m
Nieuwstijdingen
-Keelpijn
Anga-bonbons
Buitenlandse!) Overzicht
Springende
handen
■worden
gA&f en zucht
Kloosterbalsem
Brieven uit de Hoofdstad
hebben verrad er koirtqn partgen ter vei- I Neïferl. Vereen". „Landverhuizing",
Emigratie naar Canada.
De Emigratie Centrale Holland te 'sGraven-
tage, deelt ons het volgende mede:
De emigratie naar Canada staat thans inhet
midden van de belangstelling van degenen, welke
zich in overzeesche landen wen.sehen te vestigen.
De beste tijld voor het verkrijgen van een plaats
'a den landbouw in Canada, is de maand April.
Teneinde de plaatsing goed voor te kunnen be
reiden, wende men zich feeds thans tot de vol
gende ins tellingen of personen
Emigratie Centrale Holland, Den Haag.
ling, die „bok" zijn.
Ér üoen zich nu de volgende moeilijkheden
voor, dezè' hebben zich Dinsdagmorgen ter"
velling doen kennen'.
Je-hebt nog altijd van die bouwers, met bok-
liennaturen, die probeeren hum bokkenkool
voof goede kool te verkoopen. Dit heeft zich
ook nu tveer vdbrgedaan, de koopman is dan
de dupe, zijn wagen loopt niet dien dag; de
strop is en blijft voor hem, hij heeft geen ver
haal. -Loopt de bouwer al boete op, de koop
man staat daar naast en krijgt niets, 'k Consta
teer alleen het feit en treed niet in beschouwing
hierover. Noordscharwoude heeft beter rege
ling.
Nu komen de moeilijkheden.
Wij Broekers vinden het eigenlijk benedein
onzen veilingsstand om „bokken" te .veilen.
Maar zeer adrem merkte de marktmeester
op- als ze niet geveild worden, worden ze
evengoed verkocht.
Dat kon dus nieti Enfin, we weten van plooi
en en schipperen; officieel veilen we nu geen
.bokken" en eigenlijk weer wel. Waarom niet
officieel?
Omdat een kooper van „bokken" geen recht
op keur kan dóen gelden.
Waarom wel officieel?
Omdat behoudens de keur, de bokken-trans
actie ter veiling, geheel over het betaalkan-
toor loopt.
Zelfs is de stem gehoord Wij ('t is bene
den onze waardigheid) veilen geen koude kool.
Onder koude kool verstaan we lichtelijk of
meerdere mate bevroren kool. Daarin zitten
de twijfel-exemplaren goed als 't meeloopt,
bok als 't scheef wil.
Maar nu zegt een bouwer weer: Een koude
kool is nog geen bokke kool. Dat gaat niet op.
Daarin heeft de bouwer op zijn beurt weer
gelijk.
Waarop een koopman weer niet mmder juist
opmerkte de bouwer weet best of zijn kool
koud of niet koud, bok of niet bok is.
t Geval is geregeld; wie bokken voor goéde
kool tracht te verkoopen, vliegt er in; hij moet
een zware boete betalen.
De gedupeerde koopman te Broek op Lan
gen dijk koope in dit geval een staaltje zoet
hout; dan heeft hij ten minste iets, om al kau
wend zijn zinnen te verzetten, hij bijt dan ook
letterlijk op 'n houtje.
En wie willens en wetens bokken koopt, nu
daar is eenmaal niets tegen.
Nu had ik over die bokgeschiedenis nog 'n
napraatje met een plantkundigen en natuur
kundigen koopman over het ontstaan van bok
in de kool.
Want 't valt niet te ontkennen, er is vari
atie in dien boktoestand, soms in 'thart een'
enkel verschrompeld blaadje, maar ook komt
tvoor 't geheele hart is verrot.
Zoo ziet ge soms sterk aangevroren kool en
toch niet „bok." Daarover hadden we dispuut
zeer vriendschappelijk, ondanks eenig mee-
ningsverschil.
Thuisgekomen liet me die „bokhistorie" niet
los en wilde ik er het mijne van hebben.
'kSloeg ér „Ziekten en Beschadigingen van
landbouwgewassen" van Prof. Ritsema Bos eens
op na. Zie, zegt deze Professor 't gaat met
planten bij' temperatuur ondier 0°, precies als
met stijfselpap die bevriest. Uit die geleiachtige
massa treden eerst- waterdjrupppeltjes uit, die
onmiddellijk bevriezen.
Blijft 't VTiezen, dan vormt zich weer ijs, ter.
koste van het watergehalte van de stijifselpap.
Na ontdooiing echter heeft de stijfsel zijn kleef-
vermogen verloren.
Zoo ook ongeveer gaat 't bevriezingsproees bi*
een plant. Het protoplasma van de plantencellen
bevat water, water is voor 't plantenleven on
misbaar; elke cel sterft als *t watergehaltè be
neden een bepaald minimum komt.
Bij vorst nu scheidt zich water af, wordt ijs,
blijft de koude aanhouden, dan wordt te" veel
water afgezet, dan sterft de pÊmtenoel aan wa
tergebrek, aan vérdroging.
Sommige planten kunnen betrekkelijk veel wa
ter afstaan, anderen weer weinig alvorens te
sterven.
De dood van de cellen 'treedt niet langzamer
hand in, dioch plotseling door de wateronttrek-
king aan de oellen door ijsvorming.
IJsvorming treedt bij planten niet in op 0
rat bij lager temperatuur, bij uien b.v. eerst
j 3.5 gr. C., aardapppelen 3 Czelfs zijn
er plantendeelen die een temperatuur van 7
gr. C. kunnen verdragen.
Feitelijk komt het proces bij dood door verdro
ging in heete zomers op 't ze fde neer als 's win
ters bij ijsvorming in de cellen.
De practische bouwer kan uit deze theorie,
die op proeven berust en geen dorre bespiegeling
is„ zelf de gevallen oonstrueeren, waarbij een
kool koud en niet bok is.
En verder wensch ik mijn lazers, en roep hen
navolging van onze Oosterburen toe
Fröhliche Weihnaclhten.
crHolijfc
De ycraghiljendeEmigjarie commi
De Directeffrenvan Di|tric+s- óf gei
Arbeidsbeurzen.
De Correspondenten van de Arbeidsbemiddov
ling, ten .gemeentehpize van .de plaats van
inwoning.
Doos 6Ö-90ct.
Bij Apoth.en Drogisten.
Een arbeider, werkzaam in een der fabrieken
te Enschede, die in zijn loonzakje naast ander geld
een nieuw gouden tientje aantrof, zag dit grij
stuk voor een gaapenning aan en vervoegde zich
deswege er mede op het fabriekskantoor. De
dienstdoende beambte kon hem eerst na eenige
moeite van de waarde van dit geldstuk overtui
gen.
Eenige getuigen waren aanwezig in een der
wachtzalen van het paleis van justitie te Ant
werpen, waar ze aren geroepen om te worden
gehoord in een echtscheidingsaanvrage tusschin
A. v .d. Vorst en zijn vrouw Eilise Lissoir
Beide echtgenooten bevonden zich eveneens in
de zaal. Mevr. v. d Vorst was in gezelschap van
haar moeder.
Plotseling trok v. d. Vorst ce revolver van
groot kaliber en schoot 7 maal op zijn vrouw,
zonder dat de aanwezigen konden ingrijpen. Door
5 kogels werd zijt getroffen en viel neer, evenals
haar moeder.
Men dacht aanvankelijk, dat ook de laatste doo-
delij'k getroffen was. Het lijk van het slachtoffer
werd in het kabinet van een der rechters gebracht,
terwijl de moeder weer bijkwam. De moordenaar
had gebruik gemaakt van de algemeene emotie
en nam de vlucht. Vanuit de eerste etage sprong
hij in een tuintje, waar hij zijn-wapen wegwierp.
Toen hij zich bedacht had, kwam hij weer in het
paleis binnen en gaf zich gevangen.
De moordenaar verklaarde Zaterdagmorgen net
wapen gekocht te hebben, met de bedoeling zijn
vrouw neer te schieten, als zij! een valsche getui
genis gaf. v. d. Horst is 24 jaar en het slachtoffer
22 jaar.
Een aap in een Belgisch boséh.
Te Kapéllen en Hoogboom loefde sedert eenigen
tijd in het bosch van den heer Bunge een groote
aap, aldus vertelt „Het Laatste Nieuws".
Het monsterachtig dier, waarvan niemand de
herkomst kon verklaren, was niet bijzonder
kwaadaardig. Wel scheen de aap vermaak to
hebben met denappels te werpen met zulk een
kracht, dat hijl naa rmen althans beweert
een paard uit de stallen dor Antwerpsehe polo
club, welke aldaar gelegen zijn, kreupel had ge
gooid. Overigens toonde het beest zich weinig
aanvallend en het had een waar plezier als het
zag dat de menschen voor hem op don loop gin
gen. Dan lachte het monster op akelige wijze.
Daar het invallen van den winter en dikke
sneeuwvlagen het monster beletten voldoende
voedsel te vinden, werd de aap brutaler. Hij ach
tervolgde de menschen, stal de broodzakken der
werklieden en maakte 'savonds de wegen onvei
lig. Toen werd besloten het dier te vangen. Men
loofde een. premie uit voor dengene, die het beest
levend in handen kreeg.
Éen groep inwoners besloot het dier te lokken
door 's nachts een vuur aan- te steken. De „bavi
aanvangers" kregen echter twist over politieke
zaken en lieten het vuur uitgaan, zoodat hun
poging geen resultaat opleverde.
Den volgenden dag lag heel het woud bedolven -
onder de sneeuw. Een meisje, dochter van den
boschwachter, dat naar school ging, zag den aap
zitten, geleund tegen een boomstam. Zij wilde
naar huis terugloopen, doch het beest lachte haar
toe, en maakte een beweging, die beduidde, dat
hij eten wilde hebben, Het kind gaf hem een
stuk brood, dat het beest goed scheen te smaken.
Althans, de aap klopte zich vergenoegd op den
buik, en toen het meisje weer naar hui3 terug
keerde, volgde het groote "beest heel gedwe, voort
durend nog de lippen likkend.
Thuis gekomen, gaf het meisje, tot grooten
schrik harer moeder, het dier meer eten en het
gevolg daarvan was, dat de aap niet meer weg
wilde van zijn weldoenster.
Af en kon hét dier heel gemakkelijk ketenen en
overbrengen naar den Dierentuin te Antwerpen,
waar men bevond, dat het dier tot de zeldzaam
ste apensoorten behoort.
Het meisje kreeg de uitgeloofde premie van
200 frank.
iO Wa nacht door het gebruik van Akkers
K'owïcrbalsem, de wondere balsem die U
ftls 't ware een nieuwe huid kan geven.
Inwrijven met
hijt niet, doch verzacht!
Beroemd huismiddel bij schrale en ge
sprongen huid, winterhanden, winter roe-
tra, kloven, wonden, open plekken, uitslag
Aloa verkrijgbaar,
i ilJJ nog voordteltgcrl
Nadruk verboden.
Het is uiterst moeilijik recht te doen. Dat lijkt
zoo niet. Men zou zeggen, recht doen, het rechte
doen is die eenvoudigste en natuurlijikste zaak
der wereld! en men moet om onrecht te doen de
natuurlijke loop der dingen, de natuurlijke ver
houdingen geweld aandoen en zichzelf -n zijn
denken in allerlei gevaarlijke bochten wringen.
ALaar die redéneering gaat uit Van de naïeve op
vatting, dat alles recht is in die wereld en men
dus den natuurlijken toestand, don natuurlijken
teop slechts heeft te vólgen, om het rechte, om
recht te doen. Ein in werkelijkheid, is de rechte,
de rechtvaardige toestand in de wereld niet de
natuurlijk voorkomende. Dat wil nog niet ze?-
gen, dat het tegenovergestelde het geval is. Recht
en onrecht zij'n in de wereld wonderlijk dooreen
gehaspeld, zoo wonderlijk vaak, dat men het
oen niet goed meer van het ander onderscheiden
kan. En de eigenaardige verhouding, waarin hel
eigenbelang van den mensch, van het volk. van
den staat soms staat tot het redht, maakt le
onderscheiding nog moeilijker. Afcn kan een
hoogst eerlijtk mensch zijn en toch niet precies
meer het rechte en rechtvaardige kunnen onder
scheiden, zoodra uw eigenbelang aan het rerii'
tegengesteld is. Ja, men zou kunnen-zeggen, dat
niemand precies recht en juist ziet, wanneer zijn
eigenbelang in de zaak betrokken is.
Deze onvermijdelijkheid verontschuldigt wei-
licht ook den Volkenbondsraad, ten opzichte'van
de beslissing, die hij in zake Mosoel genomen
heeft. Maar daarmee is tevens opnieuw bewezen
dat de Volkenbond als vertegenwoordiger van
deverschillende regeeringen nooit de'taak kan
volbrengen, die hem is omgedragen. Eerst wan
neer het lukken zou eon Volkenbond te vormen
niet samengesteld door regeeringen en staten,
maar door Volken en waarin hoogstaande man
nen van overal uit de wereld zitting hadden, niet
omdat se Eingelsehman, Franschman of Brazili
aan waren, maar omdat ze geschikt waren voor
het zware ambt, van internationale rechter, eerst
dan zou de Volkenbond kunnen worden, wat mer,
dacht ervan te maken en zou men hem volkome,
gerust de beslissing künnen opdragen over eer.
geschil tusschen Engeland en Turkije over Mo
soel. Het is de vergissing van Turkije, dat het dit
niet onmiddellijk begrepen heeft, en zich met een
opdracht aan den Bond acöoord heeft verklaart.
Nu het dat eenmaal gedaan had, moest het zich
feitelijk ook onderwerpen aan de beslissing, aJ
luidt die dan ten voordeele van Engeland.
Engeland is de invloedrijkste, groote mogend
heid Van Eiuropa, min of meer de beschikker van
Europa's lot. En in den Volkenbondsraad zitten
allemaal vrindjes en vrindjesmaats van Enge
land. Het was toch wel wat het boven mensche-
lijke verwachten, wanneer men nog hoopte op een
beslissing zonder aanzien des persoons, die wel
grootendeels ten voordeele van Turkije moest uit
vallen. Zeker, in het Grieksch-Bulgaarseh ge
schil had de Bond zich een streng en onpartijdig
rechter getoond. Maar nietwaar, bet eigenbelang.
Deze beslissing was de proef op 'de som na de
proceduren in het Grieksch-Bulgaarsóh incident.
Zij is niet uitgekomen. Ook de Vólkjenbondlsraad
heeft bewezien het rechte niet altijd goed te
kunnen onderscheidien en daarmede zijn ongeschik
heid voo rde hem toegedachte taak bewezen. Maar
Turkije zit er maar mee en Eturopa en de wereld
ook. AVij behoeven den dreigenden toon, dien thans
de Turksche bladen aanslaan, nog niet voor volle
ernst- te nemen, om te erkennen, dat de toestand
gevaarlijk is. Turkije heeft alweer bewezen, zich
zelfs door grooten en machtigen niet in een hoek
te laten dringen. Ein de vrees voor een conflict,
die zich in de Emgelsche pers uitspreekt en he
beset van de noodzakelijkheid om Turkije te ver
zoenen, bewijlzen, dat men met de mogelijkheid
van een conflict ook in Engeland rekening houdif.
Engeland behoeft zeker een gewelddadige bot
sing niet te vroezen. Maar het is de vraag, of d-
Engelschman de opoffering die het zou kosten
om Turkije te verslaan, voor Mosoel en de be!an
gén der petroleummagnaien over zou hebben. B,,
vend.en 'is het niet onmoge ijk. dat het confl:. t
niet tot Engeland en T-rk e 'jeperkt zou lijve
Rus'and i mei Turk e do r ee *er -o ui
Vonden. Eu de Russen zijn er heelemaal nie
ai'keerig van Engeland, voord in Azië, moeilijk
heden in den weg te leggen. Meer dan in de lam
ste jaren voor den grooten oorlog streeft Rusland
naar uitbreiding van zijn macht en invloed! ii
Azië. Het maakt da: rbij handig gebruik van de
ontwaking der Aziatische volken, die den drang
naar bevrijding van vreemde overheersching wek'
een drang, die zich vooral tegen Engeland keert.
Want overal stuit het op den Engelsclhen con
current. Vooral in Voor- en Midden-Azië. In he
verre Oosten daarentegen is Japan de groote
mededinger. En de bezetting van Afoekde door
Japansehe troepen, nu de strijd tusschen ie Chi
neesohe generaals in de nabijheid Vin die stan
woedt en Tsjang-tso-lio haar niet meer vdldoendc
verdedigen kan, bewijst wel, dat het een mede
dinger is, waarmee te rekenen valt en die voor
hands Rusland nog de baas is. Zal Rusland dat
willen erkennen en naar aanleiding van deze be
zetting geen twist zoeken? Voorloopig schijnt het
zich bij het feit te willen neerleggen. Maar wil
het zich in Alantsjoerijë handhaven, dan zal het
Japan toch niet onvoorwaardelijk zijn gang ..kun
nen laten gaan. En het lijkt dan ook wel waar
schijnljjk, dat het al zijn invloed in China zal.
aanwenden om een algemeen verzet tegen Japan
uit te lokken, Wai den cbiaoiischen ïoeeVand)
slechts kan verergeren.
I 'Gelukkig ontbreekt voor oorlogvoeren vrijwel
overal het geld. En dat maakt zoowel in het verre
als in het nabijië Oosten den toestand1 ongetwij
feld minder gevaarlijk. Het ergst openbaart zion
dat geldgebrek wel in Frankrijk.
De Afatin heeft bet al uitgeschreeuwd, hoe die
toestand er in dat opzicht, evenals in China
hoogst precair is. .Hebben de industriëelen van
Noord-Frankrijk op dien angstschreeuw geant
woord? Zij willen met hun ere diet de staat hel.
pen,, door. een leening van 10 milliard in Amerika
te sluiten, waarvoor hun activa borg staan, op
dat de Fransche schatkist de vervallen schuld
kan betalen. Het lijlkt een mooi gebaar van vader
landsliefde. Maar er schuilt een klein addertje
onder het gras.
Deze industriëelen ondervinden rechtstreeks
schade en moeilijkbeden van.het dalen van den
franc, doordat ze hun Belgische werklieden niet
kunnen houden. Hun eigenbelang doorkruist blijk
baar niet enkel het recht, maar ook de vader
landsliefde.
Drie Zondagenheel wat provincialen zul
len ons komen bezoeken, want al is Mökum
nu niet meer je dit, er zal toch altijd veel to
genieten zijn. De theater- en bioscoopdirecteu
ren zitten nu dan ook al ia aanbidding voor
lie driedagen verzonken. De ijsduivel,
die hen had kunnen ruiinieeren is voorloopig
weer van de baan en zij smachten op de drie
lagen besproken uitverkocht voor de theaters
en de zooveel voorstellingen per dag voor de
aio's. Want het ging slecht de laatste dagen.....
Wat gaat niet slecht in Amsterdam? Ook de
trams; ik heb er u al menigmaal van verteld eh
zij die den moed hebben gehad de begrootings-
debatten te volgen, weten nog over aillèflei
bizonderheden mee te praten, waarmee ik u
niet heb willen vervelen, omdat het mi. alle
maal kwakzalversmiddeltjes zijn, waardoor on
ze Gemeente-Tram-Bedrijf niet beter" zal wor
den. Kkwakzalversmiddelen, die ook vooral dit
tegen hebben, dat verzuimd wordt een goede
geneeskundige behandeling te volgen.
De groote kwaal is de zuinigheid, die de wijs
heid bedriegt. Nog altijd moet mén om bepaal
de afstanden af te leggen van twee lijnen ge
bruik maken en dus twintig cents betalen. En
dan is er nog zooveel waarover door de clien
tèle wordt gemopperd, zoodat men met recht
mag zeggen dat het trammen in Amsterdam
geen lust maar een last is. Om daarover weer
eens een algemeen overzicht te geven, gevoel
ik op het oogenblik geen lust. Interessant is 't
zeker dat de Overheid-exploLante bij ons, vóór
ons. over ons en zonder ons, erkent dat het
zaakje misloopt, soms een krankzinnigheidje
uithaalt kwasie om het publiek ter wille te zijn
(bet gescharrel met den loop. van lijn 8) en
dan weer met de diepste minachting de wen-
sclfen "én éischen zoowel van het' publiek 'als'
van het personeel negeert. U begrijpt wel dat
ik hierbij in de eerste plaats aan de niet nader
:e kwalificeeren eenmanswagens deink. Eeni-
gen tijd geleden werd in de Kalverstraat na
mens de personeelvereeniging een manifest ver
spreid, waarin al het gevaar, de ongemakken
voor het publiek, de onpopulariteit van dit ver
voermiddel, het nadeel voor de gemeente, de
bedreiging voor werkloosheid pnder het perso-
neel en het verdere zondenregister vain de een
manswagens werd opgesomd, geheel conform1
aan hetgeen door mij van af de invoering van
dit sïsteem in de hoofdstad werd geschreven.
Doch onze tram-autoriteiten of gemeentebe
stuurders (bij wie ligt precies de schuld?) heb
ben harde hoofden. Zij ontzien zich miet de
publieke opinie een feilen kaakslag toe te die
nen door te publiceeren dat de drukste lijn, die
steeds overvol door de nauwe Vijzelstraat
kruipt, die de verbinding vormt van Eet eind
punt van plan Zuid via het drukste centrum
der stad, naar het Centraal Station, dus lijn IV,
tot eenmanswagen zal worden verknoeid. Ik
acht commentaar hierop overbodig, doch wil
alleen constateeren dat zoo binnenkort geen
Ier Raadsleden deze minachting van het pu
bliek, door een aan duidelijkheid niets te wen-
-dien overlatende rede en voldoening schen
dend voorstel niet wreekt misschien om der
)partijbelangen willehet met Amsterdam
.'el ver gekomen is.
Ondanks het actueele „Pax Vobiscum" is in
Amsterdam weer een oorlogje uitgebroken. E< n
.ïelkoorlog. i.en gevaarlijk onderwerp voo. vei»
ournalist om over te schrijven, zooals mij vroe-
;er uit ondervinding is gebleken. Er is moed
/oor noodig om als beroepsschrijver te protes-
eeren tegen een winstmarge van tachtig pro-
ent, zooals een jaar geleden werd gemaakt.
Ik zal bij dezen oorlog, waarbij sommige huis
moeders in den Jordaan nog al profitoeren, -aar
zij laat op den dag drie kan melk voor oen kwar
tje krijgen (de gewone prijs is 10 ets. per Liter),
iet geschil tusschen veehiouders en slijters (de
Amsterdammer noemt zoowel dien een als den an
der melkboeren) maar niét uitziften.
Alleen wil ik curiositeitshalve «ven vaststel
len dat de gewone melk in Amsterdam, bij de
groote en kleine slijters het duurste is van het
geheele land. Die kost in Amsterdam (en in Am
sterdam alleen) 20 oents pier liter, in Haarlem 19,
den Haag en Rotterdam 18, in Groningen 15Va
oen in Hengelo 14 oents per liter. Wanneer we
„glimlachend" bedenken dat Amsterdam in 't
midden van de. veetleeltgronden ligt en Hengelo
in een industriestreek, dian blijkt hieruit dat, aaa-
genomen dat in Hengelo een bruto winst van veer
tig proeent zou worden gemaakt, deze in Amster
dam niet mincler dan 100 lrooent bedraagt. Gek,
dat sommige menschen hier ook wel eens zao'n
stukje Mussolini zouden wensohenl
