WECK RHUKimtElEI
Hike Breijer
Firma R. J. HOUWING
MiEHTT TEL 614 ALKHAAB
Rechtzaken
FEUILLETON
Uit den Omtrek.
ALKMAAR
arrondissementsrechtbank.
(Meervoudige Strafkamer.)
Zitting van Dinsdag 6 September.
NIEUWE ZAKEN.
Een ontevreden cliënt.
Een voormalige verlofhouder uit Schagen,
die onlangs werd veroordeeld tot £50.- boete
omdat hij in een malle bui een veldwachter
van Schagen had gemolesteerd, was met con
tent met dat vonnis en kwam heden in verzet.
Hij lag destijds in het ziekenhuis en kon daar-,
om niet persoonlijk aanwezig zijn. In de krant
las hij zy|n veroordeeling. Wat toch n heer
lijke. uhvinding die kranten- Meneer de op
posant, 'n stevige boy met een trekbeen, be
weerde heden niet aan mishandeling van den
agent van Haren schuldig te zijn. Maar de ver
nieuwde behandeling schonk den officier niet
de overtuiging dat het verzet gewettigd was
'en derhalve werd bekrachtiging van het von
nis gevorderd.
Eicia stormachtige nacht.
Bijna den geheele dag werden we opgeknapt
met een strafzaak uit het vermaarde .en schoo
tie Lutjebroek om zoo te zeggen de onder
broek (v'an Grootebroek en in 1311 Lutteke-
broekie genoemd. In den nacht van 27 Februari
was in het eerzame Lutjebroek een vervaar-;
lijk kabaal ontstaan. De elite van Lutjebroek
had zich verzameld in het café van Boukeins
ten einde vastenavond te vieren en nu had de
rijksveldwachter de Blieck zich durven verstou
ten de feestelingen ontijdig te storen door het
sluitingsuur aan te kondigen en dat wel op
een toon, die op z'n minst genomen beleedi-
gend geacht moest worden voor het ïllustre
gezelschap vafetenavondvierders.
Men moet daar in Lutjebroek op je woordeln
letten en niet zeggefci: Ga je d'r jit. of k
gooi je d'r uit, maar... wilt u weg gaan of
heeft u liever dat ik ga?
De rijksveldwachter de Blieck hield zich ech
ter niet op met zulke complimenten. Hij had
behoorlijk gewaarschuwd en toen na drie kwar
tier nog niemand aanstalten maakte om te ver
trekken, gelaste hij kort en goed ontruiming
van het lokaal, wat echter in zeer slechte aarde
viel. De veldwachter ontketende een storm van
verontwaardiging. Hij werd uitgejouwd en be
dreigd. een joelende menigte achtervolgde hem
en zelfs werden 'n paar straatklinkers naar
zijn woning geworpcjn. De hartstochten van
het kaas en broodvolk waren ontketend!
Met behulp van sabel en revolver wist de
Blieck zijn onafhankelijke prestige te hand
haven, maar het gevolg van het tumult was,
dat heden een viertal vooraanstaande Groote-
broekers zich hadden te verantwoorden wegens
bedreiging met doodslag en geweldpleging op
nei er uitzag was"~hét toch ook nog niet, even
wel toch ernstig genoeg om den heer officier
motief te geven tegen no. 1 der verdachten'
1 jaar en tegen de overige drie ieder 7 maan
den gevangenisstraf te vorderen.
De nobele burgervader had nog 'n practig
getuigschrift omtrent zijn brave Lutjebroekera
ingezonden en de goedé; mr. Schenkeveld hield-
een pleidooi van ettelijke uren, 'n heel school
schrift van 'n kwartje vol. We willen hopen
dat al die ijver voor het welzijn van beklaag
den genereus beloond zal wordejn en dat men
dan tevens heeft geleerd een ambtenaar die
zijn plicht doet zonder strooppot, niet met
scheldwoorden, bedreigingen ela straatsteenen
te begroeten.
'ni Akelig avontuur.
Een reiziger uit Alkmaar bereed met het
4-wielig motorrijtuig van zijin firma te Schoorl
den Duinweg. Rechts van den weg stopte een
auttbus en toen de automobilist, na signaal te
hebben gegeven, de bus passeerde, trok eens
klaps een 7-jarig knaapje, dat uit de bus was
geslapt, den weg over. Tijd om te stoppen was
er niet meer, 'n,aanrijding volgde met het treu
rig resultaat, dat de kleine aan hersenschud
ding bijna direct overleed. De chauffeur stond
nu terecht ter zake schuldmisdrijf, doch uit
de behandeling bleek, dat de schuld niet by
hem berustte, zoodat de officier, die zelf een
ter zake kundig autorijder is, zich verplicht
zag vrijspraak te vorderen.
Die vlieger ging niet op.
Een voormalig belastingambtenaar uit Alk-
maarsch Scheveningen scheen met zijn pen
sioen en 183 gulden maandsalaris niet rond te
kunnen komeja en had zich vergrepen aan de.
loonbeslagen die hij te IJmuidien vain het armel
trollervolk had ingepikt. De gemeente kwam
zoo ongeveer f:2300 aan deze manipulatie te
kort. De onbetrouwbare belastingbolman raak
te zijn baantje natuurlijk kwijt en stond nu
ook terecht ter zake verduistering. Met het
oog op zijn gezin, zijln berouw en goede voor
nemens de gemeente schadeloos te stellen, door
jaarlijks zijn pensioen af te staan, had de re-
classeering zich beijverd hem voor te dragen
voor 'n voorwaardelijke veroordeelingjammer,
genoeg was de officier niiet voor dTOe faci-,
liteit te vinden. J
Hij achtte het feit zelfs zoo ernstig dat hy
een jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf re-
quireerde, zeker wel tot groote teleurstelling
van den rapporteur en den verdediger, die on
der het zingen van „Hou er den moed maar
in" onverslagen een voorw. straf bepleitte.
Als er geen lawaai gemaakt kam werden
deugt het niiet.
Een veehouders-baby uit Ursem had van
Taat" 'n fijne Harley Davidson cadeau en
hij tuft nu op dit kostbare karretje het heele
boerenland af, maakte daarbij het noodige la
waai met uitlaat, knalpotten en boschhoom, zoo.
dat te Sijbecarspel een eenzame graspiepers-
knol, die voor 'n speelwagentje hobbelde, 'n
doodschrik op het lijf werd gejaagd en hij; uit,
pure agitatie zijn baas boertje Piet Vriend n(
trap tegen zijn schenen gaf, zoodat Piet da-
gein lang niet kon werken.
De geurende jongeling stond heden vopr de
ze buitensporigheid terecht. Het was nog m
leelijke blunder die hij had geslagen, daar op
feit alleen gevangenisstraf is gesteld, maar ge
lukkig hebben we voor boerenzoons met goed,
Qif.KU.ukfx-.rU nana'» nu rnrux artiWli®,^-23
en hierin wordt de mogelijkheid geopend den
sukkelamolen met boetegeld af te koopen. De;
officier maakte dan ook van die vrijheid ge
bruik en vorderde 100 pop boete of 60 dagen
hechtenis. Heel blij kieeik de gelukkige bezit
ter van een Harley Davids nog niet maar hy
vergeet het spreekwoord, dat wie mooi wi'
zijin, pij|n moet lijden.
U hebt er toch geen bezwaar tegen, dat ik
u eens kom opzoeken, vroeg hij met iets onge
woon bescheidens in zijn stem. Hij zette zich op
een stoel die mrs. Foiwler had bijgeschoven.
Ik moest voor zaken hier in het dorp zijn en dr.
Mijers vertelde mij van u. Ik hoop, dat ge u al
wat beter voelt.
Ze keek hem onderzoekend aan-
Is u ook dokter/
Mijers lachte hardop. Pas maar op, hoor.
Hij is een oude slimme advocaat. Je hoeft je
niets te verwonderen, als hij je straks nog óen
gulden tachtig voor het advies in rekening brengt
miss Dean.
Mrs. Fowler dreigde glimlachend met haar
wijsvinger. U maakt toch maar overal een
grapje van, dokter!
Mijers stond op. Hij wenkte mrs. Fowler óm
hem buiten de kamer te volgen. Fergerson
kon het geluid van hun stemmen ia de gang
hooien
Zs spreken over mij, zei Rosalie Dean
droef. Ik wou dat ik hooren ko(n wat zjel
zeiden. Ik ben heelemaal niiet bang.
Ik hoop, dat u gauw weer heelemaal
beter zult zijn, zei Fergerson afleidend
Ik wil niet beter worden. Er klonk een
eindelooze wanhoop in haar zwakke stem eni
haar vingers plukten zenuwachtig aan de de
ken. Waarom laten ze me toch niet maar
rustig sterven?
De oude Fergerson kreeg een prop in de
keel door haar hartstochtelijk verlangen, om
uit dit leven weg te gaan. Hoe groot moest de
ellende van dit triestige meisjesbestaan wel niet
zyn?
Zoo iets mag je niet zeggen, kind, ant
woordde hij zacht. Bovendien zit er iets heel
egoistisch in. Het is niet goed om naar den
dood te verlangen, als je weet, dat er men-
schen zijn, die je zullen missen eE verdriet heb
ben.
Men had de thuisreis weder aanvaard.
Het gesprek liep verder over koetjes en kalfjes
maar later op den avond, toen Fergerson allang
weer naar Londen terug was en Brenda en haar
man samen aan tafel zaten, begon de dokter zelf
weer over het onderwerp.
Teddy leek me erg verstrooid. Hij reed dat
heele eind mee naar Bedmund, kwam er notabene
speciaal voor uit Londen en op stuk van zaken
vergat hij heelemaal om den cliënt, waarvoor hij
kwam, op te zoeken. En hij voelde er ook niéts
vcor om weer terug te gaan.
Maar wat deed hij er dan?
Niets. Hij is bij mrs. Flower m,ee naar bin-
25 JARIG JUBILEUM N.H.V.B. -
Zaterdag em Zondag wordt door den N.H.-
V B haar 25-jarig jubileum herdacht. Deze
voetbalbond is in Noord-Holland geen onbe
kende en ongetwijfeld is door de»ep bond pio
nierswerk verricht.
Gedurende oen kwart eieuw heeft de Bond
leiding gegeven aan liet z.g. lagere voetbal
in Holland"s Noorderkwartier. In en door don.
Bond zijn vele krachtige verieenigingen ont-i
staan, die thans meetellen in dep lande. Hon
derden wedstrijden wordien jaarlijks slechts mo
gelijk door zijjn organisatie gehouden Door
zijn wijde vertakkingen is het ideaal verwezen-,
lijkt, dat zelfs in de kleinste, meest afgelegen
plaatsen het bruine leder des winters Zoldddgi
aan Zondag de spieren lenig en den geestl
frisch kan houden.
Het doel, dat de Bond zich voor oogen
gesleld heeft, mag zeker wel bereikt heeten.
daar de hond thans ruim 4000 leden en. 72 aan
gesloten vereenigingien telt en 180 elftallen aan
de competities deelnomen
Het feest wordt nu Zaterdagmiddag en Zon
dag te Alkmaar herdacht echter slechts dan»
kan het feest den Bond waardig zijn, wan
neer voetbelbeoeïenaar en voetbalsupporter op
10 en 11 September 1927 gezamenlijk hun be
langstelling doen blijken- Deregelingscommis
sie doet hierbij oen beroep op voetballers en
liefhebbers om in grooten getale/ den feest
avond en de wedstrijden bij te woman Alk
maar ligt in het centrum der provincie en is.
van alle plaatsen pit gemakkelijk te bereiken.
Zondag worden van helf elf af tot 5 uur,
uur wedstrijden gehouden op het Gemeentelijk
Sportpark te Alkmaar. Het programma luidt:
Adspiranten-wedstrijden.
Districts-wedstrijden, Wormerveer-Alkmaar,
Zaandam-Helder Verder een wedstrijd tus-
schen het vertegenwoordigend N.H.V.B.-elf-taJ
en Haarl. Voetbelbond-elftal. Tenslotte de
wedstrijd Z.F.C. 1-Noord-Hollands Elftal, sa
mengesteld uit de beste spelers der tweede,
klasse vereenigingien in Noord-Holland boven
het IJ.
- SINT MAARTEN.
Begunstigd met prachtig zomerweer heeft
men alhier de 3-daagsche kermis gevierd de-
wekfe een heel gezellig karakter droeg. Als
eerste boffen voor de kermisbezoekers was,
dat in beide danslokalen vrij dansen werd ge
geven hetgeen echter pas op 't nippertje be
kend werd gemaakt, hetgeen echter wel niet
uitmaakte, daar er geen gepruttel over werd
gehoord.
Wan de Zondag de dag voor den dans, de
Maandag was gewijd aan kinderspelen en wel
vcor de meisjes van 6-10 jaar het steken van
een vlag in de stoof waarbij als prijswmsters
uitkwamen D. Brander 1ste, M. Koning 2e
N. Koning 3e en G. Hemeweer 4e prijs en
meisjes, van 11 tot 14 jaar loopen met bal op
fiorn ie,1 janTmr^ëer*if^/"t5^i^n
Bakker 4e prijs.
Jongens van 69 jaar koekhappen. ie prijs
C. Schut, ze C. van der Ham, 3e. M. Roosman
en 4e P. Blauw. Jongens van 10—14 jaar, blaas
slaan, ie- prijs C. Koning Dz., 2e J. Roos, 3/0
ftlient 17 - Tel 526
CORSETTEN.
O
KINDERLIJFJES.
BUIKBANDEN.
BUSTEHOUDERS.
RECHTHOUDERS.
RECHTH. CORSETTEN.
ELASTIEKEN KOUSEN.
DAMESVERBAND.
SOUSBRAS en
ROKBESCHERMERS.
Jarretelles en Elastiek.
Depót PALTHE Almelo.
nen gegaan en heeft een poos bij het meisje zit
ten praten. Op den terugweg herinnerde ik hem
aan de zaak, waarvoor hij eigenlijk gekomen was,
maar hij zei doodleuk, dat daar niet zoo'n haast
bij was.
Dus Teddy heeft het meisje gesproken?
Ja, en ze schijnen direct heel goede maat
jes te zijn geworden. Ze waren een poos alleen
toen ik met mrs. Flowe rin de gang stond te pra
ten. Teddy zei, dat hij nog weer eens naar haar
toe zou gaan.
Mrs. Mijers zei niets. Zij dacht bij zichzelf dat
er, ondanks de pertinente ontkenning van Ferger
son, misschien dan toch wel wat waar kon zijn
van het verhaal van den staljongen. Die belangstel
ling van Teddy, de vertrouwde van de Britons voor
dat circuskind, was verdacht.
Het was al laat toen mr. Fergerson thuiskwam.
Qp een mooien^ zonnigen herfstdag, was een natte,
kiile, druilerige avond gevolgd. Het deed hem
goed, dat het vuur in zijn kamer vroolijk brandde,
en zijn pantoffels lekker warm waren.
Hij was vermoeid en uit zijn humeur. Hij kon
maar niet beslissen wat hij doen moest, of hij
aan Roderick zou vertellen, dat het meisje nog
leefde of niet.
Met de rustige zorgvuldigheid, die hem altijd
oij moeilijke zaken gekenmerkt had, woog hij de
argumenten voor en tegen in zijn geest af. Werke
lijk houden van Rosalie deed Roderick niet en als
zij tenslotte toch zou sterven, welk nut had het
dan om nog meer voedsel te geven aan de praat
je i, die er reeds bleken rond te gaan, door Rode-
riek bij haar te brengen?
Maar aan den anderen kant, als het meisje wel
van hem hield, iets, waarvan hij overtuigd was,
was het dan niet onmenschelijk haar te laten ster
ven, zonder dat zij hem had weergezien? 1
Het probleem viel Fergerson moeilijker op te
lossen dan wellicht ooit een ander probleem had
gedaan, omdat hier, behalve zijn scherp verstand,
ook zijn goede hart meesprak.
Hij zat weggedoken in een grooten gemakkelij-
ken stoel en staarde in het vuur. Het was, alsof
uit alle hoeken van de kamer stemmen tot hem
kwamen: Je moet het hem zeggen; je moet
hel hem zeggen.
Maar hij mocht niet alleen naar de stem van het
gevoel luisteren. Hij wilde de zaak nuchter blij
ven beoordeelen. Gesteld dat Rosalie bleef leven,
wat toch niet absoluut buitengesloten was, wat zou
de toekomst dan niet voor ellende en ongeluk aan
beiden brengen. Zou de band niet vreeselijk gaan
knellen. Zou Rosalie zelve werkelijk gelukkig kun
nen worden. En als zij, zooals Mijers voorspelde,
werkelijk bij herstel haar leven lang invalide zou
blijven, wat zou er dan, bij een man van Rode
ricks geaardheid, uit deze verbintenis. moeten
groeien? Fergerson huiverde als hij aan dit alles
dacht.
Terwijl hij daar zoo zat in tweestrijd, hoe hij,
voor wat zijn deel betrof, het levenslot van den
jongen Briton leiden zou, werd diens bezoek aan
gekondigd.
Hij was jjroot en knap, zooals hij daar de ka
mer binnenkwam. Een beetje ernstiger, een beet
je ouder dan een poos geleden, maar de moede-
docze, wanhopige uitdrukking was zooals Ferger
son zich wel had voorgesteld, van zijn gezicht
verdwenen.
Roderick ging in een grooten stoel bij het
vuur zitten. Op jongensachtig bedremmelden toon
zei hij: Ik zou graag wat geld hebben als he/ü
kan, mr. Fergerson.
De oude heer moest nog steeds denken aan het
meisje, dat hij vanmiddag gesproken had en dat
haar zwaar geheim zoo edel en dapper bewaarde
en hij kon een gevoel van bitterheid tegen dezen
goedgeklceden jongeman, die pas de twee men-
'schen verloren had, die hem naar goddelijke en
menschelijke wetten het dierbaarst hadden moe
ten zijn, zijn vader en zijn vrouw en die om dit
(dubbele verlies weinig scheen te treuren/niet ver
bergen
Toen het antwoord op zijn vraag wat lang uit
bleef keek Roderick angstig-verbaasd op.
.Er is toch niets? vroeg hij een beetje heesch.
Er was iets in Fergerson's oogen, dat hem een
onbehagelijk gevoel gaf. Hij kreeg een kleur en
herhaalde zijn vraag: Er is toch niets bijzonders
'gebeurd? Toch geen derde testament gevonden,
dat me in het armenhuis brengt'
Maak je maar niet ongerust.
Maar dan kan ik toch zeker wel wat igeld
krijgen? zei hij verlegen. Ik ben erg slecht bij
kas en sedert dat vader gestorven is, word ik be
stookt met rekeningen.
Ik zal morgen met je meegaan naar de bank
van je vader, dan kunnen we een voorloopige re
geling maken en als je nu direct iets noodig
mocht hebben
O, neen, dank u, stamelde Roderick. Er. is
toch niets waarom u kwaad op me bent, u kijkt
zoo stroef.
Er was zoo iets jongensachtigs in de manier
waarop Roderick het vroeg, dat Fergerson on
danks zichzelf lachen moest.
Neen Roderick. Hij aarzelde even: Ik
ben vandaag naar Bedmund geweest.
De jonge Briton werd bleek, hij stond op en
staarde in het haardvuur.
U denkt misschien, dat ik er heelemaal over
.heen ben, dat ik haar al vergeten heb. Is ;het
niet zoo? zei hij hortend. Maar dan hebt u het
toch mis. Ik kan de gedachte aan haar niet
kwijtraken. Hebt u nog iets bijzonders gehoord?
Ik had al bij mezelf gedachtik zou graag iets
willen doen ter herinnering aan haar, begrijpt u?
Is ze in Bedmnud begraven? Zou ik niet een
mooien steen op haar graf kunnen laten plaatsen,
Zonder dat iemand weet wie het heeft laten doen?
■Ik zou zoo verbazend graag iets doen.
De oude man keek Roderick's afgewend ge-
zient van terzijde aan. Neen Roderick, ze is
niet in Bedmund begraven.
Niet? Dan heeft die kerel, Sherney, haar
zeker meegenomen. Ik heb me den laatsten tijd
telken.» afgevraagd, of ik niet sterker had moeten
P. Bronder en 4e B. de Vet. Op het terrein heersch
te een gezellige drukte. Des avonds kon men zich
amuseeren, Ijetzij in de tent van den heer Zwak-
man, alwaar de tooneelvereen. uit Dirkshorn het.
tooneelstuk „Beurskoorts" opvoerde, of in het lo
kaal van den heer Schermerhorn, alwaar het Trio
Hoffman optrad. Nu in beide zalen hebben de
bezoekers genoten. De Dirkshornders zijn in de
zen omtrek voldoende bekend, zoodat bijna elke
lezer van dit blad hun kunde kent en hoog schat,
terwijl voor hen, die trio Hofman nooit gehoord
hebben, de mededeeling geldt, dat deze luidjes in
hooge mate voldoen en hun repertoire op schit
terende wijze uitvoeren.
Dinsdagmiddag volksspelen, alwaar de meis-jes
van 1418 jaar moesten ringsteken op fietsen,
waarDij als prijswinsters uitkwamen ie pr. T.
Bronder, N. Jonker e2, A. Heneweer 3e en G.
Hemmer 4e prijs. Dames van 19 jaar ea ouder
moesten een ezeltje den staart aansteken, waarbij
de gelukkigen waren T. Manneveld ie, C. Blaaüw
IJf 2e, J. GrootRoggeveen 3e en J. Homan
—Peetoom 4e prijs.
Jongens van 1418 jaar hardloopen met hinder
nissen. ie prijs W. Peetoom, 2e Jo de Pee, 3de
N. de Geus en 4e prijs P. Kuit. Heeren van 18
jaar en ouder blaasslaan. ie pr. R. Bijpost, 2e
prijs F. Raven, 3e A- Wiedijk, 4e C. de Vries.
Ook thans een gezellige stemming op het terrein.
De prijzen bestonden voor allen uit mooie kunst
voorwerpen, dewelke door den voorz. van V..VV.
V.V. met een gepast woord werden uitgereikt-
De> avonds was er gelegenheid in de tent van
den heer Zwakman de revue van den heer Boe
lens, getiteld „Het zal wel gaan" te hooren. Ve
len hadden zich hiervoor naar de tent begeven,
maar niet allen hebben er genoten. Ja zelfs, na
dc eerste pauze waren er die de zaal hadden ver-
faten om er niet meer terug te keeren, daar zij het
de moeite niet waard achtten. Weer anderen
rJjyact/vvii tcmi VCibodcn
xmoest worden. Kortom, het was lang geen onver-
dec.d succes, dat de heer Boelens hier oogstte.
F.n zoo was het einde weer bereikt van deze
kermis.
aandringen om haar nog te zien. Zij was toch......
mijn vrouw.
De oude Fergerson gaf geen antwoord.
Waarom zegt u toch niets? vroeg Roderick
een beetje geprikkeld.
Omdat ik niet weet wat ik zeggen moeit,
was het eenvoudige antwoord en het was de
waarheid.
Hij wist niet wat het beste was te doen, of
om te zeggen, of om hem in de waan te laten
dat zij gestorven was. Hij was overtuigd, dat de
mededeeling, dat Rosalie nog leefde, een uiterst
onaangename verrassing voor de jonge Briton zou
zijn. Zijn berouw scheen al heel wat zwakker dan
den vorigen keer.
Heb je de krant vandaag gelezen, Roderick?
Natuurlijk, hoe dat zoo? 1
Na een oogenblik aarzelen zei de advocaat:
Ik heb een aankondiging gelezen van het aan
staande huwelijk van miss Fane met den Ameri
kaan Querne.
Roderick zweeg even, heelemaal beduusd. Fer
gerson realiseerde zich, dat wat er nu zou ko
men, de beslissing voor zijn moeilijk probleem zou
inhouden. Van de manier, waarop de jonge Bri
ton op zijn mededeeling reageerde, zou het afhan
gen, of hij hem zou vertellen, dat Rosalie nog
leefde.
Hij hoefde niet lang te wachten.
Roderick scheen eindelijk woorden gevonden te
hebben. Hij was van bleek vuurrood geworden en
viel driftig uit: 1
Het is een leugenhet moeit een gemeene,
infame leugen zijn. Ze heeft nooit iets om hem
gegeven. Hij is oud genoeg om haar vader te zijn.
Geef me de krant, ik wil het zien.,.,»
Bij het zien van het strakke gezicht van mr.
Fergerson brak hij plotseling af en stamelde:
Neemt u me niet kwalijk, dat ik zoo uitgevallen
ben. Het was heelemaal niet de bedoeling om on
beleefd te zijn. Maar het kan eenvoudig niet waar
zijn.
De advocaat deed geen poging om te antwoor
den. Hij wist nu, dat zijn vermoeden juist was.
Roderick hield nog altijd van Lilian Fane en er
was zelfs geen plekje in zijn hart, waarin bijzon
dere teederheid school voor het meisje, dat hij uit
louter egoisme en voos zelfbeklag, roekeloos aan
I ziel» gebonden had, het meisje, op wier graf hij al
een prachtig monument wou oprichten, zonder dat
hii zich terdege overtuigd had, of ze werkelijk wel
gestorven was.
Rorie weet het stilzwijgen van' mr. Fergerson
aan gebrek van medegevoel. Wat kon zoo'n oude
vrijgezel ook begrijpen van gevoelens, van de
gloeiende driften die hem op het oogenblik teis
terden? Maar dit oordeel was toch niet rechtvaar-
Idig. De oude advocaat dacht op dit oogenblik
teru§ aan het oogenblik, lange jaren geleden, toen
hij zijn vriend Eustace Mijers had moeten geluk-
wenschen met diens verloving. Hij kon zich uit
stekend voorstellen, wat er op dit oogenblik in
den jongen Briton omging en zijn gedachten over
hem waren in dit opzicht" 00 kuiterst mild en
deelnemend. Wordt vervolgd.
