MEDE BLAD
Zaterdag 10 Decei. 1927
De Amerikaansclie Millionair
Hike Breijer
IV-
18>
Coisetten - Magazijn
maat i
Winterlezing
te Broek op Langendijk
REISHERINNERINGEN AAN HOORWEGEN
Te Oslo is b.v. een model gaarkeuken 'ga
slicht, in 't centrum vara de stad, van alle mo
derne hulpmiddelen op de meest royale manier
voorzien. De keuken dient om de schoolkin
deren van warme maaltijden te voorzien. De;
groote vieeschketel kan een heel schaap in 'eens
bevatten. Kostelijke spijzen worden op de
meest hygenische wijze bereid, en wagentjes,
expres voor 't vervoer van 't eten ingericht,
staan gereed om! 't voedsel te ontvangen. Snelle
paardjes brengen de wagentjes naar die 'diverse
scholen, waar het voedsel voldoende warm
aankomt.
En t is beste kost, die den schoolkinderen
verstrekt wordt. Het schoolmemu was voos
een beoaalde week als volgt: twee dagen ha
vermoutpap', 1 dag rij'st en andere dagen, aard
appelen en groente, en alle dagen volop orood
Er waait een stevige democratische wind in
Noorwegen, men vraagt niet allereerst, de be-
paling van de manisch, wat hijj bezit, nüaair
veelmeer, wat hij presteert, wat hij is. In Noor
wegen is het opvallend hoeveiel ontwikkelde
vrouwen men aantreft. Voor de studeerenda
vrouwelijke jeugd wordt uitnemend gezorgd.
Tc Oslo is een restaurant voor vrouwelijke
studenten en op zichzelf levende meisjes. Daar
kan men voor weinig geld voortreffelijk eten.
Voor 50 öre, 40 Holl. centen, krijgt men een 1
kostelijke warme maaltijd, bestaande uit soep,
aardappelen en drie karbonaden, uitstekend vain
kwaliteit en zeer smakelijk. Fooien Iqamt men, j
er niet, aannemen ervan is verboden.
't Democratische van Noorwegen kent men
m Zweden niet. Te Malmö aan land gestapt,
bezocht ik het kerkhof en mijn oog werd ge
troffen door dit grafschrift: „Hier rust Sara)
Noë. m zes geslachten zuiver adellijk. Ook
Malmö heeft een mooie kerk, mot koperklsu-
rige koepel, al haalt deze kerk het in schoon-
beid niet bij die van Upsala ea Lunt.
k Kan niet te lang en te veel vertellen, 'k
zou het wel kunnen volhouden tot middernacht.
Maar hier is óók een galerij, en 'k denk aatv
Paulus.
Als ik denk aan het laad, door mij mieer-'
malen bezocht, zooals het oudtijds door woes
telingen was bevolkt, daa gevoel ik toch nog;
een Band aara de oude moederkerk en heb'
eerbied voor de monniken die er het evangelie!
van Jezus Christus hebben gebracht. Maar toch}
ben ik dankbaar een zoon der Hervorming tie;
zijn. Want in Scandinavië heeft de Hervorming
zoo zegenrijke vruchten gedragen. Vergelijkt
men den toestand daar met die van Spanje,i
Portugal, Madera, waar men aan de Roomsche
kerk vasthield, dan is het contrast pijlnlyk.
Protestanten, waardeert toch 't voorrecht,,
dat wo aan de Hervorming danken. Bedenkt,
dat onze onderlinge twisten en verdeeldheden
er niet mochten zijn. Wie zijn Hervormd, Gere
formeerd, Christelijk Gereformeerd; wij be
hoeven de verschillen en1 geschillen niet op ta
lossen. Maar wat ik u vraag, is boven alles te
bedenken, dat ge één zijjt in Christus.
Bevordert met alles wat in u is, de eenheid
der broederen.
Aan de bevordering van' die eenheid heb ik
mijn leven gewijd en geef daartoe ook het tijd
schrift Pniël uit, dat ruim 1000 Geref. lezers
telt. Als ge er kennis mee wilt maken, geeft}
dan uw naam maar op aan den heer ,,v. Z."
aihier, gaarne zullen u proefnummers worden)
toegezonden. Er is maar één' weg tot behou
denis,- door Jezus Christus, Uw en mijn Hei
land. Draagt elkander en- hebt elkander lief.
Leert, indien ge 't kunt door reizen, ruimte.'
van blik te verkrijgen en' verdraagzaamheid.
Als er een twaalftal ondier u gelmegien zijln, Noor
wegen te beziiqn, laat mij dan uw gids wezen,,
ik spreek de taal en wil graaig de dertiende;
wezen. Gij zult met de verbraede kijk op men
schen dan ook iets leerien verstaan van da
lengte en breedte lem diepte van de liefde vara
Christus. i
'k Vertelde u iets van Nore|n en' Zweden,
twee verschillende volken. De Zweed is aam-
trekkelijk, veel toeschietelijker dan de Noor,,
da Zweed is meer elegant. Die Noor is bemin-
I raehjk, het karakter is eerlijk, oprecht len'
j vicomf, 't zijln goede meinscbem, Noren en Zwie-
den, k heb ze beidiein gelijkelijk lief.
k Ben met de Noorsche letterkunde be
kend, en in mij|n niet veel vrij,en tijd pleeg ik
Noorsche boeken, niet de vertaalde, maar dia
oorspronkelijke cm dan1 niet bij voorkeur die
schrijvers, wier boeken vertaald worden, te.
lezen, 't Zijn heerlijke mienschien.
Als ik mij dan in een Noorsch boek verdiep,
dan ben ik in den geest op Noorwegens hoog-
j vlakte, aan de fjorden en droom van sneeuw,
van lentebloemen aan de afgronden, van bloe
mentuil in 't voorjaar en zie de overganjgien van;
bloem tot winterkleed en 't heerlijke land ligt
voor mij. Er zijn stoere, stijve menschen bij,
ook fijn gebouwde, die ,u aan den; beweeg
lijken Italiaan doèn denken.
Treffen u soms tegenstellingen, is "de hou
ding van enkelen iets ploerterigs zielfs, bedenkt
dan dat het volk als volk nog zoo jong is iq
zijn vrijheid. Trouw kenmerkt het als zeld
zaam sieraad, trouw aan hun koning. Voor
hun voist heeft dat volk alles over. Bij: Ibeft
reizen tracht ik steeds een volk te begrijpen!,
door t aan Lee ren van hun taal, en tracht zooi
de volksziel te benaderen. Belangrijker toch
dan de natuur is altijd de meinisch.
En kemt ge van uw reis terug, breng dart
iets van de opgewekte; frisschie humor van
het Noorden mee en Laat u raiiet zoo spoedig,
door de onaangenaamheden van het leven, bij
den vervulling vara den taak, die God u oplegt,
uit uw humeur brengen.
'Gij hebt waarschijnlijk reeds uit de bladen
vernomen van 't vreeselijk drama, dat zich j.l.
Zaterdagavond op het Rem brand t p le in te Am
sterdam heeft afgespeeld. Die cabaretartist Pi-
suisse is met zijn edhtgenoote doodgeschoten;
de dader pleegde zelfmoord. Diemkt het u een
oogenblik in, zoo uit het levera te scheiden. Ons
past het oordeel niet, bidden we om genade
en stellen we ons steeds voor oogten hoe zali
onze doodsdag wezen.
fn Noorwegen heh ik *«»mi
't vrouwtje was diep bedroefd; ik sprak reeds
van haar. Waarom zoo droevig, vroeg ik deel
nemend. Haar eeraag kind zou weldra stervan.
Ik vroeg haar dochter te mogen zien ei zag,
een uitgeteerde, jonge lijderes, wier dagen, ge
teld waren 'k Sprak met haar van Jezus e'a|
vroeg of zij bereid was. In alle eenvoudigheid,
gaf ze uiting aan haar vertrouwen op den Hei
land.
Drie weken later vond ik, in 't Vaderland
weergekeerd, een doodsbericht van het meisje.
Tn 't Noorsch stonden,1 er buiten den naam en,
datum op de circulaire twee woorden; in ome
taal beteekenèn ze verlof krijgen om naar
huis te gaan. Zal het ook van U straks mogenj
heeten dat ook gyi verlof hebt gekregen?.
Gezongen werd Ps. 73: 14, waarop dankzeg
ging volgt.
Een pakkende Roman vol Sensatie.
V/jj bewerkt naar het Engalsch.
Dienzellden avond verscheen in alle Loniden.-
sche kranten een aankondiging, dat de „Vereenig,-
de Handelaren van Lenden" zich tot een N.Vj.
luid oen gevormd. De lijst van winkeliers, die
er bij aangesloten waren, hield elke firma in, in
Oxford Street, die in dezelfde branche waren als
Tack en Brighten. De lijst van directeuren ver
meldde o.a. Hermann Zeberlieff en John Leste.
„Gevaarlijk werk" herhaalde Koning Kerry.
„Zeg, die krant is niet erg op ons gesteld"'
Hij sloeg de bladen van de Evening Herald om.
„Een prachtig krantje," bromde "hij. Toen haal
de hij zijn chequeboek uit den zak, toekende een
blanco cheque en vloeide de inkt af.
„ELs ie," z-eide hij en het meisje kreeg een kleur.
„De Evening Herald is te koop. Zij vragen er
60.000 pond voor; het kan zijn, dat ze met iets
minder tevreden zijn. Hier is een blanoo cheque.
Ga die krant koopen."
„Kcopen herhaalde het meisje in stomme ver
bazing. „Ik ik maar ik kan niet ik
ben geen zakenvrouw!"
„Die krant is te koop ga haar koopen; zeg
bun, dat je de compagnon van Kerry bent." Hij
glimlachte haar bemoedigend toe. „Jlijra compag
non," zeide hij. „Mijn lieve kleine compagnon!"
VEERTIENDE, HOOFDSTUK.
D© man, die ©en gordijnkoord doorsneed.
Vier heeren waren uitgenoodigd voor het diner
m 410, Park lane; maar 'tot nog toe waren er
slechts drie gekomen. En erger nog Vera, lie
door Hermann speciaal gevraagd was, om de hon
neurs waar'te nemen, had gezegd, dat zij 'hoofd -
Pijn had en "weigerde pertinent om beneden ta
bomen.
„Je laat me een gék figuur slaan tegenover
die menschen," stormde hij.
»M'n beste Hermann," zeide zij, wordt niet
woedend! Ik heb hoofdpijn het is een vrouwe
lijk voorrecht.
„Jij nebt altijd hoofdpijn, als je er trék in
I hebt," zeide hij. Zij zag er echter niet al; te nest
j uit. Hij vroeg zich af
I „Neen/ antwoordde zij op zijn onuitgesproken
gedachte. „Ik merkte, dat de gaskraan van de
j kachel open stond en de groote kraan van de lei-
ding dicht was, daarom heb ik het kachelkraantje
ook maar dichtgedraaid."
Zij glimlachte.
„Je weet wel wat ik bedool/' zeide zij. „Dat
kraantje open, de groote kraan 's nachts in mijn
slaap opeozetten en zeven millioen ben ie rij
ker."
Hij verdween van haar kamer en zeide tegen
zijn gasten, dat zijn zuster niet erg wel was. Fn
op hetzelfde oogenblik kreeg hij een duivelsc'he
gedachte.
Zonder eenige merkbare pauze ging hij voort:
„Wij zijn hier onder vrienden en daarom kan ik
het wel zeggen: zij 'heeft besliste zelfmoordnei-
gingen."
Fien gemompel van medelijden ging er op. „Ik
zal eens even gaan zien hoe zij 'het maakt,", zeide
hij „en dan gaan we eten."
„Ik dacht, dat ik je zuster voor 'het raaml zag
staan," zeide Leete, en voegde er met eén ruwen
glimlach bij: „Ik vleide mijzelf, dat zij met haar
hand tegen me wuifde."
Hermann keek hem in starre verbazing aan.
Hij wist, dat Vera 'Leete haatte, zooals een vrouw
met fijne instincten een man haten kan.
Hij ging de kamer uit en de trap op. "Er was
vrees, noch wroeging in zijn hart over de daal,
die hij van plan was ie doen. Hij ging niet recht
streeks naar haar zitkamer, doch gleed haar slaap
kamer binnen ,die door een dour met de zitkamer
verbonden was.
Zacht, sluipend, ging hij voort.
Naast het venster was een lang zijden gordijn
koord. Hij trok een stoel er bij, stapte er geluid
loos op en sneed het koord hoog boven zijn 'hoofd
af. Even zacht stapte hij weer op Üen 'grond. Hij
had drie minuten om het werkje te doen. Over
dire minuten zou hij glimlachend de afwezigheid'
van zijn zuster blij zijn gasten verontschuldigen.
De raad dezer aeimeante vergaderde Don-
derdagmiididagi 3 (uur.
Afwezig de haar Miiemis widgeins omgtesteLd-
heid.
Na opening door Idem voorz., den E.A. Hieer
W. van Slootein, burgemeester, wordiaa de no-
mien vain de vorige vergadering gelezen en
goedgekeurd.
Een dankbetuiging van de muziiekveneeni-
gwg „Hugo" wordt voor kennisgeving aan
genomen.
Van de afd. Uirsem van dein R. K. Arbeiders
bond is het verzoek ingekomen tae te treden,
tot het werkloozenbieisluit.
De voorz. deelt mede dat die afdracht van
de gemeente gielijjk staat met die helft van de
door de aangesloten ledera betaalde contributie.
\A aar echter bljjjkt dat er bij dia arbeiders geen
animo bestaat voor aansluiting, meenten B. en
W. dat 't niet gemotiveerd is als gemeente to-e
te treden.
De heer Kostelijk staat welwillend tegenover
het adres. Spr. vindt echter ook, dat zoolang
■er geen arbeiders zich aansluiten, er ook voor
de gemeente geen aanleiding bestaat, en stelt
voor het adres voor kennisgeving aan te ras-
men, met dien verstande, dat de gemeente zich
zal aansluiten, wanneer die arbeiders meerdere
belangstelling toornen.
Overeenkomstig wordt besloten.
Een verzoek van die Nied. Politiehoindenver-
eenigimtg om toe te tnediom als lid of als do
nateur, wordt eveweenis voor kennisgeving aan
genomen.
Ingekomen is eieinl verzoiek van de afd. 'Hieer-
hugowaard van de N. Hi. Vereen. „Het Witte
Kruis", of de gemeieente medewerking wemscht
te verlaemen tot opname van het zoontje van,
iE. Dekker te Vieemhuizian imi het Sanatorium
Hoog-Blarieum, waarvan de verpleeigkosten
f 2.60 per dag zyp met inbegrip van: het teer
geld i j
Waar het Armbestuur te Veieinhuizen even
eens medewerking verleemt, wordt besloten ook
van gemeemtawe|ge dezie uitzeipdinding te steu
nen. i
De gemeente ontvangt de helft van de kos
ten terug van de Provincie.
Ingekomen is eera verzoek om subsidie voor
een verwarmd ien verlicht Schoollokaal aam het
Kruis en in dan Hondenweig, voor het hou
den van eera 2-jarigen tuinbouw-cursus, waar
voor 20 leerlingen zich hebben, opgegeven en.
voor een cursus in glascultuur, waarvoor zich
44 leerlingen babbera aangemeld. Voor den eer
sten cursus wordt een subsidie gevraagd vara
f 50.— en voor den 2era cursus, bestaande uit
14 lesavonden, eera bedrag van f 20.—. Dit
laatste is in overeenstemming mpt den boek-
houdcursus op het Noordeinde.
Beide verzoeken wordian met algemeene stem
men toegestaan.
Bij: de op 7 Dec. gehoulddn kasopname
Ken Kas en docko-H in volk» men orde te zij|n.
B. en W). stellen hielhna voor den keurings-
voearts, den heter N'. C. Bunan te Alkmaar, met
inganig vara 1 Januari a-s. een vaste aanstel
ling te geven.
De heer Kostetijjk zegt al meer dan eens
klachten te hebbelh vernomen over de hooge
keurgelden. Spr. heleft zich hieromtrent eeins,
op de hoogte gestelld en is tot de overtuiging
gekomen, dat de kehrgelden hier hoog zijp.-
Dit wenscht hij( echter in gefem geval toe te
schrijven aan eem minde*" goed beleid. Wat
dan wel de oorzaak mag zijin? Naar mijira (mea
ning, dat de zaak hier te hoog is opgelzet lem
de keu rings veehrts te duur is. Hieeft men een
kring van gemeemteh, dan komt men goiedkoo-
per uit, omdat dan ook voor 4 a 5 'gemeenten'
een keuringsvetearts kan worden aangesteld,
zooals aan den Langend ijk en Haren kar spel.
gedurende welken tijd dit schoon© meisje met
„zelfmoordneigingen" slap neer zou hangen aan
Hij zocht naar een passende haak en vond er
een, die naar zijn meening, het gewicht zou kun
nen dragen, achte de deur.
Hij draaide de kruk van de deur om en' ging
de zitkamer binnen. Zij zat bij het venster en
stond verrast op.
„Wat doe je in mijn kamer?" vroeg zij.
„Je sieraden stelen," zeide hij gevat. Maar zij
werd door zijn schijnbare welgezindheid niet
kalmer. t
„Hoe durf je mijn kamer binnen te; gaan?"
riep zij. Doodsschrik had haar bevangen en door
haar hoofd schoten kris-kras alle mogelijke plan
nen om te ontsnappen.
„Ik wilde nog eens over een en anröer praten^"
zeide hij en stak zijn 'hand uit om haar aan te
raken.
Zij trok terug.
,Wat heb je daar achter je rug?" vroeg zij in
een versohrikt gefluister.
Plots sprong hij op haar toe en sloeg een arm
om haar heen, zoodat zij haar beide armen niet
bewegen kon. Toen zag zij wat hij' van plan was
en zijn andere hand vloog naar boven en werd op
haar mond gedrukt.
„Genade!" fluisterde zij sohor.
Hij lachte haar in haar gezicht uit. Hij voelde
met zijn eene hand naar ,den strik en daei dien.
over haar hoofd. Toen:
„Kerry weet het, Kerry weet het!" zeide zij
met omfloerste stem. „Ik heb hem geschreven.
Er is een detective, die dit huis dag en, nacht be
waakt ahl"
1 Bestrik had haar hals .geraakt.
„Je hebt geschreven?"
„Heb hem verteld moord mij vermoorden
ik geef teekens ieder half uur moet
over vier minuten weer toeken geven."
Heel zachtjes liet hij haar los, en lachte onder-
tusschen. Hij had haar langzaam in de richting
van het raam geduwd, zoodat hij naar buiten kon
kijken. Daar stond een man met zijn rug tegen
het hek, die een stompje sigaar rookte. Hij koek
naar het huis om het teeken, dat elk half uur ge
geven moest worden, op te vangen.
Spr. wenscht niet voor te stelllera een salaris
van f 1000.— te geven, maar wil ira geien geval
medewerkeh aan 't aanstellen van een vaste
ambtenaar. Hijj wenscht daarbij tog eens uit
drukkelijk te verklaren, dat het niet gaat om
den ambtenaar, maar wil doen uitkomen dat
men met dén kieturimgsdienst boven .jn stand
leeft. De kie|uringsgieldian zijjn hier 30 h pet.
hooger dan elders. Dat is die» reden waa. a ik
met wensch medei te werken aan een vaste aan
stelling.
d Mient
z
Wij leveren
me
«f
KOUS
KNIESTUK
ENKELSTUK
KUITSTUK.
Ook naar maat verkrijgbaar.
De heer Tromp. Waarom wil dief, veearts zoo
graag een vaste aanstelling?
De voorz. Voor zichzelf is het aangenamer.
De heer Krom miefont dat het toch in ver
band staat met zijjn pensioen. Hiefeft hij' met
een vaste aanstie/llimig niet meer aanspraak? En
wat de keurlooraem biatreft, die belanghebbenden
merken toch niet of zijl f 1.— mieter mloetdm
betalen op eie(n koe of paard da|n elders. Die:
slagers waren er indiektijjd toch erg voor dat
de gemaejnt-e op zichzelf zou blijjven.
De heer Van Lange(ni meent dat wanneer er
niets achter zit mien bejer vrij; kan blijven an
ieder jaar opnieuw hejraoiemem.
De vooirz. Voor zijjn pensioiem hiejeft hij er niets
aan. En daarbij is hij raog lapjg niet pensioen
gerechtigd.
De heer Tromp wil, wanirtiefer hiet van Biursn
niets geeft niiejt op het voorstel iinigaan en pen
jaar benoemen.
De heer Kostelijk antwoordt opi de woor
den van den heiefr Kroon, dat de gemeente
altijd heeft voorgestaan dief slachtingen, in die
gemeente te daan geschieden en de gemeenté'
niet in te deeflem bijj den kring Alkmaar zooals
oorspronkelijk het plan was em dan in Alk
maar de slachtingen zouden mote|ten plaats 'vin
den. Zelfstandig blijkt de uitvoefrimg veel duur
der te zy(n dan im combinatie met andere ge
meenten. Dam heleft men misschien niet eera
practizeererad velearts raoodig, maar kajni men
volstaan met een befvoegd keurmeester. 'Het
gaat niet om een ambtenaar, maar om het tel
duui leven.
Dooi staking der stemmen 55, wordt heft
voorstel om een vastiel aanstelling te geven tot
de volgende vergadering aangehouden.
De begroeting van den diiefnst 1928 wordt op
nieuw vastgesteld, nadat danige door Ged. Sta-
„Had je ooit gejacht, dat ik zoo goed tooneel
kon spelen?" zeide Herman met zijn vaste 'lachje.
Zij wankelde naar het raam en viel op een
steel neer.
„Ik heb je toch niet aan 't schrikken gemaakt,
.wel?" vroeg hij met een zekere' teedierheid, of wat
daarop leek.
Zij rilde van het hoofd tot de Voeten.
„'Ex uit!" zeide zij. „Ga heen! Nu ken ik je
geheim I"
Met een schouderophalen verliet hij haar, ter
wijl hij het zijden koord mejenam, want dat was
een te gevaarlijk bewijsstuk om het bij haar
achter te llaten.
Zij wachtte tot zij 'hem beneden in d© hal hoor
de. Toen vlood zij naan haar kamer en sloot ,1e
deur. Met bevende hand©n maakte zij haar voorbe
reidselen. Zij kleedde zich zoo vlug aan, als zij
nog nooit gedaan had in haar leven en gink de
trap af.
In de hal zag ze Martin en s'tonid stil.
jGeef me een wandelstok, komt er niet op aan
welke vlug!"
De man ging heen en "kwam terug met den
stek met ivoren knop van haar broeder.
Zij keek op haar horloge. Het Was tien minu
ten over half negen.
Een taxi bracht 'haar naar Vigo Street en hoe
dichter zij kwam bij den man, dien zij wist dat
haar bemind© en bij de vrijheid, die in 'de toekomst
lalg, des te beter kwam zij in haar 'humeur.
Gordon Bray stond te wachten. Zij betaalde
den chauffeur en nam zijn arm.
„Ik 'wist, dat je hiler zoudt zijn!" zeide zij! im
pulsief. „Noem me voortaan Vera, Gordon. Ik
Iwil, dat je van me houdt, Gordon!"
De lantaarns op straat schenen een iwoeatemi
rondedans te maken voor de oogen van den man.
„Ik aanbid je, Vera," zei hij heesch.
„Heb dan nog een tijdje geduld met me," zei
de zij teeder, „en als ik dingen doe, waart je het
niet mee eens bent
„Dat zou je niet kunnen doen," zeilde bij.
Ein toen, midden in Regen» Street een der
drukste straten van Londen, ging zij op haar
teenen staan en koste hem,
(Wordt vervolgd).
