Pluimveeteelt
De Wintierproductie.
Het vorige jaar werd in ons land een ge
middelde eierenprijs gemaakt van ongeveer 7
cent. Zoo'n cijfer is het resultaat van bereke
ningen gemaakt door besturen van eierveilin-
gen; des winters is de aanvoer gering en die!
prijzen hoog, des zomers is de aanvoer ruim,
maar zijn de prijzen beduidend lager, zoo
dat de gemiddelde prijs een cijfer is, dat tus-
scben winter- en zomerprijzén instaat, maar,
toch dichter bij de laatste, omdat de zomer-
productie die van dein winter aanmerkelijk
overtreft.
De winisten in het pluimveebedrijf te be-^
halen zijn niet groot en vooral nu de prijzen
een dalende tendenz vertoonen^ kan men zeg
gen, dat het vraagstuk der rendabiliteit geheel
afhankelijk van de winterproductie is. Een!
klein berekeningetje kan dat duidelijk maken.
Gesteld: een pluimveehouder heeft nu eeoi
aantal kippen, die gedeeltelijk den eersten leg
gaan aanvangen en gedeeltelijk den tweeden
leg het aanhouden van oudere kippen is,
niet aanbevelenswaardig. Een mooi resultaat
zal het te noemen zijn, als zijn eerste-jaars^
dieren iin het komende jaar een gemiddelde}
productie göwen van 150 eieren en de tweedie;
jaars kippen aen gemiddelde van 120. Dé>
voeder kosten per kip bedragen ongeveer 2
cent per dag.
Per eerste-jaars-kip zal die hoenderhouder
dan ontvangen 150 x 7 ceht is f 10.50 en
uitgeven aan voedr ongeveer f7.—, zoodati
hij overhoudt f3.50 per-kip. Echter, toen!
het legjaar begon kostten de jonge kippen}
hem, hetzij hij ze had aangekocht oS, zelf ge
fokt, minstens f4.—, terwijl ze na het eerste
legjaar nog maar een marktwaarde hebben van
ongeveer t 1.50; de waardevermindering per
kip bedraagt dus f 2.50 .en daarmee moet dei
winst vain f 3.501 verminderd worden. Of er
dus nog eetnige werkelijke winst overblijft is
afhanekelijk van1 de vraag of er meer of min
der uitgaven geweest zijn' voqt arbeid, huur;
hokken enz. en tegenslag door sterfte.
Die- resultaten met de kippen van den twee-'
den leg, zijn niet beter. Wel is er geen note-;
menswaardig verschil in marktwaarde tusschen
een kip, die den' tweeden of den eersten leg
achter den rug heeft, maar de gemiddelde'
productie is zooveel minder en op niet meier
dan 120 eieren te stellen. Die brengen f8.40
op en verminderd met de voederkosten betee-
kent dat eeln bruto winst van f 1«40, welke
nog sterk verminderd wordt of tot verlies om
gezet, na aftrék der andere kosten, hierboven,
genoemd.
Men kan dan ook gerust zeggen, dat in
eenig bedrijf met gemiddelde resultaten, geen
of geen beteekenende winst wordt gemaakt.
De manier om winst te behalen is dan ook'
alleen te zorgen, dat van die gemiddelde pro
ductie een behoorlijk percentage in den win
ter wordt geraapt, daar de zelf verkregen ge
middelde eierprijs daardoor belangrijk bovenj
het algemeen gemiddelde kalm uitkomen. Het
is duidelijk dat een productie van1 50 winter
en 100 zomerieieren heel wat 'meer geld in
het laadje brengt dam 10 winter- en 140 zo-:
roereieren.
Als het half Februari is, dan dalen de prij-
zen al snei, maar om dien tijd reeds is het
vast te stellen, of er in het loopende jaar (voor
de pluimveeteelt 'van 1 October-30 Septem
ber) winst gemaakt zal worden.
De grootste winterproductie mag verwacht
-worden Van 'dieren, die in haar eerstien leg
zijn, maar daartoe behooren die aan twee
eischen te voldoen.a. van goede afstamming
te zijn, b. op tijd geboren.
Van goede afstamming moeten ze zijn, om
dat slechts* zeer goede legsters in staat zijn
om ook in den winter, te produceeren én het
goede leggen eerst een eigenschap kan wor
den, als van*geslacht op geslacht slechts is
voortgeteeld met dieren die een hooge pro
ductie gaven. Bovendien is gebleken, dat de
geneigdheid om in den winter te produceeren
door een juiste teeltkeuze in een stam vast te
leggen.
Op tijd geboren moeten ze zijn, omdat elke
kip van licht ras (Leghorn) op 5—6 maanden
leeftijd en vaih middelbaar zwaar ras 'XBarne
velders, Wynandottes, Reds) op 6—7 maanden
leeftijd -wel legrijp is, maar toch de productie
slechts zal aanvangen als zie dien leeftijd be-,
reiken in een geschikt seizoen, d.i. Septem
ber—October. Beginnen ze voor dien tijd den
leg, dan vallen ze met andere kippen in den'
ïiajaarsrui en staken ze dus weldra den leg
en zijn ze te laat geboren dan vangen, ze eerst,
in het voorjaar met haar nuttige bezigheid aan.
Middelzware rassen moeten daarom in Maart-
April, lichte rassen in April-Mei geboren zijn.
Noch goede afstamming, noch een juiste
foktijd waarborgen ons echter eene behoor
lijke winterproductie, wanneer daarnaast de
verzorging niet goed is. Hoe die zijn moet
en hoe we door eenvoudige kunstmiddelen de
winterproductie kunnen verhoogein, zullen we
en een volgend artikel zien.
Voop Huis en Hof
Hoiif'fn,rassen.
Hondenfokkers zijn vaak zeer enthousiaste
scbcn.maar hun enthousiasme maakt ze wel eens
een beetje bevooroordeeld. We lazen al een pro
test van een fokker van Duitsche Herdershon
den, die beweerde, dat ernstige fokkers efr wel
tege ngewaakt hebben om de door ons aangedui
de fouten in hun dieren te brengen. Wanneer
die -fokkers naast hun ernst ook kennis van fok-
leer e.d. bezaten, dan zullen zij inderdaad wel
in het vermijden der bekende fouten geslaagd
zijn. Tenslotte kunnen we in deze korte artikeltjes
slecht.de 'fok-resultaten in het algemeen bespre
ken en we zullen niet zoo dwaas zijn om te
beweren, dat er onder de vele duizende fokkers
van D. H.-honden geen lieden met voldoende
verstandige inzichten gevonden zoude (je worden,
die er een eigen.methode op na houden en gewei-
"gerd hebben öm slaafs de aanwijzingen vah
eenige „kymologische adviseurs", die maar
steeds in eenzelfde bloedlijn willen 'zien door
gefokt. Den langen bouw van Duitsche Her
dershonden vindt bedoelde protesteerende fok
ker zeer wel te verdedigen. Wij ook. We heb
ben het tegendeel volstrekt niet beweerd. De
D. H. hond is een gebruikshond, hij moet'
lang ien gelijkmatig kunnen draven; welnu
„de langs lijm" werkt immer schokbrekènd'
en bevordert een gelijktnatigen gang. Zit maar
eens in een kort- of langge bouwden auto. dan
zult ge het verschil wel bemerken. Waar we;
slechts bezwaar tegen 'hadden.1, is, dat ter ver
krijging van de lange lijn en andere uiterlijk
heden vai), bouw le veel van inteelt gebruik
is gemaakt en het karakter van den hondi
daarodor is geschaad. Bovendien heeft mien
overdreven; men. ziet tegenwoordig tal van
D. H. honden, die té lang van bouw zijn enj
als gevolg daarvan veelal een doorgezaktcn
rug hebben, wat afschuwelijk is en dan ook
als .een groote fout wordt aangemerkt.
We beloofden enkele groote fouten aan te
duiden, op welke men bij aankoop te letten
heeft. We moeten ter zake weer zeer alge
meens aanduidingen geven, want er zijn vele
herdershondenrassen Hollamdsche, Fran-
sche, Duitsche, Belgische, w.o. b.v. Groene-
daeliers, Mechelsche- en Ruwharige; Schotsche
Hoingaarsche enz. die allen hun eigclm „stan
daard' 'hebben en eigén typische fouten. Wie:
zich voor een bepaald soort interesseert, doet
dan ook het best om zich van de „standaard"-
eischen op de hoogte te stellein.
Een herdershond moet van middelmatige
grootte $ijn, geen kolos, en geen type schoot
hond; een goede hoogte is 5565 c.M. De
hoogte wordt gemeten van den grond af tot,
de aangedrukte vacht op de schouderbladen
boven de voorpootew, als de hond iin opgerichte
-houding staat. Het beste meet meln 'het dier
door bet ongedwongen tegen een muur te
plaatsen en een lat op de genoemde schouder
bladen teleggen, waarna men de hoogte op
den muur met een potloodstreepje aanteekent
en uitmeet.
De ooren vtah, Herdershonden moeten staan,
behalve van enkele langharige uitheemsche
soorten, als de Schotsche en, Hongaarsche, vani
welker ooren de punten naar voren mogen,
mogen overhangen. Overigens zijn niet-staande,
ooren ernstige fouten die de honden sterk' min
derwaardig maken uit een schoonheidsoogpunt;
gezien tenminste; Een 'herdershond „zet" zijn.
ooren op een leeftijd van 2—7 maanden; als ze
dan nog niet staan, is er weinig hoop meer^
dat ze nog recht komen. Bevorderen Ran men
fret stellen der ooren door ze aan 'de binneni
zijde uit te scheren en ze dagelijks een paarj
maal te masseeren met kamferspiritus. Menf
legt de oorlap daartoe in de hand en bestrijkt
met den duim de binnenzijde van het oor tel-
neden naar de punt.
De staart moet afhangend zijn en lichtelijk1
gebogen als een klewang (sabelstaart). Groots
fouter, zijn als de staart in een krul boven dien'
rug gedragen wordt of ,de onderzijde van de;
staart met een klnik naar links of rechts af
draait. Een spelende hond en in 't algemeen
als het dier in actie is, draagt de staart wat
hooger dan in rust, maar nooit mag ze in
vertikalen stand omhoog gaan. Eien verkeerde
staartdracht. is niet veranderen; men heeft wel'
eens' „hoadienmeppers" die het dier een han
gende staart bezorgen, maar dat wordt slechts
verkregen door breken of kneuzen van dé
staart wervels en is een ontoelaatbare praktijk.
Keurmeesters kunnen zulke praktijken wel
constateeren, "doordat de staart op de beleé-
dgide plaats een verdikking vertoont en zulke
dienein worden gediskwalificeerd, evenals de
eigelnaars, wanneer die schuld aan het geval
hebbed-
Een ernstige fout is mede nog een doorge
zakte rug; vanaf de punt der ooren tot "het
einde vam de staart moet .een herdershond een-
steeds verder afloopende lijn vertoonen.
In het algemeen kunnen alle herdershon-'
den-soorteln als waak-, verdedigings- of gelei-1
dehond wordein gebruikt of afgericht, maar
de Schotsche Herdershond, de Colley, ach
ten we daarvoor toch minder geschikt; hij is;
nog al ©éas veel een allemansvPiend en loom in1
de biewieging; overigens een kalme hond bij'
kinderen en een sieraad in de kamer. De
lang- en krulharige groenendaeler, een der,
Belgische soorten, is eveneens „mooi".
Overigens zouden we, naar persoonlijke ap
preciatie, in het algemeen een Duitsche Her
dershond als begeleide-hond verkiezen op de
wandeling of achter de fiets, een Hollandschq
Herdershond als waak- en verdedigingshond,
waarvoor ook de kortharige Mechelsche en
de ruwharige Belgische herdershonden zeet;
geschikt zijn.
Verscheidenheid.
Weldadigheid «bij het lev>Qn.
Een viertal zeer rijke Amerikanen hebben sa
men vergaderd en plannen besproken om een som
gelds te verzamelen en 'deze nuttig te maken voor
de gemeenschap. Zij hebben een groep van een
veertiental millionairs gevormd, die tezamen een
bedrag van 250.000.000 gulden bijeen hebben ge
bracht. Deze heeren hebben besloten dat geld
op verstandige wijze te gebruiken voor publieke
doeleinden, weldadigheid, wetenschap en opvoe
ding .Zij bestudeeren de Rockefeller stichtingen
en die van andere groote kapitalisten en zij zijn
van plan het geld zoo 'doeltreffend mogelijk aan
te wenden.
Het is voor den oppervlakkigen lezer een tame
lijk eenvoudig berichtje. Zeker, het is heel mooi
van die menschen, om al dat geld bijeen te bren
gen en ten nutte van de maatschappij te beste
den, doch voor .dergelijke puissant rijke Amerika
nen is het, zoo redeneert hij, toch ook weer niet
zoo ongewoon en die rijke lui zullen er wel
niet veel van voelen, dat ze ieder een millioen of
twintig moeten missen. Best mogelijk! Maar wij
willen toch even opmerken, dat, wat deze heeren
gedaan hebben, een loffelijke afwijking is van de
vroeger gevolgde methode. Vroeger zouden derge
lijke menschen een zelfzuchtig, egoistisch leven
geleid hebben en zouden dan, ieder voor zich,,
op het laatste nippertje, geld gegeven hebben om
de Voorzienigheid om te koopen in de hoop de
hel te ontloopen en het paradijs, te koopen. De
beste wijze om een en ander te bereiken is: aan
anderen aan medemenschen te geven! God immers,
heeft geen geld noodig! E.n daarom doet het
goed, als men dergelijke berichten leest. Het
„bewijst, dat niet alles in de wereld op zelfzucht
en eigenbaat gebaseerd is, als zou men het door
de duizenden voorbeelden, die men van een der
gelijke levensopvatting in het dagelijksch leven
tegenkomt, haast gaan gëlooven. Gelukkig, dat
er nog zijn, die er anders over denken, niet al
leen, doch bovendien het goede voorbeejd geven.
En in dit licht beschouwd is 250.000.000 gulden
toch niet zoo'n erg klein peuleschille'tje
T
Wjj moeten Elkander beminnen.
De eenige practische basis, waarop mensohe-,
lijke wezens kunnen verwachten in vrede met
elkander te leven is de Gouden Regel.
Wij moeten elkander beminnen en aan anderen
doen, wai wij zouden willen, dat aan ons gedaan
werd.
Dit is geen voorschrift van een ideale Zondags
school, maar het is een regel, die tanden en klau
wen heeft. Gehoorzamen wij er niet aan, dan moe
ten wij lijden. En niet alleen de eene partij, doch
allé partijen lijden mede. In den wereldoorlog
is gebleken, dat. hij voor den overwinnaar haast
even rampspoedig is, als voor den overwonnene.
De overwinnende geallieerden, zooals Engeland,
Frankrijk en Italië, zijn nu haast even slecht er
aan toe als de overwonaen landen, Duitschlandi,
Oostenrijk enz. De oorlog is niet slechts wreed'
en doelloos, doch hij levert ook niet het minsrte
succes op.
Op den langen duur is het voor de menschen
veel en veel beter samen te werken en niet tegen
elkaar op te staan. Zooals Generaal Grant zeide,
het is zeer te betwijfelen, of er om het een of
ander wel ooit een oorlog gevoerd is, die niet
veel beter op een andere wijze geregeld had kun
nen worden.
De groote verwekkers van oorlog zijn egoïsme,
koppigheid, haat en vrees. Jezus heeft ons reeds
lang geleden geleerd, dat de eenige wijze, waar
op het den menschen goed zou gaan was op' de
basis van liefde en wederzijdsch vertrouwen- Wij
hebben nog steeds niet ingezien, dat Zijn leer be
rustte op gezond verstand en geen onpractiseh
voorschrift was.
Duitschland gaat tegenwoordigweder in de
richting van een reactionaire regeering; Italië
eveneens. Engeland smacjit in de klauwen van ar
beidsgeschillen. De ministeries ih Frankrijk hou
den zich slechts met kunst en vliegwerk op de
been. België maakt het niet veel beter. Overal,
waar haat en vrees en naijver heerschen, daar
I volgen uitbarstingen en rampspoeden. Dergelijke
dingen kunnen niet genezen worden door een
maehtsvergrooiing aan eene zijde, doch alleen
door vermeerderde naastenliefde en den geest van
overeenkomst.
Het kost den menschen veel tijd, te leeren, hoe
zij met elkander moeten omgaan. Het is dan ook
veel gemakkelijker om op te staan en voor onze
rechten te strijden, dan om geduldig een status
quo te zoeken.
Het voornaamste, wat het volk moet leeren is
dit, dat er geen blijvende vrede kan bestaan, mits
gegrondvest op rechtvaardigheid.
In oude tijden zeide de Profeet, dat rechtvaar
digheid en vrede elkander zouden omhetzen. Zoo
lang dit niet is geschied, zal er geen blijvende
harmonie of vooruitgang zijn.
Hoofd omhogg! Weest vol vertrouwen! De we
tenschap zorgt voor oqs, zoo goed als het maar
kan. De mannen die de wetenschappelijke ver
gaderingen bijwonen te Williamstown in Amerika
bezitten de gelukkige gave der hoop. Zij zeggen,
dat de chemie aan al onze zorgen een einde zal
maken, voedselproblemen inclusief. De kracht,
die zit in de electronen zal al onze machinerieën
aan het draaien brengen; geen steenkool, olie of
'waterkracht meer noodig. Kunstmatige vervaar
digde rubber, beter dan de natuurlijke, zal men
irit petroleum vervaardigen. Kunstmatige steen
zal de baksteen voor het bouwen van huizen
vervangen.
Het beste van alles is ten slotte dit, dat
het waar is. De werkelijke rijkdom van het men-
schelijk ras ligt niet in oceanen- in vruchtbaren
bodem ol' zelfs in het zonlicht, doch voornamelijk
in de hersenen der menschen zelf. Zondag j.l.
bestudeerden 60.000 menschen de tentoongestelde
zaken uit verschillende staten en landen der we
reld op het gebied der laatste vindingen in ma
chines, uitvindingen, ideeën om geluk en voor-
spoed te bevorderen en de misere ondier de men-
1 schelijke wezens te doen verminderen,
j En nu zijn er verschillende oprechte men-
schen .mannén en vrouwen, die van meening zijn,
I dat die 60000 menschen naar de hel moesten, of
naar een plaats daar dicht in de buurt voor bet
„schenden van den Zondag". Wat denken zij,
dat er Zondags in den hemel gebeurt? Zwijgen
da harpeu, worden de vreemde en interessante
dieren, waarvan in de „Onthullingen" gespro
ken wordt in hun kooien opgesloten, moeten de
zaligen hun gezangen en de engelen 'het klap
wieken hunner vleugelen staken tot Maandag
morgen Hoe kan een mensch, zij het Christen of
Mohammedaan, Shintoist of Boeddhist den Zon
dag 'beter doorbrengen, dan met het bestudeeren
van de combinatie van menschelijk werk en God
delijke weldadigheid? Alle overdrijving is schade
lijk!
iW®l etain wonderkind, maar
Na bezoeken, welke hij gebracht heeft aan
de meeste landen van Europa, is de jonge,
Krishnamurti uit Indië thans in de Vereenig-
de Staten gearriveerd, waar hij de Amerikanen;
zal verlossen van' het militarisme. Daar kan;
hij werk aan hebben. Tenminste, een Ame-
rikaansche krantenman zegt zelf: „Hij zal
hier zoo welkom zijn als Hercules in de Au
giasstal". Dat wil nog al wat zeggen.
Over dezen Krishnamurti wordt den laatsten
tijd zeer veel gesprokén. Het schijnt een soort
wonderkind te zijn, want toen hij nog heel jong,
was, werd hij in zijn slaap altijd opgenomen;
dn ergens in een tent gedragen en als hij:
droomde .zeggen zijn vrienden, dan verscheen,
hem „de Meester" en gaf hem dad instructie's.
Toen hij twaalf jaar oud was, schreef hij reeds,
zijn boek: „Aan de voeten van den Meester".
Behalve, dat hij aspiratie's heeft om een twee
den Messias uit te beelden, is hij e|en uitste-,
kend ruiter en sportsman. Natuurlijk worden,
die droomen in zijn jeugd en het schrijven van,
dat boek op twaalfjarigen leeftijd nogal opge
schroefd en zeggen zijn bewonderaars en vol
gelingen, dat hieruit wel degelijk „Goddelijke,
j inspiratie blijkt. Maar dat is heusch niet nood-
I zakelijk. Gaan wij eens b.v. het korte leven
I na van Heiwricht Héjneken, die in 1725 te
I Lübeck op 5-jarigen leeftijd overleed. Toen
dat jongmensch tietni maanden was kon het
I volkomen feilloos rédeneeren. Toen hij één,
jaar kende hij de voornaamste stukken uit,
den Pentateuch vani buiten. Toen hij 2 jaar
I was kande hij de heele gewijde historie en
nauwelijks drie jaar oud kende hij de geheele;
j geschiedenis en aardrijkskunde, oude en nieu-
I we, gewijde en gewone en sprak' vloeiend
l Fransch en Latijn. f i
I Hij wijdde zich in zijn vielrde jaar aan religieuse
studie ien aan kerkelijke geschiedenis. En dit
i is geein verhaaltje, maar 'het zijn historische,
feiten. Massa's menschen kwamen naar Lü
beck om dien jongen te zien en een jaar voor;
i hij stierf nam meln hem mee naar Kopenha-
gai om hem aan den Deenschen koning te
laten zien. Het feit, dat hij stierf voor Rij vijf
jaar was, moet die, Ouders er woor- waarschu-)
1 wen dat zij het ontwikkelingssysteem hunner,
kinderen niet te ver doorvoeren. Om dus nog,
evietti terug te komen op 'Krishnamurti, het is
mogelijk, dat hij een wonderkind is, het is mo-
1 gelijk, dat hij op 12-jarigie|h leeftijd een boek
schreef maar er zijn meer wonderkinderen
geweest, die niet beweerden een tweeden Més-,
sias te zijn.
Levenswijsheid.
Dikwijls eischt del beleefdheid, dat men
zijn „beste" gezicht opzet bij zijn „slechtste"
gevoelens.
