duizenden
ten reis naarÜndië^L
Donderdag 16 Juni 1927
36e Jaargang
Dinsda^^DoadCTdag en Zaterdag J\ieUWSbla<l V. Holl. NODl'dCrlv Will'tiei' Tl?
Buitenlandsch Overzicht
1 NIEUWE BK
LWIiEDUkEK COURANT
Deze courant verschijnt 1VT If 1 - - -, -. tb-»-
- pnr 3 n.aan.1,., r i.n, -Hedacl-Ul.g. J. H. KKIZEB. Bureel IVoordscharwoude ■SKÏÏSTL'ÏÏSS;
in den lande' willen gaarne een reis naar Indië maken.
De belangstelling voor onze koloniën groeit met den
dag; de vliegmachine en de radio brengen ons schoone
Insulinde veel dichter bij ons. Wij gaan onze kennis
over Indië steeds vergrooten, want ieder inden lande
wenscht up to date te zijn.
Dti nummer bestaat uit twee bladen.
EERSTE BLAD.
Nadruk verboden.
Die moordaanslag op den Russisehen gezant te
.Warschau, door een uitgeweken Russisehen mo-
narctiist gepleegd, is wel ongelukkig snel op het 1
afbreken der diplomatieke betrekkingen tusschien
Engeland en Rusland gevolgd, zoo snel, dat men
er onwillekeurig eenig verband tusschen zoekt.
En in de verdenking der Sowjetregeering, als zou
de Engelscne regeering in dezen aanslag de hana
hebben, spreekt zich natuurlijk enkel de over
spannenheid en achterdochtigheid van de Russi
sche machthebbers uit. Het verband, zoo het be-
staat, zal wel elders schuilen. Het lijkt aller- J
minst onwaarschijnlijk, dat de Russische emigran-
ten het oogenblik van de breuk met Engeland j
hebben gekozen om door een nieuwen daad tegen
het Sow jet-bewind dit buiten zich zelf te bren
gen en zoo mogelijk tot roekelooze daden te prik
kelen. Die aanslag is dan ten deele gelukt, al zul
len wellicht de Russische monarchisten zidh de
uitwerking anders gedacht hebben. In antwoord'
op de aanslagen, die de Sowjet-regeering in het
afbreken der diplomatieke betrekkingen met En
geland en in den moord- te Warschau tegen zich
gericht zag, heeft zij de afschuwelijke daad de
terechtstellingen van een 20-tal aanhangers van
het oude regiem bedreven.
Zonder vorm van proces heeft men twintig
gevangenen doen doodschieten op beschuldiging
meerendeels van spionnage ten behoeve van En
geland en samenzwering tegen hooggeplaatste
sowjet-ambtenaren of de veiligheid van den staat.
Deze Jaad roept opnieuw de herinnering op aan
de bloedige terreur van de eerste jaren na de
Russische revolutie, waarvan ook de tsaren-fami-
lia het slachtoffer werd en waaraan de thans ver1
moorde Russische gezant Wojlof mede schuldig
was. Hij toekent de onberekenbare barbaarschheid
van het nuidige Rusland, maar daarnaast ook
den pathologischen toestand, waarin dé schrik
over -ae zoo kort op elkaar volgen/ie gebeurtenis
sen de Sowjet-machthebbers heeft gebracht.
Want die plotselinge schrik en de plotseling
gewekte achterdochtige angst zijn het geweest,
die de Russische regeering tot dezen zinneloozeu
daad hebben gebracht. De verdenking moge dwaas
zijn, dat Engeland de hand in het ^pel heeft over
al, waar zich een hand tegen Rusland opheft en
dat vrijwel allen onder Eingeland's leiding tegen
Rusland samenzweren, zij is niettemin psycho
logisch wel verklaarbaar. Men moet niet uit het
oog verliezen, dat Rusland zich als een vreemde
in een vijandig gestemde omgeving voelt, dat
het zich bewust is door de anderen enkel geduld
te worden in hun kring, omdat het niet andera
gaat en nadat het mislukt is, door middel van
hulpverleening aan de Russische monarchisten het
uit den kring uit te drijven. Dat wekt achter
docht en maakt dat men op iedere daad van wan-
FEUILLETON
Nacht en Morgen
86)
Had ik, die haar miet mijn geheel© ziel lief
had, door een moodlottigen samenloop van om
standigheden de ontdekking dier misdaad be
vorderd, dan was ik slechts eeln werktuig in
de hand der Voorzienigheid geweest, en het
stond niet aan mij om den loop van het recht
te stremmen.
E6n dilag bleef mij over. Dè wereld zou wel
licht dc dochter des moordenaars vliedenmaar
ik, die wist welk een oi.ischatbaar kleinood
de Hemel mij in haar geschonken had, ik
zou mij door geene omstandigheden, hoe af
schrikkend ook, van haar laten verwijderen.
..Heeft het noodlot gewild, dat ik het middel
zou zijn om haar de grootste smart te berei
den," dacht ik, „dan rust ook op mij de plicht
om hare toekomst zoo helder en gelukkig te
maken, als maar mogelijk is." Doch zou Ma
thilda ooit kunnen besluiten mij hare hand te
geven, wanneer zij wist, wedk aandeel ik aan'
de ontdekking van haar vaders schuld had
gehad? Deze gedachte was alles behalve be
moedigend, en maakte het gezicht van Carter,
die op het oogenblik met een vergenoegd ge
laat aan den maaltijd zat, inderdaad onver-
dragelijk voor mij.
,'jHet duurde echter niet lang of ik gevoel-
de mijn onbillijkheid jegens den man. Kon ik
hem de zelfvoldoening euvel duiden, die hij
smaakte wegens de oplossing van een raadsel
dat niemand, zelfs de scherpzinnige sir Arden
Weslhorpe niet, had kunnen ontraadselen?
Mocht hij er niet met recht op roemen dat
trouwen of vijandschap fel en onevenredig heftig!
reageert.
Het afbreken der diplomatieke betrekkingen
door Engeland, door Rusland als de aanloop tot;
openlijke vijandelijk heden gêzien, had het al inj
een overspannen toestand gebracht. Toen onmid
dellijk daarop -de moordaanslag volgde, moest het
daarin wel Eingeland's hand zien en de voortzet
ting van den beraamden aanval.
En in de overspannenheid van den achterdocht
en de vrees voor dezen aanval, greep het in zijn
zinnelooze 'woede naar het middel, dat voor ons
bloeddorstig en barbaarsch is, in 'het half-Azia-
tisch Rusland altijd gebruikelijk is geweest. Hoi
zal wellicht nauwelijks begrijpen, dat deze daa l
de tegen Rusland gerichte vijandigheid slechts
kan doen loenemen. Zelfs de Duitscbe bladen,
die Rusland de hand wat boven het hoofd plegen
te houden, cmdat ze een innige rverstandhou-dihg-
tusschen Rusland en Duitschland, als tegenwicht
tegen het verbond der Westersche mogendheden
wensehen, laten zich thans hard en minachtend
uit. De Duitsehers weten heel goed, dat daze
•daad Rusland's prestige, dat zich den laatsten
tijd wat begon te herstellen, ernstig heeft .ge
schaad en daarmede de waarde van Rusland als
bondgenoot heeft verkleind, maar ook Duitschland
zelf in een ietwat netelige positi eheeft gebracht.
Maar. daarnaast komt in deze .Duitsehe ver
ontwaardiging zeker ook de ergernis tot uiting
over de au) i-Engelsche veldtocht, die thans in
Rusland wordt gevoerd en die met deze daad
zoo nauw samenhangt. Wanneer het niet boven
alles vaststond, dat de Russen zich te zeer de
zwakkeren tegenover Elngeland voelen om een
oorlog te willen uitlokken, zou men geneigd zijn
te vermoeden, dat ze Engeland trachten te pro
vooeeren. Hun toon tegen Engeland wordt al
uitdagender en dreigender. De Engelschen zullen
zich daardoor wel niet van de wijs laten brengen.
Maar het is wel waarschijnlijk, dat deze toon
ook in de daden der Russen zal gaan doorklinken
en zeker nog fellere agitatie tgg-en Engeland
zullen gaan voeren.
En op een dergelijke'agitatie zou Engeland zijn
houding van hooghartig stilzwijgen wel eens niet
kunnen blijven handhaven. De verleiding moet
voor Engeland toch al sterk zijn om -door recht-
streeksch ingrijpen in China den aanval op Rus
land te beginnen en aldus de Russische agitatie
te beantwoorden. Ssjang-tso-lin heeft zijn Chi-
neesche sluwheid al getoond door in een beroep
op de mogendheden om hem tegen de bolsjewiki
te helpen, de Engelsche begeerte te prikkelen en
door zijn ijver ein schrander beleid de be
drijven eener onmenschielijke daad ontdekt
was? Maar al moest mijp verstand toestemmen
'jat Carter's zelfvoldoening natuurlijk was, mijn
hart stemde dit niet toe, en ik voelde mij door
zijne opgewondenheid innig gegriefd.
„Gij hebt mij, meen ik, gezegd," sprak hij,
tei wiji hij een sigaar opstak e:n tegenover mij
bij, den haard plaats nam „dat gij er niet van
houdt om 's nachts te reizen."
Liever doe ik dit niet Maar waarom
vraagt gij mij dit?"
„Omdat ik Winchester met den nachttrein
denk te verlaten."
„Met den nachttrein? Waartoe die spoed?'"
„Omdat ik morgen ochtend tijdig op'Mau-
desIey-Abbeij wensch tezij|n. Ik zou niet gaar
ne zien, dat Jozef Wilmot mij; ontsnapte: en
bij de ruchtbaarheid, die onze nas po ringen
van lieden,' hebben verkregen, zou hiertoe
groote kans bestaan, wanneer ik zijpe arres
tatie slechts 'één dag uistelde.'"
ïn weerwil van mijp liefde voor recht en ge
rechtigheid verfoeide ik de voortvarendheid;
dto Carter in dit geval aan den dag legde.
Ik was het eerst voornemens een reeks van
bedenkingen te opperen, ten einde zijn ver'
trek zou mogelijk te vertragen: maar ik be
greep dat het Carter zeer gemakkelijk zou
valleïn ze alle zegevierend te weerleggen, en
koos dus de verstandigste partij van te zwij
gen.
„Ik ga," vervolgde hij, naar den sheriff,
om de kleederen onder zijpn bewaring te stel-
nénZü dicinen hier te blijven, want Jozef Wil
mot moet hier terechtstaan. De spoortrein ver
trekt oin half twaalf en daar ik mij nog eep
wijij bij sir Arden, moet ophouden, zal ik ver-
mcedielijk geen gelegenheid meer hebben om
naa'r het hotel terug te keerein, Vaarwel dus.
Zie ik u morgen te Shonncliffe?"
„Neen," antwoordde ik. „Ik kan mij niet
verder met deze zaak inlaten.. Doe gij; uw'
plicht; ik zal van mijp kant het contract dat
ik met u maakte getrouw naleven. Is Jozef
Wilmot werkelijk de moordenaar van Henri
Walter, dan moet hij de straf van zijn mis
daad dragen: ik bezit evenmin de macht als
<len wil om hem tegen de wet in bescherming
te nemen. Maar hij is de vader van het meisje;
da: ik met mijn gansche hart liefheb, en gij
kunt wel begrijpen dat ik U de behulpzame
nand niet kan bieden om hem naar een straf
kolonie of op het schavot te brengen I"
„Ik stelde Carter een banknoot ter bestrij
ding van zijp uitgaven ter hand, en wenschte
hem goeden macht."
HOOFDSTUK XL.
DE VLUCHT.
Nog zat Clement Austin in den „St. Geor
ge" zijn dagboek bij te schrijven toen een
jeugdig gesluierde dame met nog eeaige an- j
de re reizigers te Rugbv in den trein plaats
nam, die even te voren uit Londen aangeko- 1
men en naar' Birmingham en Liverpool bestemd; i
was, Dit meisje, 't welk een* half uur vroe-,
ger uit een trein gestapt was, die rechtstreeks.
van Southampton komende, na eeij kort op-. j
onthoud den tocht naar het noorden vervolgd
had, was niemand anders dan Mathilda;
Wilmot. 1
Zij had zich dadelijk na de ontvangst van 1
Clement's laatsten brief uit Londen naar Win-< j
Chester begeven, waar zij zijne verrichtingen
en die van zijn reisgezel zoo nauwkeurig mo-
gelijk had nagegaan, en was thans met den
trein van acht uur uit Winchester naar Rugby
vertrokken. i
In het rijtuig, waarin zij plaats had geno
men zaten hechts twee 'heeren, die spoedig
in slaap vielen, zoodat niets haar verhinderde
om aan hare gedachten den vrijen loop te la-'
ten. Die gedachten waren alles behalve kalm.
Ut schoon zij. even roerloos zat als hare sla-
«v-nae reisgezellen, waf zij aan zulk een he
vige onrust ten prooi, dat haar, zoo zij; alleen
was geweest, zeker mepige angstkreet zou zijn
ontglipt
„Als ik maar niiet achterhaald wordt!"
Dit was de gedachte, die haar geheel vervul
de en het angstzweet op haar gelaat deed uil>
nreken. „Zoo zij, eeims met mij in dezelfden-
trein zaten,!" dacht zij. „Maar neen, dat is
niet mogelijk, want zij waren ternauwernood
in hun hotel teruggekeerd, toen ik vertrok.
Ik ben hem dus drie of vier en een half uur
vóór, daar de eerstvolgende trein Winches
ter niet voor elf uur verlaat en over Londen
naar Rugby gaat... Doch zoo ?jj; van de tele
graaf gebruik maken." Deze gedachte deed
Paar schier van Schrik verstijven.
Het was omstreeks half twee, toen zij Shornr
cliffe bereikte. De trein stond nog niet stil,
toen zij er reeds uitsprong, om te zien wie
hier uitstapten. Tot hare geruststelling vertrok
de trein echter weder zonder dat er iemand
anders clan zij, was uitgekomen. Wel twintig-,
maal had zij zich onderweg de vraag gedaan,
of zij bij hare aankomst aan het station een
rijtuig zou vinden, en overlegd wat zij in het.
tegenovergestelde, geval zou doen. In weerwil
hiervan voelde zij. zich teleurgesteld, toen er
geen enkel rijtuig op het stationsplein te ont-
dekk -n was. Op haar vraag naar eene stal
houderij werd zij naar eep buurt aan het an-,
der. einde van het stadje, verwezen.
(Wordt vervolgd.);
