1 IB 1.
FEUILLETON
Uit den Omtrek
Rechtzaken
VOOR EEN POUTlERiECHTElR-
Zitting van Dinsdag 23 Augustus.
'Eten mooi begin is hat halve iwterk.
De zitting begon met een gesloten deurenzaa'k.
Eir was geen luchtje aan, maar de hoofdpersoon
was vermoedelijk een voorwaardelijk veroordeelde
die zijn penitentie niet behoorlijk had volbracht
en nu gevaar liep dat de straf op hem zou worden,
ten uitvoer gelegd- Daar onze goede waarnemende
politierechter mr. Krabbe, het niet noodig achtte
den onbeduidenüen persmuskiet verder in te lich
ten, kunnen we omVrent deze zaak niets meer
mededeelen.
Eén uur van onlKiliaehtzaamheiify is «orzaak
dat men jaren schrijd)!.
De thans geschorste brievengaarder, thans ge
naamd kantoorhouder Piet O. te Kolhorn, had
in September 'n streek uitgehaald, die men niet
alleen stom maar zelfs gevaarlijk mocht noetaen.
Hij stak namelijk een bedrag van pl.m. f 350, dat
hij voor den v'isecher Liefhebber naar de firma
ben te Lemmer moest opzenden, in zijn eigen zak
en verdonkeremaande tevens een door Liefhebber
verzonden brief, die op deze betaling betrekking)
had. Liefhebber hoorde dus niets omtrent «ie
geldzending en schreef opnieuw n brief, die hij
echter uit voorzorg, Want hij begton Pieter O. te
wantrouwen, postte te Barsingerhorn. Toen kreeg
hij antwoord van de firma Pen, dat geen gjela
was ontvangen. Het bleek echter duidelijk, dat
deze brief aoor anderen was geopend en weer
dicht geplakt. Hij sprak nu den kantoorhouder
er over aan en deze beweerde nu dat «e postad
ministratie in Den Haag niet in orde was. Maar
ondanks oio warboel in. Den Haag, kreeg Liefheb
ber nu weldra bericht van zijn crediteur, dat het
bedrag was ontvangen. Om O. en zijn gezin te
sparen, werd van de zaak geen aangifte gedaan,
doch blijkbaar kwam een en ander toch ter ken
nis van.de justitie en stond de inmiddels ge
schorste kantoorhouder terecht wegens het ope
nen en wegmaken van e enige brieven, wat op
zich zelf al een zoo ernstig feit werd geacht, dat
de officier 3 maanden gev. vepderde. Mr. de
Groot pleitte clementie en een billijk vonnis.
De politierechter achtte zich niet voldoende
ingelicht en heeft de uitspraak aangehouden.
Gezellige conferentie.
Een v.oeger uit Alkmaar, die ter bespreking van
werkzaamheden door een te Heiloo woonachtige
aannemer, Jan R. op diens kantoor was uit.genoo-
digi. werd ,toen het ciebat verscherpte, door den
aannemer gevoelig bij de keel gepakt en do deur
uitgaworpen. De versorrclde metselaar achtte deze
bejegening niet comme il faut en de politierechter
was heden ook die meening toegedaan, zoooat de
aannemer tot niet minder dan 50 piek boete of
50 dagen werd vcroordeelu.
Met onwillige hond mi is het. sleebft hazen
vangen.
Een ingezetene te Enkhuizien, Jacob B, n niet
bepaald overtuigd voorstander van „sluit Schie
dam", bevona zich onlangs in een dergelijk sta
dium vau jcneverontbindiiug, dat de agent Weij-
land, zich ambtelijk verplicht zag hem in te
rekenen. Hij bleek echter een dusdanig lastige
patiënt te zijn. dat hevig verzet en hedien veroor-
si
Hij opende de deur en sloot die weer
zachtjes achter zich.
Het geluid scheen Roderick weer tot zich
- zelf te doen komen. Hij deed een stap naar
voren. Mr. Fergerson...
Hij dacht, dat hijl den naam luid uit
schreeuwde, maar in werkelijkheid was de uit
roep slechts een heesch gefluister; de roep
bleef onbeantwoord; hij hoorde het dichtslaan
van de voordeur.
Rorie bleef midden in de kamer staan met
een afgewezen blik keek hij het raam uit. Mr.
Fergerson liep vlug de oprijlaan af, een oogen-
blik later draaide h\j het groote hek langzaam
dicht.
Ongetrouwd!...
De jonge Briton sprak het woord hardop
in de stille kamer: hij zocht in zij|n zak naar
de bundel papieren, die hij achteloos voor Mr.
Fergerson had neergeworpen. Hij zocht er teen
uit en vouwde het werktuigelijk open.
Met dit document vóór zich, kon hij moei
lijk langer gelooven, dat de morgen een droom
geweest was. Dat hij slechts wakker behoef
de te worden om vrij en ongebonden op te
staan
Zijn eigen naam staarde hem brutaal van
het officiëele stuk aan en de naam van Rosalie
arme Rosalie, die nu zijn vrouw was... zijin
vrouw!
De jonge Briton streek ontroerd over het
document, maar de herinnering aan de schuwe
oogen, waarmee Rosalie naar hem opgezien
had, toen hij haar op het kruispunt afgezet
had dien morgen, wekte een gevoel van wre
vel bij hem op. Het ergerde hem het meest, dat
zij onschuldig was, en hij de dwaas, die blin
delings zijn eigen ondergang bewerkt had.
Hij liep de kamer pp en neer vers<^ieurd
door tegenstrijdige emoties.
Door zijn zwijgen had hij gelogen tegen den
ouden Fergerson. Hij was een groote lafaard
geweest, toen hij den ouden heer had laten
weggaan in de overtuigin'g, dat alles nog was
als de vorige week.
Wel, wat kwam het er eigenlijk op aan?
Niemand wist iets van het huwelijk, behalve
dan de geestelijke en de koster, en Rosalie,
maar dat kind voelde geen buitengewone liefde
voor hem. Wat zou het haar kunnen schelen,
i f hij haar voor de wereld erkende of niet?
Aeeling tot f 30 boete of 30 diagen volgde ter zake
weerspannigheid'.
Een minder gewaardeerd advies.
Een klein mager huismoedertje uit den Hel
der, Ariaantje ae B„ verscheen als Verdachte op
de bank der niet altijd boetvaardige zondaressfcn.
omdat zij bij een burenruzie haar buurvrouw mej.
Slichtenhorst had aangeraden haar schulden te
betalen en voorts haar keuken uit te vegen, om
dat de loealiteit een onaangename geur verspreid
de. De oorzaak van de heibel was een onwillige
mattenklopper, die op het erf van buurvrouw S.
was terecht gekomen. Het kleine menschje werd
nog welwillend verdedigd door mr. Zeegers, maar
het was niet noodig geweest, die juridische druk
te aan te balen, daar het geheele snertproces met
'n sisser... in casu f10 boete of 5 dagen afliep.
Hij liep er leelijk in.
De min of meer incomplete loswerkman, Hen
drik van O., te Helder, hij is doof en met een oog;
bon in den nacht va# 19 April de verleiding niet
weerstaan oni 'n rijwiel, dat uitlokkend was ge
plaatst tegen den voorgevel van Café Pluylaar in
de Koniugstraat, weg te nemen. Hij verandlerde
het aspect van het rijwiel daar er de lantaarn en
het klokslot af te nemen en het spatbord te ver- 1
anderen. Maar al dat geklungel kon niet verhin
deren ,dat hij door eigen schuld 'n paai' maanden
tegen de lamp liep. Hij werd namelijk door ©en
agent betrapt op rijden zonder licht. Deze herken
de het rijwiel en onze goéie zwijntjesjager zat er
ieslijk tusschen.
Gevorderd werd 5 maanden brommen, doch do
politierechter wil, alvorens te vonnissen, een on
derzoek doen instellen ten ©inde na te gaan of een
voorw. straf niet misplaatst is.
Bombardement met straatklinkers.
De werkman Piet Z. van Schulpstet te Castri-
eumwas op 24 Juni met bovennatuurlijken ijver
aan deu ar be kt, maar werd daarbij gehinderd)
door den hond van A. Hoogensteyn, wien zoo'n
werkijver blijkbaar verdacht toescheen. Pieler be
gon nu den hond met straatklinkers te begroeten
en onthaalde «en baas van den hond ook op zoo'n
ruw snuifje en wel met zooveel kracht, dat <tle
man bewusteloos nèerplofte. Hoogensteijn ontving
een bloedende wond aan het hoofd, moest zich
onder dokters handen stellen en kon in 4 weken
niet werken. Hij reclameerde heden een schadeloos
stelling vau f 55, voor geneeskundige onkosten en
arbeidsverzuim. De kunstwerper met straatklin
kers kwam er niet voor 'n koopje af. Hij werd-ver
oordeeld tot f 25 boete of 25 dagen plus f 25 scha
devergoeding aan de mishandelde partij.
Ook 'n raar potnat
Een zeker artistiek heer, die het verheven vak
van accordeonspeler beoefent, schijnt ook met niet
minder virtuositeit op zijn poot te 'kunnen spelen.
Althans toen hij op 21 Juni onder Oudorp fietste
en aldaar het 9-jarige Marietje Meijering uit St.
Paneras ontmoette, sprong hij van de fiets, gTeep
het schaapje vast en sleurde haar over d'en weg.
En dit alles omdat naar zijn misschien overspan
nen verbeelding, je treft dat meer aan bij toon-
Kunstenaars, het meisje hem eenige dagfen te voren
had uitgelachen. Verglissen wij ons echter niet,
dan is tteze snaak wegens niet te noemen handelin
gen met jonge kinderen, het vorig jaar voorw-
veroordeeld' en ook uit de ouderlijke macht en
voogdij ontzet. Wij beschouwen Sezen man niet
geheel toerekenbaar en dus gievaarlijk. Als oit
I
Hij kon haar helpen ein voor haar zorgen, zoo-
als hij oorspronkelijk van plan was geweest.
Onmogelijke plannen om zich te redden, woel-
den wild door zijn brein... op dat oogenblik
was hij als de man, die een moord begaan heeft
en in waanzinnigen angst op middelen zint,
om zijn hals te redden.
Hij haatte armoede; bet was dwaas ge
weest, zich zelf wijs te maken, dat hij daar
tegen kon vechten. Geld en al de prettige en
weelderige dingen, die men daarvoor koopen
kan. waren hem een levensbehoefte. Hij rilde
bij de gedachte aan de passagebiljetten, die
hij twee dagen geleden nog zoo verheugd ge
kocht had. Hij zag de derde klas hutten op
een groote mailboot, waar hij eens mee ge
reisd had,v voor zich. Hij was toen salonpas
sagier, het contrast tusschen zijn eigen luxi-
i <.use hutten en het derde klas milieu, had hem
met een soort afschuw vervuld. En toch nog
slechts een paar uren geleden, was hij van
plan geweest, als een arme drommel uit te
varen en het armoedige leven moedig op te
nemen.
Hij dacht ook aan Rosalie; maar het scheen
wel, of hij al wat lieflik en aandoenlijk aan
haar beeld was, niet in zijn geheugen kon
terugroepen; de peinzende droefgeestige oogen
waarmee zij zjjh meegevoel had opgewktde
gekneusde polsen, die zij tevergeefs voor hem
had getracht te verbergen het zachte haar
en de kleine roode mond, die hem aan zijn
moeder hadden doen denken. Hij zag alleen
de groote sloffende overschoenen, die zij btf
het oversteken van het drassige veld gedra
gen had - de schunnige mantel, die de ar
moedige praal van haar circus-costuum had
bedekt de poeder en verf op haar zacU
1 ei kinderlijk meisjesgezicht. Hoe zou Lilian
haar vinden? Wat zou Lilian zeggen van zijn
vrouw? In zijn verbeelding zag hij den blik
van afschuw in haar oogen; den verbaasden,
toornigen en tegelijk medelijdenden trek op
haar mooi gezicht. Het was of zijn hart ineen
kromp in een vlaag van smart en schaamte.
Hij scheen wel volslagen gek geweest deze af-
geloopen week. Hij dacht bij zichzelf, dat hij
niet meer verantwoordelijk was voor zijn da
den, dat iemand, die tijdelijk zijn verstand ver
loren had. Was het billijk, dat men hem al
tijd een verwijt van deze dag zou maken? Zou
hij nooit in staat zijn de ketenen af te schud
den, die hij zich zelf om de polsen gebonden
had?
Tot de dood ons zal scheiden!
De plechtige woorden schoten plotseling
door zijn geheugen, in zijn verbeelding zag hij
zich weer terug in de kiekte schemerdonkere
k rk met den ouden koster achter hem... Ro
salie's bevende hand iin de zijne. Hij zag weer
werkelijk'de man is, die wij veronderstellen datihij
moet zijn, dan is de straf f 10 boete of 10 'dagen',
beslist onvoldoende.
Eat was een taaie kluif.-
De koopman in vervallen harddravers N. te
Sehagen had op "20 Juli niet bepaald ,wat men
noemt zijn beau-jour. Het was paardenmarkt te
Sehagen en in het vuur van zijn handelsijver had!
hij nogal aardig aan de flesch gelikt. Hij' kreeg
'a bemerking van de polite met "betrekkiing tot
de regeling op de markt en begon direct in zijn
prikkelbare stemming te „zuigen" en de veldl-
wactiters in 't ootje te nemen. Deze "bemerkten
de twijfelachtige nuchterheid van den paarden-
ruttelaar en besloten hem op te pakken ter kal
meering.
Hij liet zich echter deze belangstelling niet
aanleunen en verzette zich zoo heftig, dat de ge
heele beschikbare rijks- en gemeentepol it iemachlt
broodnoociig was om den weerspanneling in 't
schuurtje te werken. Het werd echter voor hem
zwaar werken en grof geld toegeven, daar hij he
den tot f 50 boete of 20 dagen werd veroordeeld.
Niet in haar eigen land g|36er4
Mejuffrouw Kniertje v. d. Leek, geboren Groen,
was gedurende de Pinksterdagen expres uit Enk
huizen overgekomen om in haar geboortedorp Eg-
mond sur mer gezellig pinkster en kermis te vie
ren. 's Nachts was er 'u reuze gezellig bal in hot,
locaal van Gravemaker en 'Kniertje liet zich niet
onbetuigd, doch 'n paar andere dorpsschoonen, de
gezusters Willenden en Maria D., schenen deze
dit genot te benijden. Als furies vlo,gen zijl op de
zwevende Knier af en sloegen haar kwaadaardig
in het gelaat. Deze dames, die heden terecht moes1-
teri staan, kwamen er niet bepaald gunstig af.
Mien werd tot f30 boete of 30'dagen en Maartje
zelfs tot f40 boete of 40 dagen veroordeeld.
Variaties in een stil stadje.
Hoewel het lieve Enkhuizen geen wereldstad
kan worden genoemd, heeft men daar over aan
gename afwisseling niet te klagen. Zoo werd men
op 30 Mei vergast op het schouwspel dat zekere
Piet D. zijn echtgenoot© ten aanschouwe des volks
degelijk en gronaig afroste, 'n Juffrouw, die ge
tuige was van dit kabaal, en de heer Piet D. over
zijn russische liefdesbetuigingen onderhield, kreeg
den 'wind van voren en eenige gtofe beledigingen
aan het adres van haar galant te slikken. De be-
leedigde deed aangifte en heden werd de rumoe
rige heer D. veroordeeld tot f10 boete of 10 la
gen. Waarna sluiting.
ARRONDISSEMENTSRECHTBANK.
Meervoudige Kamer.
Zitting van Dinsdag 23 Augustus.
UITSPRAKEN.
Jan K E.nkhuizen, verduistering, geen uit
spraak.
Teunis St. Paneras, wederspannigheid1, f 10. - -
boete of 10 dagen.
NIEUWE ZAKEN.
Vervocielijkc buitensporigjbieiifien.
Heden werd Joor de meerv. vacantiekamer der
strafrecht bank met gesloten deuren voortgezet de
zedezaak contra den 27-jarigén landbouwer cn
miiicijn sergeant Mijndert H., te Medemblik,
thans gedetineerd in het huis van bewaring als
verdacht van misdrijf, bedoeld bij art. 248bis,
weto .v .strafrecht, het plegen van ontucht met
een minderjarige van hetzelfde geslacht.
het hooge venster achter het altaar, de witte
lelies in de vazen; hoorde de eentonige stem
van den geestelijke.
In een opwelling van sentimenteel medelij
den, een laf zelfbeklag, had hij zich zelf ge
bonden met ketenen, die alleen door den dood'
verbroken konden worden. Hij kon het ge
heim verbergen voor de wereld en voor den
ouden Fergerson, het feit-zelf was er niet mini-
der werkelijk om om. Hüi kon dit meisje waar
mee hij getrouwd was, ne gee ren, maar zij
bleef niettemin zijn vrouw; Lilian Fane was
ever. ver buiten zijn bereik als wanneer zij
dood geweest zou zijn en hijzelf had deze'
nieuwe en onoverkomelijken hinderpaal tus
schen hen opgericht.
Iemand klopte bescheiden op de deur. Blunt
trad binnen; hij keek zijp jongen meester be
zorgd aan.
-- Is er iets, wat ik voor u doen kan, mrj
Rorie, nu u morgen vertrekt?
Roderick stak de trouwakte haastig in zijn
zak. Hij veegde zijn klam bezweet voorhoofd
met zijn zakdoek af; hiji had een gevoel alsof
hij stikken zou.
Neen, dank je, Blunt. Er is plotseling
verandering in mijn plannen gekomen. Ik ver
trek niet.
Dat doet mij verbazend veel plezier, mijn
heer. Ilc wilde dat u hier altijd kon blijven.
Er kwam een geforceerd glimlachje op Ro
derick'^ gezicht.
Dat zal ik ook. Mr. Fergerson heeft een
later testament gevonden, dat mij als univer
seel erfgenaam aanwijst. Je wilt het zeker wel
aan alle andere bedienden zeggen. Zij kunnen
allemaal in dienst blijven, als zij dat willen.
Blunt straalde van blijdschap.
Wat ben ik daar blij om, mr. Rorie; en
ze zullen het allemaal wel heel prettig vinden*
mijnheer. Wenscht u soms nog iets. Mr. Rorie?
'Niets, dank je. Eén oogenblik. Je kunt'
wel even een telegram, voor mij verzenden.
Rorie ging aan de schrijftafel van zijn vader
zitten en krabbelde bevend een telegram.
Laat dadelijk wegbrengen.
Ja, mijnheer. Blunt nam het formulier
aan en stapte waardig naar de deur.
Neemt u mij niet kwalijk, mijnheer, zei
hij zich omkeerend, maar ik heb dien man
weer "om het huis zien zwerven, Ik geloof,
mr. Rorie, dat we de politie eens een oogje
in 't zeil moeten laten houden.
Onzin! viel Rorie uit. De herinnering aan
den gebrekkige gaf hem een onbehagelijk ge
voel. Dfe kerel is elan idioot, anders niet.
Ik hoorde in het dorp over hem praten. Hij
hoorde bij dat circus, dat de vorige week hier
was. Hij zal geen kwaad doen; laat hem maar
gaan.
niet voor het publiek toegankelijk, een dergelijke
zaak tegen den pl.m. 50 a 60-jarig|en Ingezetene
Jan B. te Nibbixwoud, wielke verdachte zich even
zeer in voorloopige "hechtenis bevindt, behandeld-
Hierna sluiting.
Daarna werd eveneens op "dezelfde wijze, dus
- OUDE NIEDORP.
Maandagmiddag werd alhier een volksfeest
gehouden.
Begonnen werd met palinggrijpen voor man
nen. Hiervoor hadden zich een veertien tal
deelnemers opgegeven. De prijzen werden ge
wonnen door de Heeren:
le prijs Van Zwijjndrecht, 2e prijs C. Appel,
3e prijs N. Kossen, 4e prij|s D;. Blokker.
Hierop volgde hardloopen met hindemissen,
waarvoor zich 22 deelnemers hadden opgege
ven.
Ie prijs P. Meereboer en W. 'Heinis, 2e prijs
D. Rempt en G. Liefhebber, 3e prijs J. Bier
steker en R. Heinis.
De dames kwamen nu aan de beurt m|et
lorrierijden. (12 deelnemers.)
Ie prijs Mevr. P. Groen-Waterdrinker, 2e
prijs Mevr. P. v. d. Wal-Appel, 3e prijs Mevr.
P. Meereboer-Bossen, 4e prijs Mevr. P. Groetn-
Hartman.
Met behendigheid in kleeren ophangen, dat
m volgde, werden de prijzen toegekend aan:
le prijs C. Billenkamp, 2e prijs Nellie Klaver.
3; prijs Trien van Zoonen Dd. en 4e prijs
Lies Bood. (Hiervoor hadden zich' een 20-tal
deelneemsters opgegeven.)
Des avonds werd een uitvoering gegeven in
de kolfbaan door de tooneelver. „Molière" al
hier. Opgevoerd werd „Baron von Haberniks"
een reuze kennisstuk, dat buitengewoon in de
smaak viel. Het werd dan ook voortreffelijk
opgevoerd. Het daverend applaus bewees wel,
dat er genoten werd.
Dinsdagmiddag begon het feest met houtjes
rapen voor meisjes:
le prijs Jo Doom, 2e prij!s Aafje Mulder,
3c prijs G. Hittema en 4e prijis R. Heinis.
Hierna volgde het hoofdnummer, n.l. ring
steken met auto's. Hiervoor hadden zich 46
paren aangemeld.
le prijs M. Schrooder en T. Liefhebber, 2e
prijs W. Heinis en echtgenoote, 3e prijs C. Hol-
l.n'jerg en N. Ootjers-de Jager.
Bij nog enkele hindemiswedstrijden werd bij
het zakloopen de le prijs gewonnen door P.
Pijper, 2e prijs C. de Wit Az„ 3e prijs B.
Kouwenberg en 4e prijs A. de Wit Lz.
Hardloopen met hindernissen voor meisjes:
le prijs Rie Kriller, 2e prijs M. Knouwel, 3e
prijs G. Ens en 4e prïjjs M. Hollenberg.
Tot slot behendigheidswedstrijd in lorrierij
den voor grootere jongens: le prijs C. van
Zoonen, 2e prijs- J. Krouwel, 3e prijs C. Boon
tjes en 4e prijs J. Kooijiman.
De prijzen bestonden voor allen in kunst
voorwerpen. Het feest dat in alle deelen uit
muntend is geslaagd werd opgeluisterd dopr
muziek gegeven door het fanfarecorps „Cres
cendo" alhier, dat hiervoor wel ©en woord van
dank toekomt, evenals de commissie voor het
vele werk dat zij hadden.
Heel goed, mijnheer. Blunt verliet de ka
mer en deed de deur achter zich dicht. Hij
was een uitstekende bediende, maar had ook
de zwakke zijden, die de mee sten van zijn
„ambtsbroeders" bezitten. Het eerste wat hij
deed, toen hij alleen was, was het telegram
lezen, dat hij verzenden moest. En wat hij
las deed hem groote oogen opzetten:
Annuleer beide plaatsen op de Oriënt-
boot, die morgen vertrekt. Briton.
Beide plaatsen! Blunt krabde zijn onder
kin.
Ik ben benieuwd' wat we nu zullen be
leven.
De rest van den dag kroop voorbij; het leek
een eeuwigheid tot dein avond.
Rorie was een stuurloos schip op een zee
van emoties. Zelfverwijt, schaamte ©n woede
bekropen hem in wilde warreling. Zijn eten
raakte hij bijna niet aan. Blunt had hem voor
gesteld een flesch campagne te drinken om
het onverwachte goede nieuws te vieren. Rorie
beet hem met onderdrukte woede toe: Ik
haat dat goed...
Maar hij dronk een half glas pure whisky.
Dat scheen zijn zenuwen tot badaren te bnan-
gne; hij werd rustiger; hij kon weer kalm den
ken en plannen maken denken over wat
hij aan Rosalie zou zeggen, als zij elkaar zou
den ontmoeten. Er was nu natuurlijk geen re
den meer om de eerste afspraak te houden,
dat zü elkaar bij het aanbreken van den dag
zouden ontmoeten. Hij moest haar vóór dien
tijd spreken; nog dienzelfden avond haar
vertellen, hoe alles veranderd was; dat zij mor
gen niet zouden wegreizen, dat hij niet langer
een arme bedelaar was, dat oh! de duizend
en een dingen, die hem, hoe later het werd,
hoe langer hoe moeilijker schenen, om behoor
lijk onder woorden te brengen.
Hij was nieuwsgierig, hoe zij het zou op
nemen: of zij zou gaan schreien, of zij een
scène zou maken of zij er op zou staan, om
als vrouw erkend te worden of zij zou wei
geren hem te helpen in het geheim houden
van hun overijld huwelijk.
Rorie kende een man in Londen, iemand,
die eet titel zou erven en een inkomen van
vier cijfers die in zij|rr onbezorgde en roe
kelooze jeugd, het meisje getrouwd had, van
wi' hy zijn sigaretten kocht. Zij was knap
geweest, meer niet. En de man met den toe-
komstigen titel had gauw genoeg van haar
gekregen; maar zij had niet genoeg gekregen
vair den toekomstigen titel en zij had hem
een ellendig leven bezorgd.
(Wordt vervolgd.)
