Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
Donderdag 24 Maart 1927
NO. 35 INTERO.TELCPHOON SI
NIEUWE
LAEEDIJKER (III KtVI
Deze courant verschijnt -m. -r- 4. -ML JL> V JHL
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag
A bonnemen tsprij s
per 3 maanden f 1.15.
Hedact.-Uitg. J. H. HKIZER. - Bureel Noordscharwoude
Advertentiën van 1-5 regels 7^
cent, elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever
ring openbaar maakt, dat Zuid-Slavic zich op
oen inval in Albanië voorbereidt, dan kan dat
weinig anders beteekenen, dan dat dit Balkaarijk
Italië voor wil zijn. Het verdirag, dat Italië met
Nadruk verbodeni. Albanië sloot, was waarschuwing genoeg. En de
j latere gebeurtenissen in Albanië hebben getoond;.
Het is duidelijk, dat de spanning op den Balkan I 4at Zuid"Slavië met zijn protest tegen dit ver
een gevaarlijke hoogte begint te bereiken. De Iuet 200 geheel ongelijk had. Blijkbaar
JTi. nirmlri TfolJA t a
ratificatie door Italië van het verdrag van PPa
rijs, waartegen de Sovjet-regeering nu geprettes
teerd heeft, was een duidelijk teeken. waar zij
op het streven van Italië wees om zich zelfs i
ten koste van Ruslands vriendschap den steun 1
van Roemenië op den Balkan te verzekeren. j
Bil dt? klacht van Italië bij' de Britsche reg'ee-
ring over de toebereidselen zan Zuid-Slavië doet
reeds denken aan een voorafgaande verontschul- J
diging voor den daad, waarop Mussolini's re-
maakt Italió zioh gereed zijn expansie-politiek
meer werkdadiger vorm te geven en de .Wjest-
lcust van den Balkan te bezetten. Maar een der
gelijke daad, die zijtn streven naar de Airia-
tisehe zee voor goed den pas zou afsnijden, kan
Zuid-Slavië niet werkeloos aanzien. En het zou
daarom niet onmogelijk zijtn, dat Albanië toebe
reidde.
Het moet een ongelijke strijd worden welke
Allerheerlijkst is het nu in de natuur, de lente
heeft zijn intrede gedaan, reeds stooft het warme
zonnetje moeder aarde, wekt nieuw leven. Reeds
■ziet men hier en daar het jonge vee in de, weide,
de jonge lammeren huppelen en alls zegt ons, dat
t'de nieuwe, mooie heerlijke lente is aangebroken.
De rieten hekken staan er weer, reeds zijn
vele vroege aardappelen geplant. Het is alle jaren
nieuw en toch zoo gewoon, vol moed en lust
gaat men naar den akker, plant en zaait met de
hoop op welgelukken in 't hart.
Zouden er niet velen zijn, die met zorg vervuld
U^Ö^'Ö vvvz UC11 uaa-u, waarop MUSSOllM .3 l'e- l llWi6 W1J **«->«• idWH j r1
geering zint en zou doen vreezen, dat een <y«- i )v ten' wanneer niet derden zich met den strijd j :i<' a'gcloopen week, we waren a
wèlddadig conflict op het uitbreken staat en het ,eai'}«en. F,o op een dergelijke bemoeienis schijnt *ert no£ voi goeden moed. De
nutttnAm rn i t VOOrlftöni.O' 11 It1! vpaI l/oni- T?«.n.nln«d .1 Pl'OOl BT1 tnfh lrnnvïfln Azi
gevaar van een nieuwen Europeeschen oorlog
dreigt. .Want het was de spanning op Jen Bal- I
kan, en het conflict, waarin zij uitbrak, die den
wereldoorlog van 1914 ontketende. En het is 1
nauwelijks denkbaar, dat het nieuwe conflict,
waarin de spanning van het oogenblik een uit
weg zou vinden zich tot de onmiddellijke erbij
betrokkenen zou bepalen.
Het zijn slechts ten deele nieuwe spelters, die
gereed schijnen het tweede bedrijf van dit Bal
kan-drama op te voeren. Wiant liet is feitelijk
hetzelfde drama, zij hel in sterk gewijzigden
vorm.
Het was het opdringen van Zuid-Slavië naar
de Adriatische Zee, het zoeken van een uitweg
van den Slavischen Balkan naar zee, waar tegen
de.expansie-politiek van de Donaumonarchie aan-
i>otste. Fin in deze botsing kwam het conflict
tot. uiting van het streven der Balkan-volken
naar volledige zeggingjschap over dit schierei
land eu de poging der groote mogjendheden om
zioh over dien Balkan en zijn volken do neer-
schappij te verzekeren.
Thans is hel Italië, dat de erfenis der Donau
monarchie overnemende, naar de heerschappij over
den .Westelijken Balkan streeft en daarbij!, even
als vroeger de Donau-monarohie, allereerst op
Zuid-Slavië stuit. Het is een zelfde strijd, maar
Zuid-Slavië strijdt dien onder veel ongunstiger
voorwaarden. De vervanging van Oostenrijk-Hon-
garijë door Italië is niet het eenige, niet het
groote verschil. Rutland's machteloosheid en de
nieuwe oriëntatie der Russische politiek, die van
de totale wijziging in den Russischen regeeringjs-
vorm en de mentaliteit van het offioiëele Rus
land het gevolg was, heeft Rusland als factor
van beteekenis uit den Balkan-politiek uitgescha
keld. En wanneer Zuid-Slavië thans den weg
naar de Adriatische Zee en de heerschappij over
den Westelijken Balkan zoekt, dan doet het dit
in geen enkel opzicht als mandataris van Rus
land en van het Pan-Slavisme, maar uit eigen
kracht en neiging en als zelfstandig' vertegen
woordiger van een politiek, die nog slechts
flauwe Pan-Slavistische accenten vertoont.
Maar daarmee heeft het ook een belangrijk
deel der kracht verspeeld waarover het in 1914
beschikken kon. Zelf moge het sterker gewor
den zijn, zijn positie is ongetwijfeld zwakker
geworden. Voor den vrede in Europa is ie toe
stand daardoor minder gevaarlijk geworden. Wan
neer het waar mocht zijn, wat Mussolini's regee-
FEUILLETON
Nacht en Morgen
beslissing daarom niet lang op zich kan laten '/-aa'cj1 en planten? 't Ging zoo bitter slecht in
allen vóór 14 da-
r - - -1 aanvoeren waren
voorloopig niet veel kans. Engeland zoekt de Kro°l cn toch konden de prijzen wat omhoog
vriendschap van Italië en zal het de kusten van £aan- Zou er voor de nog aanwezigen voorraad
de Adriatische zee wel gunnen, wanneer het daar- cen goeden prijs te maken zijn? 't Ware zoo tc-
voor de steun in het nabije Oosten krijgt. Van de 'wenschen geweest, inzonderheid voor de houders
an acre groote mogendheden is alleen Frankrijk onde ronze koolmenschen. Natuurlijk voor de taai-
voluoende bij den toestand op den Balkan gein- sten ondei' hen kan er nog zeer wel eens een
teresseeru om aan den strijd deel te nemen. Maar vleugje komen, maar 't eindresultaat blijft globaal
u.i i onbevredigend.
De marktstemming is heden al heel erg gedrukt,
ue gtoöte kooplui klaagden reeds, toen de prijzen
nog goed waren, over gebrek' aan orders. Vrij
plotseling bleven deze en nog wel gelijktijdig uit
verschillende landen uit. Met als gevolg een scher
pe piijsdaling.
De aanvoeren zijn nu niet groot, en dat is be
grijpelijk, wie goede kool heeft, wil het nog eens
■afwachten. Misschien brengt April nog een kansje.
In de afgeloopen week kwam mij een zeer merk
waardig artikel onder 't oog in het Belgisch blad,
liet Laatste Nieuws, 't Is maar een kort berichtje
en handelt over de reclame. Inzonderheid te Broek i het vaste land van Europa dienen te beperken
het zal dun strijd waarschijnlijk wel niet wagen,
omdat het er zijn machtspositie op het vasteland
mee op het spel zet. De kleine Enten te, zou zich
ten behoeve van Zuid-Slavië moeten inspannen.
Maar Mussolini is zoo voorzichtig gtew'eest Roe
menië door den vriendsohapsdaad ten zijnen be
hoeve van Zuid-Slavië moeben inspannen. Maar
Mussolini is zoo voorzichtig geweest Roemenië
door den vrie.ridsehapsdaad ten zijnen behoeve als
t ware bij voorbaat buiten gevecht te stellen.
En zonder Roemenië zuilen ook de andere kleine
Entente staten zich wel niet in den strijd mengen.
Deze vereenzaamde positie van Zuid-Slavië kan
wellicht Europa voor een nieuwen Europeeschen
oorlog bewaren. Maar geheel gerust kan men er
niet op zijn.
De spanning op den Balkan is trouwens niet
het eenige gevaar, dat dreigt. De successen ;ler
Kantonneezen maken den toestand in het verre
Oosten steeds dreigender. De val van Sjanghai en
daarmee het terugtrekken der Noordelijken uit
het Jang-tsedal lijkt steeds -waarschijnlijker.
Maar dat zal ongetwijfeld een meer agressieve
houding der Kantonneezen tegenover de vreemde
mogendheden, Engeland in de eerste plaats, tenge
volge hebben. Bovendien is het niet waarschijn-
lijk, dat de Kantonneezen de Noordelijken rustig j
in het bezit van het overige China zullen laten, j
En hoe verder hun macht zich naar het Noorden I
gaat uitstrekken, des te inniger raakt Japan bij
den strijd betrokken. Komt geheel China in hun
macht, dan wordt de verhouding van China tot j
het buitenland onvermijdelijk een andere. En de
gevolgen van deze wijziging in de verhoudingen,
die ook de onderlinge verhoudingen der mogend- i
heden zullen beïnvloeden, zijn nog moeilijk te
overzien, leder oogenblik kan hier een conflict
uitbreken, dat de ernstigste gevolgen kan hebben. I
Het verre Oosten, de Balkan, het, Oostzee-ge-
bied, Midden-Europa en ook nog d© Rijnstreek,
over welks toestand de Duitschers zich nog wei-
nig tevreden toonen, het zijn alle nog gebieden, De Engelsche vruchtenhandelaarsbond zegt in
waar een ernstige brand ieder oogenblik kan uit- djn Jaarverslag, dat een bedrag van 40.000 pond
breken. Is het wonder, dat Europa, op zijn hoede sterling (7 millioen frank), hetwelk aan zijn ad-
g. heeft gehad, dat het,publiek 2 millioen pd. st
meer aan vruchten heeft uitgegeven in 1926 dan in
het daaraan voorafgegane jaar.
In 1026 besteedde het 34789.249 pd. st. aan
versch fruit bijkans 2 millioen meer dan in '25
cn biina 3 millioen meer dan in 1924. De groot
ste t oeneming in het verbruik betrof appelen. Hier
aan werd in 1926 voor 9.581.921 ingevoerd, in '25
voor 7.541.961 pd. st. De toeneming in het gebruik
bedroeg 2.294.830 centenaars (1 Engelsche cen
tenaar is 453.6 K.G.j
..Ik geloof niet." zeide de voorzitteer van den
bond. ,,dat de handelswereld op een mooier voor
beeld van den ontzaglijken invloed van reclame kan
wijzen dan dit. Het heeft den bond verleden jaar
40.000 pd. st. gekost om te zeggen „Eet rneeï
frui'. maar de uitkomsten toonen dat deze uit
gaaf honderdvoud gerechtvaardigd was.
„De industrieele toestand van het land in de drie
laatste jaren zou voor den fruithandel zonder aan
houdend adverteeren in de veelgelezen dagbladen
rampspoedig geweest zijn."
Uit dit bericht blijkt, dat voornamelijk de re
clame voor fruit in Engeland succes had. Meer en
meeer blijkt hel, dat men maar niet plompverloren
voor elk willekeurig artikel een reclame-veldtocht
beginnen kan. Vooraf diene men terdege toe te
zien of er eenige kans op bestaat, dat het artikel
er bij dat bepaalde volk „in zal gaan."
Kool zouden we zoo meenen, is in massa in
Engeland niet te plaatsen. Fruit en fijne groenten
beloven meer.
In Duitschland is men thans ook aan het recla
me maken gegaan, waarlijk men is in ons land
heusch de eerste en eenige niet, die voor land- en
tuinbouwproducten dit noodige werk verricht.
Aan de stands in de Duitsche hallen vindt ge
thans bijna overal „Eet tomaten" en nog veel meer
verbreid „Eet meer vruchten en je blijft gezond."
Voor onze koolreclame zullen we ons meer tot
rnen blijkbaar op dit gebied nog wat aan de be
houdenden kant, in de „Vrije Westfries" moét
gestaan hebben, "in een berichtdje over de houding
van Groentencultuur te dezen opzichte: „reclame
op een koopje".
Wij staan in dat opzicht niet in een goeden
reuk, ook in 't buitenland niet, nog altijd stelt men
zich de Nederlander voor met lange pijp, op klom
pen en zijden pet op 't hoofd. Zuinig, klein van
opvatting, op 't krenterige af. Dat beeld is natuur
lijk glad en al mis, we weten wel beter.
Maar om op de reclame terug te komen, men
heeft te Broek gevraagd 0111 resultaten. Of die aan-
wijsbaai waren. Uit het feit, dat in Nederland
niemand in staat is, dit resultaat met cijfers vast
te leggen, leidt men af, 't geeft toch zoo ongeveer
niets of maar 'n schijntje.
En nu treft het wel, dat in dat berichtte in
het „Laatste Nieuws" sprake is van Engeland,
juist het land waar onze reclame niet zo" oheel
juist het land waar onze reclame niet zuo heel
vee! resultaat had, tenminste niet voor kool.
We laten het hie rin zijn geheel volgen:
De waarde van adverteeren.
blijft,
zijn
vertef.tie-veldtocht ten koste gelegd is, ten gevol-
51-)
Toen Herr von Wolterschocker tegen midder
nacht opstond om afscheid te nemen, had hij
even te voren twee door den bankier ten zijnen
name geschreven assignatiën, ieder groot vijfhon-
deid pond en betaalbaar ten kantore van de fir
ma Walter en Burham in zijn onooglijke bruinlede-
ren brieventasch geborgen.
„Zijt ge voornemens mijn assignatiën zelf in
St. Gundolph-lane te gaan ontvangen?" vroeg de
heeer Walter.
„Ja." antwoordde de clown.
„Doe mij dan het genoegen om eerst uw klee
deren een weinig te vernieuwen", zeide de ban
kier, een dozijn guinjes uit zijn beurs nemende
en hem die overhandigende.
„Gij kunt verzekerd zijn," hernam de clown,
de guinjes in zijn zak stekende, „dat gij door uw
ouden kameraad niet gecompromitteerd zult wor
den en er op het toilet van den vertooner uwer
bons niets tc zeggen zal zijn."
Heir von Wolterschocker stond op den drem
pel van het vertrek, toen hij, zich weder omkeeren-
de, zijn hand op den schouder van den bankier leg
de en hem in het oor fluisterde: „Gij hebt het wel
met mij gemaakt, mijn waarde. Uwe beide assig
natiën zijn een schoon, een vorstelijk begin. Maar
de bedoeling is toch immers niet, dat zij als het
begin, het midden en het einde moeten beschouwd
worden. Zie mij, bid ik u, niet zoo norsch aan,
mijnheer Walter en brom niet tusschen de tanden
van ondankbaarheid. Ik ben de eerste om te er- j ongehuwd heer bewoond werd. Ik geloof stellig,
kennen, dat ge magnifiek gehandeld hebt. Maar ik o f die plaats zou u zeer bevallen."
wenschte mij slechts te verzekeren, dat de weg j „Wat vraagt men er voor?" hernam de majoor,
lot uw vriendenhart en uwe kas mij niet finaal j „Mogelijk komt de prijs u wat hoog." antwoord-
afgesneden zal zijn, ingeval ik nog eens over een de de waard, onwillekeurig zijn oog op het kale
bagatel mocht willen beschikken." gewaad van den majoor latende vallen. „Ik meen.
„Wat wilt ge toch?" riep de bankier, bleek van dat ei achthonderd pond voor gevraagd wordt."
woeac. „Gij weet wel, dat ik u in den nood niet j „Kon ik iets krijgen, dat volkomen naar mijn
zon laten versmachten. Maar vooreerst zijt gij, I rin was, dan zou ik op geen honderd pond zien,"
dunk: mij, geholpen.J zeide majoor Vernon, niet weinig verheugd, dat
„Tuist mijn vriend, vooreerst ben ik schitterend er zich zulk een voortreffelijke gelegenheid voor
geholpen. Goeden nacht, mijnheer Walter!" j hem opdeed om zich te vestigen tusschen de Ab-
Henry Walter liet zijn gast zelf uit en bleef dey en de Jocelyns Rock, wier bewoners hij
voortaan niet uit het oog wenschte te verliezen.
„Ik wil dadelijk werk maken van de zaak. Bij
wien is Woodbine-cottage te bevragen?"
„Bij den notaris Grogson hier in het dorp, heer
majoor."
Terstond na het ontbijt ging Vernon het buisje
bezichtigen, en dit stond hem zoo goed aan, dat
zaken te Lisford en in den omtrek wenschte af hij zicht erstond naar den notaris begaf, om over
te doen. J <len aankoop te onderhandelen. Hij zou Woodbine-
Ik zou wel lust hebben, om mij in de nabij- cottage liefst gehuurd hebben en verklaarde zich
heid van de Abbey of van Shomcliffe metterwoon zelfs tot het betalen van een hooge huur bereid;
vpetio-pn 7J-IHp hii tnt dg doch de notaris zeide hem, dat de eigenaar niet
nog lang, in gedachten verzonken, in zijn kabinet
zium.
HOOFDSTUK XXVI.
DE OOM DER DRENKELING.
De majoor Vernon besloot zijn vertrek naar
Londen tot het te gelde maken der assignatiën
een dag uit te stellen, daar hij nog eenige dringende
te vestigen," zeide hij tot den waard uit
Kroon," toen deze hem den volgenden morgen
zijn ontbijt binnenbracht. „Staat er in den omtrek
niets leeg geschikt voor een oud-gediende met een
middelmatig inkomen."
De hospes bedacht zich een oogenblik, „Ik ge
loof, heer majoor," zeide hij, "dat ik iets weet,
hetwelk u zou lijken. Een half uur van de Abdey
naar d< zijde van Shorncliffe, is, een weinig land-
gezind was om het te verhuren, maar het wel
tot een zeer matigen prijs wilde afstaan. Men
werd het spoedig over den koopprijs eens, die op
zevenhonderd en vijftig pond werd vastgesteld, van
welk bedrag de majoor uit eigen beweging beloof
de, reeds na verloop van weinige dagen, drie vierde
gedeelten aan den notaris ter hand te zullen stellen,
daar hij het plaatsje onmiddellijk wenschte te be-
waarts, op een allerfraaist gelegen punt, een tame- trekken.
lijk ruim en net gemeubileerd huisje te koop. Het voorkomen van den kooper had den notaris
Woodbine-cottage geheeten, dat jarenlang door een aanvankelijk eenig wantrouwen aangaande zijn so-
i Een volgende maal hoop ik eens wat mee te
deeien over Duitsche markttoestanden en hoe het
„Berliner Tageblatt" oordeelt over den Nederland-
schen tuinobuw.
Er gaat een golf van protectionisme door Duitsch
land. RJen wil zich geheel onafhankelijk maken
van ons land.
Het zal spannen, als we over 2 jaar opnieuw
met de Duitschers hebben te onderhandelen. Dat
blijkt uit alles.
i OLYMPISCHE SPELEN 1928.
Ben'it mi iig van Attache's.
Overeenkomstig de reglementen van het- In
ternationaal Olympisch Comité werd door het
Comité 1928 benoemd tot attaché voor Turkije,
de heer Fouad Nebii Bey, vice-consul van Tur
kije te Amsterdam (Vossiusstraat 18) en tot atta
ché voor Zwitserland, de heer Alf. Zeiler te Am
sterdam (Koninginneweg 143).
De djeelDfemtpide landen.
1 Het Comité 1928 ontving mededeeling van het
f'anadëescn Olympisch Comité, volgens hetwelk
uit Canada op telnminste 80 deelnemers gerekend
kan woroen en het Noorweegsoh Olympisch Co
mité berichtte, dat Noorwegen, behalve de voet
ballers en gymnasten circa 60 deelnemers af
vaardigen zal.
liditcit ingeboezemd en hem het voornemen doen
opvatten bij den heer Walter, den ouden vriend en
vermoedelijken beschermer van den majoor, in
lichtingen omtrent hem in te winnen, maar de aan
bieding van dezen, om terstond drie vierden der
koopsom te storten, hield hem daarvan terug.
Het was drie uur toen de majoor „de Kroon"
verliet en op nieuw den weg naar Shorncliffe in
sloeg niet om Woodbine-cottage, met welks aan
koop hij bizogder in zijn schik was, opnieuw tc
bezoeken, maar op Jocelyns Rock een gesprek
met Melwood te hebben. Het pleitte niet slechts
voor zijne voortvarendheid, maar ook voor de in-
genomenheid, waarmede hij zijn industrie uitoefen
de, dat de man, ofschoon pas een rijke goudmijn
ontgonnen hebbende, niet verzuimde het terrein
eener atideie op te nemen, die na een gering tijds
verloop wellicht even aanzienlijke voordeelen zou
kunnen afwerpen. Melwood was, meende hij, thans
■nog geheel ender den invloed van zijn lotgevallen
Van het begin zijner misdadige loopbaan af had de
clown zich ir vooral op toegelegd om de zwakke
zijden zijner medemenschen te bestudeeren en de
door hen begane misstappen en geheime afdwalini
gen uit te vorschen ten einde zoowel op de eene
als op de andere zijn speculatiën te bouwen. En
hij had in deze droevige studie een bedrevenheid
verworven, die aan het ongelooflijke grensde.
Hij hacl geen lijtuig genomen, deels omdat hij,
in alles even geheimzinnig, voor den waard in
„de Kroon" niet wilde weten, waar hij heen ging,
deels omdat hij den omtrek van zijn aanstaand ver
blijf nauwkeurig in oogenschouw wenschte te ne
men. Omstreeks half zes bereikte hij Het huis, dat
Humphrey bewoonde.
(Wordt vervolgd.)!