Nog niet ontmoedigd
OE AVONTUREN VAN JOGO EN GOGO
verlengd, wat een protest heeft uitgelokt, van
he' „Comité van Actie tegen terreur in Indo
nesië.
Te Waddinxveen is bij een inbraak een be
drag van f 8000.- geroofd. Uit het gem. zie
kenhuis aan den Zuidwal in Den Haag is aan'
beruchte inbreker, recidivist, ontvlucht, die in
de gevangenis oen stuk lepel had ingeslikt om
a dus in het .gasthuis te worden opgenomen.
De vluchteling is nog niet gevat.
Het O. M. bij de Haagsche Rechtbank heeft
tegen de! hoofdschuldige in het geval van den
levensgevaarlijke gewonden, gelukkig herstel
den inspecteur van politie Paul, twintig jaar
gevorderd. Dezelfde straf is geëischt door het
U., M. by de Rechtbank te' Roermond tegen
kapper, beschuldigd vain doodslag op ziin
vrouw en brandstichting.
Verschillende' gevallen van corruptie in het
gasbedrijf zijn nader bekend geworden. De
befaamde olievlak wordt nog steeds grooter
Uit de ongelukken-serie: In het gebouw der
„Leidsche Courant" in de Sleutelstad heeft
een geweldige brand gewoed, die zeer hevige
schade aanrichtte. Do „roode haan" heeft te
Oost-Knollendam gem. Wormer een too-
neelzaal, café en kruidenierswinkel in de asch
gelegd. Alsook eenie uitgebreide garage te
Eindhoven.
Op een schuit liggend in de Brouwersgracht
te Amsterdam ontplofte een aoetyleen-toestel j
waardoor ©en 17-jarige-' jongen werd gedood.
Uit Berlijn kwam de tijding, dat aldaar bij
een auto-botsing do Nederlandsche legatie-se
cretaris Jhr. A. P. Baud zeer ernstig is ge
wond.
W-U verlaten do „zwarte rubriek."
Memoree-ren nog, dat het Panorama-gebouw
in de hoofdstad door de gemeente is aange
kocht. Welke bestemming aan het groots ge
bouw zal worden gegeven, schijnt nog niet
vast te staan.
Tusschen Nederlandsche en Oost-Indische
louraalisten is in de afgeloopen wteek geduren
de anderhalf uur een prachtig geslaagd radio
gesprek gehouden.
Het Nederlandsche Wegen-Congres had
plaats en het tienjarig bestaan van die Vereeni-
ging van verlofs-officieren is met een kame-
.aadschappelijken maaltijd gevierd.
Minister v. d. Vegte blijkt zich bereid te
hebben verklaard, zijne medewerking te ver-
leeneui aan den afbouw van de ontworpen
spoorlijn Gouda-Alfen aan den Rijn.
Uit Vlaardingen kwam blijde tijding ove(r
wonderbaarlijk ruime haringvangst in het Ka
naal alsof we October instee van Decem
ber schrijven
Tenslotte: eerlang zullen „gedenkschriften"
verschijnen. Althans wanneer de man, bekend
onder den naam van Gijs Knolraap, die zijn
veeiugjarig jubileum als landlooper te Barne-
veld en omstreken genoeg geld weet „bijeen
te zamelen" voor papier en potlood tot 't op
sch' ift brengen van zijn „memoires", 't Is geen
Oudejaars-grap. In „De Maasbode" kan men
een en ander vermeld vinden.
Zai 't mij gegeven zijn, aan het eind van het
straks geboren worden 1928 mijn Lezerskring
(s'u y en a!) een ou'derwietsch „Veel heil en
zegen!" toet te roepen?.... Ik weet 't natuur
lijk met. Maar „voor alle zekerheid" besluit ik
hier alvast met deize zegenbede voor 1928.'....
wissel ©en bedrag van zegge 1 heele centen ge
zonden.
Hoe zou men 't varkentje wasscüien, als de
porto eens hooger was als het te veel betaalde?
- BROEK OP LANGElNDIJK.
De Weleerw. Heer Ds. A. Ei. van Baaien,
predikant te Kaag, heeft het beroep door de
-Ned. H«erv. Kjetfk alhier op hem uitgebracht,
aangenomen.
OUDKAIRSIPEL.
Gevonden voorwerpen.
1 paar gebreide boerenhand schoenen.
2 paar gebreide kinderhands c hoe tren
1 kinderhandschoentje.
1 combinatietanig.
1 ceintuur, vermoedelijk van leen dames
mantel.
Inlichtingen verstrakt de Gemeentepolitie.
- BROEK OP LANGENDIJK.
Den tweeden Kerstdag 's namiddags om 4
uur werd in de Doopsgezinde kerk het kerst
feest gevierd van de Zondagschool. De kerst
boom was prachtig versierd, de kinderen zon
gen heel mooi, en de predikant vertelde het
kei stverhaal „Het klokje van Vnedesveer." Bo-
vendien werd het fieest nog opgeluisterd door
j den solo-zang van mej. St. de: Boer en den
neer J. Koeman uit Zuidscharwoude met orgel
begeleiding van Gr. -de Bakker. Het was een
recht mooi en blij feest. De predikant bracht
aan het einde van het feest warmen dank aan:
de dames onderwijzeressen der Zondagschool,
aan wier groote toewijding het vooral be dan
ken was, dat zulk een Kerstfeest kon gehou
den worden.
- BROEK OP LANGENDIJK.
Maandag 2e Kerstdag 's avonds 5 uur werd
net Kerstfeest der Chr. Zondagschool gevierd
ie de Ned. Herv. Kerk, welk feest onder lei
ding stond van den heer IJtsma, die de kin
deren het bekende kerstverhaal uit Lukas2
vertelde. Terwijl door de onderwijzers J. Kou
wen en K. Bak eveneens een kerstvertelling
werd gegeven, waarnaar door de kinderen met
aandacht werd geluisterd. Terwijl tevens ter
afwisseling kerstliederen gezongen en versna
peringen werden rondgedeeld, waarna aan het
slot aan ieder kind nog werd uitgereikt een
mooi bo-ek of spel. Dank br«enjg»endie aan onder-
wijzers en onderwijzeressen voor hun werk ter
Zondagschool verricht, werd deze heugelijke
avond door den heer IJtsma op de gebruike
lijke wijze gesloten.
ticheden ontdekt, nadat de Rekenkamer in
1924 de aandacht van den Minister nogmaals
od bedoelde aangelegenheid vestigde. ACHT
jaar na de eerste waarschuwing o-ndekt bet
Ministerie zoowaar, dat er onregelmatigheden'
plaats hebben. Wij vragen ons af of de ver
guisde magazijnmeester van Woerden zooveel
schuldiger is dan de hooge oomes van een
Ministerie, dat evenmin vrij-uit gaat, en door
net verzuim van ejen onderzoek gelijk staat
met een heler.
Aan eenzelfde verruim maakte zich Buiten-
landsche Zaken schuldig, toen dit Ministeriel
de boekhouding van het Rijks-paspoortenkan.
roor ongecontroleerd liet voortwerken, of
schoon het bij het Koninklijk Besluit tot hetl
taruden van toezirh» vejp'ichf was; zelfs ging
de nalatigheid zoovar, dat de stand van dia
kas niet eens opgenom/en we,rd; gevolg van
een en ander was een kas-bekort op het Rijks-
paspoortenkantoor van f 37.000. De „steler"
za wel gestraft zijn, maar da in-verzuim-ge-
blevene? de heler??
De woning van een beambbe bij de Land
bouwhogeschool wordt van Rijkswege ver
licht en verwarmd; daarvoor wordt het trac-
lement van bedoelde beambte verminderd met
81. Ofschoon het Rijk voor vuur en licht
van die woning f 240.- per jaar betaalt. Dit
wijst op een zuinig beheer," merkt de Reken
kamer op. Het getuigt van groote zelfbeheer-
kC i Z^' OIKjanks a^e tegenwerking, zoo
beleefd en zachtzinnig be blijven uitdrukken
In den regel worden diegenen die „steeds blij
ven doorhameren" hoe langer hoe luidruchti
ger, niet alleen miet hun vuist, maar ook mlat1
hun mond; alleen da Rekenkamer geeft ons
het zeldzame? voorbeeld van een niet-te-ont
moedigen en tegelijk hoogst correcten en be-
achaafden dwarskijker, wien men gaarnie eani-
ge dxtators-macht gunt!
Plaatselijk üieuws
BROEK OP LANGENDIJK.
De fiscus, weinig geliefd, zelden geprezen,
zorgt zoo nu en dan toch door een koddige, ge-
neugtelijk aandoende preciesheid de aandacht "op
zich te doen vestigen.
De heer A. Kos, vischkoopman alhier, ontving
dezer dagen van de belastingadministratie een
postwissel. Hij had 15 ets. te veel geofferd en na
aftrek van overmaakkosten wefd hem per post-
„Steeds blijven doorhameren", is de Leus-
voor hen die iets willen hereiken en vooral
voor hen, die door hun critiek bezuiniging op
Regeeringsuitgaven verwachten.
Tot deze critici belioort in de allereerste
plaats de Algemeiene Rekenkamer, wier onuit
puttelijk geduld in het onvermoeid voortzetten
van haar taak men niet anders dan bewomjde-1
ren kan. Waarschijnlijk vindt ook zij in boven
genoemde leus den moed haar ondankbaar
werk te blijven voortzetten, met de stille hoop
dat haar voortdurend en aanhoudend door-
hameren toch wiel eens tot gewillige ooren zal
doordringen.
Hoe ontmoedigend haar taak anders is,
moge blijken uit bef volgende:
De kosten voor hef bewaren van rijwielen'
bij het Centraal Bureau voor de Statistiek be
droeg in een jaar f 1560.De Rekenkamer
verzocht of daar niet op bezuinigd kon wor
den; waarop het Ministerie van Binneialandsche
Zaken en Landbouw antwoorddei met een...
verhooging van het 'loon der beide fietsenbe-
waarders met f 1.— peir week, zoodat de f1560
f 1660— werd.
In 1919 had de Rekenkamer dien Minister
van Oorlog reeds attent gemaakt op onregel
matigheden bij bef Centraal Magazijn be Woer
den; eetrst in... 1927 worden deze onregelma-
INGEZONDEN
(Buiten verantwoordlelijkheid dier Redactie)
DE VERKOOP VAN ONZE KOOL.
De eerste kooltelling is weer dezen winter ge
houden. Verschillende conclusies over Let nut
van deze telling zijn in alle toonaarden geuit, en
als ik mij niet vergis -dan domineerde bij ae
meeste belanghebbenden de meening: ,,het weer
is onze koopman en niet de kooltelling". Niette
min levert deze telling, de telmeesters der locale
vereenxgingen en vooral de hoofdtelmeesters te
Alkmaar veel hoofdbreken op. Men kan zich
soms zoo zeer vergissen, zooals reeds meer is ge
bleken. En als na veel iugespannen telkraohten
den geheelen winter de wind uit den Zn i dl west-
hoek blaast, dan voelt men als bij intuïtie, dat
men zich even gemakkelijk arm als rijk kan
telen. Voorstanders en nutbepleiters van 'kool-
tellingen voelen hunne telgronden dan onder hum
ue voeten verzinken.
De motieven van het nut der telling ^>oals:
uitvoer bepleiten bij den Minister, voldoende
voorraad wagons "bij verladen en wat dies meer
zij, worden op een eind toch ook bij het gros
tuinders wel wat eentonig.
Zoo spreekt .de gevoellooze, de tegenstander vap
telling, de man die zijn tijd niet meer verstaad,
en dwarsboomer, de opposant.
Aldus het oordeel van den voorstander.
De laatste telling van den aanwezigen voor
raad kool is gehouden. Enkele vereenigingen moe
ten hunne opgaven nog vermelden. Op deze op
gaven na zijn er op'heden circa 7000 wagons kool
inclusief 260 wagons uien en peen.
Hoe men ook praten kan, het is een enorme
gfoote hoeveelheid voedsel, dat nog bij lange
na niet op is. Wanneer al deze groenten op tij dl
aan den man gebracht zijn, zal er zeker 'wel
vier maanden verloopen. Laten we dit even na
gaan.
In de eerste vier maanden tellen wij 17 we
ken, waarin 17 Zondagen Voorkomen. Tellen wij-
deze Zondagen er af, houden we 102 werkda°e'ni
over.
In deze 102 werkdagen zullen de 7000 wagons
verladen moeten worden wil men met Mei van
deze hoeveelheid af zijn.
Er zal dus iederen werkdag 68 wagons a 10000
kilogram moeten verzonden worden over de ver
schillende marktplaatsen, zooals Noordscharwon
de, Broek op Langendijk en Warmenhuizen.
Als we in aanmerking nemen, dat in de laatste
weken bij lange na niet dit kwantum verzonden
wordt, en als het dit winterweer blijft), in de
eerste weken de aanvoer ook vrij miniem zal blij
ven, daar de meeste bouwers een „rijzer" ver
wachten, dan zal er natuurlijk een ophooping tot
de laatste weken plaats vinden, zoodat deze massa
niet in 4 maanden maar in 12 weken verzonden
moet worden. Om nu aan de aanvraag te voldoen;
zien we weer de bonnenmisère hoogtij vieren.'
Aanvoer aan de veilingen komt er niet,, gevold
minder concurrentie, in het gunstigste geVal aenf
ge stijging der prijzen, de bouwers "die het dichtst
bij de veiling wonen „profiteeren", volgens de
verder wonende bouwers, het meest van de bon-
nen, de gevolgen zijn: onrust, ongenoegen, te kort
goed aan de veiling, ophooping van producten
naar het eind van het seizoen, en als de winter
■weg is, daling der prijzen, omdat er .dan te veel in
eens aan de veiling komt.
Hoe in dezen toestand verbetering te. krijgen?
Wij stemmen toe met ie voormannen, dat de beste
stuurlui altijd aan wal staan, 't Is ook niet zoo
aangenaam als er één buiten den kring meent
met iets beters aan te komen. Zoo is het echten
in dit geval nu eens niet. In Holland bestaat al
tijd nog een vrijheid van het woord en de pen.
Alzoo geeft dit schrijver dezes den moed geen
critiek of aanmerking maar een opmerking te
maken.
Bij hem komt slechts deze vraag voor beant
woording in aanmerking: is het nu mogelijk, dat
deze geheele zaak zoo geregeld kan worden, dat
we te allen tijde voldoende groenten aan de markt
krijgen, weer en wind dienende, zonder ophooping
van aanvoer op het eind van het koolseizoen, zon
der bonnen?
In de laatste oorlogsjaren deed zich deze vraag
ook voor. Er moesten groenten zijn tot liet einde
van het seizoen, en men regielde het zoo, 'lat
dit ook inderdaad plaats vondi, zonder bonnen.
Men ging ©eenvoudig een telling houden, dus
men wist ten naasto bij de hoeveelheid. Deze hoe
veelheid ging men verdeelen. Iedere bouwer kon
progressief afleveren naar de hoeveelheid die hij-
had .De prijzen werden vastgesteld door een prij-
zenregelingcommissie, in alle gevallen, de zaak
liep, en op enkele ontevredenen na, was ieder te
vreden. Volmaakt krijgen we het hier toch nooit.
En nu? Wat belet ons om dat nog eens zoo te
regelen, al is het dan iets gewijzigd? B.v'. de
kooltelling te gebruiken voor een verdeeling van
aanvoer. Ieder geeft opgave hoeveel hij' weke
lijks wil verkoopen. Dat verkoopen moet dan ge
schieden door aanvoer aan de veiling zoo het weer
dat eenigszins toelaat. De kooplui weten 'hoevdel
er dan dagelijks kan komen, rekent er naar voor
zijn verkoop en vervoer, en als het te hard vriest,
dan zou niet de vjeidingleider alleen maar een
prijzencomöiissie van veilingleider en bouwers te
zamen de prijzen van dien dag kunnen bepalen.
Desnoods met medewerking van een paar kooplui,
i Een dergelijke maatregel moet dan niet be
schouwd worden als een knoop méér aan het
dwangbuis van organisatiemaatregelen, maar als
een noodzakelijke bepaling voor het algemeen be
lang.
Zoó als het nu gaat is noch kóópman, noch
bouwer geheel tevreden, nu probeer het dan
anders
We gaven onze gedachten hierover ten beste,
zonder bedoeling iemand lastig te vallen.
Daar we wel weten dat altijd nog de maatstaf
gebruikt wordt 'wie iets zegt, teekenen wij al
leen maar met: EEN BOUWER-
ONS KINDERVERHAAL
WAT JOCO EN COCO
AAN
WONDERLIJKS BELEEFDEN.
liep de zeereis op een eind,
zou nog maar een dagje duren,
onze mooie groote boot
Holland's haven binnensturen.
Radja gaf een groote fuif,
'acteerde alle schepelingen
koek, gebak, en bier en wijn
andere versnaperingen.
gaf een prachtig mooi festijn
passagiers en den of'cieren.
zag nog zelden op een schip
schit'rend feest ten afscheid -
tweetal deed natuurlijk mee;
waren naast den vorst gezeten
deden danig zich te goed
het verrukkelijke eten.
Natuurlijk werd er veel getoast,
De kapitein, het glas geheven,
Bracht dank en hulde aan den vorst
En hoopte dat hij lang mocht leven.
Hij noemde het een groote gunst,
llon heelc eer, die hij mocht smaken,
Dat op zijn schip de hooge heer
Die groote zeereis was gaan maken.
De Radja prees den commandant,
Bracht hulde aan de schepelingen,
Prees de bediening op het schip
En zeide vriendelijke dingen.
Men toastte op het moederland
En op het schoone Insulinde,
Den band, de trouw, en zoo al meer,
Op alles wat men maar kon vinden.
En Coco riep maar steeds hoera,
Vaak voor er nog was uitgesproken.
En Joco hield tot klinken klaar
Maar steeds een glas vooruitgestoken.
Toen nam een passagier het woord
Om eens te speechen op de dieren,
Die praatte over 't tweetal zóó,
Dat heel de tafel zat te gieren.
C f'A
Die 't, mikpunt werd \nh hun geplaag
i.- ii werd voor den gek gehouden,
.)e inenschen op die lange reis
Xiet zoo gelachen hebben Zouden.
Maar Coco nam daarop het woord,
Want hij toch kon uitnemend praten,
En wilde, toen een ieder sprak,
Zich ook wel even hooren laten.
't Was wat verward, hetgeen hij zei,
Hij riep maar zoo iets door elkander,
Wat zoo maar voor den bek hem kwam,
het een en ander,
Hij schreeuwde
Die haalde alle grappen op
En zei, dat zonder hunne streken,
Al had dan wel zoo nu en dan
De een of ander boos gekeken,
Als zoete vrouw, en koppiekrauw.
Hiep, hiep, hoera, en wacht eens even.
Halo, halo, daar giet-ie weer,
Dag, kapitein, lang zal hij leven!
Zijn speech had daverend succes,
En Joco hield het glas geheven.
Toen riepen alle passagiers:
Lang zal het vroolijk tweetal leven 1
