NIEUWE
Donderdag 20 Augustus 1920
See Jaargang.
Rechtzaken
FEUILLETON
Uit den Omtrek.
Plaatselijk Nieuws
NO. 101 IWTERC.TELEPHOO» 52
LAiGEDIjyK COURANT
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
Zitting van 24 Augustus.
Uitspraken:
Evert S., Bergen dn Christiaan G. V., Aker
sloot. Ie uitlokking tot misdrijf, 2e verboden
vervoer van Spiritus. Ie Vrijgesproken. 2e 6
maanden.
Anth. de J., zwervend, (ged.) misdr. art.
247 W. v. S. Onderzoek hervat.
Piet L., Wieringen (ged.), zedenmisdrijf,
1 iaar en 6 maaladen.
Nieuwe 2aken:
Het bloedige drama in de Polderkeet.
Onze eerwaarde rechtbank had de Dinsdag
der Alkmaarsche Kermis speciaal uitgekozen
om de tragedie van jeneéer en bloed uit een
der polderjongenskeetien te Wieringen volgens
de regelen der juridische kunst te behandelen.
Wat de zaak zelf betreft was het gesneden;
koek. De verdachte putbaas, 'n stevige jonge
kerel met een vuurroodie krullebol en dito 'kne
vel en vanwege deze vurige kleur rooie Ger-
rit geheeten, had in den avond van Zondag
10 Juli heibel gekregen met de dame waarme
de hij samenleefde. Eien andere polderwerker
die zich met het geval bemoeide had daarom
roode Gerrit met zijn mes gestoken. Deze had
daarop den man met een schop, die hij al
uit voorzorg ter hand had genomen, zoo na
drukkelijk op zijn hoofd getimmerd, dat het
schedeldak was versplinterd, de hersens voor
den- dag kwamen en de getroffene al heel,
spoedig het tijdelijke met h|et eeuwige verwis;-
selde. Dit allps was zeer eenvoudig, daar dq
verdachte, die zich reeds ge ruimen tijd in voor
arrest bevindt, het geïncrimineerde feit erkent
de, maar minder eenvoudig was 't om te bel-1
wijzen dat de man, die bereids drie steken met
een knipmes in hoofd en armen had gekregen,
niet uit wettige zelfverdediging handelde. Om
zijn schuld aan te toonen had het openbaar
ministerie niet minder dan negen getuigen ge
dagvaard, twee deskundigen, 1 rijksveldwach
ter, de huishoudster van Rooie Gerrit en vijf
polderjongens. De deskundigen gaven eenige
griezelige bijzonderheden ten bpste omtrent
de toestand waarin het hoofd van den versla-,
gene verkeerde, bijzonderheden, die we onze
lezers uit een oogpunt van goeden smaak zul
len onthouden. De vrouw deelde mede hoe het
conflict was ontstaan en de polderjongens ga-
De Wenteltrap
37).
„Neen, juffrouw ik wou alleen maar vra
gen of u die ladder in de waschkelder wilde,
laten staan?"
„De wat?" gilde ik en had er het volgende1
oogenblik spijt van. Toen ze merkte dat haar
vermoeden^ juist bleek te zijn, werd Mary-
Anne doodsbleek en begon nog meer met haar
oogen te draaien.
„Er staat een ladder in den waschkelder,
in het kanaal waardoor de wasch naar bene
den gegooid -wordt, juffrouw Innes", zei ze.
„Het ding zit zoo vast dat ik het niet heen of
weer kan bewegen en ik wilde niet om hulp
vragen voor ik er met u over gesproken had".
Huichelen gaf hier niets. Het meisje wist
even goed als ik, dat de ladder daar niet,
hoorde. Maar ik hield mij zoo goed als ik
kon.
„Dus heb je de deur van den waschkelder;
gisteren niet goed gesloten?"
„Jawel, en ik heb den sleutel in de keu
ken aan een spijker gehangen".
„Maar dan heb je zeker een raam vergeten".
Mary-Anne aarzelde. Ja, juffrouw", zei ze
tenslotte, „ik dacht dat ik ze allemaal dicht
had gedaan, maar van morgen stond er een
open".
Ik ging de kamer uit en liep de gang door)
gevolgd door Mary-Anne. De deur boven was
gegrendeld, toen ik hem open deed zag ik,
dat ze de waarheid had gesproken. Er had een,
ladder tegen den stal gestaan en die stond nu
ln dit kanaal, met het eind geleund tegenf
don muur tusschen de eerste en tweede ver
dieping. I
Ik keerde mij naar Mary.
„Dat danken we nu aan jouw slordigheid",!
Zei ik. „Als we allemaal in ons bed vermoord,
^arpn zou het jouw schuld geweest zijn". Za
ri'de. „Denk er om, je mag er met g|elen woordr
°ver spreken. Stuur Alex maar eens naar mij
toe".
Toen Alex het zag, werd hij razend van'
ven verdere bijzonderheden. In een tamelijk)
slap requisitoir kwalificeerde het O. M. het-,
geen Gerrit was tenlaste gelegd als poging
tot doodslag? en veroordeeld tot één jaar ge
vangenisstraf.
De advocaat, mr. *C. Bosman, leek er ech
ter wel beter achter en was van oordeel, dat
Gerrit had gehandeld uit wettige zelfverdedi
ging doch in overspannen toestand de perkan
'e buiten gegaan in 'wélk geval de wet straffe
loosheid verzekert. De advocaat vroeg, dus ont
slag van rechtsvervolging en onmiddellijke in-
vrijheidsstelling.
Dit laatste evenwel werd gracieuselijk gewei
gerd en de uitspraak op 14 dagen later gesteld.
Het komt ons voor dat de kansen van Ger
rit momenteel niet slecht staan. Het pleit na
tuurlijk tegen hem, dat hij reeds is veroordeeld
wegens mishandeling en kort voor het plegen
van den doodslag, ook weer procesverbaal ter
zake van minhandeling werd opgemaakt.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Na de pauze zette Mr. Mulder, die 's mor
gens de voltallige rechtbank had gepresideerd
weer een andere pet op en fungeerde nu weer
als alleen rechtsprekend politierechter.
Ongeweinscht bezoek in een auto-garage.
Voortgezet werd de behandeling tegen tweq
Iloomsche broeders zonder krenten, namelijk'
'n typograaf en efen koopman, die te zamen er»
in vereeniging op 5 Juli den garagehouder Rost
en diens chauffeur zouden hebben afgedroogd.
Om niet in herhalingen te treden willen we
maar direct zeggen dat twee getuigen absent
waren. De Hoomsche deurwaarder had hen
wijs gemaakt dat ze niet behoefden te verschijV
nen als zij geen nieuwe dagvaarding had
den ontvangen.
De politierechter leielijk uit zijn humeür. Hij
zelf had de vorige keer gezegd, dat de getuigen
vandaag moesten terug komen en nu had die;
deurwaarder het heele pandoertje weer verf-
gokt. Enfin, er was niets aan te doen, de
verdachten vertikten 'het te erkennen wat in,
de dagvaarding stond, dus moest deze snert-
zaak opnieuw worden verdaagd tot 6 Septem
ber. Deafwezige getuigen worden opnieuw)
gedagvaard.
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK
voltallig.
De politierechter en z'n staf verdwenen ach
ter de coulissen om even later als president
met de voltallige rechtbank terug tie keeren.
woede, maar toch verbeeld'e ik mij dat hij een
beetje voldaan was ook. Als ik de zaak ach
teraf bekijk worden mij zooveel dingen dui
delijk, die ik toendertijd niet begreep. Het
is nu allemaal bekend, en toch was het zoo;
merkwaardig, dat mijn domheid misschien wel
begrijpelijk was.
i Alex keek naar beneden en trok eens aan
den iadder.
„Die is vast blijven-zitten", zei hij met een
i grijns. „Wat een gekken, om zoo'n waar;-.
schuwing achter te laten. Het eenige nadeel
is, juffrouw Innes, dat ze voorloopig wel niet
j terug zullen komen".
I „Dat zou ik nu niet juist een ramp vin-'
den", antwoordde ik.
I Tot laat in den avond waren Halsey ein
Alex er mee bezig. Eindelijk gelukte het hiem
om de ladder naar beneden te krijgen en ze;
maakten een nieuwen grendel op de deur. Ik
peinsde er över of ik misschien een doodsvijH
and had, die met alle geweld mijn ondergang
wilde.
Ik werd steeds zenuwachtiger. Liddy' had:
allang den schijn van dapperheid laten varen
en sliep geregeld in mijn kleedkamer op de
rustbank, met een, keukenmes onder haar kus
sens. Zoo was de toestand op Donderdagavond
toen ik zelf een actief aandeel in de zaak
kreeg
HOOFDSTUK XXIII.
Terwijl de stal afbrandde.
Dienzelfden avond om ongeveer negen uur
kwam Liddy in de huiskamer en rapporteer
de dat een van de kamermeisjes twee maite
nen om den hoek van den stal had zien ver'-
dwijnen. Gertrude had voor zich uit zitten
staren en schrok van elk geluid. 'Nu keerde,'
ze zich boos naar Lilly. t
„Je bent gewoon mal van zenuwachtigheid,
Liddy" ,zei ze. „Wat beteekent het nu als;
Eliza een paar mannen bij den stal ziet? Het
zullen Warner en Alex wel geweest zijn."
„Warner zit in de keuken, juffrouw", zei
Liddy vol waardigheid. „En als u had door
gemaakt wat ik heb ondervonden, zou u ook
zenuwachtig zijn. Geeft u mij morgen maar
Het is ean boer niet wijs te maken hoe eejn
soldaat aan de kost komt.
Een bakkersknecht uit .de Rijp, Piet v. d. K„
was bij zijn patroon weggeloopen en aan de
rol gegaan. Hij had zijn centen verpierewaaid)
op verschillende kermissen tot hij nog 7 piek:
over had en met dit bedrag ging hij de wijde!
wereld in. Maar 7 gulden laten zich niet lang
piagen en weldra voelde hij de bodem van
zijn platvink. Maar zijn maag vroeg om bezig- j
heid en dit verzoek kon hij niet afwijzen. Hij
begon nu de hotel- en pensionhouders te be
werken om zijn honger en dorst te stillen en
zijn vermoedie ledematen rust te geven. Een
hotel en lunchroom-houder in de Spoorstraat!
te Alkmaar genoot eveneens de eer tot het
onderhoud des gesjochten bakkers mee te mo
gen werken. Piet deelde hem mede, dat hij
uitvoerder was aan een werk ten behoeve van,
de watertoten te Bergen. Hij kreeg behoorlijk
zijn natje en droogje, mafte als een marmot en
nam nog eenige flink belegen broodjes meo
naar zijn werk. 's Avonds zou hij terug ko
men en afrekenen, wat hij natuurlijk schoon
vergat. Dit ging een tijdje zoo door, tot hij,
tenslotte terechtkwam in het hotel van den
staat en heden terecht stond.
Maar nu kon weer niet bewezen worden dat
de lunchroomhouder bewogen was tot het ver-
lenen van logies, bier en belegen boterhammet,-
jes, omdat de lunchroomhouder niet dm de
praatjes die hij had verkocht van uitvoerder
te zijn, zich had laten beduvelen,- maar om:-
dat Piet beweerd had dat hij een zekere bak
kersfamilie op Assendelft zoo intiem kiende.;
Zoo mankeert het altijd aan de "viool of aan
de strijkstok. j
Echter de pseudo-uitvoerder vaart er wel
bij, want hij werd heden vrijgesproken en voor-,
loopig althans, op vrije voeten gesteld.
Een voorzichtig gestelde waarschuwing door
de politie lijkt ons echter thans geen oven
«bodige weelde
Sluiting.
tijd eeri avond van onbedaarlijk lachen meema
ken, dnn verzuime men niet deze voorstelling te
gaan bijwonen.
Lag hetvoorts oorspronkelijk in de bedoeling
om de laatste dagen der Alkmaarsche Kermis
eenige nieuwe stukken te gaan opvoeren, hiervan
is toch afgeweken, in verband met het enorma
succes en de geweldig groote vraag, die de schitte
rende tooneelstukken „Blanke Ballast" hebben.
De vorige voorstellingen waren totaal uitver
kocht en reeds nu is er zulk een reusachtige!
animo voor de laatste drie voorstellingen (Vrij
dag, Z iterdag en Zondag), dat wij wederom uit
verkochte zalen moeten voorspellen. Wij raden
dan ook een ieder, die „Blanke Ballast" nog wil
len zien aan, zich ten spoedigste (de kaarten zijn
voor alle dagen te verkrijgen) van kaarten te gaan
voorzien. Wij wc-nschen hier tevens nog eens de
aandacht ;p de abonnements-voorstellingen voor
het seizoen 1926-1927 van ditzelfde gezelschap
in „het Gulden Vlies" te vestigen.
Voor de oningewijden zij medegedeeld, dat het
in de bedoeling ligt om drie voorstellingen te ge
ven tegen een eenheidsprijs van f 6.60 (zaal) en
f 5.60 (balcon). In deze bedragen zijn alle rech
ten en de plaatsbespreking inbegrepen. Het Nieu-
we Ned. Tooneel onder de eminente leiding van
Louis Saalborn heeft gedurende deze kermis hare
reputatie wederom schitterend gehandhaafd en wij
zijn er dan ook van overtuigd, dat de abonne
ments-voorstellingen (de nieuwste sucees-stukken
van het nieuwe seizoen zullen worden opgevoerd)
prima in orde zullen zijn. Alzoo Alkmaaxsch too-
neellievend publiek, blijft vertrouwen in het ge
zelschap stellen, dat tijdens den kermis door
zulke prachtige voorstellingen uw vertrouwen en
sympathie heeft gewonnen. De uitverkochte za
len zijn daarvan de beste bewijzen.
Vult dus dat inteekenbiljet ten spoedigste in
en bezorgt het aan „het Gulden Vlies". Wacht
niet tot den laatsfen dag.
- ALKMAAR.
Het „NIEUWE NED|. TOONEEL"
in „Het Gulden Vlies".
Men verzoekt ons mede te doelen, dat de voor
stelling van „Nummer Zeventien" op Donderdag
acs., zal gegeven worden in de oorspronkelijke
bezetting, dus met alle eerste krachten van het
gezelschap in de hoofdrollen. Wil men dus van
een uitstekende vertolking genieten en tegelijker-
een maand loon, juffrouw Ra,chel ik ga
naar mijn zuster".
„Goed", zei ik tot haar duidelijke verbazing.,
„Ik za! je een cheque geven en Warner kan,
je met den auto naar den' middagtrein brefn(-
gen.
Liddy's gezicht was grappig om te zien.
„Je zult het wel gezellig hebben bij je zus*
ter", ging ik voort. „Ze heeft immers vijf kin
deren is 't niet.?"
„Wel ja", zei Liddy, en barstte plotseling
in tranen uit. „Mooie manier om me na al
die jaren weg te sturen en uw nieuwte sjaal is,
nog maar half af en niemand weet precies
hoe warm u uw badwater wilt hebben".
„Dan wordt het tijd dat ik eens voor mijn
eigen bad leer zorgen", ik breide rustig door.
Maar Gertrude stond op en legde haar armi
op Liddy's schouder.
„Jullie zijn een paar malle kinderen", zei
ze kalmeerend. „Langer dan een uur kun je
immers toch niet buiten elkaar. Dus wees hu
maar zoet en houdt op met kibbelen. Liddy
ga naar boven en maak Tante's kamer in
orde. Ze gaat vanavond vroeg naar bed."
Toen Liddy weg was dacht ik pas goed na,
over de mannen bij den stal en ik werd er
meer en meer ongerust over Halsey was doel
loos aan 't spelen in de biljartkamer en 'ik
riep hem.
„Halsey", zei ik, toen hij binnenkwam, „is
er in Casanova een politieagent?"
„Een soort van veldwachter", zei hij op
laconieken toon. „Oud-strijder met één arm
bestaat alleen maar voor de vorm. W^ai(-i
om?"
„Omdat ik mij vanavond niet op mijn ge
mak voel". En ik vertelde hem wat Liddy,
gezegd had. „Kun, je niet iemand bedenken,
dien we vanavond buitenshuis de wacht zou
den kunlnen laten houden?"
„We zouden Sam' Bohannon van 'de club
kunnen laten komen", zei hij peinzend.
„Dat zou nog zoo kwaad idee niet zijin.
Hij is een handige neger en als hij zijn mond
dicht houdt en zTi overhemd bedekt kuln je
hem in donker op eejn iyeter afstand niet zien".
Halsey overlegde met Alex en het resultaat
was, dat Sam na een uur kwam. De instructies
OUDKARSPEL.
Mej. N. H. Vos vaa Zou slaagde gisteren bij dé
te Utrecht gehouden examens voor de acte Fransch!
CL. O.)
ZUIDiSCHA RWOUDE.
j Alhier doet zich een geval van roodvonk voor.
ZUIDiSCHARWOUDE.
Zijn we goea ingelicht, dan zullen voor de
kolf club „Op Maat" als korpskolvers fungeeren
de heeren A. Berkhout, P. Molenaar en W. Koste
lijk. Voor de Nationale wedstrijden, de vol
gend emaand te houden, hebben zich 23 clubs
voor deelname aangemeld.
die hij kreeg waren heel eenvoudig. Er waren
al eenige pogingen gedaan om in te breken;
de bedoeling was niet om de indringers wieg,,
te jagen, maar hen te pakken. Als Sam buiten'
iets zag, dat hem verdacht leek, moest hij aan
de oostelijke deur kloppen, waar ALex en Hal
sey qm beurten de wacht hielden.
Met een veilig gevoel ging ik dien avond)
naar bed. De deur tusschen Gertrude's ka
mers cn de mijne hadden we open gezet en
met de grendels op de deuren naar de gang
waren we veilig genoeg. Hoewel Liddy bleef,
gelooven, dat geen deuren de indringers kon-,
den tegenhouden.
Zooals afgesproken was Hield Halsey van
tien tot twee de wacht. Hij was nogal op zijn
gemak gesteld en ging in een grooten, zwanen
stoel zitien. We gingen tamelijk vroeg naar
boven en door de open deur voerden Gert ruder
en ik nog ean lang gesprek. Liddy was bezig,
met mijn haar borstelen, en Gertrude borstelder
haar eigen coiffure.
„Wist u dat mevrouw Armstrong en Louise
in het dorp waren?" vroeg ze.
„Neen", antwoordde ik verbaasd. „Hoe'
weet je dat?"
„Ik ben vandaag de oudste dochter- van
dokter Stewart tegengekomen, en ze vertel
de me dfit ze na de begrafenis niet naar da
stad terug zijn gegaan. Ze gingen dadelijk)
naar dat kleine gele huisje naast dokter Walker
en blijkbaar zijn ze van plan daar te blijven,
want ze hebben het voor den gehaelen zomer
gehuurd".
„Maar dat is een heel klein huisje", zei
ik. „Ik kan er mij Fanny Armstrong niet in
voorstellen.
„Het is toch heusch waar. „Ella Stewart zegt
clat mevrouw Armstrong vreeselijk oud gewon
den is en er uit ziet of ze nauwelijks loopem
kan".
Te middernacht lag ik over dit alles na
te denken. Toein ging het electrische licht uit
langzaam minder wordend tot er nog een
roode draad was in het lampje en toen
verdween die ook an zaten we voor de rest
van den nacht weer in het donker.
(Wordt vervolgd)
