NIEUWE
VS!
lïtfZ
Nieuwsblad voor LANGEDIJK en1!Omstreken.
adre
Jasser
itels H.:
Donderdag 80 Juli 1925
84e Juurra-g
per 3 maanden f 1,15
ileerlio
ir
wedstrijd, wgj
;f, direct beic
ing D.T.-S.
joed verdedig
van de D.t1
la de rust Vt
l enkele geva.
■vooraoede. y,
oten en bljjVl
iet terrein,'i
Tzet van red
ijn club do ij
en veranderi(
verd zeer vei,.,
len hadden ek
ek woonde k
iet een paar
STiedorp, aiWa:
derlaagwedstf
en W. F. Bei
pel dezen
;emeen inat gr
Toch leek o
mover de Sp»
zal Vrone
er in te h ju]f
te denken
aat 29,
AR.
oorten
en Dame
jh!
jfO. 89 laTERO nunnM u
LAAGEDIJKER (IIIII!VI.
g'X
Dexe üoarant versoHijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
4B0HRIMEHT8PRIJ8
gd:
ie ,,NieuJgujteniandSCh Overzicht
iharwond
aauaor soa-aiTtts g sa
J. H. K.EI2ER.
■DBIIfa:
loordicherwoade.
emjiH Ut* A J IBtlDl'llIli
1—i r®f«l» 78 oU, elke regel neer II at.
dl littiri if Tipettw torbe iiir plutsraioti birtkioi.
Brieve» reohtawe»»» de» Uitgever»
390
390
4&o
1350
490
390
230
eder mensch, maar ook ieder volk, heeft zijn
zijn gedachte, zijn wensch en zijln wil. Em wat
leven veelal zoo moeilijk maakt en vol strijd,
is het volhardend streven van ieder, mensch
volk ,om die gedachte dien wil erin tot uit-
ikking te brengen, om zijn zin te krijgen. We
nen te moeilijk aan anderen ook hun recht
hun deel geven. En zoo gaat het hard tegen
i, inEmgeland tusschen mijneigenaars en mijn-
.kers, in het Poolscli-Duitsoh. conflict, in den
irokkaanschen strijd en misschien ook in de
■eetie van het waarborgverdrag.
3e Engelsche mijneigenaars willen hun opzeg-
ig van de tot nu toe geldende overeenkomst
it intrekken en de mijnwerkiers willen niet
erhandelen voor die opzegging ingetroüken
Daar tusschen staat het hof van onderzoek,
de regeering ingesteld om te bemiddelen,
ichteloos. Ein staking en uitsluiting schijnen
eenige middelen, die overblijven om het uit
vechten. Het zijn als overal, waar gevochten,
rdt, middelen waardoor slachtoffers en ellende
verwoesting aangericht wordt. En de plan-
1 van transportarbeiders en andere werkers,
hun kameraden in de mijnen te hulp te komen,
ook geen kolen, uit ander elanden aangebracht,
helpen vervoeren, zullen die aangerichte ellen-
t zeker nog vergrooten. Maar dat is het noodr
van eiken strijd, dat er juist veel ellende en
3I verwoesting noodig is, om hen aan een eind
krijgen, omdat de menschen gewoonlijk al-
n luisteren willen en hun eigen koppigheid op-
ven, wanneer de nood hen dwingt.
Dat zal ongetwijfeld in den Fransch-Duitsche.i
ijd wel blijken. Na het eindigen van den ter-
jn, in het vredesverdrag van Versailles b-e-
ali, gedurende welken de Duitschers een vast
stelde hoeveelheid goederen, vooral kolen, van
ilea moesten afnemen, heeft Polen hen willen
iagen een handelsovereenkomst aan te gaan,
larin die toestand min of meer bestendigd werd
or het verbieden van allen invoer van Euitsche
uren, toen de Duitschers, die de kolen niet
odig hadden, daarvoor bedankten. Daarop zijn
ituurlijkerwijze Duitsche maatregelen gevolgd.
1 daarmee was de strijd in vollen gang. Nu jsijn
e beide partijen bezig elkaar's onderdanen het
md uit te zetten, dat wil zeggen diat Polen die
ttitschcrs uitzet, die bij het overgaan van
nitech. gebied in Poolsche handen zich voor
FEUILLETON.
GEWROKEN.
XL.
Hij opende de deur, en Renate trad binnen,
ij keek hem bezorgd aan. Lieve papa, ik
aak mij ongerust over u. Wat scheelt u?
Niets kind, een lichte ongesteldheid! Het
&1 weer beter. Kom, ga eens bij mij zitten.
Zij deed, zooals hij verlangde, en greep zijn
and.
Is het werkelijk niets anders, papa? ~U
wam mij zoo vreemd voor ,toen ik u mijnheer
on Rodenfels voorstelde. I
Ja, juist ,die mijnheer von Rodenfels. Hoe
ang is hij hier? Sinds wanneer heb je hem leeren
«men?
Hij is ongeveer een week hier en in Dresden
ik voor het eerst met hem kennis gemaakt,
"en na Kestmis juist na uw vertrek.
Hij schrok.
Zoolang reeds Eln in je brieven heb je met
ï6® woord over hem gerept?
fienatc kleurde. Hij is toen direct na Niéuw-
aar weer vertrokken, en wij hebben hem eerst
ll® weer ontmoet.
"Wat wil hij hier?
In de eerste plaats zijn zusje en mevrouw
lessor Hardenberg bezoeken.
O ja, dat's waar ook, de kleine Elva is zijn
"Mter, heb je gezegd. Hoe kwam deze bij me-
"ouw Hardenberg?
.Senate vertelde hem deze geheele geschiedenis.
hoorde schijnbaar rustig toe. Toen zij ge-
"digd was, zeide hij:
Zoo, zoo. Jullie waren hier veel met
tezamen, nietwaar?
Ja, papa. Dagelijks.
Coulmann sireek zich over het voorhoofd en
'laakte een diepe zucht. Renate sprong op en
"tohelsde hem teeder.
Papa, zeg mij toch, wat er aan scheelt,
Wat u bedrukt. ik zie toch dat u ergens -:n-
HjdU f i
Duitschland hebben uitgesproken en Duitschland
omgekeerd de Polen, die op Duitsch gebied wo
nend, zich voor Polen verklaard hebben.
Aan weerskanten zijn nu een 10 tot 15 duizend
menschen naar de grenzen gebracht. En men
kan licht begrijpen, welk een ellende dit in tal-
looze gezinnen heeft gebracht.
Bovendien kan de verhouding tusschen de twee
nabuurlanden er slechts vijandiger door worden
en lijkt, tenzij een verstandiger inzicht tot nieu
we 'onderhandelingen voert, een felle 3trijA te
Wachten. Of het tot stand komen van het waar
borgverdrag,' dat de vrede van Europa hechter
moet verzekeren, en waarvoor daarom Engeland
zich zooveel moeite geeft, moet dit ongetwijfeld
een uiterst noodlottigen invloed oefenen. Uit
Duitschland's antwoord op de laatste Fransclie
nota is gebleken, dat naast de voorwaarde va.n
Duitschland's toetreding tot den Volkenbond,
vooral Frankrijk's eisch, dat Duitschland ook
waarborgverdragen met zijn oostelijke buren zou
sluiten en dat daarbij Frankrijk als garant en als
arbiter zou optreden met het recht in elk geschil
tusschen beide te komen, het ernstige Duitsche
bezwaar is. En waar uit dit Poolsch-Duitsche con
flict opnieuw blijkt, hoe gemakkelijk tusschèu
de twee staten verwikkelingen kunnen ontstaan,
is het volkomen begrijpelijk, dat Duitschland's
lust om Frankrijk, dat sterk ten gunste van
Polen bevooroordeeld is, bij voorbaat als eenig
scheidsrechter in dergelijke conflicten te aanvaar
den, door de jongste gebeurtenissen niet geste
gen is.
In Engeland begrijpt men dat ongetwijfeld..
De Engelsche pers laat zich over 't algemeen niet
ongunstig over het Duitsche antwoord uit en
erkent dus de beteekenis jen de geldigheid van
de Duitsche bezwaren. En dat geeft nog eenige
hoop, dat het met het waarborgverdrag tusschen
Duitschland en Frankrijk niet hard tegen hard
zal gaan, waar Engeland zijn verzachtenden in
vloed zal doen gelden. Amerikaansche bladen
zien in het Duitsche antwoord een poging van
Duitschland om door de gealliëerden erkend te
worden als gelijke onder gelijken. En het zal
aan de gedachte die in deze poging zich uit
spreekt, zijn, dat Frankrijk zich langzamerhand
heeft te gewennen. Eien land als Duitschland
met een sterker inwoner-aantal dan eenige Euro-
peesche staat, Rusland alleen uitgezonderd, kan
men niet als minderwaardige en ondergieschikte
blijven behandelen.
Hij maakte eene afwerende beweging met de
hand en zag haar uitvorsehend aan.
Hij is wel zeer zeer vriendelijk en hoffe
lijk tegenover jullie, jou en Mary, niet waar?
Ja, papa, hij is buitengewoon lief en gedien
stig, hij is een voortreffelijk mensch.
Coulmann lachte schamper op.
Hij moest niet de zoon van zijn vader zijln!
v— Zoo, dus lief, gedienstig en voortreffelijk?
Jullie hebben hem al reeds een plaatsje in het
hart ingeruimd, dezen voortreffelijken mensch
Vrees en ongerustheid spraken uit zijn blik. Re
nate schrok; haar adem stokte. Maar zij
richtte zich dapper op en zag haar vader open
en vastberaden in de oogen.
Papa, spreek niet op dezen toon over George
von Rodenfels, u doet mij daarmede leed.
Hij sprong op en greep haar ruw bij de pols.
Wat gaat jou deze persoon aan? stiet hij
verontwaardigd uit.
Zij was lijkbleek geworden, doch zijl keek haar
vader recht m de oogen.
Ik heb hem lief, meer dan mijn leven, en
heb hem beloofd zijn vrouw te zullen worden.
Hij liet haar hand los en tuimelde achteruit.
Als gebroken zonk hij in zijn stoel terug. Renate
knielde naast hem neder.
Lieve papa wat deert u? Wees toch goed
voor mij. Ik heb hem zoo innig lief!
Hij stiet haar wild terug. Weer keek hij haar
aan. Zijn gelaat droeg den stempel eener onver
zettelijke vastberadenheid.
Dat zet je uit je hoofd. Dwaze meisjesgril-
Jen, niets meer! Nooit versta je, nooit
geef ik mijne toestemming! Het mag niet ge
beuren!
Renate stond langzaam op.
Papa wat heeft u tegen hem?
Hij lachte smalend. Wat ik tegen hem heb?
Dat hij de zoon van zijn vader is!
En daarop Renate p'o se'ing met eene opwel
ling van teederheid naar zich toetrekkende, zeide
hij met bewogen stem: 0
I Renate, zie je 't dan niet in, mijn kind r.
I Begrijp je dan niet, dat hij jou wenscht te bezit-
I ten, em Rodenfels weder eg 99Ue gemakkelijke
En Frankrijk zal zich moeten gewennen .aan 1
dë gedachte, dat 7 jaren na den oorlog aan het j
overwonnen Duitschland niet meer is voor te
schrijven, wat het te doen en te laten heeft en
Hat, zoo men zijn medewerking op prijs stelt bij1 j
het herstellen van Eiuropa, men die heeft te 1
aanvaarden in den vorm, waarin Duitschland die
aanbiedt en niet de aanvaarding als een gunst
voor Duitschland heeft te beschouwen, waarvoor
dit land met nieuwe verplichtingen betalen moet.
►Wellicht is n ude tijd rijp voor het aanvaarden
van deze gedachte door Frankrijk, wanneer En
geland en Amerika in die richting hun invloed
laten gelden. Frankrijk's finantiëele toestand
maakt het «ogenblikkelijk zeer gevoelig voor
Amerika's wenschen. Eu de bedreiging van Frank
rijk's positie vanuit Marokko moet het nog meer
dan anders geneigd maken naar En geland'3 raad
gevingen te listeren. De versteurking der Fran-
sche troepen in Marokko schijnen voor het oogen-
bl ik de positie der Franschen op het gevechts
terrein wat verbeterd te hebben. Maar de vredes
voorwaarden, die Abd-el-Krim heeft gesteld, be
wijzen wel, hoe sterk hij zich gevoelt waar hij!
zelfs erkenning van den Rifetaat door den Vol
kenbond, uitbreiding van het Rifgebied haar het
Zuiden, een permanent leger en zelfs een kre
diet van den Volkenbond voor de inrichting van
den Rif-staat eischt. Voorloopig blijken de Fran
schen nog niet van zins in deze zeker van eenige
overschatting van eigenwaarde getuigende voor
waarden te treden. Maar zou het zooveel beter
voor hen zijn-, het ook hier hard tegen hard te
laten gaan
PucfdinqerP
Rechtzaken
A RRO N DISiSHM FNTSRElC HTBAN K.
Voltallige Rechtbank.
i Uitspraken vain 28 Juli.
J. P. v. d. KL, Helder, (ged.) art 250bis wetb.
-van strafrecht, 8 maanden gevangenis.
Corn. H., Onderdijk Wervershoof, art. 247 web-
boek van strafrecht, 3 maanden gevangenis.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting van 28 Juli.
Alle veranderingen zijn geen verbeteringen.
Het gezegende instituut des politierechters
wijze te veroveren? Mijn arm, lief kind, met dat
denkbeeld moet je je vertrouwd maken! Ik heb
zijn vader gekend. Hij was een geweteolooze
schurk. Zijn zoon is zijn trouwe opvolger. Je zal
hem vergeten, mijn kind! Nimmer kan en zal ik
toegeven, dat je de vrouw wordt van dezen ge
lukzoeker.
Renate maakte zich uit zijne omarming los.
Bleek en sidderend, maar sterk van wil stond zij
voor hem.
Beleedig hem niet, papa. Hij is mijn alles,
mijn hoogste. Wat zjjn vader u heeft aange
daan, ik weet 't niet, evenmin dat hij oen
schurk was. Wanneer u dit zegt, dan moet het
ook wel zoo zijn, maar George is een man van
eer. Hij heeft mij lief, zoo goed als ik hem bemin!
Dit heeft hij je natuurlijk verzekerd.
Arm, dwaas kind, wees blijde, dat ik er nog
ben, om je te waarschuwen en je voor het ergste
te bewaren. Het zou je ongeluk zijn.
En wanneer dit zoo was, Papa, dan nog
kon ik hem niet opgeven.
Coulmann steunde van spijt en ergernis.
Je zal hem vergeten, kind, wees toch
slechts voor dezen keer mijn gehoorzame en ver
standige dochter! Weet je in dit geval te
schikken ik heb ernstige redenen, dit van
je te eischen. In geen geval kan ik toelaten,
;-dat je je zelf blindelings in je verdierf stort.
Mijn geluk vind ik aan zijn zijde, en
ik geloof in hem. Wees rechtvaardig Papa. Stel
'hem op den proef, vooildat u hem veroordeelt!
'Ik kan hem niet opgeven. Ik kan geen af-
istand van hem doen, ik kan niet!
I Je zal 't moeten, zeide hij streng en met
I beslistheid. Ik ben steeds een toegevende en
liefdevolle vader voor je gewieest. Wanneer ik
(niet overtuigd was, dat deze verbintenis je on
geluk Uteekende, zou ik je niet nutteloos kwel
len. Geloof mij, ik beoog bet beste voor jie,
Renate.
Zij drukte haar handen tegen haar hart.
Vader, tot mijn laatsten ademtocht zal ik
hem trouw blijven! Wij hebben elkander trouw
gezworen tot in den dood!
Die trouw en die belofte wegen bij hem
heeft den armen journalist geheel van zijn arme-
llijke toebedeelde vacantie beroofd. Alle weken
zitting, soms twee op één dag. Vandaag, om op
te frisschen, 19 zaken! Gelukkig waren er vijf
bij, die voor de tweede maal tot nader.order
werden uitgesteld in verband met een eventueel
op te leggen voorwaardeliike veroordeeling.
1 Fien pelgrim naar het Mekka der lanidlaopers.
Een gehaaide schanstippelaar werd heden door
•den veldwachter gepresenteerd als hebbende zon
der middelen van bestaan in het arrondissement
Alkmaar rondgezworven. Met vele woorden pro
testeerde de delinquent, 'n 50-jarig kereltje met
kwattaheenen, tegen deze beleedigende veron
derstelling. Hij had absoluut geen animo om zoo
midden in den zomer naar de schans te verhuizen
en toonde zich uitermate dankbaar, toen hij en
kel tot 12 dagen hechtenis werd veroordteeld.
Niet kameraad,schappelijk.
Een kermisreiziger ontvreemdde op 28 'Juni
4e Alkmaar met zijn woonwagen vertoevend, een
aantal uit den woonwagen van 'n paar lotgenoo-
ten, o.m. een koffer, 'n borstrok, 'n costuum, 8
rijbroeken en 2 beenkappen. Daar de man op
geen blanco strafregister kon roemen, werd hij
gearresteerd en heden veroordeeld tot de maxi
mum straf, 6 maanden.
Mandje <liet>t boadien is voordeeliger.
Een Alkmaarsche huismoeder, die mot kr»eg
met een buurvrouw over het altijd actueele on
derwerp: de kinderen, liet zie.h in het vuur van
het mondgevecht eenige uitdrukkingen ontvallen
die door de tegenpartij beleedigend werden geacht
met gevolg, dat het saptongige wijfje heden tot
f 5..boete of 5 dagen werd veroordeeld.
Elen kastelein die van variatie hield.
Eten caféhouder te Oudkarspel, wien het zeker
verveelde steeds in zijn eigen tapkast te zittea,
maakte een slippertje naar een oonfrater, waar
mede hij echter al spoedig heibel kreeg, zoodat
hem het gat van de deur werd gewezen. Toen1
hij hieraan niet spoedig voldeed en den caféhou-
niet zoo zwaar, stel je gerust. Zijn vader heeft
zijn vrouw ook eenmaal trouw gezworen aan
het altaar, en kort na den bruiloft verbrak hij
reeds den duur gezworen eed, haar trouw te
zijn, me:r dan eens. Een meineedig geslacht
zijn deze von Rodenfels!
Renate sloeg de handen voor het gelaat en
snikte. Toch geloof ik in hem, niettegenstaan
de dit alles, vadter. U kan mij verbieden hem te
trouwen, nooit echter zal 't u gelukken mij 'te
j doen wankelen in mijn liefde en in mijn rote-
vast vertrouwen in hem'. Em ook nimmer zal
ik aan een anderen man mijn hand schenken,
dat verzeker ik u.
Coulmann zag haar met smaxtelijken en meie
lijdenden blik aan. In baar woordlen lag volle
ernst. Maar hij troostte zich met de gedachte,
dat reeds velen voor haar zoo gesproken hadden
als zij en toch met een ander gelukkig -wanen
geworden. Hij richtte zich hoog op, een vaste be
radenheid stond op zijn gelaat te lezen. Miet
Renate was thans niets te bereiken, dat zag
hij wel in. Hij was niet verbolgen op haar dat
zij zich niet naar zijn wil wilde voegen. Zij had
zich laten verblinden, zij was onder de be too ve
ring geraakt van zijn vleierijen en zij had geen
weerstand kunnen bieden aan de lokstem van
dezen jongen man, die dezen vriendelijken kring
was binnengeslopen om er onheil te stichten. Zij
zou wel weer verstandig worden, wanneer haar
de oogen werden geopend en zij eerst maar inzag,
dat zij voor grooter ramp bespaard was geworden.
Slechte één woord behoefde hij1 maar met dezen
I heer von Rodenfels te spreken, om hem te doen
begrijpen, dat al zijne bemoeiingen, Renate te
verwerven, tevergeefs zouden zijn en geen doel
.hadden. Dan zou hij zich uit zich zelf terugtrek-
ken en deze dwaze liefde werd bij Renate in
de kinm gesmoord. Met haar wilde hij niet moer
over deze pijnlijke aangelegenheid sprekeu. Om
haar van Laar dwaasheid te overtuigen zou hij
haar het droevig verleden moeten openbaren en
h- ar e n blik moeten doen slaan in het schande
lijk en onzedelijk bedrijif, dat eenmaal was ge
pleegd en het geheim moeten onthullen, lat hij
i slechts één dochter bezat,
I QKordt vervolgd}*