üi
CAILLAUX
De nieuwe Franscbe minister van Financiën*
van wittii men hoopt, dat" hij' eindelijk de Franc
zal weten te redden.
De Spaansche Koninglte Londen
De foto geeft het «ogenblik weer, waarop Ko
ning Alphons het Claridges-Hotel te Londen ver-
laai. De .Spaansche koning is zooals men weet,,
door de Universiteit te Cambridge met het eere-
dioctoraat in de rechten begiftigd.
Vrouwenrubriek.
Blouse en rok voor de Vacantie
Pluimveeteelt
Hoenders en kuikens sorteeran.
I Voor het sorteeren van hoenders en kuikens is
of wordt het nu tijd. Een andere reden is, dat .de
kuikens grooter worden en méér ruimte gaan
vragen, er moet dus plaats gemaakt worden. Wie
op een beperkte ruimte „zooveel mogelijk" hoen
ders te samen wil houden, benadeelt zich zélven,
want zulke opeenhopingen leiden tot eene ver
minderde productie, verhooging der besmettings
kansen bij ziekte en sterke verbreiding der hoen
derparasieten, als luis, mijt e.a.
Nu de dieren op te ruimen is het voordeel igsi.
Dfc oude hoenders vallen de volgende maand in
den rui, die 68 weken aanhoudt; in dien tijd
zijn de .diereu minder geschikt voor de slacht.
Is 'de rui afgeloopen, dan zitten we al weer diep
in het najaar; ide goede legsters houden dan nog
enkele weken rust, voor ze haar productie hervat
ten, maar de middelmatige of slechte legsters be
ginnen ïiiet eer te leggen voor Januari, resp. Febr.
Over leenige weken dus is voor die middelmatige
en slechte legsters het jaar ten einde en ze houden
een onproductieve vacantie van 56 maanden
in al dien tijd' vragen ze wel haar portie voer, dat
op ongeveer 22 cent per kip en per dag komt maar
ze leveren ons niets op. Hervatten ze dan een
maal Hen leg, dan is het slechts om een aantal
goedkoope voorjaars- en zomerseizoen te prodlu-
ceeren, 'welker opbrengst nimmer de geleden win-
terschade kan vergoeden. In het algemeen kan
men zeggen, dat de totale productie telken jare
met 15 a 20 pet. achteruit gaat, welk cijfer na-
tuurlijk gunstig beinvloed is door de goede leg
sters onder de koppel, welker productie in het
tweede en derde legjaar 'slechts weinig of- niets
verminderd. Men mag dus aannemen, dat de mid
delmatig een slechte legsters 2540 pet. per
jaar minder gaan produceeren, zoodat deze hoen
ders niet'met voordeel zijn aan te houden. Zé
moeten dusworden opgeruimd. En nu kan men
wel 'wachten, tot ze de enkele eieren, die we moge
lijk nog vóór het invallen van den rui van haar
verkrijgen, gelegd zijn, maar dan is de hen ook
minderwaardig geworden voor de slacht en heeft
ze de noodige ruimte, onthouden aan de grooter
wordende kuikens, die daarmee in haar ontwikke
ling benadeeld zijn. Hennen, die drie legjaren ach
ter den rug hebben, moet men in geen geval aan
houden.
Wanneer nu is een hen een goede, middelma
tige of slophte legster? Met veel kennis van
zaken en groote toewijding is tegenwoordig van
een goede koppel nuthoenders in het eerste leg
jaar een gemiddelde productie te verkrijgen van
ongeveer 150 eieren. Men mag dus aannemen, dat
hoenders, die in het eerste legjaar dat aantal haal
den, goede hennen zijn, waard om1 nog) 1 a 2 jaar
te worden .aangehouden. Hennen, die ongeveer
120 eieren produceerden zijn middelmatig te noe
men en die ondier de 100 bleven zijn .slechte
èierpr oduoen ten.
Zekerheid, omtrent die productie kan men al
leen verkrijgen door valnestoontröle, een systeem
dat we voor aJlo houders van een eenigszins' aan
merkelijk koppel hoenders blijven aanbevelen.
Anders moet men afgaan op uiterlijke kenmerken.
De levendigste hoendiers, die altijd krabben en
scharrelen, slank van bouw zijn, zijn de beste
legsters. Ze zullen ook vrij kleine koppen hebben
met heldere, levendige, eenigszins uitpuilende
oogen, een frissche roode katifj rond achterlijf met
wijde aarsopening. Begint met zulke dieren voor-
loopig uit te zoeken voorliet aanhouden in een
tweede legjaar. En let dan in de volgende maan
den nog eens goed op ze. De beste legsters immers
vallen het laatst in den rui.
Niet alleen de volwassen hoenders moeten we
sor loeren, maar ook» de kuikens. De dieren', die
niet zonder stoornissen zijn opgegroeid', die aan
ziekte laboreerden of zich niet genoegzaam ont
wikkeld hebben, zij zullen haar voer niet waard
blijken, 't ls wel zonde om zulke jonge dieren al
op te ruimen, maar, voordeel brengen ze ons toch
niet, haar voer zullen ze niminer ten volle met
eieren betalen. Bovendien zijn zulke hennen een
gevaar voo rde koppel, doordat ze vatbaar blijken
voor ziekten en dikwijls smetstofdiraagsters zijn.
Misschien zijn die dieren voor een zacht prijsje
te Verknopen, maar men mag daarbij1 niet verzwij
gen, Idat ze, naar verwachting, minder Vlotte
legsters zullen blijken.
Verscheidenheid.
Het is maar gelukkig, diat wij in ons kalme
en bezadigde Holland zijn geboren en getogen!
Een enkele maal hooren wij wel eens van men
schel), die in een Vliegenden Hollander een reis
om de wereld wilden ondernemen of op andere
wijze aan hun zucht tot ongewoonheid wenschjen
toe te geven, doch meestal komt er niet veel van
terechtoen der assen van hun eigenaardig voer
tuig legt het af en de reis Wordt reeds in de kiem
gesmoord, terwijl men van de onderneming nooit,
meer iets hoort. In het buitenland en met name
in Atnerika, is me nop het gebied van buitenspo
righeden veel verder gekomen en niet altijd
pleit het roemruchte feit, waarmede weer eens
iels abnormaals is 'gepresteerd1, voor het hooge
peil van-de mentaliteit der personen die het on
dernomen hebben. Zoo dacht dezer dagen een
dame in Eingelaud, dat zij al ,,heel Wat" gepres
teerd had door 6 maal te scheiden en zelfs voor
den zevenden keer in het huwelijksbootje te stap
pen. Ter nattere informatie dezer dame kunnen
wij haar even wijzen op eenige dames in Amerika,
die voor zoo'n „kleinigheid" zeer waarschijnlijk
slechts verachtelijk den neus zullen optrekken.
Een zekere mevrouw Towneend, uit Nebraska,
heeft al veertien malen de wandeling naar "het
Altaar ondefnomen. Mevrouw Jenriie Bigford, uit
Iowa, draagt ook reeds haar veertienden trouw
ring en een zekere mevrouw Clemente Buis in Ca-
lifornië heeft kans gezien om dertien keer te
scheidienen trouwde weer voor de veertiendie
maal let wel: alles binnen drie,jaar! Ein hoe
oud denkt u, dat zij was, toen zij voor den véer-
I ienden keer de heilige woorden van het Huwe
lijksver bond over zich hoorde uitspreken?
Nog geen twintig jaar! r— Gelukkig Holland.
Dte Wekker.
Zondagmorgen! Heerlijke morgen var rust en
kalmte. Geen gejacht met scheren, ontbijten,
haast-je rep-je naar kantoor vliegen.
Heerlijke morgen! Maar het is dé eenige mor
gen vade week! De overige zes worden, bij! bijna
ieder menself al heel vroeg gestoord en zeer
onaangenaam gestoord door het luide gerinkel
en getinkel van het kleine, maar lastige, instru.
ment, dat ons aan onze dagtaak herinnert. Wij
kennen menschen genoeg, die het al zoover in Je
kunst var zelfbedwang hebber gebracht, dat zij
het, a floepen van den Wekker sleohts begroeten
met een onverstaanbaar gemompel waar een
hartgrondige verwensehing van het lanime "ding
hun gereedtelijk genoeg naar de lippen stijgt!
djoch dezer dagen kwamen wij1 voor het eerst
iemand1 tegen, die op de meest prijzenswahrdigQ
wijze dien Jof zong va;n het, door de anderen zoo
eenparig be- en veroordeelde tikkertje. Het bleek'
echter al spoedig waarom de man zoo uitbundig
was in zijn uitlatingen. Ziet hier, wat hij zeidje
„Ik ben er djol op 's morgens den wekker te hoo
ren. Ik kan mij niet begrijpen hoe iemand! kan
zeggen, dat hij er niet tegen kan, en dat er men-
schen zijn, die iederen ophtend opnieuw in de
verleiding komen het ding 't raam uit te smijten
of onder de «ekens te stoppen alleen, maar om
nog een half uurtje te kunnen slapen. Voor mij
is de wekker het symbool des levens'; het' is 't
signaal, dat de stad weder ontwaakt, «lat cr
een nieuwe dag begint, dat straten en huizen!
weder gevuld woraen met de klanken en geluiden
van het dagelïjksch leven. Ik vind het heerlijk
's morgens dien wekker te hoorenIk ben nacht
waker! Zoo ziet men alweder: dat iedere medaille
tweee kanten heeft; maar diit is wel een heel
eigenaardige keerzijde
Levenswijsheiilt
Het. is zeer eigenaardig, doch u zult ook' wol
een sop gemerkt hebben, dat er menschten zijn, die
bij welke gebeurtenis ook, altijd ,,wel geweten
hebben, dat 't zoo zou gaan". Als die menschten
hun tijd eens beteir gebruikten, dam met nutte-,
looze achterafbesdhouwingen aan te komen, zou
den er twee mee gediend zijn hij zelf en degene,
die- gedoemd is zijn kletspraat aan te hooren!,
Voor dergelijke profeten* die brood eten hebben
wijl in den tegenwoordigen tijd heusch' geen plaatst
Niet altiid geestig toch om te lachen
Na k vacantie.
Mevrouw (van een reisje tarugkeerende)- -
Wel, Anna, heb je in mijn afwezigheid goed op
mijn lievelingen gepast?
Dienstbode: O ja, mevrouw. (Begint te hui
len). Ik heb alleen ééns vergeten de kat eten te
geveh.
DienstbodeNeen, dat niet! maar ze at den
papegaai en twee kanaries op.
Het laatste.
Maar vriend, wees nu toch moedig, er zal
nog wel hulp zijn.
Neen, ik heb ajles beproefd, alles gewaagd
en het spel verloren. Er is geen andere uitweg
meer. Ik, ben tot het uiterste besloten. Ik wi!
een einde maken aan dit ellendig bestaan.
Maar, mensch, wat wil je doen?
Trouwen!
Teerhartig*
Dienstbode: Gunst, mevrouw, Azor heeft
den slagersjongen in zijn been gebeten.
MevrouwZóó Nou, 't is maar te hopen,
dat het een zindelijke jongen Was, anders zou
Azor er wel eens wat van kunnen krijgen.
Humor in Beeld
JAMMER. VOOB HEM.
Versnellen: „Zoo. ouwe jongen. Heb je de griep
al gehad!?"
Vergouwen: „Nee."
Versnellen: „Dat is jammer voor 'jou, kerel.
Waar spreek je nou" in 's hemelsnaam over als
je andere menschen tegenkomt?"
'N KLEINE NALATIGHEID!.
Jansen: „Wat Zei je vrouw, toen je gisteravond
zöo laat thuis kwam
Klaaesen: „Niets. Ze wierp me .bloemen toe."
Jansen: „Waarom zit je gezicht dan zoo vol j
pleisters^" i
Klaassen: „O, dat komt, omdat ze vergeten
had ze uit de pot te nemen."
NU HEEFT ZIJ EEN ANBEDEN DOKTER.
.Dokter (tot rijke oude dame, die gedurende
zijn heele visite onophoudelijk over haar verbeel
de ziekten heeft gesproken): „Nu moet ik wer
kelijk weg, Mevrouw.''
Dé Dame: „Mjoet u dan niet naar mijn tong
kijken, dokter?"
Dokter: „Niet noodig, mevrouw, niet noodig'
Er groeit geen gras op een racebaan."
De prachtige vacantie-uitrusting omvat medie
©en eenvoud'igen rok, dien men gauw eVen „aan
kan schieten" van zachte tweed en een blouse!
of jumper van waschbarë zijde óf crêpe dei chine.
Het patroon van blouse en rok moet daarom zóó
zijn, dat het meisje, dat haar vacantie-garderobe
samenstelt, het aardig vindt.
Die rok is van een aardig en vlug móSel en
men kan er het beste een effen of gernit tweed'
voor nemen. Hij worm met aangeknipten ceintuur
uitgesneden en de sluiting zit links. Er zij'n
twee stukken van het patroonde halve voorzijde
en de halve achterzijde en men! heeft, bij een
breedte van 8090 cM. een lengte noodig van
ongeveer 1.80 M. f
Vouw dc stof in de lengte in tweeën, leg de
patroonhelften met den slechten kant op de vouw
en snijdt dé stof uit met ongeveer '2^ cM. ruim
te voor den zoom. i
Die rok wordt, ingerimpeld, tot hij: gelijk komt
mat den onderkant van de ceintuur, van boor-
llint voorzien en een opening van 25 cM. aan den
1 linkerkant opengelaten. Gewoon afmaken, omzoo
men en de opening van drukknoopjes voorzien,
fepoedig is deze rok gereed. Die blouse van crêpe de
chine, shantung of kunstzijde ka,n gedragen wor
den in wit, crème of rosé, zooals- de teekening
aangeeft. De benoodigde hoeveelheid stof is on-
geveeer 2 Meter bij oèn breedte van 8090 cM.
Knippatronen zijn verkrijgbaar onder opgave
.van no. 889. Kosten tesamen 55 ets.
Nikkertje en Dikkertje in Sprookjesland.
Na het feestmaal gingen alle dames en heer-en naar een ander vertrek. De
Koning en de Koningin namen plaats op hun troon en de oude Koning
beval om zijn pijp en vroeg om zijn drie vioolspelers.
•Toen begon de pret en men verwachtte, dat iedereen mee zou doen,
Iedereen moest oen geschiedenis vertellen, een gedicht reciteeren of een'
versje zingeen.
Jantje Gilpin begon te vertellen van een prachtigen tocht, die hij on
langs gemaakt had. Toen zei een' oud vrouwtje, die in een schoen' leefde,
dat zij haar kinderen maar niet medegebracht had, want zij had er veel te
veel. Zij had ze vleeschnat gegeven, zonder brood, daarna kregen zij een
pak slaag'en moesten toen een, twee, drie. naar bed.
Dikkërtje vond dat verhaal zoo grappig, dat hij luid begon te lachen.
D|aarna kwamen anderen aan de beurt, sommigen zongen, anderen reciteer
den. Alles ging goed totdat eindelijk Dikkertje aan de beurt was gekomen.
(Wordt Vervolgd).
