Donderdag il Maart iö26
8te Jaargang
BuïtênKandsch Over^bht
FEUILLETON
ISOLA
Rechtzaken
NO 30 INTERC. TELEPHOON 52
NIEUWE 11 4
UNGEIUkll COURANT
Nadruk verboden. i
Het leven brengt soms zonderlinge verrassin
gen en uitkomsten, ongedachte wendingen en niet-
vermoede veranderingen, die het levensbeeld plot
seling grondig wijzigen en ons eensklaps voor
een geheel nieuwen toestand plaatsen. Dat maakt
het plannen maken vaak zoo moeilijk, maar ook
zoo vruchteloos. We trekken na veel nadenken
en met moeite een lijn vóór de toekomst. E,n on
verwachte gebeurtenissen kruisen den lijn en bre
ken hem aan stukken. We tobben ons af over een
uitkomst, een oplossing, we zien geen uitweg
uit moeilijkheden en bezwaren. En als door een
reuzenhand worden door onverwachte gebeurte
nissen, alle bezwaren plotseling weggenomen zoo
dat we de oplossing als iets van zelf sprekends
voor ons süen liggen.
Wat hebben we ons allemaal niet moe gemaakt-
over de uitbreiding van den Volkenbondsraad, nu
Iuitschland er zijn intrede, zou doen. Polen be*-
■,;eerdie een raadszetel en Spanje en Brasilie en
?elf.s China, door de adgemeene begeerighieid aan
gestoken, maakte aanspraak. En achter Polen eu
ijtanje en Brazilië doemide Framkrijk's machtige
eip ura qoo ;suttii iep qara toa@inga(jsuaSaq.
jap SuidjaposroA na» ua^aaperp Avnaiu 'puog uap
ui pfu^e naSipjaq uaa jRAa® pp ni uara ifiAueq
'atppoA rapaz Joojjr uapaoS uaa ura qaiz uaui
pp uap ^oorS aj pouaSpnxoq TiaqasuRjg uap ura
uaposuoAi op roAOuaSap piappuauiop^aoraaSap e(Tnej
-raquiRpQ uo 'rapazuo aj qaaj Suipnoq s/putqaSug
'uaünais uagnz ai jazroA qip uapRjs auiajp ura jr-j
Sui.iapRSraiA ap ui uo uappaziaA uappnz aj uouuRpd
elpbsuRig ap uaSaq. pRRg uap ut qoxz uapaAvg
paapq jr tig -uaqjopaq auRpaS puRpipospinQ; hrr
ap do ua oureaog ura uaSvrpaaA ap do pnarqui
uaa poo rBRui 'SuipraAiuauiRS apRuoipRuraquir oóa
TURRpopp ppp ura nazuaoS ap uauuiq uaSuippo-psuaSop
apRnoppRU ua opoiqipod -ap ura uaSuurp puoiSrooA
uap do aapraqs Sou uao ua- puoquappo^ uap ura
psaaS uap ura Suiuuapspui uaa 'SuipapRSraAdpuoq
-uapp°A ap ura pqaRui ap ura SuipgRAvzjaA uo-
Suippahqppn apfipaüjap uao ut Srz 'qopz aqpaziaA
p[0.iaA\ rap Supuaora arequado op XRRjf -do run
Fransch-Duitsehe tegenstelling meende te mqe-
ten vreezen. v
Maar zie, daar kregen in de Fransche Kamer
enkele leden het in hun hoofd, de belasting op
de betalingen uit het finantiëele ontwerp, dat al
zoo lang in behandieling is, los te maken. $De meer
derheid der Kamer stemde voor hun 'voorstel.
De regeering nam ontslag. Ejn mefeen schenen alle
moeilijkheden, waarvoor men zich te Genève en
elders het' hoofd gebroken had, plotseling als
weggeblazen en was de kwestie van Tie uitbrei
ding van den Volkenbondsraad tegelijk met
Duitschland's toetreding tot dien Bond en dien
Raad als van zelf opgelost.
Want, nietwaar? het is nauwelijks denkbaar,
dat een Fransche regeering die reeds haar ontslag
Allegra was niet onverbiddelijk. Daar, in de
ruïnen van de Keizerlijke baden, waar ëlhelley
zijn wonderdroom van den Prometheus droomde,
bepleitte kapitein Hulbert zijn zaak. Kon lief
de het pleiten van zulk een teederen minnaar
weerstaan? Kon het kunstgevoel de verlokkingen
van Venetië weerstaan Titiaan en Tintoretto,
de kathedraal van St. Markus en het pale id van
de Doges, de geboorteplaats van Desdemona en
van Shy lock, de woonplaats van Byron en van
Browning
Zij stemde toe in Borne te trouwen. Ein ter
wijl zij in die ongestoorde eenzaamheid zaten,
vlijde zij zich tegen hem aan, èn met zijn hand
in de haré, zag zij tot hem op, zeggende:
„Fin dan behoor je mij geheel en al toe, John.
Dan spreek ik over je als mijn man. „Mijn man
zal dit of dat doen. |Mijn 'man ist uitgegaan, maar
bij zal wel spoedig thuis komen." Thuis' Mija
man! Wat klinkt dat vreemd!"
»Nu klinkt het vreemd en verwonderlijk, lijve.
Voordat onze wittebroodsweken om zijn, is het een
soete en welbekende klank geworden."
In een gelukkigen droom liepen zij naar het
Biazza de Spagna terug, even onbewust van dén
bistorischen grond, dien zij betraden, alsif zij
111 de lucht zweefden.
Dien avond "was het aan tafel een vrooi ijk
gazelschap. Pater Bodwell dineerde bij hen, en
verhe.ugde er zich op, dat hij die gelukkige ge
heven zou trouwen en nam al de beschikkingen
van de plechtigheid op ziöh:
in den zak heeft, het te Genève nog op haren
en snaren zal willen zetten en haar wenschen
omtrent het toekennen van. vaste raadszetels aan
Polen en Spanje doordrijven. Ein trekken ze zien
terug, dan zullen noen Polen noch Spanje hals
starrig voet bij stuk houden/Daarmee is de kwes
tie niet opgelost. Maar wanneer in de eerstvol
gende vergaderingen, waarin tot Duitschiands
toelating besloten zal worden, niet ook tevens de
andere sollicitanten toegang tot den Bond krij
gen, is althans voorkomen, dat de toelating van
nieuwe leden geheel als een tegenwicht tegenover
Duitschland's toelating zal gezien worden eu zal
tevens Duitschland het recht -krijgen zich zelf
over de toekenning van nieuwe raadszetels in
een volgende raadsvergadering uit te spreken.
Maar bovendien: tijd gewonnen is veel gewonnen.
De heeeren kunnen zich nu nog eens over "het
geval beraden en zich er van bewust maken, dat
uitbreiding van het vaste aantal raadszete's de
macht van de Bondsvergadering opnieuw in
krimpt en het zoeken van meerderheden in den
Bond ten behoeve van eenig land 'de politieke
tegenstellingen opnieuw duidelijker naar voren
haalt en dat beide gevolgen in lijnrechte tegen
spraak zijn met de bedoeling van den Bond, die
internationale samenwerking wil op voet van
gelijkheid. j
De Parijsche „Temps" heeft geschreven „Te
gen de uitbreiding van de Duitsche macht in'
Midden-Europa wordt thans een slagboom ge
steld, die zoo streng zal worden, dat alle pogin
gen van het „Deutschtum" hem niet zullen kun
nen verwrikken. Nu hebben de Franse he he eren
met hun pogingen tegen het „Deutschtum" mo
gelijk alle recht. Maar zij moeten bedenken, dat
daarvoor de Volkenbond niet dient.
De Franschen hebben trouwens den eersten tijil
wel aan wat anders te ten ken dan aan verziet!
tegen de Duitschers en uitbreiding van de eiqten
macht.
Die omverwerping van het ministeri..e-Briand|
heeft al dadelijk ten gevolge gehad, lat dq franc
opnieuw enkele punten daalde. En ze zullen zich
daarom toch eindelijk bewust moeten worden van
het gevaar der crisis, die Frankrijk bedreigt.
Het heet, dat Briand en Nintsjitsj, de Zuid-Sla
vische minister van buitenlandjsche zaken over
vernieuwing van het verdrag tusschen Frankrijk
en Zuid-iSlavië hebben onderhandeld, door wel
ke vernieuwing net den vorm zou krijgen van
het Fransch-Poolsch en het Fransch-Tsjechiseh
verdrag. Tegelijkertijd onderhandelt de Boemteen-
sche gezant te Parijs over een militair verbond!
met Frankrijk', gaat Benesj, de Tsjechisch-iSilowa-
kisehe minister van buitenlandsche zaken op be
zoek te "VVeenen om met Oostenrijk de banden
toe te halén. Het zijn ongetwijfeld allen maatre
gelen tegen het „Deutschtum" -en ter verster
king van Frankrijk's machtspositie. Maar het
schijnt toch wel, of Frankrijk in de allereerste
plaats versterking van iets anders noodig heeft
„Het zal een zeer stil huwelijk zijn," zeide
de kolonel, toen de drie mannen onder het rov
ken van een sigaar bij elkaar zaten in'een veran-
i da, die op den kleinen tuin Van oranjeboonen
I en oleanders uitzag, terwijl de avondschemering
1 begonnen was en de halve maan aan don nog
flauw door den gloed der ondergaande zon ge-
i kleurden hemel scheen. „Isola zou tegen geen
drukte of opgewondenheid kunnen. Gelukkig heb-
I ben wij in Bome geen familie of Vrienden. Nie-
mand kan gegriefd wezien, omdat hij niet genoo-
I digd is."
„En van mijn kant is er niemand aniors dan
j Lostwithiei, die ©enige aanspraak heeft om er
bij tegenwoordig te zijn," zeide Hulbert. „Ik
heb geen last van familie. Alle bloedverwanten
die ik heb, zijn veraf; en daar mogen zij blijven.
Mijn waarde Disney, wat mij betreft, kan onq
huwelijk niet te stil zijn. 't te alleen de bruid,
die ik verlang, geen drukte, geen' bloemen, geen
bruiloft en bruidsmeisjes. Laten wij om half
elf trouwen, en uit de kerk naar het spoorweg
station rijden in tijds voor den trein van twaalf
uur. Ik heb afgezien van mijn droom om' A'terra
langs dp kusten van Zuid-Italië naar de Adriati-
sehe Zee te brengen. We zullen eerst naar Flo
rence gaan, eenige dagen in de kunstgalerijen
doorbrengen, en vaifdaar naar Venetië gaan. waar
wij de Vendetta zullen laten komen, die daar bij
het arsenaal voor anker zal liggen, gereed on; ons
dadelijk weg te brengen als wij van de stad en
van oudé herinneringen genoeg hebben."
Pater Bodwell verliet hen en ging naar de
huiskamer, waar Isola en haar schoonzuster bij
het lamplicht zaten Isola's handen, met een
haakwerkje onledig, terwijl Allegra, over do ta
fel gebogen, met een potlood herinneringen van
de baden, de graftombe en de ossen schetste.
De priester sloeg dien avond Isola met bijzon-
smaakt als room
en goed zou doen, nu eens een tijdlang niet, aan,
versterking van eigen reeds zoo overmachtige
militaire en politieke en politieke machtspositie
maar aan regeling van zijn finantiëele aangelc-
genneden te denken. Het zal ongetwijfeld wel
weer een nieuw ministerie krijgen met of zon
der Briand, dien men graag voor buitenlandsclie
zaken schijnt te willen behouden. Misschien is
het er al, wanneer deze regels gedrukt worden,
Maar zijn taak om tusschen de wenschen van hot,
kartel van radicalen en socialisten en de oppo
sitie in een finantiëele regeling te ontwerpen,
die Frankrijk uit het moeras helpt, lijkt niet
gemakkelijk. En toch is die regeling een eerste
eisch voor Frankrijk's toekomst.
De nieuwe Fransche minister-crisis heeft E,u-'
ropa en den Volkenbond onverwachts uit d? na
righeid geholpen. Maar Frankrijk is er allerminst
bij gebaat. En het lijkt al heel onwaarschijnlijk,
dat het ook op een plotselinge uitkomst zal
mogen rekenen.
VOOB, BjEN POLITIEBFt CHTEB,
Zitting van Maandag 9 Maart.
Zucht naar hafifaanljes.
Een nog tamelijk kinderlijk uitziend jong-
mensch met een even kinderlijk stemmetje, zich
aandienend ate arbeider op een melkfabriek stond
v terecht wegens diefstal van sigaretten uit den
in de goederenloods van de spoorwegmaatschappij
geborgen pak. Hét papier was opengescheurd en
'het begeerde genotmiddel uit "het pak ontvreemd.
De verdachte jongeling "beweerd in strijd met
zijn verklaring voor de politie afgelegd, dat hij
de sigaretten zelf niet had gestolen, maar had|
gekregen van een jongeren vriend, die den diefstal
had gepleegd. De erkentenis, die hij voor 'den
met het. onderzoek belasten rijksveldwachter .ÏSTi
afgelegd, was hem eigenlijk door Rezen in den
mond gegeven. J
Nadat met gesloten deuren ook gezegd vriendje
had terechtgestaan, besliste de politierechter, dat
de zaak naar den rechtercommissaris in straf
zaken werd verwezen.
BJjk en geen geld.
Een gepensioneerd O. I. militair, die reeds eeni
ge dagen de gastvrijheid had ingeroepen van die
Heldersche politie, werd ten slotte ingepikt we
gens landlooperij en 3tond heden terecht omdat hij
zonder middelen van bestaan had rondgezworven.
dere belangstelling gade. Hij zag een merkbaife
verandering in de uitdrukking van haar gelaat
een verandering, die zelfs te bespeuren was
in haar stem en haar manieren een opgeruimd
heid, die een verlicht hart of godsdienstige opge
wektheid kon beteekenen.
„Zou zij het hem gezegd hebben?" dacht hij.
?„Zou zij moed gegrepen hebben om haar zonde
aan dien getrouwen, liefhebbenden echtgenoot te
belijden en is de last van haar hart af?"
Neen, hij kon niet gelooven, dat zij den sluier
van net treurig geheim van haar verleden voor
hem had opgelicht. Martin Disney's onbewolkt
voorhoofd was dien avond niet dat van een man,
die pas vernomen had dat de vrouw, die hij lief
had, hem had verraden. Vergiffenis kon cr zijn
vrede tusschen man en vrouw na zulk een
ontdekking, maar niet zulk een kalmte als hij
dien avond in Martin Disney's toon en manieren
yjegens zijn vrouw zag. Zulk een donderslag
moest een verpletterende uitwerking gehad heb
ben op den man, die er door getroffen was. Neen,
haar geheim was nog in haar onboetvaardig hart
besloten. Berouw had zij ja. Zij had den beker
van wroeging in al zijn bitterheid gedronken;
maar het ware berouw, het berouw Van den; Chris,
ten, dat zich betoont in zelfvernedering en be
lijdenis -Can zonde, kende zij niet. En toch solinen
zij blijmoediger ie zijn. Er was een uitdrukking
v\m bijna vrome berusting in dat bleek en kalm
gelaat en in de al te glinsterende oogen, "Fr was
iets gebeurd een zedelijke verandering, die
haar tot een nieuw wezen maakte.
Pater EodWell schoof zijn stoel dichter bij'
den baren, en beschouwde haar .ernstig, metzijn
gulhartigen glimlach. Hij was een man van een
nog jeugdig voorkomen, een man op wien de
jaren van ïangdurigen arbeid in de donkerste
plaatsen der aarde geen ver3*ijtenden invloed hadt
j De man is metselaar en beweerde nu wel weer
aan 't werk te kunnen komen. Hij kan zijn
pensioen f 5 per week niet vangen, omdat inen
hem zijn papieren heeft ontstolen en hij zich
niet kan iJentificeeren. Diat was een belabberd
1 geval, maar 'de officier meende, dat "de poiitie
te Arnhem, waar de landlooper feitelijk thuis
hoort, hem wel kon heipen aan een idoiiLteits-
1 kaart.
De politierechter heeft de verdere behandeling
bepaald op volgende week.
Verba volant, scripts manent.
Woorden vervliegen, maar geschriften blijven,
De waarheid van deze spreuk ondervond ook
oen Heldersche winkelier in muziek insfruinfen-
ten, toen hij- in disharmonie geraakte met een
<i;f igen sergeant addbjcA. d o e.n gramaphrm
had gekocht en niet genegen was om de.fü.85
die hij volgens den leverancier nog te betalen
had, weigerde, te voldoen.
Mijnheer weigerde de aangeboden kwitantie en
liet zich niet vleiend uit over oplichters enz.
en toen hem opnieuw die lïwian tie werd gepre
senteerd, was hij zelfs zoo vrij d't document
te verscheuren. De gramaphoonha.ndelaar werd
nu ook boos en schreef den adelborst een brief,
die heel pittig was gesteld, maar helaas termen
opleverde, dat hij wegens beleediging kon worden
vervolgd. Voor dit feit stond hij dan oo1: terecht,
maar de heeren magistraten zagen hel goed in,
dat de beleedigde partij hier ook niet vrij uit
ging en weird de verdachte veroordeeld 1 slechts
f3 boete of 1 dag^1 hechtenis en had de geachte
verdediger mr. Polack uit Helder een even aan
gename als gemakkelijke taak.
Uit een an([|;r vaatje getapt.
Een te Helder woonachtig en bij Alkmaarsch'
Justitie niet onbekend jongmensch, m. ".si zich
'heden verantwoorden wegens vernieling in het
huis zijner ouders op tweeden Kerstdag en mis
handeling van een paar nog zeer jeugdige dienst
boden, die zich blijkbaar zeer aangetrokken ge
voelden naar het milieu in het huis van de ouders
van verdachte. Bovenbedoeld jongmensch wa-' op
gemelden datum in een stadium van vernielzuch
tige en kwaadaardige dronkenschap.
Hij vernielde in het huis van zijn oudeis eenige
kasten en sloeg een glasruit in. Bovendien mis
handelde hij een 18-jarige bezoekster en gaf hij
den volgenden dag een ander jong meisje, diat zijn
ouders een bezoek bracht, door haar te slaan
en tegen de beenen te echoppien.
Het was eigqntlijk een rare geschiedenis, 'n
mysterie, waarin het maar heter is, zich niet
te verdiepen.
De schade aan het perceel toegebraent va;
betaald en alle klachten waren ingetrokkenHoe
wel de verdachte nu niet zoo'n heilig b_ ntjè was
en de officier er dus niet aan dadht m geno.r
te geven aan de verzoekschriften uct intrekking,
wilde hij er toen rekening mede houden en zicR
den gehad. Hij had te veel liefde voor zijn werk
gehad om er den drukkender; last v,Tn te gevoe-
fien. Hij had altijd geholpen om leed te verlich
ten, nooit om 'het Te verzwaren. Hij stelde diep
belang in fsola, en had al haar veranderingen- van
gemoedsstemming seuêrt hun gesprek in de scha
duw van dien ouden Bomeinschen muur gadege
slagen. Hij had den indruk bespeurd, dien de
geschiedenis en de traditiën der Kerk op haar
maakten, en hij zag in haar karakter een natuur
lijke neiging tot vroomheid,.juist die ontvanke
lijke geaardheid, die een vrouw tot een leven
van zelfverloochening en heldhaftig streven,
maakt. Hij had haar eenige van die boeken ge
leend, waarmee zij het meest op had en die hij
zelf las, en met haar over godsdienst gesproken,
voorzichtig om' niet te veel of met te sterken
nadruk te zeggen, en met geen enkel woord op
de ontdekking van haar vroegere schuld zinspe
lende. Hij wilde haar tot het volste vertrouwen
op hem winnen, haar leeren in haar hulpeloosheid:
op hem te steunen, totdat het oogenblik kwam
dat zij zich door hem 'tot haar echtgenoot liet
leiden in de zelfverloochening van een boetvaar
dige zondares.
Terwijl hij haar in het lamplicht gadesloeg,
ontmoetten haa roogen de zijnen met een vrijer
blik, dan hij er in lang in gezien- had. Zij zag er
werkelijk blijmoedig uit, en zulk een blijmoedige
uitdrukking op een gelaat, waarop de dood zijn
stempel heeft gedjrukt, heeft altijd iets dat aan
een leven aan gene zijde des grafs doet donken.
„D-at huwelijk in 't. vooruitzicht heeft u bijzon
der opgebeurd, mevrouw Disney," zeide hij. „Op
den trouwdag zullen wij u in goede gezondheidi
zien."
„Ik gevoel mij beter omdat ik zoo blij ben,"
antwoordde Isola naïef, haar hand in die van
Allegra leggende.
("Wordt vervolgd).