oorzaak; en gevolg.
r-M\\
,,'tls wat moois, een man doet jaren met het
zelfde pak en een vrouw moet voor ieder bal een
andere japon hebben."
„Dat is de reden waarom een man jaren met
hetzelfde pak moet doen!"
OP HET BINNENHOF.
„Nee juffrouw van Dreutelen, uwes denkt mijn
te peurtaliseere omdat uwes bij de bank fan de
foorzitter staat, maar reken maar dat 'k de
vrouwelijke Loetje de Visser ben en dat 'k uwes
sal interpeleere datte de stukke d!r' af komma
fliegef"
PENSION-CONVERSATIE.
„Wat een mistroostige uitdrukking- heeft wijlen
uw man op dat portret op zijn gezicht."
„Ja meneer, dat zal wel komen omdat, hij pie
kert dat ik een kamer met volledig pension en
bewassching moet geven voor dertig gulden in de
^'.'2
'T MOCHT EENS AFG AAN
„Ik wou in den ring gegraveerd hebben „Van
Frederik voor Annie."
„Neem mijn raad aan jongeman en laat er al
leen in zetten „Van Frederikl"
Jan éti Gerrit giingein met hun ouders nadr
Zand voort. Toon ze samen klaar stonden om
pootje te baden, zei Jan tot Gerrit: Wat heb
iij vuile voeten.
.Geen wonder," was het antwoord, „ik ben
ook twee jaat ouder als jij."
Meester: Vertel eens wat van buideldieren,
Sam'.
Sam: Die hebben een zak, meester.
Meester: Juist, en wpar dienit die voor?,
Sam: Als ze vervolgd worden, kruipen ze
er in, meester.
SLACHTOFFER VAN ZJJN BEROEP. agent, en kan met geen mogelijkheid zijn linker-
Herman Dad, zingt in zijn vrijen tijd' op lief- arm langs zijn lichaam houden!
dadiigheidsconcerten, is door de week verkeers-
WEG MET DEN INTERNATIONALEN POLKA-KOP!
Iedere natie heb be haar eigen haardracht!
Duitschland
I rankrijk
Model Poincaré
Model Hindenburg.
C.
Engeland:
Model Mac Donald1.
Dl
Griekenland
Model Kondilis.
Italië
Model Mussolini.
FEUILLETON
Nacht en Morgen
102) 1
De vrouw, die George vergezelde, was „mama
Beppo". Terwijl zij dien middag onder eenc poort
in Southwark voor den regen schuilde, was haar
op een der daar aangeplakte biljetten de 'met
groote letters gedrukte naam haars mans in 't
oog gevallen en op die wijze was zijl, en eenige
oogenblikken later ook Beppo, met Arthur's op
roeping bekend geworden. Baat de Italiaan niet
met de politie in aanraking wenschte te komen,
droeg liij zijme vrouw op om met het kind in zijn
zondagspakje geaost, naar Whitehall te gaan.
Van hier had men haar naar Novell's logement
verwezen, en reeds meer dan een uur had zij mei
George in de gang op zijn terugkomst gewacht, j
Op Arthur's vraag, hoe zij aan het kind ge
komen was, antwoordde zij, naar waarheid, dat
de clown hem te S'horncliffe in de slaapstee van
haren man gebracht en glezegd had, dat hij een
zoontje van een zwager van hem was, die on
verwacht naar Amerika was vertrokken. Hij had
den orgeldraaier een kostgeld van vijf schellin
gen in de week voor aen knaap beloofd, mits hij
hem terstond naar Londen bracht, en nooit weder
met hem in Warwickshire verscheen. De clown-
had in den beginne zóó slecht aan zijn belof
ten voldaan, dat George van Augfustus tot Janu
ari' bijna geheel ten laste van den Italiaan en
zijn vrouw was gekomen. In weerwil daarvan had
den zij echter niet kunnen besluiten, dien fie-
ren knaap tot straatkunstenaar op te leiden; om
zoodoende voordeel van hem te trekken; en daar
de clown sedert Januari stipt voor de betaling
het kostgeld glezorgd had, kwam dit ook niet
mee rte pas.
„Hadden we gevreten," zeide vrouw Beppo,
„waar zijn vader was, da. nzouden wiji hem zeker
reeds lang teruggebracht hebben, hoeveel wij ook
van 't kind hielden. Ik ben ook moeder, mijnbeer
en kan dus best begrijpen Wat het voor iemand!
pioet wezen zijn kind, en dan nog wei zulk een
engelachtig kind te missen. Maar dè Clown hield
staande, dat de vader in Amerika iwas; en hoewel
wij dit betwijfelden, kwam het toch niet bij ons
op, om de zaak bij het gerecht aan te geven, en
Woltersehocker, die ons nooit iets in den weg had
gelegd te verraden."
Ofschoon Arthur niet aan de waarheid1 van
vrouw Beppo's verhaal twijfelde, verklaarde hij
toch ©erst haar man te willen hooren, vóórdat
hij de uitgeloofde premie geheel uitbetaalde. „Hier
zijn al vast tien pond", zeide hij, „morgenoch
tend kom ik bij u om met Beppo te spreken, en
blijkt mij', dat alles in orde is, dan krijgt gij de
overige negentig pond."
Den volgenden morgen vroegtijdig reed bij met
den kleinen jongen en Melwood naar ToLminstreet,
waar George's komst groote vreugde verwekte-
Terwijl tante Betsy haren neef, in een magazijin
van gemaakte kleederen in een nieuw pak liet
stekgn legden Arthur en zijn metgezel .een bezoek
in de Woning van Beppo af, die er zoo eerlijk uit
zag, en wiens opgaven volkomen met die van zijn
vrouw strookten, dat men er veilig toe kon over
gaan om hun de premie ten volle uit te betalen-
Vervolgens begaven zij zich naar het bureau
van de „Times" en naar dat der politie, om bericht
te geven, dat de kleine zwerveling terecht geko-
men was, terwijl Arthur ter laa,tst ge noemde plaats
eene milde belooning voor de beambten achterliet
met. bijvoeging van de verklaring, dat er hoege- I
naamd geen termen bestonden, om Beppo en diens
vrouw wegens het gebeurde te vervolgen. Een
uur later reeds was hjj met zijin beide reisgezellen 1
op weg naar Shorncliffe.
Wij wagen het niet, de vreugde te beschrijven,
die Jocelyn doortintelde, toen hij de stem van
zijn zoon in de gaanderij hoorde, en deze een j
oogenblik later de kamer binnenstormde met den
kreet: „Pa! beste pa! Nu heb ik u toch eindelijk
Een geruime poos hield lord Haughton den
wedergevondene in zijn armen gesloten, zonder
aan zijn gevoel anders dan door kussen en tranen
lucht te kunnen geven.
„George! Kind!" riep hij eindelijk. „God alleen
.weet. wat uw verlies mij gekost heeft! En gij lie
ve jongen had gij mij' nog niet vergeten
„Neen, beste pa! neen!" riep het kind, terwijl
de tranen hem over die .wangen liepen en hij Jooe-
lyn om den hals viel. „Oom die paillas van baas
Cadgers, zeide wel, dat .gij. heel ver weg waart,
maar ik kon het niet gelooven, en schreide alle
dagen om u. O, papa! die paillas .was een boos
man! In de tent van Cadigers had hij mij een
deken omgerold en mijn mond dichtgfestopt, toen
bij mij naar den keldler van Beppo bracht. Hij
zeide, dat bij mijn oom .was en veel van mij hield,
maar bij loog alles!" i
»Qij zij;t mijn beste jongen!" riep Jocelyn. „Uw 1
moeder en ik zuilen u het leed), dat dit monster
u aandeed, spoedig doen vergieten George," ging
hij voort, op zijn vrouw, die naast hem geknield
lag, wijzende, „zult gij uwe nieuwe moedler har
telijk liefhebben?"
„Even lief als u zeide die knaap, terwijl hij
Laura innig omhelsde.
Reneveus Melwood waren ook Arthur, miss
Macmahon en juffrouw Madden getuige van dit
aandoenlijk tooneel. Allen omringden zwijgend,
maar met tranen in de oogen, den stoel van den
gelukkigen vader.
„Lovell," zeide deze, terwijl hiji, zijnen,vriend'
hartelijk de hanen drukte, „ik kan u nooit naar
waarde danken. De Hemel, die uwe pogingen ze
gende, vergelde u wat gij voor mijl gedaan hebt!"
„De blijde gezichten, die ik rondom mij mag
zien," antwoordde Arthur, „beloonen mij dubbel
de moeite, die ik mij' gegeven heb."
Laura's vrees, dat haar echtgenoot, tengevolge
der geweldige aandoeningen, die hij had onder
vonden, weder zou instorten, werd gelukkig niet
verwezenlijktzelfs nam hij zoo sinel in beterschap
toe, dat zij het reeds den volgenden dag kon wa
gen, om hem het op de Abdij voorgevallene mede
te deelen. Arthur had uit Carter's terugkeer te
Lisford afgeleid, dat zijin prooi hem ontgaan Was,
en de bevestiging van dit vermoeden had Laura
en haren echtgenoot eenigszins gerustgesteld;
maar al het gebeurde had hen toch zoo zeer ge
schokt, dat zij gaarne aan den raad der geneeshee-
ren gehoor gaven, om gedurende eenigen tijd el
ders huu verblijf te nemen.
(Wordt vervolgd).
