91
Het Huwelijk alle eeuwen dooi*
-
2ijn fatsoen niet te houden en koeldje hij1 zijn
slecht humeur op de vrouw, door haar te stom
pen, haar te slaan, haar achterover op een bank
te werpen, haar in de keel te knijpen en aan d]e
haren te trekken. Voor al dat fraais moest hij
nu terecht- staan, docfh hij "was niet verschenen,
wat door 'niemand wérd betreurd. De vrouw tracht
nu echtscheiding te verkrijgen, 'wat geen mensdh'
wel ongemotiveerd zal vinden. W;at den man.
betreft, deze is tot één maand gevangenisstraf
veroordeeld voor zijn ridderlijk gedrag.
•En Jaap zei: licht; tan hot werd licht»
Een 40-jarig arbeider uit St. Pancras met meer
haar dp zijn tanden dan op zijn kersepit, had veel
last van voor zijn 'woning staande iepen boo men,
die het daglicht in zijn huiskamer 'onderschep
ten .Hij nam dus een zaag eu veifwijdjerde '-een aan
tal takken, doch verzuimde den eigenaar, tevens
zijn huisbaas, vergunniug voor die snoeierij te
vragen. De huisbaas, 'u oud zurig mannetje, ging
er niet aecdofd mede en deed aangiftfe. (Wjegend
zaak beschadiging stond de 'huurder heden terecht
en iwerd met inachtneming van verzachtende om
standigheden, veroordeeld tot f 3 boete of 3 d.
Eic roman is nog nicht aus!
Eén 36-jarig werkman te Helder, die het ook
niet best met z'n eigen schijnt getroffen té heb
ben, stond heden als laatste verdachte terechjt
wegens bel-eedigiug om een -diam'e, met wie hij
al jaren op voet van oorlog staat. Het moois dat
hij omtrent deze juffrouw op den Dijkweg zou
hebben verkondigd, zullen (we welstaanshalve
maar niet verder over de (wereld Verspreiden,
maar volstaan met de mededeeling dat tegén den
ongevraagden criticus f 25 boete of 25 dagen
werd gevorderd. Daar echter een opgeroepen ge
tuige, om redenen die verband houden met de
uitbreiding der bevolking te Helder, niet was
verschenen, werd de vierdere behandeling ver
daagd tot 6 Febr- 1928.
door J. F. DE V.
IV.
In het Wettelijk deel van ons land bestond
in de 18de eeuw ook nog een andere gewoonte
om een naderende bruiloft aan te toonen. En
wel deze: Eén- der kennissen van het bruids
paar begaf zich in een dikwerf zeer fraai ver
sierd rijtuig met een ruiker op zijn borst naai;
de verschillende familieleden en kennissen en
«nodigde hen dan tegelijk voor de bruiloft uit.
Daarbij ontvingen de dames Üier familieleden]
pf kennissen van hem een fraai in zilver papier;
verpakt en met kleurige linten dichtgemaakt;
pakje met bruidsuikers; terwijl de beteren van)
hem een fleschje „bruidstranen" ontving|en. Dit
fleschje „bruidstranen" was een fleschje gevuld
met een sterk, speciaal voor deze gelegenheid
gekruiden wijn, welk fleschje, minstens even-
smaakvol als liet paketje voor de dames, zich
in een fijn mandenwerk gevlochten omslag be
vond.
Op alle dagem der week kon men in dien'
tijd trouwen. Weliswaar hoort men wel eens,
de meening verkondigen dat tot op heden het
trouwen bijvoorbeeld op een Zondag verbo
den was, doch dit is niet juist. Als bewijs hier
voor moge dienen het huwelijk van onzen Stad
houder Willem V. Toen deze in October 1767,
met Frederika van Pruisen in den echt zouj
treden werd het huwelijk op -een Maandag vast
gesteld. De oom van de bruid, niemand minder;
dan Frederik de Groote, verzette1 zich hier
echter tegen en wel m(dt de woorden: „Nur
nicht am Montag dei® diese Tag ist nicht
gunstig; nur wenigst-aas babe ich an einen
Montag eine Bataille verloren." Den Gucle|n,
Frits werd hierin zijn zin gegev.cn en het huwie-;
lijk op 4 October bepaald. 4 October viel dat'
jaar op een Zondag. 1
Zoo in de tweede helft der 18de eeuw be
stond onder de rijke boerenbevolking in 'Hol-i
land en ook wel elders, de gewoonte 'dat del
stoet in sierlijke sjeezen tien trouw ging. Voort
pp de bruidssjees, bespannen met bruigom's!
beste paard hetwelk voor deze gelegenheid (mjet
bloemen is getooid. Op de sjees (welk' voer-(
tuigje meestal slechts aan tw-ee personen plaats
biedt) bevinden zich bruid en bruidegom. D-a
bruigom, de zwierig versierde zweep in de
hand, ment. Zijn bruid naast hem, met laeni
volle mand suikergoed ter uitstrooiïng aan haar,
voeten. Daarna volgt de blijde stoet der gas-,
ten. Een dergelijke stoet bestond dikwerf uit
tien tot veertien sjeezen. Tijdens de rit strooi
de de bruid haar suikergoed met volle handelni
rond en het behoeft dan ook uiteraard miiet|
nader betoogd dat het rijtuig van 'het bruids
paar zich in de bijzondere belangstelling vart
de jeugd mocht verbeugen. Op iediere brug;
die men over moest werd halt gehouden en,
werd er gul en frisch gezoend, en het laat
zich aanzien dat het bruggen- -en bruggetjes-
rijke Hollend hiervoor een uiterst dankbaar
terrein vprmde.
Reeds aan het einde der 17de eeuw lezieri
wij dal bij het huwelijk bruidsmeisjes tegen
woordig zijn. De werkzaamheden der bruids
meisjes in dien tijd waren veel omvattender
dan in1 onzen tijd het geval is. Zij toch wareri
belast met het doen versieren der woninlg van,
bet toekomstige paar; practisclh berustte de
leiding van den dag bij hen, terwijl eigenhandig
doo: hen het bruidsvertrek Werd versierd. Eén
der bezigheden welke deze jonge dames ze
ker wel het meeste geïipegen zal hebben ver-»
schaft, vormde wel het voorbereiden der 'ge
bruikelijke verrassing voor den bruidegom. De
ze verrassing bestond gewoonlijk daarin dat zjj[
de beddelakens van het bed vastnaaiden-. Ook»
wel werd door hen de plaats van de bruidegom
in hel huwelijksbed met harde erwtenschillen,
of andere duidelijk merkbare verrassingen be
strooid. Terwijl zjj het tenslotte waren, die het
den bruidegom aan plagerijtjes niet lieten ont
breken daar waar zij bij het zich te ruste be
geven de bruid moesten behulpzaam zijn bijl
het maken van 'haar nachttoilet.
Wekt het geen verwondering, indien wij in»
aanmerking nemen dat de pogingen welke in
1581 d-oor de Kerk waren aangewend om aan'
de verwarring in huwelijksaangelegeinheden
éên -einde te maken vrijwel geen- succes had-;
den, dat er nog ruim twee eeuweln moesten ver-;
Loopen alvorens de O-verheid zelf handelend-
optrad teneinde dez-e aangelegenheid afdoend
te regelen? Weliswaar hadden de pogingieinf
door de Kerk daartoe in bet werk gesteld'
Hare goedkeuring en ook Hare medewering
gehad maar zelf had Üe Overheid zich nooit
ingaand met het -huwelijk bemoeid. Eerst mieti
omdat, als boven reeds aangehaald, er te velen'
waren welke vasthielden aan de z.g. oud-Gier-»
maansche gebruiken welke ten aanzien van het
huwelijk bestonden len de Overheid er vooii
terugschrok hieraan een einde te maken |en
later niet omdat de Kerk zich tegen elke inn
menging van Overheidswege met alle macht-
verzette, daar zij het huwelijk uitsluitend als
eene kerkelijke plechtigheid beschouwde welkte
aan de Kerk behoorde te blijven.
Het was tenslotte Napoleon die deze !Gjor-|
diaansche knoop doorhakte. Vanaf 1803 moest
(vplgens de Code die Napoléon) een huwelijk
om voor de wet geldig te zijn 'door -een door,
de Overheid daartoe gemachtigd ambtenaar
zijn gesloten. Deze regeling maakte dus voor.
goed een einde aan Üe vroeger te dien opzichte
beslaande misstanden ein vormt iets van [bet
weinige goede dat wij aan Frankrijk 's be-'
roemdsten keizer danken.
Wat tenslotte nog de kle-edij betreft van id©
bruid zoo kan worden vermeld dat deze uiter
aard slechts weinig verandering heeft onder
gaan in den loop der eeuweln. Alleen de bruid
uit de tweede helft Ü-er 16de eeuw verschild©
hierin opvallend van hare zusters uit andere
eeuwen, dat zij het gebruikelijke kroontje op
haar losse haren droeg; haar 17de eeuwsche
zuster droeg het echter alwiaer op haar sier
lijk hoog-opgekapt (hoofdje.
Niet ten onrechte zegt Brederode,,'t Kan;
v-erkeeren." Toentertijd wedijverden de meis
jes met elkander wie het langste 'haar had; en
is nu niet het tegendeel juist het geval? i
Gaarne laten wij het aan den lezer overt
de bruid van vroeger met «haar lange rokken,
en lange dikwerf zeer kostbare sleep, welk ge
heel een ontegenzeggelijk statig effect schaak
te vergelijken m-et hare tooderne kort gerokte,
en kortgelokte zuster. i
DE KORAN EN BRIDGE.
Zooals men weet is spelen -door -d|an Mohame-
daanschen godsdienst verboden. Voor eenigen tijd
gebeurde het echter in Algiers, d|it -een Muzel
man niet langer weerstand kk>n bieden aan de
verleiding van het ediele bridgespel, maar toch
ook tot allen prijs -den Koran getrouw wilde blij
ven. In dit moeilijke dilemma (vend-de hij zich
tot een Fransch. magistraat en smeekte hem' om
raad- i
,jD(at is nogal eenvoudig," zeidie 'deze humo
ristische ambtenaar, „het eenig middel isi
valsch Spelen. Als je eerlijk speelt v-erbicdt -dia
Koran je te betalen, ais je verliest, -.en geld aan te
nemen als je wint. Maar als je valsch speelt» dan
is het je slimheid, waar je voordeel van trekt,, -en
dat is geoorloofd' volgens den Koran". Dankbaar
voor dezen gouden raad, vertrok de Mohamme
daan, Won dienzelfden avond een aardig som
metje met valsch spelen en 'bleef den Koran
getrouw.
MISVERSTAND.
Boemelaar: „Hallo meneer Groen(hik)hoe
ggaat het?"
De and-er: „U vergist u meneer, ik ben niet
meneer Groen, mijn naam is De Bruin".
Boemelaar: „In orde(hik)dik in orde
ik ben kleurenblind."
BIJ EEN COIFFEUR IN DEN HAAG!
Er jeugdige en erg "haastig gebakerdie klant:
„Sagh, coiffeur, hoe la.ng moet ik nou voor den
drommel nog wachten sagh, voor ik gesdhoren
kan w-or'den, sagh?"
Coiffeur: „Nog ongeveer twee jaar, zou ik sag-
gen, sagh!"
VERBETERING IN DEN TOESTAND.
„Hep Uwes soon nog" altijd kleptomenie
„Jawel buufrouw, maar hij gaat fooruit, froe-
ger kwam d-ie alleen met prulle thuis, maar nou
is 't-'r nog wel 's een dingetje van waarde bij"..'.
MODERNEi [WERKSTER. g
,jWie ben jij, kleintje?"
„(Mijn moeder is'de mevrouw 'die werkt voori
dat mensch op nummer 3 hier in -dé straat." f
ZOO DE OUDEN ZONGEN!
„Is 't-ie niet knap
„Jawel, maar kan een vrouw 'm vertrouwen?"
HET MEESLEURENDE SPEL.
Of als voetballen op straat geoorloofd was!
