De Roode Auto
GEiVOFiLSMjENSCH.
Oude dame: „Als je even meekomt, naar mijn
woning, kun je iets verdienen met brandhput
hakken."
Landlooper: „Het spijt me mevrouw, maar ik
kan het niet over mijn hart krijgen me te be
wegen; een schat van een roodborsie heeft éijn
nest onder me groote toon gebouwd!"
IN HAAR PON'TENEiUR GETAST!
„Wat „Retsy", uwes verveelt me met uwes
ge-„{Betsy'; ik heb een naam met 'n hansvat
d'r an, juffrouw Pruim."
„Is 't werèntig. Nou, an mijn fullisbak sitto
d'r twéé
HET DROGE AMERIKA.
Volgens een statistiek der Amerikaansche
gerechtshoven, is het aantal drankzuchtige ver
oordeelden, dit jaar grooter dan ooit te voren.
Vijftig procent van alle vergrijjpeln zijn in dron
kenschap begaan.
EEN WOLKENKRABBER-GEVANGENIS
VOOR VROUWEN.
In New-York zal een wolkenbrabber-gCvan-
genis voor vrouwen worden gebouwd, di^ge
heel in overeenstemming zal zijn met de om--
liggende gebouwen. Deze gevangenis zal wor
den gezet naast het beroemde Jefferson-Marc-
ket gerechtshof. Het gebouw wordt geheel in
den stijl van een hotel gehouden, en zal den
toekomstigen bewoonsters rijkelijk frissche
lucht en licht bieden. In «het benedengedeelte
zullen gymnastiek en turnzalen zijn, zoodat de
gevangenen voldoende lichaamsbeweging krij
gen. Van de vierde tot de tiende verdieping
zullen de eigenlijke cellen worden gebouwd,
die, groot en ruim zijn en uitstekend geventi
leerd. Op de elfde verdieping komt een kli
niek. Vrouwen die voor den eersten keer in de
gevangenis komen, zullen in een apart gedeelte
worden ondergebracht, om streng gescheiden
te zijn van de beroeps- en gewoontemisdadig
sters. Dit om te voorkomen dat zij zullen wor
den besmet met de misdadige en dikwijls on
tuchtige gevangenis atmosfeer.
DE UITVINDER VAN DE BRIEFKAART.
Hebt ge, wanneer ge in de vacantie ette
lijke briefkaarten en „ansichten" aan uw di
verse familieleden en kennissen verzendt^ er
wel ppn oyer gedacht, dat zoo'n doodeenvou
dige zaak als een briefkaart eerst nog „uitge
vonden moest worden?
Toen ongeveer 60 jaar geleden Professor
Emanuel Hermann van de Militaire Academie!
te Wiener-Neustadt op de gedachte kwam,
voor het doen van korte schriftelijke mede-
deelingen, een stukje karton te gebruiken,, waar
voor geen postzegel noodig was, maar waarop
de waarde gestempeld kon worden, was hij
PRIJSSTIJGING IN FRANKRIJK.
Tiaar heb je het geduvel al, de kruidenier
heeft het rapport van de financieel© experts ge
lezen!"
daarmee volstrekt niet op slag beroemd. Er;
was een uitgebreide, langdurige perscampagne
voor noodig om het publiek van die dagen
van het nut der nieuwe vinding te overtuigen;
Op 1 October 1869 adopteerde de Oostenrijk-
sche regeering de briefkaart, waarvoor een ver
laagd tarief werd ingevoerd.
Thans is de briefkaart een onmisbaar cor
respondentiemiddel gewonden over de geheele
beschaafde wereld, en de Weeners meenen dan
inmiddels al laiig in het vergeetboek geraak
ten Emanuel Hermann niet beter te kunnen
eeren, dan een standbeeld voor hem te gaan
oprichten.
VACANTIEOORDi
Sentimenteel© oude dame (in Lissöhe's reis
bureau): „O, meneer, ik wilde naar een kleine
plaats, waar ik van de heele drukke booze we
reld verlost ben."
Bediende: „Probeer onze 'telefoonoel eens, me
vrouw." (,jHumorist").
CAILLOOU, DE: NIEUWE EQUILIBRIST.
Bravo, bravo! maar het eind van hetl liedje
is toch weer dat alles op onzen kop terecht
komt!
De Chinees stond reeds overeind en ging naar
de deur. Fleeter volgde hem, na wat zilvergeld
op tafel te hebben neergelegd voor de thee.
/-ij gingen Limohouse Causeway verder door en
kwamen in een donkere straat. Hier was niet
meer dat chaotische der deooraties en reclames,
doch veeleer een soort van diepe geheimzinnig
heid.
Van enkele huizen stonden de deuren open en
zag men gangen, zwak verlicht door lampions.
In zulk een gang trad de Chinees onverwacht
binnen en met het hart vol twijfel volgde Flee
ter hem, tot voor een deur, waar de gids met
een kruisen van zijn armen afscheid 'nam. Dan
verdween hij snel in het schemerduister van de
lange gang.
Fleeter klopte op de deur en trad vervolgeus
binnen. Zijn hart klopte, maar hij dwong zich
zelf tot kalmte. t
Toen de deur weer achter hem dichtviel, zag
hij zich in een groote kamer, tooverachtig geïllu
mineerd door vele kleine hanglampjes en eenige
kandelaars. Er hing een vreemde geur en in den
hoek ontwaarde Fleeter bij een divan de weinige
attributen voor het opium schuivén.
De geheele kamer was in zachte kleuren, waar
in een zwart-met-goud bewerkte tapisserie aan
den middenwand onmiddellijk de aandacht trok.
Bekoord bleef de defectieve kijken naar het
grillig-artistieke borduursel, den gouden draak op
het glanzend zwart... tot hij plotseling met een
kreet achteruit deinsde.
Tusschen de plooien van het gordijn uit, kwam
een magere gele hand te voorsètiijn èn de kno-
kelige vingers ervan omklemden het heft van een
Sikkelvormig mes...
Fleeter staarde naar het blinkende lemnlet;
fcreed om zijn browning te grijpen».
Dan kwam het mes langzaafm' naar voren. Er
kwam een dunne pols ,een stukje geelzijden man
tel, een arm, en eindelijk een smal, grijnslachend!
gelaat.
Twee zwarte oogen brandden tusschen de toe
geknepen schuine vingers....
Ling Won!
Hij trad nu ^geheel de kamer binnen én ge
baarde met ae linkerhand om plaats te nemen.
In de rechter 'hield hij1 hét mes, ter hoogte van
de kin.
De detective nam plaats in een rieten stoel
en zet,te' den noed af.
,j|Heb ik het genoegen den heer Ling Won te
sprenen, den Chineeschen tolk?" vroeg hij1 met
een lichte Deving in zijn stem.
„Inderdaad," antwoordde Ling Won, met goed
Engelsch accent.
„Dan ik u willen vragen, dat schrik-aanja-
g-ende mes te willen wegleggen. Ik kom namelijk
tot u met een zeer beseheiden verzoek en derge
lijke veiligheidsmaatregelen zijn tegenover mij
beslist onnoodig."
Ling Won grijnsde.
„leder heeft zijn eigenaardigheden, mijnheer.
Ik, bijvoorbeeld, ben sterk gehecht aan dit mes
en houd het niet in de hand voor mijn veiligheid.
Als ik bang voor u was, zou ikj u niqtjde woord;
staan, nietwaar?"
Fleeter begreep, dat Ling Won loog;, maar óok,
dat hij' er zich bij neer te leggent had enl hij hier
in de macht was van een duivel. Todh hoppte
liij nog op de mogelijkheid,'dat werkelijk het
toeval naar dit mystieke huis met zijn gevrees-
den bewoner had gevoerd en 'daarom handhaafdle
hij zijn voorwendsel,
i „'Mijn naam is Helder, mijnheer Ling Won,
ik ben gemeente-secretaris in Suffolk en ik zoek
1 in Londen naar een bekwamen tolk, die bereid' is
om 'Emgelsche acten in het Chineesch te vertalen."
Ling Won'e gelaat vertrok -tot een grijnzend
masseer.
„Zoo lang ik mijn moedertaal ben, is er nooit
een gemeente in Engeland geweest, die Chinêfescb
vertaalwerk had. En bovendien, indien het werke
lijk zoo waè, is het consulaat 'toc'h veel dichterbij
dan Poplar-wijk...."
Fleeter weifelde. Het was duidelijk, dat hij
hier met groote voorzichtigheid de conversatie
moest leiden in een bepaalde richting.
„<Het consulaat verwees mij. naar „Chinese
Town" mijnheer, en een gedienstig ambtenaar
bracht mij zelfs bij u."
Ling-Wpn lachte plotseling luid-op. Hij keek
met zijn glinsterende oogen naar het mes en
streek voorzichtig zijn wijsvinger langs het scher
pe staal.
„Ik wist niet, dat er zulke geestige secretaris
sen in Suffolk waren. U maakt mij' werkelijk aan
het lachen.... Maar kom; laat ik u helpen uit uw
droom. "Uw naam is Fleeter! U lent detective'
U woont op Kingsway en u onderzoekt de zaak-
van Lord Dundan's verdwijning! Kunt u zich
dat herinneren?"
I.ing Won sprak vlug en op harden toon mét
kort afgebeten zinnen. Bij de laatste vraag sperde
hij zijn oogen wijd open en keek den detective
spottend aan.
Deze bleef rechtop zitten. „Kunt zich dat
herinneren?" klonk het ironisch na in zijn oor....
Maar hij herstelde zich en nam het woord.
„Wanneer u tóch alles weet', mijnheer Ling
Won, behoef ki u ook verder geen rad voor de
oogen te draaien. Ik ben inderdaad Fleeter en
ik zeek Lord Dundan."
De Chinees knikte bevestigend en Vroeg;
„Wat wilde u pan van mij weten?"
„Alles," klonk Fleeter's vlotte antwoord, dat
op den Chinees hoegenaamd geen indruk maakte.
„Dan zal ik u alles vertellen, mijnheer Flee
ter. Gébruikt u thee?"
Fleeter schudde het hoofd.
„U behoeft niets te vreezen; de thee is vrij
van vergif."
De detective boog.
„Ik acht het onverantwoordelijk mij ervan te
overtuigen," sprak hij kordaat, waarop de ont
voerder van Lord Dundan langzaam zijn ver
haal begon.
„U zult weten, dat Dundan en zijn vriend
Hampton samen mijn schoone' vaderland bezoch
ten. Zij waren ook in Shanghai en maakten daar
kennis met een Chineesche vrouw, Lotus Fah'.
Maar ook ontmoetten zij er Lotus' minnaar
Ling Won! Die vier mensohen waren met elkaar
O]) vriendschappelijken voet, djoc'h in stilte leefde
cr een vijandschap tusséheu hein, die nimmer
uitgesproken werd. Het was alsof zij samen op
den krater van een viRkaan standen, hand in
hand, en wachtend op het oogertblik om elkan
der in den poel van gloeiende lava te storten.,..
Want niet alleen ik was in stilte gebeten op die
Westerlingen, die mij mijn bruid ontroofden; zij
waren het ook op mij en onderling weer op el
kaar uit jalouzie.'
Fin Lotus... och, die is altijd een raadsel ge
wéést; toen Dundan afscheid; nam om terug te
gaan naar Londen, beet zij1 hem' in de hand, en
toch volgde zij hem
Ik vergeet dat moment nooit toneer; het was
verschrikkelijk. Maar aan 'den anderen kant weer
een gelukkig toeval, want heirdoor heb ik hier
in Londen Lord Dundan, mijn vijand, er door
herkend, toen ik, heel onverwacht, tegenover hem
zat in een restaurant. Ik zag toen plotseling het
lidteeken van den beet 'in zijn "hand en heb hem
niet meer uit het oog verloren.
Maar laat ik kort zijto, mijnbeer Fleeter. Wat
er voortgekomen is uit die toevallige ontmoeting
in Shangaiv weet u natuurlijk evengoeS, misschien
nog beter dan ik. Dit staat echter vast, dat Ling
Won niet met Lotus Fah ge'huwd is en zij, op
haar beurt, niet met Dundan.
Eir zijto menschen, die liefde vergeten kunnfen,
maar er zijn er ook, die het kunnen, maar "het
niet willen. Zóó ben ik."
Ling Won zweeg een ©ogenblik. Het mes klem
de hij nog steeds in de hand en zijn oogep( waren
gevestigd op Fleeter.
Dan vervolgde hij ernstig:
,jE|en zoön vah het Hemelsohe Rijk' vergeet en
vergeet niét, Fleeter. Onze wraakzucht is eeuwig.
Ilc heb wraak gezworen op 'het feest van den
Grooten Lantaarn en zes volle jaren heb ik noo
dig gehad eer mijn plan een schijn van moge
lijkheid kreeg. Ik heb uw taal geleerd en géwerkt:,
hard gewerkt om geld te verdienen. Gelid! Geld
voor mijn wraak!
Nu heb ik het, eerder dan ik gehoopt had en
de voldoening van mijn schokkende daad is' zeer
spoedig te verwachten'het einde kan niet ver
nieer zijn.
De detective keek op.
„Wat gaat u dan doen vroeg hij aarzelend.
Ling Won grijnsde.
„Ik ga Dundan vermoorden..."
Deze onverwachte starre bewering van Ling
Won, midden in het logische, kalme verhalen der
feiten, werkte niet weinig verrassend.
Maar de Chinees ging voort:
„Hij is een man van standing, Lord Dundan,
en ik zal hem een eervollen dood bereiden, maar.,,
een vreeselijken, een misdadigen en een afschu
welijken dood om te moeten ondergaan. Dundan
zal zelfmoord plegen!
Hij zal zich te pletter rijden, onder mijn dwang;
in.... de roode auto!"
Fleeter luisterde. De ijzige kalmte en onkreuk
bare ernst in de stem van dien geheimzinnigen
Oosterling, overtuigde hem maar al te zeer, dat
er niet te spotten was met het misdadige ideaal
I van Ling Won.
j Doch do laatste lette er niet op, dat Fleeter's
l sjjuidacht zóó hoog gespannen was'en redeneerde
kalm voort, als sprak hij' tot zichzel'ven.
„Dundan zal zich te pletter rijden in de roode
I auto.... Hij kan geen auto besturen, behalve on-
der mijn invloed, want dan doet hij alles,
j Ut dwing dien man met mijn oogen en mijn wil.
.1 Daarom zal' ik mede móeten in de roode auto.,
i maar och, dat heb ik er voor over. Aan dei Lon-
densche politie ontkom ik im!mers vooh niet...
I De roode auto! Daar is geen motor in Londen
I tegen opgewassen en daar zijn geen verkeers
agenten, of voorschriften, die haar dwingen 'kun-
I neri! Éénmaal snort zij voor het laatst door Pali
Mall, Pleeter; dan kunnen de vrienden van Dun
dan naar buiten komen en zien hoe twee man
nen, die met liefde speelden, het spel verliezien»..
Misschien vernielen wij dan nog juist een kost
baarbouwwerk of een standbeeld, maar dat .is
minder, want men zal er ons Aan .waarschijnlijk
niet meer voor kunnen vervolgen..,.!"
Ling Won stond op, ten teeken, dat het onder
houd als geëindigd beschouwd kon worden, maar
Fleeter verroerde zich niet. Als een beeld zat hf
in den stoel en een smorend gevoel in zijn keel
verhinderde hem iets te zeggen.
