WE No 24 wterc. telephooh 52 Donderdag 26 Februari 1926. 88e Jaargang Rechtzaken FEUILLETON Uit den Omtrek Plaatselijk Nieuws mm VOLTALLIGE ARRONDISSEMENTS RECHTBANK Zitting van 23 Februari. uitspraken.. Lc uS. zwervend (gedetineerd) oplichting 3 naanden gevangenisstraf. Elisabeth O., Helder, valschheid in geschrif |e en Nic. v. W. gebruikmaking daarvan le 'ekl. 1 maand gev. voorw., 2e f50 boete of 0 dagen. Hendr. H., Helder, hooger beroepp vonnis intongerecht Helder, vrijgesproken. Corn. G., Berkhout, vernieling, f50 boete 30 dagen. Joh. B., St. Pancras, diefstal of verduistering 25 boete of 25 dagen. Engel G. en Albert K., Egmond aap. Zee, Overtreding Jachtwet, hooger beroepzaak, le. [40 boete of 20 dagen, 2e f60 boete of 30 Hagen. NIEUWE ZAKEN. Het einde bekroont het doel. Nogmaals vroeg de looddiefstal in het Nas- aukwartier te Alkmaar de aandacht onzer vol- allige rechtbank. Een "der beklaagden Corn. is inmiddels op vrije voeten gesteld en de terdediger Mr. van Riegteren Altena verzocht Ihans dat ook beklaagde no. 2 "den handelaar phr. J. uit het voorarrest zou worden ontsla ken, welke billijkheid de rechtbank blijkbaar pog niet inzag, daar het verzoek werd gewei berd, maar als een pleister op de wonde, den Ermen verdediger geslagen, werd tevens de (efinitieve uitspraak bepaald o a.s. Donderdag Prikkeldraad om het Heilooërbosch. Ook deze geruchtmakende zaak, waarvan de lereld vanaf Heiloo tot Bollendorp vol was, jrerd heden met groote plechtigheid verder [oortgezet De brave dorpsveldwachter in zijn Eaaschbeste uniform gestoken, had, vergezeld de beste wenschen van. gemeentebestuur, Irouw en kind, de gemeente verlaten en was bpgegaan ter terechtzitting om het edelacht baar college nog eenige inlichtingen te geven Iratrent den afstand van het beruchte prik keldraad van den openbaren weg. Toen dit |ot algemeen genoegen was vastgesteld, bleek zoowel de officier als de verdediger ieder |un standpunt handhaafden en de eerste be- jestiging en de ander vernietiging van het von- lis des kantonrechters verlangde. De dobbel- Iteenen zullen hier wel uitspraak moeten doen. ISOLA |3) ?4j zaë hem huiverig aan, doodsbleek," al»of Jij een dolk in de hand 'had en bereid1 was om toe stooten. I „Neen, ik geloof niet, dat daar iets in U, waf pijn 'hart meer treft dan andere harten," ant woordde zij, na een kort stilzwijgen, haar best loende om onverschillig te spreken. „Wij zijn lllen zondaars. Dat leert ons het Evangelie in llken regel. Wij zijn geen van allen volkomen Jein dat zal zelfs mijn man wel niet wezen,- loewel hij mij toeschijnt ©en waar Christen te „Ik kan gelooven dat hij dat is, en een man [an strenge beginselen. Als hij iemand onrecht M gedaan, zo uhij, geloof ik, geen rust hebben, oordat hij het hersteld had." I „Diat zou 'hij zeker niet. Hij zou zijn uiterste logingen aanwenden om het. te herstellen. iE'n |at zou ik ook doen, hoewel ik niet half zoo "ed Christen ben als hij. Ik zou alles willen wat in mijn vermogen was om het weer te maken, als ik iemand, dien ik liefhad, arecht had aangedaan." „Zooals gij uw echtgenoot liefhebt, bij voor meld." „Ja, zooals ik hem liefheb. Hij is in de eerste (laats op de wereld voor mij- Hoe lief mijn lind mij ook is, Martin moet altijd de eerste zijn. „Bn gij zoudt om alles ter wereld hem geen arecht willen aandoen?" ging de priester met kiemenden ernst voort, een vorsehenden blik pstigende op het bleek gelaat en de neergeslagen van de vrouw, die daar aan zijn voeten zat. „Om alles ter wereld niet, om mijn leven niet," latwoordde zij, met samengeklemde handen, haar nog onder de lange wimpers verborgen t zonde rtranen en met droge en trillende Het arbeidswet-drama uit de Schoutenstraat. Ook deze film, waarvan veel afhangt van dein ondernemer, den heer W. N., werd heden ver der voortgedraaid. Behalve de filmster Lindeboom, die Lon Chancy en Ernest Törrence al zoo'n beetje nabij begint te komen, was ook nog een nieu we acteur opgeroepen om de rechtbank nog wat voor te lichten en wel een technisch amb tenaar van de arbeidsinspectie, die het vermoe delijk wel nooit tot een gevierd karakterspe ler zal brengen. Geen mimiek genoeg, veel te stijf. s Enfin, nadat de zaak nog eens heel serieus was nagevlooid, kwam het O.M. in actie, vroeg natuurlijk bevestiging van het vonnis, terwijl de verdediger vrijspraak of althans een gerin ge geldboete voor het formeele verzuim con cludeerde. Ook weer 'n reuzeproces. I Werd aan de orde gesteld .een nieuw ar beidsconflict uit Anna Paulowma met 26 zegge 26 kaasmakers, waaronder ook eenige dames op het zondaarsbankje. Een geweldige straf procedure, bijna gelijk aan het Hongaarsche bankbiljettenschandaal. Gelukkig was geen der verdachten versche nen, zoodat de concierge geen stoelen bij de buren behoefde te leenen. Maar onze goede en i de Pers altijd genegen Mr. Langeveld ver scheen voor alle verdachten als gemachtigde en dus beladen met de zonden van 26 arbei- derswet-plichtvergeten-kaasmakers voor de ede le vierschaar. Deze gewichtige zaak zat dan zoo ongeveer in elkaar. Een 26-tal beoefenaars van het landbouwbedrijf hadden te Anna Pau- lowna een soort van agrarische kuk-lux-klam opgericht. Hun clublokaal was een gebouw waar zij gezellig onder elkaar de melk van hun vee tot kaas verwerkten. En nu kwamen de ambtenaren der arbeidsinspectie en die ver klaarden dat clubgebouw tot kaasfabriek, waar een arbeidslijst en een arbeidsregister aanwe- zig hoorde te zijn. Tegen elk der 26-kuk-lux- klanners 40 plus werd alsnu .proces verbaal op- j gemaakt en zij werden allen door den kanton- I rechter te Helder zeer zorgvuldig1 en vrij pepe- I rig veroordeeld. I Niet voldaan over deze uitspraak werd hoo- ger beroep aangeteekend en nu had vandaag het hoogere college zich opgemaakt om dit hooger beroep te behandelen. We kregen natuurlijk het gewone spelletje, kaatsballen tusschen openbaar ministerie en juridisch gemachtigde. De officier was van mee ning dat de arbeidsinspectie etnj de kanton rechter in het gelijk gesteld moesten worden, welke opvatting door den advocaat zeer vurig lippen, waarover de woorden met een doffen, klank kwamen. „Ik zo uwillen eterven om hem een uur van smart te besparen. Ik zou| dit ellen dig leven liever wegwerpen dan hem een oogen- blik verdriet te doen." „Arme ziel!" zeide de priester, dat zelfvernede rend schuldbesef beklagende, onder welken vorm zij haar wroeging ook zocht te verbergen. „Arme ziel, gij spreekt te lichtvaardig over dat groote raadsel, dat wij allen in een geest van diepen ootmoed moeten verbeiden. Gevoelt gij, dat gij dien overgang door den dood tot een nieuw leven te gemoet kunt zien -zonder vrees voor het ge volg? Hebt gij geen rekenschap te geven aan den God, die berouwhebbende zondaars vergeeft? Staat gij voor Hem met een zuiver geweten zonder iets teruggehouden, zonder een verborgen zonde gekoesterd te hebben?" „Niemand kan in Zijn oogen zonder zondie zijn. Denkt gij dat ik onzondig ben, of dat ik ooit gemeend heb het te zijn? Ik weet' hoe zwak en nietig ik ben een worm in de oogen van Hem, die het heelal bestuurt, fylaar als Hij zich verwaardigt op dezulken, als ik ben, acht ts geven, weet Hij dat ik over elke zondige gejachte en elke zondige daad in mijn leven berouw heb." Zij sprak in korte volzinnen, elke volzin door een gesmoorden snik afgebroken. Het was haar alsof hij haar het hart uit den boezem rukte, die man, die tot dusverre zoo vriendelij li en zachtmoedig, in zijn gesprekken en al zijn doen was geweest,- dat hij den godsdienst tot iets ge makkelijks wist te maken, een gewaad zoo los en ruim als de philosophie zelve. En nu verscheen hij op eens voor haar als een rechter, die streng en onverbiddelijk haar hart peilde, haar woog en haar te licht bevond." „Ik heb berouw," zeide zij tusschen haar snik ken door; „wat kan God of menseh meer van mij verlangen „Niets, als uw berouw oprecht is en samen gaat. met boetedoening. Vergeef mij, dat ik het waag zoo onbewimpeld met u te spreken. Als- ik eu omstandiglijk bestreden werd. Pleiter drong non op vrijspraak en zeide ervan overtuigd le zijn, dat een dergelijk vonnis moreel ook juist zou zijn, want de geplaagde landbouwers zou den van een hinderlijke administratieve romp slomp worden verlost waarop een koor van geesten uit het landbouwbedrijf plech tig en unisono antwoordde: amen. ST. PANCRAS. Woensdagavond hield de voetbalvereen. „Vro- né" haar jaarlijkschen feestavond in het café van den heer Gerritsen, bij welke gelegenheid dé zaa lgeheel was bezel. In zijn openingswoord gaf de voorzitter een korf resumé van de prestaties der verschillende elftallen, daarbij tevens de ad- spiranten geluk wenschende met het behaalde kampioenschap. Spreker hoopte tevens op een ge- zelligen avond. Daaraan heeft het zeker niet gemankeerd. Als eerste der eigen krachten trad op de heer Jb. Kloosterboer, welke in een door hem zelf Ver vaardigd lied de bijzondere lotgevallen der spe lers bezong. Op humoristische wijze sloeg dit ten zeerste in. Op gevoelvollen toon zong mej. Klomp „Vrede op aarde". Hierna was de beurt aan den heer Slikker van [Warmenhuizen, wel ke dezen avond zou aanvullen. Genoemde - heer trad hier voor het eerst op; echter kunnen wij wel verklaren, dat zijn optreden hier ten zeerste is gewaardeerd. Verschillende nummers werden voorgedragen, waarvan vooral de levensliedje, van Dirk Witte insloegen. Zeer zekér heeft dë zang van den heer Slikker tot zijn sucées bijge dragen. Gaarne zien we den heer Slikker hier weer terug. Door enkelen werd nog iets ten beste gegeven, afgewisseld door een paar tooneelstuk- im, waarvan vooral „de Aardschok" danig de lachspieren in beweging zette. Alvorens het bal begon, werden de aanwezigen onthaald op koffie er, gebak, wat de avond echt gezellig besloot. Van het bal werd druk gebruik' gemaakt. Rest nog een woord van waardeering voor de muzikan ten, welke er de stemming inhielden. Oud/orp 1Zeevogels I. Door het vragen van Veteraan en de Oudorp- ploeg ben ik heden toch maar weer besloten, om een verslag van dezen wedstrijd te schrijver,. Het was anders de laatste tijd met ons elftal Ireurig gesteld, maar ze 'hadden beterschap bc loofd, en daarom heb' ik de pen maar weer op genomen. Nou Veteraan, wat zeg je nou van onze jongens ,de onderste tegen de bovenste en dan tot uitslag 00, dat is toch kolossaal, ja, ja, een b© nauwde kat doet verlegen sprongen, en ze had- tracht den aard van uw wonde te ontdekken, is het om die te heelen. Zoolang ik u ken, heb ik teekeenen van een gewond hart, een bedrukt ge moed in u bespeurd. Ik zag u omringd van al de zegeningen, die het lot cenie rvrouw gelukkig maken; het was nauwelijks mogelijk zich een aangenamer omgeving en trouwer vrienden voor te slellen. Kan het u dan verwonderen dat mijn meelijdende belangstelling gewekt werd door de kenteekenen van een diep gewortelde droefheid, waarvoor geen merkbare oorzaak was? Ik heb uw aandoening in de kerk gezien; ik heb' gezien hoe de roepstem van den godsdienst weerklank vond in uw hart en ziel ik' zag in u een ge moed tot de dingen, die daarboven zijn, gestemd, en dag aan dag werd mijn belangstelling in u sterker; de hoop van u weder te zien, van u te helpen om uw geheimen last te dragen en. ein delijk te verlichten, was een van mijn redenen om in Rome te komen. Een stem in mijn binnenste zeide mij, dat gij en ik elkaar niet te vergeefs ontmoet hadden dat die macht, die ik bezat om op uw gemoed te Werken, niet zonder betee ken is in ons beider leven was; dat, als gij, zoo- aks ik dacht, behoefte aan geestelijke hulp hadt, het mij'n roeping was u te 'helpen eii te vertroos ten. En zoo kwam ik' te "Rome, en ik ontdekte waar gij uw stille uren doorbracht, en ik volgde u dezen namiddag daarheen. Zeg mij, mevrouw Disney, ben ik te aanmatigend geweest? Was het de ijdelheid van den prediker of de ingeving van den priester, die in mij gesproken heeft „Het was ingeving," zeide zij. „Gij zaagt dat ik gezondigd had. Geen andere vrouw dan een zon dares kon zulke tranen vergieten zoo de ver schrikking van Gods toorn gevoelen." „Aan Zijn liefde moet gij denken. Aan Zijn onmetelijke liefde en barmhartigheid. Als gij bij zonder behoefte aan Zijn vergeving hebt, als er een zondig geheim in uw hart besloten if, laat dan de gulden uren, dén tijd1 voor berouw niet voorbijgaan." ,„Ik heb immers berouw,"riep zij, op klagon- den besloten om die ouwe rot van een Veteraan ook eens te hakken te zetten, want die voorspéld altijd maar verlies, ze hebben je dan -ook leelijk bij de neus, had de scheidsrechter goed uitge keken, dan had Oudorp nog een penalty mogen nemen, want een yZeevogelspeler kreeg de bal in zijn handen geschoten in het strafschopgebied, maar we zijn zoo al best tevreden, en ik voorspel als onze jongens iedere keer zoo doortastend spe len, zij wel eens heel wat roet in het eten kunnen gooien, nu tot de volgende week dan gaan w'ij naay Spabroek. - NOORDSCHARWOUDE. Uitslag van den 50-slagenwedstrijd gehouden: in „Concordia." Het aantal deelnemers bedroeg 59. le klas. le pr. D. Bloemendaal, Grootebroek 504 pt. 2e prijs W. Kostelijk Oudkarspel 501 pt. 3e prijs T. Kostelijk Alkmaar 481 pt. Serieprijs Jn. Goudsblom Oudkarspel 58 pt. 2e klas. le prijs K. Jonkman Grootebroek) 447 pt. 2e prijs R. Luijting Zuidscharwoude 444 pt. 3e prijs P. Langedijk Noordscharwoude 442 pt. Serieprijs. G. Langedijk Oudkarspel 58 pt. 3e klas. le prijs L. Dekker Noordscharwoude 404 pt. 2e prijs Ds. Staal Noordscharwoude 386 pt. 3e prijs W. Glas Zuidscharwoude 386 pt. (na loting.) Serieprijs D. Bakker Noordscharwoude 47 pt. - ZUIDSCHARWOUDE. De heer J. Jonker zal een woon- en winkel huis laten bouwen op het erf van zijn tegen woordige woning. We vernemen dat het voor namelijk een winkel zal worden: voor boter, kaas en eieren -NOORDSCHARWOUDE. Het hulptelegraafkantoor te Noordscharwou de zal met ingang van 1 Maart a.s. gedurende het geheelè jaar zijn opengesteld op werk dagen van 7 v.m. tot 8 n.m. De uitbreiding geldt mede voor de spreekcel - OUDKARSPEL. Voor het den 19den dezer te Amsterdam gehouden examen voor kantoor stenograaf En- gelcsh, 100 lettergrepen, systeem Groote, slaag de (met lof) onze plaatsgenoot D. Hart. Leer ling van de Hoogere Handelsschool'te Alkmaar den toon uit. „Mijn geheele leven, sedert mijn zonde is een aanhoudend berouw geweest." „E|n uw echtgenoot hij, die u zoo innig lief heeft weet hij alles, en heeft hij alles vergeven?" „Hij alles weten!" Die woorden kwamen bijna, gillend over haar lippen. „Hij weet niets hij moet nooit iets weten. Hij zou mij verachten,- mij alleen laten sterven, terwijl hij van mij af ging tot aan het einde der wereld. Hij zou zijn zoon meenemen. Ik zou alleen gelaten worden alleen om den dood in 't aangezicht te zien als het veriatenste schepsel op Gods aarde. O, Pater Rodwell, waarom hebt ge mij mijn geheim ontwrongen?" riep zij, zich aan zijn hand vast klemmende, terwijl hij, diep bewogen, door haar droefheid, zich over haar heenboog. „Hoe wreed mij zoo te ondervragen mij: zoo 1© folteren hoe wreed gebruik te maken van uw macliti om in schuldige harten te lezen. Gij zult het mijn man, die mij zoo liefheeft en vertrouwt, zeggen. Gij zult hem zeggen welk een schuldige ellendige ik ben!" „Hem zeggen, mevrouw Disney! Vergeet gij dat ik een priester ben, in wiens hart het ge heim van den zondaar begraven is als in het graf? Denkt gij, da.t ik' vandaag voor de eerste maal met een verslagene van hart spreek Dénkt gij, dat zulk een droefheid als de uwe een onge kende ervaring is voor een man, die bijna twin tig jaar in een Londenseh kerspel gewerkt heeft? Ik moest het ergste van u weten, ten einde in staat te zijn u te raden en te troosten. Ik heb u ondervraagd zooals een priester recht heeP te ondervragen; en dfe plaats, waar ik u vandaag ontmoet heb, is in mijn oogen zoo heilig als de biechtstoel. Ge behoeft niet bevreesd te zijn, dat ik uw echtgenoot het geheim van uw droefheid zal zeggen. Het eenige wat ik doen zal, is u te helpen om de kracht te vinden het hem zelvfe te zeggen." F- te te:- ffl fii -ï-wm fei f® B B E i (Wordt vervolgd;).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1926 | | pagina 1