De Duitsche
Invoerrechten
Plaatselijk Nie vs
Stemminpbeeld op do Broekemlling.
FUWLLhTOiN.
1 O LA.
preek heeft hem als Israëliet aanstoot gegeven
en nu spreekt hij per ingezonden, stuk ih de
IN. R. Ct. den wensch uit, dat men van regee-
ringswege zal ingrijpen om dergelijke preëken
niet tot den radio-omroep toe te laten. Het
zaait tweedracht.
De dominee had o.a. beweerd, „wie niet met
mij is, die is tegen mij" en verder, dat het
Christuskruis den Joden een ergernis is.
Dominee trekt tegen deze beschuldiging te
velde en zegt:
Als ik gezegd heb, dat het kruis den Joden
een ergernis is, dan neo ik geciteerd uit 1 Cor.
1:23. Ik neem de heer de L. niet kwalijk, dat
hij dit niet weet, mijn gehoor wist heel goed,
dat het aangehaald was, want het is een der
meest bekende citaten van Paulus.
Dat ik tweedracht heb gezaaid, is volstrekt
niet waar. Wie noodzaakte den heer de L. zijn
toestel om 10 uur op 1050 M. in te schakelen?
Dat deed hij toch zeker volkomen vrijwillig?
Als ik tloevallig een synagoge binnenloop em ik
ga dan vrijwillig zitten luisteren', zal het toch
niet in mij opkomen, om te klagen over onver
draagzaamheid. Als de heer de L. zich daaraan
ergert, laat hij dan zijn toestel onaangeroerd
laten of wat anders inschakelen.
Naar aanleiding van de onderhartdelingan,
die door de Nei'erlandsche Commissie te Ber
lijn met de Duitsche Regeering worden ge
voerd, werd gisteravond vann.f 'de grenzen be
richt, dat ten opzichte van de bloemkool, de
exporteurs een verklaring moeten teek enen,
dat, wanneer het contract niet tot stand komt,
voor de na 1 November ingevoerde bloemkool
de 15 Mark per 100 kilo zal worden bijbetaald,
zoodat thans nog niet meer betaald wordt [dan
5 Mark per 100 kilo.
Eindelijk, bouwers en handelaren aan den Lan-
gendijk, is het aan 't lioht gekomen. Lang is
er naar den snoodaard gezooht, naar den zondfebok,
aan wien we de fatale Duitsche invoerrechten te
danken hebben.
Het Volk, het te Amsterdam verschijnend dag
blad, heeft dit den volke kond gedlaan. Neen
mijnheer de redacteur, ik ga in mijn rubriek niet
aan politiek doen, stel u gerust. Maar dat ctkgi-
blad houdt zich met ons en onze belangen bezig;
dus mogen we er wel notitie van nemen.
In het nummer van 26 October, verfeit ge
noemd orgaan, dat onze boeren en tuinders het
loodje moeten leggen en onze Nederlandsche re
geering is de schuldige. Deze toch heeft onze
invoerrechten met maar even 60 pet. verhoogd
en mee daardoor is Duitschland het protectionis
tisch pad opgedreven. Dr. Luther wees in den
rijksdag op 't voorbeeld van Holland 60 p;t.
verhooging.
Is deze voorstelling nu juist? Ja ca neen- Zie,
vóór de laatste herziening was ons doorsnee recht
6 pet.dit is nu 8 pet. geworden.
Volgens Bart je is een verhooging van 5 op 8
toer honderd 20 maal 3 is 60 pet. Zoo gezien heeft
tVolk dus gelijk. En tooh is de voorstelling
van het blad door en door tendentieus,. Een juiste
vergelijking is deze:
Een wagon witte kool, waarde f 100 kost f 240
Ban invoerrecht in Duitschland. Goederen ter
16)
Het was een zachte, maar mistige nacht, en
de maan, waarop men bij het naar huis gaan
gerekend had, was achter donkere wolken ver
scholen. Mevrouw Disney wachtte aan de deur
terwijl Lostwithiel haar vigelant ezoeht. Het
scheen haar toe alsof het wachten, daar alleen
in de vestibule, waar een menigte vertrekken.fen'
haar voorbijkwamen, uren lang duurde voordat
Lostwithiel terugkwam, om haar haastig te zeg
gen dat haar rijtuig voorkwam.
„Wikkel uw sjaal om uw hoofd," zei ie hij',
terwijl hij haar zijn arm gaf. „Er is een 'téelijke
mist zoo," en hij trok de sjaal bijna over
haar oogen. ,y3poedig nu."
Zij zag naar het rijtuig, waarvan de lantarens
met een rood schijnsel, als twee m-o^te,,, vurige
oogen, tegen den grauwen mist uitkwampn: en
op eens riep zij uit: „Ik vrees dat dit de ver
keerde vigelante is. Het paard van de mijne was,
geloo fik, een schimmel."
„Neen, neen, 'tis in orde. Blijf niet in de kille
lucht staan."
Het portier wer opengeddaan. Ee icr rijtuig
reed reeds op; er was geen tijd tot dralen. Ieder
een had haast om heen te gaan. Isola stapte
vlug in, en het rijtuig reed voort.
VL
"Het was vroeg in den zomer, de zomer in zijn
eerste jeugd, wanneer hij dartel en grillig is,
lacht en weent zonder te weten waarom, door zijn
tranen heen glimlacht, en een week lang zelf
niet weet wat hij' wil, vandaag vriendelijk en
warm, morgen knorrig en guur. Kortom, het was
Juni, een tijd van rozen en regens, blauwe luöhtea
en onweerswolken. Het was Juni, en Martin Dis
ney keek uit het portier met een levendige uit
drukking op het gebruind gelaat, eenigszins
scherp geteekend door de sporen van een ver?
moeienden veldtocht. Hij zag uit op de dalen
cn bosschen van zijn geboorteplaats, 'terwijl de
ttftia van E«B2&U0* ev*r d« lijn tuwchen PJy
waarde van f 100 uit Duitschland naar Holland
ingevoerd kosten aan doorsnee recht met de 60
pet. verhooging acht gulden.
Wel is er verschil. Neem aan de kool kost
f 1000 per wagon, de rechten door Duitschland
geheven, blijtven gelijk, of de waarde 1000 of
100 gld. is.
Maar 't zelfde goed, dat voorheen f 100 waarde
had en later f 1000, door Duitschland naar Hof
land geëxporteerd, kost dan f80.
Uit deze voorbeelden blijkt dus wel al reeds
uit de getallen, dat 't al zeer voorbarig is, datir-
uit te concludeeren, dat onze regeering schuld
heeft aan de Duitsche rechten.
't Hollandsche tarief draagt een heel ander ka
rakter, is zuiver fiscaal, en is met 't Duitsche
zelfs niet te vergelijken, wijl 't laatste een andere
bedoeling heeft. Het Volk deed m.i. dan ook be
ter, zijln lezer- juister in te lichten; een derge
lijke voorlichting leidt maar tot verkeerde voor
stellingen.
Waar ik nu toch aan 't critiek maken ben,
wil ik ook iets zeggen naar aanleiding van liet
stuk in de „N. L. Crt." van j.l. Donderdag on
der 't hoofd „Duitsche invoerrechten".
Het wil miji voorkomen, dat de beide firma's
uit Noordscharwoude beter hadden gedaan met
niet te schrijven. Ik verlang heusch niet, dat lie
hoeren 't met me eens zijn, zelfs wordt dit niet
van mijm lezers verlangd, 'k Weet niet eens, wel
ke deze firma's zijd, dat maakt, dat ik vfij en
frank kan schrijven.
Dus wend ik me 't eerst tot firma Noordschar
woude no. 1.
Gij, geachte ongenoemde en onbekende firma,
verwacht een opleving in zaken in de komende
maanden. En die verwachting baseert ge op een
veronderstelde uitvoer naar 't Saargebied, Frank
rijk en België.
Door dien uitvoer zal Duitschland genoodzaakt
worden den wereldmarktprijs te betalen.
Maar, geachte heeren, hoe heb ik het nu?
Wie bepaalt dien wereldmarktprijs? De af
nemers, die 90 pet. van 't product afnemen of
zij, die 5 pet. en minder koopen?
Kunt ge, als ge Duitschland uitschakelt, wel
van een wereldproduct spreken?
Och, ge weet toch beter.
In dit verhand bied ik u de volgendie cijfers
ter overweging. Deze zijln van het Centraal Bu
reau van de Statistiek en geven de uitvoereij|-
vers aan van 1 Jan.1 Juli 1925. Ze zijln daart
om voor u zoo leerrijk, omdat u voor de komende
maanden een opleving verwacht, op grond van
den uitvoer naar genoemde landen.
In deze cijfers zijn dus ook begrepen de cijfers
van het vorig winterseizoen. Eu die cijfers ber
wijzen, dat er voor uwe verwachting geen enkele
reden bestaat, nam. als zouden andere landen
Duitschland den z.g. wereldprijb voorschrijven.
We voerden uit van 1 Jan. 1925—1 Juli 1925:
34 millioen K.G. witte en gele kool, waarvan;
naar Duitschland 27 mill. K.G.
27 mill. K.G. roode kool, waarvan naar Duiteeh
land 23 millioen K.G.
14 millioen K.G. bloemkool, waarvan naar
Duitschland 13 millioen K.G.
En nu firma Noordsehrwoude no. 2.
'tWil me voorkomen, dat de Duitsche vak
man, toen hij uw berichtje in de „Früchtehandei"
las, geglimlacht heeft.
Die pientere, gladde Hollanders toch. Tegen
over hen maakt de Duitsohe Michel toch een
armzalig, pietluttig figuur.
In 31/2 week zagen die Hollanders kans een
nieuw afzetgebied te veroveren, den handel te
verplaatsen, die een kwart eeuw noodig had, om
te worden wat hij nu is.
Met alle energie, wilt u den armen, dam
men Michel doen gelooven gaan we nu uit
voeren naar Frankrijk, België, Zwitserland, ttje-
oho Slowakijle, Noorwegen, Engeland en Ame
rika. Toen ik dat las, dacht ik, jammer ciat ge
er ook niet bijl schreeft, we zenden ook nog ia
commissie aan Ab-del-Krim in Marokko.
Geachte firma, vergun me u bescheidenlijk mijn
tegen Pijnen
1500 Dokters-attesten in 6 maanden.
Togal-tabletten lossen het urinezuur op, het gif dat gewrichten of
spieren stijf en gezwollen maakt, en de verschrikkelijke pijnen ver-
oorzaakt. Togal-tabletten verdrijven de hevigste pijnen, maken ,ge-
wrichten en spieren weder los, lenig en normaal, en genezen U gega
randeerd. Doktoren en publiek zijn eenparig in hun lof, alle attesten
beschrijven Togal als een snel en zeker werkend geneesmiddel tegen
Rheumatiek, Gewrichtspijn, Ischias,
Jicht, Griep, Verkoudheid, Influenza,
Slapeloosheid, Hoofd- en Zenuwpijn.
In klinieken is door doktoren de samenstelling der Togal-tabletten
onderzocht en beproefd de groote geneeskracht en pijnstillende
werking van het preparaat is daar gebleken. Verrassende resultaten
werden door vele doktoren verkregen, zelfs in gevallen waar andere
middelen volkomen faalden. Togal wordt voor het lichaam nimmer
behoefte, is geheel onschadelijk en gemakkelijk in te nemen.
Absoluut pïjnverdrijvend
Dr. E. te S. schrijft: „Tot nu toe heb
ik Togal bij gevallen van rheumatiek en
ischias dikwerf voorgeschreven en daarbij
merkwaardig snelle genezingen waar
genomen." Soortgelijke attesten bereiken
ons dagelijks, ook van particulieren.
Groote geneeskracht
Dr. F. G. te K. schrijft: „Voor mij en
voor mijne patiënten is het een buiten
gewoon aangename gewaarwording de
pijnstillende werking van dit prachtige ge
neesmiddel mede te maken. In vele ge
vallen is de -snelle genezing verbijsterend."
Dit helpt
Importeur: Pharm.
Stop nu eens eindelijk met het
slikken vgn minderwaardige
preparaten die Uw gestel sloo-
pen en U toch niet genezen.
Togal is het eenigste genees
middel dat ziekten, door koude
vatten ontstaan, direct bestrijdt
en geneest, Togal lost het urine
zuur op, weert koorts en kal
meert de zenuwen. Bij alle apoth.
en drog. f 0.80 en (3 X gr.jf 2.-
Dat niet
Chem. Groothandel A. J. AMEYE. Amsterdam
den; ze weet op grond van de cijfers wel be
meening te zeggen. Be Amerikanen spreken in
ZOiLftVl Van "hTvUf\, 4.' j r> j. u waarom Duitschland nu in"l925 zoo
tov Weu J i Dtutschers dit aan invoerrechten gaat denken. Staat dit H„n r,
f1 geen ,Waar ie, sta*" verhand met 't Nederlandsch gewijizigd tarfcd Jb
tistiek zoo betrouwbaar en in orde is. ak ,n Duiteehland was door 't vredJtractaat
betrouwbaar en in orde is, als in
Duitschland.
Ge hjebt te doen met een Volk, Idat niet alieen
„hij'" is, maar in tal van opzichten op :t gebied
van cultuur den toon aangeeft.
'k Geef u één voorbeeld, dat m.i. veelzeggend
is. In Aug. 1914 zag schrijver dezes in de Open
bare Leeszaal te den Helder een kaart van Ne-
derland, waarop wegen, afstanden, versterkte
I plaatsen, en fortificatiën, naar grootte gerangf-
i schikt naar de cijfers een twee en drie. Deze
kaart was een Duitsche kaart, in Leipzig
gedrukt.
i Nog vreemder wordt 't betoog van firma no. 2.
In 't begin wordt gepoogd den indruk te vesti|-
j! gen, we kunnen je best missen, hebben u niet
noodig.
In den slotzin wordt 't heele betoog omverge
worpen, door de tvenschelijkheid te bepleiten van
eten tarief, minstens tot op de helft verlaagd.
N-elen, firma Noordscharwoude no. 2, We kun
nen onze Oosterburen niet missen; ze zijn onze
grootafnemiers; al de voorgewende uitvoer naar
al die andere landen, is maar lak.
'k Verwijs als mijn opinie, naar het Stemmings)-
beeld van de vorige week. 'k Betoogde, Duitsch
land kent zijn economische beteekenis, en weet
dat het in zijn invoerrecht een machtig wapen
bezit. Dit wapen wordt gehanteerd. Voor wat
hoort wat, schreef ik.
Lees nu eens de avondbladen van j.l. Zaterdag
Dieze berichtten, dat de Nederl. Commissie weer
naar Berlijn is afgereisd. Als tegenpraest.atie van
Holland tegenover verlaging van rechten door
Duitschland wordt genoemd, verlenging van de
crediietovereenkomst en verlaging van de daarop
verschuldigde rente.
De Hollandsche regeering wacht gelukkig niet
op dien gefantaseerden uitvoer naar andere lan-
aankomst niet gemeld, want dat was een weinig
onzeker ,toen hij haar 'den vorigen dag schreef,
en hij had het niet noodig gteaebt dien ochtend,
voordat hij Paddington verliet, te telegrapheeren.
Versailles tot 1925 verplicht, den bes taanden
stand van 1918 tegenover de geallieerde lat
te handhaven. Herinner u slechts de pogii
in 't voorjaar van dit jaar van Duitschland
met Frankrijk een handelstractaat te sluiten,
is op een mislukking uitgeloopen; alleen
voorloopige overeenkomst kwam tot stand,
eerst met en door de inwerking treding van
Dawesplan kreeg Duitschland weer de be3ck
king over die douanerechten voor het bezette
bied.
Eterst dit jaar is Duitschland wieer in dit
zicht baas in eigen huis.
Verder durf ik ja wat durft een oouran
schrijver al niet 1èn de redactie van Het V
èn de beide firma's uit Noordscharwoude i
velen, eens de geschiedenis te bestudeeren
Duitschland sinds 1860.
'Eten uitnemende wegwijzer is daartoe, het baarheden
Bismarck Gedanken und Erinnerungea, 't vc
jaar verschenen.
'tls een hoogstaand, populair wetenschappe
werk, dat aan die hand van authentieke stukk
streng objectief oordeelt.
Daarin vindt de belangstellende lezer gesck n zijn vi
de geweldige arbeid van de krachtfiguur E lan.
marek. Eien man, die de volksvertegenwoordigi
durfde weerstaan, zonder deze regeert en ei;
gedachten in daden omzet. Toen is gestreden
geweldige strijd om den Zollbund met Oost ïg weinig
rijk tegen Frankrijk.
Bismarck was naast staatsman ook econm
van eerste grootte. Hij heeft door zijn zollpoliti
de Duitsche Wirtschaft omhoog gebracht.
De grondslag van de Duitsche zollpolitiek
door den ijzeren Kanselier gelegd.
den.
We heb
ver te
Reeds g
.ngende i
:n heer 1
iader eei
er den
rdt in st
ekeurd.
Ook ide
tor hun o
uwen in
alles wa
het bei
ns een o
De laats
or een ic
en lust g
rzoek is
uurlijk n
lit het
ers kunn
kking va
in is toeg
Die periode van 1914f925 zie men als ®ns. n'et
de scht
>rden her
ooi toe t
oud edienstbode. Zij was iets, dat hem uit
jongensjaren en zijn jeugd was overgebleven.
mouth en Par snorde. Die scherpe, grijze oogen,
gewoon, vorsohend naar ver afgelegen voorwerpen
te zien tuurden, alsof zij door het groene hart
van de Cornwallsche valleien konden dringen,
naar de beschutte kleine haven van Fowey en Zij zo utoch wel weten, dat dit de eënige trein sohen het tegenwoordige en liet verleden. Zij
geveelde zich als een jongeling;
haar sprak. Zij was de eenige echte' schakel, t De W:
de blauwe zee, die zich naar het verre Westen
uitstrekt.
Zijn taa kwas volbracht, en hij ging zijn rust
nemen ,zijn zwaard ophangen, dat. zwaard, dat
zulk goed werk had gedaan, alsof het in een sikj-
kel veranderde. Hij was kolonel Disney, hij nad
den staat trouw gediend, en nu was hij, in do
kracht van zij'n mannelijken leeftijd, vrij om met
de rijkere helft van zijn leven te doen wat hij
wilde. Hij zou ongaarne zijn ontslag uit den
dienst genomen hehlben, als het niet was ge-
woest om dien teederen band, die het denkbeeld;
van een rustig, huiselijlk leven zoo aanlokkelijk
voor hem maakte. Hij ging naar huis. Dat woird
klonk hem als muziek; naar huis, naar zijln schoo-
ne jonge vrouw, zijn uitverkorene, zijn huiselijke
godheid. Het had hem altijld verwonderd, hoe
zulk een jong en bekoorlijk wezen hem haar
hart had kunne nschenken.
was, dien hij waarschijnlijk zou kiezen, en aan
het station zijn, dacht hij, om hém glimlachend
te verwelkomen met dat lief, jeugdig gezichtje,
rooskleurig in het schijnsel van de ondergaanae
zon, want de avond begon reeds te vallen, toen
hij aan het einde van zijn reis was.
Neen;, er was aan net station niemand, dien
hij kende. Hij liep het perron op en neer en zag
de' weinige ©ogenblikken, voordat de trein naar
Fowey vertrok, eenigszins teleurgesteld rond Ziji
was niet gekómen om hun wederzien een uur of
zoo te vervroegen, zooals hiji gehoopt had, zooals
hij bijna zeker was geweest dat zij doen zou.
Het was natuurlijker dat zij hem op Angler's
Nest ontving, hield hij zichzelven voor, in den
hoek van den ooupé zittende, op een trein van drie
waggons, die door de schilderachtige landstreek
tussehen Par en Fowey stoomde. Wel beschouwd
was het ongerijmd, te verwachten dat hij haar
-Het zou nog-te begrijlpen zijn geweest als tussehen Par en Fowey zou zien. Zijl wilde hem
a i..i4j----; ï-ü liever te midden van haar eigen omgeving ver
welkomen, in de woning, waar zij hem ongetwij
feld van die aardige, kleine verrassingen ter eers
van zijin terugkomst bereid had, zooals een vrouw
zoo gaarne uit hartelijkheid doet, en die door
het dikhuidig dier, dat man heet, soms volstrekt
niet opgemerkt worden. Wat ging de locomotief
langzaam over die korte lijn! Martin Disney zat
met zij'n gezicht naar den wind gekeerd en snoof
de zeelucht op, alsof het de lucht van zijln huis
was. Hij dacht aan Ulysses en diens terugkomst
uit verre landen. Zou Tim, de fox'-terrier, hem
nog kennén? en Shah, de Angorakat? Mis
schien niet. Tim was wel levendig in zijln blij d'-
schapshetuigingen, maar geen hond om van blijd
schap, dat zijn meester terug was, aan zijn voet
ten te sterven. Penelope zou hem kennen en hem
verwelkomen. Dat was genoeg voor dezen mot-
üernen Ulysses, die geen reden had om zich bij
het terugkomen in zijn woning te vérmommen
die geen vrees had voor medeminnaars of indrtnl-
gers van welken aard ook. Isola en de getrouwe
Tabitha zouden hem verwelkomen. Hij dacht
ik een man van talent was," zeide hiji bij zicn-
zelvien, „als ik kon zingen, of fluitspelen, of
schilderen. Maar behalve dpt ik veel van enkele
goede, degelijke hoeken houd,- heb ik geen be
schaving. Hoe kan een meisje uit onzen tijld van
man zonder beschaving houden? Ik heb, bijvoor
beeld, nooit veel opgehad met Keats; en wie
niet met Keats opheeft, kan over litteratuur niet
meepraten."
En toch in weerwil van zijln zeven en veertig
jaar ondanks zij'n tekortkoming in beschaving,
had dat jonge hart zich tot hem aangetrokken
gevoeld. Zij had hem lief, wat. kon hij meer
verlangien? Niets op Gods aarde bleef hem nog
te wenseheh over, of het zou een wonder moeten
zijn, en dat de moeder, die hij zoo hartelijk had)
liefgehad, hem teruggegeven kon worden, om in
zij'n geluk te doelen, om de derdè te zijn in een
drietal van innige liefde.. Daar dit echter niet
zijn kon, had hij.alles wat hij kon begeeren.
Zijn hart klopte snel toen de trein Par nader
de. Misschien zou Isola hem daar aan bet station,
waa rde verbinding met den trein van Fowey
voor hem een verlichamelijkte herinnering,
kon zich tot haar wenden, alsof zij een levi '°°!^1te1ge
woordenboek van het verleden was. Wanneer
den wij dit of dat of gingen wij naar die
die plaats of hoe heette het bruine paai
dat ik te Plympton kocht? Op al zulke vra[ ^naar
wist Tabitha te antwoordenen zij kon ook t
lang spreken over hetgeen zijln moeder zoo al
zegd of gedaan had over allerlei dingen,
tot de geschiedenis behoorden.
Eindelijk liep de trein het kleine station
den zoom van het boseh op, en daar was Foff' J3?staal
het vriendelijke, kleine Fowey, zoo vreemd
toch zoo welbekend; vreemd voor oogen, die'
zoo onlangs de steden van het Oosten had I
zien; een zoo welbekend gezicht voor den
die in de nabuurschap was opgevoed, wiens a
ste indrukken van Gods aarde, de haven en
heuvels in zijln hoofd geprent hadden, als een'
uitwischbaar tafereel. Daar stond de vigilant
van Masters. Blijkbaar werd hij verwacht-
„Heeft mevrouw Disney je gezandehr vK
hij den koetsier.
„Ja, mijnheer." - -
Hoe1 oplettend van zij'n jónge vrouw, wie ®ns Joh
Wel te vergéven zo uzijn geweest, als zij 11
©e nkleine attentie verzuimd had! Toch zou
haar zoo gaarne zelve aan het station gfn
hebben. Maar, redeneerde hiji, dan zou de een
vreugde van het wederzien er af zijd; die wil
zij voor zijn thuiskomst bewaren.
Dat uur na zonsondergang hepft altijld iets
lanoholieks, en die indruk maakte het zekér
op Martin Disney, toen hiji, met een vóór L'
zeiven onverklaarbaar weemoedig gevoel,
die kalme rivier en de schaduwen op de heu^
hellingen zag -in die nevelachtigheid van Koop
zomeravond, die aan alles een grauwe, doo&c s
tint geeft én zelfs het hart van den sterks™
man tot zwaarmoedigheid kan
was, opwachten, gij had h«t juiste uur vaa zijn i met genoegen san het eerlijke gezicht Van die
(Wordt vervolgd'
lBderbrek
and gek)'
het te u;
iel met
Is het d
ad terug!
Heusch,
g, allen
ct. in dit
Is dat r
chien?
Ja, wan
teekenis
,en beslui
Je vahb
jze stree
Wé zier
pet tar:
- BRO
Aan het
j dajaror
erd gedu
[48 53.19,
Het- laat
draagt, i
- NOC
Gevende
wielbelas
Verionen
- ZLII
Alhier i;
verhooi
- ZUI1
We verr
ub 6 le
orden di
emen we
- OUI
Ds. G.
em. alhie
eente té
OUE
Als een
ngen we
mg, waa:
Deze uit:
n meded;
r leden
ijn een im
Intussche
ei; icht in v
sterk vi
hijs Die het
tslag
ude op IV
'nds 6 u
op Lanj
J»cler Br<
Drje a
Schuiter
Gz. vooi
Ee nd
de Jan
Benaar K
Een d
Een d
Achterbu
voor f2i
Een d
sterdel, i;
l7>- per
