NIEUWE
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
Donderdag 80 Juni 1927
86e Jaargang
Buitenlandsch Overzicht
mmML&mkmrn
Plaatselijk Nieuws
Uit den Omtrek
NO. 76 INTERC.TELEPtMMMI 52
L4NGEDIJOR COURANT
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 1.15. -•
Kedact.-ÜHg-. J. H. HUIZEK. - Bureel Ufoordsctiarwoude
Advertentiën van 1-5 regels 75
cent, elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever
Nadruk verboden.
Nietwaar? Wie kaatst moet den bal verwachten.
jPoincaré, de Fransche minister-president, bekend
om zijn Roer-politiek en zijn felle vijandigheid tegen
jDuitschiand, had in zijn rede te Luneville, waarin
hij Frankrijk's vredelievendheid prees, Duitschland
feitehjk de schuld gegeven van het voortduren van
de onrust in Europa. Het kan wel niet anders
of Stresemann moest hem daarop .van antwoord
dienen en Duitschland's teleurstelling over de re
sultaten van Locarno tengevolge van Frankrijk's
weigering om Duitschland ten opzichte van de
Rijnbezetting tegemoet te komen in het licht stel
len en de schuld van den huidigen toestand op
Frankrijk terugwerpen.
Erg bevorderlijk voor den vrede en de rust, die
beide staatslieden zeggen te begeeren, is zoo'n
openbare kaatspartij niet.
Zij maakt de herinnering aan oude grieven op
nieuw levendig, doet oud zepr weer duidelijker voe
len en wekt een nieuwe ruzie-atmosfeer, die aan
'weerszijden der grens de gemoederen prikkelt.
Maar zij bewijst zelve ook reeds het ontbreken
van den geest, die de werkelijke vrede doet ge
boren worden. Europa leeft nog niet in vrede,
omdat dev ijandep uit den oorlog vijanden gebleven
zijn en niet alleen de oude tegenstellingen zich heb
ben gehandhaafd en veelal verscherpt, maar te
vens nieuwe ontstaan zijn. In den grooten oorlog
ging het om de macht in Europa., 1
Die strijd is ten nadeele van Duitschland beslist
en _heeft de groote Entente .staten een overheers
schende machtspositie in Europa verschaft. Die
positie willen ze handhaven. Poincaré's rede heeft
,het duidelijk uitgesproken, dat Duitschland den
vrede en de welwillendheid van Frankrijk krijgt,
mits het zich onderwerpt en ontwapent. En Stre-
semann's rede heeft op dien eisch een duidelijk
antwoord gegeven. Aan de ontwapeningsgedachte
zoo zei hij, neemt Duitschland deel, niet als
schuldenaar maar als schuldeischer.
De cisch, die in deze woorden ligt, is het, die
de vrede in Europa tegenhoudt. Op de maritieme
conferentie te Genève is het opnieuw gebleken, dat
eisch van ontwapening allereerst aan den tegen
stander gesteld wordt. De nederlaag heeft Duitsch
land gedwongen aan dien eisch te void,oen. Maar
toen het dat deed, was het toch feitelijk onden
voorwaarde, dat ook de anderen zouden ontwapenen
De ontwapening van Duitschland, door het vre
desverdrag van Versailles afgedwongen, Jbu naar
dat vredesverdrag het begin zijn van de algemeene
ontwapening. i
Poincaré's eischen, te Luneville aan Duitschland
gesetld, hebben opnieuw bewezen, dat Frankrijk
feitelijk die voorwaarde niet heeft aanvaard. En
Stresemann's antwoord diende daarom om die
voorwaarde opnieuw te stellen. Niet als schulde
naar, maar als schuldeischer, staat Duitschland,
dat zich zelf ontwapend heeft, tegenover zijn vroe
gere vijanden.
Maar geen dier vijanden, en Frankrijk wél aller
minst, zal geneigd zijn die schuld te erkennen. Het
beteekent de feitelijke mislukking van Locarno.
Want de politiek van Locarno ging uit van een
FEUILLETON
Nacht en Morgen
921
Biykt het, dat de meid mij bedrogen heeft,
dan wend ik mij tot de politie te Lisford, erf
laat den majoor met zijn meid voor loop ig in
arrest nemen."
,,Zeg aan uw meester," zeide hij tot Molly,
„dat de tijd mij ontbroken heeft om afscheid
van hem te nemen, en wijs mij nu den naasten
weg naar Lisford."
Molly voldeed aan zijin verlangen en Carter;
begaf zich zonder verwijl naar het dorp. „Hij
is mij een heel eind vóór", zei hij, „maar zijn
kreupel been moet hem ophouden en tevens
verraden."
De' waard uit „den Leeuwerik" verklaar do.
dat er dien morgen te half zeven een vige-i
lante besteld was geworden, en dat dit rij
tuig zoo even eerst was teruggekeerd, Car
ter vond den koetsier in den stal, en vernam'
van hem dat hij te half negen van Woodbine-
cottage was afgereden om een heer die geJ
brekkig liep en gekleed was in een blauwen
pels, grijze broek en gekleurde cache-nez, naar
het spoorwegstation te Shorncliffe te brengen.
Daar de voerman een Ier die eerst voor
wéinige dagen in dienst van den waard uit;
M<Kn Leeuwerik" was getreden nog met
goed met den weg bekend was, had hij een!
omweg gemaakt, en was daardoor te laat aan
het station gekomen. De passagier had zich
daarop naar Mamingsly laten brengen, een
dorp op een uur afstands van Shorncliffe ge
legen. Hy had daar in de herberg ontbeten
en de couranten gelezen, en was een kwartier
vóór tweeën weder naar het station te Shorn--
gelijkberechtigheid der mogendheden, die in fei
ten nog niet bestaat en had tot doel een verzoening
.die door die gelijkberechtigheid alleen mogelijk
-was en een verzekering van den Europeeschen
vrede, die op die verzoening steunén moet.
Poincaré's wporden beteekenen daarom nog iets
anders en iéts meer dan het afwijzen van den eiscb
die Stresemann's antwoord opnieuw stelde-, en die-
door de overeenkomst van Locarno erkend leek.
Zoo spoedig na de zitting van den Volkenbondsraad
uitgesproken, maken ze het tevens duidelijk, dat te
Genève de politiek van Locarno niet haar nood
zakelijke voortzetting heeft gevonden, maar dat
de Europeesche politiek op den te Locarno inge
slagen weg een stap is teruggegaan.
Frankrijk stelt opnieuw zijn eisch van onderwer
ping, die de samenwerking, 1 welke in zich was,
vervangen komt. Maar de toestand is niet meer
als in 1918. Duitschland's positie is sterker ge
worden. En Stresemann's rede in den Rijksdag is
het bewijs» dat het dien eisch'dier onderwerping
afwijst, maar den eisch der samenwerking door een
beroep op het tractaat van Versailles handhaaft,
dat het niet enkel meer de plichten van dat trac
taat erkent, maar «ich ook sterk genoeg voelt orp
de rechten, die het geeft, op te eischen! Opnieuw
staan Frankrijk en Duitschland eischende tegenover
elkaar. En een dergelijke houding van twee groo
te buurstaten, vijanden uit den grooten oorlog,
i^ niet de meest geschikte oqï den vrede en de
rust der wereld te verzekeren.
Is het dan wonder, dat de maritieme conferentie
op Amerika's uitnoodiging te Genève bijeengekö
pien, met een mislukking dreigt? Het is niet het
verschil in wenschen, door de drie groote maritie
pie mogendheiden in de onderscheidéne voorstellen
naar voren gebracht, die deze mislukking veroor
zaakt, maar de geest, waaruit d* voorstellen zijn
voortgekomen. Dat is niet de geest, in de ontwa-
peningsgedachte tot uiting gekomen, maar die van
het onderling wantrouwen en den onderlingen strijd
Ieder der deelnemende mogendheden wil de ont
wapening, die den ander ontwapent, maar de eigen
militaire macht het minste aantast. Het wegblij
ven van Frankrijk' en Italië was al een voorteeken-
En het is volkomen begrijpelijk, dat Japan, datj
zich de zwakste der drie voelt in zijn min of meer
vereenzaamde positie begrijpt, een Locarno voor
.den Grooten Oceaan wil, waardoor zijn veiligheid
beter ^gewaarborgd zou worden. De jongste wijzi
ging in de Europeesche status quo, door de rede
voeringen van Poincaré en Stresemann duidelijk ge
worden, heeft bewezen, dat het voor wereld-Lo-
camo nog niet de tijd is.
Wij leven nog niet in dé periode van verzoe
ning en oplossing der tegenstellingen. Nog onver
zwakt blijven die tegenstellingen zich handba.-
ven. En die groote staten der wereld richten zich
daarnaar. Dat maakt den toestand onzeker en
dreigend.
De oplossing van het Zuid-Slavisch—Alba-
neesen geschil tengevolge van de tusschenkomst
der groote mogendheden moge een ooegnblikkelijk
dreigend gevaar afgewend hebben, en de mari
tieme conferentie te Genève moge een vernieuwde
poging tooueu om den ouderlingen wedstrijd in
bewapeningen te beperken en de gevaren der
heerschende tegenstellingen te bezweren, de be
idreiging blijft acuut zoo voor Europa als voor
fde wereld. In alle werkzaamheid van Volken-
tbond en internationale conferentie blijft de we-
jreld van den Rijn tot in China nog met het ge-
jweer aan den voet zich gereed houden voor aen
jdreigenden strijd.
'W i
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
Meervoudige Kamer.
Zitting van "Dinsdag 28 Juni.
UITSPRAKEN.
,T. J. St A'dam, gedetineerd oplichting en i*j-
'fwiéldiefstal, 8 maanden gev.
Joh. Petr. de 'K 'ModemMik, schuldmjödrijf
,f 100 hoefe of 25 dagen.
Gerard S., Heiloo, mi'sfiandeling, 1 mnd. gev
MijnclertTl., Me'demblik, geü. zedenmisdrijf Geen
uitspraa'k.
A H. -Nibbixwoud, als voren, 5 maanden gev.
Installatie plaatsvervangende Rechter.
in een' buitengewone burgerlijke terechtzitting,
1 werd lieden gemstaTieerd; mr. "vV. A Ubbens,
plaatsvervangend rechter en politierechter. T)e
president, mr. D. van Houweningen verrichtte
de installatie en werischte den functionairis ge
luk met zijn benoeming.
Daarna sluiting.
cliffe gereden, waar hij den koetsier betaald;
en liet rijtuig weggezonden had."
„Laat oogenblikkelijk weer inspannen," zei-,
de Carter tof den waard: „ik moet naar het;
spoorwegstation te Shorncliffe."
„In de eerste twee uren houdt er geen trein
te Shorncliffe stil," antwoordde deze.
„Om 't even," hernam Carter, „ik moet er
toch heen."
„Zeer wel, mijnheel." zeide de man.
„Alles hangt nu van Tibbies af!" sprak Car-*
ter bij zich zeiven, terwijl hij in galop naar
Shorncliffe reed. „Als hij maar goed uit de
oogen beeft gezien. Doch hij is te wakker
en ik kan goed op hem aan, dan dat ik miji
hierover behoef te verontrusten."
Bij zijne aankomst aan het station werd hij
Tom Tibbies nergens gewaar. Het kantoor was
gesloten en hij zond dus een bediende dien
hij in het goederenbureau vond, naar dan sta-,
tionschef, om dezen te vragen of hy' een brief
aan het adres van John Carter ontvangen had.
De man bracht hem na verloop van eenigs
minuten een dichtgelakt briefje, waarin met
potlood geschreven stond:
„De heer met den blauwen pels vertrekt
met den trein van 2.25 naar Derby, eerste!
klasse. Ik volg in de tweede.
T. T.'A
Carter stak het briefje met een vergenoegd
gelaat in zijn zak. Minder tevreden was hij,
toen hij vernam dat de eerstvolgende trein
naar Derby niet vóór zeven uur vertrok, zoo
dat hij drie volle uren werkeloos moest door-:
brengen. Hy wandelde langzaam naar Shorn
cliffe terug, en bestelde daar zijn middagmaal
tegen half zes.
„Derby." zeide hij bij zich zeiven. „,Wat;
drommel wil hij daar uitvoeren? Ik dacht, dat
hij naar Londen of Liverpool zou gaan."
D.T.S.— ALC MAR IA-COMBI NATIE
Dinsdagavon.. aert uur speelde D.T.S. 1 met
2 invallers tegen- een sterke Alcmaria-combinatie
onder vrij gioote be angstelling. De eerste aan-
tat komt van de Aiemaria-combinatie, waarna dé
voorhoede der D -tje., in actie komt, welke in deze
periode pech heeft met schieten. Het eerste doel
punt wordt door de Alcmaria-combinatie gemaakt
echter spoedig door den gelijkmaker gevolgd. Nog
roor de rust maakt A»cm. er 21 van Na de
rust een opieving van de D.-voorhoede Als de
rechtsbuiten mooi voorzet, kogelt de midvoor in
eens in 22. Daarna is het hommeles in de Di.-
voorhoede De rechtsbuiten wordt verwaarloosd,
met het Dekende gevoig, zoodat de D .T.S-aanvoer
der zich genoodzaakt ziet, dezen van hert veld te
sturen. In deze periode moet de D.-achterhoede
alle zeilen bijzetten, wat haar goed afging, hoe
wel de Aicmaria-voorhoede nog tweemaal het net
wist te vinden. De achterhoede der D--tjes was
safe.; de middenlinie niet opgewassen tegen de
'sterke A.-vsorhoede; zie voorhoede speelde vaak
een te egoïstisch spel, waaraan de midvoor zich
Aiogal eens Gezondigde. Over het geheel was het
een aardige wedstrijd, waarvan het publiek, vooral
voor de rust, genoot
- BROEK OP LANGENDIJK.
De alhier gehouden collecte van de Zonaue-
straaldag ter bestrijding der tuberculoze
heeft opgebracht ruim f 103.—.
OUDKARSPEL.
De tooneelvereeniging „Jong Leven" heeft in
studie genomen het succes-blijspel in drie. bedrij
ven van Louis Chrispijn, „Een halsbrekend huwe-
lijK", welk stuk zij met de kermis opvoeren zal bij
Vis, daartoe uitgenoodigd 'door het bestuur van de
V.V.V.V.V
DE CONCESSIE VERLEEND.
Aan de Fa Kok, Tuinman en Wilken is bii
besluit van Ged. Staten van 22 Juni j.l., vergun
ning verieend tót het in werking houden van auto-
busdiensten op Alkmaar en Purmerend.
Een verblijdend bericht, dat men aan den Lan-
Igedijk met onverdeelde vreugde zal hebben ver
nomen Aan genoemde Firma, die naast haar eigen
belangen zoozeer die van onze geheele streek dient
door haar vooitreffeiijken dienst, onze welgemeen
de felicitatie.
- OUDKARSPEL.
Uitslag van Je openbare aanbesteding be
treffende de samenvoeging van twee lokalen
der openbare lagereschool tot één voor gym-t
nastieklokaal.
Timmerwerk: K. Schuit f 559.—, H. Tau-
bcr f 538.— K. Bruin Hz. f 533.—
Gegund aan den laagsten inschrijver.
.Metselwerk: Wed. A. Vis f 840. -. P. Kuil
man f 809.— J. Tromp f 800.—.
Gegund aan den Laagsten inschrijver.
Schilderwerk: C. Slooves f 205.—, K. Dek
ker f 197. K. Rezelman f185.--, D. Nap
f 175.—.
Gegund aan den laagsten inschrijver.
IIFKRHU GOWA ARIL
Door ons tooneelgezelschap „Harmonie'' is Jen
tweeden kermisavond in die tooneelzaal van eten
heer Rus aan een zeer talrijk publiek eenige
aangename uren bereid, met de openbare uit
voering, waarbij werd opgeyoerd het blijspel „De
Familie. Hoogerop", een Jordaansahe schets met
zang; .een blijspel in 3 bedrijven door Jean Sta
pelveld, coupletten van v. Dijk, muziek van Mag
gy Morris. Dit stuk leent zibh uitstekend voor
kermisstuk; er kan door het publiek eens echt
hartelijk worden gelachen. En men heeft ge
lachen. Hiertoe geeft de inhoud van het stuk
herhaaldelijk aanleiding,' djoch üe ongedwongjeo
lach Werd niet minder opgewekt door too nee 1-
sehifcking, gr image en voora l door de uitstekendie
vertolking. Er werd hier en daar inderdaad mooi
1 spel gegeven. Geldt dit in het bijzonder voor
het eerste bedrijf, spelend in de Jordaan, ook
j in Je beide andere bedrijven gaven verschillende
tafereelen mooi spel te zien.
j Het, krachtig applaus na elk bedrijf was wel
verdiend en tijdens het spel was reeds te voorzien,
dat aan het slot „gehaald" zou moeten worden.
Zorgde het muziekgezelschap Boekestein-Vos voor
aangenaam en vroolijk stemmende afwisseling,,
ook zorgde het voor goede begjeleiding van den
zang'.
HOOFDSTUK XLIII.
Op het spoor.
Carter schikte zich zoo goed mogelijk in,
zijin lot en zette zich bij het vertrek ran den;
trein in een gemakkelijk hoekje van een der
wagons, ten einde het traject van Shorncliffe;
naar Derby slapend door te brengen. In dit
uitzicht werd hij evenwel teleurgesteld. Reeds,
te Leamington werd het portier van het rij-;
tuig met veel gedruisch opengerukt, en een
conducteur riep met een stentorstem: „Ver
wisselen heeren!" En wel verre, dat het bij dia'
eene waarschuwing bleef, want men wekte on
zen reiziger wel vier of vijfmaal op dezelfde'
wijze uit zijn sluimering, voordat hij Derby be
reikte.
Ternauwernood hieLd de trein hier stil of
bij vloog in de wachtkamer, om te zien, of
Tom Tibbies daar was, dien zijn valkenblik,
evenmin langs den trein, als onder de veranr.
da ontdekt had. Toen hij ook hier zijn tra
want niet vond, veronderstelde hij, dat deze
was doorgereisd: een vermoeden waarin hij
bevestigd werd door een tweede dépêche, die
hij op het kantoor van den stationschef vond.
Tibbies schreef;
,Goed en wel te Derby aangekomen. De
heer in het bont neemt plaats naar Leeds;
Ik volg hem.
T. T."
Tct zijin niet geringe spijt moest hy twee;
uren wachten, voordat er een trein naar
Sheffield vertrok, terwijl hij in deze laatste
plaats weder twee uren zou moeten vertoe
ven. eer hij de reis naar Leeds kon voort
zetten.
„Naar Leeds!" dacht Carter. „Waar zou de
tocht nu verder heen gaan? Naar Newcastle
of Edinburg? Over Manchester naar Liveir
pool? 'O f naar Huil? Waarschijnlijk naar de
laatste plaats; en dan ligt het zeker in het
plan van onzen vriend om naar de eerste de'
beste haven Van h|t vasteland over te steken1
waarheen een boor afvaart of een schip onJ
der zeil gaat. Jozef Wilmot is een looze vos.
Als mijn brave Tom niet voo wakker aan het
spoorweg-station te Shorncliffe opgepast had,
zou hij mij zoo lekker ontsnapt zijn, als twee
maal twee vier is! Maar laat mijn assistent
zich niet foppen dan brengen wij hem morgen,
in triomf te Shorncliffe binnenZoo de eer
lijkheid en trouw van Tom" maar niet op een
te zware proef worden gesteld!" ging hij be
denkelijk het hoofd schuddende, voort. Want
ruikt Wilmot eenmaal lont en ziet hij geen
kans-urm te ontsnappen, dan laat hij zeker
niets onbeproefd om hem om te koopen. Doch
geen nood: Tom is als in 't vuur beproefd!'1
Het kwam uit. zooals Carter gedacht had,
Te Leeds vond hij een derde rapport van zijn
trouwen agent, van dezen inhoud:
"Naar Huil. Alles in orde." T. T."
A Was volle dag, toen de trein het groote-
stationsgebouw te Huil binnenreed. Carter
keek uit het portier van zyn waggon, en
Tom Tibbies stelde zijn vertrouwen niet te
leur. Hij. stond, eenvoudiger en onnoozelen
dan ooit op zijin post: maar toch was de in-i
druk dien zijn voorkomen op Carter maakte,
niet gunstig. Ofschoon Tom's gelaat in het
oog van ieder ander geen de minste uitdruk-;
king bezat, kon Carter er altijd genoeg opi
lezen; en uit zekere plooien en rimpels, die hij
er ditmaal op bespeurde, voorspelde hij zich
weinig goeds.
„Wel, beste maat!" zeide hij, Tom Tibbies
top den schouder kloppende, „is de vogel ge-;
vlogen? Kom er maar voor uit: ik zie het
toch reeds aan uw angstige tronie."
(Wordt vervolgd.)
