WE
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
Donderdag 14 Juli 1927
36e Jaargang
Buifenlandsch Overzicht
Plaatselijk ïïmm
LUCHTVAART
NO. 82 IHTERC.TELEPHOOH 51
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donderdag en Zaterdag
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 1 _15.
Kftedact.-Uitg'. J. H. KEIZER. - Bureel UToordscharwoude
Advertentiën van 1-5 regels 75
cent, elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever
Nadruk verboden.
De haat uit den oorlog heeft zoolang hef
internationale leven vergiftigd, dat we wel
dankbaar mogen opmerken, hoe toch langza
merhand de bezinning teruggekomen is en de
door haat gescheiden volkeren elkaar weer be-
guuien tp naderen. Het is wel opmerkelijk,
dat het daarbij: juist de strijders van weerszijden
zijn, zij, die in den grimmigsten strijd elkaaf
in de oogen hebben gezien, die dien weg het
eerst en het gemakkelijkst terugvinden. Terwijl
professoren en kamerstrategen nog, blakend
van nanomalem geestdrift, den vijand van we
tenschappelijke congressen trachten uit te slui
ten, reiken de mannen uit de loopgraven elkaar
over het prikkeldraad van den haat heen op
nieuw de hand.
Minister De Broqueville moge nog te B.rus-,
sel opnieuw het vredesverdrag van Versailles
te hulp roepen om een nieuwen veldtocht tege|n
het nalatige Duitschland te ontketenen en die
oude. vijandschap opnieuw aan te blazen, wan
neer hij Duitschland voor het niet nakomen
der bepalingen omtrent zijjn ontwapening be
schuldigt in het nabij) gelegen Luxemburg rei-,
ken Franschien em Duitscbers en Belgen en
Oostenrijkers elkaar op de internationale con
ferentie van oud-strijiders de hand. Dat betee-
kent nog niet veel. Hjet beteekent allerminst,
dat de internationale vrede verzekerd is. Het*
bet eekent nog niet eens, dat die laatste oorlog
vergeten is. Minister De Broqueville's beschul
diging aan Duitschland's adres zegt duidelijk
genoeg niet alleen, dat de oude achterdocht;
nog leeft en men in iedere beweging van de(n
tegenstander, een poging tot sluipmoord ziet,
maar ook, dat de overwinnende staten uit den
oorlog nog hun best doen om de overwonnenen
tien' voet op den nek te houden,*, - opdat ze>
zich niet kunnein oprichten en tot nieuwe
macht uitgroeien. Duitschland's ontwapening
moet tot in de uiterste consequenties gehand
haafd blijven, opdat Duitschland tegenover zijn
sterk gewapende buren en oude vijanden mach
teloos blijve en aan hun willekeur overgele
verd. En wanneer maar vermoed wordt, dat
Duitschland door elk jaar een grooter percen
tage van de rijksweer te vernieuwen aein ster
ker totaal van geoefende manschappen tracht
te vormen, dan zijtn de vijanden uit den oorlog,
die zelf tot aan de tanden gewapend bleven, er
onmiddellijk bij om den overwonnen vijand te
verwijten, dat hij het vredesverdrag niet na
komt ea straks uit deze beschuldiging een
rechtvaardiging te vinden voor-het bezet hou
den van het Rijnland.
Men wil den buit niet prjjtsgeve.r die men
zich aan macht en invloed gewonnen heeft
Daartoe moet men den overwonnen vijand-
machteloos houden en zich zelf in zijn bevoor
rechte en versterkte positie handhaven. En zoc
er van ontwapening sprake is, dan geldt dit
enkel den tegenstander. Want het is niet enkel
Duitschland's ontwapening, die men wenschf.
FEUILLETON
Nacht en HHSo^gen
98)
Spelsand eischte wel een schadeloosstelling
van vijftig pond voor zijn overhaast vertrek
uit Huil, terwijl hij slechts half bevracht was;
maar Carter verklaarde, dat hij zijn vorde
ring deswege aan het politiebureau te White
hall kon inzenden.
Jim had intusschen zijn doornatte kleederen
uitgewrongen en in de kombuis gedroogd: en
weklra keerde hij nu met Carter aan boord
van ,,de Kemphaan'" terug, die den steven
terstond weder aan kaap Spurn wendde.
De spijt en de teleurstelling van dén laatste
over den rampspoedigen afloop zijner onder
neming laten zich beter gevoelen dan beschrij
ven. „Dat idie Zwarte Steven," zeide hij bij
zich z eiven, ,,nu ook, om mijln ongeluk te volJ
tooien, in het water moest tuimelen en verdrin
ken. Had ik hem en zijn diamanten nog maar
in mijn handen kunnen krijgen, dan zou ik
er nog zoo slecht niet zijn afgekomen. Wat
nu? Terug naar Lisford? Gekheid. Jozef Wil
mot heeft acht-en-veertig uren tijd gehad om
te ontkomen, en zou dus wel een uilskuiken
moeten zijn, als hij zich dien niet ten nutte
had gemaakt."
Mistroostig en geheel verkleumd van kou-)
de stapte Carter te vijf uur 's morgens aan
Üe steenen trap in de havein van' Huil aan wal..
'Hij nam hier hartelijk afscheid van zijn beide
tochtgenooten, en 'dankte hen voor hun
trouwen bijstand. Vroeger had hij hun reeds
de beloofde vijjf pond en aan Jim bovendien)
drie. pojnd voor zijn manmoedig gedrag ge-!
Feitelijk zou men iedereen willen oratwape- j
nen behalve zichzelf. Dat maakt het vraagstuk
der ontwapening zoo uiterst netelig en moei
lijk oplosbaar, dat zelfs zoo practische men-
schen als Amerikanen ca Engelschen er geen
weg mee weten en de door Amerika bijeen
geroepen maritieme ontwapeningsconferentie
een mislukking dreigt te worden.
„Wij zijn voor vermindering, niet voor ver-i
meerdering van bewapening," .iebben de Ja
panners, blijkbaar verwonderd mver den1 loop
der conferentie, verklaard. Het bewijst, dat
de faam der Oostersche geslepenheid sterk
overdreven is 'en het tegien de Westersche slim
heid moet afleggen. Tenzij! dan dat de Japan
ners ons een inaïeviteit op den mouw willen
spelden, waaraan ze zelf niet gelooveia. Want
zouden ze ook niet weten, dat het altijd zoo.'
geweest is, dat allen en ook zy zelf- zoowel voor
vermeerdering der bewapening zijn, vermeerde
ring van eigen ein vermindering van anderer
bewapening? Daar tobt de maritieme conferera-
tie zich nu over af, een middel, een formule
te vinden, die aan beide wetnschön tegemoet
kcint.
De Engelschen willen beperking van den
aanbouw der groote kruisers, omdat ze alleen,
kleine kruisers noodig hebben. D:e Amerika najn
willen aanbouw van kruisers vara 10.000 ton
toegelaten zien, omdat ze groote en gaan kleine
kruisers behoeven. En de Japanners stelten
weliswaar vermindering van de tonnage aan
kruisers voor allen voor, maar zoo, dat zij met»
hun oogenblikkelijjke meerderheid op dit ge
bied tegenover de zooveel sterkere maritieme
mogendheden, die Engeland en Amerika zijn.
in het voordeel blij(ven.
Het verwonderlijkste is, dat ieder zich over
den ander en dieras wenschen verwondert.
Waarom willen de Amerikanen toch zoo grootei
kruisers, waardoor wij, tenzij we ook grootei
'kruisers gaan bouwen, die we niet noodig heb
ben, bij hen in sterkte vara vloot komen achter
te staan? vragen de Engelschen, verbaasd. Wat
voor reden zou er zijjn de toegestane tonnage
aan kleine kruisers te verspillen, die we niet
noodig hebben en Engeland zoo den voor
sprong te laten, die ze in groote kruisers heb
ben? merken de Amerikanen nuchter op. Allen
vergeten, dat de conferentie iniet is bijeenge
roepen met het doel zich zelf een sterkei.iei
maritieme positie te verschaffen noch om de
meeskdoelmatige bewapening, voor een of voor
allen vast te stellen, maar om te ontwapenen.
De Japanners lachen ongetwijfeld in hun vuistje;
nu hun maritieme positie zoodanig is, dat ze,
aan di/ doel kunnen herinneren, zonder dei
positie relatief te verzwakken.
Indertijd is de verhouding in de sterkte der
vloten van Amerika, Engeland en Japan vast
gesteld als 5 5 3. Wanneer nu de tonnage
aan kruisers door allen met een gelijk percen
tage verminderd wordt, als de Japanners voor
stellen, dan blijven zij zelf veel sterker dan
de verhouding zou toelaten. Hun voorstel is
/dus nog zoo gek niet. Maar de anderen is
het er niet om te doen, Japan te verstarkelni,
geven.
Carter vond zijn assistent niet meer in het
Victoriahotel; hij was reeds op zijn post aan
het spoorwegstation, doch alles behalve goed
gemutst wegens het wegblijven van zijn chef.
„Ik begreep wel, mijpheer Carter, zeide hij
„dat er een goede reden voor uw wegblij'ven
bestend, maar waarom mij niet met een enkel
woord gewaarschuwd? Ik heb niet alleen den
ganschen nacht iin onzekerheid doorgebracht,
maar mij ook ernstig over U bezorgd ge
maakt."
Carter onderrichtte hem, dat hjji bij zijn ver
trek met „de Kemphaan" niemand gezieia had,
wien hij een vertrouwde boodschap had kun
nen opdragen, ein stapte toen met hiem naar het
stations-koffiehuis, waar hij; haastig ontbeet,
terwijl hij aan Tom mededeelde, dat de onder
neming totaal mislukt en hij) op Woodbine-cot-
rage deerlijk om den tuin geleid was. Ver
volgens sDoedde hij zich naar het bureau van
de telegraaf, want hij) wilde nog een poging-
doen, om de ontkoming van Jozef Wilmot, zoo
mogelijk, te beletten, .en zond daarom aan de
pontie te Dover en te Liverpool en in 'die Fran,-,
sche zeeplaatsen Boulogne en Calais earn te
legrafische dépêche, waarin hij haar dringend
verzocht om ©en kreupelen reiziger, wiens sig
nalement hij) zoo nauwkeurig mogelijk opgaf,
■qp die. vermoedelijk in gezelschap van een acht
tien f f twintigjarig meisje reisde, aan te hou
den. Hij wist wel, dat Wilmot langs verscheide
ne andere wegen hiet vaste land of Amerika
bereiken kon, maar wilde althans beproeven!
om hem 'dien pas af te snijden.
Daar hun te Huil niet meer te doen over
bleef, verlieten zij met den eerstvolgend©*)!
trein van tien uur die stad. Tom stoomde
naar Londen door, maar Carter, die pjets on-
maar zich zelf.. Hiet is dezelfde gedachte, die
zich in minister Die Broqueville's verwijt uit
sprak. Maar het is niet de gedachte, die ons
de ontwapening ein den vrede brengen kan.
En het gebaar van de internationale confe-,
rende van oud-strij|ders, te Luxemburg gehou
den, is er vreemd aan.
GUD KARSPEL.
Loting,
De lotiag voor den dienstplicht, lichting 1928,
zal voor deze gemeente worden igehouden op 22
Augustus a.s. te Heerhugowaard
OUDKARSPEL.
Bmoeming gieme?nlevelillwachter.
Die Commissaris der Koningin dezer provincie,
heeft tot veldwachter dezer gemeente benoemd
den heer W. Boon, thans tijdelijk agent van poli
tie te Zandpoort.
OUBKARSP,EL.
Verlof burgemeester.
Op verzoek deelen wij mede, 'dat ue burgemees
ter dezer gemeente van 14 Juli tot en met 1
Augustus a.s. met verlof afwezig is. Tijdens dien
duur der afwezigheid zal de waarnemend burge
meester, wethouder Jb. Kroon op Dinsdag en
Vrijdag van v.m. 1112 uur (n.t.) ten gemeente
huize zijn te spreken. In spoedgevallen zal men
den wethouder ook aan huis kunnen spreken.
HET BEZOEK VAN DEN OCEAAN
VLIEGER AAN ONS LAND.
Volgens de „New-York Herald" zou de reis
van Balchen, een der metgezellen van Byrd
op zijn vlucht over den Oceaan raaar Amster
dam niet alleen ten doèl hebben gehad nog;
cenige voorzieningen te treffen voor het be-
ftprekm van plannen voor een toestel voor
hem zelf, waarmee hij van New-York naar
Noorwegen zou willen vliegen. Naar Balchen
aan het blad meedeelde, had hij te Amsterdam'
graag een paar proefvluchten met Fokker-toe
stellen willen maken, maar er was geen van
de 'beoogde toestellen geneed en Balchen's tijd
was te zeer beperkt.
Naar Balchen ook meedeelde, had het toe
stel van de K. L. M., waarmee hij' uit Am
sterdam naar Parijls is teruggekeerd, bij St.
Quentin een tusscheralanding moeten doen, om
dat het m een hevigen storm geraakt was.- Na
een half uur steeg "het toestel echter weer opf
vloog door naar Parijls.
DE LIEFHEBBERIJ VOOR HET VLIE
GEN OVER DEN OCEAAN.
Volgens een bericht van de United Press-
zouden de Amerikaansche vliegtuigfabrieken
om en bij de 80 aanvragen hebben ontvangen
naar de mogelijkheid van groote afstands-
vluchten.
Vijftien der betrokkenen hebban, reeds voor-
loopig aangekondigd, dat zij een dergelijkein
vliegtocht zullen beproeven, n.l. vijf van, New
York 'naar Europa en tien heen ten terug.
Fokker heeft medegedeeld, dat zijn maat-
beproefd wilde laten, bleef te Shorncliffe
achter. Hij liet zich, na een vruchtelooze po
ging aan het station, om iets naders omtrent)
Jozef Wilmot ien zijn dochter te vernemen,
met ieen vigelante naar Woodbine-cottage,
brengen. Hier vond hij het huis gesloten en
te koop aangeslagen, terwijl op een der tui-,
ten te lezen stond, dat „brieven en boodschap
pen bezorgd moesten worden bij den notaris
Grogson te Lisford." Hij schelde een paar
malen, maar ex werd niet open gedaan, en
hij reed daarop naar den notaris. Deze zeide
hem, dat hij twee dagen te voren, dies avonds;
om! z^en uur, van den bewoner van Wood
bine-cottage een pakketje ontvangen had, waar
in zich de huissleutel bevond, benevens hiet
schriftelijk bericht, dat de majoor onverwacht
wegens familieaangeleg-enhedianj naar liet vast©
land had moeten vertrekken; dat zijn afwe
zigheid vermoedelijk van langen duur zou zijn,
en hij; daarom den notaris verzocht de cottage
met haren inboedel te verkoopen, ien de op
brengst over te maken aan het adres, dat hij,
majoor Vernon, hem terstond raa zijin komst,
ter plaatse zijner bestemming zou opgeven.
In „de Leeuwerik" vernam Carter van dein,1
koetsier, die Steven Wallance had weggebracht
dat hij, twee avonden tevoren een heer vain
omstreeks vijftig jaar en een jonge dame van)
Woodbine-cottage naar bet station te Pethe-
rington, anderhalf uur vain Shorncliffe naai
den kant van Rugbij, gereden had en dat dia
heer nog veel gebrekkiger had geloopen, dan
de .passagier, die hijj des mojrgens vervoerd had.
Carter vertrok nu weder om zeven uur van
Shorncliffe, met denzelfden trein, waarmede!
Jozef Wilmot vermoedelijk twee avonden vroe
ger zuidwaarts vertrokken was. Aan het station:
op Euston-square trachtte hij;, zoowel bij zijn
schappij alleen reeds zestig aanvragen met be
trekking tot dergelijke plannera heeft ontvan
gen. PI ij begint thans de constructie van een
vliegtuig, voorzien van één motor en een- met
drie motoren, ten behoeve van de Zuidpool-!
vlucht van Byrd, voor welke verleden week'
de contracten geteekend zijn. Ook voor den
vliegtocht van Balchen, n.l. van; New York naar'
Noorwegen, zal een Fokker gebruikt worden,
evenals voor de vlucht van New York naar
Mexico, doch de orders hiervoor zijn nog niet
gcplaalst.
Ook het vliegtuig van Bertaud is thans in
constructie en Fokker verklaarde dien aan-:
gaande: „Bertaud's tocht naar Rome zal on-,
getwijfeld met succes bekroond worden, even
als lie van Balchen. De tocht van Byrd wordt;
gefinanaeerd door den dagbladeigeinaar Willi
am R. Hearst. Met uitzondering van B.yrd's:
Pooivlucht, waaraan ik financiëel bijdraag, heb
ik geen persoonlijk belang bij de overige vlieg
tochten, tenzij als constructeur, aldus Fokker.
DE OCEAANVLUCHT VAN DROUHIN.
De Fransche vlieger Drouhin, die met Cham-
bi rlin ei Levine diens „Miss Columbia" be
proefd heeft, zal dus, zooals gemeld, de vlucht)
Pa'jjs- New-York ondernemen. Dit plan; ont
moet, naar de „N. R. Crt.'" uit Parijs ver-'
noemt om vele redenen critiek, in de eerste;
plaats omdat het toestel niet meer dan 650(1,
kilometer zonder pleistering kan afleggen em
er wegeos onvermijdelijke omwegen op 7000
moet worden gerekend. Andere vliegers stellen!
het maximum van „Miss Columbia" zelfs maar
op 6000. Op die manier zou Drouhin zeker
e n echec tegemoet gaan. Dit alles is dies te
pijnlijker, daar Drouhin, naar men weet, met
Le Brix op l'Oiseau Bleu denzelfden tocht met
e.n hyper-Goliath voorbereidde, met teen 1000
p.k. motor. Het ongeluk is, dat de vlieger, di©
Drouhin hierbij moet .vervangen, pas over eens
maand zal kunnen vertrekken, terwijl Drou-*
hin met de „Miss Columbia" over 14 dagen,
gereed zou zijjn. Dit feit kan Levine zijn voor
stel ingegeven hebben, de andere vliegers ne
men het Drouhin kwalijk Framan aldus te lateïil
zitten en Chamberlin zelf wil de vlucht terug
met de „Miss Columbia" niet o ndemertyand
Drouhin verdedigt zich met het betoog, dat
hij van groote machines genoeg had.
OCEAANREIZEN PER VUURPIJL.
Men heeft blijkbaar nog 'niet genoeg aan!
de vlicgtuigsnelheid, waarmee binnen afzien-
baten tijd een iegelijk zijn zakenreisjes over'
den Atlantischen Oceaan zal kunnen maken.,
Lindbergh is ©en slak, Byrd een trage pad.
vergeleken bij den toekomstmensch, die pro-,
fessur Robert H. Goddard uit Worcester (Mas-!
sachusetts) voorbereidt. Deze geleerde veri
klaart, dat man over een tijdje den Ooeaairn
zal kunnen overvliegen per... vuurpijjl.
Op het vliegveld Roosevelt Field zal de vuur
pijl gericht worden op den Eiffeltoren, an dei
pijl. met in zijwaarts aangebrachte verblijven
écn of meer passagiers, zal dan de ruimte door-I
klieven naar het dierbare oude continent, om
dan stellig ergens neer te kometo tusschen Ver-*
sur-Mer en Le Bpurget.
De hooggeleerde professor werkt al elf jaar
aan dit plan.
aankomst als den volgenden morgen, nadere;
inlichtingen omtrent den vluchteling te beko-i
men; maar niemand kon hem die geven. De
drukte, die aan dit station bij- de aankomst)
der treinen van Liverpool heerscht© had die
wachters niet toegelaten om op kreupele pas
sagiers, door jonge dames vergezeld, acht te
slaan. Van de huurkoetsiers, sjouwerlui en weg
wijzers kwam hij. evenmin iets te weten: nie
mand herinnerde zich een trekbaenigen rei
ziger vervberd, den weg gewezjen, iets voor
hem gedragen of hem gezien te hebben. Zij|nj
navragen op al de spoorwegstations ia de na
bijheid van Londen en daarna te Dover, Rains-
gate en op anldère zeeplaatsen liepen even
vruchteloos af. j
Op den dag van zijn aankomst te Londen
had hij een advertentie in „de Times" doen
plaatsen van dezen inhoud: „Aan juweliers,
goudsmeden, lombardhouders, enz. Een milde
belouning wordt uitgeloofd aan diegene, die
aan het politiebureau te Whitehall eenig be
ticht doet toekomen, dat tot ontdekking kani
leiden van een h-eer van vijftig k vijf-©n-vijf-
tig jaren, rijzig van gestalte, met grijzend haar
en knevels, en kreupelen gang, die in 't be
zit is van een aanzienlijke hoeveelheid onopge-
maakte diamanten, welke hij; stuksgewijze te
geide tracht te maken."
Op deze meermalen herhaalde advertentie
kwam geen antwoord. „Ik vreesde dit wel",
zeide Carter bij zich zelven: „de juweliers zijn.
veel te bang voor ontdekking, daar zij danj
de steenen zouden moeten afstaan, verre be
neden de waarde door hen ingekocht."
(Wordt vervolgd.)
