Een enkel woord over étiquette
Boven, de veel besproken President van Mexi
co, Calles. en onder Aartsbisschop Del Rio, lei
ders der tegenovergestelde kampen in den strijd;
van den Mexicaanschen Staat tegen de Katho
lieke Kerk. President Calles is door den Paus
in den Ban gedaan.
Don R. Mellett, redacteur van een courant in
Canton Ohio, V.S.A. is vermoord op zijn kan
toor gevonden. Mellett trok te velde tegen de
vele gevallen van corruptie in regeeringsbureaux,
misdaden en smokkelarij en is op laffe wijze ver
moord geworden door de misdadligers, die be
vreesd wuren voor zijn scherpe pen. De regeering
heeft 30.000 dollars uitgeloofd voor de ontdekking
van den moordenaar.
Vrouwenrubriek.
Een Zomertoiletje voor Dames,
Jongemeisjes en Kinderen
Gemakkelijk te maken japonnetjes voor Dames,
Jongemeisjes en Kinderen zijn afgebeeld op bo
venstaand plaatje. De damesjapon is gedacht van
citroengeel popeline, een stof en een kleur dia
buitengewoon modern zijn, met borduursel van
oud-goud, geel en groen op wit. Het geheel geeft
een zeer apart en modern cachet. Het meisjes
japonnetje is van linnen of wollen stof en bestaat
uit een ten deele geplooid rokje met een rechte
casaque. Het kinderjurkje is van wit batist en.
met Jdoemenmotieven geborduurd. Alle drie zijn
zeer eenvoudig te maken.
Knippatronen zijn verkrijgbaar in de verlangde
maten, onder opgave van de No's. 1120, 1121 en
1122. Kosten 55 cents per stuk.
Wenken voor de Huisvrouw.
Lederen voorwerpen, welke vuil en dof ge
worden zijn, kan men weer verlevendigen" door
ze in te wrijven met een mengsel van lijnolie en
azijn. Meu moet gelijke deeléh. van beide nemen,
doch er aan denken, dat de olie eerst moet koken
en pas wanneer zij bijna geheel afgekoeld is, mag
de azijn er aan worden toegevoegd. Stevig in
wrijven met dit meugsel geeft het leder zijn vroe
ger aanzien weder terug.
Wanneer men het een of ander wil inpakken
om het op te bergen met het doel het bewuste
voorwerp vooreerst niet te gebruiken, doet men
het beste blauw of geel papier daarvoor te ge
bruiken. Wit papier in geen geval, oipdat dat
niet zoo goed schijnt af te sluiten.
Het komt bij iedere huisvrouw wel eens voor, i
dat een ei, dat men gaarne „zacht" of „zoo half
on half" gehad had, door onoplettendheid, of
Hurtior In Beeld.
doordat mea intusschen weer met iets anders
bezig was, te hard wordt. Leg het ei dan in
een bakje koud water en laat het er een halve
minuut in liggen.
Het komt dikwijls voor, dat men, als men
bqv .bij kennissen ten eten gevraagd is, plotse
ling voor een vraag of een te nemen beslissinjg
komt te staan, waarvan de oplossing niet altijd'
even gemakkelijk is. Moet men, om eens iets ,te
noemen, na den maaltijd zijn servet opvouwen?
Waar moet men het neerleggen? Moet men zijn
?servet geheel openvouwen? Mag men het, bij
een ongelukje, bevochtigen om er een vlek mede
van zijn kleeren te wrijven?
Het servet mag niet opgevouwen worden, ten
zij men aan den volgenden maaltijd weder gast
is. Men moet het aan den rechterkant van zijn
bord nederleggen, vóór men opstaat. Nooit mag
meu het servet geheel openvouwen, hoogstens!
voor een kwart of voor de helft. Em zeer zeker
mag toen het niet vochtig maken om er vlekken
mede te verwijderen.
Dit zijn zoo van die kleinigheden, waardoor
men bewijst een goede opvoeding te hebben geno
ten en die vooral bij de opvoeding der kinjdieren
zeer te pas kunnen komen. Wij kennen moeders,
die op half schertsende, half nrnstige wijze, er
den juisten slag van hebben, haar kinderen der-
ggelijke „stukjes étiquette" in „zakformaat" toe
te dienen; iets waarvan de kinderen later veel
plezier heblben. Eu het is daarom, dat wij hier
eens zoo'n kleinigheid hebben gebracht om d'e
moeders hij te staan in de zware taak der op
voeding.
Levenswijsheid
LIEFDE IS DE EANDL
Hij, die de woorden „tot de dood ons scheidt"
ia de huwelijks-ceremonie heeft ingelascht, ken
de en begreep het leven.
Mie hij ook geweest is, hij begreep het ver
schil tusschen liefde en passie. Passie kan, zoo
als het. heel dikwijls gaat, een dag duren, en
wordt meestal gevolgd door onverschilligheid of
verachting. Liefde is heel iets anders.
Liefde is gebaseerd op andere dingen, dan zui
ver physieke aantrekkingskracht. Liefde is een
samenstelling van achting, respect en verschil
lende andere dingen, die van iets anders, afhan
gen, dan van het bij elkaar zijn alleen-
De menschelijke natuur is zoodanig ingericht,
dat eed man, die zweert een vrouw lief te hebben
tot de dood hen scheidt er zeker van is, dat,
als hij zich behoorlijk gedraagt en zijn eigen gan
gen controleert, de liefde even lang zal leven als
hijzelf. Op deze wet berust dan ook zijn belofte.
Wanneer, na eenige weken of maanden de harts
tocht verdwenen is, blijft de liefde bestaan. Zij is
meer, dar» een bezinksel van hartstocht. Het is
iets, dat gebouwd is op karakter en, behoorlijk
opgekweekt, kan men er op rekenen, dat het blijft
Want, waarlijk, liefde is een der langst-levende
dingen in de weireld. Liefde overleeft zelfs haat.
Liefde is taai eu hoe meer stormen' er oyer haar
hoofd gaan, hoe krachtiger zij opgroeit.
Dit is zeer opmerkelijk in Moederliefde, die de
grootste ontgoochelingen kan verdragen- Lang,
nadat een kind zich der moeder Liefde onwaardlig
heeft getoond, zal die Moeder voortgaan van dat
kind te houden.
Liefde hangt in het geheel niet af van de han
delingen van de andere partij, doch is een onder
deel van het karakter van den persoon zelf. Me
nige man en menige echtgenoote "blijft beminnen
in spijt van alles wat gebeurd is om: haar liefdie
te dooden.
Als liefde was, wat velen denken dat zij is:
een golf van hartstocht of een week gevoel, dan
zou er geen zin zijn in de belofte van elkander te
houden voor altijd. De meeste tegenwerpingen, die
tegen hel huwelijk gemaakt worden zijn gebaseerd
op het verkeerde begrip van alles wat het huwe
lijk mooi maakt. Dat is geen hartstocht, maar dat
is Liefde.
Liefue blijft dikwijls bestaan lang nadat de
vureu van. dtfii hartstocht zijn gedoofd.
Zij, die meenen, dat liefde een soort „verliefd
heid" is, zullen geneigd zijn van bloem tot bloem
te fladderen, terwijl zij, die Liefde opvatten als
Trouw, stanavastig en betrouwbaar zijn.
Niet altijd geestig - toch om te lachen
Het schrandere dienstmeisje.
„Woont hier meneer Jansen?" vroeg.de man,
die geteld' had.
„Neen, mijnheer."
.■Woont hij hier in de straat?"
„Ja, mijnheer."
„Weet je het nummer ook?"
..Neen, mijnheer; maar dat zal er wel op staan."
Klant: „U zegt, dat dit haargroeimiddel wer
kelijk uitstekend is?"
"Winkelier: „Ja, mijnheer; ik ken iemand, die
met z'n tandeu den kurk van zoo'n fleschje
trok ea den volgenden dag had hij een snor."
„Moeder, die arme juffrouw daar met dien
matroos voelt zich zeker niet erg wel, hè?"
De jongeman^ „Nou, dat is me ook een geschie
denis! Mijlen ver van huis, geen druppel ben
zine eu geen cent over om nieuwe te koopen
Het meisje: „O, maar ik weet zeker, dat ze
j ein ieaere garage benzine zullen geven als je
zoolang je motor in panct geeft."
Attente snelheids-maniak: „Hou je adem in,
als je boven m'n uitlaat bent! De gassen zijn
erg vergiftig!"
Verscheidenheid.
De natuur is toch wel iets zeer eigenaardigs.
Hoe meer men het doen en laten van de verschil
lende wezens, die om ons heen leven, gadeslaat,
des te meer verwondert men zich over de wijze,
waarop zij zich gedragen. Het aantal vragen, die
nog op een afdoend antwoord wachten, zijn legio
en zullen wel legio blijven. Neem b.v. eens een
kleur; een kleur is toch iets heel gewoons. Maar
wat is het eigenlijk „kleur"? Em hoe komt het,
dat menschen, die overigens .een uitstekend ge
zichtsvermogen "bezitten scherp kunnen zien
toch het verschil tusschen twee kleuren niet kun
nen onderscheiden; m.a.w. wat is kleurenblind-
hiyd? En waarom zijn er zooveel kleurenblinde
mannen en bijna geeu kleurenblinde vrouwen?
?Nog een ander eigenaardig ietser zijn volkomen
blinde vrouwen, die op het gevoel kunnen zeggen
dat is blauw en dat is rood. Nog sterker, er zijn
iu Engeland blinde vrouwen, die op de garenspin
nerijen en weverijen garens sorteeren en die een
afkeer hebben van rood en blauw, daarentegen^
prettig vinden. Hoe weten zij of het blauw of
rood is? .vraagt men zich af.
En nog iets van meer belang, omdat het
praetisch nut heeft: vliegen houden niet van
blauw verft uw keuken helder blauw en gij
zult miuder last van vliegen hebben. Zou men
daarentegen de woningen der bijen, de bijenkor
ven, blauw schilderen, dan zouden de bijen zich
gelukkig gevoelen. Hoe de inwerking der kleuren
precies is, weten wij niet, doch voor zoover Eet
de vliegen en bijen betreft, zou men kunnen zeg
gen: bijen zijn altijd onder den blauwen hemel
bezig cn houden dus van die kleur, terwijl vlie
gen de blauwe lucht schuwen en daarom in een
blauw geschilderde keuken niet zoo op hun ge
mak zijn.
Elect ricitei tsge bru i k.
Zij, die nu nog langzamerhand niet aan electri-
citeit op het gebied van licht, warmte en krachit,
gewend geraakt zijn, zou men veilig met het in
dezen modernen tijd zoo veel gesmaide adjectief
,,'Ouderwetsch" kunnen aanduiden, want het net
der electrischq Bedrijven heeft zich gaandeweg
over bijna alle steden, groote en kleine dorpen van
ons lana verspreid. De voordeelen behoeven wij
hier niet op te sommen eiken avond opnieuw
draait ge even aau eeu knopje in uw huiskamer
en een stil, rustig, niet flikkerend, heldier
licht verspreidt zich.
Eenvoudig praetisch gemakkelijk. Er
wordt dan ook heel wat electriciteit gebruikt
en in iedere stad, die een centrale heeft, weet
men ook wel, dat het gebruik van electriciteit ge
propageerd wordt.
Welnu, ook de stad New York heeft tot motto
„gebruikt electriciteit voor licht .en kradht" en
daar wordt er ook gebruik van gemaakt; de'
stad New York heeft een jaarlijksch verbruik
van 5 billioen kilowatt uren; dat is meer, dan
de electriciteit, die ontwikkeld wordt door dje
gezamenlijke oentrales van Griekenland, Dene
marken, Joegoslavië. Polen, Hongarije, Noorwe
gen, Roemenië, Turkije, Zwitserland, Zweden en
Nederland samen. Deze landen samen hebben een
bevolking van omstreeks 109.000.000 menschen,
bijna twintig maal zooveel, als het aantal inwo
ners van New York City. Dat wil dus nog al
wat zeggen.
Wanneer men het gebruik, dat een volk maakt
van electriciteit en telephoon als maatstaf go-
iwmen mag worden voor de welvaart en onderne
mingsgeest van dat volk, dan kan men niet an
ders zeggen, dan dat het in New York den men
sehen goed gaat!
Levenswijsheid.
De verstandige Japanners hebben een jaarlijk-
schen feestdag ingesteld. „Dag van den Tijd" ge
naamd, en deze feestdag wordt in alle plaatsen
van het rijk gevierd. „Let op uw Tijd" wordt
daar het nationaal parool. Iedere idag moest een
«Dag van den Tijd" zijn en voor iedereen. Geen
spilzieke kan ooit zoo .het geld door zijn handen
laten gaan, als de doorsnee mensch zijn leven
door zijn vingeren laat glijden.
Die aam den weg timmert.
Als iemand timmert aan de straat.
Daar ieder komt, daar ieder gaat,
Daar al de wereld, mal en vroed,
Mag zien al wat de mets'laar doet,
Die staat dan uit aan alle kant
Het oordeeh van het* ganse he land,
Hier komt er een. vol enkel nijd
En zegt: Die keuken is te wijd,
En keukens slechts maar voor den nood
Die maken kleine zaken groot."'
Een hnder ziet den gevel aan
En zegt: 't Is schoone voorgedaan;
't Huis is net en bijster hoog,
Dan 't is alleen maar voor 't oog. -
Een derde neemt een diep gemerkt
En gaande door het gansche werk,
Zegt, dat er niet is" huis en sluit,
Omdat er is een achteruit;
Want zijn-de boden niet te pluis,
Een achterdeur verraadt het huis. -
Een vierde straft een enge gang,
Of zegt: De kamer is te lang.
Een ander acht den kelder niet,
Omdat die naar het Zuiden ziet.
In 't kort een ieder vindt er wat,
Waarbij dat hij den meester vat.
IWaar is toch ooit een steen geleid,
Daartegen niet en fs gezeid?
Maar dit en geldt hier niet alleen,
Die zucht is overal gemeen;
Al wat voor ieder wordt gedaan,
Dat heeft al vrij wat uit te staan.
Als je pas uit Amstelstad kwam,
Dan zei je: wat is 't hier toch klein in Edam.
Maar kwam je weer van Buiksloot,
Dan zei je: „wat is Edam toch groot.
Nu, tegen dit gemeenzaam kwaad
En weet ik anders genen raad,
Dan dat men uit een vroom gemoed
In alle dingen! zijn best doet.
Daar was toch nooit zoo vrome ziel,
Die niet in spotters handen viel.
J. CATS.
Kinderrubriek.
Mijnheer Nijlpaard
Mikkie, de Aap was een echte kwajongen, dia
altijd guitenstreken uithaalde. Zoo was hij' op
een keer aan het wandelen met zijn nieuwste
werktuig, een ijzeren buis., die hij gevonden had.
en een heele verzameling erwten. Zoo kwam hij op
zijn wandeling bij een rote, waartegen Mijnheer
Nijlpaard heel op zijn gemak geleund zat, en
juist aan het indommelen was. Mikkie dacht,
dat de oude heer vast in slaap was en begon
erwten op hem af te schieten. Maar de oude baas
was niet zoo vast in slaap, sprong op en gaf mé
Mikkie met zijn poot een oorvijg, dat het een uur
in de rondte klonk. Nu, jullie begrijpt, dat Mik
kie keek als een boer, die kiespijn heeft maar
dat kun je zelf zien, want ergens op het plaatje
staat het gezicht van Mikkie, zooals hij er na
den kla puitzag, afgebeeld. Hoe bevalt jullie
ziju gezicht?
