WE
No 24 wterc. telephooh 52 Donderdag 26 Februari 1926. 88e Jaargang
Rechtzaken
FEUILLETON
Uit den Omtrek
Plaatselijk Nieuws
mm
VOLTALLIGE ARRONDISSEMENTS
RECHTBANK
Zitting van 23 Februari.
uitspraken..
Lc uS. zwervend (gedetineerd) oplichting 3
naanden gevangenisstraf.
Elisabeth O., Helder, valschheid in geschrif
|e en Nic. v. W. gebruikmaking daarvan le
'ekl. 1 maand gev. voorw., 2e f50 boete of
0 dagen.
Hendr. H., Helder, hooger beroepp vonnis
intongerecht Helder, vrijgesproken.
Corn. G., Berkhout, vernieling, f50 boete
30 dagen.
Joh. B., St. Pancras, diefstal of verduistering
25 boete of 25 dagen.
Engel G. en Albert K., Egmond aap. Zee,
Overtreding Jachtwet, hooger beroepzaak, le.
[40 boete of 20 dagen, 2e f60 boete of 30
Hagen.
NIEUWE ZAKEN.
Het einde bekroont het doel.
Nogmaals vroeg de looddiefstal in het Nas-
aukwartier te Alkmaar de aandacht onzer vol-
allige rechtbank. Een "der beklaagden Corn.
is inmiddels op vrije voeten gesteld en de
terdediger Mr. van Riegteren Altena verzocht
Ihans dat ook beklaagde no. 2 "den handelaar
phr. J. uit het voorarrest zou worden ontsla
ken, welke billijkheid de rechtbank blijkbaar
pog niet inzag, daar het verzoek werd gewei
berd, maar als een pleister op de wonde, den
Ermen verdediger geslagen, werd tevens de
(efinitieve uitspraak bepaald o a.s. Donderdag
Prikkeldraad om het Heilooërbosch.
Ook deze geruchtmakende zaak, waarvan de
lereld vanaf Heiloo tot Bollendorp vol was,
jrerd heden met groote plechtigheid verder
[oortgezet De brave dorpsveldwachter in zijn
Eaaschbeste uniform gestoken, had, vergezeld
de beste wenschen van. gemeentebestuur,
Irouw en kind, de gemeente verlaten en was
bpgegaan ter terechtzitting om het edelacht
baar college nog eenige inlichtingen te geven
Iratrent den afstand van het beruchte prik
keldraad van den openbaren weg. Toen dit
|ot algemeen genoegen was vastgesteld, bleek
zoowel de officier als de verdediger ieder
|un standpunt handhaafden en de eerste be-
jestiging en de ander vernietiging van het von-
lis des kantonrechters verlangde. De dobbel-
Iteenen zullen hier wel uitspraak moeten doen.
ISOLA
|3)
?4j zaë hem huiverig aan, doodsbleek," al»of
Jij een dolk in de hand 'had en bereid1 was om toe
stooten.
I „Neen, ik geloof niet, dat daar iets in U, waf
pijn 'hart meer treft dan andere harten," ant
woordde zij, na een kort stilzwijgen, haar best
loende om onverschillig te spreken. „Wij zijn
lllen zondaars. Dat leert ons het Evangelie in
llken regel. Wij zijn geen van allen volkomen
Jein dat zal zelfs mijn man wel niet wezen,-
loewel hij mij toeschijnt ©en waar Christen te
„Ik kan gelooven dat hij dat is, en een man
[an strenge beginselen. Als hij iemand onrecht
M gedaan, zo uhij, geloof ik, geen rust hebben,
oordat hij het hersteld had."
I „Diat zou 'hij zeker niet. Hij zou zijn uiterste
logingen aanwenden om het. te herstellen. iE'n
|at zou ik ook doen, hoewel ik niet half zoo
"ed Christen ben als hij. Ik zou alles willen
wat in mijn vermogen was om het weer
te maken, als ik iemand, dien ik liefhad,
arecht had aangedaan."
„Zooals gij uw echtgenoot liefhebt, bij voor
meld."
„Ja, zooals ik hem liefheb. Hij is in de eerste
(laats op de wereld voor mij- Hoe lief mijn
lind mij ook is, Martin moet altijd de eerste zijn.
„Bn gij zoudt om alles ter wereld hem geen
arecht willen aandoen?" ging de priester met
kiemenden ernst voort, een vorsehenden blik
pstigende op het bleek gelaat en de neergeslagen
van de vrouw, die daar aan zijn voeten zat.
„Om alles ter wereld niet, om mijn leven niet,"
latwoordde zij, met samengeklemde handen, haar
nog onder de lange wimpers verborgen
t zonde rtranen en met droge en trillende
Het arbeidswet-drama uit de Schoutenstraat.
Ook deze film, waarvan veel afhangt van dein
ondernemer, den heer W. N., werd heden ver
der voortgedraaid.
Behalve de filmster Lindeboom, die Lon
Chancy en Ernest Törrence al zoo'n beetje
nabij begint te komen, was ook nog een nieu
we acteur opgeroepen om de rechtbank nog
wat voor te lichten en wel een technisch amb
tenaar van de arbeidsinspectie, die het vermoe
delijk wel nooit tot een gevierd karakterspe
ler zal brengen. Geen mimiek genoeg, veel te
stijf. s
Enfin, nadat de zaak nog eens heel serieus
was nagevlooid, kwam het O.M. in actie, vroeg
natuurlijk bevestiging van het vonnis, terwijl
de verdediger vrijspraak of althans een gerin
ge geldboete voor het formeele verzuim con
cludeerde.
Ook weer 'n reuzeproces.
I Werd aan de orde gesteld .een nieuw ar
beidsconflict uit Anna Paulowma met 26 zegge
26 kaasmakers, waaronder ook eenige dames
op het zondaarsbankje. Een geweldige straf
procedure, bijna gelijk aan het Hongaarsche
bankbiljettenschandaal.
Gelukkig was geen der verdachten versche
nen, zoodat de concierge geen stoelen bij de
buren behoefde te leenen. Maar onze goede en
i de Pers altijd genegen Mr. Langeveld ver
scheen voor alle verdachten als gemachtigde
en dus beladen met de zonden van 26 arbei-
derswet-plichtvergeten-kaasmakers voor de ede
le vierschaar. Deze gewichtige zaak zat dan
zoo ongeveer in elkaar. Een 26-tal beoefenaars
van het landbouwbedrijf hadden te Anna Pau-
lowna een soort van agrarische kuk-lux-klam
opgericht. Hun clublokaal was een gebouw
waar zij gezellig onder elkaar de melk van
hun vee tot kaas verwerkten. En nu kwamen
de ambtenaren der arbeidsinspectie en die ver
klaarden dat clubgebouw tot kaasfabriek, waar
een arbeidslijst en een arbeidsregister aanwe-
zig hoorde te zijn. Tegen elk der 26-kuk-lux-
klanners 40 plus werd alsnu .proces verbaal op-
j gemaakt en zij werden allen door den kanton-
I rechter te Helder zeer zorgvuldig1 en vrij pepe-
I rig veroordeeld.
I Niet voldaan over deze uitspraak werd hoo-
ger beroep aangeteekend en nu had vandaag
het hoogere college zich opgemaakt om dit
hooger beroep te behandelen.
We kregen natuurlijk het gewone spelletje,
kaatsballen tusschen openbaar ministerie en
juridisch gemachtigde. De officier was van mee
ning dat de arbeidsinspectie etnj de kanton
rechter in het gelijk gesteld moesten worden,
welke opvatting door den advocaat zeer vurig
lippen, waarover de woorden met een doffen,
klank kwamen. „Ik zo uwillen eterven om hem
een uur van smart te besparen. Ik zou| dit ellen
dig leven liever wegwerpen dan hem een oogen-
blik verdriet te doen."
„Arme ziel!" zeide de priester, dat zelfvernede
rend schuldbesef beklagende, onder welken vorm
zij haar wroeging ook zocht te verbergen. „Arme
ziel, gij spreekt te lichtvaardig over dat groote
raadsel, dat wij allen in een geest van diepen
ootmoed moeten verbeiden. Gevoelt gij, dat gij
dien overgang door den dood tot een nieuw leven
te gemoet kunt zien -zonder vrees voor het ge
volg? Hebt gij geen rekenschap te geven aan
den God, die berouwhebbende zondaars vergeeft?
Staat gij voor Hem met een zuiver geweten
zonder iets teruggehouden, zonder een verborgen
zonde gekoesterd te hebben?"
„Niemand kan in Zijn oogen zonder zondie
zijn. Denkt gij dat ik onzondig ben, of dat ik
ooit gemeend heb het te zijn? Ik weet' hoe zwak
en nietig ik ben een worm in de oogen van
Hem, die het heelal bestuurt, fylaar als Hij zich
verwaardigt op dezulken, als ik ben, acht ts
geven, weet Hij dat ik over elke zondige gejachte
en elke zondige daad in mijn leven berouw heb."
Zij sprak in korte volzinnen, elke volzin door
een gesmoorden snik afgebroken. Het was haar
alsof hij haar het hart uit den boezem rukte,
die man, die tot dusverre zoo vriendelij li en
zachtmoedig, in zijn gesprekken en al zijn doen
was geweest,- dat hij den godsdienst tot iets ge
makkelijks wist te maken, een gewaad zoo los en
ruim als de philosophie zelve. En nu verscheen
hij op eens voor haar als een rechter, die streng
en onverbiddelijk haar hart peilde, haar woog
en haar te licht bevond."
„Ik heb berouw," zeide zij tusschen haar snik
ken door; „wat kan God of menseh meer van
mij verlangen
„Niets, als uw berouw oprecht is en samen
gaat. met boetedoening. Vergeef mij, dat ik het
waag zoo onbewimpeld met u te spreken. Als- ik
eu omstandiglijk bestreden werd. Pleiter drong
non op vrijspraak en zeide ervan overtuigd le
zijn, dat een dergelijk vonnis moreel ook juist
zou zijn, want de geplaagde landbouwers zou
den van een hinderlijke administratieve romp
slomp worden verlost waarop een
koor van geesten uit het landbouwbedrijf plech
tig en unisono antwoordde: amen.
ST. PANCRAS.
Woensdagavond hield de voetbalvereen. „Vro-
né" haar jaarlijkschen feestavond in het café
van den heer Gerritsen, bij welke gelegenheid dé
zaa lgeheel was bezel. In zijn openingswoord gaf
de voorzitter een korf resumé van de prestaties
der verschillende elftallen, daarbij tevens de ad-
spiranten geluk wenschende met het behaalde
kampioenschap. Spreker hoopte tevens op een ge-
zelligen avond.
Daaraan heeft het zeker niet gemankeerd. Als
eerste der eigen krachten trad op de heer Jb.
Kloosterboer, welke in een door hem zelf Ver
vaardigd lied de bijzondere lotgevallen der spe
lers bezong. Op humoristische wijze sloeg dit
ten zeerste in. Op gevoelvollen toon zong mej.
Klomp „Vrede op aarde". Hierna was de beurt
aan den heer Slikker van [Warmenhuizen, wel
ke dezen avond zou aanvullen. Genoemde - heer
trad hier voor het eerst op; echter kunnen wij
wel verklaren, dat zijn optreden hier ten zeerste
is gewaardeerd. Verschillende nummers werden
voorgedragen, waarvan vooral de levensliedje,
van Dirk Witte insloegen. Zeer zekér heeft dë
zang van den heer Slikker tot zijn sucées bijge
dragen. Gaarne zien we den heer Slikker hier
weer terug. Door enkelen werd nog iets ten beste
gegeven, afgewisseld door een paar tooneelstuk-
im, waarvan vooral „de Aardschok" danig de
lachspieren in beweging zette. Alvorens het bal
begon, werden de aanwezigen onthaald op koffie
er, gebak, wat de avond echt gezellig besloot.
Van het bal werd druk gebruik' gemaakt. Rest
nog een woord van waardeering voor de muzikan
ten, welke er de stemming inhielden.
Oud/orp 1Zeevogels I.
Door het vragen van Veteraan en de Oudorp-
ploeg ben ik heden toch maar weer besloten, om
een verslag van dezen wedstrijd te schrijver,.
Het was anders de laatste tijd met ons elftal
Ireurig gesteld, maar ze 'hadden beterschap bc
loofd, en daarom heb' ik de pen maar weer op
genomen. Nou Veteraan, wat zeg je nou van onze
jongens ,de onderste tegen de bovenste en dan tot
uitslag 00, dat is toch kolossaal, ja, ja, een b©
nauwde kat doet verlegen sprongen, en ze had-
tracht den aard van uw wonde te ontdekken, is
het om die te heelen. Zoolang ik u ken, heb ik
teekeenen van een gewond hart, een bedrukt ge
moed in u bespeurd. Ik zag u omringd van al
de zegeningen, die het lot cenie rvrouw gelukkig
maken; het was nauwelijks mogelijk zich een
aangenamer omgeving en trouwer vrienden voor
te slellen. Kan het u dan verwonderen dat mijn
meelijdende belangstelling gewekt werd door de
kenteekenen van een diep gewortelde droefheid,
waarvoor geen merkbare oorzaak was? Ik heb
uw aandoening in de kerk gezien; ik heb' gezien
hoe de roepstem van den godsdienst weerklank
vond in uw hart en ziel ik' zag in u een ge
moed tot de dingen, die daarboven zijn, gestemd,
en dag aan dag werd mijn belangstelling in u
sterker; de hoop van u weder te zien, van u te
helpen om uw geheimen last te dragen en. ein
delijk te verlichten, was een van mijn redenen om
in Rome te komen. Een stem in mijn binnenste
zeide mij, dat gij en ik elkaar niet te vergeefs
ontmoet hadden dat die macht, die ik bezat
om op uw gemoed te Werken, niet zonder betee
ken is in ons beider leven was; dat, als gij, zoo-
aks ik dacht, behoefte aan geestelijke hulp hadt,
het mij'n roeping was u te 'helpen eii te vertroos
ten. En zoo kwam ik' te "Rome, en ik ontdekte
waar gij uw stille uren doorbracht, en ik volgde
u dezen namiddag daarheen. Zeg mij, mevrouw
Disney, ben ik te aanmatigend geweest? Was
het de ijdelheid van den prediker of de ingeving
van den priester, die in mij gesproken heeft
„Het was ingeving," zeide zij. „Gij zaagt dat ik
gezondigd had. Geen andere vrouw dan een zon
dares kon zulke tranen vergieten zoo de ver
schrikking van Gods toorn gevoelen."
„Aan Zijn liefde moet gij denken. Aan Zijn
onmetelijke liefde en barmhartigheid. Als gij bij
zonder behoefte aan Zijn vergeving hebt, als
er een zondig geheim in uw hart besloten if,
laat dan de gulden uren, dén tijd1 voor berouw
niet voorbijgaan."
,„Ik heb immers berouw,"riep zij, op klagon-
den besloten om die ouwe rot van een Veteraan
ook eens te hakken te zetten, want die voorspéld
altijd maar verlies, ze hebben je dan -ook leelijk
bij de neus, had de scheidsrechter goed uitge
keken, dan had Oudorp nog een penalty mogen
nemen, want een yZeevogelspeler kreeg de bal
in zijn handen geschoten in het strafschopgebied,
maar we zijn zoo al best tevreden, en ik voorspel
als onze jongens iedere keer zoo doortastend spe
len, zij wel eens heel wat roet in het eten kunnen
gooien, nu tot de volgende week dan gaan w'ij
naay Spabroek.
- NOORDSCHARWOUDE.
Uitslag van den 50-slagenwedstrijd gehouden:
in „Concordia."
Het aantal deelnemers bedroeg 59.
le klas.
le pr. D. Bloemendaal, Grootebroek 504 pt.
2e prijs W. Kostelijk Oudkarspel 501 pt.
3e prijs T. Kostelijk Alkmaar 481 pt.
Serieprijs Jn. Goudsblom Oudkarspel 58 pt.
2e klas.
le prijs K. Jonkman Grootebroek) 447 pt.
2e prijs R. Luijting Zuidscharwoude 444 pt.
3e prijs P. Langedijk Noordscharwoude 442 pt.
Serieprijs. G. Langedijk Oudkarspel 58 pt.
3e klas.
le prijs L. Dekker Noordscharwoude 404 pt.
2e prijs Ds. Staal Noordscharwoude 386 pt.
3e prijs W. Glas Zuidscharwoude 386 pt.
(na loting.)
Serieprijs D. Bakker Noordscharwoude 47 pt.
- ZUIDSCHARWOUDE.
De heer J. Jonker zal een woon- en winkel
huis laten bouwen op het erf van zijn tegen
woordige woning. We vernemen dat het voor
namelijk een winkel zal worden: voor boter,
kaas en eieren
-NOORDSCHARWOUDE.
Het hulptelegraafkantoor te Noordscharwou
de zal met ingang van 1 Maart a.s. gedurende
het geheelè jaar zijn opengesteld op werk
dagen van 7 v.m. tot 8 n.m.
De uitbreiding geldt mede voor de spreekcel
- OUDKARSPEL.
Voor het den 19den dezer te Amsterdam
gehouden examen voor kantoor stenograaf En-
gelcsh, 100 lettergrepen, systeem Groote, slaag
de (met lof) onze plaatsgenoot D. Hart. Leer
ling van de Hoogere Handelsschool'te Alkmaar
den toon uit. „Mijn geheele leven, sedert mijn
zonde is een aanhoudend berouw geweest."
„E|n uw echtgenoot hij, die u zoo innig
lief heeft weet hij alles, en heeft hij alles
vergeven?"
„Hij alles weten!" Die woorden kwamen bijna,
gillend over haar lippen. „Hij weet niets hij
moet nooit iets weten. Hij zou mij verachten,-
mij alleen laten sterven, terwijl hij van mij af
ging tot aan het einde der wereld. Hij zou zijn
zoon meenemen. Ik zou alleen gelaten worden
alleen om den dood in 't aangezicht te zien
als het veriatenste schepsel op Gods aarde. O,
Pater Rodwell, waarom hebt ge mij mijn geheim
ontwrongen?" riep zij, zich aan zijn hand vast
klemmende, terwijl hij, diep bewogen, door haar
droefheid, zich over haar heenboog. „Hoe wreed
mij zoo te ondervragen mij: zoo 1© folteren
hoe wreed gebruik te maken van uw macliti
om in schuldige harten te lezen. Gij zult het
mijn man, die mij zoo liefheeft en vertrouwt,
zeggen. Gij zult hem zeggen welk een schuldige
ellendige ik ben!"
„Hem zeggen, mevrouw Disney! Vergeet gij
dat ik een priester ben, in wiens hart het ge
heim van den zondaar begraven is als in het
graf? Denkt gij, da.t ik' vandaag voor de eerste
maal met een verslagene van hart spreek Dénkt
gij, dat zulk een droefheid als de uwe een onge
kende ervaring is voor een man, die bijna twin
tig jaar in een Londenseh kerspel gewerkt heeft?
Ik moest het ergste van u weten, ten einde in
staat te zijn u te raden en te troosten. Ik heb u
ondervraagd zooals een priester recht heeP te
ondervragen; en dfe plaats, waar ik u vandaag
ontmoet heb, is in mijn oogen zoo heilig als de
biechtstoel. Ge behoeft niet bevreesd te zijn, dat
ik uw echtgenoot het geheim van uw droefheid
zal zeggen. Het eenige wat ik doen zal, is u te
helpen om de kracht te vinden het hem zelvfe
te zeggen."
F- te te:- ffl fii -ï-wm fei f® B B E
i (Wordt vervolgd;).