NIEUWE
Nieuwsblad v. Holl.
EENRE1SNAAR INDIE
Donderdag 28 Juni 1927
86e Jaargang
Buitenlandsch Overzicht
Verzam
7Seeptac
sin het
nieuwe af Sum
No. 78 INTERC.TELEPHOON 52
LAIGEDUklR COURANT
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag
A bonnementspr ij s
per 3 maanden f 4.15. -
Kedact.-Uitff. J. H. KEIZER.
Bureel Noordscharwoude
Bit nummer bestaat uit 2 bladiem.
EERSTE BLAD.
Najdruk verboden
Tusschen doen en zeggen, vele mij;len leg
gen! Dat is een waarheid, die niet alleen ui
het leven der individuëin, maar eveinzeer in
dat der volken geldt. Wanneer wij lezen hoe
president Coolidge geredevoerd heeft, dat het
in den grooten wereldoorlog ging om zelf-
regeering of autocratie, en dat de overwinning
aan den kant van het volk is gebleven en er
een groote stap voorwaarts is gedaan tot eefi
krachtige vestiging van de volkssouvereimteit,
dan, herinneren we ons wel, dat de Entente,
aan welker zijde Amerika streed, de oorlog
geveerd heeft onider de leuze der democratie,
maar bedenken tegelijkertijd, dat het met die
democratie in de landen van Europa niet al
te best geschapen staat en zij, zoo ze zich'in
niet-Europèesche landen krachtiger heeft trach
ten uit te spreken, alle moeite heeft zich daar
verstaanbaar te maken, dat er over 't algemeen
na den oorlog wel eeïiige verandering heeft
plaats gehad, maar niet'in de richting, die
president Coolidge aangeeft, dat we, om het
kort te zeggen, niet een enkele stap dichterbij,
maar integendeel vele stappen van de demo
cratie zyn afgeraakt.
Italië, Spanje en Polen hebben een regee-
ringsvorm ingevoerd, waar in het laatste recht
van zelfbeschikking in den gewelddadigen
greep van een dictator is dood geknepen. Grie
kenland is er maar nauwelijks in geslaagd zich)
van .een dergelijke dictator te bevrijden. En
in de meeste Europeesche landen heeft een
sterke anti-democratische strooming op wet
geving en bestuur een duidelijk merkbaren in
vloed doen gelden en is een streven naar ver
sterking van de machtsbevoegdheid van het
uitvoerend gezag tegenover de rechten der
volksvertegenwoordiging en naar verzwakking,
zoo mogelijk opheffing van het vertegenwoor
digend stelsel waarin de gedachte der volks
souvereiniteit zich uitspreekt, zichtbaar - ge
worden, die ons regelrecht van de zelfregeenng
FEUILLETON
Nacht en Morgen
89)
HOOFDSTUK XLI.
De huiszoeking op Maudesleh-Abbey.
John Carter had geen oogenblik verloren
laten gaan en was met den nachttrein naar
Winchester vertrokken zonder gebruik van de,
telegraaf gemaakt te hebben. Hij had er over,
gedacht, maar het onnoodig geoordeeld zich
van dit middel te bedienen, omdat hij wist
dat de man, diaa hij in hechtenis dacht te
nemen aan zijd stoel gebonden was of althans
zjjn kamer moest houden, en daarenboven zoo,
afgezonderd leefde dat hij onmogelijk kennis
scheen te erlangen van 't geen dien dag te
Winchester was voorgevallen. Hier kwam bij
dat hij weinig lust had om de politie te Shornj-
cliffe in de zaak te mengen, welke hij liever;
met behulp van 'in Lomdenschen assistent, Tom
Tibbies op wien hij zich volkomen verlaten
kon, tot een goed einde wenschte te brengen..
Bij zijn komst aan het Waterloo-station te
Londem ging hij regelrecht naar de woning
van dezeia laatstem, voor wien zulk een vroeg
tijdig bezoek van zijn superieur -geen onge
woon verschijnsel was. Tom was in een oogens
blik gekleed, en zette zijn' gast weldra een
hartig ontbijt voor, onder het nuttigen waarvan
Carter hem met de reden zijlnjer komst bekend
maakte.
De assistent, een man van omstreeks veei-
tig jaar, was klerk op het politie-bureau te
White-hall, maar werd door Carter dikwijls
als handlanger bij het doen van vervolgingen
en masporingen gebezigd, omidat hij eigen
schappen bezat die hem hiertoe uitmuntend
geschikt maakten. Hij paarde namelijk aan pen
buitengewone slimheid en opmerkzaamheid
zulkeen onnoozel en dom voorkomen, dat nie
mand het noodig vond zich eenigen dwang in
zijn bijzijn op te Leggen, daar Tom Tibbies,
afvoert.
Maar ook waar het volk de zaak in eigen
handen schijnt genomen te hebben, en naar
den vorm een stelsel wan onmiddellijke zelf
regeenng het meest absolute absolitisme heeft
vervangen, is van de macht van het volk,
dat de overwinning heet behaald te hebben,
in de praktijk maar bitter weinig over gebleven,
j In Rusland heeft evenmin als in Italië het
volk ook maar een syllabe in te brengen- Het
wordt bestuurd door één of enkelen, niet zoo
als het dit zelf wenscht, maar overeenkomstig
den wil van .enkele machthebbers.
De gevolgen blijven niet uit en zullen zich
ongetwijfeld steeds duidelijker openbaren. Uit
geput door den oorlog voegen Rusland en
I Italië en Spanje zich gelijkelijk onder den
druk van een min of meer verlicht despotisme.
Maar van de verwachtingen, in en door den
oorlog gewekt, waaraan president Coolidge'sj
redevoering opnieuw herinnert, moeten te eeni-
ger tijd zoo luid en krachtig haar voldoening
opeischen, dat zelfs de gewelddadige kracht
van fascisme en bolsjewisme niet langer in
staat zal zijtn haar vervulling te verhinderen.'
De gaiuiden, die een wat beter geoefend,
oor kan opvangen, moeten zoowel Mussolini
als de Sovjet-regeering waarschuwen. In Italië
als in Rusland neemt de ontevredenheid toe.
En hier als daar: openbaren samenzweringen,
en aanslagen het verzet dat er tegen de dwinge-,
landij Leven blijft. De Italiaansche en de Rus
sische regeering zullen dat niet licht toegeven.
Wanneer er een aanslag op Mussolini gepleegd
'wz>rdt of op de Soviet-gezant te Warschau
wordt dood geschoten, dan zijn de socialisten
of communisten of vrijmetselaars of Engelschen
daaraan schuldig.
Maar ook in den aanslag te Warschau, zoo
hij al oander invloed van het afbreken eer
diplomatieke betrekkingen tusschen Engeland
en Rusland moge gestaan hebben, demon
streert zich het algemeen verzet. En de strenge
bestraffing van den moordenaar, die de Rus
sische regeering geëischt heeft zal evènmin
helpen als de terechtstelling van monarchisten
in Rusland.
Over de opgelegde straf schijnen de Rus
sische autoriteiten niet bijlster tevreden te zijn.
Maar vooral vree zen ze, dat binnen niet al te
langen tijd de moordenaar zal worden begena
digd. Endie vrees is het waarschijnlijk wel'
het meest, die haar tegen het Poolsche von-,
nis van 15 jaar gevangenisstraf in verzet brengt,
zoo hij al geen acht sloeg op 't geen in zijn
tegenwoordigheid gesproken' en gedaan werd,
niet in staat scheen om den zin of samenhang
er van te vatten en anderen mede te deelen.
Carter bracht hem, zooveel noodig, op de
hoogte der zaak, en beval hem dubbele waak
zaamheid aan.
„Wij hebben met een sluwen vos te doen"
zeide hij, „die al is hij half kreupel, gejen,
moeite onbeproefd zal laten om ons 1 te omt-,
snappen. Tegen een snaak, die acht maan
den zulk een rol speelde als hij, kunnen wij
niet genoeg op onze hoede wezen. Maar zijit
gij even wakker als altijd, dan twijfel ik niet,
Tom, of wij zullen dien zoogenaamden Henry
Walt er inrekenen."
Er vertrok niet vóór half zeven- eejn trein
uit Londen naar Birmingham, zoodat de
vluchteling veel meer tijd op zijne vervolgers
vóóruit had, dan door Mathilda verondersteld
was. Carter en zijn, reisgezel bereikten de Ab
dij eerst tegen het middaguur. Aan het heb
der piaats verlieten zij de vigelamte, waarmende
zij van Shorncliffe gekomen waren, ten einde
het landhuis onopgemerkt te naderen.
Juffrouw Grumbleton, de portierster aan het
bhorncliffsche hek, stond met een der dienst
maagden van de Abdij aan den. ingang harer
woning in een druk gesprek, maar ging Carter
en zijn assistent, terstond tegemoet^ toen zij
hen het hek zag inkomen.
„Moet gij op de Abdij wiezen, heeren?" vroeg
zy. i
„Ja," antwoordde Carter, „ik moet den heer
Walter spreken."
„Kunt gij mij niet met de boodschap be
lasten, mijnheer?" hernam de portierster.
„Neen, ik moet uw heer zelf spreken."
Hij is niet te spreken."
,Voor mij wel: ik kom van zijn compagnon
den heer Burham."
„De heer Walter is niet op de Abdij," zeide
juffrouw Grumbleton aarzelend.
.JSfiet op de Abdij;?vroeg Carter op on-
geduidigen toon. „Wat zoekt gij mij op de
De Poolsche regeering raakt ermee in een
eenigszins lastig parket. Het kan bezwaarlijk,
het uitgesproken vonnis wijzigen, het kan even
min beloven geen gratie te zullen verleenen,
en Het wil toch graag met Rusland in goede,
verstandhouding blijven. Maar het lijkt wei
nig waarschijnlijk, dat Rusland het op het uiter
ste zal laten aankomen. Handhaving van den
vrede is voor de Sovjetregeering wel aller
meest levenseisch. En de stemming ten haren,
opzichte moet haar wel allerminst begeerig
maken om zich oogenblikkelijk nog meer vijan
den te scheppen,. Int Azië dreigt haar ook nog
steeds het gevaar van een ingrijpen van de
mogendheden in den strijd daarmee het to
tale verlies van de positie, die zij zich daar
heeft weten te veroveren.
Tsjang-tso-Iin is nu generalissimus en dic
tator vnor het Noorden geworden. Valt de
strijd tusschen hem en Tsjang-kei-tsjek ten
zijnen voordeele uit dan zal hij zich onge
twijfeld ook tegen de Russen in Mantsjoerijë
keeren en niets nalaten, dat de mogendheden
speciaal Engeland zou kunnen bewegen, het
Noorden van China van eiken Russischen druk
vrij te maken.
Men zou zich vergissen, zoo men meende,
dat dit China wat nader zou brengen aan het
doel, door Coolidge geschetst. Uitschakeling
van Russischen invloed in China beteekent al
leen vermerdering van Japansclien en Engel
schen eh veeleer vermindering dan vermeer
dering van den invloed van het Chineesche1
volk op de regeering en den gang van zaken.
Zoo al buiten Europa den drang haar zelf
bestuur ontwaakt is of versterkt,,' de Europee.-
sche regeeringen denken er nog nauwelijks aan
mei dien drang rekening te houden, de eens
gegeven belofte ten spijt. „Tusschen doen en
leggen, vele mijlen leggen." Het geldt niet
-nkel ten opzichte van de Leuzen uit den oor
log en de werkelijkheid, die ons aan de zelf
beschikking der volken nog zoo weinig nader
heeft gebracht: Het gfeldt overal.
Terwijl de ontwapening vooraan op het pro
gram stond dat wijlen president Wilson voor
den Volkenbond ontwierp, schuift de Volken
bondsraad het ontwapeningsvraagstuk handig
•erzij. En nadat de oeconomische wereldcon
ferentie waaraan ook Duitschland deelnam,
zich voor den vrijhandel heeft uitgesproken,
overweegt de Duitsche regeering de verhoo
ging der invoerrechten.
Advertentiën van 1-5 regels 75
cent. elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
Briev, n rechtstreeks aan deri Uitgever
Een zeer verzorgde kaart van
Ned. Oost Indië, en een prachtige
kaart, waarop de zeeroute, en de
route door de lucht zijn aan
gegeven, verluchten het smaak
volle Keg's Thee-album, dat elke
voortvarende moeder voor haar
kinderen zal koopen.
Dé toekomst van onze spes
patria ligt voor een groot deel
in Indië, en de moeder wenscht
haar kinderen zoo vroeg moge
lijk met haar toekomst-ideaal
vertrouwd te maken.
mouw te spelden,? Niet thuis is gem excuus
voor iemand, die zijne kamer niet verlaten
kan."
j Ach!" riep de oude vrouw, „als gij toch
van mijnheers compagnon komt, zal ik u maar
zeggen, wat er gebeurd is: de heer Walter)
heeft hedennacht de Abdij' verlaten en is nog
nier teruggekeerd, terwijl de bedienden hem,
ïeeds van zeven uur af te vergeefs zoeken."
i „Hoe!" riep Carter, de portierster'doordrin-
i gend aanziende. „Raaskalkt gij?"
j De Hemel beware mij," antwoordde de
I vrouw. „Wat ik u zeg, is helaas maar al te
J waar. Hij is te paard vertrokken. De palfre-
nier vond hedenmorgen de staldeur open: het
I zwarte rijpaard was niet te vinden, en mijnheers
rotting lag op het kiezelpad bij dein stal. Het
paard is om half zeven alléén te Lisford op
gevangen. Niemand begrijipt hoe de heer Wal
ter zonder iemands hulp het dier heeft kun»
nei'ï zadelen en\ er op gekomen is, want zijn
been was zoo stijf, dat hij er nauwelijks op
kon staan."
Carter werd bleek van woede. „Duivels!"
riep bij stampvoetend, „wie kan hem gewaar
schuwd en voortgeholpen hebben?"
„Die heer Walter was wel wat stil en een
zelvig," vervolgde juffrouw Grumbleton, zon
der, naar 't scheen, op de driftige beweging,
van den politie-beambte te letten, „maar nooit
heeft men het geringste blijk van ijlhoofdig
heid bij hem opgemerkt. De chirurgijn Hol
mes, die zoo even hier was, stond dan ook ver
stomd, toen hij hoorde, wat er was voorgeval-',
ien. Als de goede man maar niet van het paard
gevallen m in den Avon gestort is. Gjj kunt
begrypen, mijnheer," hernam zij, na ©en traan
afgewischl te hebben, „wat het voor de goede
Lady Haughton te zeggen is, vooral daar de
graaf zoo ernstig ziek ligt. Zij zag er oleek
en ontsteld uit, toen zij daareven het hek in
reed..."
„Is lady Haughton op de Abdij?" viel Car
ter haaf in de rede.
„Ja, mijtnheer."
KEG's THEE in prijzen van
48-42-39-37-32 en 30 ct. per ons.
Hel smaakvolle KEG's THEE-
ALBUM kost 75 cent.
In ieder ons KEG'S THEE
bevindt zich een bon. Verzamelt
deze bons en zendt ze in ruil voor
theeplaatjes naar KEG's THEE
HANDEL te Zaandam.
Hij ging met Tom Tibbies een weinig ter
zijde. „Wacht mij hier, Tom," fluisterde hij
hem toe, „en let terdege op alles, terwijl ik,
naar het hoerenhuis ga om met de gravin
te spreken."
Het rijtuig van lady Haughton stond voor
den ingang van. het huis. Carter overhandigd®
aan een bediende, diiejn hij in het voorportaal
zag, een visitekaartje, eln gaf zijn verlangen
te k-nnen om de gravin eenige oogenblikken!
over een spoedeischietnide zaak te spreken.
Laura bevond zich met Juffrouw Madden in,
het kabinet van den voortvluchtige en onder
zocht zijn secretaire era. schrijftafel, in de hoop
dat ze daarin het een of ander zou vinden,
't welk tot opheldering van het gebeurde kon
strekken. Zij was iin geen stemming om vreem
den te woord te staaini; en zeker zou zij Car-,
ter dan ook hebben laten zeggen, lat zij niet
te spreken was, wanneer zij niet vermoed had,
dat zijn komst met het voorgevallene in ver
band stond.
Hij maakte een beleefde buiging, toen de
gravin binnentrad, en zeide, dat hij uit naam
van den politie-directeur te Shêrncliffe haar
diensten kwam aanbieden ter opsporing van
den heer Waiter, die in een vlaag van ijlhoof
digheid di Abdij scheen verlaten te hebben
en tot dusverre vergeefs was gezocht.
(Zie vervolg 2e pag. 2e blad.)
