I
De Feesten der vijf Y's.
II I
FEUILLETON
De Wenteltrap
Plaatselijk Nieuws
Geen betrouwbaar weer. De inzet goed.
Zondagmiddag heel wat publiek en uitnemend
dreigend weer, dat zich goed hield tot den
avond. Toen waren ae wedstrijden gehouden
en de prijzen gewonnen.
Van de hondendemonstratie hebben wij het
meest genoten. Bewonderenswaardig zijn die
schrandere dieren afgericht, die absoluut niet
toelaten dat een vagebond een fiets lapt, een.
deil ontvlucht en voor lekkere beetjes den
neus optrekt. Voor het redden van een drenket-
presentfeert hij zijn staart of biedt hij zijn hals
band aan. Schitterend. Maar eerst de uitslag
van de motorwedstrijden.
De Motorwedstrijden.
Voor den hinderniswedstrijd voor lichte en
zware motoren hadden een twintigtal deel
nemers zich opgegeven. Voor den aanvang
snorden de motoren over het veld en werden
verschillende hindernissen geprobeerd. De be
kende merken der motoren zooals Indian Har
Ley Davidson, Excelsior, Henderson, Triumph,
A.C.E., F. N„ Gillet, James etc. waren in
ruime mate ingeschreven.
Om half drie werd het sein gegeven voor
de deelnemers om een gezamenlijke rit door
de gemeenten te maken, hetgeen veel bVijks
langs den weg veroorzaakte.
Het was een niet alledaagsch gezicht zoovele
motoren achter elkaar in de dorpsstraat to
hooren ronken en knallen.
Om drie uur waren allen weer op het terrein
en feed de eerste deelnemer af om de hin'dér
nissen te nemen.
De wedstrijd bestond in het rijden binnen
twee cirkels, rijden over een brug, over een
plank, het brengen van een glas water van
de eene tafel naar de andere, rijden' tusschen
5 kegels, het opnemen van een speer en doo,i|
een ring werpen dn tot slot het rijden van eerj
acht-Ivo rm.
De winnaars zouden zijn diegenen, die de
minste strafpunten behaalden en in den kortst
mogelijken tijd zouden rijden.
Na verloop van een half uur betrok de lucht
in die mate, dat weldra een fiksche bui zich.
boven het feestterrein ontlastte. Velen der toe
schouwers "zochten een schuilplaats om Ihet
ergste af te wachten. Gelukkig hield de regen!
niet lang aan en zochten velen hun plaats1
„langs het lijntje" weer op.
Intusschen hadden vele rijders hunne be
kwaamheden in het rijden getoond en was het;
wonderlijk hoe enkelen de hindernissen zonder
eenig wijf 1 en namen.
Dour velen werd al spoedig de le prijs win
naar aangewezen, ofschoon nog verschillende
rijders na hem moesten uitkomen, doch deze;
rijder blonk veïre boven de anderen uit, zoo
wel wat betrof het nemen van hindernissen
en het rijden in den kortsten tijd.
Na afloop van dezen wedstrijd was het
ringsteken voor dames, gezeten op de duozit
ting der motors.
Ook hiervoor bleek veel anima te bestaan,
daar een 15-tal paren zich hiervoor opgege
ven hadden.
Voor de meeste dames bleekhet een groote
kunst te zijn een ring te kunnen bemachtigen,
pok hierbij' waren enkele deelneemsters de
uitverkorenen. Voor de .meeste 'dames bleek
het duo-zitten geen nieuwtje te zijn, gezien
de groote gemakkelijkheid waarmede de da-
mes op de motor zaten, terwijl het terrein verre
van effen was.
De prijzen voor beide wedstrijden zouden,
na afloop der demonstratie van de politiehon
den, uitgereikt worden in T hotel „De Brede-
rpde".
Wat wij te zien kregen van de politiehonden,
was buitengewoon interessant. Deze demon
stratie, welke gehouden werd onder goedkeu
ring van den Nederlandschen Bond stond ge
heel Onder leiding van den heer Leuring 'te.
Noord-Sc'harwoude. Genoémde 'heer Leuring,
die hiertoe het initiatief genomen had, bleek
een uitstekend leider, gezien de vlotte afwer
king van1 'het programma. De exemplaren
„Duc", eigenaar de heer S. Hoekema en „Ado"
eigenaar de heer W. Schaap bleken volkomen
voor hunne ttaak berekend. Hetgeen bereikt
is door hunne eigenaren dwingt bewondering
af. Het zou te veel van ons geëischt zijn
o.m iedere oefening afzonderlijk te bespreken.
Noemen wij hierom de drie afdeelingen in zijn
geheel nml. Gehoorzaamheidsoefeningen1, Ver*
dedigingsdiensl en last not least: het redden
van een drenkeling. Vooral het laatste nummer
was zeer interessant.
De heer Leuring komt voor deze demon
stratie zeker een woord van hulde toe. Na af
loop der demonstratie begaven velen zich naar
de groote zaal van den heer C. Vis, alwaar
een druk gebruik gemaakt werd van de gele
genheid om' een dansje te maken.
De voorzitter van de V.V.V.V.V. verzocht
aan de talrijke aanwezigen om de verschillende
prijzen in ae vorm van kunstvoorwerpen aan
de winsters en winnaars te kunnen uitreiken.
Allereerst werden uitgereikt de prijzen aan
de dames-prijswinsters van het ringsteken.
De uitslag luidt als volgt:
le prijs Mej. A. van Giezeri te Alkmaar.
Motorrijder de heer Kager.
2e prijs Mej. Mulder. Motorrijder de 'heer
C. Zoon.
3e prijs Mej. Gr. de Wit. Motorrijder de
heer J. Strijbis.
4e prijs Mej. Vlug. Motorrijder 'de Iheer
Bregman.
5e prijs Mej. A. Kreuger. Motorrijder de heer
Koelemeij.
Vervolgens werden de prijzen uitgereikt aan
de winners van den hinderniswedstrijd.
Afdeeling zware motoren.
le prijs de heer J. G. Nieuwland te Burger
brug.
2e prijs de heer R. Schuit uit Egmond a.d.f
Hoef.
3e prijs de heer C. Keizer te. Texlel.
Afdeeling lichte motoren.
le prijs de heer J. H. Erkamp te Zuid-
Scharwoude.
2e prijs de heer J. Spaans te Barsingerhom.,
Hierna verbreidde de menigte zich over
de diverse gelegenheden van dans- en ker
misvermaak en duurde de vreugde tot laat
hi den nacht voort.
Maandag.
's Namiddags half drie was de samenkomst
der kinderen, die deel zouden nemen aan de
wedstrijden op het feestterrein.
Een vriendelijk zonnetje bescheen al die
vroolijke gezichten en ieder kind verkeerde
in spanning om een prijsje te kunnen bemach
tigen. De verschillende jury's hadden de han
den vol om allen hunne plaatsen aan te wij
zen.
Het was aardig te zien hoe vele kleintjes
zich inspanden bij de verschillende wedstrijden.
De regeling was als altijd uitstekend. 'Nat
afloop trok men in optocht naar de groote
zaal van den heer C. Vis, alwaar de prijsuit-
Dinsdagsmorgens doorzocht de detective den
tuin, maar hij vond niets, 's Middags verdween
hij en het was laat, toen hij 's avonds terug,
kwam. Hij zei dat hij den volgenden dag naar
de stad terug moest en sprak miet Halsey en.
Alex af, dat zij het huis zouden bewaken.
Liddy kwam 's Woensdagsmorgens bij mij
met haar schort in de hoogte als een zak!
en een uitdrukking van deugdzame woede op
haar gezicht. Het was de dag dart Thomas
begraven werd en Alex en ik waren, in de
tuin bloemen voor hem aan 't afsnijden. Liddy
is nooit zoo gelukkig, dat wanneer ze treurig
kan doen en niu zette ze een hanglip, maar er
was een triomfantelijke uitdrukking in haar
oogen.
„Ik heb altijd wel gezegd dat er onder
onze neus een heeleboel gebeurde, dat we
niet konden zien", zei ze, terwijl ze mij haar,
schort tpestak.
„Ik kijk niet met m'n neus", zei ik. „Wat
heb je daar?"
Liddy duwde een half dozijn garaniumpotten
op zij en op de open plek die daardoor ont-
stond, legde ze de inhoud van haar schort
een handvol papiersnippers. Alex was opzij
gegaan, maar ik zag, dat hij nieuwsgierig naai;
haar keek.
„Wacht eens even, Liddy", zei ik „heb je
de prullemand in de bibliotheek weer doorge
zocht?"
Liddy rangschikte de papiertjes met een han
digheid van iemand die het meer gedaan heeft
en gaf geen antwoord.
„Is het nooit bij je opgekomen", ging ik
voort, terwijl ik mijn hand op de stukjes pa
pier legde, dat menschen ,die hun brieven ver
scheuren, dat juist doen, omdat ze niet willen
dat een ander ze leest?"
„Als ze er zich niet voor schaamden zou
den ze er zich niet zooveel moeite voor ge
ven, juffrouw Rachel", zei Liddy eigenwijs.
„Bovendien, nu er iederen dag zulke vreemde
dingen gebeuren, beschouw ik het als mijm
plicht. Als u het niet lezen wilt en er werkt
van maakt, geef ik het aan dien Jamieson en
dan wed ik dat hij vandaag niet naar de stad
terug gaat".
Toen begon ik anders te denken, Als de
s-tukjes papier iets met den moord en de rest
te maken hadden, behoefde ik me er ook niet
druk te maken of het eigenlijk wel netjes was
ze te lezen.
Dus Liddy rangschikte de stukjes, zoo als een
kind dat een puzzle legt en ze deed het met,
evenveel enthousiasme. Toen ze klaar was ging
ze op zij en liet het mij Lezen.
„Woensdagavond negen uur. Brug", las ik
hardop. Toen merkte ik dat Alex naar ons
keek en keerde mij om naar Liddy.
„Wat gaat het ons eigenlijk aan?" zei ik.
Liddy was boos. Ze wilde me wat zeggen,
toen ik de stukjes opraapte en de serre uitging.
„Vertel me eens", zei ik even Later, „waarom
je Alex in vertrouwen hebt genomen? Hij is
lang niet dom en heeft 't natuurlijk goed ont
houden. Je hebt het zeker ook in de keuken
laten zien, en in plaats van mij de kans te ge
ven om vanavond stilletjes bij de brug te gaan
kijken, om te zien, wie er zijn, zal het heelé
huishouden er wel in optocht heen gaan."
„Niemand weet er iets van", zei Liddy be
deesd. „Ik heb het gevonden in de prulle
mand in de kleedkamer van juffrouw Gertrude.
Kijk u eens op den achterkant".
Ik keerde een paar sïlippefs om, endaar
stond waarempel de naam van de Handelsbank!
ip gedrukt. Dus Gertrude zou Jack Bailly
dien avond bij de brug ontmoeten. En ik
dacht nogal dat hij ziek was. Het pleitte niet
erg voor zijn onsdhuld, dat hij zoo het dag-j
licht en de familie van zijn meisje vermeed. Ik
besloot om in ieder geval 's avonds zelf naar
de brug toe te gaan en ik stemde toe.
„Ik begin nu meer waarde te hechten aan
bet verhaal van dokter Sewart", vei hij, „nu
ik dat adres in de zak van Thomas heb ge
vonden. Het maakte ook waarschijnlijk dat
reiking plaats vond.
De heer Ootjers had ook hier een zware
taak om zich verstaanbaar te maken en make©
gebruik van een scheepsroeper om de nameip
der prijswinsters en -winners te kunnen af
roepen.
Uit een keur van prijzen mocht leder op,
zijn beurt zijne keus doen en vele kindertjes
verlieten het podium, trotsch op hunne buit.
De uitslag was als volgt:
Vlaggeloop voor meisjes .leeftijd 6 jaar:
he pr. Nellie van Dam, 2e prijs Emmy Rij,-;
per, 3e prijs Aagje de Wit, 4e prijs Geertine
Bruin, 5e urijs Mientje Kamp, 6e prijs Hanini»
van Loo.
Hinken voor meisjes, leeftijd 7 jaar:
le prijs Marietje Ootjers, 2e prijs G. Hooge-
boom, 3e prijs A. Jonker.
Balvangen voor meisjes, leeftijd 8 jaar:
le prijs G. Wit, 2e prijs Aafje van Dam
Touwtjespringen voor meisjes, leeftijd 9 jr
le prijs Janne Heertjes, 2e prijs M. Hiooge
boom.
Balwedloop voor meisjes, leeftijd 10 jaar:
le prijs B. Bakkum, 2e prijs Gr. Muldev
3e prijs Marie Bakker.
Evenwichtsoefeningen voor meisjes 11 jaar:
le prijs Trien Nap, 2e prijs M. Kroon, 3e
prijs Marie Beenken.
Oefeningen met het lange springtouw voor
meisjes leeftijd 12 jaar.
le prijs A. Blankendaal.
Balwerpen voo,r jongens leeftijd 6 jaar.
Ie prijs H. v. d. Veer, 2e prijs H. G. Brum
3e prijs Th. Kuilboer.
Loopen op handen en voeten voor jongens
'leeftijd 7 jaar.
Ie prijs J. Tauber, 2e prijs G. Borst.
Vlaggeloop voor jongens leeftijd 8 jaar
le prijs Jn. Kostelijk, 2e prijs K. Brui».
3e prijs Cor Kroon.
Evenwichtsoefeningen voor jongens leeftijd
9 jaar;
le prijs Jb. v. Hoüt, 2e prijs J. Yff, 3e prijs,
Fr. Hink.
Stokworstelen voor jongens leeftijd 10 jr.-
le prijs R. Tauber (bij loting) 2e prijs Jn,
Moeijes.
Hordenloop voor jongens leeftijd 11 jaar
le prijs S. Pranger, 2e prijs Jn. Schrieken
3e prijs Jn. Jansen, 4e prijs K. Wagenmaker,
5e prijs J. Klinkert.
Ilindernisbaan voor jongens leeftijd 12 jr.,
Ie prijs P. Schrieken, 2e prijs H. Slooves.
3e prijs P. Sneekes, 4e prijs C. Bruin, 5e prijs
Jn. Slakman.
Het feestprogramma vermelde voorts het
optreden van Louis Contran des avonds 8 uur
in „Het Huis de Brederode".
Velen hadden zich een gang naar de feest
zaal getroost en niemand zal hiervan spijt heb
ben gehad.
De heer Contran voor de meesten geen on
bekende, oogstte vele lauweren met zijn uit
breid repertoire. Noemen we hiervan: „De,
Oud-Koloniaal, de Theater-revue, Moeders ver
jaardag, de Zonderlinge Familieverwikkeling
en niet te vergeten de bekende melodiën Va
lencia en Barcelona, die door allen dapper
werden meegezongen. De heer Contran bleek
tevens een uitstekend conferencier en vele.
malen daverde de zaal van de orgineele witzen.
DE STAKING.
Oveieenkomstig de uitslag van de gehouden ver
gadering der stakers is Zaterdagmorgen als gevolg
van de persoonlijke oproeping door den Koophandel
gedaan slechts een der stakers aan het werk ge
gaan. Voor zoover we kunnen nagaan is de stem
ming onder de stakers uitstekend en zijn* ze ervan
overtuigd, dat door het blijven aannemen van een
zoodanige houding de beëindiging van het conflict
meer en meer nabij komt.
Wat we trouwens wel verwacht hadden, zullen
ze nooit medewerken aan een oplossing, waarbiji
een aantal stakers het slachtoffer wordt. Er is dus
weei een nieuw stadium ingetreden en rijst'- nu de
vraag wat de werkgevers zullen doen.
Zal dc vastheid der arbeiders tot gevolg hebben,
dan aan den wensch van de hoofdbestuurders vol-
daap woidt om een bespreking te houden met de
■«ledenvergadering van Koophandel of zal thans wor
den overgegaan tot het aanstellen van een grooter
aantal nieuwe krachten, daarbij aanvaardende ille
moeilijkheden, die daarvan het gevolg moeten zijn.
i De komende week zal naar we vermoeden, wel
I jneer nieuws brengen.
Zooals de toestand thans is, kan die niet blijven.
Werkdagen van 12 en 13 uur, zooals die deze weeki
I meermalen voorkwamen zijn natuurlijk niet vol te
houden. 1 1
I, Leden van het hoofdbestuur zullen vanaf heden
dagelijks aanwezig zijn.
Ze zijn steeds bereid op de grondslag van (ty
(bemiddelingsvoorstellen van oud Minister Der
Vries besprekingen te houden en zijn ervan over-,
tuigd dat op die wijze zèer goed een bevredigende
oplossing te krijgen is. (Ons Blad.)
- BROEK OP LANGENDIJK.
Door het bestuur van de tuinbouwvereeniging
„De Groentecultuur" alhier is de volgende circu
laire aan de leden gezonden:
£Iet Bestuur van de Tuinbouwvereeniging „De
Groentecultuur", kennis genomen hebbende van
'het feit, dat thans door de omstandigheden een zeer
gunstige gelegenheid geboden wordt om met het
ongetwijfeld door ons allen afgekeurde fooienstel
sel geheel té1 breken, wendt zich bij dezen tot u
als leden van bovengenoemde vereeniging, met
het dringend verzoek, voortaan in geen enkelen
vorm fooien Aan te bieden.
Het geven van fooien brengt de arbeiders in ver
zoeking dingen te doen die hun verboden zijn.
Het verzoekt daarom ieder lid, in wiens tegen
woordigheid een fooi, in welken vorm ook, wordt
gegeven, daarover direct een afkeurend oordeel uit
te spreken.
Hoepnde dat een ieder zal medewerken, dit zoo
verderfelijke stelsel te doen verdwijnen.
de vrouw met 'het kind en de vrouw die op
straat ruzie met Armstrong had, dezelfde zijn.
Het kan wel zijn, dat Thomas iets wist, dat
nu niet bepaald pleitte voor den vermoorden!
man en dat hij uit een soort aanhankelijkheid'
voor de familie voor zic'h wilde houden. En1
dan komt die geschiedenis van de vrouw, bij
het raam van het speelzaaltje ook in heel ander
licht te staan.
Warner bracht ons met den auto naar Rich
field. Het wa% een heel eind met den trein,
maar door overal de kortste wegen te nemen,
waren we er nogal gauw. Het was een aardig
stadje, aan de rivier en op een heuvel zag:
ik 'het groote huis van de familie Morton lig
gen, waar Halsey en Gertrude tot den avond
van den moord gelogeerd 'hadden.
Die Olmstraat was vrijwel de eenige straat
en we vonden het nummer veertien gemakke
lijk. Het was een klein wit huisje, een beetje
vervallen, maar allesbehalve schilderachtig, met
een laag raam en een soort van terras, niet
meer dan een 30 centimeter boven het stukje
tuin. Er stond een kinderwagen op 'het pad
en bij een schommel opzij werd heftig ge
kibbeld door drie kleine kinderen; een jonge
vrouw met een vriendelijk gezicht probeerde
hen te kalmeeren. Toen ze ons zag deed ze
vlug haar schort af en kwam naar ons toe.
„Goeden middag", zei ik. Jamieson'nam zijn!
hoed af zonder iets te zeggen. „Ik kwam infor-
meeren naar Lucien Wallace".
„Ik ben Mij dat u gekomen is", zei ze.
Hoewel hij met de andere kinderen speelt,
geloof ik toch dat het ventje zich een beetjei
eenzaam voelt. Wij 'dachten dat zijn moeder
vandaag misschien zou komen".
Jamieson mengde zich in het gesprek.
„Is u juffrouw Taete?" Hoe ter wereld wist
diie detective dat nu weer?
„Ja, meneer".
„Juffrouw Tate, we wilden graag eenige in
lichtingen van u hebben. Misschien in huis.
„Komt u binnen", zei ze gastvrij. En even
later zaten we in he; kleine kamertje Juf
vrouw Tate zat met haar handen in haar
schoot en voelde zich blijkbaar niet erg ot>
Nieuwstijdingen
Een berucht inbreker.
In de laatste jaren werden herhaaldelijk,
brandkasten in de gemeente Eindhoven open
gebroken en andere diefstallen met braak ge
pleegd. De recherche deed- haar uiterste best
de daders te pakken te krijgen en had hierbij)
dan ook bepaalde personen op 't oog. Verschil-;
lende malen deed de commissaris verdachten
arresteeren, doch daar de ontvreemde gelden
niet te vinden, althans niet terug te herkennen
waren, moesten zij steeds weder in vrijheid wor-,
den gesteld. Toch bleek dat men zich niet
vergistte in de daders, zegt 'het „Eind. Dgbl."
Dit, voorjaar toch werden eenige personen aan-,
gehouden, terzake een gepleegde diefstal met
braak te Veldhoven, welk feit juist verleden
week voor de rechtbank 'te Den Bosch is be-,
recht. De voornaamste verdachte zekere P.
de B„ wonende te Oss, bleef echter steeds doop
de mazen van het net heenglijden. Op last,
van den commissaris had echter de inspec-
Leur der recherche Giezen opdracht gekregen(
dezen man zijn gangen te doen nagaan, zoop
dra hij zich te Eindhoven vertoonde. Deze
wiees hiervoor de rechercheurs van den Broek,
en Baken aan, die met.taaie volharding zich,
haar gemak.
„Hoe lang is Lucien al hier?" vroeg Ja
mieson.
„Verléden Vfijdag is 'het een week geweest
Zijn moeder heeft een week voor hem voorpit
betaald; verder nog niets".
„Was Ihij ziek toen hij hier kwam?"
„Neen, meneer ,niet bepaald ziek. Hij was
nog wat zwak, omdat 'hij typhus gehad had
zei ze, maar hij knapt erg goed op".
„Wilt u mij ihet adres en den naam van zijn
moeder zeggen."
„Dat is het nu juist", zei de vrouw. „Ze
zeide dat ze juffrouw Wallace heette, maar
geen adres 'had. Ze vertelde dat ze in een wa
renhuis werkte en niet voldoende op het kind
kon passen, en dat hij frissche lucht en melk)
moest hebben. Ik heb zelf drie kinderen en;
nog een er bij gaf me niet zooveel drukte,
maar ik wou dat ze zijn kostgeld maar betaal
de".
„Zei zé ook welk warenhuis het was?"
„Neen, mijnheer,, maar de kleeren van de
jongen kwamen allemaal vain King. Hij heeft
veel te mooie kleeren voor 'hier buiten."
Opeens hoorden we geschreeuw en gegil bij
de voordeur en gestamp van de kinderen.
Toen kwamen er een jongen en een meisje
de kamer in, paardje spelend met een wasch-
lijn als leidsel, en de „koetsier" -was een lach
ende jongen van ongeveer zeven jaar in een
bruin linnen pak met koperen knoopón. Deze
kleine trok dadelijk mijn aandacht: het was
een knap kind en hoewel er nog wel aan
heim te zien was dat hij' kort geleden ziek
was geweest, zag hij er nu toch tamelijk ge
zond uit".
„Ho," riep hij. „Ho Flinders". 1
Jamieson lokte hem naar zich toe door hem
een geel met blauw gestreept potlood voor
4e houden. t' I
..Ziezoo", zei hij, toen de jongen het pot
lood gepakt had en bezig was het op den
manchet van den detective te probeerea
„ziezoo ik wed dat jij niet eens weet hoe
je heet".
„Wel waar", zei de jongen. „Lucien Wal
lace".
(Wordt vervolgd).
