iinipiL
Nieuwstijdingen
HET RIJKSWEGENREGLEMENT.
Op 1 September a.9. treedt in 'werking tiet
nieuwe Rijks wegeureglem ent. Van zeer veel be
lang voor vele wegjge bruikers is daarin art. 11,
luidende: Het i9 verboden, zonder te zijn voor
zien van een schriftelijke vergunning!, verleend
door of vanwege onzen Minister, over een Rijks
weg te rijden, te doen of te laten rijden: a. met
een voertuig, dat zoo gebouwd of geladen is,
dat eenig deel daarvan hoogjer reikt dan 3.80 M,.
boven den 'weg, of dat, met inbggjrip van <le
llading, breeder is dan 3 M>
b. niet 2 of meer aaneengekoppelde voertuigten.
Ook artikel 13 letter C. is Van direct belang, da,t
zegt: Het is verboden over een Rijksweg! te rij
den met een voertuig, indien daarvana, b, enz.
c. de lading scherp uitstekende deelen heeft en
het vervoer anders geschiedt^ dan stapvoets en
onder l>ewaking.
Voor ie-deren weggebruiker met voertuigen is
het gewenscht dit reglement naukeurig te lezen.
MOORD'.
Zaterdagavond tegien 6 uur is te Capelle aan
den IJsei in zijn woning aan de Nijverheidsstraat
^do 61-jarige rentenier Dekker door een 18-jari;-
gen jongen, M- geheeten om het leven gebracht.
M. heeft een betrekkelijk volledige bekentenis
afgelegd. Hij verklaarde, dat hij Zaterdagavond
tusschen nalf 6 en 6 uur in de woning van den
beer Dekker is geweest. Hij heeft er ruzie met
hem gezocht en tijdens den tw-ist worgde hij
Dekker, na hem eerst de tanden uit den mond
te hebben geslagjen. Toen heeft hij1 de woning
verlaten ,is naar het dorp gegiaan, waar hij 'sa-
vonds deel nam aan een concert ii> de tent, ge
geven door de mannenzangtvereeniging „Zang Ver
edelt." Daarna is hij nog op Kraliniglsche Veer
geweest en om half 12 teruggekeerd naar de
Woning van den ve'rslagjene.
Hij1 sleepte het lijk naar den berm van den
dijk, doch bespeurde onraad. Twee jongens, 'die
•hij kende, bevonden zich op den dijk. Hij riep
hen aan en zei: „Ik kan niet,weg; kijk' eens,, of
er iemand aankomt." Toen een der jongens na
derde en zag, dat M. zich bij een lijk bevond,
is hij op de vlucht geslagfen. De andere bleef op
den uitkijk staan. M. heeft 'het lijk over den dijk
gesleept en het tjwee meter verder den IJsel
ingeworpen.
Tot zoover de bekentenissen van M. Hieraan is
nog toe te voegen, dat de jongens, die niet konden
zWijgen, Zondag aan de politie verteld hebben,
wat zij gezien hadden.
M. is gearresteerd. Men vertelt, dat hij' van
Dekker wei eens geld leende, en vermoedt, dat
hij weer gekomen was met dat doel, toet het
oog op Koninginnedag. jM. moest Maandag loten
en staat bekend als onverschillig en niet heele-
maal normaal. Naar het lijk wordt nog gedregd-
Dekker zat er warmpjes in.
VECHTPARTIJ OP E(ENEl BRUILOFT.
Vrijdag had te Etten aan den "Vaar kant een
zeer ernstige vechtpartij plaats tender de gtenoo-
digden op de bruloft ten huiize van v. Tl. Eten
viertal gasten liep min. of meer ernstige wonden
en kneuzingen daarbij op, terwijl den broer der
bruid een berucht individu diepe sneden
aan hoofd en aangezicht werden toegtebracht, ver
moedelijk met een hakbijl.
De oorzaak dezer vechtpartij is niet bekend.
De vechtenden verkeerden allen onder den in
vloed van sterken drank.
Toen de hulp der marechaussee te Etten werd
ingeroepen en deze zich onmiddellijk op weg»
begaf per auto van een ipgfezef^ne, die juist pas
seerde ,daar het tooneei d©r vechtpartij onge
veer 3 kwartier gaans van de kazerne is gelegen,
zegt de „Tel." sprong een der banden van de auto
FEUILLETON
11) i
HOOFDSTUK VIII.
Blunt was den h©elen avond onrustig ge
weest; hij had niets anders gedaan dan heen
eu weer loopen, niet in staat om zijn gedachten
rustig bij iets te bepalen sinds het oogenblik,
dat hij op den terugweg uit het dorp waar hij
heen geweest was om het telegram te verzien-,
den zijn jongen mieester in het donker de^i'
weg naar Alperton had zien afracen.
De kLeine wagen was hem voorbij gescho
ten en terstond weer opgeslokt door de duister
nis. 4
Gewoonlijk was Blunt blij als hij zijn nauw-|
sluitende livrei kon afleggen en aanstalten ko(a
maken om naar bed te gaan, maar dezen
avond, voelde hij zich ongewoon klaar wak-I
ker.
Tweemaal ging hij in de stallen informeeren,
of mr. Rorie al thuis gekomen was en de beidcj
koeren had hij den staljongen slapend gevony
den in de stal, die leeggeruimd was om plaats
te maken voor Rorie's auto.
Hij is altij(d laat tegenwoordig,, bromde;
de jongen, toen Blunt hem met een onzachte
hand wakker maakte om hem te ondervragen j
Brengt dien wagen terug tot aan de wielen
onder de modder. Lam werk om schoon tej
maken. Geef mij imaar paarden...
Blunt gaf hem leen draai om zijn ooien. Dé
jongen had groote ooren, dus kon hij heel
wat verdragen, maar hij had een hekel aan
Blunt, hij kroop achter een ladder, die naar een
luik in de zoldering voerde en trok vandaai
ieélijke gezichten.
Blunt ging naar het huis terug. Die groote
klok in de hal sloeg middernacht; de andere
bedienden waren allemaal al naar bed; het
grimmige portret van Rorie's vaider staarde
van boven aan die trap met hardie oogen naar
de leege hal.
Blunt kreeg de vage beklemming van iets
huiveringwekkends. 'Hij poogbe in het smeu
lende vuur, zoodat de vlammen hoog oplaaiden,
en liep de eetkamér binnen om daar de gor
dijnen naar buiten te zien.
"Nu de boomien bladerloos waren, kon mien
den weg naar het dorp een heel eind afzien;
maar hij kon nog niets ontdekken van de felle
Achten van Rorie's wagen. Maar juist toen
hij zich wilde omkjeeren, hoorde hij een har
den klop.
'waardoor deze met een flinke vaart tjegen een
paal reed. De inzittenden'kwamen met den schrik
vrij. Een der marechaussees de wachtmeester
Sch. bekwam echter eenige ^ernstige kneuzingen
en kon daardoor zijn tocht niet vervolgen.
WOESTELINGEN.
Een twintigtal Overmeersche jongelui, di.e van
een muziekuitvoering te Vreeland huiswaarts keer
den. wilden Tij den caféhouder J. C. v. R. te
Nederhoret den Berg binnengelaten worden, hoe
wel het na sluitingstijd was. Hun verzoek werd
niet- ingewilligd, waarop de bezoekers zóó in woe
de ontstaken, dat er een aanval op het café volg
de. Het hekwerk rondom het "huis werd' vernield.
Met de losgebroken latten werden de ruiten in
scherven geslagen. Een dakpan bleek ook een
welkom projectiel te zijn. Eten reclamebord, dat
vóór het café stond, werd uit den grond .gehaald
en in de Vecht geworpen. Gedurende dezen aan
val durfde de caféhouder niet buiten komen, liit
vrees door de ge w e 1 dplegjers te lijf te worden
gegaan.
Toen aan "de voorzijde van het huis alles stuk
geslagen was, toog men naar den achtergevel,
waar de ruiten eveneens vernield werden. Nadat,
de Overmeersche jongelingschap ongevèer ander
half uur op deze wijze haar vernielzucht had!
botgevierd, trok men huiéwaarts.
De caféhouder kon nu haar buiten komen, om
„'Let slagveld" te overzien. Het bleek 'n toon
beeld van vernieling, aldus de „Tel." Eenige uren
nadat de vernielers van het erf van v. R. ver
dwenen waren, stond eensklaps een twintig me
ter verder gelegen hooiberg in lichte laaie. Het
staat vopr (ie politie vast, dat hier aan brand
stichting gedacht moet "worden. Of de brooddron
ken jongelieden hier ook schuld hebben, wordt
thans door de rijksveldwacht onderzocht. De eige-
rnaar van het hooi, de veehouder v. B,. heeft
een schade van f225.
Zondagochtend 'heeft de majoor der rijksveld
wacht te .Weesp op "het gemeentehuis te Neder-
horst den Berg verschillende verdachten in ver
hoor 'genomen. Eenigen hunner hebben reeds be
kend, zich aan vernieling te hebben schuldig
gemaakt.
EEN EIGENAARDIG ONGEVAL.
Een Fordauto, komende uit de richting Eind
hoven met vijf personen,'heeft Zondag te Mierlo
een eigenaardig! Ongeval veroorzaakt. De auto
moet, volgens ooggetuigen, heel hard gereden heb
ben. Voor de onheilsplek, op 100 M. afstand, be
gon de wagien reeds ernstig te slingeren. Op een
gegeven moment brak het linkerachterwiel ge
heel uit elkaar, waarna de wagen met ue naven
een 20 M. over den weg schoof en daarna een
buiteling over den "kop maakte, waardoor "hij langte
den Weg, tusschen de boomen door, 'in de sloot
terecht kwam. Het vehikel werd grootendeels ver
nield en kwam weer op de wielen terecht, doch
stond met den kop juist naar de richting, van
waar hij gekomen was. De inzittenden kwamen
met den schrik vrij, behalve één, die een kleine
wonde achter het oor had. Het ongeval is waar
schijnlijk het gevolg van drankmisbruik.
EEN FAMILIEDRAMA.
1 De 39-jarige C. de Bruin te Rotterdam, maakte
onder den invloed van sterken drank, ruzie met
zijn vrouw.
Een zoon en een dochter trokken partij voor
de moeder, waarbij de B. zijin zoon te lijf wilde
gaan. De moeder vloog tusschen beide. De B. heeft
zich toen een steek in de linkerborst met een
broodmes toegebracht. De man zakte ineen en
was bijna onmiddellijk dood- Elen dokter ver
klaarde, dat- hier twee mogelijkheden bestonden;
de man had zich zelf gestoken en was tegjelij-
kertijd door dé emotie aan hartverlamming .ge
storven; óf' de steekwonde had Zijn dood tenge
volge gehad en dan moest een der familieleden
de B. in de borst hebben gestoken. Bij een ver-
Blunt schrok. Bezoekers midden in den
nacht! Mr. Rorie had immers den sleutel.
Blunt haastte zich naar de voordeur en open
de deze voorzichtig op een kier.
Wie is Idaar? vroeg hij. Zonder te kunnen
zeggen waarom, moest hij denken aan den mian,
die den heelen dag om het huis gezworven
had. Het was echter de stem van den jongen1
Briton, die hem antwoordde: Ik ben het
Blunt, doe open!
Mr. Rorie!.,.. j j
Blunt gooide de deur wyd open en Rorie
strompelde de hall binnen. Hij was zoo bleek
als een doek; zijn oogien stonden verwilderd,
zijn kleeren zaten vol modder, zijjn hoed had'
hy verlopen.
Oh, mr.. Rorie, hiebt u een ongeluk gehad?
Waar is dé auto?
Auto?... Rorie herhaalde dit woord op een
afwezigan toon, alsof hij het nooit eerder ge
hoord had. Hij viel zwaar in ©en grooten stoel
bij het vuur in d© hall neer en liet zij(n hoofd'
in zijn handen zinken.
Blunt vroeg niets meer. Hij liep weg om cog
nac te halen. Hij beschoiuwdie dezen drank als
een onfeilbaar middel tegen alle kwalen; het
was ide ©enig© medicijn, waartoe hij zelf ooit
zijn toevlucht inam. Hjjj wachtte met ©en bezorg
de uitdrukking op zijn gezicht, terwijl Rorie
gretig dronk.
Bent u bezeerd, mr. Rorie? vroeg hij,
toen hij het leege glas uit Ide bevende han-'
'den van zijn meester aannam. Zal ik de
dokter laten komen?
Dokter? D|a jonge Briton .deed een krach
tige poging om zich weer te beheerschenhij
forceerde zelfs een drogen lach.
Wat mankeert je, Blunt; ik ben niet ziek.
Ei is niets met me gebeurd. Ik ben alleen'
moe! i
Maar de auto, mijnheer. U. is immers in de
auto weggegaan?
O, ja.... Rorie stond ©en beetje onzeker
op, maar toen Blunt hem wilde ondersteunen
duwde hij hem boos op zij.
Ik liet den wagen in Alperton achter.
Ik ben teruggewandeld. Hij keek achterdoch-;
tig naar Blunt. - Ik mag toch zeker wel wan
delen als ik er zin in heb?
Blunt schrok. Mr. Rorie wan niet normaal!
Rorie schopte zijn schoenen uit en stommelde!
zwaar naar de trap. Hij scheen Blunt's aanwe-.
zigheid vergeten te zijn; hy hield zich aan de
leuning vast, toen hij naar boven liep. Bovenl
gekomen, draaide hij zich om en keek naai
den man beneden.
Wel, drommels krel, waaarom sta je me,
zoo aan te staren? vroeg hij geïrriteerd. Ga
naar bed.
Ja, mr. Rorie...
hicor bleven ide echtgéruootie en de beide oudste
kinderen pertinent bij de verklaring, dat de va
der zichzelf had gestoken. Heden zou definitief
•de doodsoorzaak worden vastgesteld.
DIE WEESPER GASDIREOTEUR.
Uit .Weesp w >rdt gemeldi:
De commissie in de jongste raadsvergadering
benoemd, om een onderzoek in tie stallen naar
de handelingen van den directeur der gemeente
lijke gasfabriek, den heer J. B. L., heeft, naar
wij vernemen, j.l. Y rijdagavjondi ten giemeentehuize
alhier vergaderd onder voorzitterschap van ian
loco-burgemeester, wethouder dr. Knaap.
In deze eerste commissie-bijeenkomst deelde een
der commissieleden mede, nader vernomen te heb
ben, dat de gasdirecteur aan den vertegenwoordi
ger eener firma, welke o.a. in vuursteenen handel
de. den eiseh gesteld had, dat hem leep mandje
port zou worden thuisgezonden. Toen de vertê-
geUwoordigter verklaarde, dit onmogelijk te kun
nen doen, ging... de zaak niet idoor, daar, naar de
directeur verklaarde, de andere leveranciers met
de voorwaardten wél genoegien namen.
Dat deze mededeeling op die overigte commissie
leden een zeer leigenaardigien indruk maakte, is
licht te begrijpen.
In deze bijeenkomst besloot; dte commissie, den
volgenden dag;, Zaterdag, ten kantore der gasfa
briek de verschillende ambtenaren en werklie
den in dienst van het gasbedrijf naJdere bijzonder
heden betreffende het behleer en den gang! van
het ledrijf te vragen.
Omtrent dit verder onderzoek vernemen wij1,
dat de verklaringen, door de verschillende ge
ëmployeerden tegenovfe rde commissie afgelegd,
zóó bezwarend voor den directeur waren, dat
zelfs als de geheime raadfevergjaldiering van 12
Aug., welke 6^2 uur duurde, er niet geweest whs,
de détails, welkte j.l. Zaterdagmiddag ter kennis
der commissie kwatoten, voldoende zouden zijn,
om den directeur niet langer te handhaven. (Tot
goed begrip dient hierbij vermeld, dat "deze direc
teur reeds eenige maliën schriftelijke waarschu
wingen van B. en W. had ontvangen).
,Wèl opmerkelijk is het, dat van de bijna 20
geëmployeerden, die onder dien heer L. werk
zaam zijn, er ook niet één was, noch hoog noch'
laag geplaatst, die ook maar één Woord ten gün-
ste van zijn superieur kon spreken. Het was één
serie klachten, van een personeel, dat klaarblij
kelijk tot het uiterste verbitterd was over'fle ges
ties van zijn directeur.
W® zilllen uit de vele verklaringen, welke
voor de commissie werden afgelegd; slechts hier
en daar een greep doen.
Elen kwestie, welke eenige jaren geleden reeds
(hoewel niet in het openbaar) heel wat stof heeft
doen opwaaien, kwam ook bij dit onderzoek ter
sprake, n.l. die betreffende „overwerk", dat- door
den oir acteur verricht zou zijn.
Het ging destijdis om de inrichting van een
kaartsysteem. De directeur verklaarde, dat het
kantoorpersoneel toenmaals geweigerd zou heb
ben, overwerk te verrichten, waarom de direc
teur het zelf maar gedaan :had, welke „overuren"
hij zcinzelf betaald had met een bedrag van
f 150.
Tijdens het onderzoek, j.l. Zaterdag, verklaarde
het admnstratiiief personeel echter ten stellig
ste, dat de directeur nimmer gevraagd had, be
doeld werk te verrichten; deze antbtenaren zou
den zelfs zeer gaarne het extra-salaris, hetwelk
xhiervcor betaald was, vterdiencf hebben. Toen
den bedoelden ambtenaren door den commissie
gevraagd wera, wanneer het Iwterk, waarvan hier-
voren sprake was, door den directeur dan verricht
was, werd geantwoord, dat zulks in den gewonen
kantoortijd geschied was. Niettemin had de direc
teur zich zelf hiervoor een douceur van f 150
toegekend.
De algemeene klacht, welke geuit werd, gold
1
En Blunt... je houdt j© mond er over,
dat ik zoo thuis gekomen ben. Ik heb een ont-»
zettenlde schrik gehad, Blunt, een harden,
schok. Ga nu maar gauw naar bed.
Maar Blunt bleef roerloos aan. den voet van,
de trap staan, totdat hij Rorie's slaapkamer
deur hoorde dichtslaan.
Rorie viel onmiddellijk in slaap. Hij, had ge
dacht, dat hij nooit weer zou kunnen slapten,
maar hij wa.s totaal uitgeput door de emoties.
Toen hij wakker wiexd, scheen de bleeko
herfstzon in zijn kamer. Hij] sprong in een,
soort paniekstemming uit beid; voor ©en oogen
blik had hij de tragedie van gisteravond ver
geten; hij herinnerde zich alleen, dat hij) Ror
salie bij het aanbreken van' den dag zou ontJ
moeten... 'dat hij twee plaatsen besproken had;
in een boot, die dien middag zou vertrekken/.
Hij greep naar zijjn horloge; het was negen1
uur. Dan, plotseling, schopt alles hem1 weer te;
binnen; hij zuchtte zwaar. Het was alsof zijn',
hoofd barsttehij had ©en gevoel, alsoé hjj
doodziek zou worden.
Zijn kleeren lageh in een verwarden hoop op.
den vloer, zooals hij ze had neergeworpen.
Op een kleinen1 afstand lag een verfrommelde
papieren roos, waar de zon op scheen. Scher-,
per dan iets anders had kunnen doen, bracht
dit hem den afgeloopen nacht met al zijn ver
schrikking wear voor den geest: het drassige
veld, de menschenmenigte, het gele licht van
de lampan. En Rosalie, zooals zij keek, toen-
hij haar dien leerstien kieer 's a winds gesproken;
had, de lichte blos op haar wangen, de vroo-,
lijke tinteling in haar oogen. In zijjn verbeel
ding voelde hij, weer den zachten druk van
handen op zijn arm, en opeens sloeg hij
zijn handen voor de oogen, om haar gezicht
met te zien, zooals hij dit later gezien had:
hulpeloos tegen de schouders van den gebrek
kige.
Dood! Dpod! En zij waren mét bitterheid
m het hart van elkaar gegaan. Zij zou nooit
weten hoeveel berouw hij had. Nooit zou hij
haar dit meer kunnen zeggen.
Hij nam de kleine roos weg en sloot die weg*
in een lade. Hij moest zichzelf dwingen om'
zich aan te kteeden en ging naar benedeja. Hij
merk tie, dat Blunt hiem m»et meewarige oogen
aankeek. Om den1 schijn te bewaren, probeer
de hij nets te eten, maar de happen bleven hem1
m de keel steken.
Toen Blunt d© kamer wilde verlaten, riep
hij hem terug.
Ik ga voor zaken naar Lowdien. Je kunt
wel itemand naar Alperton sturen, om den wa
gen te halen. Hij staat op ide binnenplaats van
het „Witte Hert."
Gjped, mr. Rpri©... Blunt aarzelde. Er
ook' vooral, dat ide directeur zoo weinig1 overleg)
pleegde met bet personeel. Eten toestel, waar
mede <ie calorische waarde van 'het gas bepaald
moet worden, kon maar alleen düor den directeur
gebruikt worden; zelfs de fabrieksbaas kende
de werking van dit toestel niet, zoodat, wanneet
de directeur des zomers met «en toaand verlof
was... de calorische waarde van het gas gedurende
al dien tijdi niet kon worden vastgesteld.
Een belangrijk punt bijl de besprekingen" der 1
commissie met den baas der Gasfabriek en de fl
gezamenlijke stokers (alle ploegen werden tege- I
lijkertijd gehoord) vormde de bijzonder slechte I
kwaliteit van sommige zendingen kolen. Ook met I
de uiterste krachtsinspanning van de zijde van I
het personeel, was men er niet in geslaagld, uit I
de, door den directeur gekochte kolen, gjoed gas te I
stoken. De klachten, welke hieromtrent bij den I
directeur werden ingebracht, hadden niet het min- H
ete resultaat. Circa een half jaar geleden was er |j
een zending kolen .gearriveerd, welker afwijkende I
kwaliteit ten gevolge had, dat het personeel een fl
paar wéken noodig had1, om de fabriek van kool- fl
tee rte reinigen. Toen de leverancier dezer kolen B
in de fabriek kwam en de directeur hem op een I
en ander attent maakte, wilde eerstgenoemde den I
stokers een sigaar aanbieden, hetgeen echter door I
den directeur verboden werd. Inderdaad aan dit 9
gemeentebedrijf mochten de geëmployeerden niet I
door giften omgekocht worden.
Ook thans nog is een deel van den voorraad 9
kolen van dien aard, dat men in de maanden, M
welke nu achter ons liggen, 'toen, door het gje- 9
ringe gasverbruik, slechts met één oven gewerkt. 9
behoefde te worden, ze niet verwerken kon. fl
Thans, nu een tweede oven in gebruik is gteSteldj, fl
kan men ze, door vermenging; met betere kwali- fl
teil, desnoods gebruiken .Van welke schade een I
en ander voor (Ie bedrijfsuitkomsten is, ligt Voor I
de hand.
Nog bleek bij! dit onderzoek der commissie, dat I
de controle over de aflevering der cokes niet fl
minder dan alles te wenschen overliet.
Een in de fabriek ingesteld onderzoek bracht I
aan het licht, dat de onlangs in den raad gjeuite fl
klachten over den nog geen half jaar geleden ge- I
bauwden over voor de fabricage van waterstof- 9
gas, allerminst ongegrond Waren. Deze oven, wiel- fl
ke f5600 gekost heeft, beantwoordt volstrekt niet fl
aan de eisehen, wélke er aan gesteld mogen fl
•worden; erger nogj, hij is zoo goed' als onbruik- J
baar voor het beoogde doel.
Op de verhouding, welke er heerscihte tusschen
den directeur en zijn personeel, wordt een zeer fl
eigenaardig licht geworpen, door hetgeen de com- fl
missie te hooren kreeg over het „kladhtenboek",
hetwelk in het schaftlokaal is neergelegd. In fl
dat boek kon het personeel zijn wenschen ten fl
opzichte van werkplaatsverbeteringen ials ander- fl
zins kenbaar maken. Maar het eigenaardige was, fl
dat de directeur er ook zijne opmerkingen in fl
plaatste, over eventueele tekortkomingen van het fl
personeel. Zoo schreef de heer L. er eens in, dat fl
een onderdeel van een oven onklaar was geraakt fl
door nalatigheid van een der stokers. Maar de fl
betrokken stoker nam daar geen .genoegen mee en J
plaatste, behoorlijk onderteekend, er zijin verweer fl
onder. Zoo werd geleidelijk dit klachtenboek een fl
schriftelijk debat tusschen directeur en perso- fl
neel, hetgeen, o.a. ten gievolge had, dat de baas fl
der fabriek op een goeden dag onder een derge- fl
lijke schriftelijke kibbelarij schreef„Wjie is hier fl
eigenlijk directeur?" En oolc 'dit laatste kon on- ]ffl
gestraft gebeuren en de betrokkene werd er in fl
het minst niet over lastig gevallen.
Herhaaldelijk zijn door de burgerij ernstigte fl
klachten geuit ov'er de kwaliteit van het gjele- fl
verde gas en over nog 'heel wat meer. Uit het fl
vorenstaande blijkt nu wel voldioende, hoe ge- fl
grond die klachten gewees't zijn.
is gisteravond ém vneeselijk ongeluk gebeurd
m Alpertom, mr. Roriie.
Zoo?
Een vrouw viisl tijdens de voorstelling in
het circus van ©en trapezium, mr. Rorie.
Ik heb er iets van gehoord. Zwaar ge
wond, is het niet?...
Elk woord viel hem onnoemelijk zwaar en
toch, ten kost© van, alles, moest hij voorko
men, dat Blunt i©ts van de waarheid zou ver-i
moedian. i |-
Ik geloof van wiel, mr. Rorie... Blunt veeg
de ©enige in zijn verbeelding aanwezige krui
mels van h©t tafelkleed Ik heb hoor,en ver
tellen, mr. Rorie, dat zij de vrouw was van
dien man, di© hier om het huis rondzwierf.
Rorie sprong op, zijn bleek gelaat werd vuur
rood. Dat is ©en laffe leugen!... schreeuwd|ei
hij woedend.
Blunt kieek verwonderd op.
Roderick liep weg. Zijn zie|nuw|en waren tot
het uiterste gespannen; hij kneep zijfn handiem
om) het niet als een waanzinnig^ uit te
schreeuwen.
Dat is in elk geval niet waar, ze,i hij met'
geforceerd© kalm tja. Het meisje was wel ge-,
trouwd, maar niet mjet dien man. Vergeet niet
'den wagen te laten haten.
H;ij verdween uit de; kamjer. Een half uur
latei was hij in Londen.
Hij nam1 ©en' taxi en gaf den chauffeur het,
adres op van Fergerson in Kilbum; hij had
een gevoel, alsof hij nooit meer onbelemmerd
zou kunnen ademhalen, als hij de geheel© ge-,
schtedenis niet opbiechtte.
De tragedie van gisteravond had hem vol
komen geschokt. Als het vroeger op den avond
gebeurd was, voordat het onedele van zijn ge
drag klaar tot zijn bewustzijn was doorgedron
gen, zou hij het misschien gemakkelijker 'heb
ben kunnen dragen; maar sinds- het oogenblik,
dat de man hem gezegd had, dat ze dood was,
stonden zijn harde liefdelooze woorden als met
letters van vuur in zijn herinnering gegrift.
Alles wat hij nu weer verliezen zou, door
den ouden Fergerson de waarheid zou beken
nen, scheen hem' van weinig belang m©er. 'HeC
noodlot had zwaar zijn hand op hem' gelegd,
en hij voelde zich janeh ouder na dien eönen
nacht. i
De oude Fergiejrson zat nog aan het ontbyt.
Hij nam het leven gieimakkellijlk op; hij had;
veertig jaar hand gewerkt en nu was de beurt!
aan anderen, vpnd hij, om vroeg op te staan.;
Hij kwam pas later op den dag op kantoor;';
hij was inu enkel het decoratief' en algemieeaj
als autoriteit erk'endei hoofd van d© davocatenj
firma, die hij door zijjn groote bekwaamheid-,
en jarenlange inspannipg zoo'n- uitstekende re
putatie had bezorgd.
"(Wordt vervolgd.)! j
