Van alles en nog wat
FEUILLETON.
l»OL A.
ïïsarroodrugjes f2o°°> ™d-
Uit den Omtrek
Sr!LnTleü; welke oader ^eggteg zz
ïte in 1»1""
IteTn T ÜCht 6n klGUr te
Nieuwe Langedjjker Couranl(Tweede-blad) nef™&zal 'aten avenge., waarvan Het
sultaat is dat de gebeele raad de plaatsen in oogen-
schouw zal nemen.
De agenda is hiermede afgehandeld en volgt
met een woord van dank sluiting der vergadering.
DOND|EiRPAG 29 OCTOBER 1925.
Gemeenteraad Sint Pancras
De raad dezer gemeente vergaderde gistermid
dag 3 uur. Eén vacature.
De voorz. opent de vergadering, waarna de no
tulen van de vorige worden gelezen.
De heer Lek zegt dat zijn opmerking over het
plaatsen van een lantaarn op het Koedijker pad
niet in de notulen voorkomt.
Behoudens deze opmerking worden de notulen
goedgekeurd.
Een schrijven is ingekomen van den 'Griffier
van den Raad van Beroep, in verband met het
°or de B. en W.'s van Koedijk en Sint Pancras
ingediend beroepschrift inzake de indeeling van
et veenbedrijf in de Rijksverzekeringsbank als
verzekenngsplichtig bedrijf.
In het verweerschrift wordt opgemerkt dat he(t
veenbedrijf een werkverschaffing is en als zoo
danig niet verzekeringsplichtig is.
De heer van Kampen, administrateur van het
bednjf wordt opgeroepen om 29 October (heden)
het verweerschrift ter rechtzitting te verdedigen.
Dan komt in behandeling het eenige op de
agenda voorkomende punt: bespreking brandkranenl
De voorz. wijst op het in de vorige vergadering
genomen besluit, om:
ie. aandrang uit te oefenen om aansluiting bij
de waterleiding te verkrijgen voor den Achterweg.
2e. Voor den Bovenweg geen f 50 meer te be
talen per brandkraan dan voor den Benedenwee-.
Moet dit bedrag wel betaald worden, dan voor den
Bovenweg niet tot het plaatsen van brandkranen
over te gaan.
Het aantal brandkranen voor den 'BoWnweg be
draagt 5 terwijl er op den Benedenweg 1 om de
200 meter moet worden geplaatst.
Deze f50 zouden moeten worden betaald voor
het extra inhakken in de buizen.
Deze extra kosten worden onbillijk geoordeeld
op grond, dat toen de bihzen door den Bovenweg
gingen de gemeente niets is gevraagd, en de raad
ook geen besluit over al of niet aansluiting had
genomen.
Haar aanleiding hiervan zegt voorz. is een hoofd
ambtenaar ter secretarie geweest. Op al het ver
weer van mij, bLeef de hoofdambtenaar, daartoe
gemachtigd door de Directie, op het ingenomen
standpunt staan, dat de gemeente deze extra kos
ten vo.or haar rekening zal moeten nemen.
Doordat deze gemeente in het bezit komt van
een knngleiding, kan het inhakken over dag ge
beuren, zoodat dit geen nachtwerk behoeft te
worden. Door het dagloon waarin het werk kan
worden uitgevoerd ,was de hoofdambtenaar van
oordeel dat de extra kosten ongeveer f30 per
kraan zou don. bedra^gien.
B. en W. Jzijm. van oordeel dat de beste weg is,
de brandkranen in den Bovenweg nog niet op te
geven. Voor den Benedenweg reeds de spruiten
te doen aanbrengen met het leggen van de buizen
Deze spruiten kosten f 20 per stuk, hetgeen voor
7 kranen f140 zou bedragen. Dan is de gemeente
gedekt om tegen den kostenden prijs de brand
kranen te kunnen doen aanbrengen. Dit bedrag
komt dan later in aftrek op de f80 voor iedere
brandkraan.
Verder stellen B. en W:. voor om voor de kwèstie
Bovenweg in beroep te gaan bij Ged. Staten.
De heer Kloosterboer wil niet aankloppen bij
Ged. Staten. Spr. is vam oordeel dat dit thans
iuet op den weg der gemeente Ligt. Het wordt een
scharrelzaakje.
De voorz. antwoordt dat het de eenige gezonde
weg is dien men kan bewandelen. Spr. geeft den
heer Kloosterboer gelijk dat het een scharrelzaakje
wordt nu de f 50 op f 30 zijn teruggebracht.
Wethouder Duif vraagt of het verschil van f20
voor nacht- en dagarbeid niet wat groot is.
De voorz. zegt dat nachtarbeid toch extra be
taald zal moeten worden.
De heer Slijker vindt het onbillijk deze f50
van de gemeente te vragen. N
De heer Lek kan zich met het voorstel van
B. en W. vereenigen, maar zou toch later wanneer
het beroep niets uitwerkt, voor f 150 niet halsstar
rig willen blijven.
Het voorstel van B. en W.. wordt hierna met
allen voor aangenomen.
Dan wordt breedvoerig besproken waar men
de spruitstukken voor de brandkranen in den Be-
Zij ging naar haar plaats onder de matrones1
terug, na elke verversching of een wandeling
door de kamers bijna kortaf geweigerd te hebben.
Mevrouw Crowther zeide op een toon van ern
stige bezorgdheid: „Ik geloof dat Lord Lostwü-
hiel in 't gteheel niet komt, en toch heeft hij' in
de commissie het meest gedaan, zegt mijn man,
en zich zooveel moeite gegeven voor de bloemen,
en wat niet al."
Fenige minuten later drong Üe rijlzige gestalte
van Lostwithial door de menigte heen en stona
hij' voor Isola en de twee matrones.
Hij droeg een rooden rok, zooals een lid van de
achtclub betaamde, en die heldere kleur de^dj
de bleekheid van zijn schraal gelaat des te meer
jütkomen. Hij1 sprak al de dames aan, en vroeg ae
«gtelsblauwe nichten zelfs of haar danskaartjes
vol waren. 1
14)
„Zoo niet, dan zal ik eenige heeren, die ik kén,
11 brengen,'" zeide hij. „Gij moet geen enkelen
dans^ overslaan." j
bloosden en trilden van verrukking, want
Sinds in onze hooge colleges vogels van diverse
pluimage zijn neergestreken is de eenheid in stof
fering van het uiterlijke, maar ook van het inner-
fyke er heel wat op veranderd. Verbeterd? Och,
dat nu juist niet, doch dat het slechter geworden
is met wat ter tafel gebracht wordt, valt evenmin
te constatee-en.
Wat voor de vuist wordt opgediend
Komt warm op tafel, zei 'n vriend,
't Komt warm op tafel, dat is waar,
Maar't H niet altijd even gaar
Zoo was het vroeger, toen de leden meer van
de behoudene richting waren en zoo is het nog
nu een democ-atisch windje door de statige zalen
van net Binnenhof waait.
U hebt toch wel eens gehoord wat men met'
SctommeJpennmck, uit Veenendaal, heeft uit
gehaald? Deze heer had al verscheidene jaren zit
ting gehad m het parlement en nog nooit een monid
opengedaan. Hij was de eenige die nog nimmer in
,^fr-/fP,roken had' Met stoere onver
zettelijkheid hield hij, stand, als de laatste dappere
telg van het parlementaire ras der Zwijgers. Dat
konden z'n medeleden niet verkroppen. Ze moes
ten en zouden het geluid van graaf Schimmelpen
ninck booren. En dus benoemden ze 'm in een
afdeehngsverga dering tot rapporteur. En toen de
rapporteurs bijeenkwamen, benoemden ze den bra- j
vc zelfs tot voorzitter der commissie van ranpor-
teurs. Een duizelingwekkende promotie voor den
burgemeester der bijenstad. Maar hoe hem nu tot i
spreken te krijgen. Wacht, op een onbeduidend
wetsontwerp werd een amendement ingediend en
over zoo'n amendement moet de voorzitter der
commissie van rapporteurs rapport uitbrengen.
Onder algemeene belangstelling schreed graaf
Schimmelpenninck naar het spreekgestoelte, be-
j steeg het. langzaam, gelijk' een gevierd redenaar,
°Pende <kn en zeide: „Mijnheer de voorzitter
de commissie heeft tegen het amendement geen
bezwaar.' 'De op-touw-zetters van het grapje kre
gen hun zin, de heer Schimmelpenninck had g-°
sproken.
Een andere gebeurtenis zij hier eveneens der
vergetelheid ontrukt. Het was bij de jongste her
ziening der Grondwet, toen ook de inkomens van
de leden van het vorstelijk huis werden verhoogd.
In een kringetje leden staat de roemruchte heer
Braat. Hij is aan het uitpakken. Voert het hoogste
woord. Op een gegeven oogenblik veroorlooft hij
zicli een min of meer ongepaste uitdrukking over
een zeer hooggeplaatst persoon. „Braat" zegt
een zijner medeleden, „weet je wel dat het héél
gevaarlijk is wat je daar zegt?" Braat lacht. „Ja,
zeker vriend. Dat is niet meer of minder dan ma-
j'esteit-schennis. Als we er werk van maken, ben
je er leelijk bij."
De anderen voelen waar de spreker heen wil.
En nu beginnen ze met "Boer Braat „de kachel"
aan te maken." Ze probeeren 'm vrees aan te jat-
£enAls zij die uitlating meedeelen en waar
om zouen ze 't niet doen? gaat de afgevaardigde
de nor in voor een paar maanden. Braat blijft la
chen. Z'n lach davert door de koffiekamer. Maar de
anderen blijven doodernstig. En een van hen ver
klaart dat hij de uitlating veel te ernstig vindt om
ze te laten passeeron. Hij zal er bekendheid aan
geven. Dan wordt het boer Braat te machtig. En
om resoluut aan al dat gemeier een eind te maken
verklaart hij met een majestueezen blik: „Jullie
zien me voor stom aan, maar denk je dat ik niet
weet dat je me niks maken kan. Ik ben hier in
de Kamér immers onschendbaar."
De directeur-generaal der posterijen heeft bekend
gemaakt, dat de beperking inzake de verzending
van modebladen naar de Vereenigde Socialistische
Republieken der Sovjets is ingetrokken en dat be
doelde bladen voortaan daar te lande aan de ge
adresseerden zullen worden uitgereikt. Tot nu toe
scheen het een voorrecht te zijn van de vertegen
woordigers der Sovjets in het buitenland om naar
de jongste mode gekleed te gaan. Nu mag men
weer aan iederen Rus een modeblad zenden. Een
echte proletarieër heeft er weinig aan. Wie aan de
grillige van de grilligste aller tyrannen van de Mo
de het oor kan leenen, is geen proletarieër. En aan
gezien niemand ons wijs maakt, dat de proletariërs
in Rusland tot bourgeois zijn opgeklommen, zou
men tot de conclusie komen, of hét proletariaat
m Rhsland heeft de macht niet, oï het gunt den
_U,rg^1S hun modevermaak. Het wachten is nu
.op net betalen van de rente der Russische schulden.
Wie uit armoede steelt is altijd nog sympathieker
dan de gentleman-dief. Van een "Ladylike struik
van Jeru.ltJ de Amerikaansche correspondent
van een. dagblad.
De mooie Edna oefende geen beroep uit, dat met
de waardigherd van de vrouw vereenigbaar is. Zij
Ten st l'l St?f°?fst1er' Haar methode was zich irl
een stille p ek schuil te houden, tot er een voorbij
ganger aankwam. Dan sprong zij te voorschijn, de
etolver m de hand en "beval den onthutsten wan-
te a"lTet baar zachte teere stem, zijn handen op
te steken. Zij ontlastte haar slachtoffer dan van
IT S*"1 ,WdeV°1 le bezittingen, en eindigde
nveranderhjk deze bezigheid met het vriendelijk
verzoek „kom, geef me nu een kus." En, al was
de aangevallene in den regel allesbehalve in een
emmmg om te zoenen, in zijn verwarring gehoor
zaamde hij meestal. Het spreekwoord: de kruik
W3ter t0t Ze bredct' werd ook bier
bewaarheid. Op een goeden dag werd zekeren heer
ïen!n VOlgde de gewone me
thode en alles gmg goed, totdat men aan Ie slót-
actekwam: de kus. Want William was weerbarstig
/Tg 'USt' M beSt0len te ziin> ook no|
a' ,zag Edna <km ook nog
d b Ult' HlJ aarzelde en begon met Edna te
debatteeren over de kwestie. Niet lang want de
revolver bleef op hem gericht, met E&'HLt
aan den trekker maar lang genoeg voor den aan-
gevaHene, om zich de trekken van Edna scherp in
het geheugen te prenten hetgeen de andere slacht
otters m hun schrik niet hadden kunnen doen Als
Dat aankomt, moet men niet aarzelen..
Et t Edna ondervonden. Williams aarzeling
hee.t haar de vrijheid gekost. De kussende bandiete
j zit nu achter slot en grendel.
Zoo moet ieder meester zijn in zijn vak, ze ide
metselaar en.hij sprong in den kalkbak. Wie op al-
ledaagsche manier z'n kost opscharrelt kan op
weinig succes bogen. Een pikant tintje en de zaak
ts als gesmeerd. Een bekend kunstschilder zit
met een vriend tusschen 'andere bezoekers op het
terras van een groot koffiehuis op het Damrak te
Amsterdam. Het is er vol. Een lang, mager, bleek
man gekleed in groenzwarte gekleede jas, schoon
doch gerafeld boord om, hoedje op, een bos ve
rs in de hand, biedt zdjn koopwaar aan. Vier
In? heeren' hioodberoep. Koopman uit
nood Opschilder wenkt den man, geeft hem een
Kwartje, doch weigert de veters. De koopman legt
het kwartje op het tafeltje en zegt: „Neen meneer.
Dank u wel, maar ik verkoop u iets. Neem u de
veters. en Een jong, parmantig lcellnertje dringt
c naa' hot tafeltje, zegtden koopman bij den
mouw van diens jas pakkende „Ruk op hé, gauw,
weg- De man wil heengaan, maar de. schilder
wijzend op een leegen stoel bij' het tafeltje zegt:
„ga hier zitten, je bent mijn gast." En tot den
verbluften kellner „breng dezen meneer een kop
koffie. De kellner mopperend af. Toen hij met
de koffie terug kwam, was de schilder aan het
venten met de veters. - Vier voor een kwartje,
haar mollige handjes stevig in knuisten. i
iwee veekopers kwamen aan een boerderij vra
gen of er ook handel was. De eigen boer zei dat
hij niks had, maar de vrienden konden wel' een
'kopje thee drinken. En onder die thee merkte de
boer °p, dat. hij toch eigenlijk wel wat ElSpï
wilde zijn boerderij, met alles wat er aan en in
was, landerijen dus, vee, hooi, inventaris, enz. Of
het ernst was. Zeker, antwoordde de boeri die daar
op verzocht werd de verkoopsom te noemen. Hii
vroeg 10 mille boven bod, maar men werd het een?
loen men het echter eens was, had de verkooper
plotseling berouw, hij had het niet moeten doSn
was met wijs, was dronken, enz. en zou zich van
kant maken, als de koop moest doorgaan. Ont-
binding van de overeenkomst bleek niet gemakke-
jk. Met twee van de beste koeien waren de ver
trouwde kooplieden niet te vinden het moesten
nog nooit waren zij door een pair van het rijk
zoo familiair toegesproken. Hij vroeg Isola haar
kaartje te mogen zien, met goéd geveinsde on
verschilligheid, maar toch op dien eerbiedig, be
leefden toon, waarop hij tot al de andere dames
gesproke nhad.
„Ik hoop, dat ge nog een paar walsen voor mij
hebt kunnen overhouden," zeide hij.
„Zij is pas gekomen," merkte mevrouw Bayn-
ham aan.
„En toch is haar kaartje bijba vol. De heeren
zijn er vlug bij geweest. Hier staat nog een wals
open numero zeven. Mag ik die hebben en nu,L
mero elf en numero....
„Zet, als 't u belieft uw naam nit voor iets
later dan numero elf. Dan ben ik al lang weg.
„0> gij wilt ons toch zeker niet -zoo vroeg
verlaten Bedenk, dat het hier onze eenige feestef-
j lijke gelegenheid is, Ik zal mijn naam achter al
die verlokkende open nummers zetten, en als
ge mij teleursteld welnu, dan zal het evenals
mijne vroegere ervaringen als een vossenjager
zijn."
Hij gaf haar het idanskaartje ingevuld terug,
en onderaan stond een woord driemaal mdlett-
streiept geschreven: „ANA,I'KH".
Zij hadden over Victor Hugo's romantisch ver
haal gesproken; den roman, dien de groote man
in* la tere jaren zóó verachtte, dat hij bijna beiee-
digtt was als iemand er in zijn bijzijn met lof
De eigenlijke koopman zat te schreien.
Nog een Amsterdamsch toomeeltje, met een „an
deren braven man." Tooneel: een stampvolle tram
in een hoek zit een passagier, die een vroolijken
„vochtigen" Zondag heeft gehad, hardop te zingen
Zijn vrouw, met op haar knieën een meisje van een
jaar of vijf, zit naast hem en doet alsof zij van
bet zingen niets bemerkt. Het; meisje, aldus ver
volgt het Hbld. dit schetsje, kijkt naar haar luid-
ruchtigen vader, dan naar haar stille moeder, met
groote, vragende oogen, en schuift zenuwachtig op
moeders knie heen en weer, omdat zij wel ziet,
doe alle passagiers hun aandacht op haar vader
vestigen. „Papa", fluistert zij, duidelijk verstaan
baar voor de dichtst bij zittenden, „papa, zing astr-
ublieft niet meer." De zanger draait zich om. „Hou
je mond, kleine aap." bromt hij, en zet zijn gezang
,tIg voort- Een beer, tegenover hem, staat on
geduldig op. „Conducteur" roept hij bevelend,
„waarom zet u dien man er niet uit". En in zich
mompelt hij, „dien dronkaard." Het kind
springt van moeders schoot. Haar oogen schieten
vonken, met haar kleine voetjes stampt zij op
den grond. „Durf dat nog eens zeggen, zeg dat
nog eens" gilt zij hard op. „Papa is de beste man
van de wereld." De beste man van de wereld is
plotseling ontnuchterd. Hij blijft voor de rest van
de reis stil in zijn hoekje zitten, heeft geen oog
van zijn kleine verdedigster af. En houdt een van
ÏÏEEBHUGOWAABDt
Door omstandigheden werd eeret Maandag!,
avond de slotvergadering over 1925 gphouden
door het «mute ter viering van Koninginnedag
V* v™™-> Springs, constateert met ge'
wiegen ,dat het feest ook dit jaar weer uitnemefi
comT h öpf yerlieugt er zich over, dat het
comité bijna voltallig is opgekomen.
De hieer H. Hoogland leest daarna le zeer nauw
den goedgekeurd Door. den voorz. wordt mZZ
door het dagelijksch bestuur de reke
ning reeds is nagezien, weike hij echter nu o-aad-
Ut oord»! der v.rgaddmg ziet
Ue penniagm, de heer A. Lmgerüi, zegt, dat
de rekening nog niet volledig afgedotem kon
worden .doordien nog met enkele
meet worden verrekend. Dit nu geschiedt «Zl-
de de vergadering, waarna de rekening wordft
len tetoT fUit blljkt' dat d^ sfuit met
2h nlÏ L n n°g f 4'78 t*™;1 a0g
lX PZft AH Ta WOrden Voldaan' •Natuur-
blbkflïrt aanJfldlJng tet dlscassie, waarbij
blijkt, dat door omstandigneden uitgaafposten der
begrooting overschreden moesten worden, terwijl
tevens uit een deel der gemeente gering bl
dragen op de ïnteekenlijsten is gestort, hetwelk
men meent te moeten toeschrijven aan het feit,
dat daar nog vrijwel terzelfder tijd juist nol
©en paar hjlsten hadden gecirculeerd. Hoe het
itmdf re k°? dieüt t€ WOTden V00rz^
S ^a„ €"jing' en - dit geschiedt ten
Slotte dan maar door een inzameling onaer de
gemlaktgen' Waam6e de rekenmg sluitettd wornt
Uit de rekening is gebleken dat de subsidie der
teWv-ueI10gi üi16t voldoeilde was, om daaruit
- kostea v°or consumptie en klein«
Van verschillende zijden werd de meening gé-
opperd, dat het kinderfeest meer vbldoeninf zou
fl m<^en+ a S m}ddagS werd gobouden, vood-
bit flT /an,°0k m6er ouders der kinderen
het feest zouden kunnen bijfwonen. Uit de hier-
vLfd V° SCUSSie bleek' dat daar wel voor g«-
toeid werd, maar dan zou hiervan noodwendig
Llf/ ig ZT T h6t volksfeest niet diere
gebouden zou kunnen worden; dit
zo udan den volgenden middag en avond moeten -
plaats tebten. Vele. «en een
-mg te1 vinden, terwijl anderen aanvankelijk wei
.eemg bezwaar maakten. Tenslotte werd te dien
De penningm. brengt de bezwaren naar voren
VOO rhem gelegen in de zeer onregelmatige in iie-
ning van notas en afdracht van gelden wat
bSTankïf d06a b6SlUlten V00r ziJ'in func'ti® te
«b!? .VOOrz' tracht den keer Langerin op dit be
sluit terug te doen komen en wordt daarin zoo
danig gesteund door de vergadering, dat de heer
fc 'E - - in
Nadat op voorstel van den heer Brugman noir
wordt besloten Dr. Spierings officiëel aan te
wij,zen als voorz. en eerstgenoemde dan als vioe-
voorz. zsl f migeeren, volgt «ting dor vergnfc
van gewaagde, hoewel in de halve eeuw, lie ver
teopen is sedert Victor Hugo jong was, de Notre
Lame als romantisch verhaal onovertroffen is
gebleven. Lostwithiel had het boek gelezen en
over den monnik Frollo en zijn noodlottige lief
de gesproken en over dat woord Fataliteit,
dat op de muren van, zijn oei gegrift en in zijn
ziel gebrand was.
j Isola wist wat die Grieksohe lettere bete
kenden. Zij nam het witten-verguld danskaartje
uit zyh hand aan, alsof zij een adder aanraakte.
Hij verwijdlerde zich om plichtshalve met een
voorname dame uit het distriet te dansen een
dame, wier diamanten een licht van zich gaven
waar zij zich bewoog, en toen walste hij met
Belinda Crowther, tot bewondering van de moe
der dier jonge dame en twee of drie andere ma
trones op de bank. "Waren zij geen 'prachtig paar,
zij zoo schitterend schoon, hij donker en bleek,
min of meer gebruind door de zon en warmer
imaten dan dit wel niet zoo bijlzonder knap,
maar zoo interessant van voorkomen. Zoo, en zoó,
en zoo redeneerden de matrones, totdat eenige
cavaliers van middelbaren leeftijd haar uitnoodig-
den om naar de restauratiekamer te gaan, waar
de gewone nadeeüge zijde van alle bals was, in
den vorm van versehrikkelijlken tocht uit open
vensters, dien de dansers, verhit uit de balzaal
komende heerlijk vonden.
nDat geeft weer wat voor mij te 'doen,'" zeide
Steht Eiham- Verg,enoegd' hoewel Hij) het ziin
z"°s™*
aldua ziib geweten gerustgesteld te hebben,
zag hij hen met welgevallen ijs eten en koele
hoekjes uitzoeken om het hof te maken en te
coquetteeren.
„Behalve een kinderpartij! weet ik niets be-
beroepsoogpunt beschouwd dan
©en pubhek bal. Die met vlaggedoek en bloemen
Isola deed eiken dans mede. Zij wist nauwelijks
wie haar dansers waren. Zijl had slechte een gé-
voel van op de maat der muziek in een maate
als een droom maar niet akelig, zooals haar
haard" Dit was 66,1 aange-
name droom, als van een wezenmet vleugels, lat
van f3\v|rgrm d® !€genW(K>rd'ge wereld of
1 m de toekomende behoudien
™!ffT 1W13t" En 40611 kwam haar wals
E en die krachtige arm hield haar
omvat, lichtte haar op als een bloem, die door
5 vïr r 7 WOrdt °^hCTel1' zoodat
geCn aDder ^voel vaü bewe-
^Dg had, dan dat, van op een driekwarts maat
ito nu te zweven.
De muziek speelde de nieuwste populaire wals
de lievelingswals op de fêtes champêtres i»
