'tNeutraalZiekenhuis
aw e Lsngedjk er Conranl (Tweede blad)
Nieuwstijdingen
Gemeenteraad
Znidscharwoude.
FEUILLETON.
ISOLA.
Nai
j van kwaliteit
3 per stuk gem,
te noemen,
merkelijk goede
omen. Hiervoor
k gemaakt,
lag.
/eer gelijlk in
1.1.50
i. 0.150.4e p,
o soorten wordt
jrof en los goej
prijizen liepen
k
ZATERDAG 3 OCTOBER, 1025.
Overreden.
pe 's-Gravenliage is een 9-jarige jongen uit de
j>manstraat 'op dm Rijswijkscheweg door een
aangereden.
et ventje werd in bewusteloozen toestand in
huis binnengedragen en vandaar naar het
enhuis vervoerd.
[let bleek dat hij een schedelfractuur bekomen
Ergerlijke verwaarloozing.
De politie te 's-Gravenhage was een geval van
■waarloozing ter oore gekomen, die onmiddellijk
pijpen noodzakelijk maakte,
jn een woonschuit, liggende in. de Laakhaven,
ont en gepensionneerd werkman van de gemeen-
reiniging met zijn vrouw en zes minderjarige
in een zeer kleine ruimte. De vrouw moet
as geruimen tijd ernstig ziek liggen- Een huis
ter moet die vrouw wel hebben behandeld,
ar sinds eenigen tijd door den echtgenoot zijii
De G.G.D. met het geval in kennis ge
ld, .verd door den man niet toegelaten.
S'iet zonder moeite is het de politie eindelijk
iikt door te dringen in de woonkamer van de
niit. De toestand, die men daar aantrof, laat
moeilijk beschrijven. Een walgelijke lucht steeg
lit het kleine vertrekje. In het achterste hok
ui men iets, dat geleek op een bed van halfver-
ie dekens. Daarop lag een vrouwelijk wezen,
teerd en uitgemergeld, met wezenlooze oogen
staren, blijkbaar te zwak om zich te kunnen
roeren. Zij maakte den indruk, stervende te
Op haar gestelde vragen reageerde zij nauwe-
s meer en op de mededeeling, dat zij naar het
gilhuis zou worden overgebracht, bracht zij nau-
Ijks een klank uit. Haar gezicht was overdekt
zweren, waarop talrijke vliegen aasden.
De bewoner, die lont geroken zal hebben, was
dwenen. Naar verluidt, maakte hij misbruik van
rken drank en geniet hij een pensioen van onge-
f 100 per maand.
De Geneeskundige Dienst heeft de patients, diej
en veer zoo licht was, medegenomen naar het
lenhuis. De kinderen zijn door de Kinderpolitie*
bescherming genomen-
komen voor plaatsing door 'de Emigratie Centrale
Holland in aanmerking.
Voor de reis met inbegrip van 25.— lan
dingsgeld, dat" het eigendom van den emigrant
blijft, benevens voeding gedurende de spoorreis
in Canada en diverse kleine kosten onderweg, is
per volwassen persoon ca. f450.— noodig. Bij ge
huwden is het noodig, dat de man eerst e*enigen
tijd, in den regel een jaar, alleen vooruit gaat, ten
einde met de werkwijze en toestanden op de
hoogte te komen. Is men ingeburgerd en heeft,
men een goede plaats gekregen, of begint men een
eigen bedrijf, dan is het tijd vrouw en 'kinderen,
over te laten komen-
Het aanvangsloon bedraagt 20 tot 30 per
maand, boven kost en inwoning.
Vóór alles is "het noodig, dat men zooveel nu>
gelijk op de hoogte is van de Engelsche taal- Bij
aankomst in het nieuwe land staat men din niet
zoo hulpeloos en de loonen zijn dan tevens hooger,
daar men ook voor den patroon meer waard is.
Dit g£ldt in even sterke mate voor de vrouwen en
o&a voor de kinderen, welke den leeftijd bereikt
hebben, waarop zij meeverdienen.
EMIGRATIE NAAR CANADA
r degenen, welke er over "denken het vol-
d jaar naar Canada te emigreer en, is thans de
aangebroken om ■voorbereidingen te maken,
inde in de maand April 1926 daarheen te
men vertrekken.
oor emigratie naar dit land komen alleen zijl
lanmerking, die op de' hoogte zijn van land
werkzaamheden, in het bijzonder die goed
nen melken en met paarden en landbouwma-
les kunnen omgaan. Zij moeten een goede go
dheid genieten en bereid en in staat zijn hard
erken en vaak lange dagen te maken.
)c Emigratie Centrale Holland te 's-Graven-
een instelling, welke onder, toezicht staat van
'tederlandschfj Regeering, helpt bij alle voor-
Mende maatregelen, regelt de ppassagie tot
plaats van bestemming en zorgt voor de plaat-
op eeli boerderij, door eigen inspecteurs. Zij*
kt samen met de Nederlandsiche vereeniging
udverhuizing", die de geschiktheid van hen
wenschen te emigreeren, overweegt. Alleen zij',
door de Nederlandsche vereeiriging „Landver-
ing" voor emigratie geschikt zijn bevonden,
De raad dezer gemeente vergaderde gisteravond'
half acht.
Afwezig de heer Kramer.
Na opening worden de notulen onder dank
zegging goedgekeurd.
De voorz. doet hierna mededeeling dat ie eer
vol ontslager onderwijzeres geen prijs stelt op
aanstelling als assistente op de o.l. school.
Bij de gehouden kasferificatie bleken de ont
vangsten te hebben bedragen f 31461.091/2, de nib-
gaven f22452.88, in kas alzoo f 9008.211/2-
Bericht van mej. Vos v. Zon dat zij haar be
noeming tot onderwijzeres bij het vervolgonder
wijs aanneemt.
1 Bericht van het P.El.N. dat de storing op 22
Sept. buiten de schuld van het bedrijf ligt.
Deze stukken worden voor kennisgeving aan
genomen.
Ingekomen is een adres van het gemeentebe
stuur van Alkmaar öm een subsidie te geven ter
bestrijding van 'het tekort bij de stichting van
een Centraal Ziekenhuis, ten bedrage van f15000
voor de buitengemeenten.
De voorz. acht het overbodig lang uit te wij
lden over het groote nut hiervan voor de bui
tengemeenten. Spr. meent te kunnen volstaan met
de conclusie.door de onderteekenaars van het rapL
port, in dit rapport neergelegd: dat zij in over-
iweging geeft en aanbeveelt om zich de beschik
king over de Cadettenschool te verzekeren en
S te komen tot dé stichting van een Neutraal Zie
kenhuis. Dat men van mij geen uitvoerige mes-
■dedeelingen kan verwachten, moet mén niet toe
schrijven aan een mindere interesse, maar alle
ledén- zullen voldoende op de hoogte van de stich
ting zij'n. In de praktijk hleeft men gezien dat
er in de gemeente groote sympathie voor bestaat.
De meerderheid van B. en W. stelt derhalve
vooor om in dit tekort een subsidie te geven van
15 cent per inwoner per jaar gerekend naar'den
toestand op 1 Jan. van ieder jaar. Is het tekort
kleiner, zoo zal ook de subsidie lager zijn. Wordt
er doof Bllé betrokken: buitehgeMeénten bijgedra
gen, zoo zal dit een aantal van 100.000 zielen
omvatten.
B. en W, doen 'dit voorstel in tegenstelling met
dat van het comité'van burgemeesters en secrei-
tarissen.
Dé heer Groen zegt dit advies van de meerdér-
heid van B. en W. met verwondering te hoor en,
omdat z.i. deze subsidie niet als een algemeen be
lang kan worden beschouwd. Ein waarom niet?
(Wanneer er iets is dat als een noodzakelijke be
hoefte moet worden beschouwd, dan moet dit in
het algemeen belang worden geacht. Maar voor
ide buitengemeenten kan niet van belang worden
geacht het Ziekenhuisplan van Alkmaar.
1 In Alkmaar hebben wij een inrichting die aan
alle eischen voldoet en waarover met lof wordt
gesproken. U zegt dat B. en W. het groote belang
ervan zien. Ik zie dat belang niet in. Fn zeker
spreek ik namens de geheele burgerij wanneer ik
zeg dat het belang van deze inrichting reeds lang
deo rde burgerij ,is beseft. Wij weten wat Ie be
doeling is, de doctoren tot getuige, zij hebben
altijd de bestaande inrichting aanbevolen en de
verpleegden gewagen altij van de uitstekende
wijze van verpleging. Zou ooit het gevaar van te
kort ruimte zich hebben voorgedaan, door de
uitbreiding van thans zal zich in de verre toe
komst geen gebrek aan ruimte voordoen.
De Ziekenhuisverpleging behoort niet tot de
overheidszorg zoolang het particulier initiatief
hierin niet tekort schiet. Bestaat er behoefte aan
overheidszorg? Wij hebben al genoeg aan de
krankzinnigenverpleging. Steeds is men tot dé
conclusie gekomen dat overheidszorg in dien zin
groote kosten met zich brengt. En dan meen ik
ook sterk te moeten betwijfelen of de verpleging
zoo zal zij'n als in de particuliere inrichtingen.
Ook vind ik het vreemd dat in het rapport wordt
gesproken van een neutraal ziekenhuis. Is in de
bestaande inrichting ooit iemand geweigerd om
politieke of godsdienstige overtuiging.
Aan het St. El is abethsgest iclit zijn alle spe
cialiteiten verhonden. En kan aangetoond wor
den dat in het 25-jarig bestaan van dit gesticht
ooit iemand is lastig gevallen om z'n overtui
ging?
Ein hoe staat het dan met de oonsequentie.
Wanneer mqn van neutraal spreekt, bedoelt
men geen neutraal. Dan zal men aan iedere in
richting subsidie moeten verleenen.
Wordt het plan verwezenlijkt, dan komt de
exploitatie van de bestaande inrichting in ge
vaar. En zou men dan, wanneer er om gevraagd
wordt, men een subsidie durven weigeren?
De huidige ziekenhuisverpleging laat niets te
wenschen over. -Het kost de gemeente niets. En
dit plan zal ,veel kosten met 2ich brengen idie
totaal overbodig zijn.
Dit is niet iets dat tot heft algemeen belang
behoort en spr. kan ziöh er niet mee. vereenigen
daarvoor subsidie te geven.
De voorz. antwoordt met te verwijzen naar de
conclusie van de commissie, waarin personen zit
ting hebben van verschillende kleur en die uha-
niem zeggen dat dé wenschelijlkheid van de stich
ting er is. De raad spreekt over neutraal, maar
men kan van de gemeente alleen steun verleenen
aan ©én neutrale inrichting en niet aan een in
richting van een bepaalde richting. En het St.
Elisabethsgesticht is katholiek.
Men heeft hetzelfde bij het onderwijs. Is een
gemeente met uitsluitend bijlz. scholen dan kan
het niet verwonderen wanneer een vraag in
komt om een neutrale school te stiéhten om den
kinderen dat onderwijls te doen geven wat men
voor- hen wenscht. Ein ook dan zullen de voor
standers van de bijiz. scholen zeker hun stem
De twee zusters trouwden op denzelfden dag
t echtgenootem, die de een zeven-en-twintig,
ander dertig jaar ouder was dan zij. Daniel
slerigg had zijtn vijftigsten verjaardag gc-
'd, toen hij Miss Manwaring naar het altaar
iidde; maar hij was een knap man, rijzig,
nals zijn brui d, met een blozende "gelaatskleur,
peper-en-zontkleurigen knevel, en in zijn
'komen had hij meer van een officier, dan
een beursmun. Sedert zijn meerderjarigheid
hij op de ef fectenbeurs geweest, maar nooit
k hij over financieel© zaken, dan op zijn
kor. In geze lschap sprak hij over sport, rei-
politek «elfs litteratuur, waarvan hij zeer
31g wist maar geen woord over de gelu
kt.
°ia las de gloeiende beschrijvingen harer zus-
vatt diners en partijen, toiletten van Worth
Dresner, sonipers van een guinje per hoofd,
^vrachten rozen, zonder eenig verlangen om
iö die kringen te verkeeren, of een zweem
jaloezie te 1 gevoelen. Het leven op Angler's
mocht ee ntonig zijn; maar het was alleen
telend, ome lat Martin er niet was. Zij zou
°P Hans 1 'lace, als zij de uitnoodiging barer
er om daa r de Kerstweek door te brengen
aangenonw ïn, nog eenzamer gevoeld hebben,
dj zich in haar landhuisje aan de rivier ge -
ie, met geen beter gezelschap dan Taütha
l> de Kat, en Tim fox-terrier. Zij was be;-
°°md en t teruggetrokken van aar-I. Haar
'(•«jaren h: id zij' in een zeer engen kring door
hit, ond'iir menschen, die zij haar geheele
scheen gekend te hebben; want terwijl
"dolinie, die zes jaar ouder was dan zij en
1 vier jaar, voordat zijl trouwde „in de we-
»g»pres;ent,eerd"' was, aan al de kleine festi
jn van de plaats deelnam, en gedurig nieu-
^Dnismak ingen aanknoopte, bracht Isola, die
'igeprese nteerd" was, haar dagen grooten-
!door in een ouden, half verwaarloosden tuin.
6 helling van een heuvel. Het gezicht uit dien
^as een van de schoonste in het westen van
'krijkeu het was isola's grootste genoegen
geheelen kalmen zomerdag, in een prieeltje
h»t einde- van een terras, te zitten, met haar
,"ri) haar werkmandje en haar teekenbord, in
stilte, die slechts werd afgebroken door het
[kt van wielen en hoefslagen op de viaduct
brug twee of dri« honderd voet beneden haar
l«or da gtdemgten klank van het orgel in da
kloosterkapel.
Tim, de fox-terrier, en Shah, de Angorakat,
iwaren dien ochtend beide met hun meesteres in
den tuin. Zij waren juist niet de beste vrienden
met elkaar, maar bewaarden een gewapende neu
traliteit. Tim joeg elke vreemde kat met een
woede, die met vernietiging dreigde; en hij keek
altijd, alsof hij ook wel jacht op Shaw had
willen maken, als deze deftig, met uitdagend op-
I geheven staart voor hem uit liep; maar hij wist,
t lat een aanval op dit gewaardeerd personage,
I Bi'Ta fen ongenade na zich zou sleepen. Isola
hie ld veel van allebei die dieren; de kat was een
l huwelijksgeschenk van een Bretonsche oude dame
uit Dón'an, de terrier het afscheidsgeschenk van
haar echtgenoot. „Draag goed zorg voor Tim,"
had hij gezegd, op dien dag toen hij in Venetië'
aan boord ging.
i - De hond hield, tot lastig wordens toe, van zijn
meesteres en sprong op haar schoot bij' het min
ste toeken vsd toegevendheid in haar oogen. De
i kat liet zich alle liefkoozingen met slaperige
t inschikkelijkheid welgevallen.
I Het was pas half negen, en m dit jaargetijde
tv as dat de schoonst tijd van den dag. Door een
openin gin het plantsoen had men het gezicht
op de rivier, en tegenover die opening stond een
rust ieke- bank, waar majoor Disney gaarne zijn
pijp na het ontbijt, of zijn sigaar na den eten
placht te rooken. De tuin besloeg weinig meer
dan twee bunders, maar het was een oude tuin
en er waren eenige breed getakte oude boomen,
die eenmaal hoepelrokken en" poeier, en staart
pruiken en korte broeken beschaduwd moeten
hebben. Majoor Disney had overal geplant, waar
er maar een geschikte plaats voor was, en een
j bejaard tuinier in diens! genomen, voor wien
in den tuin werken zijn lust en zijn leven was.
Tabitha was ook een van die bewonderenswaar
dige vrouwen, die van alles verstand hebben,
behalv evan boeken; en zij' had ook veel liefheb
berij in den tuin, en hielp in tijd van nood wie
den en begieten. Zoodoende hadden die twee blin
ders net onderhouden grasperken, bloembedden
en plantsoen een vermaardheid in Trelasco ver-
i kregen, en dikwijls werd mevrouw Disney een
compliment gemaakt over haar tuin.
Zij was trotsch op dien lof, als zij zich den
f Verwaarloosden, ouJen tuin te Dinan dien zij,
-ondanks zijn verwilderden toestand, toch JUet-
had, voor den geest riep. Haar woning «b ire-
lasc owon het evenzeer van de woning t£ Dinan,
als de tuin van den tuin. Dikwijls dacht zij aan
haar oude woning, dat vervallen vierkante huis,
met verblindend witte muren en luiken, glim,
mende bruine vloeren, en versleten meubelenuit
'dea tijd y&a het Keizerrijk, welk emeubelen reeds
vervallen en niet meer te repareeren waren, toen
koloonel Mjanwaring het huis gemeubileerd huur
de, met het voornemen een paar weken in afzon
dering. te Dinan door te brengen met zij'n vrouw
en haar eerstdgeborene, een meisje van vijf jaar.
Zij hadden een zoontje van een jaar, verloren,
en daar het voor den kolonel hetzelfde was waar
hij woonde, en hij maar weinig had om van te
leven, meende hij dat het wonen in een vreemd
land misschien van héilzame uitwerking op de
gezondheid en de gemoedsgesteldheid van zijn
vrouw zo uzijn. Hij had gehoord dat Dinan een
schilderachtige plaats was, waar men goedkoop
kon leven; en daarom had hijl zich met zijn ge
zin op de stoomboot naar St. Malo ingescheept,
om als een emigrant zijn geluk in - een vreemd
land te beproeven. Zelfs speelde hem het denk
beeld door 't hoofd, dat hij' in Dinan misschien
„iete te doen zou kunnen krijigen" een secre
tariaat van een club, een agentschap, een admi
nistratieven post van een of anderen aard want
nooit had hij: de kunst van zelfonderzoek zoover
aangekweekt om te ontdekken, dat hij ten ,ecnen-
male ongeschikt daarvoor bevonden zou zijln, als
zulk een gelegenheid zich had opgedaan.
De gelegenheid deed zich ook niet op. De eenige
toenmalige Engelsche club in Dinan was van
elementen voor secretaris rijkelijk voorzien. Er
was te Dinan voor een Engelschman niets te al-
ministreeren; een Engelsch agentschap was er
niet noodig. Kolonel Manwaring vestigde zich
daar in een soort van suffe onderwerping aan
een duister lot. De oude stad beviel hem wel,
en het klimaat beviel hem ook. De Pransche
kookkunst was naar zijln smaak, en hij kwam niet
in aanraking met menschen, die hij kende en wier
nabijheid hem- verplicht zo uhebben op een zeke
ren gelijken voet met hen te leven. Hij vond het
aangenaam zijln Engelsche nieuwsbladen op Fran-
scben bodem te lezen en het hinderde hem niet,
dat zij anderhalven dag oud waren. Het was een
genoegen voor hem in den zonneschijn op het
terras boven de rivier de Banoe, of op een open
plaats van de stad te zitten. Hijl sprak gaarné,
in zeer gebrekkig Fransch, met de Fransche offi
cieren, met wie hijl in de club of het café kennis
had gemaakt, over de mogelijkheden van een
dreigenden oorlog. Hij had zijn aanstelling ver
kocht, en de opbrengst van den verkoop in een
jaargeld belegd. Hij had een klein inkomen van
zichzelven, en zijln vrouw had een weinig geld
van een ongehuwde tante geërfd; en door deze
hulpbronnen waren zij' juist in staat gesteld om
fatsoenlijk te leven. Hij had een goede Ëretansche
keukenmeid, en een ouden Schótsehen huisknecht,
die voor zijh heer door een vuur zou loopen. Me
vrouw Manwaring was een echt negatief karak
ter .Zij; liet Gods water maar over Gods akker
gévéfi San Kef stichfeff van" Seffl éeKooI, voor
hen, die er behoefte aan hebben.
En de praktijk heeft bewezen dat er behoefte
bestaat aan een dergelijk ziekenhuis, en dit wordt
door andersdenkenden erkend.
Een ieder zal het er over eens zijn dat men
(verplicht is het S. Eu te roemen. En zeker is de
verpleging geen aanleiding om tot een neutraal
ziekenhuis te geraken.
Juist wanneer men tegenover deze stichting
neutraal staat, dan "moet een ieder zich met deze
aanvrage kunnen vereenigen. En zeker is er
plaats voor een neutraal ziekenhuis. B. en W.
komen dan ook met de grootste vrijlmoedigheidl
met hun voorstel.
De heer Bekker. De burgemeester van Schagen
ia er finaal tegen.
De voorz. Die is geen lid van de Commissie.
De heer Bekker. Maar hij wilde er niets aan
doen en ook geen werk van maken. Hij wil zijn
stadgenooten niet noopen tot ©en onrechtvaar
dige betaling. Deze zaak is absoluut geen ge
meentebelang en voorziet ook niet in een be
hoefte. Dan zal ook een ieder hieraan moeten
betalen. Ook zal er geen gebrek aan ruimte ont
staan. gezien de uitbreiding die plaats vindt.
"Wanneer het ziekenhuis er komt, zullen er misr
schien protestanten zijln die naar het 3. El gaan
en van ons naar het andere. Van mij zetten ze
twintig van die ziekenhuizen, wanneer het maar
niets kost. Maar nn kost het en daar ben ik van
ons standpunt niet voor. Ein is dit van over
heidswege zeer onvoorzichtig. Ein wat .de plan
nen betreft. Dr. Wortman heeft met de Tesschel-
sschadestiehting in Amsterdam een strop gehaa,
en waar hij het plan eerst niet goedkeurde, keurt
hij het nu op eens wel goed.
De voorz. zegt dat Alkmaar z'n stadszieken
huis had. De slechte toestand daar was aanlei
ding dat men met dit plan is gekomen. En mag
mag zeker dit plan synoniem worden genoom,1
met de verbetering van het stadsziekenhuis. Eerst
i3 onderzocht of meij, dat kon verbeteren, maar
bleek dat dit te veel zou kosten. Daarna is men
gekomen met de plannen voor een nieuw zieken
huis. Wanneer men de toestand wil zien, zooals
die is. dan zien we, dat die reeds jaren heeft be
staan. Dan staat de zaak helderder.
B. en W. meenen in goed gezelschap te zij'n
bij de onderteekenaars, menschen van allerlei scha
kcoring en overtuiging. Wat het plan van Dr.
Wortman betreft, dit ligt geheel buiten onze
beoordeeling.
De heer Bekker. Het stadsziekenhuis gaat ons
niet aan. Dat is een stadsbelang. Laten ze het
ziekenhuis vergrooten, maar niet op onze kost -n.
De hieer Du Burck meent dat de kwestie zeer
efenvoudig is. Het is een dankbaar onderwerp
voo reen principieel debat, maar dat ben ik oiet
van plan. Wij mogen erkennen dat de verzorging
in het S. El gesticht is, zooals die moet zijn,
en moet men de zusters alle eer en lof geven,
die alles doen om de verpleging goed te maken.
Maar de heeren Bekker en Groen zullen zeker
begrijpen dat wij trachten ons te laten verplegen
in een ziekenhuis dat los is van iedere oveif
tniging. En dat dan de overheid mediewërkt voor
die menschen een ziekenhuis te bekomen is zeker
goed te noemen. Dan is de heer Groen verwon
dert over het advies van B. en W. Maar het ver
wondert mij wanneer Groen zegt namens de ge
heele burgerijl te spreken. Wanneer ik de men
schen zoo hoor, gaat dat niet op, daar tal van
menschen ingenomen zijin met die plannen. De
heer Groen zegt verder dat de consequentie eischt
dat ieder erichting een ziekenhuis heeft. Dat zou
zoo zijn wanneer men zich op dat dogmatische
standpunt stelde. Maar in het neutraal zieken
huis zal iedere godsdienstige richting den gees
telijken hijstand kunnen krijgen dien men wil
loopen, en was blijde dat zij een man, die niet
lastig van humeur was, en gehoorzame dochters
had. Zij had geen jongens, die haar in koortsach
tige ongerustheid konden brengen door kromme
sprongen te maken. Des zomers zat zijl den ge-
heielen dag voor een venster op het zuiden voor
de nkolonel kousen te breien en Engelsche nieuws
bladen te lezen. Des winters hield zij zich op
dezelfde wijze in het hoekje van d^n haard bezig.
Eén dag in de week besteedde zij met. lange brie
ven aan'verre bloedverwanten te schrijven. Een
maal daags deed zij, als het weer het vergundfe,
voor haar gezondheid een wandeling met een
harer dochters op het terras, 'tls onnoodig te
zeggen, dat zij door zulk een plantenleven zeer
dik was gewordlen en dat zij bijna alles wat zij
in haar meisjesjaren geleerd had, vergeten was.
De overgang uit de kalme eentonigheid van het
leven in Bretagne, tot de kalme eentonigheid van
het leven in Cornwallis, was niet groot; en toch
was bet voor Isola's gevoel ,toen zij met Martin
Disney trouwde, en het druilig ouderhuis ver
liet, alsof zij' in een frissche en opgewekte atmos1-
fc-er was gekomen. Dat onderscheid lag in het
karakter van Disney. Hij was een soldaat in zijn
hart, en schrander politicus, een man, die veel
landen gezien en veel boeken gelezen had, en bij
een beider vers'and vastheid van wil, geestkracht
en zelfvertrouwen paarde. Zijl gevoelde wat het
wjis iemand toe te behooren, die in staat was
zorg voor haar te dragön. Zij steld eonvoorwaar-
delijfk vertrouwen in hem, en zij beminde hem met
een zoo innige liefde, als een negentienjarig meisi-
je slechts voor een minnaar kon gevoelen. Mis
schien is de geschiktheid voor diep gevoel op dien
leeftijd nog'maar 'half1 ontwikkeld, en dat is
misschien de sleutel van vele huiselijke raadse
len raadselen van verbintenissen, die in de vreug
de en warmte van beantwoordende genegenheid!
beginnen, en die, eenige jaren later, in een be
vriende luchtstreek van onverschilligheid over
gaan of schipbreuk lijden op de klippen van
misdadigen hartstocht. Zeker was het, dat Isolda
Manwaring haar hand schonk aan dien soldaat op
middelbaren leeftijd,-in al de onschuld eener eer
ste liefde; en de liefde, waarmede hij haar ver
trouwen beloonde, de ernstiger, wakende lietde
van een man van rijper jaren, was genoeg voor
haar geluk. Die wittebroodsweken, die zomer,
toen zij pas in het Cornwallsche landhuisje ge
ïnstalleerd waren, en toen dat reisje naai'Venetie
in de gematigde warmte van een zuidelijke Uc-
tobermaand, schenen haar een lange, gelukkige
droom toe, als zij er nu, na een jaar van eenzaam
heid, op terug zag.
(Woidt vervolgd).
