NIEUWE VS! lïtfZ Nieuwsblad voor LANGEDIJK en1!Omstreken. adre Jasser itels H.: Donderdag 80 Juli 1925 84e Juurra-g per 3 maanden f 1,15 ileerlio ir wedstrijd, wgj ;f, direct beic ing D.T.-S. joed verdedig van de D.t1 la de rust Vt l enkele geva. ■vooraoede. y, oten en bljjVl iet terrein,'i Tzet van red ijn club do ij en veranderi( verd zeer vei,., len hadden ek ek woonde k iet een paar STiedorp, aiWa: derlaagwedstf en W. F. Bei pel dezen ;emeen inat gr Toch leek o mover de Sp» zal Vrone er in te h ju]f te denken aat 29, AR. oorten en Dame jh! jfO. 89 laTERO nunnM u LAAGEDIJKER (IIIII!VI. g'X Dexe üoarant versoHijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags. 4B0HRIMEHT8PRIJ8 gd: ie ,,NieuJgujteniandSCh Overzicht iharwond aauaor soa-aiTtts g sa J. H. K.EI2ER. ■DBIIfa: loordicherwoade. emjiH Ut* A J IBtlDl'llIli 1—i r®f«l» 78 oU, elke regel neer II at. dl littiri if Tipettw torbe iiir plutsraioti birtkioi. Brieve» reohtawe»»» de» Uitgever» 390 390 4&o 1350 490 390 230 eder mensch, maar ook ieder volk, heeft zijn zijn gedachte, zijn wensch en zijln wil. Em wat leven veelal zoo moeilijk maakt en vol strijd, is het volhardend streven van ieder, mensch volk ,om die gedachte dien wil erin tot uit- ikking te brengen, om zijn zin te krijgen. We nen te moeilijk aan anderen ook hun recht hun deel geven. En zoo gaat het hard tegen i, inEmgeland tusschen mijneigenaars en mijn- .kers, in het Poolscli-Duitsoh. conflict, in den irokkaanschen strijd en misschien ook in de ■eetie van het waarborgverdrag. 3e Engelsche mijneigenaars willen hun opzeg- ig van de tot nu toe geldende overeenkomst it intrekken en de mijnwerkiers willen niet erhandelen voor die opzegging ingetroüken Daar tusschen staat het hof van onderzoek, de regeering ingesteld om te bemiddelen, ichteloos. Ein staking en uitsluiting schijnen eenige middelen, die overblijven om het uit vechten. Het zijn als overal, waar gevochten, rdt, middelen waardoor slachtoffers en ellende verwoesting aangericht wordt. En de plan- 1 van transportarbeiders en andere werkers, hun kameraden in de mijnen te hulp te komen, ook geen kolen, uit ander elanden aangebracht, helpen vervoeren, zullen die aangerichte ellen- t zeker nog vergrooten. Maar dat is het noodr van eiken strijd, dat er juist veel ellende en 3I verwoesting noodig is, om hen aan een eind krijgen, omdat de menschen gewoonlijk al- n luisteren willen en hun eigen koppigheid op- ven, wanneer de nood hen dwingt. Dat zal ongetwijfeld in den Fransch-Duitsche.i ijd wel blijken. Na het eindigen van den ter- jn, in het vredesverdrag van Versailles b-e- ali, gedurende welken de Duitschers een vast stelde hoeveelheid goederen, vooral kolen, van ilea moesten afnemen, heeft Polen hen willen iagen een handelsovereenkomst aan te gaan, larin die toestand min of meer bestendigd werd or het verbieden van allen invoer van Euitsche uren, toen de Duitschers, die de kolen niet odig hadden, daarvoor bedankten. Daarop zijn ituurlijkerwijze Duitsche maatregelen gevolgd. 1 daarmee was de strijd in vollen gang. Nu jsijn e beide partijen bezig elkaar's onderdanen het md uit te zetten, dat wil zeggen diat Polen die ttitschcrs uitzet, die bij het overgaan van nitech. gebied in Poolsche handen zich voor FEUILLETON. GEWROKEN. XL. Hij opende de deur, en Renate trad binnen, ij keek hem bezorgd aan. Lieve papa, ik aak mij ongerust over u. Wat scheelt u? Niets kind, een lichte ongesteldheid! Het &1 weer beter. Kom, ga eens bij mij zitten. Zij deed, zooals hij verlangde, en greep zijn and. Is het werkelijk niets anders, papa? ~U wam mij zoo vreemd voor ,toen ik u mijnheer on Rodenfels voorstelde. I Ja, juist ,die mijnheer von Rodenfels. Hoe ang is hij hier? Sinds wanneer heb je hem leeren «men? Hij is ongeveer een week hier en in Dresden ik voor het eerst met hem kennis gemaakt, "en na Kestmis juist na uw vertrek. Hij schrok. Zoolang reeds Eln in je brieven heb je met ï6® woord over hem gerept? fienatc kleurde. Hij is toen direct na Niéuw- aar weer vertrokken, en wij hebben hem eerst ll® weer ontmoet. "Wat wil hij hier? In de eerste plaats zijn zusje en mevrouw lessor Hardenberg bezoeken. O ja, dat's waar ook, de kleine Elva is zijn "Mter, heb je gezegd. Hoe kwam deze bij me- "ouw Hardenberg? .Senate vertelde hem deze geheele geschiedenis. hoorde schijnbaar rustig toe. Toen zij ge- "digd was, zeide hij: Zoo, zoo. Jullie waren hier veel met tezamen, nietwaar? Ja, papa. Dagelijks. Coulmann sireek zich over het voorhoofd en 'laakte een diepe zucht. Renate sprong op en "tohelsde hem teeder. Papa, zeg mij toch, wat er aan scheelt, Wat u bedrukt. ik zie toch dat u ergens -:n- HjdU f i Duitschland hebben uitgesproken en Duitschland omgekeerd de Polen, die op Duitsch gebied wo nend, zich voor Polen verklaard hebben. Aan weerskanten zijn nu een 10 tot 15 duizend menschen naar de grenzen gebracht. En men kan licht begrijpen, welk een ellende dit in tal- looze gezinnen heeft gebracht. Bovendien kan de verhouding tusschen de twee nabuurlanden er slechts vijandiger door worden en lijkt, tenzij een verstandiger inzicht tot nieu we 'onderhandelingen voert, een felle 3trijA te Wachten. Of het tot stand komen van het waar borgverdrag,' dat de vrede van Europa hechter moet verzekeren, en waarvoor daarom Engeland zich zooveel moeite geeft, moet dit ongetwijfeld een uiterst noodlottigen invloed oefenen. Uit Duitschland's antwoord op de laatste Fransclie nota is gebleken, dat naast de voorwaarde va.n Duitschland's toetreding tot den Volkenbond, vooral Frankrijk's eisch, dat Duitschland ook waarborgverdragen met zijn oostelijke buren zou sluiten en dat daarbij Frankrijk als garant en als arbiter zou optreden met het recht in elk geschil tusschen beide te komen, het ernstige Duitsche bezwaar is. En waar uit dit Poolsch-Duitsche con flict opnieuw blijkt, hoe gemakkelijk tusschèu de twee staten verwikkelingen kunnen ontstaan, is het volkomen begrijpelijk, dat Duitschland's lust om Frankrijk, dat sterk ten gunste van Polen bevooroordeeld is, bij voorbaat als eenig scheidsrechter in dergelijke conflicten te aanvaar den, door de jongste gebeurtenissen niet geste gen is. In Engeland begrijpt men dat ongetwijfeld.. De Engelsche pers laat zich over 't algemeen niet ongunstig over het Duitsche antwoord uit en erkent dus de beteekenis jen de geldigheid van de Duitsche bezwaren. En dat geeft nog eenige hoop, dat het met het waarborgverdrag tusschen Duitschland en Frankrijk niet hard tegen hard zal gaan, waar Engeland zijn verzachtenden in vloed zal doen gelden. Amerikaansche bladen zien in het Duitsche antwoord een poging van Duitschland om door de gealliëerden erkend te worden als gelijke onder gelijken. En het zal aan de gedachte die in deze poging zich uit spreekt, zijn, dat Frankrijk zich langzamerhand heeft te gewennen. Eien land als Duitschland met een sterker inwoner-aantal dan eenige Euro- peesche staat, Rusland alleen uitgezonderd, kan men niet als minderwaardige en ondergieschikte blijven behandelen. Hij maakte eene afwerende beweging met de hand en zag haar uitvorsehend aan. Hij is wel zeer zeer vriendelijk en hoffe lijk tegenover jullie, jou en Mary, niet waar? Ja, papa, hij is buitengewoon lief en gedien stig, hij is een voortreffelijk mensch. Coulmann lachte schamper op. Hij moest niet de zoon van zijn vader zijln! v— Zoo, dus lief, gedienstig en voortreffelijk? Jullie hebben hem al reeds een plaatsje in het hart ingeruimd, dezen voortreffelijken mensch Vrees en ongerustheid spraken uit zijn blik. Re nate schrok; haar adem stokte. Maar zij richtte zich dapper op en zag haar vader open en vastberaden in de oogen. Papa, spreek niet op dezen toon over George von Rodenfels, u doet mij daarmede leed. Hij sprong op en greep haar ruw bij de pols. Wat gaat jou deze persoon aan? stiet hij verontwaardigd uit. Zij was lijkbleek geworden, doch zijl keek haar vader recht m de oogen. Ik heb hem lief, meer dan mijn leven, en heb hem beloofd zijn vrouw te zullen worden. Hij liet haar hand los en tuimelde achteruit. Als gebroken zonk hij in zijn stoel terug. Renate knielde naast hem neder. Lieve papa wat deert u? Wees toch goed voor mij. Ik heb hem zoo innig lief! Hij stiet haar wild terug. Weer keek hij haar aan. Zijn gelaat droeg den stempel eener onver zettelijke vastberadenheid. Dat zet je uit je hoofd. Dwaze meisjesgril- Jen, niets meer! Nooit versta je, nooit geef ik mijne toestemming! Het mag niet ge beuren! Renate stond langzaam op. Papa wat heeft u tegen hem? Hij lachte smalend. Wat ik tegen hem heb? Dat hij de zoon van zijn vader is! En daarop Renate p'o se'ing met eene opwel ling van teederheid naar zich toetrekkende, zeide hij met bewogen stem: 0 I Renate, zie je 't dan niet in, mijn kind r. I Begrijp je dan niet, dat hij jou wenscht te bezit- I ten, em Rodenfels weder eg 99Ue gemakkelijke En Frankrijk zal zich moeten gewennen .aan 1 dë gedachte, dat 7 jaren na den oorlog aan het j overwonnen Duitschland niet meer is voor te schrijven, wat het te doen en te laten heeft en Hat, zoo men zijn medewerking op prijs stelt bij1 j het herstellen van Eiuropa, men die heeft te 1 aanvaarden in den vorm, waarin Duitschland die aanbiedt en niet de aanvaarding als een gunst voor Duitschland heeft te beschouwen, waarvoor dit land met nieuwe verplichtingen betalen moet. ►Wellicht is n ude tijd rijp voor het aanvaarden van deze gedachte door Frankrijk, wanneer En geland en Amerika in die richting hun invloed laten gelden. Frankrijk's finantiëele toestand maakt het «ogenblikkelijk zeer gevoelig voor Amerika's wenschen. Eu de bedreiging van Frank rijk's positie vanuit Marokko moet het nog meer dan anders geneigd maken naar En geland'3 raad gevingen te listeren. De versteurking der Fran- sche troepen in Marokko schijnen voor het oogen- bl ik de positie der Franschen op het gevechts terrein wat verbeterd te hebben. Maar de vredes voorwaarden, die Abd-el-Krim heeft gesteld, be wijzen wel, hoe sterk hij zich gevoelt waar hij! zelfs erkenning van den Rifetaat door den Vol kenbond, uitbreiding van het Rifgebied haar het Zuiden, een permanent leger en zelfs een kre diet van den Volkenbond voor de inrichting van den Rif-staat eischt. Voorloopig blijken de Fran schen nog niet van zins in deze zeker van eenige overschatting van eigenwaarde getuigende voor waarden te treden. Maar zou het zooveel beter voor hen zijn-, het ook hier hard tegen hard te laten gaan PucfdinqerP Rechtzaken A RRO N DISiSHM FNTSRElC HTBAN K. Voltallige Rechtbank. i Uitspraken vain 28 Juli. J. P. v. d. KL, Helder, (ged.) art 250bis wetb. -van strafrecht, 8 maanden gevangenis. Corn. H., Onderdijk Wervershoof, art. 247 web- boek van strafrecht, 3 maanden gevangenis. VOOR DEN POLITIERECHTER. Zitting van 28 Juli. Alle veranderingen zijn geen verbeteringen. Het gezegende instituut des politierechters wijze te veroveren? Mijn arm, lief kind, met dat denkbeeld moet je je vertrouwd maken! Ik heb zijn vader gekend. Hij was een geweteolooze schurk. Zijn zoon is zijn trouwe opvolger. Je zal hem vergeten, mijn kind! Nimmer kan en zal ik toegeven, dat je de vrouw wordt van dezen ge lukzoeker. Renate maakte zich uit zijne omarming los. Bleek en sidderend, maar sterk van wil stond zij voor hem. Beleedig hem niet, papa. Hij is mijn alles, mijn hoogste. Wat zjjn vader u heeft aange daan, ik weet 't niet, evenmin dat hij oen schurk was. Wanneer u dit zegt, dan moet het ook wel zoo zijn, maar George is een man van eer. Hij heeft mij lief, zoo goed als ik hem bemin! Dit heeft hij je natuurlijk verzekerd. Arm, dwaas kind, wees blijde, dat ik er nog ben, om je te waarschuwen en je voor het ergste te bewaren. Het zou je ongeluk zijn. En wanneer dit zoo was, Papa, dan nog kon ik hem niet opgeven. Coulmann steunde van spijt en ergernis. Je zal hem vergeten, kind, wees toch slechts voor dezen keer mijn gehoorzame en ver standige dochter! Weet je in dit geval te schikken ik heb ernstige redenen, dit van je te eischen. In geen geval kan ik toelaten, ;-dat je je zelf blindelings in je verdierf stort. Mijn geluk vind ik aan zijn zijde, en ik geloof in hem. Wees rechtvaardig Papa. Stel 'hem op den proef, vooildat u hem veroordeelt! 'Ik kan hem niet opgeven. Ik kan geen af- istand van hem doen, ik kan niet! I Je zal 't moeten, zeide hij streng en met I beslistheid. Ik ben steeds een toegevende en liefdevolle vader voor je gewieest. Wanneer ik (niet overtuigd was, dat deze verbintenis je on geluk Uteekende, zou ik je niet nutteloos kwel len. Geloof mij, ik beoog bet beste voor jie, Renate. Zij drukte haar handen tegen haar hart. Vader, tot mijn laatsten ademtocht zal ik hem trouw blijven! Wij hebben elkander trouw gezworen tot in den dood! Die trouw en die belofte wegen bij hem heeft den armen journalist geheel van zijn arme- llijke toebedeelde vacantie beroofd. Alle weken zitting, soms twee op één dag. Vandaag, om op te frisschen, 19 zaken! Gelukkig waren er vijf bij, die voor de tweede maal tot nader.order werden uitgesteld in verband met een eventueel op te leggen voorwaardeliike veroordeeling. 1 Fien pelgrim naar het Mekka der lanidlaopers. Een gehaaide schanstippelaar werd heden door •den veldwachter gepresenteerd als hebbende zon der middelen van bestaan in het arrondissement Alkmaar rondgezworven. Met vele woorden pro testeerde de delinquent, 'n 50-jarig kereltje met kwattaheenen, tegen deze beleedigende veron derstelling. Hij had absoluut geen animo om zoo midden in den zomer naar de schans te verhuizen en toonde zich uitermate dankbaar, toen hij en kel tot 12 dagen hechtenis werd veroordteeld. Niet kameraad,schappelijk. Een kermisreiziger ontvreemdde op 28 'Juni 4e Alkmaar met zijn woonwagen vertoevend, een aantal uit den woonwagen van 'n paar lotgenoo- ten, o.m. een koffer, 'n borstrok, 'n costuum, 8 rijbroeken en 2 beenkappen. Daar de man op geen blanco strafregister kon roemen, werd hij gearresteerd en heden veroordeeld tot de maxi mum straf, 6 maanden. Mandje <liet>t boadien is voordeeliger. Een Alkmaarsche huismoeder, die mot kr»eg met een buurvrouw over het altijd actueele on derwerp: de kinderen, liet zie.h in het vuur van het mondgevecht eenige uitdrukkingen ontvallen die door de tegenpartij beleedigend werden geacht met gevolg, dat het saptongige wijfje heden tot f 5..boete of 5 dagen werd veroordeeld. Elen kastelein die van variatie hield. Eten caféhouder te Oudkarspel, wien het zeker verveelde steeds in zijn eigen tapkast te zittea, maakte een slippertje naar een oonfrater, waar mede hij echter al spoedig heibel kreeg, zoodat hem het gat van de deur werd gewezen. Toen1 hij hieraan niet spoedig voldeed en den caféhou- niet zoo zwaar, stel je gerust. Zijn vader heeft zijn vrouw ook eenmaal trouw gezworen aan het altaar, en kort na den bruiloft verbrak hij reeds den duur gezworen eed, haar trouw te zijn, me:r dan eens. Een meineedig geslacht zijn deze von Rodenfels! Renate sloeg de handen voor het gelaat en snikte. Toch geloof ik in hem, niettegenstaan de dit alles, vadter. U kan mij verbieden hem te trouwen, nooit echter zal 't u gelukken mij 'te j doen wankelen in mijn liefde en in mijn rote- vast vertrouwen in hem'. Em ook nimmer zal ik aan een anderen man mijn hand schenken, dat verzeker ik u. Coulmann zag haar met smaxtelijken en meie lijdenden blik aan. In baar woordlen lag volle ernst. Maar hij troostte zich met de gedachte, dat reeds velen voor haar zoo gesproken hadden als zij en toch met een ander gelukkig -wanen geworden. Hij richtte zich hoog op, een vaste be radenheid stond op zijn gelaat te lezen. Miet Renate was thans niets te bereiken, dat zag hij wel in. Hij was niet verbolgen op haar dat zij zich niet naar zijn wil wilde voegen. Zij had zich laten verblinden, zij was onder de be too ve ring geraakt van zijn vleierijen en zij had geen weerstand kunnen bieden aan de lokstem van dezen jongen man, die dezen vriendelijken kring was binnengeslopen om er onheil te stichten. Zij zou wel weer verstandig worden, wanneer haar de oogen werden geopend en zij eerst maar inzag, dat zij voor grooter ramp bespaard was geworden. Slechte één woord behoefde hij1 maar met dezen I heer von Rodenfels te spreken, om hem te doen begrijpen, dat al zijne bemoeiingen, Renate te verwerven, tevergeefs zouden zijn en geen doel .hadden. Dan zou hij zich uit zich zelf terugtrek- ken en deze dwaze liefde werd bij Renate in de kinm gesmoord. Met haar wilde hij niet moer over deze pijnlijke aangelegenheid sprekeu. Om haar van Laar dwaasheid te overtuigen zou hij haar het droevig verleden moeten openbaren en h- ar e n blik moeten doen slaan in het schande lijk en onzedelijk bedrijif, dat eenmaal was ge pleegd en het geheim moeten onthullen, lat hij i slechts één dochter bezat, I QKordt vervolgd}*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1925 | | pagina 1