Dinsdag 2 November 1926 36e Jaargang SPORT EN WEDSTRIJDEN NO. 10 IMTERC.TELEPHOON 52 NIEUWE LANGËDIJKER COURANT 1 1 I a" d ir Rechtzaken VOOR DEN POLITIERECHTER. Zitting van 1 November. Zet nu het beste breed voor het venster. Een persoon uit Egmond aan Zee, vroeger te A lkmaar, die nogal bekend is als een vechters baas, vooral wanneer hij te veel stoom opheeft, was onlangs veroordeeld tot 1 maand gevangenis straf, wegens mishandeling van een jongmensch uit het Achterom te Alkmaar. De verdachte, die niet belust is op de rijksratjetoe, bewoog hemel en aarde om een voorw. straf te krijgen en heeft nu een kans gekregen om zich die gunst waardig te maken. De officier toch vroeg bekrachtiging van het vonnis, maar de politierechter zal het proefkonijn zes maanden geven om te toonen, dat hij het pad der deugd kan blijven bewandelen en alzoo op den eersten Maandag in Mei uitspraak doen naar gelang de verdachte zich in dien tijd heeft gedragen. Zou 'k mij op deez wagen wagen? Die mij zal naar Leiden leiden? G-od zal met vele plagen plagen, Die op een anders weide weiden! Dit inderdaad niet van taalvernuft ontbloots gedichtje, dat men aan Vondel toe wil schrijven, werd geinspireerd door het feit, dat eenige gras- dieven onzen dichtervorst op hun voertuig naar Leiden te brengen. En het kan ook nu nog van toepassing zijn op een ingezetene van Texel, ge tooid' met den naam van onzen boerennachtegaal, die 'n perceel grasland afmaaide dat in huur was gegeven aan den rietdekker R. Slot. Nu had Slot geen direct bezwaar tegen dat afmaaien, maar wel dat deze maaier zich het gras toe eigende. Daarom deed Slot aangifte en werd de vrijpostige eilandbewoner veroordeeld tot f 10 boete of 10 dagen. Altijd nog Jat reuzeknotje. De lieftallige jonge dame te Helder, vroeger de attractie van de boulevards van Egmond aan Zee en Castricurrt, dat dezer dagen veroordeeld werd tot f 25 boete of 25 dagen .wegens in dronkenschap gepleegde wederspannigheid, moest nu weeer terecht staan omdat zij een meneer, waar zij mede op stap was, met een bierglas op z'n kersepit had getimmerd, zoodat hij bloedend werd verwond. Het rappe deerntje werd alsnu wegens mishandeling veroordeeld tot f 20 boete of 20 dageh. Gelijk recht voor iedereen of over tlczelftüe kam gebobbelebodfcied. De cavalier van de hiervoren bedoelde schoone uit het dorp der verdroogde pietermannen had zich echter in die rumoerigen 27 Augustusnacht niet onbetuigd gelaten. Maar later, toen hij op nieuw en ditmaal in gezelschap van zijn vriend den timmerman, met tiaar in connectie kwamw en zij hem allerlei liefelijks toekreischte, had hij schitterend revanche genomen en het lieve meisje 'n opstopper toegediend, dat zij omver kegelde en finaal van haar dressoirtje sloeg. Natuurlijk mocht ook deze daad van geweld niet ongestraft blijven en werd ook deze gesoigneerde galant tot f 20 boete of 20 dagen veroordeeld. Een bloemist met een zachtzinnig hart. De verdachte in deze zaak moge zich zelf schriftelijk een zachtaardig karakter toekennen, de manier waaro p'hij zich echter op 18 Aug. van een lastige kat ontdeed, pleit allerminst voor deze in de bergrede geprezen loffelijke karakter eigenschap. Want hij wierp het arme dier met steenen, plompte de jammerende poes te water en toen het dier zich trachtte te redden, hitste hij zijn hond er op af, die het beest greep, dood beet en verscheurde. Nu, als dit allemaal zacht zinnigheid moet heeten, dan weten we heusch niet hoe 'n ongevoelig mensch wel zal optreden 4 September op 'n pak slaag, waarbij zij het meisje vinnig om de ooren sloeg met kledderen, door haar van de drooglijn afgenomen, j- Maar nu ging de juffrouw, die vreeselijk las tig moet zijn, haar boekje zoodanig te buiten, dat zij tot f 25 boete of 25 dagen werd veroor- I deeld. Geen vreemd!» muizen bij 't spek. Een heer uit Friesland, te Schagen woonach tig, was in den nacht van 5 op 6 September ge zellig uit met een der bekoorlijke dochters uit het hotel ..Brantenaar" te Schagen, maar toonde zich allerminst gevleid, toen ook 'n andere ado- rateur, een 16-jarig esmid, haar met zijn atten ties vereerde, zooals nader bleek uit het feit dat hij den smid 3 messneden over het hoofd toe bracht, zulke nijdige japen, dat D<r. Melehior oog met stopnaald en sajet -móest bijspringen, om de zaak te herstallen. Deze bloedige zaak vroeg I heden ook de aandacht van den politierechter. En daar onze politierechter er óók zoo over In aanmerking werd echter genomen, dat de mis- weinig sympathie voor een 14-jarig in haar buurt j Deze had in den nacht van 19 op 20 September vertoevend dagmeisje. Ze ligt voortdurend met uit het café van Beers met behulp van zijn. deze hittepetrt overhoop en onthaalde haar op i collega Mine een bijzonder lastigen snaak verwij denkt, veroordeelde hij rlezen twijfelachtigen die renvriend tot f 15 boete of 15 dagen hechtenis Buurmaus kippen was hij niet genegen. handelde wel eenige aanleiding had gegeven en dus kwam de verliefde bekkesnijder er met f30" boete of 30 dagea af. Een schrale bewoner van het schiereiland Wie- Dat kost hem 'n joetje, ringen, staat op een permanenten voet van oor- Een ingezetene van Wieringen, die geen rijwiel FEUILLETON Van één stam 31). Misschien begrijpt u al, oom, waarover ik kom spreken?" „Heeft Huibert je gezonden om mijn hart te vermurwen? Dan spijt het mij, Wplfgang, dat je gekomen bent, want je poging is vruchteloos. Wolfgang hief protesteerend zijn hand op: „O neen, oom, het tegendeel is waar. Huib weet niets van mijn bezoek alhier, dat ik hem verzwegen heb, Ik ben genoodzaakt bij u om inlichtingen te komen, nadat mijn broeder, na al mijn vragen en smeeken, mij niets zeggen wil. En Wolfgang velrtelde hoe hij door Huib's brieven op de hoogte gehouden werd van de idylle die in dit huis werd afgespeeld. Onwillekeurig wendde hij zich onder het spre ken meer naar zijn tante dan naar zijn oom. Als bij elk schepsei werden ook zijn oogen aange trokken door het licht; het licht dat door de vensters naar binnen drong, maar vooral naar het licht, dat straalde uit haar lieve oogen met dien moederlijken blik. „Het spijt mij," zei ze treurig, toen Wolfgang vertelde, hoe de twee jongelui elkander eindelijk begrepen hadden, „dat wij kortzichtig waren en de kinderen zoo vrij samen lieten omgaan. Veel leed had beiden, ons allen, dan bespaard kunnen blijven. Maar en dit met een diepen zucht ik zag nooit anders dan een eigen zoon in hem en nóg! Wolfgang liad haar willen danken voor dat laatste woord, en veel zachter, dan hij ooit kon verwachten, hoorde hij haar echtgenoot antwoor den: Neen vrouw, beschuldig jezelve nu maar niet. Ik alleen ben hier de schuldige. Ik, dia wist, hoeveel je van den jongen hield, en daarom jaren lang je mijn zorg over hem niet wilde méde- dieelen. En nu tot Wolfgang gekeerd: Ik Log met de kippen van zijn buurman den sla ger Simou de Leeuw. Hij gebruikt daarbij nogal krasse strijdmiddelen en had op 12 September een van die gehate monsters, dat brutaalweg op zijn erf liep, tamelijk ruw gemanierd doodige- mept. Daarmede nam buurman echter geen ge noegen en dat het niet aangaat, zijn erf op zulke een onbehouwen wijze van ongewenscht pluim vee te zuiveren werd den 66-jarigen verdachte duidelijk uit de opgelegde straf: f10 boete of 10 dagen. Ook niet bezield! met den geest van liefdé. Een hantal jonge lieden in het door de öatuur zoo rijk gezegend edorp Schoorl, waren on Zon dagavond zeer stichtelijk ter tempel geweest, maar na afloop van die avondgodsdienstoefening was er een hunner, die zich niet gedroeg overeen komstig met het verhevene dat hem in het huis des Heeren was voorgehouden en vermeet zich een zijner broeders in den geloove een slag in het gelaat toe te brengen. Beschaamd en ver nederd liep deze getuchtigde heen, maar ver zuimde tevens niet op rechtmatige en wettelijke wijze voldoening te erlangen. Deze werd hem heden verschaft door de wetenschap dat zijn aan valler veroordeeld werd tot f15 boete of 15 dagen hechtenis. Nog een, wie de zachtmoedigheid' ontbreekt. Een gehuwde juffrouw te Grootebroek heeft liet Huib bij mijn meisjes, omdat ze altijld als broer en zusters voor elkaar geweest waren. Het liet zich aapvaukelijk aanzien, alsof alles bij het oude bleef en daarom ging ik gerust op reis. Maar ga voort, Wolfgang. Wolfgang vertelde nu van Huib's laatsten brief, waarvan de kalme toon hem meer ver schrikt had dan de meest radelooze emartuiting, hoe hij in de groote. baast naar hem was toege vlogen en hoe onnatuurlijk bezadigd en stijf hoofdig gesloten hij hem had teruggevonden. „Hij wil mij, voor wien hijl anders geen enkel geheim heeft, niets zeggen. Hij vertelt alleen, dat er een misverstand is tusschen u en hem. En ik ben zeker ook, dat hij hierin de waarheiidj spreekt, want ik zag nooit waardiger houding in een groot leed dan juist die van mijn onbe- suisden broeder. Waar u ook hem van beticht, hij moet onschuldig zijn. U, oom, die hem van kind man hebt zien worden, kunt weten dat Huib's leven onbevlekt is. Vier jaar is hij weg geweest en gedurende dien tijd heb ik hem ge kend ,en dit verzeker ik u plechtig: van zijn tijd ginds doorgebracht kan hij u rekenschap geven met opgeheven hoofd en open blik. Zoo als Huib mij onlangs schreef: hij mag een en kele keer gestruikeld zijn, gevallen is hij nooit! „Weet je dat wei zeker, Wolfgang? „Oom! Zeker? Hoe kunt u het nog vragen' Huio en ik zijn immers één. „Er is geen enkele daad, die ik hem verwijten -kan?" „Neen!" Wolfgang's toon kon niet beslister zijn. Een donkere wolk kwam op het voorhoofd van den ouden heer. lk weet niet of je spreekt uit werkelijke onkunde of uit... ridderlijkheid. In elk geval schijn je besloten te zijn je broeder te helpen, ik kan dit tiiet in je afkeuren. Ik weet echter niet of ik het geheim, dat Huib voor je verborgen 'houdt, mag openbaren. Diat zou mis schien een ondienst zijn aan 'Huibert. Neen, neen, Van Maldeghem, kwam nu zijn vrouw tusschenbeide, je weet, ik ben als plaatje kon vertoonen, voelde zeker nattigheid, toen een rijksveldwachter hem aanriep en ped- delde naarstiglijk door. Het hielp hem weinig, j want hij werd toch het kinid van de rekening. Het I kostte hem f 5 als transactie, terwijl hij heden j ook nog tot f10 boete of 10 dagen werd ver oordeeld. Een redder van de doegtrag. I Een bakkersknecht te Wognum deelde op 12 September een opstopper uit aan een kleinen en mageren harpionicaspeler uit Hoorn, die evenals hij het café van den heer Overboom bezocht. De oorzaak van de verbolgenheid des deegtrogridders is nog niet ten volle bekend, volgens den ver dachte zou de kwestie ontstaan zijn omdat de harmonica virtuoos den kastelein met zijn instru ment dreigde te slaan, waarop de broodbakker zich verplicht achtte ook 'n vorkje mee te pikken. Anderen vermeenden, dat de harmonicaman 'n glaasje had gedronken, dat naar hij beweerde, door den bakker zou worden betaald. Hoe het echter zij, de mishandeling werd bewezen ver klaard en het bakkertje veroordeeld tot f 10 boe te of .10 dagen. Drie weten moor dan één! Een tweetal jeugdige onderdanen uit het land van Sinte Reep oftewel St. Pancras, stonden heden terecht wegens mishandeling van den rijks veldwachter Visser van Koedijk. Wolfgang, ik kan maar niet die zware beschuldi ging tegen Huib begrijpen. Het is misschien be ter Wolfgang alles te zeggen, misschien kan hij hierin de waarheid ontdekken. Daarenboven, zich met een plotselinge ingeving tot haar neef wendende, hij was immers bij jou gelogeeridl te Batavia, de eerste maand van zijn verblijf in Indië Ik meen dat hij ons dikwijls daarvan ver teld heeft. Zeker tante, antwoordde Wolfgang, nu zeer verwonderd. Wat konden ze weten uit dien noodlottigen tijd. Welnu, zei de heer des huizes, naar 't scheen eensklaps vast besloten aan de hangende vermoedens een einde te maken, ik zou de eerste zijn om me te verheugen over Huib's on schuld, geheel afgescheiden van zijn plannen voor mijn dochter. Weet dan, Wolfgang, reeds gedu- durende drie jaar draag ik het vermoeden bij me, dat Huib de slaaf is van een ongeneeslijken harts tocht en, althans als een vader heb ik getreurd over den gevallene! Diepe rimpels groefden het voorhoofd van den strengen man en er was zulk een oprechte smart in zijn oogen te lezen, dat Wolfgang er door ge troffen werd en hem verlangend aanzag. Een stomme bede die terstond werd verhoord. Je weet, Wolfgang, dat Huibert's moeder den jongen een zeer groot fortuin naliet, dat ik beheerde, omdat geen directe verwanten achter bleven. Ik ben slechts verre aan Huib en» jou ver want? jullie hebt me steeds „oom" geheeten en ik heb steeds als een „vader" voor jullie ge waakt, voor Huib in het bijzonder. Toen hij zijn zeereis ondernam, bepaalde ik, dat. hij, zoo lang nij minderjarig was, slechts de helft van zijn inkomen zou ontvangen. Die som bleef voor een joagi.acnsch toch nog zeer aanzienlijk. Huib hield zich voor.geheel vrij en zonder toe zicht; ik liet hem io die meening, omdat ik wer kelijk ook g, cd vond dat hij, na een degelijke en verstandige opvoeding, leerde op eigen beenen te staan.,Uit de verte, zoover dit mogelijk was op zulk een grooten afstand, hield ik een wakendl derd, die zich ook buiten gekomen, geweldig verzette door net te vertikken om mee te loopen, en als een asthmatisch varken op den grond te laten vallen. Terwijl de veldwachters met dezen weerspannige bezig waren, werd Visscher door bovenbedoelde knapen besprongen en bekwam hij een blauw oog, terwijl hij levens gratis van een losstaand Keesfragment werd bevrijd. De twee delinquenten, heden ter terechtzitting versche nen, ontkenden alle schuld en maakten het den politierechter zoo moeilijk, dat deze van verdere bemoeiingen afzag en de zaak -verwees naar de meervoudige kamer. Succes kon niet worden gegarandeerd1. Een voormalige chauffeur van de Alkmaarsche tractortram, die op 11 Augustus te Alkmaar bij de remise aan de Vierstateu de vtouw van zeke ren Meuleveld een bloedneus had geslagen, was bij verstek veroordeeld tot f20 boete of 20 dagen Hij was tegen dit vonnis in verzet gekomen en beweerde nu, dat hij uit zelfverdediging bad. ge handeld, daar de heele familie W., van de groot vader tot de kleinkinderen toe, hem hadden aan gevallen. Alleen door zijn behendigheid had hij aan deze aanvallen weten te ontkomen. Zoowel officier als politierechter waren echter zoo hard vochtig gceen geloof aan dit verweer te hechten en werd den opposant aangezegd, dat het gewe zen vonnis zou worden bekrachtigd. - St. PANCRAS. Met sen nogal gehavend elftal, echter wel volledig, trok Vrone 1 Zondag per autobus Enkhuizen om West-Frisia 3 op eigen terreini te bekampen. Voor de rust weet de thuisclub de leiding te nemen, waaraan zij na hervatting nog een doelpunt toevoegde, zoodat een kwar tier voor het einde West-Frisia een 2—0 voor sprong heeft. Plotseling wisselt de kans en; eer het eind-signaal klinkt, heeft Vrone I de, W. F.-keeper 3 maal het nakijken gegeven, hiermee een kostbare overwinning behalend., Vrone 2 verwachtte Rood-Wit III, we! kg' club zij tot heden nog verwacht. Gelukkig; was de scheidsrechter present, zoodat het niet opkomen officieel geconstateerd kon worden. D.T.S. 1—Oudorp 1 8—1. D.T.S. had Zondag als gast Oudorp 1. D. verschijnt met een tweetal invallers, terwijl de;' gasten, zoover we weten, volledig waren. Oudorp is in deze afdeeling wel een 'der zwakste elftallen. Als begonnen is golft het,' spel eerst even heen en weer, met D'. iets. in de meerderheid. Na een kwartier spelemsi opent D. de score. Even later komt door een; blunder van den Oudorp-keeper de tweede goal. D. blijft nu sterker en nog voor de rust wordt de stand op 3—0 gebracht. Na de hervatting is de stand spoedig 40., Dan komt Oudorp even opzetten en weet de eer te redden. D. blijft kalm verder spelen. Langzaam maar zeker voeren zij den stand op, ondanks het goede werk van 'den keeper der, gasten, die eenige harde schoten van dichtbij; onschadelijk wist te maken. Als de arbiter, inrukken fluit is de stand 8—1 voor D.T.S.. Volgende week D.T.S. 1—Vrone 1. oog op hem. Stel u nu mijn schrik en zorg voor^ toen ik te weten kwam, dat Huib op één dag niet! alleen zijn achterstallige renten, die gedeponeerd] waren bij een handelshuis te Batavia, geheel op- eischte, maar zelfs door transacties beslag liet leggen op zijn inkomen voor twee jaren. Wat be duidt dit? Waarvoor kan zulk een jongmensch zulk een enorme som, bijna een fortuintje, noodig. hebben? Ik heb geinformeerd, waaraan het, geld kon besteed zijn; Huib repte er geen woord over in zijn brieven. Toeu herinnerde ik mij te Bata via een kennis te hebben uit mijn studententijd. Ik schreef dien man, den advocaat Kraayenhof. Aan zijn antwoord had ik niets. Hij schreef mijl een warmen brief over Huib, dien hij reeds scheen te kennen, en hij wenschte mij geluk met zulk een neef. Wat dat geld betrof, hij twijfelde niet of er was een goed-gebruik van gemaakt, ik moest zonder zorg zijn; Huib was zulk een allerinnemendst mensch. Een vriendschappelijk© brief, maar voor een man van zaken al zeer op pervlakkig. Kortom, de groote afstand maakte elk beslist optreden moeielijk en ik besloot op Huib's 'terugkomst te wachten. (Wiordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1926 | | pagina 1