Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier Donderdag 24 Maart 1927 NO. 35 INTERO.TELCPHOON SI NIEUWE LAEEDIJKER (III KtVI Deze courant verschijnt -m. -r- 4. -ML JL> V JHL Deze courant verschijnt Dinsdag, Donderdag en Zaterdag A bonnemen tsprij s per 3 maanden f 1.15. Hedact.-Uitg. J. H. HKIZER. - Bureel Noordscharwoude Advertentiën van 1-5 regels 7^ cent, elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte Brieven rechtstreeks aan den Uitgever ring openbaar maakt, dat Zuid-Slavic zich op oen inval in Albanië voorbereidt, dan kan dat weinig anders beteekenen, dan dat dit Balkaarijk Italië voor wil zijn. Het verdirag, dat Italië met Nadruk verbodeni. Albanië sloot, was waarschuwing genoeg. En de j latere gebeurtenissen in Albanië hebben getoond;. Het is duidelijk, dat de spanning op den Balkan I 4at Zuid"Slavië met zijn protest tegen dit ver een gevaarlijke hoogte begint te bereiken. De Iuet 200 geheel ongelijk had. Blijkbaar JTi. nirmlri TfolJA t a ratificatie door Italië van het verdrag van PPa rijs, waartegen de Sovjet-regeering nu geprettes teerd heeft, was een duidelijk teeken. waar zij op het streven van Italië wees om zich zelfs i ten koste van Ruslands vriendschap den steun 1 van Roemenië op den Balkan te verzekeren. j Bil dt? klacht van Italië bij' de Britsche reg'ee- ring over de toebereidselen zan Zuid-Slavië doet reeds denken aan een voorafgaande verontschul- J diging voor den daad, waarop Mussolini's re- maakt Italió zioh gereed zijn expansie-politiek meer werkdadiger vorm te geven en de .Wjest- lcust van den Balkan te bezetten. Maar een der gelijke daad, die zijtn streven naar de Airia- tisehe zee voor goed den pas zou afsnijden, kan Zuid-Slavië niet werkeloos aanzien. En het zou daarom niet onmogelijk zijtn, dat Albanië toebe reidde. Het moet een ongelijke strijd worden welke Allerheerlijkst is het nu in de natuur, de lente heeft zijn intrede gedaan, reeds stooft het warme zonnetje moeder aarde, wekt nieuw leven. Reeds ■ziet men hier en daar het jonge vee in de, weide, de jonge lammeren huppelen en alls zegt ons, dat t'de nieuwe, mooie heerlijke lente is aangebroken. De rieten hekken staan er weer, reeds zijn vele vroege aardappelen geplant. Het is alle jaren nieuw en toch zoo gewoon, vol moed en lust gaat men naar den akker, plant en zaait met de hoop op welgelukken in 't hart. Zouden er niet velen zijn, die met zorg vervuld U^Ö^'Ö vvvz UC11 uaa-u, waarop MUSSOllM .3 l'e- l llWi6 W1J **«->«• idWH j r1 geering zint en zou doen vreezen, dat een <y«- i )v ten' wanneer niet derden zich met den strijd j :i<' a'gcloopen week, we waren a wèlddadig conflict op het uitbreken staat en het ,eai'}«en. F,o op een dergelijke bemoeienis schijnt *ert no£ voi goeden moed. De nutttnAm rn i t VOOrlftöni.O' 11 It1! vpaI l/oni- T?«.n.nln«d .1 Pl'OOl BT1 tnfh lrnnvïfln Azi gevaar van een nieuwen Europeeschen oorlog dreigt. .Want het was de spanning op Jen Bal- I kan, en het conflict, waarin zij uitbrak, die den wereldoorlog van 1914 ontketende. En het is 1 nauwelijks denkbaar, dat het nieuwe conflict, waarin de spanning van het oogenblik een uit weg zou vinden zich tot de onmiddellijke erbij betrokkenen zou bepalen. Het zijn slechts ten deele nieuwe spelters, die gereed schijnen het tweede bedrijf van dit Bal kan-drama op te voeren. Wiant liet is feitelijk hetzelfde drama, zij hel in sterk gewijzigden vorm. Het was het opdringen van Zuid-Slavië naar de Adriatische Zee, het zoeken van een uitweg van den Slavischen Balkan naar zee, waar tegen de.expansie-politiek van de Donaumonarchie aan- i>otste. Fin in deze botsing kwam het conflict tot. uiting van het streven der Balkan-volken naar volledige zeggingjschap over dit schierei land eu de poging der groote mogjendheden om zioh over dien Balkan en zijn volken do neer- schappij te verzekeren. Thans is hel Italië, dat de erfenis der Donau monarchie overnemende, naar de heerschappij over den .Westelijken Balkan streeft en daarbij!, even als vroeger de Donau-monarohie, allereerst op Zuid-Slavië stuit. Het is een zelfde strijd, maar Zuid-Slavië strijdt dien onder veel ongunstiger voorwaarden. De vervanging van Oostenrijk-Hon- garijë door Italië is niet het eenige, niet het groote verschil. Rutland's machteloosheid en de nieuwe oriëntatie der Russische politiek, die van de totale wijziging in den Russischen regeeringjs- vorm en de mentaliteit van het offioiëele Rus land het gevolg was, heeft Rusland als factor van beteekenis uit den Balkan-politiek uitgescha keld. En wanneer Zuid-Slavië thans den weg naar de Adriatische Zee en de heerschappij over den Westelijken Balkan zoekt, dan doet het dit in geen enkel opzicht als mandataris van Rus land en van het Pan-Slavisme, maar uit eigen kracht en neiging en als zelfstandig' vertegen woordiger van een politiek, die nog slechts flauwe Pan-Slavistische accenten vertoont. Maar daarmee heeft het ook een belangrijk deel der kracht verspeeld waarover het in 1914 beschikken kon. Zelf moge het sterker gewor den zijn, zijn positie is ongetwijfeld zwakker geworden. Voor den vrede in Europa is ie toe stand daardoor minder gevaarlijk geworden. Wan neer het waar mocht zijn, wat Mussolini's regee- FEUILLETON Nacht en Morgen beslissing daarom niet lang op zich kan laten '/-aa'cj1 en planten? 't Ging zoo bitter slecht in allen vóór 14 da- r - - -1 aanvoeren waren voorloopig niet veel kans. Engeland zoekt de Kro°l cn toch konden de prijzen wat omhoog vriendschap van Italië en zal het de kusten van £aan- Zou er voor de nog aanwezigen voorraad de Adriatische zee wel gunnen, wanneer het daar- cen goeden prijs te maken zijn? 't Ware zoo tc- voor de steun in het nabije Oosten krijgt. Van de 'wenschen geweest, inzonderheid voor de houders an acre groote mogendheden is alleen Frankrijk onde ronze koolmenschen. Natuurlijk voor de taai- voluoende bij den toestand op den Balkan gein- sten ondei' hen kan er nog zeer wel eens een teresseeru om aan den strijd deel te nemen. Maar vleugje komen, maar 't eindresultaat blijft globaal u.i i onbevredigend. De marktstemming is heden al heel erg gedrukt, ue gtoöte kooplui klaagden reeds, toen de prijzen nog goed waren, over gebrek' aan orders. Vrij plotseling bleven deze en nog wel gelijktijdig uit verschillende landen uit. Met als gevolg een scher pe piijsdaling. De aanvoeren zijn nu niet groot, en dat is be grijpelijk, wie goede kool heeft, wil het nog eens ■afwachten. Misschien brengt April nog een kansje. In de afgeloopen week kwam mij een zeer merk waardig artikel onder 't oog in het Belgisch blad, liet Laatste Nieuws, 't Is maar een kort berichtje en handelt over de reclame. Inzonderheid te Broek i het vaste land van Europa dienen te beperken het zal dun strijd waarschijnlijk wel niet wagen, omdat het er zijn machtspositie op het vasteland mee op het spel zet. De kleine Enten te, zou zich ten behoeve van Zuid-Slavië moeten inspannen. Maar Mussolini is zoo voorzichtig gtew'eest Roe menië door den vriendsohapsdaad ten zijnen be hoeve van Zuid-Slavië moeben inspannen. Maar Mussolini is zoo voorzichtig geweest Roemenië door den vrie.ridsehapsdaad ten zijnen behoeve als t ware bij voorbaat buiten gevecht te stellen. En zonder Roemenië zuilen ook de andere kleine Entente staten zich wel niet in den strijd mengen. Deze vereenzaamde positie van Zuid-Slavië kan wellicht Europa voor een nieuwen Europeeschen oorlog bewaren. Maar geheel gerust kan men er niet op zijn. De spanning op den Balkan is trouwens niet het eenige gevaar, dat dreigt. De successen ;ler Kantonneezen maken den toestand in het verre Oosten steeds dreigender. De val van Sjanghai en daarmee het terugtrekken der Noordelijken uit het Jang-tsedal lijkt steeds -waarschijnlijker. Maar dat zal ongetwijfeld een meer agressieve houding der Kantonneezen tegenover de vreemde mogendheden, Engeland in de eerste plaats, tenge volge hebben. Bovendien is het niet waarschijn- lijk, dat de Kantonneezen de Noordelijken rustig j in het bezit van het overige China zullen laten, j En hoe verder hun macht zich naar het Noorden I gaat uitstrekken, des te inniger raakt Japan bij den strijd betrokken. Komt geheel China in hun macht, dan wordt de verhouding van China tot j het buitenland onvermijdelijk een andere. En de gevolgen van deze wijziging in de verhoudingen, die ook de onderlinge verhoudingen der mogend- i heden zullen beïnvloeden, zijn nog moeilijk te overzien, leder oogenblik kan hier een conflict uitbreken, dat de ernstigste gevolgen kan hebben. I Het verre Oosten, de Balkan, het, Oostzee-ge- bied, Midden-Europa en ook nog d© Rijnstreek, over welks toestand de Duitschers zich nog wei- nig tevreden toonen, het zijn alle nog gebieden, De Engelsche vruchtenhandelaarsbond zegt in waar een ernstige brand ieder oogenblik kan uit- djn Jaarverslag, dat een bedrag van 40.000 pond breken. Is het wonder, dat Europa, op zijn hoede sterling (7 millioen frank), hetwelk aan zijn ad- g. heeft gehad, dat het,publiek 2 millioen pd. st meer aan vruchten heeft uitgegeven in 1926 dan in het daaraan voorafgegane jaar. In 1026 besteedde het 34789.249 pd. st. aan versch fruit bijkans 2 millioen meer dan in '25 cn biina 3 millioen meer dan in 1924. De groot ste t oeneming in het verbruik betrof appelen. Hier aan werd in 1926 voor 9.581.921 ingevoerd, in '25 voor 7.541.961 pd. st. De toeneming in het gebruik bedroeg 2.294.830 centenaars (1 Engelsche cen tenaar is 453.6 K.G.j ..Ik geloof niet." zeide de voorzitteer van den bond. ,,dat de handelswereld op een mooier voor beeld van den ontzaglijken invloed van reclame kan wijzen dan dit. Het heeft den bond verleden jaar 40.000 pd. st. gekost om te zeggen „Eet rneeï frui'. maar de uitkomsten toonen dat deze uit gaaf honderdvoud gerechtvaardigd was. „De industrieele toestand van het land in de drie laatste jaren zou voor den fruithandel zonder aan houdend adverteeren in de veelgelezen dagbladen rampspoedig geweest zijn." Uit dit bericht blijkt, dat voornamelijk de re clame voor fruit in Engeland succes had. Meer en meeer blijkt hel, dat men maar niet plompverloren voor elk willekeurig artikel een reclame-veldtocht beginnen kan. Vooraf diene men terdege toe te zien of er eenige kans op bestaat, dat het artikel er bij dat bepaalde volk „in zal gaan." Kool zouden we zoo meenen, is in massa in Engeland niet te plaatsen. Fruit en fijne groenten beloven meer. In Duitschland is men thans ook aan het recla me maken gegaan, waarlijk men is in ons land heusch de eerste en eenige niet, die voor land- en tuinbouwproducten dit noodige werk verricht. Aan de stands in de Duitsche hallen vindt ge thans bijna overal „Eet tomaten" en nog veel meer verbreid „Eet meer vruchten en je blijft gezond." Voor onze koolreclame zullen we ons meer tot rnen blijkbaar op dit gebied nog wat aan de be houdenden kant, in de „Vrije Westfries" moét gestaan hebben, "in een berichtdje over de houding van Groentencultuur te dezen opzichte: „reclame op een koopje". Wij staan in dat opzicht niet in een goeden reuk, ook in 't buitenland niet, nog altijd stelt men zich de Nederlander voor met lange pijp, op klom pen en zijden pet op 't hoofd. Zuinig, klein van opvatting, op 't krenterige af. Dat beeld is natuur lijk glad en al mis, we weten wel beter. Maar om op de reclame terug te komen, men heeft te Broek gevraagd 0111 resultaten. Of die aan- wijsbaai waren. Uit het feit, dat in Nederland niemand in staat is, dit resultaat met cijfers vast te leggen, leidt men af, 't geeft toch zoo ongeveer niets of maar 'n schijntje. En nu treft het wel, dat in dat berichtte in het „Laatste Nieuws" sprake is van Engeland, juist het land waar onze reclame niet zo" oheel juist het land waar onze reclame niet zuo heel vee! resultaat had, tenminste niet voor kool. We laten het hie rin zijn geheel volgen: De waarde van adverteeren. blijft, zijn vertef.tie-veldtocht ten koste gelegd is, ten gevol- 51-) Toen Herr von Wolterschocker tegen midder nacht opstond om afscheid te nemen, had hij even te voren twee door den bankier ten zijnen name geschreven assignatiën, ieder groot vijfhon- deid pond en betaalbaar ten kantore van de fir ma Walter en Burham in zijn onooglijke bruinlede- ren brieventasch geborgen. „Zijt ge voornemens mijn assignatiën zelf in St. Gundolph-lane te gaan ontvangen?" vroeg de heeer Walter. „Ja." antwoordde de clown. „Doe mij dan het genoegen om eerst uw klee deren een weinig te vernieuwen", zeide de ban kier, een dozijn guinjes uit zijn beurs nemende en hem die overhandigende. „Gij kunt verzekerd zijn," hernam de clown, de guinjes in zijn zak stekende, „dat gij door uw ouden kameraad niet gecompromitteerd zult wor den en er op het toilet van den vertooner uwer bons niets tc zeggen zal zijn." Heir von Wolterschocker stond op den drem pel van het vertrek, toen hij, zich weder omkeeren- de, zijn hand op den schouder van den bankier leg de en hem in het oor fluisterde: „Gij hebt het wel met mij gemaakt, mijn waarde. Uwe beide assig natiën zijn een schoon, een vorstelijk begin. Maar de bedoeling is toch immers niet, dat zij als het begin, het midden en het einde moeten beschouwd worden. Zie mij, bid ik u, niet zoo norsch aan, mijnheer Walter en brom niet tusschen de tanden van ondankbaarheid. Ik ben de eerste om te er- j ongehuwd heer bewoond werd. Ik geloof stellig, kennen, dat ge magnifiek gehandeld hebt. Maar ik o f die plaats zou u zeer bevallen." wenschte mij slechts te verzekeren, dat de weg j „Wat vraagt men er voor?" hernam de majoor, lot uw vriendenhart en uwe kas mij niet finaal j „Mogelijk komt de prijs u wat hoog." antwoord- afgesneden zal zijn, ingeval ik nog eens over een de de waard, onwillekeurig zijn oog op het kale bagatel mocht willen beschikken." gewaad van den majoor latende vallen. „Ik meen. „Wat wilt ge toch?" riep de bankier, bleek van dat ei achthonderd pond voor gevraagd wordt." woeac. „Gij weet wel, dat ik u in den nood niet j „Kon ik iets krijgen, dat volkomen naar mijn zon laten versmachten. Maar vooreerst zijt gij, I rin was, dan zou ik op geen honderd pond zien," dunk: mij, geholpen.J zeide majoor Vernon, niet weinig verheugd, dat „Tuist mijn vriend, vooreerst ben ik schitterend er zich zulk een voortreffelijke gelegenheid voor geholpen. Goeden nacht, mijnheer Walter!" j hem opdeed om zich te vestigen tusschen de Ab- Henry Walter liet zijn gast zelf uit en bleef dey en de Jocelyns Rock, wier bewoners hij voortaan niet uit het oog wenschte te verliezen. „Ik wil dadelijk werk maken van de zaak. Bij wien is Woodbine-cottage te bevragen?" „Bij den notaris Grogson hier in het dorp, heer majoor." Terstond na het ontbijt ging Vernon het buisje bezichtigen, en dit stond hem zoo goed aan, dat zaken te Lisford en in den omtrek wenschte af hij zicht erstond naar den notaris begaf, om over te doen. J <len aankoop te onderhandelen. Hij zou Woodbine- Ik zou wel lust hebben, om mij in de nabij- cottage liefst gehuurd hebben en verklaarde zich heid van de Abbey of van Shomcliffe metterwoon zelfs tot het betalen van een hooge huur bereid; vpetio-pn 7J-IHp hii tnt dg doch de notaris zeide hem, dat de eigenaar niet nog lang, in gedachten verzonken, in zijn kabinet zium. HOOFDSTUK XXVI. DE OOM DER DRENKELING. De majoor Vernon besloot zijn vertrek naar Londen tot het te gelde maken der assignatiën een dag uit te stellen, daar hij nog eenige dringende te vestigen," zeide hij tot den waard uit Kroon," toen deze hem den volgenden morgen zijn ontbijt binnenbracht. „Staat er in den omtrek niets leeg geschikt voor een oud-gediende met een middelmatig inkomen." De hospes bedacht zich een oogenblik, „Ik ge loof, heer majoor," zeide hij, "dat ik iets weet, hetwelk u zou lijken. Een half uur van de Abdey naar d< zijde van Shorncliffe, is, een weinig land- gezind was om het te verhuren, maar het wel tot een zeer matigen prijs wilde afstaan. Men werd het spoedig over den koopprijs eens, die op zevenhonderd en vijftig pond werd vastgesteld, van welk bedrag de majoor uit eigen beweging beloof de, reeds na verloop van weinige dagen, drie vierde gedeelten aan den notaris ter hand te zullen stellen, daar hij het plaatsje onmiddellijk wenschte te be- waarts, op een allerfraaist gelegen punt, een tame- trekken. lijk ruim en net gemeubileerd huisje te koop. Het voorkomen van den kooper had den notaris Woodbine-cottage geheeten, dat jarenlang door een aanvankelijk eenig wantrouwen aangaande zijn so- i Een volgende maal hoop ik eens wat mee te deeien over Duitsche markttoestanden en hoe het „Berliner Tageblatt" oordeelt over den Nederland- schen tuinobuw. Er gaat een golf van protectionisme door Duitsch land. RJen wil zich geheel onafhankelijk maken van ons land. Het zal spannen, als we over 2 jaar opnieuw met de Duitschers hebben te onderhandelen. Dat blijkt uit alles. i OLYMPISCHE SPELEN 1928. Ben'it mi iig van Attache's. Overeenkomstig de reglementen van het- In ternationaal Olympisch Comité werd door het Comité 1928 benoemd tot attaché voor Turkije, de heer Fouad Nebii Bey, vice-consul van Tur kije te Amsterdam (Vossiusstraat 18) en tot atta ché voor Zwitserland, de heer Alf. Zeiler te Am sterdam (Koninginneweg 143). De djeelDfemtpide landen. 1 Het Comité 1928 ontving mededeeling van het f'anadëescn Olympisch Comité, volgens hetwelk uit Canada op telnminste 80 deelnemers gerekend kan woroen en het Noorweegsoh Olympisch Co mité berichtte, dat Noorwegen, behalve de voet ballers en gymnasten circa 60 deelnemers af vaardigen zal. liditcit ingeboezemd en hem het voornemen doen opvatten bij den heer Walter, den ouden vriend en vermoedelijken beschermer van den majoor, in lichtingen omtrent hem in te winnen, maar de aan bieding van dezen, om terstond drie vierden der koopsom te storten, hield hem daarvan terug. Het was drie uur toen de majoor „de Kroon" verliet en op nieuw den weg naar Shorncliffe in sloeg niet om Woodbine-cottage, met welks aan koop hij bizogder in zijn schik was, opnieuw tc bezoeken, maar op Jocelyns Rock een gesprek met Melwood te hebben. Het pleitte niet slechts voor zijne voortvarendheid, maar ook voor de in- genomenheid, waarmede hij zijn industrie uitoefen de, dat de man, ofschoon pas een rijke goudmijn ontgonnen hebbende, niet verzuimde het terrein eener atideie op te nemen, die na een gering tijds verloop wellicht even aanzienlijke voordeelen zou kunnen afwerpen. Melwood was, meende hij, thans ■nog geheel ender den invloed van zijn lotgevallen Van het begin zijner misdadige loopbaan af had de clown zich ir vooral op toegelegd om de zwakke zijden zijner medemenschen te bestudeeren en de door hen begane misstappen en geheime afdwalini gen uit te vorschen ten einde zoowel op de eene als op de andere zijn speculatiën te bouwen. En hij had in deze droevige studie een bedrevenheid verworven, die aan het ongelooflijke grensde. Hij hacl geen lijtuig genomen, deels omdat hij, in alles even geheimzinnig, voor den waard in „de Kroon" niet wilde weten, waar hij heen ging, deels omdat hij den omtrek van zijn aanstaand ver blijf nauwkeurig in oogenschouw wenschte te ne men. Omstreeks half zes bereikte hij Het huis, dat Humphrey bewoonde. (Wordt vervolgd.)!

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1927 | | pagina 1