11 NIEUWE SB
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
I
No. 151 1MTERC.TELEPH0011 se Dinsdag 21 December 1926 86 e Jaargang
BERICHT.
LMGEDIJKIR (OIRiVT
- pc S .^e» f.16. - Bedact.-PKy. J. H. «EKKB. Buree. ^o„rUSC.,ar»,u,.e
.1
beid hebben kunnen geven om te passeerenj
Twee getuigen a decharge, de eigenaar van,
de danstent en een andere vrachtrijder beves-i
tigden deze toelichting ten volle. Het werd,
echter noodig geacht, daartegenover de ver-,
bahsant te hooren en de verdere behandeling
uit te stellen tot volgende week.
Verspreidt gij geen alcoholgeuren, dan zal u
dit niet meer gebeuren.
Een met een martiale knevel gesierd losse
arbeider uit St. Pancras, gemeente Koedijk,,
had zich ter gelegenheid van de kermis in den.'
nacht van 19 op 20 September niet zoo'n beetje,
te buiten gegaan aan drankmisbruik en stond
nu terecht wegens ordeverstoring in staat van,
dronkenschap, in de localiteitvan Beers. De
man, di ethans voor een eveneens in dronken-,
scliap gepleegde wederspannigheid in de straf
gevangenis te Alkmaar vertoeft, erkende het,
feit. Hij wordt door den rijksveldwachter Vis
ser een goed man genoemd, mits hij niet onder
den invloed verkeert. De kantonrechter ver
maande hem gestrengelijk en wees hem er,
ernstig op, dat hij, alzoo voortgaande, nog eens
in de rijkswerkinrichting zal komen. Waarna,
de delinquent werd veroordeeld tot f 6.— boete.'
of 3 dagen.
Men roept va,n alle rangen: „Barbertje moet
hantgati.
Een te St. Pancras wonende kantoorhouder,
tevens bekleed met de waardigheid van wet-;
houder dezer gemeente, moest terecht staan
omdat hij een te Schoorl staand en hem in
eigendom toebehooreni perceel niet had doen
aansluiten aan de Prov. Waterleiding.
De verdachte moest dit toegeven, doch be-,
weerde dat het perceel door 'den vorigen eige
naar, den heer C. Kuiler, was doen voorzien
van deugdelijk drinkwater, scheikundig goed-,
gekeurd. De heer Kuiler, als getuige gehoord,'
bevestigd zulks en toonde aan de kantonrech-'
ter ook de schriftelijke bewijzen, dat het wa
ter reeds 16 jaar vroeger .door een parfiou,.,
liere kleine waterleiding installatie, onttrokken'
aan de Schoorlsche duinen door den schei
kundige apotheker Wanna uit Alkmaar, oene-
veris door een professor in de scheikunde
Schoorl, in orde was bevonden. Hij overleg
de ook de -scheikundige analyse, die volgens
het oordeel van prof. Schoorl het water als,
volkomen deugdelijk bestempelde. Niettemin!
werden deze resultaten door de gezondheids-,
commissie niet erkend en scheen hij geen ont
heffing van de verplichte aansluiting te kun
nen krijgen. De kantonrechter achtte dit al
les belangrijk genoeg om verdere behandeling
uit te stellen tot Vrijdag 7 Januari en alsdan te,
hooren als getuigen de directeur van het prov,
waterleidingbedrijf en den burgemeester van
Schoorl.
Een paperige gelidboete.
Een kruideniertje uit de Dorpsstraat te Ber
gen stond terecht wegens het in voorraad heb
ben van consumptie waren, die in om deugde
lijk en toestand verkeerden, o.m. kropmeel, rijst-
vlokken, macaroni, gedroogde pruimen en ro
zijnen. Het zou echter wel niet tot een straf
zaak gekomen zijn, van de 1760 geconstateer-
overtredingen, leiden slechts twee a dri ege-
vallen tot een vervolging, doch de kruidenier,
trad minder welwillend tegen den verbalisant
keurmeester op, en dit was dan ook een der
motieven, waarom hij terecht stond. De ver-'
dachte werd verdedigd door den heer mr. Ju-
del van Bergen, die in zijn pleitrede verschillen
de zwakke punten in 't proces wist aan te wij
zen en tenslotte voor zijn cliënt, tegen wiejn
het O.M. f 200.— boete of 30 dagen had ge
vorderd, vrijspraak subs, clementie conclu-,
deerde. Uitspraak 29 December.
VOOR DEN POLITIERECHTER.
De Nederlartdsche pers is van edel gehalte.
Een sterk zwaarhoorige schapenfokker van
het schilderachtige eiland Texel had jflch in
de vingers gesneden door een aangespoeld
kistje, dat fiesschen gevuld met whiskey en
meer zulk lekker spul bleek te beveatten, zich
toe te eigene. en mee naar huis te nemen. Het
slokje had echter een' minder aangename na-,
smaak ,want de Tesselaar stond heden terecht
wegens strandjutterij. Daar het gerucht gaat
dat hij 80.000 piek in een oude kous heeft,
werd hij nogal'hoog getaxeerd en tot f60.—
boete of 30 dagen veroordeeld. De man had
geen bedenkingen en tikte direct af, zoodat
de kas direct goed gespekt was. Zoo men;
zegt, had de verdachte er ook nog wel een.
slordig duitje voor over gehad, indien de zaak!'
niet. in de couranten kwam, maar als Jat zoq
is, dan kunnen we hem wel zeggen, dat de;
Nedeiiandsche pers te hoog staat om aan ge
fortuneerde verdachten bijzondere voorrech
ten te verleenen. Zegt dit voort, s.v.p.
Hum belofte geschonden.
Gewogem e.i te licht bevonden.
Ter ernstige waarschuwing aan andere voor
waardelijke veroordeelden, die deze veroor
deeling misschien niet voldoende voor oogen
houden, willen we hier mededeelen, dat ach
tereenvolgens drie voorwaardelijk..veroordeel
den met gesloten deuren terecht stonden om
dat zij óf hun bijzondere voorwaarden hadden
verwaarloosd of zich opnieuw gedurende hun
proeftijd aan strafbare feiten hadden schuldig
gemaakt. Voor een hunne.r werd :de proeftijd
met een jaar verlengd, terwijl in de twee vol
gende zaken tenuitvoerlegging van den straf
werd gelast. Een hunner heeft aan drankmis
bruik te danken dat hem gevangenisstraf werd
opgelegd wegens verzet, dat hij veroordeeld,
werd door den kantonrechter ter zake orde
verstoring, terwijl heden de voorw. straf op
hem werd toegepast. Ons dunkt, dat we de
preek hiermede wel kunnen besluiten.
Wat hajdldein z eeen lef.
Een drietal Medemblikkers stond terecht ter
zake krachtig verzet tegen de Medemblikker
politiemacht, die in den nacht van 26 op 27
September op de been vyas gebracht en die,
bestond uit een majoor der rijksveldwacht, een
rijks en een gemeenteveldwachter. Naar aan-,
leiding van een vechtpartij emt ingezetenen,
van Opperdoes, wilden de politiemannen een;
der deelnemers uit Medemblik voor wien zij;
eenige öogenblikken van afzondering en 'kalm
Dti nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BL ADt.
In verband met het Kerstfeest
zal ons volgend nummer NIET
Donderdag maar
VRIJDAG verschijnen
De Uitgever
Rechtzaken
VOOR DEN KANTONRECHTER.
De zondaar !die zijin neus laat zien, wordt min
der zwaar gestraft misschien.
Een drietal brtandweerplichtige burgers in,
Noordscharwoude stonden heden terecht we
gens verzuimde oefeningen met Je brandweer
spuit op 13 September 's avonds half zeven..
Twee hunner waren niet verschenen en wer-,
en. dus beschouwd in hun zaakje weinig be
toog te stellen. Hun werd dus leder f 4.— of
2 dagen opgelegd.
Nummer drie was echter op de zitting pre-,
sent en deelde mede dat hij zich lang had
bezig gehouden met aardappelen rooien, ter-,
wijl hij tevens beterschap beloofde. Hij werd,'
dus met een meer genadig oog geobserveerd
en kwam tot loon voor zijn deemoedige tocht
naar Canossa af met f 3. boete of 1 dag.
De zieke jongen achter de bconékar.
De telg van een woningparkbewoner had]
op verschillende tijden de school verzuimd en,
dus moest zijn pipa, die hem niet voldoende
had nagereden, er voor- opdraaien. Deze liet;
een proefballonnetje op over ziekte van den,
jongen, maar helaas was geconstateerd dat
die jongen op een van die z.g. ziekedagen,,
gezien was toen hij een handkar met inleg-
boonen vervoerde. Het is te begrijpen dat het
uitliep op een veroordeeling in casa f 3.—
boete of 3 dagen.
Wat al te heet gebakerd.
Aan een vrachtrijder uit Castricum was ten.
laste gelegd overtreding der motor- en rijwiel-,
wet. 'Hij was met zijtn gespan op den Heeren-,
weg tusschen Egmond aan den Hoef en Bak-
kum niet behoorlijk uitgeweken naar rechts
toen de bestuurder van een achterop komende
auto door signalen te kennen gaf, voorbij te.
willen gaan. In die auto bleek zich te bevinden,
een rijksveldwachter uit Vijfhuizen en deze
maakte procesverbaal tegen den vrachtrijder!
op. De vrachtrijder ontkende niet, doch be-,
weerde op die plaats met zijn zwaar beladen,
wagen, hij vervoerde een danstent, niet meer.'
te hebben kunnen uitwijken omdat dan gevaar
dreigde dat hij in den weg zou vastraken. Als
men hem nog eenige meters had laten doorrij-,
den, zou'hij op een 'beharden wegdam gelegen-
FEUILLETQN
Nacht en Nlongen
17).
„Ik zal u niet langer met mijri weeklachten1
hinderen, sir", hernam Wilmot zijn gewaar-;
wordingen bedwingende, „en verlang niets lie
ver dan u van dienst te zijn".
„Als dat waar is, Jozef", vervolgde de ban-;
kier op luchtigen toon „,help mij dan eens aam
een opgaaf van het vertrek der spoortreinen;
want ik ben niet voornemens dem< ganschen.
dag in' Southampton te blijven". i
Wilmot schelde en vroeg ie bediende om
een lijst der vertrekuren.
„Er gaat niet voor tien uur hedenavond
een sneltrein naar Londaa", zeide Walther, na;
de lijst ingezien te hebben. „Dat spijt me, want,
ik kan niet besluiten met een trein te reizen;
die eenige uren langer Jan noodig is onder
weg blijft. Wat zullen wij intusschen met onzen
ledigen tijd aanvangen? Komaan, Jozef", ging
de bankier voort, na een oogenblik zich be
dacht te hebben, „ik weet een goed plain", j
Ongeveer een uur buiten Winchester woont j
een mijner oudste schoolmakkers, Hubert Mar-;
ston. Wanneer wij met den eerstvolgende trein
naar Winchester vertrekken, kunnen wij mijjn,
ouden makker een bezoek op zijn buitengoed;
brengen; daarna op ons gemak in den „St.;
George" eten, en vervolgens met den snel-,
trein, die om half elf te Winchester is, ons,
naar Londen begeven. Hoe zoudt ge er over,
denken, Wilmot?"
Een uur later verlieten de bankier en zijn,
metgezel Southampton met den spoortrein, en,
stapten omstreeks vier uur aan het fraaie ho-;
tel „St. George" te Winchester af.
Onderweg was de vertrouwelijkheid tusschen
Henry Walther,en zijn voormaligen secretaris
aanmerkelijk toegenomen. De bankier had
hem, onder het rooken van een Manillasigaar,
verscheidene opmerkelijke voorvallen uit vroe
ge ren tijd herinnerd, en Wilmot had zijn gewe-;
zen patroon in opgewektheid niet toegegeven
Het scheen, alsof alle sombere beelden uit,
zijn gemoed waren verdwenen, terwijl de pijn-,
lijke uitdrukking van zijn gelaat en de som-,
berheid van zijn toon hadden plaats gemaakt,
voor eeu overspannen, onnatuurlijke vroolij|k-
heid, die ongetwijfeld de opmerkzaamheid van
den bankier zou getrokken hebben, indien hij.
een nauwkeuriger waarnemer ware geweest..
Bij hun aankomst te Winchester gingen de bei
de, schier even „fashionable gekleede" en zich
even beschaafd voordoende reizigers op zulk
een gemeenzamen voet met elkander om, dat
iemand, die hen niét kende, niet gemakkelijk
zou hebben kunnen zeggen, wie van beidein.
de meester en wie de voormalige dienaar was.
Een hunner bestelde in het voorhuis van,
hel hotel tegen acht uur een goeden maal
tijd; ie bagage werd uit het rijtuig, dat hen,
var, het spoorwegstation had gebracht in huis
en naar boven gedragen en de vreeindelingen
gingen lachend en pratend de stad in.
Zij wandelden de voornaamste straten der
deftige bisschopstad door en kwamen einde
lijk aan de grijze kathedraal. Voor haar
voornaam front hielden zij zich een oogenblik
op, om een oud man, die op een bank naast
het openstaande portaal zat,maar den weg tei
vragen en tevens te hooren, dat de oude man;
die de koster der hoofdkerk was, hun met
•ijit zwakke stem nariep: „willen de heeren de1
kerk niet eens zien? Zij is de moeite van een'
bezoek wel waard". De heeren schenen de
woorden van den koster niet gehoord te heb
ben en verwijderden zich zonder op de vraag
des grijsaards te antwoorden.
Zij vervolgden hun wandeling in de rich
ting van St. Gross langs een eenzaam, van
den grooten weg verwijderd veldpad, dat hen
over een zacht golvend terrein voerde dooi
den Itchin doorgesneden, die hier met tal-
looze kronkelingen zijnen loop door welige
weiden en dichte boschpaadjes van olmen en
eiken naar de zee voortzet.
„Ik verbeeld mij, dat wij, na zoo'n flinke
wandeling ,alle eer aan de schotels in den
„St. George" zullen bewijzen," sprak de heer
Walther, toen hij, na feen versche sigaar op
gestoken te hebben, met Jozef Wilmot een
tamelijk uitgestrekt boschje intrad, waar het
veldpad doorliep en dat door de Itchin na
genoeg in twee gelijke helften verdeeld werd.
In dit boschje heerschtén onder het dichte
l<'óf een liefelijke koelte en diepe stilte, die
schier onweerstaanbaar tot rusten op den be-
mosten grond uitlokten; maar de beide wande
laars hadden nog een te verren weg af te leg
gen om zich op te houden, en schenen dan
ook hun schreden te verdubbelen, teneinde
der, zoom van het boschje te bereiken, 'Jat
hen geheel aan het oog der voorbijgangers ont
trok.
HOOFDSTUK X.
HOE HENRY WALTER MET HET ETEN
OP ZIJN METGEZEL WACHTTE.
De oude koster wandelde in het voorpor
taal der kerk op en neer, toen -een der beidé
heeren die hem naar den weg naar Hubert
Marston gevraagd hadden, het kerkgebouw
naderde. De vreemdeling rookte een sigaar
en hield zijn met een gouden knop versierden
rotting in de hand.
Voor de Kerstdagen
een fijne tractatie
AJP's Kerstpudding
Puddingfabriek A. J. POLAK, Groningen
nadenken gewenscht achtten, arresteeren, doch'
zij ondervonden van deze niet alleen verzet,
maar hij werd daadwerkelijk gesteund dqor.
zijn broeder en him beider vriend. De offi
cier vorderde f 40.— boete of 40 dagen hech
tenis tegen ieder der verdachten. Daar deze
personen echter pertinent bleven ontkeninen
heeft de politie de uitspraak aangehoudentot
den volgenden dag en zal hij alsdan naar,
onze meening de zaak verwijzen naar de vol-;
tallige rechtbank.
Wat een kunst om een» kind te slaan.
Een te Grootebroek woonachtige gehuwde
juffrouw, niet van de zoetsappigste bepaald,
heeft op 1 November een 12-jarig groote brae-
kertje een flink pak slaag toegediend. Het
verfrummelde knaapje gaf hiervan een omstan
dig Maas. Met het oog op de schrale finan-,
ciën van de verdachte, wier vette jaren sinds
lang voorbij zijn, werd zij slechts tot f7.—
boete of 7 dagen veroordeeld.
Slecht beloonde ridderdiensten.
Een zeer reizig jongeling, bet verheven vak
van hulppostbode te Callantsoog uitoefende
moest heden terecht staan ter zake huisvrede-:
breuk, gepleegd in den nacht van 14 Novem-:
ber ten huize van Maarten Mooy, met wiens
aanvallige dienstbode hij dien avond op stap
was geweest. De hulppostbode had het lieve
wicht met de meeste zorg thuis gebracht, doch'
moest ontwaren, dat zij door den heer Mooy,
in /.ijn eerst eslaapje wreed gestoord, niet bij
ster" hartefijkontvangen. Om het meisje
te beschermen was hij ook de woning binnen
gestapt en had zich toen niet op de her-;
haalde vordering van baas Mooy verwijderd.
De officier vorderde f20.— boete of 20 da
gen, maar het was m etde herhaalde vorde
ring toch blijkbaar niet heelemaal in orde, daar
de politierechter hoewel met bloedend hart,
zich verplicht gevoelde, den verdachte uit ge-'
brek aan bewijs vriji te spreken.
Van gekheid werd het droeve ernst.
Een 18-jarige landbouwerspicolo te Wierin-
gen is een groot liefhebber van stoeien. Een
gevaarlijk genoegen 'evenwel, dat allicht aan-,
leiding geeft tot een werkelijk gemeende vecht
partij. Dat was ook nu het geval. Volgens de
boerenarbeider die dan heden ter zake mis
handeling terecht stond, had zijn vriend hem
bij het stoeien in zijn duim gebeten. Daarover
was li ijvertoornd geworden en had hij. zijn
vriend den volgenden dag met de steel van
een schop zoo hevig op zijn hoofd getim
merd, dat deze op den grond terecht kwam.
De slag kwam zoo 'krachtig aan dat de ge
troffene eenige dagen geneeskundig behandeld'
moest Worden. Het eenigszins wraakzuchtige
jongmensch werd veroordeeld tot f30.— boete
of 30 dagen.
„Kunt gij mij de kerk laten zien, goeie
vriend? vroeg hij den koster.
..Zijt gij niet naar Winchester park geweest,
sir?" vroeg de oude man, terwijl hij met den
'deer Walther de kerk inging.
„Neen, ik heb er mijn reisgenoot heenga»
zonden om te vragen of Mevrouw Marston
zich op haar buiten bevindt en mij kan af-'
wachten".
De heer Walther zag op zijn horloge. „Mijn
reisgenoot kan over een goed uur terug zijn.'
Halfweg St. Gross heb ik hem verlaten".
Terwijl de heer Walther aan de zijde van
den koster, blootshoofds, voortstapte, begon
hij eensklaps als een dronken man te wagge
len en viel op een nabijzijjnde bank néder, ter
wijl hij met zijn zakdoek het zweet van zijn'
voorhoofd veegde.
„Het is niets", zeide hij, „het Indisché lucht
gestel heeft mij tot alle lichamelijke inspanning
ongeschikt gemaakt. De wandeling schijnt mij1
meer vermoeid te hebben dan ik dacht."
Hénry Walther vertoefde langer Jan een
uur in de kerk.
De heer Walther keek op zijn horloge. „Ze
ven uur", riep hij, „mijn reisgenoot kon reeds
terug zijn".
„Ja, sir'", zeide ie koster. „Als hij niet ver
der Jan Winchesterpark is gegaan, zou hij
wel terug kunnen wezen".
De bankier wandelde met den ouden man
de kerk weder in, en liet zich bij wijze van
tijdkorting, nog het een en ander omtrent de
tombes en verdere gedenkteekenen door hem
verhalen totdat hij, toen het een kwartier voor
achten sloeg, zijn geduld niet langer kon be
dwingen.
(Wordt vervolgd).
