NI RU W R
Dinsdag 12 Juli 1927
36e Jaargang
97>
NO. 81 INTERC.TELEPHOOM 32
LiPIDIJkER COURAST
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag Nieuwsblad y. Holl. Noorderkwartier
Abonnementspnjs Groote letters naar plaatsruimte
per 3 maanden f 1.15.
Redact.-Uitg". J. H. KEIZER. - Bureel Noordscharwoude
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever
Binnenland
H;E|T SPOORBOEKJE EN DE 24-URIGE
DlAG VERDEELING.
Op de vragen van het lid der Tweede Kamer,
den heer Braat, betreffende de inrichting van den.
nieuwen reisgids von de Nederlandsche Spoonwe-
gen, heeft de minister van waterstaat geantwoord
Zoolang men niet vertrouwd geraakt is met de
bedoelde 24-urige dagveraeeling, is een uiterst
eenvoudige berekening noodig om de in aen reis
gids der Necferlandsche Spoorwegen aangegeven
erlrek- en aankomsttijden der treinen te herlei
den tot de vroeger gebruikelijke tijdsaanwijzing.
Aangezien genoemde dagver deel ing in de mees
te landen van het vasteland van Europa bij '3>e
spoorwegdiensten reeds gedurende vele jaren inge
voerd was en de overblijvende landen, besloten,
met ingang van 15 Mei 1927 tot die invoering
ove rte gaan, bestond voor Nederland uit interna
tionale overwegingen aanleiding, zich bij deze
algemeene regeling aan te sluiten. Daarmede
kwam tevens een einde aan het vroegere euvel,
velen de uren vóór en na 12 uur 'smidjdagg
met elkaar verwarden.
In deze omstandigheden bestaat bezwaar, den
reisgids weer in den ouden stijl te doen drukken.
HET VLIEGONGELUK BIJ DlE|N HELDER.
Donderdagmiddag werden op het kerkhof te
Huisduinen nabij den Helder de lijken ter aarde
besteLd van de beide slachtoffers van het vlieg
ongeval van j.l. Maandag1 nabij het vliegkamp de
Koov, dat aan ie inzittenden van het school-
vliegtuig, S 18, den korp.-vliegtuigmaker van der
Boom en den korp.-seiner Rosker, het leven kostte.
De stoet, die te 1 uur het Militair Hospitaal
verliet, arriveerde eerst omstreeks drie uur op
de begraafplaats. Beide kisten waren bedolven
onder een schat van bloemen. Nadat aan den
ingang van het kerkhof de gebruikelijke salvo's
waren gelost, begaf zich de droeve stoet,^vooraf
gegaan door pijpers en tamboers der marine, naaf'
de naast elkaar gelegen graven in het nieuwe ge
deelte van het uitgestrekte kerkhof. Hier w'erden
wederom de eerbewijzen gebracht.
De commandant van het vliegkamp de Kooy,
de kapitein-luitenant Romeij'nse, sprak hartelijke
woorden van afscheid. Beiae vliegers stonden be
kend als uitmuntende militairen van uitstekend!
gedrag ,die zich mochten verheugen in de alge
meene achting hunner superieuren. Zij zuilen biji
ons in herinnering blijven, zei spr.^Önze vlieg;
techniek gaat in stijgende lijinwellicht zullen
over eeni'ge jaren vliegongevallen als deze niet
meer voorkomen. De thans gestorven jongte man
nen hebben in die verbeterde techniek mede hun
aandeel gehad: zij zijin gestorven in de vervulling
van hun plicht jegens hun vaderland en stier
ven een koninklijken dood. Rust zacht, trouwe
kameraden!"
De vlootpredikant, ds. Warners, wees er op,
dat. de moeder van Bosker aan spr. gevraagd had:
niet ove rhaar zoon te spreken, maar er de ka
meraden, die hem grafwaarts brachten, op te
wijzen hoe ernstig dit sterfgjeval voor hen is. Ik
heb mijn kind overgegeven aan den Schepper, die
het rne schonk, zeide zij tot spr. Dat is een
woord, de moeder van een militair waardig! Ik
FEUILLETON
Nacht en Morgen
Terwijl Carter dit zeide, pakte hij Wallance
biji den kraag van zijn pijjekker. Deze trok:
echter behendig zijin armen uit het wijde klae-i
dingscuk, stiet den politie-beapibte zoo onzacht
terzijde, dat hij bijna het evenwicht verloor,
en liep m zijn hemdrok ijlings naar het dek,
gedreven, naar 't scheen, door een instinct
tot zelfbehoud, ofschoon hem, indien Speisand'
zich niet tegen zijn gevangenneming verzette,
geen ander middel tot ontkoming overbleef,
dan een sprong in de open zee, die zelfs voor
een middelmatig zwemmer weinig kans op red
ding aanbood, daar de naastbij gelegen oever
nagenoeg drie kwartier-uurs verwijderd was
van de plaats waar „de Raaf" Lag.
Carter volgde hem op de hielen. „Houd
hem!" nep hij Jim toe, die op het dek geble
ven was, omdat de kapitein hem niet verder
had laten komen, maar die alles kon hooren,
wat er in de kajuit voorviel, en ingeval vaw
onraad terstond ter hulpe zou zijn gesneld.
Wallance liep naar den voorsteven, mis-
schien met het doel om in het ruim door te
dringen, en zich daar te verschansen, totdat
'de kapitein hem een middel tot ontkoming
aan de hand. zou hebben gedaan. Toen Jim
hem echter in het gangbord tegemoet snelde,
keende hij zich ijlings om; maar Carter was
hem z,oo dicht op de hielen, dat hij,, om dezen
te ontgaan, achteruit moest wijlken. Bij deze
beweging struikelde hij over eten op het dek:
liggend voorwerp en viel achterover, ongeluk-
bid u toe, dat gij allen, verwanten der dooden, in
deze aangrijpende aagien zult kunnen zeggen als j
Jtob: de Heer heeft gegpven, de Heer heeft géno-
men, de naam des Heeren zij geloofd!
Een zuster van den overleden Bosker sprak ver
volgens tot de aanwezigen en herinnerde daarbij
aan de woorden, die Koningin Wllhelmina sprak
hot Haar dochter: „Als wij ons geheel overgeven
aa neen taak, die ons opgelegd wordt, bevinden
wij ons daarbij het best." Gij allen weet, dat wij
die eenheid gevoelen, welke de Koningiin hier
op liet oog had: de diepere eenheid, die alle
menschen verbindt.
Ds. [Warners, zijn rede vervolgend, wees op
den moed <£es geloofs in ,dit gezin, waarmede
dit leed gedragen wordt. De motor van een vlieg- i
tuig mog|e wel eens haperen, den motor van G od's
liefde kunt gij glerust vertrouwen, deze laat u
nimmer in den steek,
Op verzoek van de moeder van Bosker werd!
door de omstaandjen „Geloofd zij God met het
diepst ontzag" gezongen.
Namens de pas opgerichte vereeniging van Gro- j
ningers ,,'tOetende" sprak de heer Marwitz woor
den van afscheid.
Een der officieren dankte namens de fami-
lie's voor de laatste eer, den overledenen bewezen.
Vertegenwoordigd waren aan het graf de com
mandant der marine, de garnizoenscommandant
en de Luchtvaartaf deeling Soesterbergt
IJSCO'VENTERS IN LOONDIENST.
Dp Centrale Raad van Beroep heeft dezer da
gen uitspraak gedaan met betrekking tot ver
zekeringsplicht ingevolge de Invaliditeitswet vain
zoogenaamde ijsco-venters.
Dp procedure, waai' het in deze om ging, zegt
,d,e Tel.", betrof een te Amsterdam woonachtig
ijseo-fabrikant, die geweigerd had: rentezegels te
plakken voor de venters, welke voor hem langsi
de straat ijswafels verkochten, daar hij deze niet
taU arbeiders, in loondienst, doch als zelfstandige
wederverkoopers beschouwde.
De Raad van Arbeid was echter van meening
dat de venters ,wel als arbeiders in den zin der
wet- waren aan te merken.
Ook de Raai van Beroep te (Amsterdam, waarbij
•Ie fabrikant in eerste instantie in beroep kwam,
was van hetzelfde gevoelen en bevestigde de be
slissing van den R. van A.
Uit het hierop door den Centralen Raad van
Beroep^.naar aanleiding van het door den fabri
kant ingesteld hooger beroep gehouden onder
zoek ,kwam vast te staan, dat de venters met een
door den fabrikant daartoe beschikbaar gesteld
ijswagentje ventten en een eveneens door dezen
beschikbaar gesteld pak droegen. De venters moes
ten zich des morgens om 10 uur aan de fabriek
medden. Wanneer zij op dat tijdstip en ook 15 a
20 minuten daarna nog niet aanwezig waren,
werd aangenomen, dat zjj niet meer zouden komen
en werd de plaats van den niet verschenen venter
ingenomen door een z.g. reserve-venter.
Als vergoeding ontvingen (le venters 30 pet.
van den verkoop tot f 40 per week, zijnde f 12 per
week of f 2 per dag, waarop zij blijkens de erva
ring konden rekenen. Bedroeg echter de verkoop
door weersgesteldheid minde rdan f40, dan wer
den zij ioeh uitbetaald naar den maatstaf van f2
kigerwijze ter plaatse waar de valreep uithing
en eene openiinig in het scheepsboord was, die
men verzuimd had te sluiten. Met een ge-
duchte plomp en een rauwen gil stortte Stei
ven Wallance in zee.
,Red hem!" riep Carter. „Hij heeft een gor-,
del niet diamanten om 't lijf."
Dit was een bloot vermoeden. Carter hield
het voor zeker., dat Wallance in het bezit was
van een goed deel der diamanten, maar acht
te'het onmogelijk, dat Jozef Wilmot den gor
del zelf behouden had. In alle geval ver om
derstelde hij, dat Wallance zijin schat bij zich
droeg. 1
Jim ontdeed zich in een ommezien van zijn
pijjekker, vest en laarzen, en sprong den
drenkeling na. De stroom was zoo sterk, dat!
hij na verloop van weinige seconden reeds
een heel eind van het schip was weggedre-i
ven. i
„Zet de boot uit, kapitein!" riep Carter/'
om den drenkeling op te nemen, als Jim hemj
bdven brengt. En gij Dirck!" riep hij den|
anderen schippersgezel toe, „zie waar uw
maat blijft, en volg hem niet den boeier."
De boot was spoediger uitgezet, dan men
van de trage equipage der „Raaf" verwacht
zou hebben en drie man lieten zich daarmede!
op den stroom afdrijven, terwijl Carter, kapi
tein Speisand, de stuurman en twee andere
matrozen der bark onafgebroken in de golven
staarden.
Na verloop van tian of twaalf minuten zag
men niet ver van de boot een borreling in
het water. Er kwam een hoofd en 'een arml
boven, en met eene van vermoeienis uitga-
putte stem hoorde men Jim roepen: „Ik heb
hem bij den riem v^st!"' j
per dag.
Onder deze omstandigheden was de Centrale
Raad van oordeel, dat de venters hun werkzaam
heden hebben verricht in loondienst van den fa
brikant. De door den Raad van Arbeid ingestelde
navordering bleef, dan ook gehandhaafd.
.WEER EEN RUMOERIGE STATEN
VERGADERING.
Een heidensch spektakel als in de statige Eer
ste Kamerzaal tijdens de vergadering' der Provin
ciale Staten van Zuid-Holland plaats vond', heeft
hij zeker in haar bestaan nog niet medegemaakt,
aldus de „Tel." Het was als bij een Poolschten,
landdag, de wanien daverden van de stoutste
krachttermen die onze Nederlandfeche taal rijk
is, en daar boven uit klonk een minuten lang
welluidend hamergeroffel van den voorzitter, ba
ron Sweerts de Landas, wiens stemgeluid op een
dergelijk treffen niet berekend is, d'an weer over
stemd door het geloei van den Rotterdamschen
communist, den heer Van Burink of het zware
basgeluid van den heer Lou dte Visser.
Het lawaai ontstond bij den aanvang der ver
gadering, toen de heer Van Burink (comm.) het
woord vroeg voor een persoonlijk feit. Hij had
nl. in de bladen gelezen, dat zijn medelid, de
hee rHofman, hem had aangevallen, terwijl hij
niet aanwezig was. Deze had nl. gezegd, diait
tegen spr. abnormale maatregelen genomen moes
ten. worden. „Docht mr. Hofman met geweidi
iets tegen mij te bereiken." riep hijl met stemver
heffing uit. Rond wenschte hij er nogmaals voor
uit te komen, dat hij zijin belofte, hie rgedaan,
niet zal houden. Maar ook de andere leden doen
dat niet. Zij beloofden het algemeen belang' te
zullen dienen en dat hebben zij z.i. niet gedtean,
getuige de verkiezing van Ged- Staten. Men weet,
wat men aan spr.Vheeft, met bruut geweld wil
hij een eind maken aan de heerschappij dter bour
geoisie.
Toen de vQorz., baron Sweerts de Land'as Wy-
horgh hierna opmerkte, dat 't ieder getroffen
had, dat de heer v. Burink den éénen dag een be
lofte aflegde en den and'eren dag1 verklaarde die
niet te zullen honden, interrumpeerde de Rotter-
damsche communist.
Zwijg, riep de voorzitter.
Kom, kom, antwoordde dte heer v. Burink
uitdagend.
Zwijg zeg ik u!
Och kom, waarvoor, schreeuwde de andter,
tartend- Houdt u u maar stil, met al uw vette
pensioentjes en goeie baantjes en u,w zakken vol
met guldens, riep de heer v. Burink uit. (Oorver-
dioovend gehamer en protesten).
Zelfs menseheneters houden hun woord en
uw gedrag w.as niet fatsoenlijk, ze ihierop de
uw' gedrag was niet fatsoenlijk, zei hierop de
voorzitter.
Dat moet u maar eens op een vergadering!
vau werkioozen durven komen zeggen, gilde dte
heer v. Burink. (Rumoer).
Waarna de heer Hoffman (r.k.) k'whm zeggten,
dat zelfs de communistische kiezers van den neer
v. Burink van meening zijn, dat een eerlijk man
een afgelegde belofte niet mag schenden. De com
munisten strevten hun eigen belang! na. In Genève
had spr. gezien, hoe de Russische afgevaardigden
De boot schoot toe, maar stiet met zooveel
kracht tegiein den bewusteloozen Wallance aan
dat de gesp van den gordel brak en de drew
kei'ng met gondel en al opnieuw in de diepte
verdween. Twee der matrozen namen Jim on
der de armen en haalden hem binnen boord,,
terwijl een Idieide oogenblikkelijk in zee sprong
maar na bijjna een kwartier-uurs onder het
water te zijin gebleven weder boven kwam zon
der iets van den drenkeling ontdekt te hebben:
HOOFDSTUK XLV.
DE TERUGTOCHT.
Op deze wijze kwam Steven Wallance, bij
genaamd „Zwarte Steven," op nagenoeg zestig-
jarigen ouderdom aan zijjn einde, lïit 't geen:
vroeger omtrent hem mede gedeeld is en uit
net gesprek, dat Carter aan boord van „de
Raaf" met hem voerde, heeft de lezer zijn
I geschiedenis vrij volledig kunnen opmaken,
j Er blijft alleen nog over te zeggen, dat zijn
kennismaking met Jozef Wilmot niet, zooals:
Carter veronderstelde, op Norfolk had plaats,
gehad, maar reeds van het tij[dstip dagteeken-,
de, waarop de eerste, na hst gebeurde met
Henry Walter, met de lichtzinnigste en ver-
dorvenste jongelieden der hoofdstad betrek
kingen had aangeknoopt. Kort na zijn ver
banning was ook Wallance wegens geweldple
ging en afzetterij1 tot langdurige deportatie ver
oordeeld en naar Norfolk vervoerd. Hier wei
den de voormalige bekenden gedurende eite-
I lijke jaren, veeltijds aan dezelfde openbare wer-
ken gebezigd of aan dezelfde kolonisten toe-.
gevoegd. Wel verre echter dat dit gestadig
en langdurig samenzijn een nauwer band tus-
I schen deed ontstaan, had Wilmot, die bij vele
betreurenswaardige eigenschappen nog altijd,
iets goeds bezat, Wgllanoe hier zoo zeer van.
hun vingers en overhemden sierden met de prach
tigste diamanten. (Geroep: gestolen diamanten).
Dat zijn nu de partijlgtenootein, vervolgd©
spr. van Lou de Visser.
Dit was het moment voor den heer De Visser
om woedend naar voren te springen en tegen dr.
Hofman uit te roepen: Ik ontzeg jou het recht
om mij zoo te noemen.
Dr. Hofman: Lou is écht Hollandsch, maar
aèls uliever wil Lode'wijk of Louis, is 't rrjiji ook
goed. (Gelach).
Dat laat ik mij door jou niet zeggen, halve
idioot, bulderde nu de heer de Visser terug.
(Lawaai).
Het was nu zoo'n chaos geworden, dat niemand'
zich verstaanbaar kon maken, alleen het hamer
geroffel, dat eenige minuten aanhield, was goed!
te velgen.
Vervolgens hield de heer v. Burink w'eer oen
rede .waarin hij gelegenheid vond; dr. Schokking
te verwijten, naar aanleiding van een opmerking'
van .deze, dat hij nog een burgemeesterspost had
geaccepteerd op een leeftijd, d:'at men arbeiders
naa r t besjeshuis stuurt. (Protesten).
Nadat de voorzitter dlruk gehamerd had, ver
klaarde nij nog geen beleedigingen toe te laten,
wat den heer v; Burink deed' schreeuwen: „U
heeft dr. Hofman inij óók laten beleedigenTen
slotte eindigde hij met dte verklaring, dat hij
late heeft aan alle wetten, verordeningen en, als
hij kon, ze zo oijspoedig mogelijk kapot zou ma
ken." Toen kon met de agenda wterdten begonnen.
Nieuwstijdingen
ONGELUK OF MISDAAD
In den nacht Zondag op Maandag merkte
de heer Enktaar, uuerteur van de particuliere
nachtveiligheidsdienst te Bussum^ bij het contro
leeren van de won.ng Zwarteweg 35, aarvan hij
ongeveer drie weken geleden had genoteerd, dat
zij tijdelijk onoewr ond wa een eigenaardige lucht.
Door het keukenraam zag hij een gaspit branden.
Daar de dear gegoten was, stelde hij zich met de
politic in veroinding en op haar aanraden vroeg
hij gistcrrm.igen toestemming van den huiseige
naar om het waarschijnlijk vergeten gaspitje uit te
draaien. Dc hui. eigenaar was eerst des avonds
thuis, zoodat ac neer Enklaar met hem gisteravond
zeven uur naar de veriaten woning ging. Sleutels
waren n'et aanwezig, dus moest een ruit uitgesne
den worden. Hij schoof het gordijntje op zij en
deed toen dc ontdekkinr dat het in verregaande
staat van ontbinding verkeerende lijk van de be
woonster, de ruim 40-jarige weduwe von Gohler,
teen Francaies van geboorte en modiste van beroep
achterover op den keukenvloer lag.
Men is niet binnengegaan, doch waarschuwde
terstond de politie. Het parket van Amsterdam
kwam gisteravond.
Reeds drie weken geleden hebben dahies, die
costumes in de maak hadden, bij de politie ge-
Vraagd of die uit het huis gehaald konden worden
omdat mevr. von Gohlér reeds een paar weken
afwezig was. In verband met het aanvragen van
'een pas, vermoedde men, dat zij zich naar Parijs
had begeven.
zijn slechte zijde leeren keninjcfn, dat hij bij
het verlaten ider kolonie zich over niets zoo
zeer verheugde, dan dat hij voortaan van dan
omgang met den zede- en gewetenloozen Steven
bevrijd zoude zijn. De onverwachte wederont
moeting op het kerkhof te Lisford was voori
den gewaanden bankier een verpletterende mis
rekening geweest.
Het behoeft nauwelylks gezegd te worden,
dat Wilmot, Wallance's medewerking tot zyn
ïedding slechts door den afstand van een goed
deel van zijin diamanten gekocht had. Dit deel
bedroeg niet minder dan eelti derde van den ge-
heelen schat terwijjl Wallance bovendien zulke
voorwaarden gesteld had, dat zijn slachtoffer;
nog altijd onder zijn bereik bleef. Zijn. nood-,
lott.g uiteinde kan dus bezwaarlijk groot me-i
delijden wekken, en mag eer beschouwd wor
den als een rechtvaardige vergelding voor eeinj
leven dat geheel aan de zonde en ongerechi
tigheid gewjjd, zonder deze geduchte ontknoo-;
pmg zeker nog veel onheil en jammer zou
gesticht hebben.
Nadat de matrozen en Jim van „de Raaf"
waren teruggekeerd, begaf Carter zich op*
nieuw naar beneden, om de k Lee rep van Wal
lance te doorzoeken, .die hij in diens kooi
hoopte te vinden. Werkelijk hingen hier een
pels en een rok, die aan den verdronken pas
sagier hadden toebehoord. In den pels stak
een brieventasch met honderd pond aan bank
noten, maar evenmin' daarin, als in den rok
werden juweelen gevonden. Carter liet de klee-
ren in het bezit van den kapitein, doch legde
beslag op de portefeuille.
(Wordt vervolgd.)
