DERDE BUD
Zaleriag 30 October.
SPORT EN WEDSTRIJDEN
Pluimveeteelt
Het door de Regeer ing aangekondigde wetsont
werp tot nadere regeling van "het collectief ar
beidscontract is thans ingediend.
In beginsel kan voor een bedrijf of een be-
dreijfslak een collectieve arbeidsovereenkomst
wensehelijk worden geacht, en inderdaad wordt
zij in ons land in verschillende bedrijven toege
past. De regeling, welke de Regeering) thans wil
treffen, ontmoet echter ernstige bedenkingen.
In de eerste plaats het feit, dat een vakver-
eeniging, welk eeen collectieve arbeidsovereen
komst heeft aangegaan, voor haar leden slechts
behoeft in te staan voor zoover uit de te hun
nen aanzien gestelde bepalingen betreft. Met an
dere woordenwanneer in strijd met de overeen
komst een staking uitbreekt, mist de andere par
tij deswege verhaal op de vereeniging. Alleen
wanneer in de overeenkomst uitdrukkelijk' is be
paald, dat de vakvereeniging ten volle voor haar
leden instaat, kan de benadeelde werkgever op
de kas der vereeniging zijn schade verhalen.
Maar de vakvereeniginge njzullen wel zorgen,
buiten schot te blijven, en bovendien zal de
werkgever vrijwel nimmer het bewijs kunnen le
veren, dat een vakvereenigingsbestuurder, die te
vens als stakingsleider optrad, zulks deed na
mens de betrokken vakvereeniging en niet op
eigen verantwoordelijkheid. Art. 1352 B. W. kent
reeds de juridische figuur, dat men voor een
derde instaat, en de billijkheid brengt mede, dat
de garantieplicht der vereeniging uitdrukkelijk
in de wet wofdt neergelegd.
Evenmin heeft de Regeering een gelukkige
greep gedaan met de bepaling, dat wanneer bij
de collectieve arbedsovereenkomst net anders is
bepaald, de werkgever verplicht Is, diaar bepa
lingen ook na te komen bij arbeidsovereenkom
sten, welke hij aangaat met arbeiders, die door
de collectieve arbeidsovereenkomst niet gebonden
zijn. Hier wordt de .beruchte verbindendverkla
ring ingevoerd, en nog wel automatisch en uni
form over de geheele linie. En bovendien wordt
hier gemeten met twee maten, want voor een
georganiseer den arbeider, die in dienst treedt bij
een niet-georganiseerden patroon, geldt de rege
ling niet.
Uit het bovenstaande volgt, 'dat het wetsont
werp ingrijpend zal moeten worden gewijzigd,
zal de populariteit der collectieve arbeidsover
eenkomst niet ernstig worden geschaad.
~SUZANNE's HELD.
Vrij naar het Engelsch door Th. B.
"Waarschijnlijk was het 't weer, dat als ©en sti
mulans werkte op zijn ongedurigheid, waardoor
Sanderson een half uur eerder, dan gewoonlijk
naar het restaurant Bellini'werd gedreven. „Uw
hoekplaatsje is ingenomen," zeide Suzanne, haast,
ernstig. „Maar Monsieur zal een ledig plaatsje
vinden bij het raam."
Sanderson keek de overvolle kleine ruimte rond
en schudde zijn hoofd. „Ik zal liever even wach
ten," zeide hij. „Als ik die plaats bij het raam
neem, krijg ik die dikke dame met dat onuit
staanbare kind tegenover mij kijk eens, hoe dat
kind z'n cake eet! en opzij krijg ik een paar
kerels, die eruit zien als een paar grossiers in
augurken. En ik moet met je spreken ver
trouwelijk."
Een licht rood kleurde de wangen van Su
zanne en zij wendde zich om. Sanderson ging
tegen een pilaar leunen en stak een sigaret op.
Het kleine, slordige, erg goedkoope restaurant
werd geheel gevuld door het geluid van messen
en Vorken en het gerinkel van borden en schalen
en ©en roezemoezig geluid van stemmen zoemde
door de zaal. Buiten toeterden de auto's en de
bussen ratelden de voertuigen voorbij. Op den
hoek Van de straat stonden drie bloemenverkoop-
sters en hun geweldige manden vol chrysanthen
vormden een. hei-lichte plek tegen, den donkeren
achtergrond van de straat. Sandierson had het
prettige gevoei het eenige menscbelijke wezen
in Londen te zijn, dat niets te doen had.
Daar kwam Suzanne naar1 hem toe. „Daar,
Monsieur," zeide zij.
Hij wierp zijn sigaret in een aschbakje en ging
naar het tafeltje, dat zij hem aanwees. Het was
niet zijn gewone plaats, doch eene die naast
het schut was, dat de deur naar de keuken aan
het oog der gasten outtrok. ,,En nu.zeide
Suzanne.
„Een glas melk en toast met boter. En als
je een oogenblikje vrij bent, zullen we eens
praten. Ja, ik sta er op. Weiger en ik zal
dioen, alsof er een haar in de melk zit. En ik
zal doen, aisof er ook een haar in de bter zit.
Iedere ga#t zal het zien en hooren. En er zullen
er een hoop misselijk van worden en geen een zal
er hier weer terug .komen. Bellini zal failliet
gaati. En jij
„Poeh!" zei Suzanne en liep vlug weg om de
bestelling op te geven, een bestelling, die nooit
veranderde.
„De zaak is," zeide Sanderson, toen zij terug
kwam, „dat ik weer eeus vast zit. Ik moet een
field hebben, en ik heb er niet de flauwste notie
van, hoe hij moet worden. Jij hebt me al eens
meer geholpen. Je weet nog wel, dien rood-hari-
ggen kerel, dien je me de vorige maand voorstel
de te nemen? Nu, die vindt zijn weg op het oogetx-
blik al in een pracht vervolgt-verhaal in „Het
Mauve Weekblad". En dan die andere, die met
dat. manke been en die lispelt. Die maakt bijna
evenveel opgang in het „Mondaine Leven". En
nu -heb ik een opdracht voor een derde verhaal
en de held moet er een worden van het welbe
kende type. Natuurlijk heb ik weer aan jou ge
dacht."
„Dan kunt u natuurlijk Anthony wel nemen..."
„Anthony
Programma voor Zondag 31 October.
Tweede Class© C.:
D'. T. S. 1Oudorp 1 Hartog
West-Frisia 3—Vrone 1, 2.30 H. J. Haak
Heiloo 1Zeevogels 1 J. Bruine
Derde klasse C.:
Gr. Sen armer 1D. T. 3. 2 v. d. Hoven;
s .0. V. V. f—Rood Wit 2 de Koning
j Vierde klasse C.
Heiloo 2Bergen 2, 12 uur, NieropGroot
Zeevogels 2Alkmaar 2, Hoek
Vrone 2Rood Wit 3 Mel ling
N. Niedorp 2—D.T.S. 3 Ketel
Indien geen tijd vermeld beginnen alle wed
strijden om 2 uur.
11© wedstrijden voor morgen.
D.T.S. speelt thuis tegen het tot nu toe niet
'veel gepresteerd hebbende en dus zwakke zusje
OucLorp. Zij zullen ua hun onverwachte nederlaag,
mei alles probeeren om deze weer uit te wisscheu,
hetgeen hun misschien wel zal gelukken. Wij
zeggen misschien, want juist tegen de zwakste
tegenstanders ontplooien zij soms hun minste spel.
Dit hebben zij nog het vorig eseizoen bewezen.
Echter, dat is geweest. Wij gelooven dan ooit
wel dat zij het morgen wel zullen bolwerken.
tZal ons echter benieuwen of zij het met even
groote cijfers zullen weten te winnen, als andere
elftallen dat hebben gedaan. Wij uiten deze ver-
onderstelling, op grond dat tot nu toe Oudorp
nog geen enkele wedstrijd heeft weten te winnen
en reeds met flinke cijfers is geslagen.
West-Frisia 3 ontvangt Vrone 1. De Enkhui-
zers zij a momenteelgoed op dreef, dat 'hebben
j zij in de laatste wedstrijden bewezen, en de Vro-
nisten zullen dan ook op hun hoede moeten zijn,
willen zij niet met een .nederlaag thuis komen.
West-Frisia is op eigen grond niet gemakkelijk.
Vrone zal echter, na een week rust, wel met nieu
we moed bezield zijn, en aan spanning, om de
puntjes te bemachtigen, zal het dan ook onge-
i twijfeld niet ontbreken. Wij zullen dan ook zoo
wijselijk zijn om hier den uitslag eens af te
wachten.
Teu slotte nog de belangrijkste ontmoeting. In
Heiloo speelt de club van dien naam tegen het
nog ougeslagen Zeevogels. Met groote spanning
vierx wij dezen wedstrijd tegemoet. Deze toch
plaatst 2 elftallen tegenover elkander, die elkaar
j weinig zullen toegeven. Heiloo ontpopte de vo-
rige week tegen D.T.S. ©en schitterend spel, dat
I wij niet van haar hadden verwacht. Spelen zij
I wederom met datzelfde enthousiasme en den wil
I om te winnen, dan zal Zeevogels hier een har-
den dobber hebben. Maar ook de vogels hebben
j bewezen, over goede "Schutters te beschikken, dat
hebben Vrone en Oudorp reeds ondervonden. On-
I ze afdeeling is klein, maar des te heviger zal de
strijd om de eereplaats zijn. Nogmaals, met groo-
te spanning zien wij de afloop van deze ontmoe-
ting tegemoet.
„Anthony Dixton, Monsieur. Maar ik heb het
erg druk
j „Tot hoe laat?"
I „Tot zes uur ben ik hier en dan wandel ik
naar Biccadilly Circus, Monsieur."
„Goed. Er zullen geen haren in de melk en
I in de boter te vinden zijn. Integendeel, het zal
me een feest zijn, een loffelijke getuigenis om
trent de zuiverheid van de zuivelproducten, wel
ke hier den gasten worden voorgezet, af te legjgpn.
En daar ik nu klaar ben..."
„Het is een kwartje, Monsieur," zeide Suzan
ne, plotseling ernstig. Sanderson betaalde, knik-
Een Legwtóstrijd.
De Koninklijke vereeniging „Avicultura" or
ganiseerde het vorig jjaar een ,,één-hen-legwed-
strijd", d.i. een wedstrijd, waarin niet, zooals
i tot nu toe gebruikelijk, verschillende koppels
(van zes hennen en eeu reservehen) elkaar be-
kampten om de eer der hoogste productie, maar
waarbij het ging om de individueele capaciteiten
vast te stellen, waartoe elke inzender slechts
één hen van elk ras mocht laten mededingen, De
„Koninklijke" pluimveeorganisatie meende aan
dezen wedstrijd een Engelsche benaming te moe-
ten geven, vermoedelijk om het inderdaad leelijke
i „één-hen-legwedstrijd" te ontgaan; met eenigen
goeden wil echter ware o.i. toch wel een meer
welluidende benaming te Vinden geweest.
Deze wedstrijd, die loopcn zou over een duur
van 12 maanden van vier weken, wat.neerkomt
op elf maanden en twee dagen, is thans ten einde.
Alvorens de resultaten te bespreken, willen wc
er op wijzen, dat deze wedstrijd niet de betee-
l kenis kan hebben van de gewone legwedstrijden,
i omdat de productie van één hen niet veel kan
zeggen omtrent de capaciteiten en de fokwaarde
van den toom, waaruit zoo'n hen stamt; een
individueele productie wordt vaak sterk bein-
vloed door het toeval.
j Meer zegge u ons de verkregen gemiddelden,
I waarvan we de cijfers zelf uit het zeer overzichi-
telijke rapport hebben moeten berekenen. Het
rapport bevat n.l. niet meer dan een dorre op-
somming der individueele resultaten, en heeft
deze niet statistisch verwerkt: het bevat dus
I ook geen conclusies.
Het bleek ons, dat de wedstrijd beëindigd werd
met 114 dieren van onderscheidene rassen. De
hoogst eproductie werd behaald::
door een hen in 11 maanden.
Wit-Leghorns 267 eieren.
Barnevelders 230
Wit-Wyandottes 195
Wit-Orpiogtons 192
Buf Plymouth Rocks 188
j Rhode Island Reds 188
I Twentsche Grijzen 181
j Gestreepte Plym. Rocks 172
j De legcijfers van andere rassen waren minder
i beteekenend.
i Méér echter dan deze individueele resultaten,
j zeggen de door ons berekende gemiddelden.
Het algemeen gemiddelde over alle hoenders
bedroeg 154 eieren in 11 maanden. Het gemid-
j delde van de hoenders der nutrassen (Wit-Leg-
i horns, Barneveiders, Wit-Wyandottes en Rhode
i Islands Reds) was 168 en der overige kippen 132.
I Dece cijfers zeggen wel duidelijk, hoezeer het
den fokkers gelukt is om de genoemde rassen in
derdaad productief te makeu en ze een tiutwaar-
de te geven, die nawijsbaar boven die van an
dere rassen uit staat. Opmerkelijk ook zijn weer
de gemiddelden van de verschillende nutrassen
onderling.
42 Wit-Leghorns gaven gemiddeld 180 eieren,
j 8 Barnevelders 183
I 8 Wit-Wyandoftes 177
11 Rhode Islands Reds 135
De eerstgenoemde drie rassen behaalden on
geveer gelijkwaardige resultaten. Wel was de
i productie der Barnevelders iets grooter, maar
i haar gemiddelde werd verkregen over slechts 8
hoenders, terwijl van de Witte Leghorns 42 stuks
meekampteu, waarom we geneigd zijn de pres-
i tatie der W. Leghorns nog iets hooger te achten,
j Barnevelders en W. Leghorns hebben beide het
voordeel groote eieren te produoeeren, van eerst
genoemde hoenders wordt dan nog bijzonder ge
waardeerd, dat ze bruine eieren leggen en van de
Leghorns, dal: ze zelden of nooit braedsch wor
den; de eieren der W. Wyandottes zijn over het
algemeen niet bijzonder groot.
Een aaudachtige beschouwing en ovérwegin'g
van bovenstaande cijfers kan onzen lezers van
nut zijn bij de beantwoording der vraag, welke
hoenders ze met de meeste kans op succes kunnen
aanschaften. We wenschen er echter nog eens
op te wijzen, dat. het feit alleen, kippen van een
nutras te bezitten, geen waarborg voor een hoo-
ge productie is. Alles is naast doelmatige
huisvesting en verzorging afhankelijk van
de vraag, van welken stam de dieren afkomstig
zijn. of die opgebouwd is n.l. door een oordeel
kundig- fokken op hooge legkracht, waarbij val-
nestcontrole als hulpmiddel werd gebruikt.
Het behaalde algemeen gemiddelde van 154,
eieren in 11 maanden, van 1"68 eieren van de
hoenders der uutrassen en van zelfs circa 180
eieren, als men de Reds van deze laatste uit
schakelt, wijst er nog eens op, op wélk hoog peil
de moderne pluimveeteelt staat. Als jonge hoen
ders op een legwedstrijd worden ingezonden, zijn
deze ongevéèr een half jaar oud en hebben ze
nog niet gelegd, zoadat met haar productie-ver
mogen nog geen ervaring is opgfedaan. De fok
ker echter wéét, als het dier van goede afstam
ming is, behoorlijk gehuisvest en verzorgd is
geweest, dat het dan ook een behoorlijk aantal
eieren zal produceereu. Een gemiddelde produc
tie van 150180 eieren is te bereiken en zoudt
ook gij, lezers, met uw hoenders kunnen berei-
-ken, als ge onze wekelijksche lesjes niet langer
voor interessante theorie versleet, aardig om te
lezeu, maar die ge ter wille van een oude sleur
niet iu practijk omzet. Wat uw dieren boven
100120 eieren per jaar leveren, kan voor u
winst ziju, maar het algemeen gemiddelde der
eiereaproductie over de circa 15 millioen hoen
ders in ons land, komt nog niet ver boven de
100 eieren uit. Velen verdienen niet met de hoen
derteelt, talrijken leggen er geld op toe, slechts
de ervaren fokkers, die weten, dat hoenderteelt
een \fak is dat groote zorg en nauwgezetheid
vereischt, weten het als bedrijf of nevenbedrijf
rendabel te maken.
te tegen den ouden Bellini en wandelde weg. Hij
ging terug naar zijn kamers en trok een stoel
bij zijn, met inkt bespatte, schrijlftafel. Zijn geest
was onwillig, maar het werk moest gedaan wor
den. „Héur haar," schreef hij, wanhopig, „krul
de verleidelijk over haar voorhoofd. Het was
donker, doch of het bruin was, een donker, in
tens bruin, of zwart, dat kon men na een opper-
vlakkigen blik niet zeggen." Hij' le(g|ie de pen
neder. „Het is bruin," zeide hij. „Natuurlijk is
het bruia." Ziju verbeeldingskracEit begon zich
te rekken, begon te ontwaken... Een behoorlijke
stapel cop ie lag naast hem voor het 6 uur was.
Een schuw, onbekend persoontje wachtte hem
op deu hoek, tegenover het restaurant. Suzanne
in „politiek" was geheel verschillend -van Su
zanne, zooals zij bij Bellini verscheen. De grijze
mantel en rok zaten onberispelijk. Haar hoedje
had rechtstreeks uit de Rue de la Paix kunnen
komen. Sanderson vond haar zeer aardig.
„Waar ga je heen van Piccadilly Circus?"
vroeg hij.
„Ik neem een bus naar Holland Park. Daar
in de buurt zijn mijn kamers."
„Dan zullen wij vanavond het programma eens
veranderen."
„Dat is allemaal heel goed en wel, Monsieur,
maar
„Maar niet goed genoeg? Wacht een ooigen-
blikje." Hij wenkte een taxichauffeur. „Naar het
daktuin-restaurant, alsjeblieft."
Suzanne opende den mond om te protestee-
ren, doch veranderde van plan en Hield zich stil.
Het Daktuin-restaurant werd zeer bescheidenlijk
beschreven als het laatste en het beste in Lon
den". Van een betrekkelijk eenvoudigen ingang
gaat men in een brons-en-vergulde-lift langs vijf
verdiepingen naar een kwart hectare groot lapje
grond, waar men zich, als men het betreedt, In
een verhaal van de duizend-en-een-nacht ver
plaatst waaat. De tuin is overdekt met een dak
van glas .gedragen door zulke ijl-dunne pilaren,
dat meu ze baast niet opmerkt; de vloer bestaat
uit wit-en-groen marmer en overal verspreid staan
kleine tafeltjes. Sanderson ging haar voor naar
een der tafeltjes. „Nu...?" zeide hij.
„U neem! me mee van het eene restaurant waar
ik de menschen bedien, naar het andere, om be
diend te worden," protesteerde Suzanne.
„Dal doe ik. Waarom? Voor een deel, omdat
ik vanmiddag den meest vriendelijken postbode
bij me thuis kreeg, dien ik in jaren gezien heb;
hij bracht mij een aardige cheque! Voor een ander
deel, omdat ik het een en ander verder wil verne
men over Anthony."
„Anthony? O, ik herinner 't me!" Zij fronste
even de wenkbrauwen, terwijl zij haar handschoe
nen uittrok. „Die Anthony was een kunstenaar,
Monsieur." De frons verdween. „Hij schilderde
klein ©stukjes van de zee, van grazende dieren. Ik
kende hem zoo goed. Knap Waarachtig was hij
knap! Hij had een neus, zóó recht, als men maar
zeer zelden ziet, blond haaar, dat krulde en
oogen... O, Monsieur, wat een oogen!"
„Ik had zijn oogen wel eens willen zien,"
ga fAndierson toe.
„Men kon ze nooit vergeten. Als zij diep, diep
in iemands eigen oogen zag^n...!" Een oogen-
blik zweeg zij. Een kelner kwam naderbij. „'Ik
heb geen trek," zeide Suzanne.
„Maar die krijg je wel," Sanderson wendde
zich tot dea man. „Over tien minuten, alsje
blieft." Hij keerd ezich weder om. „Vertel me
nu eens waar en wanneer je dezen Anthony voor
het eerst ontmoette."
„Monsieur vraagt heel wat. Maar toch, als
u er op staat...."
„Ik sta er op."
„Het was in Shingleford. Een klein dorpje,
niet ver van Southampton. Ik was pas in Enge
land gekomen en was verkoopster in ©en winkel.
Bijna iederen avond kwam Anthony mij halen
om me hier of daar mee naar toe te nemen. Een
beeraltijdbioscopen, wandelingen in den
maneschijn, theaters. Maar ik hield het minste
van de bioscopen."
„Waarom
„Omdat ik dan zijn profiel niet kon bestudee-
ren, Monsieur."
„Gaf je gaf je veel om hem?"
Suzanne zuchtte en haalde haar schouders op.
„Hoe weet men waar dankbaarheid eindigt en
liefdé begint? Hij was altijd zeer vriendelijk.
En als wij scheidden, was er iederen avond iets
in zijn manier van doen, dat mij verried, dat
HIJ
„Waarom ging je uit Shingleford weg?"
„Monsieur, ik deed het voor hem. Hij had een
titel en zeer rijke familieleden. Hij was zoo lang
lil dat dorpje blijven hangen, dat eenigen dier
familieleden hoe noemt u het de lucht
ergens van kregen. Zij schreven hem en deelden
hem mede, dat zij hem kwamen bezoeken. Als'
zij waren verschenen, terwijl ik nóg daar was.'
dan zouden zij ons misschien samen gezien heb
ben of praatjes van de menschen over onze ont
moetingen hebben gehoord. In ieder geval was
het riskaat,. Voor hem, bedoel ik; voor mij kwam
het er niet op aan. Op denzelfden dag, dat An
thony mij vertelde van den brief, dien hij ge
kregen had, las ik de advertentie van den ouden
Bellini. En dien avond vroeg ik mijn werkgeef
ster om mij te laten vertrekken; zij gaf mij mijn
loon en een getuigschrift en den volgenden dag
ging ik naar Londen, solliciteerde bij Bellini
en zoo werd ik kellnerin."
„En heb je nooit meer iets gehoord van dien
dieu Anthony slappeling?"
„Anthony Dixton, Monsieur niet Slappe
ling... Neeu; niets. Hoewel ik mijn adres bij Ma
dame achterliet."
„Maar hou je nog steeds van hem denk je
nog steeds aan hem?"
„O, moet u dat nog vragen?"
„Arm kind!"
„Het is heel vriendelijk van Monsieur zooveel
belangstelling te toonen." Suzanne werd plotse
ling een beetje kortaf. „Hij zou, in ieder geval,
een goede figuur voor uw held zijn."
Sandersou leunde voorover. „Dat zou hij heb
ben kunnen zijn als ik niet reeds eerder van
hom gehoord had." Suzanne zat stom-vérbaasd
te kijken. „O ja, Suzanne, ik zou je heel wat van
meneer Anthony Dixton kunnen vertellen. Hij
erfde deu titel kort geledén. Die familieleden van
hem en het was me een mooi zoodje ver
schenen in Shingleford, denzelfden dag, dat jij
er weg ging. Hij offreerde hun een lunch in het
hotel' Miramar en liet hun daarna zijn schetsen
zien. Daar waren er verscheidene onder van een
meisjeskopje jouw kopje. Nee, val me niet in
de rede. Van alle kanten werd er gevraagd: Wie
is zij en Anthony stelde hun voor, hen aan het
origineel voor te stellen. Doch toen hij en zijn
nicht Lady Arabella in den winkel kwamen,
was jij weg. En Madame, die steeds een eigenaar
dig mensch was, had het adres, dat je haar ge
geven hadt, verloren."
„Dus, Monsieur, u u weet het."
„Ik ken hem van zeer nabij. Je jieM wel
eens gehoord .van de wonderlijke macht van het
toeval. Nu kuo jje eens zien, wat voor macht
dat is! Sir Anthony, die niet wist wat te den
ken, verloofde zich binnen een week met Ladv
Arabella en verleden week klonken er vroolijke
klokketonen in het oude dorpjje. Hij is het blon
de Fransche meisjje, dat hem voor zijn werk
inspiratie schonk, reeds vergeten...."
„O, houdt op!"
Sanderson hield op. Glimlachend keek hij Su
zanne aan. Suzanne's blik was plotseling in volle
aandacht gericht op een gezelschap aan een ta
feltje verderop. Hij kon weinig meer zien, dan
een rose oortje de lijn van èen roede wang en een
I lok van beur haar.
j „Wanneer wanneer hebt- u dat verhaal ge-
lezen?'
j „Beste kind, die geschiedenis heb ik zelf ver-
I zonnen. Die fantaseerde ik -voor den vorstelijken
prijs van 50 gulden per 1000 woorden en verkocht
j ze aau het „Maandblad voor de Dames", waarin
1 jij ze natuurlijk gezien hebt."
„Maar het verhaal werd geschreven door „W.il-
liam Dare". 1
„Juist. „William Dare" is toevallig een van
j de vele „noms de plume" van dien jongen auteur,
de heer Carrie Sanderson. Jij bent de heldin ge-
I weest van al mijn novellen."
j „Dat 'had ik nooit kunnen denken." Zij sprak
met een geschokte stemv;,Nu zal ik maar gaan."
j „Nog niet Waarom heb je mij dit heele
verhaal verleid?"
„U vroeg mij om een nieuwen held. Ik kon er
j geen meer bedenken."
„O. dat komt er ook niets op aan. Is er ergens
op den achtergrond misschien een echte Sir An
thony
„lk wilde, dat je dacht, dat er een was."
„Omdat je bang was
„OO, waarom maakt u het mij zoo moeilijk,
Monsieur? Kunt u het niet begrijpen? Er is1
een afgrond tusschen ons beiden."
I „Er is er geen. En ik heb je lief, Suzanne. Ik
hela je lief gehad vanaf den eersten dag, toen je
me mijn melk eu toast bracht."
De kellner, die niet wist hoe hij het met die
twee menschen had, doch, als alle kellners, ge-
diuldig, kwam wat dichterbij....
Maar, zonder er op te létten en zonder zich te
storen aan ai de menschen om hen heen, boog
Sanderson zich voorover en over het kleine
groene tafeltje heen gaf hij Suzanne een zoen.
