Uit ons Parlement
FEUILLETON.
1 O L A.
Ni e u w st iij d i n i^en
Algemeen Overzicht
1 JDe bioscoopwet. De neef uit Cana
da. De afgraving van den St. Pie
tersberg. De salarispolitiek der
regeering.
Vóór 1de eindstemming over de bioscoopwet
beeft minister De Geer nog eenige veranderingen
in bèt ontwerp aangebraoiit en is derzelver str^Jo
king nog gewijzigd door hec aannemen van eenige
amendementen, daaronder dat van den heer De
Visser, hetwelk gemeentelijke nakeuring voor alle
leeftijden mogelijk maakt en dat van Jen heer
Marehant, hetwelk vastlegde, dat niet op ge
schiktheid van films, doch slechts op toelaatbaar
heid gekeurd zal worden. De gemeenten hebben
in het ontwerp de bevoegdheid behouden, mits
toestemming van de Kroon, om aan personen be
neden 18cjarigen leeftijd den toegang tot d; bios
eonp geheel te verbieden. De wet werd tenslotte
bij stemming van links tegen rechts aangenomen.
Alleen do mandataris van de U.K. Volkspartij',
Mr. P. Arts, zelf bij een bioscoopbedrijf geïnteres
seerd, stemde mèt links, tegen.
De historie van den bekenden en veel bezongen
neef uit Canada heeft haar intrede in de Tweede
Kamer gedaan. Het betreft een zekere heer Biert-
mans, een vroegere arbeider, geboortig uit het
Hollandsche grensplaatsje Vlodrop, die het in Ca,-
nada tot groot-industrieel en multi-millionair ge
bracht heeft. Hij1 had gehoord, dat er in de om
geving van zijn geooor-eplaats kolen in den grond
zaten en waar hij1 kind noch kraai ter wgrcld
bezit, wil hij een slordige 20 millioen besteden
aan de ontginning van het Vlodropsche kolen
veld om daarn.ee werk en welvaart in ae omge
ving van zijn gehoor,eplaats te brengen. Om te
beginnen moest hij den grond en de concessie van
de regeering koopen. Hij bood 4 ton. Aan de ret-
geer.ng heeft de aanschaffing van het stukje
grond van 1000 H.A. en de boringen er op ver
richt, reeds 860.000 gekost, zoodat net verl.es
ruim vier en een halve ton zou bedragen. De rei-
geering echter wilde dat verlies wel lijiiea, om
dat de boringenbewezen hadden, dat zien slecnt?
magere en half magere kolen in den grond bevon
den en de exploitatie daarvan in den tsgenwoor
digen tijd niet loonend zo ukunnen zijn. Als de
neef uit Canada nu echter mijden wil laten bon
wen. dan komt er tenminste werk in de buurt
en dat is ook wat waard. De Kamer was hel al
gemeen met de regeering eens, alleen de S.D.A.P.
en Mosko ustemden tegen. Die houden vast. aan
het principe van staatsexploitatie, al kóst het
nog zoo veel geld. In 1918 had minister t yst.hu,-
mi voor het Vlodropsche veld. nog 3 millioen
kunnen krijgen, maar zijn opvolger Min. van
IJ sselstein wilde het met staatsexploitatie pro-
b-eren, met het gevolg, dat de regeering nu blij'
is, dat ze nog 4 ton voor den grond kan krijgen.
De interpellatie^Vliegen over de afgraving van
den St. Pietersberg ondervond niet veel belang
stelling in de Kamer. Het resultaat er van was,
dal minister Colijn beloofde met bekwamen spoed
overleg te plegen omtrent de staking der werk
zaamheden, bijt welk overleg ook nog nauwkeu
rig berekend zou moeten worden, welk gedeelte
van de schadeloosstelling, aan het mergelbedrijf
uit te betalen, door Bijk, provincie Limburg en
gemeente Maastricht gedragen zou moeten bon
den.
12)
"Wat had hij gezegd? Slechts eenige ontroe-
de woorden slechts een bekentenis. Hij bo-
minde haar met al den hartstocht van zijn vurige
ziel zooals hij nog nooit bemind had. Zij ver
tellen allen dezelfde geschiedenis, die verwoes-
ters deT onschuld; en in den gloed van den harts
tocht meenen zij' ook wat zij zeggen. Eilke ver
leider heeft zijtn oogenblik van verheven oprecht
heid, van grootmoedig gevoel, van heldhaftige
opwelling; het oogenblik waarin hij voor de
vrouw, die hij bemint, zijn rechterhand zou laten
afhouwen, zijn oogen zou laten uitbranden, van
ee ngedenkzuil zou springen alles zou doen,
behalve van haar afzien, behalve het voorrecht
cp te geven van haar geluk te verwoesten.
Het was niet te laat. De waarschuwing was
nog bijtijds gekomen nog juist bijtijds om baar
te redden. Zij wist nu naar welken oceaan dat
lootje daar dreef door die zonnige atmosfeer,
tusschen de bloemrijke oevers van het droom
land! Het voerde haar naar de poolzèe van schan
de eD verderf de groote zee, waar zooveel
vrouwen in gezonken zijn, die gezondigd li 1bben.
en berouw hebben gehad, door de mensohen niet
veraeven, en gestorven om voor den rechterstoel
van God te verschijnen.
„Lieve Hemel 1" riep Tabitha, de kamer binnen
snellende, „ik dacht, dat gij pooit thuis zoudt
komen. Gij moogt wel wat gaan liggen en na
bet theedrinken een paar uurtjes rust nemen, an
ders valt gij nog flauw voor de avond om is-
Gij hebt in de laatste week zoo weinig gegeten,
dat een gezonde kanarievogel er niet genoeg aan
gehad zou hebben."
,.Ik ben met heel wel, Tabitha. Tk geloof Jat
ik maar niet naar het bal zal gaan."
..Niet naar het bal gaan! En de vigelante is
al besteld en moet betaald worden of frii gaat
cf niet, want Masters beeft mij 'gezegd, dat hij
die wel twaalf maal had kunnen verhuren. Niet
gaanen mevrouw Baynham. die er haar hart op
h-eft gezet om u mee te nemen, teleurstellen I
Neen, dat gaat niet! Als gij er maar eerst zijt,
zult gij u wel beter gevoelen. Gij zult niet weten
of gij °p uw hoofd of op uw voeten staat, t Is
over 'vijven en uw thee staat al een kwartier in
biblotbeek klaar»
lyfeer belangstelling was er voor de interpellas-
tié-Ter Laan over de salarispolitiek der regee
ring, die natuurlijk geen genade kon vinden in
de oogen van den interpellant, noch van -ae tal
rijke ambtenaren, die de Kamertribunes vulden.
Die resultaten van het Georganiseerd Overleg wer
den nihil genoemd. Interpellant eischte een ai-
gomeene extra-uitkeering over 1925. Minister Co-
lijn antwoordde, dat zulks niie't ging, hij moet
zorgen ,dat de begrooting sluitend blijft. Alles
heeft hij als een zuinige Hollandsche huisvrouw
tietjies in potjes ingedeeld en zoo had hij cok
een potje, waar alles inging, wat voor de amh
tenaiien besteed kt>u worden. In dat potje zat
nu 3 millioen guldien en die wilde de heer Colijn
aanwenden om door herziening van het bezoldi
gingsbesluit die fouten te corrigeeren, ook wet
aangeduid met „de plooien recht te strijken".
Een generale herziening wees hij af. Nu kwal-
men d-e moties los. De heer Ter Laan eischte een
generale voorziening voor 1925 door een uitkee-
ring van 81/2 pet. van het loon met een minimum
van f 100. De afgevaardigde van Moskou eischte
herstel van het loon van 1920 en uitkeering -di
rect van 1/12 van dat salaris. Zijin sltem dori-
derdie door de zaal en die spreker meende zich
zoo sterk voor het forum van de „arbeiders en
hoeden van sovjetrHolland"' te t'taan, dat hij een
oogenblik uitriep: „Kameraden!" Wat natuurlijk
tot een onbedaarlijk gelach aanleiding gaf. De
Vrijiz. Democraten stelden bij motie voor om de
salarisrpgieling onafhankelijk te maken van een
vastgesteld bedrag en deze te ba-seeren op rede
lijkheid en den algemeenen financieelen toestand.
Nadat de heer Colijn had toegezegd niet star
aan het bedrag van 3 millioen te zullen vasthou
den. maar dat bedrag toch niet belangrijk te
zullen overschrijden, werden alle moties verwor
pen met 4926 of 25 stemmen, waarbij de Vrij
heidsbond met rechts tegen stemde. De Miehaë-
listen Veraart en Moller, alsmede Mr. P. Arts
van de R.K. Volkspartij, stem-den voor eenige mo
ties of onderdeelen er van. Met geen woord ech
ter hebben zijl voor de ambtenaren ook gepleit
en ze konden blijkbaar de woorden niet hervin
den, di ein de verkiezingsdagen zoo willig over
de lippen vloeiden. Men mag ze daar geen ver
wijl! van maken. Tusschen het voornemen en het
doen ervaart men soms vele dingen.
De heer Marehant had nog even een heftig
incident ontlokt door het woord van Minister
Colijn van geen waarde te noemen, Later ver
klaarde hij zijn woorden niet persoonlijk bedoeld
te hebben. Ja, de bedoelingen van parlementariërs
zijn soms zeer duister.
Tot 3 November zijn de heeren uit elkaar ger
gaan. Herfstvakantie.
Gevaarlijk taartstrooisel.
Tegen het gebruik van het gevaarlijke gdud- en
zilverzand, dat door sommige banketbakkers ge
bruikt werd om aan taarten een schoon aanzien
te geven, heeft de directeur van hot Centraal La*
boratorium voor de Volksgezondheid, dr. Meer
berg eenige maanden geleden gewaarschuwd. Dat
heeft toentertijd wel geholpen, want séüert is het
niet meer in den handel aangetroffen. Blijkbaar
waren de banketbakkers die het goedje in huis
hadden, door dr. Meerberg overtuigd, dat zij in-
„Hoe verzendt men een telegram naar Indië,
Tabitha
„Wel, mevrouw, hoe zou ik dat weten? Vaa
het. postkantoor, denk ik, net als alle an'dere
telegrammen. Maar zij kosten zeker een schat
van geld. Gij wilt deo majoor toch geen tele
gram zenden, mevrouw, om hem te vragen, of gij-
naar het bal kunt gaan."
„Neen, ik vroeg het maar zoo," antwoord 1e
leola op een flauwen toon.
f Zij sloeg de klep van de schrijftafel dicht ca
liet haar telegram in haar vloeiboek liggen. Zij
was voornemens het af te zenden zoo niet van
daag, dan morgen; zoo niet vóór het bal, da.n
na het bal. Zij gevoelde, dat haar eenige hoop op
Veiligheid en een rein geweten aan de zijde van
haar eehtgenoot was. Zijl moest ginds, in dat on
bekende land, naar hem toe. Zij moest naar hem
toe, met of zonder zijn vergunning met of
zonder zijin hulp. Zij wilde alles trotseeren, all&3
wagen, om bij dien getrouwen vriend en bescher
mer te zijn haar eerste liefde haar braven,
zelfverloochenenden, god vreezen den echtgenoot-
Zij gevoelde, dat er voor haar geen andere vei'igt
heid of bescherming op de wereld was.
Zoo in gepeins verzonken, zat zijl in haar la
gen armstoel bij bet vuur, met haar hoofd tegen
de kussens leunende, terwijll de versnaperingen
bij de thee, waarvoor Tabitha al haar bedreven
heid in de kookkunst had aangewend om' ze" smok
kel ijk te maken, onaangeroerd naast haar ston
den, tot niet gering ©ergernis van de trouwe ziel,
dat haar meesteres haar lekkere gebakjes geen
recht deed wedervaren.
Isola viel bijl het vuur in slaap, verkwikt door
de warmte, afgemat door nachten, die slapeloos
waren doorgebracht, door een onbestemde onrust
gekweld het zich voor den geest roepen van toe
vallige ontmoetingen en vriendschappelijke ge
sprekken niet door vrees of wroeging, want
eerst dezen dag had zij het gevaar van die toef-
nemende vriendschap- ingezien. Eierst dezen dag
wist zij wat zulk een vriendschap beteek ent. Zij
was van louter uitputting in slaap gevallen en
droomde koortsachtig.
Die wilgen op den oever hadden haar dm Erl-
könig in de gedachten geroepen de ballade, die
zij bij baar eerste Duitsche lessen uit het hoofd
had geleerd en die wilgen en die ballade wat-
ren met haar droomen vermengd. Het was Martin
i Disney, die op zijn roe over een donkeren weg
1 ree. eia zij- zat in den zadel voor hem en verborg
haar gelaat tegen zijin borst, en de wilgen wenk-
1 tan -— zjj wiat dat die reusachtige armen haar
dfjr-daad misdadig Handelden, wanneer zij éz'e me
taalsplinters vierkante scherpe stukjes koper wel
ke de ingewanden bedreigden, op de taarten 'ble
ven strooien. In de laatste weken heeft de keu
ringsdienst van Waren te Zutfem meermalen erva
ren dat de voorraad blijkbaar nog niet verbruikt
is en dat de grossiers probeeren het alsnog in den
(bande! te brengen. Telgen, 3 personen, die goud
en zilverzand verkochten aan banketbakkers is door
ambtenaren van c' zeii dienst proces verbaal opge
maakt. Dit moge tot waarschuwing strekken niet
alleen voor dè v-ei joopers, maar ook voor de ban
ketbakkers, die dat gevaarlijke goedje ong zouden
willen gebruiken voor taartversiering, zegt de Tel.
want ook zij Loop 1 dan de kans bekeurd te war
den, waneer zij hun klanten wagen aan. het gevaar
om een ingewandontsteking te brijgen.
In Amsterdam heeft men een Pesthuis, niet wat
men in den volksmond als zoodanig betitelt, want
dan zou men moeten aannemen, dat de stad in
hoofdzaak uit zulke huizen bestond. Neen Am
sterdam is nog een huis, eigenlijk een groot ge
bouw rijk, dat in vroeger eeuwen voor de verple
ging van pestlijders werd aangewend. Gelukkig
is het mogelijk gebleken om bij gemis aan patiën
ten de bestemming te veranderen en was het in
de laatste jaren nog slechts een toevlucht voor
zwervenden en andere dakloozen. Het was bekend
als „Jonker." Zag men 's morgens een bedelars-
type op straat met gekreukelde kleeren gevolg
yvan de verplichte ontsmetting in de inrichting
dan zei men vaak tegen elkaar: kijk, die is bij
Jonker geweest vannacht. Deze toevlucht voor dak*
loozn-e was oud en bouwvallig, wat niemand ach
ter deerde, omdat het gebouw tusschen moderne
behuizingen eene-zijds en door een beboomde
gracht anderzijds aan de blikken van voorbijgangers
zoo goed als onttrokken was. Maar nu is het Pest
huis plotseling beroemd geworden en weet ieder
een, wat tevoren niemand wist, dat het gebouw
een monument van groote historische waarde is.
Het snoode plan was namelijk opgevat om dien
ou-den bouw ten behoeve van een groot nieuw zie
kenhuis af te breken en zooals het in de Laatste
jaren meer gaat tosn het op afbreken aan kwam
verkondigden technici -en historici dat het voorne
men daartoe puur vandalisme was, want dat die
oude keet een prachtstuk middeleeuwsche archi
tectuur vertegenwoordigde. Men zo-u haast spijt
hebben, dat men nooit bij Jonker geslapen heeft.
B. en W. kropèn in hun schulp voor de protesten
en ontwierpen een plan om het Pesthuis dan maar
te behouden ign daarvoor in de plaats ten behoeve
van het ziekenhuis 60 huizian te onteigenen en af
te breken, wat milliaanien kostte. Alles terwille
van een Pesthuis, -een kunstwerk, dat slechts
zwervers en dakloozen het voorrecht hadden te
aanschouwen. En in de deze week gehouden raads
vergadering stelde een der leden voor om de be
slissing voorloopig vijf aar aan te houden; in
dien tijd zou de boel wel ingestort zijn, meende
hij. De raad echter nam met 2220 stemmen het
nog radicaler voorstel-GuLden (nomen sit omen)
aan om het Pesthuis te slopen en daarmede eenige
millioenen te besparen. We hebben ons over dat
besluit verheugd. Toe te juichen valt het, dat men
hier -en daar een zeer typisch of zeer mooi over
blijfsel van vroegere bouwkunst tracht te bewaren
wenkten, hoewel haar oogen verborgen waren
en hij volgde. Hij reed spoorslags achter hen
op een zwart paard. En toen veranderde de droom
ook weer door herinneringen van Duitsche
poëzie, uit de studiën van haar meisjesjaren in
elen andere richting geleid. Nu was zij Leuore,
en in de armen van haar dooden, minnaar. Zij
voeldle zich door dien knokerigen arm den
arm van den Dood omklemd. Haar zwierend
haar vermengde zich met de manen van dat
spookpaard. Zij was bij Lostwithiel in zijn
armen - en zij waren beiden dood en beiden,
gelukkig gelukkig dat zij bij elkander waren.
Wat konden zij meer verlangen?
„Vollbraoht, vollbracht isit unser Lauf!
Das Hochzeitbette thut sich auf!
Die Todten reiten schnelle,
iWir sind, uir sind zur Stelle."
Zij ontwaakte met een kil gevoel. Het vuur
was uitgegaan. Tim lag in een rolletje aan haar
voeten. De Angorakat keek ontevreden naar de
asch in -den haard, en op de bovenkamer was Ta
bitha aan het beredderen om het haar meesteres
bij haar toilet zoo gemakkelijk en aangenaam
mogelijk te maken.
Isola schelde en Susan, het kamermeisje, bracht
de lamp binnen.
„Ik ben hier al tweemaal geweest, mevrouw,"
zeide zij; „maar gij waart zoo vast in slaap, en
dus heb ik de lamp maar weer meegenomen."
Isola keek op de pendule. Tien minuten Noor
negenen, en om half elf zo uzijl mevrouw Bavn
ham in de kleedkamer ontmoeten. Tien uur stond
op het kaartje, en de nichten met dikke wangen
waren koortsachtig bevreesd, dat alle verkieslijke
dansers weggesnapt zouden zijm door die wijze
maagden, die het eerst ten tooneele waren ver
schenen.
„Gij zult ons toch niet in de kleedkamer la!-
te nwachten, mevrouw Disney?" hadden zij vrien
delijk verzocht.
Zou zij zich in balkostuum kleeden, en gaan
'Er was nog tijld genoeg om mevrouw Baynhim
een briefje te schrijven en zich onder voorwendj-
sel van ongesteldheid te verontschuldigen. De
doktersfamilie zo uniet vóór half tien van huis
gaan. Wat te doen? O, zij wilde hem nog/éénmaal
zien éénmaal slechts in die schitterend ver
lichte kamers, onder die menigte op een plaats,
waar hij geen gelegenheid zou hebben om weer
j zulke woorden te spreken alles te vergeten wat
hij aan zijn eer en de hare verschuldigd was.
maa!r Jat moet slechts eten zteer uitzonderingsgeval
blijven, want de evolutie aller dingen blijft zich nu
eenmaal handhaven en wij, menschen, moeten mee
en nemen afscheid van hetgeen geweest is. Te
genwoordig kan men het houweel niet meer in
een oude muurklomp zetten, of er stijgt een ach en
wee tegen zooveel vandalisme op uit den mond
van scntimenteele oudheidkenners. Als men in ou
de Hollandsche steden een modderig, stinkerig
grachtje wil dempen, om aan de eischen van het
verkeer tegemoet te komen, dan heeten de ontwer
pers barbaren, die geen gevoel hebben voor de
schatten, die hun door de historie zijn toevertrouwd
En de eenigen, die zich om die schatten bekomme-
ren, zijn een stelletje Amerikanen, die in een auto
car vluchtig voorbijrijden, terwijl ze een vies ge
zicht trekken en zich bepoederen of met reukwa
ter besprenkelen om niet onwel te worden van
de vieze luchtjes, die uit die schattig historische
grachtjes omhoog stijgen. En de arme bewaarders
der historische grachtjes buizien, tegen alle moder
ne begrippen van hygiëne in, aan de stinkende
watertjes in vochtige, met zwammen doorwoekerde
woningen, geplaagd door ratten en ander gespuis.
Behalve liet Amsterdamsche Pesthuis schijnt nog
een ander gebouw door slopershanden te zullen
vallen, het gebouw vaa de Communistische Partij
Holland. Het merkwaardige is, dat de bewoner
zelve hier da sloopers zijn. Deze communisten, die
door de wereldrevolutie het heil aan de mensch-
heid willen brengen, hebben op het oogenblik de
handen vol aan de ravolütie in eigen gelederen.
De oprichters der partij, da heeren Wijmkoopp en
Van Ravesteijn, die in ongenade gevallen zijn bij
den Russischen Czaar, pardon, bij de Russisfche
Sovjetbestuurders ian deswege zich reeds het baan
tje van Kamerlid ontnomen zagen, zij, hebben zich
nog meerdere gramschap op den hals gehaald en
moeten dus nog meer boeten. De heer Wijnkoop
mag in de communistische vergaderingen
meer als sp~eker optreden en Dr. van Ravesteijn is
zelfs al lid der Partij geschorst. Tevens is het be
stuur van da afdeeling Rotterdam door het Par
tijbestuur afgezet an voor het lidmaatschap ge
schorst. Zulke besluiten wordan onder communis
ten natuurlijk niet zonder doorslaande argumen
ten genomen, zoodat het dan ook geen verwor
dering behoeft te wekken, dat na een bestuur
vergadering ten huize van het Rotterdamsche oom
munistisch_ aadslid van Burink een dael der
stuurders zich in het gemeenteziekenhuis moest
laten verbinden.
De Rotte-damsche politieagenten, die bij
achtervolging van een paar souteneurs en beroowrs
een onschuldigen molenaar in zijn slaapkamer dool
schoten, zijn vijgesproken. Er was niets' anders t;
verwachten. Heal de rechtspleging leek ons trou
wens in elkaar gezet om de publieke opinie te be
vredigen, want een ieder kan bevroeden, dat deze
politiemannen, wien opzettelijke doodslag of op
zettelijke poging tot zware mishandeling was tui
laste gelegd, slechts vrijgesproken konden word'
Wie zou opzet zoeken achter zoo'n droevig gebeu
ren. Dat alles neemt niet weg dat de beambten
zeer roekeloos met hun wapenen zijn omgesprongen
en dat zulken menschan vaak jonge lieden, de
inspecteur w^s eerst 22 jaar oud niet genoeg
omzichtigheid «1 geduld op bat hart kan worden
gedrukt. Wapens vormen oen gevaarlijk! tuig
de hand van jonge onervaren lieden, wat deze
week ook voor den krijgsraad in Dien Bosch bleek,
waar een jonge vaandrig terecht stond, die door
In die volle balzaal zou zijl veilig zijn veilig
zelfs voor booze gedachten. Wie kon aar
denken als de dansmuziek in de ooren ruischt,
te midden van schitterend licht en het flonkeren
van juweelen?
Ja, zij; vo unaar het bal gaan om de verschrik
kelijkheden van dien akeligen droom uit haar
hoofd te verdrijven.
Tabitha kwam op dit oogenblik als een goed
engel met een kop thee en een bord inet smake
lijke sneedjes brood met kalfsvleeseh belegd.
„Kom, mevrouw, ik laat u niet naar het bal
gaan, als gij dit niet gebruikt. Watl bet vuur
heelemaal uit en gijl hebt hier in de kou gesla
pen Wat een loshoofd is die Susan toch! E
zal het blad naar boven brengen. Er brandt een
lekker vuurtje in uw kamer, en alles is klaii
voor uw toilet. Ik moet mijlnheer Martin kunnen
zeggen, dat er op bet bal geen mooier dame was
da nzijin jonge vrouw."
Zwijgend liep Isola de trap op naar de slaap
kamer, die, met haar behangsel van een lichte
stille kleur, haar photographieën, haar sierlijk
neteldoeksehe gordijnen, liaar helder vlammend
vuur, en haar toilettafel met glinsterend kristal
en zilver, in het zachte, aangename kaarslicht een
gezellig aanzien had. Zij1 liet zich van le versna
peringen, die Tabitha haar gebracht had, teilte
nen, en zich door haar kleeden, bijina alsof zli
een kind was; en zijl kwam uit haar akelig"
droom in de wakende, vroolijke wereld als
schitterende gedaante met donkerblauwe oog®
en een alba3te gelaatskleur, waar een bekoorlijk
koortsachtig blosje op gloeide. De eenvoudig S*
maakte, nauwsluitende keurs, met geplooid *rll
over de zacht zwellende boezem, en de parelkle®
van het satijln deed haar teere schoonheid voord®"
lig uitkomen, terwijl de lange sleep met zwaï1
plooien van de prachtige-stof haar rijzige, slank
gestalte een majestueuse bevalligheid gaf. Ha*
eenig sieraad waren de chrysanthemums, waai
ver Tabitha al de oranjerieën i.n den omt®1
had afgeloopen; want uit een zonderlings gf1
wilde zij het halssnoer van paarlen met een d'a
manten kruis, dat het huwelijksgeschenk van haa
echtgenoot was geweest, niet dragen.
„Van avond niet, Tabitha," zeide zij; en Tab
tha zag in die weigering de coquetterie van
bekoorlijke vrouw, die de groote dames wilde W
nen, hoe onbeteekenend diamanten naast jeug
en schoonheid zijin.
(Wordt ywvolgd)-
Uit he
bet slagei
in dit bl;
er te de;
gen. Locs
peeschen
echter zij:
jongste C
heet, dat
Ijjk roove
hadden e
pen als
Bulgaarse
Grieksche
doening,
antwoord
zuchtig.
komen, v
f-r van
pat land
vredesver
eieren en
den 1
middellijk
lire scha
tusschenk
Griekenla
heeft Ita
oordeel v
kenland
te zijn, y
Bulgarije
onbescha;
Votkenbo
orde zal
Ook ir
schillende
bevechter
ingewikk*
daar een
stelletje t
schers zij
In Syr
genslag c
dat ze n
vraagd h
pedojagei
behartige
sche Kal
'Syrië ree
tie ex 69;
schen tot
militairen
gen er 9
den die
en die 1
land, dat
talen?