kinkhoest.
FtiUlLLfcTOA
1 L A.
15>
Algemeen Overzicht
Geef het dadelijk
Akkers Abdijsiroop
LAVGEDIJKER WINKELIERS
NERING- fcN VAKVtREENIGING.
Bovengenoemde vereeniging vergaderde Donder
dags, oud 7 uur ten lokale van den. heer J. Bakker
te ïNoordsdiarwoude.
Aanwezig 19 leden.
De voorz., de heer S. Timmerman, opent de
vergadering met welkom, hoopt op aangename en
zaKehjke besprekingen en alleen die zaken zullen,
worden besproken, die aan de orde zijn.
Hierna Vorden door den secretaris, Jen heer
P. Berkhout, de notulen van de vorige vergadering
gelezen en onder dank aan den samensteller goed
gekeurd.
De voorz, doet mededeeling dat voor het vol
gend jaar geen contributie zal worden geheven
door de K. v. K. voor het Bureau van Advies.
Dat door den voorz. en den heer J. Keizer een
vergadering is bijgewoond van de K.v.K. met de
Middenstandsvereenigingen, ter bespreking van de
vermindering van het aantal postbestellingen.
Door de K.v.K. is het verslag uit de „N.L Crt."
toegezonden.
Voor den Langendijk zullen de 3 bestellingen
worden gehandhaafd.
Dat tot colporteur uit een viertal sollicitanten
is benoemd de heer E. Vonkeman.
Dat van den heer P. Berkhout uit Alkmaar een
opheldering is gekomen over het door hem goed-
koope adverteeren.
Dat 2 leden hebben bedankt.
Mededeeling van het Witte Kruis'dat de cursus
voor Eèrste hulp bij Ongelukken zal worden ge
houden onder leiding an Dr. Hoekstra.
Stemmen nieuwe leden.
Als nieuw lid wordt voorgedragen de heer J.
Schoorl van Zuidscharwoude, die als zoodanig
door de vergadering wordt aangenomen.
Bestuursverkiezing, aftredend de heeren J.
Buishand Broek op Langendijk en J. Keizer Oud
karspel.
De uitslag van de gehouden stemming is dat
beide heeren worden herkozen, resp. met ie en
17 stemmen.
Thans volgt de verkiezing van een bestuurslid
voor een vrije plaats.
De eerste stemming heeft geen resultaat zoo
dat een tweede vrije stemming wordt gehouden,
waarvan de uitslag is dat de heer J. Schoenmaker
6 stemmen verkreeg en de heer H. Hart Mz, 9.
De uitslag van de tusschen hen gehouden herstem
ming is dat de stemmen staken op voor ieder 9
stemmen en 1 blanco.
Op grond dat het reglement dat bij staking
van stemmen over perssonen, de oudste in jaren
is gekozen, wordt de heer H. Hart Mz. verkozen
verklaard die zijn benoeming aanneemt.
Rekening en verantwoording van den Penning
meester, den heer Olthoff.
Dc rekening vangt aan met een voordeelig sal
do van f 10.041/2 terwijl de totale ontvangsten be
dragen hebben f 236.041/2. De totale uitgaven be-
loopen een bedrag van f214.81,' zoodat het voor
deelig saldo f 21.231/2 bedraagt.
De rekening wordt nagezien door de heeren
G. Bakker en K. W. Moller, en wordt het voordee
lig saldo na een opmerking van hen met f 4.
verminderd, en de rekening daarna geteekend.
De penningmeester ontvangt een woord van
dank voor het door hem gevoerde beheer.
„Haar, och, zijl is niet veel meer dan een kind,
dacht Tabitha. Zij bedoeld geen kwaad en weet
van geen kwaad. Zij is te onschuldig pm er
kwaad in te zien."
En toch, toen zij later in het achterkamertje
van de kasteleines zaten, aan de ronde taf-1
met haar vlekkeloos damast en helder glaswerk
en zilver, was Tabitha niet in staat het proefje
van het souper, dat Tinkerly te harer eer besteld
had een hoentje- en kreeftensalade uit iue
eouperkamer en 'drie vierden van een roomtaart
recht te doen wedervaren. Susan' en de meea
terknecht wisten deze lekkernijen ruimschoots te
waardeeren, maar Tabitha kauwde slechts even'
op een korst van de taart en nam een enkel
teugje bier.
„Ik ben wat van streek,'" zeide zij.
„Ik hoop dat je geen kou hebt gevat, juf
frouw Thomas," zeide de beleefde Tinkerly. „Mi&-
echien hadden we nog een omslagdoek moeten
„Neen, dat is het niet. Ik hen warm genoeg.
Eet maar, Tinkerly, en bekommer je nie' om mij.
Ik heb met zoo'n gespannen belangstelling ge
keken, dat ik mij misschien te véélhéb. opge
wonden om te éten.'"
„Het was dan ook een aardig gezicht,"' ver
klaarde Tinkerly; „maar ik geloof dat ik nooit
zooveel leelijke vrouwen hij elkaar heb gezien."
„Wel, Tinkerly," riep Susan geërgerd. „Kijk
dan maar eens naar onze mevrouw, en naar Miss
Crowther en Miss Spenthrop van Truro, en mei
vrouw Penearrow, en Lady Chanderville."
)(Nu ja, ik zeg ook niet dat ze allemaal 1 cel ijk
zijn, er zijn nog mooie vrouwen genoeg onder,
maar een heele troep loelijke. In jouw stand is
evenveel schoonheid als onder de grootelui, Su
san. dat verzeker ik je."
De nachte ijke uren verliepen. Isola .nad haar
rijtuig om half drie besteld; maar de torenklok
van Lostwithiel had drie uur geslagen en het
hal was noe in vollen gang op zijn best, znden
de dansliefhebbers, nu velen door de genietingen
in Vie soi,perkamer waren aangetrokken en er
zooveel ineer ruimte op den vloer was dan vóór
- hef souper toen dikke heeren van middelbaren
leeftijd, met de matrones op de bank sprekende,
)de wahwude £uu ia dea Heg haddfen gestaan.
Thans komt ia bespreking de plaats van ver
gaderen.
Door het bestuur wordt voorgesteld alleen in
Noord- en Zuidscharwoude te ergaderen, omdat
het vergaderen over den geheelen Langendijk toch
niet meer vergaderingbezoek brengt.
Men zal door dezen maatregel niet meer maar
ook niet minder personen op de vergadering krijgen
Het voorstel wordt na een korte discussie voor
een jaar op proef aangenomen, en dat om de beurt
in Noord- en Zuidscharwoude zal worden verga
derd.
Bespreking Lichtbeeldenavond.
De voorz. zegt van den secret, van de K.v.K. te
hebben vernomen, dat deze film nog kan wor
den verkregen tegen vergoeding van f 25 en reis-
en verblijfkosten, van welke klosten de K.v.K. de
helft zal dragen.
Na eenige discussie wordt besloten in overleg te
treden met de Hanze om dezen avond gezamenlijk
te organiseeren, terwijl op die vergadering het voor
stel zal worden gedaan dezen avond te houden al
leen vooi de leden met huisgezin.
Mocht deze vereeniging hierop niet ingaan, zoo
zal de Winkeliersvereen. het alleen ondernemen,
en ook toegang verleenen aan niet-leden voor een
matige entrée. 1
De leeftijdsgrens wordt bepaald op 18 jaar.
Rondvraag.
Hierbij komt ter sprake de etalagewedstrijd en
de daarbij aan de prijswinners uitgereikte waarde
bons..
Men had het ruimer gevonden wanneer deze bij
alle leden of althans bij de deelnemers hadden
mogen worden besteed inplaats van bij eenige
op de waardebons vermelde personen.
Door den heer K, Stam wordt er op gewezen
dat hij juist daafom zijn waardebon niet heeft in
gewisseld omdat geen van die menschan hem kon
geven vyat hij wilde hebben.
Een voorstel om Stam alsnog gelegenheid te
geven zijn waardebon te kunnen inwisselen bij die
gene waar hij dat wenscht, wordt verworpen met
4 voor, 11 tegen en 3 blanco.
Ter sprake wordt gebracht de thans bij den
heer J. de Bakker gevestigde vliegende winkel, en
wordt er gevraagd of hier niets tegea te doen is.
De voorz. geeft in overweging hierover rechts
kundig advies in te winnen bij het Bureau van
Advies van de K.v.K. dat gratis aan de leden ge
geven wordt.
Echter bleek dat bij die winkeliers, die gedu
peerd zouden worden door dergelijke winkels, niet
veel animo bestond om actie te voeren.
Aan de leden-kasteleins zal worden verzocht
voor dergelijke doeleinden hun zaal niet meer be
schikbaar te stellen.
OPp een uit de vergadering gedane vraag wordt
geantwoord, dat de ledenlijst die bij den heer Stam
7.ou worden nedergelegd, nog moet worden uitge
schreven waaraan spoedig gevolg zal worden ge
geven.
Op een vraag over een ter inning afgegeven post
is het antwoord dat in Januari de afrekening zal
plaats hebben.
Dan wordt het voorstel gedaan om pogingen in
bet werk te stellen dat de autobussen de verplich
ting wordt opgelegd aan dan Langendijk met ge
doofde lichten te rijden.
Hierop wordt niet ingegaan, omdat de chauf
feurs voor passeerende fietsrijders hun lichten
dmepen en zij meermalen hun lantaarns met vol
Isola en Lostwithiel hadden maar twee walsen
samen gtedanst, en sedert twee uur hadden ziji ver
scheidene dansen niet meegedaan. Na dat uur
had mevrouw Disney zich van al haar engagef-
menten afgemaakt door de verklaring, dat zij
niet meer danste.
„Ik ben verschrikkelijk vermoeid," had zij haar
cavaliers op klagénden toon gezegd, en haar ble°K
heid zette die bewering kracht bijl „Wees zoo
goed teen' andere dame voor onzen dans te vragen,
kapitein Marsh'ead," enz. enz., tot wel zes te
leurgestelde sollicitanten.
Misschien waren er daaronder, die wel kol
den raden, uit welken hoek de wind woei, want
niemand bood aan dm gedurende den beloofden
dan sbij haar te zitten, en Isola en Lostwitniel
waren vrijwel aan zichzelven overgelaten tusschen
de palmen en oranjerieboomen in het voorvertrek
Zij bleven echter niet onopgemerkt; en 'onder de
blikken, die o{p *hen geworpen werden, waren
die van Belinda's staalblauwe oogen.
„Zie die twee daar eens," zeide ziji tot kapi
tein Marskead, terwijl zij met Isola's afgewezen
cavalier den gedrapeerden ingang van het voor
vertrek voorbiji walste.
„Die schijnen elkaar iets te hertellen te heb
ben ,niet waar? Wie is zijl? Zij ziet er lief uit.'-
„Och, haar vader is een gepensioneerd kolonel,
geloo fik zoo kaal als 'een kerkrot. Haar ouders
wohèn te Dinan, daar is zij' als levend begraven
„Te Dinan en nu woont ziji te Trelasco, h°eft
i zij mij gezegd. Dan is het haast de moeite met
1 waard geweest dat zijl haar opgegraven he rib m
om haar weer levend te begraven. Zoo'n me'isije
1 moest in Londen het leven genieten."
I „O, maar zij' is een onbestorven weduwe, weet
ge dat niet? Haar man is in Birma. Ik vind het
eigenlijk niet zooals 't hoort, dat zij hier van
nacht is;. maar mijin al te goedhartige moeier
heeft, haar een toegangskaartje gezonden, dus mag
ik er niets van zeggen. Als moeder haar nu met-
Lord Lostwithiel gezien had, zo uzijl misschien
wel spijit van haar toegangskaartje hebben."
1 Wat zeide hij' in tusschen met die zachte bari-
tonstem, die slechts één toehoorster had? Hijl
vroeg haaT vergiffenis voor zijn onbescheidenheid
van dien .namiddag, en door dat vergiffenis vra
gen herhaalde hij' zijn beleediging. Misschien was
zij nu minder kwalijknemend. De toovermacht
van den dans beheersohte haar zinnen nog aeh
dans, die hen nader tot elkander had gebracht
dan al de dagen, dat zij' elkandier ontmoet had
den, dan al hun langdurige vertrouwelijke gq-
egrekken oj> de hoogte boven de haven, of op het
licht moeten laten schijnen om behoorlijk te kunr
nen passeeren.
Ter besparing van tijd op de vergaderingen:
wordt voorgesteld een commissie te benoemen voor
onderzoek van de rekening van den penningmees
ter en tevens een commissie van onderzoek voor
de administratie van Ons Weekblad.
Wal het eerste betreft zal de rekening in het
vervolg een half uur vóór de vergadering worden
nagezien terwijl op het tweede niet wordt inge
gaan, daar voor het Weekblad een vaste commis
sie bestaat.
Vragenbus.
Naar aanleiding van een ingediende vraag zal
het punt glasverzekering op de agenda voor de
volgende vergadefing 'worden geplaatst.
Nog wordt de vraag ingediend of het niet ge-
wenscht is er,- bij vereenigingen, die prijzen voor
voor feesten en wedstrijden beschikbaar stellen,
op aan te dringen, hun prijzen zooveel mogelijk bij'
de Langedijker winkeliers te koopen, en of er voor
de winkeliersvereeniging in deze, door het schrij
ven van artikeltjes niets te doen valt.
Deze vraag wordt ook tot genoegen beantwoord.
Hiermede is men het einde genaderd en sluit
voorz. onder dank de vergadering.
Tijdens de mobilisatie hebben we de eer en
het genoegen gehad het vaderland te mogen dienen
door het verorberen van 4 ons „kug" per dag in
den tijd, ttoen een nutteloos burger slechts 120
gram brood kreeg. Ondanks die goede maag-delijke
zorgen voor ons soldaten, waren er velen, die al
lesbehalve tevreden waren en naar de burgerpet
terug verlangden. Dat zeiden te tenminste. Een
herinnerden we er ons, die als een buitengewone
„kankerpit" bekend stond en heel den lieven dag
het hartverheffende lied zong van „Eenmaal komt
de tijd, dat we die rgaan verlaten". Welnu, die
tijd is inderdaad gekomen en van de week hebben
we onzen kankerpit weer eens ontmoet. Een bur
gerpet bad-ie op, maar hij had een pak aan,
dat duidelijk demonstreerde, dat het in de „bur
germaatschappij ook niet alles is. Welke liedjes
liij nu zingt, weten we niet, maar ze zullen wel
ran een heel ander maaksel zijn dan uit zijn vroe
gere repertoir. In zijn knoopsgat ontwaarden we
nl. een mooi strikje van Nassau-blauwe kleur, als
blijk, dat hij gerechtigd is het Mobilisatiekruis te
te dragen, een kruis, dat hem thans lichter te dra
gen schijnt op zijn burgerpak, dan toen hij het in
de jaren van den wereldoorlog in den vorm van
een gepakte ransel, en geweer op de, soldaten-tuniek-
moest torsen.
Wat is eeti kinderhand toch gauw gevuld. Daar
aan dachten we, toen we lazen, hoe deze week
weer op. enkele plaatsen des lands aan groote groe
pen oud-gedienden dat mobilisatiekruis met minder
of meer vertoon werd uitgereikt. Als er maar iets
te mopperen valt, dan davert het in ons goede
landje al van het gekanker, maar slechts een
klein offertje aan 's mensehen ijdelheid gebracht,
een strikje in het knoopsgat, en de kankerpitten
dragen fier het insigne, hun voor de .trouwe dien
sten aan het vaderland verleend. Al wat de veree
nigingen „Ons. Leger" en „Onze Vloot" voor het
militairisme bedorven hebben, is weer in een slag
teruggewonnen door de instelling van het mobili
satiekruis.
pad langs de rivier. Zijl had zijn hart tegen het
hare voelen kloppen, zijn adem tegen haar wang
gevoeld, zijn arm had haar omvat gehoumn, en
het was alsof hijl haar in een hypnotischen toei-
stand had gebracht. Met haar echtgenoot had zij
nooit gedanst, die hield niet van zulke vermaken.
In hun kort engagement was nooit een bedwel
mend oogenblik geweest. Zij wist nauwelijks wat
dansen beteekende, voordat zij met Lostwithiel
gewalst had. Zij hoorde hem aan zij liet hem
de volle bekentenis van zijjn onzalige liefde uit
storten. Hijl sprak niet als iemand, die hoop had,
niet met dat geloof aan haar zwakheid, dat haar
verschrikt en tot weerstand gewekt zou hebf-
ben. Zijd toon was d etoon der wanhoop, zijn lief
de was een noodlottigheid. „ANA'KI'H.'
„Waarom hebt gij dat woord op mijn dans kader
tje geschreven?" vroeg zij.
„Waarom? Omdat ik u dat kaartje niet wilae
teruggeven zonder een teeken vah mijin liefde
niet alleen maar zoo .ingevuld als met eiken
anderen naam. Ik wilde u doen gevoelen, dat gij
mij in zekeren zin toebehoort, zooals de geesten
van de dooden, en de zielen dier levenden soms
aan elkaar verbonden zijn door schakels, die nier
mand zien kan. Als ik aan het andere einde der
aarde ben, wil ik gevoelen dat er iets, al is het
maar een woord, als een matjoniek teeken, tusi-
schen ons is; al is het maar een belofte, dat wij
bi] die of die maanverwisseling er naar zullen op
zien en elkanders naam fluisteren."
„Gaat gij dan heen
„Wat kan ik anders doen? Kan ik blijven? Ge
- zegt mij, dat ik u ongelukkig heb gemaakt door
hetgeen ik van middag gezegd heb. Dat bere
kent,- dat wij elkaar niet weer moeten ontmoeten.
Ik kan geen spijit van mijn beleediging hebban.
Ik kan voor mij zeiven niet instaan. Mijn liefde
heeft de grens van redeneering en zelfbeheep-
sching overschreden. Ik heb geen keus. Ik imoet u
beleedigen of ik moet u verlaten."
„Gij behoeft Trelasoo niet te verlaten," zeide
j zij. „Ik ga er morgen vandaan."
„Er van daan! Waarheen?"
„Eerst naar Londen, en dan naar Indië.'
j „Naar Birma? onmogelijk!"
„Zoo al niet naar hèt hoofdkwartier, dan toch
naar de naasthijgelegen plaats. Ik ga naar mijn
echtgenoot; zo odicht in zijn nabijheid als ik kan,
en zo ospoedig mogelijk als ik de reis doen kan."
„Waar denkt gijl aan!"
,,'tls mijin vast besluit. Ik vond het verleden
jaar bedroevend, achtergelaten te zijn; en nu zijn
terugkomst verschoven is, blijft mij geen andere
kans om gelukkig te zijn pver, dan naar hem toe
Men begrijpt tusschembeiden toch niet, hoe oi
nationale trots soms zoo fel kan oplaaien. Zond
j.l. hebben 11 Hollandsche voetballers in he
Amsterdamsche sfadion 11 Deensche vervolg
van het bruine monster ontmoet, bij welke
moeting de Hollanders vier en de Denen tweern
het leer tusschen de palen joegen. De Denen,
lazen we in de bladen, waren sterker, maar
Hollanders wonnen verdiend. Wie dat niet sna
kan niets van voetballen. Uit de vele kolomm(
lange verslagen begreppen we vervolgens, dat
gebeuren buitengewoon gewichtig geweest is
we lazen tenminste van nationale eer en natioi
trots on ook de 30.000 Hollanders, in het Star
aanwezig, bleken uitgelaten van vreugde over
feit, dat we dat wil zeggen „wij, Holland^
gewonnen hadden. Ons lijkt dat voetbalspel
mooie gèzonde sport voor zoover men z'n bi
nen daarbij kan heel houden maar het nee
toch wel een beetje te groote plaats in do publi:
belangstelling in.
Een officieel bericht vermeldde deze week,
de heer Fock, wiens tijd als gouverneur-genei
van Ned. Indië in Maart a.s. verstreken is, qp v
zoek van de regeering tot September op zijn p,
zal blijven. Een ieder, die een beetje weet,
in ons 'politieke wereldje gaande is, begrijpt,
de heer Fock het plaatsje nog zoo lang. warm nu
houden voor den heer Zimmerman, wiens Volki
Laat Uw lieveling niet kwellen
Kom de natuur te hulp de taaie
kleverige «lijm los te maken en te
verwijderen. De telkens terugkee-
rende krampachtige, benauwde
hoestaanvallen maken licht van Uw
stevige kleine een zwak poppetje.
te gaan. Iemand" heeft mijl een onbestorven
duwe genoemd. Welk een akelige naam!"
„Geef mij die ééne wals nog," zeide hij, zon
eenige aanmerking qp de voorgenomen reis te
ken.
„Onmogelijk. Ik heb al" die heeren, met v
ik geëngageerd was, gezegd, dat ik niet ffl
zou dansen."
„'0, maar 1 al die heeren zijln aan het soup
Zij1 hebben nu -genoeg van. het dansen. Luist
dat is de Myosotis. Eén toertje maar."
Hij was opgestaan, en onwillekeurg stond
ook op, toen de muziek begon. Hijl sloeg zijn 1
zacht om haar heen en geleidde haar de balzaal
waar hij: eerst langzaam walste en haar toen, 1
de plotselinge aandrift van een hartstoehlél
danser, zo osnel ronddraaide, dlat zijl, onder
bedwelmenden invloed van licht en muziek,
bezinning verloor.
„Denk soms aan mijl als gij ver van hier zij
fluisterde hijl, terwijl zijn lippen haar voorin
bijna aanraakten.
Zij nam dat gefluister niet kwalijk. Reeds
zij', binnen twaalf uren na zijn eerste beleedigi
aan zijln woorden van liefde gewoon geraakt, f
was haar, alsof ziji elkaar reeds sinds jaren,
een lang verleden, beimind hadden. Zulk
liefde si als een droom, waarin één oogml
den indruk geeft van een halven leeftijd en 0'
herinneringen.
De meeste dansers hadden nu de zaal ontruii
„Is het niet al heel laat?" vroeg Isola.
„Bij vieren."
„Zoo laat al en ik heb de vigilante om
drie besteld! Dat is verschrikkelijk! Laten
lophouden."
1 Hijl voldeed aan haar verzoek en ging met 1*
Inaar de kleedkamer. De banken, waar tie 1
itrones in haar fluweel en brocade gezeten k
den. als een prachtige achtergrond tfoor de woU
van tule en de syiphideaachtige gestalten
dansende jonge dames, waren nu ledig. MevW
Bavnham was nergens te zien, en de vermink
stapels mantels en plaids in de kleedkamer
den aan, dat reeds velen van de balgasten hef"
gaan waren. Isola sloeg haar mantel haost'g
en liep de vestibule in, waar Lostwithiel
j haar rijtuig was gaan zien.
I Door de deur hoorde men het geroep van
I men en het geluid van wielen, maar ondai
lakeien, politieagenten en gedienstige help1
op hoo pvan een fooi, soheen het ontzaglijk
I moeite te kosten een rijtuig voor de deur te f
1 gen. (2£ordt vemlgd}
