagen en a.s. week zal
jn dochtertje en haa rsnaartje onder handen
inomen worden, 't Moet je maar tegenloopen,
jmen!
Buitenland.
In
recte
a dén in aanbouw zijnden tunnel van een
-cte spoorwegverbinding BologneFlorence zijn
Ianore groote gedeelten van den 2500 meter
^en tunnel ingestort. De 40 ingesloten arbei-
Ts werden gered.
De sneltrein, die te 8.40 uit Nantes naar Pa-
P vertrok, is tusschen Arpajon en Dourdau ont
gord in een bocht, waar werkzaamheden aan
spoorbaan werden verricht. Drie rijtuigen kan-
en om. De reizigers moesten uit de vensters
'uteren. Eenige hunner werden gewond. Door
I koelbloedigheid van den machinist werd er-
r voorkomen.
[Volgens de maatschappij, de Compagnie d'Or-
*ns> js de vermoedelijke oorzaak het breken van
ra*l en zijn er twee reizigers met verwondingen
r^n ziekenhuis opgenomen. Een tiental anderen
kwetsuren, doch verscheidene hunner kon-
de reis voortzetten.
Te Antwerpen heeft een groote brand gewoed
in een uit twee verdiepingen bestaand magazijn
van verpakte groenten, fruit, blikconserven, enz.
De brand was in een hoop pakpapier ontstaan-
die vlak bij een trap lag, zoodat een drietal meis
jes, m het magazijn werkzaam, geen kans zagen,
om te ontsnappen.
Iln weinige oogenblikken greep het vuur zoo' - zeer-
om zich heen, dat de meisjes gevaar liepen, door
de vlammen te worden ingesloten.
Een der meisjes nu snelde, ondanks het gevaar,
toch de brandende trap af en kwam, met ernstige
brandwonden bedekt, beneden.
De twee andere meisjes bleven voor het venster
staan, doch de politie en burgers konden geen.
ladder vinden, hoog genoeg om haar te bereiken.
Een der meisjes klom nu op het vensterkozijn,
klampte zich aan een telefoondraad vast, die langs
het venster liep en liet zich naar beneden glijden.
Wonder boven wonder bleef de draad heel, tot
het meisje de eerste verdieping bereikt had. Toen
brak hij en stortte het meisje i^ar beneden. De
draad had haar handen en beenen zeer pijnlijk
gewond, terwijl zij ook door den val zeer pijnlijke
kwetsuren had opgeloopen.
Het derde meisje, dat meer en meer door de
vlammen bedreigd werd, werd van de straat af
aangespoord uit het venster te springen, terwijl
men eenige lakens uitgespannen hield. Zij waag
de den sprong, doch de lakens scheurden aoor
en hoewel de val eenigszins gebroken was, kwam
de ongelukkige met een zwaren bons op het trot
toir terecht. Met een gebroken arm en verwon
dingen over het gansche lichaam werd zij naar
het gasthuis vervoerd.
Juist, toen zich dit had afgespeeld verscheen
de brandweer ter plaatse, doch kon met haar wa
terstralen de tweede verdieping niet bereiken.
De vlammen hadden intusschen de derde ver
dieping en het aak aangetast. De bewoners der
omliggende huizen begonnen hun huisraad reeds
naar buiten te sieepen. Na drie uur werken was
men echter den brand meester en kon de brand
weer inrukken. Het magazijn, dat geheel uitbrand
de, was met zijn inhoud van koopwaren voor een
half millioen francs verzekerd.
In de nabijheid van Sofia heeft een treinont
sporing plaats gehad, waarbij, voorzoover tót dus
ver kon worden vastgesteld, 10 personen werden
gedood en 20 ernstig gewond.
De Zweedsche schoener „Hans" is op de
kust van Gotland op een mijn geioopen en gezon
ken. Acht lecen der bemanning worden vermist,-
één werd gered.
Uit Londen wordt gemeld, dat tijdens een
zeilwedstrijd op den Midway een boot van de tor
pedojager „Thanet" is omgeslagen. Drie der zes
inzittenden verdronken. De andere drie werden
gered.
Ruim vijftig werklieden zitten opgesloten ir*
een schacht van de Carolina Coal Company te
Sanford (Ver. tSaten), waar een ontploffing heeft
plaats gehad. Dichte wolken gele rook, die uit de
mijn k<?men, bemoeilijken de redding.
Twee mijnwerkers met gasmaskers zijn een kor
ten afstand binnengedrongen. Later kwam bericht,
dat een grootere reddingsploeg zes dooden had bo
ven gébracht.
Uit Cincinnati wordt gemeld, dat de Ame-»
rikaansche belastingautoriteiten een bookmaker
hebben aangetroffen, die in den tijd van vier jaar
voor een bedrag van meer dan 16.000.000 dollar
aan weddenschappen heeft behandeld
Het leven ui de Hoofdstad
Nog klonken haar de sarrende scheldwoorden in
de ooren van schele... schele... s-ch-e-l-e Mietjie!
nu ze al bijna een hall fuur boven op d'r ka
mertje z!at uit te rusten van de vermoeienissen
die deze dag haar weer gebracht had, de ver
moeienssen die ze den laatsten tijd erg begon te
voelen.
Dat ze uit werken moest, daar ga fze niets cm,
ze moest toch eten, zij en haar jongen, die nu al
geruimen tijd ziek lag.
Ze was afgemat en moe nadat ze een heelen
dag hard gewerkt had bij de menschen waar
ze vast elke week kwam. Maar daar bekommerde
ze zich niet omdan rustte ze een poosje uit en
mijmerde over het verleden., het verleden, dat
altijd maar weer zoo hard wakker werd gesohudt
nadat de straatjeugd haar weer eens flink gesard
en uitgescholden had voor... schele....
Kon zij het dan helpen dat haar eene oog ver
keerd stond, zoodat men daa raanleiding in vondt,
haar den naam van schele Mie te geven?
Dan rolden de tranen haar langs de wangen,
als ze terugdacht aan dien tijd van vroeger, toen
haar man haar dien klap had gegeven, h'aar
mar... waar ze sinds dien tijd na het voorgeval
lene niets meer van had gehoord.
Dat was nu al bijna 8 jaar geleden. Ze was
toen nog ongeveer 30 jaar oud, en 4 jaar ge
trouwd, en haar jongen nog pas twee.
In 't begin was hair huwelijk gelukkig ge
weest, maar later... neen toen vondt ze het niet
prettig meer.
Haar man verdiende goed geld, maar ging ook
veel uit. Zij met het kleine kind kon altijd niet
meegaan met hem; en haar kind aan de zorgen
van anderen toevertrouwen, dat deed ze niet.
Dat gaf haar veel verdriet, temeer daar het ook
meermalen voorkwam, dat haar man in beschon
ken toestand thuiskwam. Ze mopperde daar dan
wel eens over, wees hem op haar alleenzijn, op
hel geluk dat zij vroeger hadden en dat nu zoo
geleidelijk aan vervaagde-
Maar hij, met zijn benevelden kop, had daar
geen ooren naar voor haar noodgeklaag, maakte
ruzie, en verweet haar dat ze hem z'n vrijen
tijd misgunde.
En zoo gebeurde het dat op een avond', toen
hij weer erg dronken thuis was gekomen, zij
heftig tegen hem uitviel.
Je verwaarloost je huisgezin en je vrouw,
snerpte het uit haar mond, terwijl haar lippen
zenuwachtig trokken. Je zoekt je genoegen bij
•anderen en.... Verder kwSm zij niet. In het' Vol
gende oogenblik had hij de pot met gloeiende
thee opgenomen en slingerde haar die in het ge
laat. Toen vloog hij op haar af, gaf haar een slag
met de volle vuist, welke haar linker oog trof.
Ze gilde Van de pijn en de buren waren naar
boven toegekomen om haar te ontzetten. Men
sleepte haar man de trappen af en de straat op
waar zich al menschen verzameld hadden die
het gegil van buiten af hadden gehoord. Ook
de politie was spoédig ter plaatse en bracht hem
naar het bureau waar hij zijn roes uit kon slapen.
Mie werd in bewusteloozen toestand naar het
ziekenhuis gebracht. Haar gezicht was deerlijk
verminkt door de heete thee die overal brand
wonden had veroorzaakt. De meeste pijn had zij
aan het oog.
De doktoren deden alles wat zij konden doen
maar waren niet bij machte om haar gezicht
weer geheel normaal te maken.
Het oog verloor veel aan gezichtssterkte en
bleef scheef staan, wat oorzaak was, dat men
haar den bijnaam gaf van... Schele Mie.
Haar man werd wegens mishandeling tot ee.i
paar maanden gevangenisstraf veroordeeld. Na
zijn ontslag uit de gevangenis heeft hij zeker op
de een of ander emanier geld weten te krijgen
en was spoorloos verdwenen. Men speurde over
al, maar nergens was maar iets van hem te ont
dekken.
Dat waren voor Mie, nadat zij uit het zieken
huis was ontslagen, moeielijke en zware tijden.
Verlaten door haar man en met een verminkt
gezicht... alleen met haar kind. Donker zag ze
de toekomst tegemoet. Ze probeerde werkhuizen
te krijgen wat haar in den beginne niet spoedig
gelukte. Maar eindelijk had ze dan toch een paar
vaste huizen gekregen.
Somber en eentonig werd haar bestaan, voorai
toen haar jongen sukkelend werd en waar ze
niet alles aan kon geven wat hij noodig had om
de verloren levenskracht te herwinnen.
Arme Benny, zuchtte zij meermalen; nu lag
hij al bijna vijf jaar op zijn ziekbedje en ze was
niet in staat meer te doen dan hetgeen ze tot nu
toe steeds gedaan had'.
Het moederhart weende op dien avond, toen
zij vermoeid van 't werken en terugdenkend aan
het verleden, dit alles weer in haar gedachten
zag voorbijtrekken.
'tis in de tweede helft van November, de
straten zijn bedekt met een dikke laag sneeuw.
Somber en triestig is het overal, ook bij Mie die
een kwartier geleden thuis gekomeu is.
Vlug heeft ze het fornuis aangemaakt en is
nu bezig het eten, een rest van den vorigen dag
op te warmen.
Plotseling wordt er op de deur geklopt. Mie,
die haast nooit bezoek krijgt, schrikt. Zenuw
achtig en bevend gaat ze de deur open maken.
Asjeblieft, juffrouw, zegt een kleine jongen,
terwijl hij haar een brief geeft.
EËien brief...? zegt ze verbaasd.... een brief...?
Zoo blijft ze eenige minuten staan, vol. ver
wondering den brief aanschouwend die ze tus
schen haar beverige vingers vasthoudt.
Moeder, roept Benny... moeder, ik heb zoo'n
dorst, klinkt er een zwak stemmetje uit den
hoek waar het ledikantje staat.
Arme jongen, zegt ze opschrikkend uit haar
overpeinzingen, terwijl tranen in haar oogen ko
men... kon ik je toch maar meer geven, dat
je gauw beter werd. Versterkende middelen die
zouden je missehien weer beter maken... maar
ik kan niet... ik heb niet...
Na haar jongen geholpen te hebben gaat ze
aa, ntafel zitten en met bevende handen, "bran
dend van nieuwsgierigheid, opent ze den brief.
Zooals ze vroeger meermalen deed, kijkt ze
naar het einde vjin den brief om te zien wiens
naam er onder staat.
God... kreet ze uit, terwijl er eenige bank
biljetten uit vallen en de brief uit haar handen
viel toen zij den naam van haar man onderaan
had gezien.
Wezenloos van schrik zat zij voor zich uit
te staren naar het geld en dien brief...., zestig
gulden, herhaalde ze in zichzelf; wat een geld,
wat een geld, prevelde ze terwijl langzaam haar
handen zich hadden uitgestrekt naar het geld
voor haar en dit als 't ware liefkoosde. Uitkomst,
goddank, zeide ze; nu... nu ben jij gauw beter
mijn jongen, zei ze met tranen in de oogen, ter
wijl ze naar het ledikantje keek waar hij in lag.
Maar wat zou hij...., vroeg ze zich af den
brief oprapend.
Zou hij soms...? Ach neen, dat zal wel niet,
onderwijl den brief openvouwend.
Eu ze las, 'twas maur een heel kort briefje:
Lieve vrouw,
Ik hoop niet dat het je veel zal verschrikken
te vernemen dat ik hier ben teruggekeerd. Ik
heb spijt en berouw over hetgeen voorgevallen
is... Enfin daarover later maar.
Door informeeren ben ik te weten gekomen
waar je woonde en in welke omstandigheden.
Ingesloten zend ik je vast eenig geld en koop
daar alles voor hetgeen je direct noödig mbcht
hebben. Morgenavond kom ik om ongeveer 8
uur bij je om het verdere te bespreken.
Nog altijd je man.
Roerloos bleef ze zitten, terwijl haar hand
waarin ze den brief vasthield, langzaam op de
tafel was gezakt.
Hij... hij.... hier, in de stad, zoo dicht bij ons
En hij komt morgenavond hier om alles te
bespreken om....-
Een benauwde hoestbui van haar Benny riep
haar tot de werkelijkheid terug, verstoorde haar
gelukzalige overpeinzingen, de heerlijke visioe
nen die ze zag, altijd weer in haar eigen huisje
te kunnen zijn, zij met haar...
Moeder..., snerpte het schel uit het kinder
keeltje, ...benauwd....
En met groote oogen, met een van koorts ver*
Kit gielast, keek" Ket arme ventje z'n moete
aan, die nog niet eens zag dat haar kind het
einde zo onabij was. Toch durfde ze zoo den
nacht niet in te gaan en vroeg of een der buren
den dokter even wilde waarschuwen.
Vergeefsche moeite. Nog voor de boodschap
bij den dokter was, had Benny weer een heftige
hoestaanval gehad die de zwakke longen niet
konden verdragen. Het bloed gutste uit ien mond
en toen de geneesheer het kamertje binnen kwam,
was hij er al van overtuigd dat zijn hulp niet
meer kon baten.
..En zoo was het. Ongeveer anderhalf uur
later ontsliep Benny. Groot was het verdriet van
Mie die haar eenigste lieveling, alles wat zij in
die jaren van verdriet en eenzaamheid had gehad,
dood op z'n bedje zag liggen. Ze snikte uren lang
en weende; Benny,... arme lieve Benny....
Ze ging den volgenden dag niet uit werken,
kon niet werken, wat de menschen ook heel goed
begrepen. In groote droefenis bracht ze den dag
door. Ze had van geen uur of tijd geweten en
j toen er 's avonds flink op de deur geklopt werd,
toen schrikte ze en zag dat het geheel donker
was geworden. Ja, ze schrikte, want nu ze de
lamp had aangestoken, en op de klok zag dat
het tien minuten over achten was, toen begreep
zij wie er was. Moest hij in deze omstandigheden
terugkeeren...
O,.... hoe sneed het haar door haar ziel, haar
man waar ze nog steeds van hield, zoo te moeten
ontvangen.
Binnen, riep ze eindelijk met een heesche stem,
die trilde van zenuwen cn aandoening door het
geleden verlies...
Met een forsche handbeweging werd die deur
geopend en kwam „hij" binnen.
MarieBernardwas alles wat ze
tegen elkander zeiden toen ze elkaar recht in de
oogen keken. Langzaam kwamen ze naar elkander
toe en vatte nelkaars handen die stevig gedrukt'
werden. Bedeesd legde ze haar hoofd tegen z'n
breede borst als zocht ze bescherming.
Schokkend ging haar hoofd op en neer door
het verdriet en de emotie van dit wederzien.
Toen ze zoo geruimen tijd gestaan hadden, was
Bernard het die de stilte verbrak. Na haar eerst
op een stoel neergezet te hebben, nam hij naast
haar plaats en vroeg hoe zij het maakte en hoe
het met kleine Benny ging. Bij deze laatste
vraag verborg ze het gelaat in haa rhariden en
snikkend zei zedaarterwijl ze naar het
ledikantje wees, waar haar jongen onder het
doodskleed lag, daar. herhaalde zegis
teravond is hij gestorven, mijn arme lieveling
Bernard schrok nu op zijn beurt; n ubegreep hij
en voelde het groote verdriet van zijn vrouw,
de lelldhde die hij haar aangedaan had nu hij de
armzalige huisboel goed opgenomen had en hij
begreep al half wat de oorzaak van den dood
was.
Tranen rolden langs zijn wangen. Man cn
vrouw, ieder voelde zich alleen met het verdriet.
Ruim veertien dagen zijn er verloopen sedert
Benny was gestorven.
Kort na de begrafenis was Bernard met zijn
vrduw uit het armoedige huisje vertrokken en
had eenige kamers gehuurd waa rzij hun intrek
namen.
'tZou echter niet v.an langen duur zijn, had
Bernard tegen zijn vrouw gezegd, op een van
die avonden toen zij veel hadden gesproken over
hetgeen er allemaal gebeurd was in dien tijd'.
Hij had toen verbekt dat hij in Amerika goed zijn
brood verdiende en zij moest dan maar meegaan
nu alles weer goed was.
Ja, was alles wat zij antwoordde, terwijl zij
hem met verschrikte oogen aanstaarde, die bij
hem een angstig gevoel deed opkomen. Ja.... her
haalde ze in zichzelf met een zucht.
Dan scheen het hem toe, alsof zij niet meer
heelemaal bij haar positieven was, ze preveldje
onverstaanbare woorden zonder dat hij begreep
wat zij bedoelde.
Eindelijk is dan de dag van vertrekken aange
broken. Al hun goed is naar de boot gebracht;
dit zal de laatste nacht wezen dat z'ij in Hol
land zijn, Holland....
Den vorigen dag is Mie nog even naar het kerk-
hof gegaan, om afscheid te nemen van het graf
van Benny, Benny die-
Je bent erg stil Marie, zegt Bernard als ze
twee dagen op zee zitten en je doet soms zoo
vreemd. Is er iets waar ik je mee kan helpen?,
Och neen, het zal de zeelucht wezen, zegt
ze, plotseling in een lachbui uitbarstend.
Dit bevreemd hem, zij... lachen? En nu weer
die starre blik.
Angstig staat hij naast haar en kijkt steeds
naar haar uitdrukking in de oogen.
Ga even zitten, zegt hij, haar een stoeltje bij
schuivend. Ik zal even wat drinken voor je
halen.
Vlug gaat Bernhard heen om drinken te halen.
Met starre oogen kijkt Mie hem na, en als zij
ziet dat hij uit het gezicht verdwenen is, springt
zij plotseling overeind, vliegt naar de verschan
sing en werpt zich, in een vlaag van waanzin
die haar overviel, in zee onder het uitstootén
van een rauwe kreet.
Te laat zag men wat er gebeuride, om haar
legen te houden.
Vlug werd er gestopt en een boot uitgezet-
Alles tevergeefsch. Zij was reeds dood' toen
men haar na ruim twintig minuten aan boord
bracht.
Dat was het einde van schele Mie.
Toen Bernard later in haar taschje keek vond
hij daar een kort briefje, wat zij in haar groote
verdriet had geschreven.
Lieve Benny,
Mammie is gauw bij je; ik ben onderweg naar
je toe.
Groot was het verdriet van Bernard, nu hij
wist alles voor goed te hebben verloren.
Alleen was hij gekomen, alleen was hij gegaan.
