i
NIJEU WE
INieuwsblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
Wo. 98. US-ben®, rei.Kifsies0i» s» Donderdag 20 Augustus 1925.
84e Jamrra^g
per 3 maanden f 1,15
J. H. KEIIZJER.
4
AfIGËDIJKER COURAST.
Deie courant verschijnt Dinsdags, Donderdags en Zaterdags.
.ABOAHCMKNTSFKOS
aKüAjraaa-aiT»g?Ktt:
SUBKlfa:
loordicharwouile.
fHWa #KH A.J IKttMtUlli
Tm 1—4 ref«l> 78 o*., alka refal vaar II al.;
Sfiiti liiUri if rigfl«itta min siv plutsraiatc btrikisi.
Srtavaa reohtattaak* in daa
Buitenlandsch Overzicht
Nadruk verboden.
Wanneer men alleen op die punten een beslis-
ig neemt, waarover men het gezamenlijk eens is
de beslissing over de overige tot later uit
te, dan is eenstemmigheid gemakkelijk te be
ien.
daar het is een gevaarlijk soort eenstemmig-
id, omdat ze juist het verschil tussohen beider
richt zeer nadrukkelijk op den voorgrond,
engt en door het opschuiven van overleggin
daaromtrent de oplossing der kwestie eerder
eilijker dan gemakkelijker maakt.
Zou Amerika dat begrijpen en zou het daarom,
,t het tot nu toe nog niet gedaan heeft, zich
t de totstandkoming van het veiligh'eidspact
moeien, en zooals dé geruchten gaan zoowel
Berlijn als te Londen zijm invloed laten gelden
Ihamberlain en Briand zijn het te Londen blijk
nr niet eens kunnen worden. Dat is een feit,
alle uitbundigheid over de bereikte overeen-
mming in de FransChe en Eingekche pers niet
verbergen. Em omdat ze hiet niet eens konden
len, hebben ze de kwesties, waarop het wer-
lijk aankwam, maar laten rusten en hebben
eigenaardige eenstemmigheid besloten aan
itschland een Fransche nota te zenden, waar-
het tot nieuwe onderhandelingen en een toe-
nstige conferentie wordt uitgenoodigd en het
rdt verzekerd, dat het een eigen regeling voor
arbitrage- en verzoeningstractaten mag voor-
'len. Dit laatste is van beteekenis. De Fran-
n hebben zich wel gehaast te verklaren, dat
niet beteekent, dat die regeling zal wordien
ïvaard. Maar een dergelijke verklaring was
ïoodig. 1
iedereen begrijpt, dat Engeland en Frankrijk
litschland niet carte blanche zullen geven en
jezien de voorwaarden acoepteeren, lie het zou
enen stellen. Maar het feit, dat het voorstellen
kunnen doen en daarover beraadslaagd zil
rden, is het feit, waarop het aankomt, want
bewijst allereerst, dat Frankrijk en Engeland
niet eens zijn en weinig hoop koesteren het
een eens te worden, dat de tijd voorbijl is, dat
ii Duitsehland een regeling oplegde en dat de
itgohe wenschen in zake het waarborgverdrag
it zonder meer terzijde worden gescihoveD.
laischijnlijik is hierin de invloed van Amerika
rkbaar, dat juist bij de Engeköhe regeering er
moet hebben aangedrongen, dat het te sluiten
"kag werkelijk een wederkeerig verdrag zou
fden en Duitsehland niet voor een feit aecom-
2ou gesteld worden. Maar dat Engeland aan
k invloed zoo gereedelijk toegaf, bewijst, dat
zelf ook tot het inzicht geraakt is, dat het
opleggen va heen regeling geheel in strijd zou
zijn met de bedoeling, dat het met dit veili er-
heidsverdrag heeft, dat immers niet, zooals
Frankrijk wil, Duitsehland's machteloosheid,
maar de vrede en rust in Europa moet verzekeren.
Dit verschil in bedoeling is het dat het bereiken
van overeenstemming in den weg heeft gestaan
en Engeland niet heeft doen instemmen met den
I FransChen wensch, Frankrijk tot garant en ar
biter te maken in de tractaten, -door Duitsehland
met zijn Oostelijke buren te sluiten, en Frankrijk
het recht te geven, de gedemilitairiseerende zone
in het Westen binnen te rukken ingeval van een
conflict met Duitsehland. Dat Frankrijk zelfs
in conflicten in het Westen dat recht niet onvoor
waardelijk krijigt, maar slechts in nauwkeurig
omschreven gevallen en Engeland ook dan nog
zelf wil uitmaken, of het verplicht is Frankrijk
bij te springen, is voor Briand zeker wel een he
vige teleurstelling geweest. Ten opzichte van de
(verdragen voor het Oosten kende Frankrijk En
gland's afwijzende hand. Maar voor het Westen
meende men er op te mogen rekenen, dat het zich,
onvoorwaardelijk tot bijstand verbindt en ook
bij conflicten in het Oosten een binnenrukken
rukken in het Rijnland Van zelfsprekend vindt.
Nu het in het laatste geval machtiging van den
j Volkenbond tot voorwaarde stelt en zich ten
opzichte van conflicten in het Westen feitelijk
tot. niets bindt, lijkt het er veel op, of het, onge
rust over de plichten, die het op zich zou nemen,
j wat terugkrabbelt.
j Zelfs Duitsöhland schijnt dit wat ver te gaan.
Het redeneert, dat, wanneer Engeland den Fran
sehen bondgenoot zelfs nog niet zal bijspringen
.zonder eerst vastgesteld te hebben, dat de omstanl-
vdigheden het daartoe verplichten, het aan het
helpen van Duitsehland tegen Frankrijk wel nooit
toe zal komen. Want dit véiligheidspact dient
niet alleen dat verliest men wel eens uit het
oog tot bescherming van Frankrijk tegen
Duitsehland, maar ook omgekeerd van Duitseh
land tegen Frankrijk. En daarom lijkt het ook
zoo van zelf sprekend, dat Duitsehland in het
tot stand komen en over den vorm, waarin het
tot stand zal komen, zal gekend worden.
Maar Frankrijk heeft het verdrag nooit als
zoodanig willen zien en van Fransehen kant is
dan ook ongetwijfeld op de aanstaande conferentie
feilen tegenstand te wachten. Daartegen kan nu
de Amerikaansche invloed dienst doen. Amerika
'begrijpt, dat het tijd wordt den oorlog te verge
len en Duitsöhland weer als gelijke onder de
staten op te nemen. Zelf onderhandelt het nu
over de teruggave d'er in den oorlog in beslag
genomen Duitsche eigendommen, die een waarde
van 3 millioen dollar vertegenwoordigen. Maar
het tracht blijkbaar ook de vroegere bondgenooten
tot een nieuwen gedragslijn te krijigen. Zijn posi
tie als schuldeischer geeft het daarbij een bizon
deren invloed. Ein het lijkt niet geheel onwaar
schijnlijk, dat de pressie, die het tegenwoordig
op zijn schuldenaren uitoefent, niet geheel vreemd
is aan de gedachte, dat deze zoodoende wat gewil
liger zullen gemaakt worden om naar Amerika's
raadgevingen ten bate van den wereldvrede te
luisteren.
België heeft de laatste dagen deze strengere
houding van Amerika wel heel duidelijk leereu
■kennen. De voorstellen, waarmee de Belgische
delegatie naar Washington is gekomen, en neer
kwamen op een moratorium van 14 jaar, verla
ging van de hoofdsom en vermindering tot 3Vs
pet., van de achterstallige rente en tot 2 pet. voor
de van nu af verschuldigde rente, zijn zeer be
slist verworpen. En Amerika eiseht terugbeta-
j ling van de Belgische oorlogsechuld binnen 62
j jaar met jaarlijksehe rentebetaling van 1 pro-
1 cent en regeling der schulden, na den oorlog aan-
gegaan, op gelijken grondslag als voor de Engel-
sohe schulden aan Amerika geldt en met jaarfijk-
I sehe rentebetaling van 3 procent.
I Frankrijk weet dus nu wat het te waeh'tfen
staat. Het is thans bezig met Engeland over de
schuldkwestie te onderhandelen. Maar Briand, die
daaromtrent voorloopige besprekingen hield, is
ook daarover niet tot eenstemmigheid met zijn
Engelschen collega kunnen komen.
Rechtzaken
VOOR DIEN POLITIERECHTER.
Zitting van Dinsdag 18 Augustus,
i Einde zij vond, geen genat» in die oogen der
I rechters.
I Een 20-jarige jonge dame te Helder, die zoo
vriendelijk was haar steun te verleenen in de
huishouding van den luitenant ter zee H. en
deswege het volste vertrouwen genoot, maakte
daarvan schromelijk misbruik door een aantal
lijf- en andere goederen en waardevolle sier adieu
weg te kapen.
Zij werd door mevrouw op heeterdaad betrapt
en door de politie ingerekend.
Heden stond zij terecht, maar kon van de
kleptomanisöhe aanvallen geen opheldering geven.
Het feit dat ze verloofd was en wilde trouwen
kon niet als aannemelijke reden worden be
schouwd. In dat geval zou de omzet van Lips
brandkasten belangrijk stijgen.
De officier was niet bijzonder clement gestemd
en eisohte drie maanden gevangenisstraf.
Zijn zoon, 'n jeugdig sieraad van de balie kwam
I nog met het troetelkindje der verdedigers, de voor
FEUILLETON.
GEWROKEN.
XLVH.
ïet welke gevoelens las George von Rodenfels
tete's hartelijken brief! Zijn groote bezorgd-
d voor haar stelde al zijn kommernis en eigen
*lop den achtergrond. Hoe zou hij haar kunnen
•huigen, dat aan eene verbintenis met hem
te denken viel? De waarheid mocht zij tot
'1 enkelen frijs ervaren; hiji zelf had onder
den hoe vreeselijk en vernietigend deze waar-
d was. Al zijn idealen, het schoon© en waarde-
"te in zijn leven, waren daardoor verloren ge-
,n- Zij mocht niet weten, dat haar liefde zon-
was, dat zij beiden met een rein hart ree ets
ddig waren. Alles zou zij beter kunnen dragen
dit. Zij zou hem eerder kunnen vergeten,
teeer zij redenen had hem te kunnen v orach-
■En vergeten moest zij hem, om niet voor haar
tele leven ongelukkig te blijven. Wanneer zij
11 haatte, dan zou zij haar liefde kunnen be
ten. Zij moest dus overtuigd worden van zijn
6 on zelfzuchtige beweegredenen om haar le-
feeluk niet voor altijd te vernietigen.
"'i had de laatste dagen in de grootste raartec
en kwelling doorgebracht. Een gevoel van
^Jachtigheid was over hem gekomen. Renate's
riep< hem weder tot de merkelijkheid terug.
Hij moest handelen, ter wille van haar om
haar de gemoedsrust weder te hergeven. 'Hij moest j
haar in haar ziel tasten, onmeedoogenloos, om
haar niet te doen ondergaan. Hij moest haar het
grootste leed aandoen om haar van haar nimmer
te verwezenlijken hoop te verlossen. Hoe zwaar
die taak voor hem was, daaraan mocht hij hiet
Hij zette zich neer haar te söhrijlven, maar tel
kens verscheurde hij weder wat hiji had neerge
schreven, omdat hij of te veel of te weinig 'ha<l
gezegd. Met een bloedend hart verrichtte hij zijin
zware taak.
„Zeer vereerde juffrouw!
Het is mij zeer pijnlijk, u te moeten mede-
deelen, dat ik mij het geluk moet ontzeggen u
voor het leven de mijne te kunnen noemen. U
kan uw vader ten volle gelooven, in alles wat
hij over mij mededeelt hij sprak de waar
heid! Ik ben niet waard door u bemind te wor
den wil mij vergeten.
Met eerbiedige hoogachting,
GEORGE VON RODENFELS."
Zonder den brief nog eenmaal over te lezen,
sloot hij hem en verzond hem onmiddellijk per
post, opdat hij niet in de verzoeking zou nomen
hem in te houden. En daarna schreef hij on
onverwijld aan Paula Hardenberg:
„Hooggeëerde, dierbare vriendin!
De zonde der vaderen wordt bezocht aan de
kinderen.Dit Bijbelwoord heeft mij altijd
vreemd toegeleken. Hoe kan de Algoede, een
rechtvaardig God de zonde der vaderen bezoe
ken aan onschuldige kinderen? En toch heb ik
nu weder aan mij zelf ondervonden, dat ik niet
alleen moet boeten voor dit ongeloof, maar
dat ook de zonde mijns vadlers wordt bezocht
aan mij en Renate. Tegenover één menseh
moet ik mij uitspreken, moet ik mijn gemoed
luchten, opdat ik niet onder zal gaan door den
slag, die mij heeft getroffen. Maar alles, wat
ik u schrijf, dierbare vriendin, moet u als een
diep geheim bewaren. Ik weet echter, dat u
mijn vertrouwen niet zal beschamen. Waarom
ik zoo spoedig ben weggevlucht? U weet, dat
dit verband houdt met miju innige liefde tot
Renate. Ik was tot haar vader gegaan om haar
hand te vragen. Hoe gelukkig was ik, vol le
vensmoed en zoete hoop en één woord heeft
alles vernietigd, een woord, dat ik nóg niét
kan begrijpen en dat nóg niet tot mij wil door
dringen. Renate is mijn zuster! Daar
staat liet afschuwelijke, het vneselijke. Renate
is i*et de dochter van mijnheer Coulmann, doch
bet kind van zijn zuster en mijn vad--r.
Wat heb ik reeds veel onheil door mijn vader
ondervonden! En nu ook nog dit ontzetten 'Re
niet te peilen leed. Begrijpt u de pijnlijke ont
hulling van dit vreeselijke geheim Ik heb mijn
waardelijke veroordeeling, in een snoezig kinder
wagentje, aanrijden, maar het mocht helaas niet
baten. De politierechter Mr. Maassen nam geen
der voorstellen van de verdediging in overweging
j en veroordeelde het thans heftig snikkende meis-
I ke tot 2 maanden definitieve gevangenisstraf,
echter met aftrek van den tijd, in voorarrest
(doorgebracht.
Bezit nw ziel in lijdzaamheid.
Wat echter een meneer met een hooge zije pet
op en 'n reformpantalon aan, beslist niet deed.
Hij maakte zich ontzettend boos om een futiliteit
op zijn buurvrouw, tevens huurdster van een hem
I toebehoorend woonhuis je, 'n kriel met mosterd-
dooppaleis. Stapte vrijpostig het woonhuis bin
nen en diende de dame eenige opstoppers toe.
Maar de politierechter bracht hem nu aan 't
verstand, dat het niet aangaat een vrouw in haar
eigen voorkamer af te knokken en rekende dit
lesje op 40 gulden of 40 dagen.
Dat kan in Alkmaar niet gednld wouden.
Een 25-jarig timmerman uit Velzen, die zich
in de stad van Gort en Victorie 'n stuk in zijn
pellerien had geslobberd, werd door 'n paar poli
tieagenten met aandoenlijke bezorgdheid ingere-
l kend. Echter werd deze attentie aan den vreem-
deling betoond, absoluut niet op prijs gesteld,
Een heftig verzet volgde, welk verzet tot resul
taat had, dat de eigenzinnige houtbewerker ne
llen tot f40 boete of 40 dagen werd veroordleeld.
Voorzichtig met hakmessen.
Elen 23-jarige, zoo ongeveer 3 ei lange slagers
knecht uit Medemblik had op 17 Juli een keur
meester, die een bonkie verdachte ham tot nader
'onderzoek in beslag wilde nemen, met een hak
mes gedreigd efl hem kenbaar gemaakt dat ie 'm
de hersens zou inslaan, als hij aan dat vlee/ch
kwam. Dat is natuurlijk een manier van optreden,
die niet met warmte kan worden aanbevolen.
Althans werd dit dezeu stosmakenden slagers-
bediende terdege aan 't verstand gebracht door
scherpe boetpredikaties en 'n boete van 100 piek
of 50 dagen mikmummelen.
De razende kippenjagjor.
Een eereburger van dit zelfde Medemblik, die
het niet kon verknoeiden, dat een kip van buur-
ma neen visite maakte op zijn erf, greep vol
nijd en spijit en zenuwachtigheid 'n luiwagen,
waarmede hij achter 't gedierte heenzat. Het
gelukte hem eeh er niet het vlugge beest te ra
ken, waarop hij in zijn teleurgestelde wraakbe-
vrediging, zijn woede koelde op een iaamhortje
van de kippenhoudster.
Deze belangrijke zaak maakte heden ook nog
deel uit van de agenda dies politierechters, die
■gedachtig aan het f.reekwoordtime is money,
zuster lief, bemin haar thans nog, meer nog,
nu zij voor mij verloren is, hartstochtelijk en
zonder hoop. Maar erger is de gedachte, de ze-
zekerheid, dat deze liefde een zonde is, die
indruischt tegen Gods gebod en tegen Ie na
tuur. Dat de wederliefde van Renate mij
in deze omstandigheden geen troost kan bren
gen ,is wel zeer begrijpelijk. In elk geval zou
ik wenschen, dat haar het leed worde bespaard)
deze rampzalige waarheid te vernemen. Het
verpletterende en verlammende gevoel, .lat mij
dreef tot heengaan, mag zij niet ondervinden.
Nooit moet zij ervaren, dat haar liefde tot mij
zondig is, liever wil ik een middel gebruiken,
dat haar de liefde uit het harte rukt. Ik heb
het doen voorkomen, dat ik mij in haar oog^n
verachtelijk moet voorkomen, in de hoop, dat
zij daardoor de kracht zal vinden mijl te ver
geten. En nu kom ik met een innige bede tot u
help Renate, steun haar, zooveel u kan,
sta haar bij met uw raad en uw goedheid. Doe
alles, wat in uw vermogen is, om haar te over
tuigen, dat het voor haar heil en haar volgend
levensgeluk beter is, dat zij miji vergeet. Ik heb
een lieven aoh, zoo een innigen en hartelijken
brief van haar ontvangen hoe mij de inhoud
heeft aangegrepen! Dezen brief heb ik koel
en rustig beantwoord, waarin ik mij in hair
oogen verachtelijk heb gemaakt. Wat mij deze
brief heeft gekost, kan u alleen weten! Hij zal,
gelijk met dezen brief, dierbare vriendin, aan-
