De twee kop koffie Korte berichten Plaatselijk Nieuws OPENBARE VOORDRACHTOEFENING door leerlingen van Mej. B. Speets. Wanneer wij om acht uur „.Concordia" binnen stappen, ioopen we op onze teenen naar een der nog opengebleven plaatsen en houden voorloopig pnze overjas aan om niet te storen. ■Een der leerlingen van Mej. Speets speelt zijft nummertje, waarnaar een zeer aandachtig publiek luistert. De muziekonderwijzeres is zelf in actie en speelt de tweede viool. Een der meisjes laat de tengere vingertjes over de toetsen glijden en heeft de pianobegeleiding. Heel gracieus en los is de aanslag, een beetje nonchalant daalt en rijst de strijkstok over de snaren en in een stemmig accoord eindigt de voordracht. Wij zien het programma even in en ontwaren dat enkele leerlingen, meisjes en jongens, reeds zijn „opgetreden." Maar het programma bevat wel 17 muzieknrs. en wij zijn nog lang niet aan de pauze toe. Geen rookwolkje in de zaal. Men houdt zich voortreffelijk aan het verzoek „niet te rookenl" i Dat is een rangschikken en regelen op het too- neel, van je welste. De klanken van orgel, piano en viool moeten samensmelten en er wordt steeds met elk nieuw nr. voor gezorgd, dat de regeling op het tooneei in orde is. Even een accoordje op de piano aangeslagen en de stilte in de zaal keert terug. Nu doet 't er voor ons weinig toe of Jan, Pielt' of Klaas of Trijntje, Geertje, Keetje, optreden. Hét zijn en blijven voordrachtoefeningen van de leerlingen van Mej. Speets. De een even meer be gaafd in vaardigheid of in aanleg dan de ander, maar allen spreken tot ons in muzikale klanken >van de gemaakte vorderingen en zeggen ons hoe ver zij 't reeds gebracht hebben. De onderwijzeres staat of zit er bij, wenken, itoon en maat aan gevend. Daar ruischen muzikale klanken door de zaal, de betrokken ouders luisteren met spanning, het verdere publiek met belangstelling en stille (aandacht. Wij stellen ons den huiselijken kring voor, waar tie leerlingen wonen en studeeren. Aangespoord af en toe of meerdere malen soms, om de opgege ven les te spelen. En eindelijk is het lesuur weer aangebroken. Wij gluren door het sleutelgat naar binnen in het muziekvertrek van Mej. Speets, haar leerling(e) onderwijzende. O, die wat ver der gevorderd zijn, weten 't al zoo'n beetje, maar nu de beginnelingen. De onderwijzeres kromt jde vingertjes van de leerling(e) om den hals van de viool, „kijk, zóó" en na een paar vergeef- sche pogingen moet het nu zelf geprobeerd wor den. „Neen, neen, zoo houden wij de /.strijk stok niet vast, kijk, zóó!" Nu moet 't zelf eens ge probeerd worden. De eerste streken. Neen, neen, niet zoo stijf. Kijk, zóó. de pols moet met de op en neergaande beweging meebuigen. Zal 'k 't eens voordoen?! Kijk, zóóI" Dat is nog maar één leerling, en er komen er zoo tien of twintig, of dertig! „Kind, kind, wat zit je .voorover Van uit het buffet, waar de weduwe Lussilan, de eigenares van het „Grand Café", statig troont, ziet zij blijkbaar geërgerd naar de twee boeren, die, met de ellebogen op tafel, de pijpen tusschen de tanden, luid in hunne platte taal praten. Het was niet met veel enthusiasme, dat zij die twee bezoekeers in hunne kielen, met groote vilten hoeden op, hare inrichting zag 'binnenkomen, waar zij gaarne uitsluitend de gegoede burgers van Bri- vé-la-Gaillarde zag komen. Wanneer zij slechts had gedurfd, zou zij gaarne die twee kereis beduid hebben, dat men geen gelag gaf aan lieden in kiel in het Grand Café". Maar zij had den moed niet gehad, en zij had er spijt van, bij de onheb belijkheid, die d« twee landlieden aan "den diag legden. Dezen, £ich niet bekommerend om de andere bezoekers, spraken over hunne zaken op luiden toon, spuwden rechts en links om zich heen, en schonken zich glas op glas, beurtelings cognac en kirsch, in. Toen de bediende hun de tweè bestelde kop koffie had gebracht, had deze volgens de gle- woonte (van het café een karafje en kirsch van de best lesoort er bij neergezet. Em ide twee boeren spraken de dranken duchtig aan, 'zoodat zij weldra onder den invloed er van kwamen. „[Zij -zullen zeker de beide flesschen geheel ledi gen," 'merkte de juffrouw Lussian aart haar zoon op, ben jongmensch van twintig jaar. „Nu, idan zullen zij hen betalen." De 'twee landlieden waren om één uur des namiddags het „Grand Café" binnengekomen. Om vijf uur waren de beide flesschen leeg, jn de oudste klopte met zijn stok op de marmeren tafel. De knecht kwam bij hem. „(Hoeveel is het?" vroeg de boer hem. „Dertig 'frank," antwoordde deze, die door üe eigenares voorbereid was. De man sprong verschrikt op. Hij meende niet goed gehoord te hebben. „U zegt?" „Ik zeg dertig frank". „[Dertig frank voor ttwee kop koffie?" „Heen: vier franks voor de twee kop koffie, dertien frank voor den cognac en dertien frank voor den kirch." JLaat den patroon hier komen." Mijnheer Lussian, de zoon, kwam. 'Norseh, met een trek van minachting op de lippen, hoorde hij de jammerklachten der twee bezoekers aan. Toen, op een toon, die geen tegenspraak toeliet, zeide hij: „U hebt verteerd en moet betalen, anders zal ik de politie roepen." Die bedreiging verschrikte beide landlieden. De oudste, Ribeyroux, die het woord gedaan had, stak' de hand diep in een zak van zijn kiel, trok een lederen beurs te voorschijn greep fer een hand vol kleingeld uit, dat hij voor den patroon op tafle uittelde. Toen hij aan dertig frank was, telde hij nogmaals, en schoof het toen met den rug van de hand naar mijnheer Lussian. (Ziehier, wat u hebben moet; maar je kunt er op aan, dat het je niet gegund wordt." En zijn beurs weder in den peilloozen zak stoppend, stond 'hij op. Zijn metgezel volgde zjjn voofbeeld, de beide mannen gingen de zaal door en kwamen aan de deur. Toen zij daar waren, bleven zij staan, voor de piano dat mag heelemaal niet; dan krijg je een kromme rug. Neen, dat gaat niet- Kijk, zóó!" En dan die aanslag. Lósse pols, buig zaam, niet zoo stijf!" Dat is één leerling, en zoo komen er tien, twintig, dertig! Maar, we vluch ten weg voor het sleutelgat vandaan. Men mocht ons eens opmerken! De avond van uitvoering. Een openbaar optre den, zoowaar! Er ligt over het tooneel een waas- je, dat beschaving teekent. Rustig, opgewekt en hartelijk worden de noodige voorbereidingen ge troffen. zooals we reeds zeiden. Maar voor ons spreken die klanken van een vriendelijke, tactvolle leiding, van een jaar van oefening, van wisselende stemming; want niet altijd vlotten de lessen en -+• 'de juffrouw was wel eens ontevreden! Moeilijke grepen, moeilijke standen, moeilijke theorie, aansporingen om te studeeren, een pluimpje ook als 't goed ging, kijk, zoo is 't jaar gepasseerd. En nu staan onderwijzeres en leerlingen in het openbaar op de planken. „Kijk, dat heb ik er dit jaar van gemaakt," zoo spreekt de juffrouw- „Kijk, zoover hebben wij 't gebracht," zeggen de kinderen. En wij zeggen: „Door U, juffrouw Speets, hebben zij dat verkregen. Uw werk Is beven onzen lof verheven. Uw leiding is beproefd, de oefeningen zeggen 't ons. Wij brengen U onzen .dank, zeker ook uit naam der velé ouders. U'. kreeg een bloemenhulde, voor ons was 't, of er muziek in zat, of er klanken uitkwamen, feest klanken op zoo'n avond van volbrachte taak. Lei ding en oefening zijn het zusterpaar, waardoor uw onderwijs zich kenmerkt. Wij zien terug op een schoonen avond. DE HUISVLIJTTEN TOONSTELLING In Concordia" zal den 10, 11, 12 en 13 Maart a.s. een Huisvlijttentoonstelling worden gehouden. Wij vestigden daarop reeds de aandacht. S Voor 1 Februari a.s. wordt bij het bestuur voorioopige toezegging ingewacht, toit inzending van nuttige en fraaie handwerken, kantklossen, hand- en bouwkundig teekenen, kunstschilderen (in olieverf en waterverf), figuurzagen, houtsnijden, tarsoarbeid, kartonwerk, amateurfotografie, knut> selarbeid, enz., benevens diversen ter opluistering. Inzenders worden er aan herinnerd dat van elk voorwerp de waarde moet worden opgegeven, dit in verband met de af te sluiten brandverzekering. Bestuursleden zijn de Dames: G. SwagerHop man, J. DeutekomBerkhout, A. KeemanKaij, G. Zeemanv. d. Oord, N. Ootjers Jd. Nog een paar maanden slechts scheiden ons van de opening. Aan het werk dus! En deze nut tige zaak van alle kanten gesteund! Binnenland DE CORRUPTIE IN DE GASBEDRIJVEN. Bij het justitlorueiel onderzoek inzake cor ruptie bij diei gasbedrijven, te Amsterdam is aan het licht gekomen, dat ook ©enige be ambten bij het gemeentelijk gasbedrijf, naar d-e ,,N. R. Crt." vielmam, magazijnmeesters, zich hebben schuldig gemaakt aan het aan- en keerden zich om. Hij maakte met zijn stok een kruis op den drempel en zeide luid: „Ik laat mij hangen, wanneer ik ooit weer een voet zet in dit af zet terscafé!" Toen gingen zij de deur uit, gevolgd door het gelach der bezoekers, die zich met die scène ver maakt hadden. Op zijn hoeve teruggekeerd, was het eerstd, wat Ribeyroux deed, zijn hart lucht te geven, door zijne vrouw het avontuur van het koffiehuis té vertellen. „(Het is toch.Clod geklaagd, de lui zoo af te zetten! Dertig 'franks te vragen voor twee kop koffie, wat een dieven!" De vrouw bleef onverschillig vöor de geldkwes tie, want zij had een vrijgevigen aarZij deed haar best, haar man te 'kalmeeren. «Wat wil je man? Gedane zaken nemen geen koere." „Ik weet het wel. Ma%r dat verhindert niet, dat het afzetters zijn, de patroons van dat „Grand Café" (hij liet de r's rollen). Ja, afzetters, dieven; en ik zal het overal zeggen. Acht dagen later kende de geheele gemeente de geschiedenis van de twee koffie, en Ribeyroux, die nu gekalmeerd was door die herhaalde ont- boezemingen, begon het langzamerhand te ver geten. Maanden gingen voorbij, het werd September. Een avond, dat Ribeyroux en zijne vrouw op een stenen bank, die aan den muur van hun huis gemetseld was, over den oogst praatten, zagen zij een kleinen infanterist geheel bestoven en dood moe op hen toekopien. (,Het is een militair. Ik' geloof, dat er een paar regimenten in de buurt zijn, die quasie oorlog voeren." De soldaat was intussehen genaderd. Beleefd, zijn kepi in de hand, vroeg hij hun, of zij hem een bed wilden afstaan, voor geld natuurlijk^ voor één nacht. Hij vertelde, dat zijn regiment, het veertiende, op drie kilometer afstands kam peerde, en dat hij doodop, al een week op stroo slapend of op den hardén grond, een huis was gaan zoeken, waar men hem een bed wilde ver-, huren, opdat hij zijne pijnlijke ledematen kort laten uitrusten en zijne krachten vernieuwen. «Zeker wel," antwoordde de vrouw, wij zullen xf een bed geven, en zelfs Een hevige stoot met den elleboog van haai) man belette haar het verder spreken. Haar mari nam haar apart, den soldaat alleen voor de bank staan latend. Ribeyroux was vuurrood. J,Wat heb je?" vroeg Catharina. „Ik heb, dat die soldaat.... «Nu?" ,;,Dat is die mooie mijnheer van het „Grand Café", die afzetter, die mij dertig franks rekende voor twee "kop koffie." „Werkelijk «Zeker, zeker, ik vergis mij niet. Je begrijpt dus, dat wij hem dit moeten inpeperen, en hem het bed duchtig moeten laten betalen." De infanterist wachtte den uitslag van het onderhoud, dat hem niet verwonderde, want hij had in Ribeyroux een der twee bezoekers herkend,'' die men den oógnac en kirsch liet betalen. ;,De kerel zal mij zijne gastvrijheid duur laten betalen!" dacht hij. Maar daar hij een welgevulde beurs had,, zeide; hij bij zichzelven: Nu, laat het zijn, zoo hetf ml! Ik ben moede, en ik heb behoefte aan rust. nemieln van retourcommissies. Huid is vanwege Bi en W. aangezegd, dat zij deswege gestraft zullen worden. Het euvel schijnt hier nog geen grooten omvang te hebban aangenomen. In de giehneianteraden vam *NL 'Niddorp en Winkel, welke dorpen gezamenlijk ©aa gas fabriek exploiteren, is (ie gascorruptie behan- xdeld. Bij het onderzoek is gebleken dat de directeur f3791 aan retourprovisiie beeft op gestreken, maar, waar dia fabrieks-exploitatia noodlijdend is, zelf f 767 had betaald voor een Asmania-waterketel, etc., welken hij graag wil de aanschaffen en welke de fabriek moeilijk kon bekostigen. De directeur heeft toen f3000 aan de burgemeesters overhandigd en toon de spijt over deze handelingen te hebben. Bij een nader ingesteld onderzoek door de justitie, bleek de directeur de waarheid te hebben ver teld. De gasjcommissie stelt nu den raden voor de f 3000 te aanvaarden, om in de reservekas te storten, of voor afschrijving te gebruiken len den directeur te handhaven op nieuwe in structies. DE GEWIJZIGDE POSTTARIEVEN. De Min. v. Waterstaat heeft in een brief aan de Tweede Kamer medegedeeld, welke finan cieel© gevolgen de a.s. tarief verlaging zal heb ben. De geraamde jaarlijksche vermindering van inkomsten zal bedragen voor de verlaging van het posttarief voor brieven boven 20 gram; f 405.000, voor in plaatselijk verkasr verzon den brieven tot een gewicht van 20 gram! f 570.000, voor in plaatselijk verkeer verzon den briefkaarten f 292.000, voor gedrukte stuk kan f 708.000 voor nieuwsbladen en bijvoegsels; welke bij abonnement gefrankeerd worden ver zonden f402.000, voor monsters f40.000, voor recht wegens lexpresse-bestelling, indien de ge-> adr. wonen binnen den kosöeloozien bestellings- kring van het Rijkstelegraafkantoor ter plaat se., dan wel op eien afstand van; niet meer 'dan am kwartier gaans van een hulppostkantoor, f 35.000 (alles in binmmlandsch verkeer.) Het totaal bedrag der vermindering van ontvang sten voor heit binnenlandsch verkeer is dus, f 2.362.000. De geraamde vermindering wegens de tariefswijziging in het verkeer met de over- zeesche gewesten >en bet buitenland bedraagt f 100.000. Het totaal-bedrag van de geraamde vermin dering is dus f2.462.000. Volgens del laatste berichten uit Londen! verketerien 18.000 manuien, vrouwen en kinderen in behoelftigen toestand, als gevolg van de over stroomingen. Te Dein Haag liep teen tweejarig kind tegen een emmer met kokend water aan, toen zijn moeder even de kamer had verlaten. Het Tussdhen heerlijk frisch riekende lakens ge noot Henri Lussian een weldadige rust. In de kamer naast aan kan Ribeyroux geen oog dicht doen, zoozeer is hij in zijn noppen. Ha! Ha! Dus hij heeeft hem te pakken, dat fatterige, blufferige heertje, die geen nota wilde nemen van zijne klacht en met de politie gedreigidi had het vorig jaar! Ha! Ha! Hij zou eens zien, hoe papa Ribey roux zich wreekt! Om te beginnen, zou hij hem voor de kamer veertig frank herekepen. Vcrtig frank?... Dat is niet genoeg! Vijftig frank! Ja, dus vijftig frank! En de schoenen en slobkousen vol modder, die Catherina morgen vroeg zal schoonmaken, wel nu nog mooier, als die mooie jongen er niet voor betalen zou.... zeggen wij tien frank! Wat kan men hem nog meer rekenen? O, ja, de melk, een kop lekkere warme melk met een snede brood; wanneer hij wakker wordt, want de volgende dag is rustdag, en de soldaat heeft gevraagfd hem te laten doorslapen. ^Ja, ja, ventje," redeneerde de boer bij zich zeiven, „slaap zoo lang je wilt; maar je beurs zal het morgen voelen." Eén zaak hindert Ribeyroux, hij móet zeer vroeg op en naar het nabijgelegen dorp. Daar door zal hij het genot missen, bij de afrekening, te zijn. Maar Catharina zal zijn orders opvolgen. En zijn vrouw wekkend in den nacht, geeft hij haar op gedempten toon zijn opdracht. „Je verstaat mij goed, vrouw, morgenochtend zij nschoenen en. slobkousen schoonmaken, en als hij wakker wordt laat hem zooveel melk en brood gebruiken, als hij lgust. Maar denk aan de reke ning, versta je goed?" „Ja, ja." „Je rekent hem het bed Veertig frank; de kaars..." „Welke kaars?" «Nou, die hü"gekregen heeft!" „Hét was maar een klein eindje." «Dat komt er niet op aan. Hij moet het toch betalen met drie frank." „Drie frank!" „Ja, hond je mond. Je berekent tien frank dat is niet te veel voor het laarzen poetsen- Dat is nu al drie en vijftig frank.- Dan zeven frank voor de melk, dat is zestig frank rond- Hé! hél" Recht in zijn schik, wreef de boer zich in de handen; maar de vrouw, verstomd over de bru taliteit van haar man, zooveel te durven vragen, toonde hem hare verbazing. «Zoo, zestig frank te laten betalen aan een mijnheer voor een bed en de rest, is dit zoo erg? En dan nog wel een mijnheer, die ook' niet bang is, eenvoudige menschen af te zetten! Je doet net als ik zeg, en zwijgt." Tegen zeven uur in den ochtend kwam Cathe rina op die teenen de kamer van haar zoon binnen, waar nu Henri Lussian sliep. Zij zette voor het bed' de schoenen met slobkousen neder, die als spiegels glommen, en "keek eenigpzins nieuwsgierig naar haar gast. Op den rug liggend, beide armen boven het hoofd uitgestrekt, sliep de jonge man rustig. De boerin keek hém in gedachten en verteederd aan. Zij dacht aan haar jongen, die ook in dienst wasi, en misschien ook op een gastvrij bed rustte. Ein zich de opdracht van haar man herinnerend, dacht zij„Als inhalige lieden hem ook maar niet villen, die arme Pierre kind kraag 'het koktend water over zich ham en stierf kort daarop. j Een staaltje van verregaand ©baldadig heid is weer tie Rotterdam uitgevoerd. Daar zijn 54 ruiten van huizen ingegooid of uitge sneden. i j Te Nieiuwer Amstel wilde een landarbei der zijn komijniein voenen, toen hij een rat in' de ruif van het hok ontdekte. Dit dier beet hem in de handen, waardoor deze erastig op zwollen. De dokter constateerde bloedvergif tiging. De gevolgen van dien oorlog heeft zich wear eiens doen gevoelen te Yperen. Bij het graven stootte een man met zijn schop tegen een granaat. Dit projectief ontplofte tengevolge waarvan hem het hoofd van den romp weid gerukt. 1 i Te Wietemen i.s een zeker tHilmer over- den, die 19 jaar in de kerker doorbraclht, waarna is gebleken dat die man onschuldig wasi veroordeeld. 1 1 Te Praag is het Nederlandsche echtpaar Appelboom aangekomen. Om ©©n weddenschap van f 6.000 willen zij in 3 jaar geheel Europai bezoeken. Zij voeren een kind van 5 en een Van 8 jaar mede. 1 I In de Noord-Friesche waddenzee heeft het ijs zich vele mieters hoog- opgestapeld. De ijs- en sneeuwbergen drijven met eb en vloed •heen en weer. Te Niew York zijn Mrs. Ruth Sinyder lean haar minnaar in de gevangenis geëxecuteerd. In Turkestan heeft een hevige storm gewoedi gepaard met vinnige koude. 70 personen kwamen om waarvan velen zijn doodgevroren. Te Warschau is in de artilleriekazerne éen hevige brand uitgebroken. Meer dan 100 paar den kwamen in de vlammen om. Het eiland Urk ligt nog geheel rondom in het ijs. De boot kan het eiland niet bereiken, tengevolge waarvan passagiers en post per ijsvlet naar en van het eiland worden vervoerd. Aan de veiling te Avenhorn was 'het omzet cijfer in 1926 400.202 tegen f 568.872 in 1927, al- zoo f 168.670 meer. 1 Te Zwijndrecht is van een vaartuig de mo to ruit elkaar gesprongen. Een jongen van 15 jaar werd gedood- 1 i Te 's Gravenhagge worden voorbereidingen! getroffen om den 70sten verjaardag van de ko ninginmoeder feestelijk te herdenken, alsmede het feit, dat zij een halve eeuw geleden in ons land is gekomen. Op dit oogenblik opende haar gast de oogen en begroette haar vroolijk met een: „Bonjour, mama!" Zij beantwoordde zijn groet, "door dit Woord geheel verteederd en vroeg den jongen man, of hij over het bed tevreden was, en o'f hij goeil geslapen had. „Ik heb geslapen, zooals geen koning op zijn pronkbed slaapt. Wat een kostelijke nacht!" Terwijl de boerin de melk op het vuur zette, sprong Henri het bed uit en zeide bij zich zel- vën: „Ja zeker, ik heb een goeden naTüht gehad, maar nu de rekening!" Hij vergiste zièhY" Toen hij, met den eetlust dien de buitenlucht en lichaamsbeweging geven, een groote kom melk en twee snéden brood had verorberd, trok hij zijn kapotjas aan, en proper geborsteld, frisch en opgewekt, vroeg hij de boerin ;,En hoeveel ben ik u nu schuldig,?" «Niets, mijnheer de soldaat." De verraste jonge man hield aan: „Ik wil niet, dat u al die moeite voor niets had." En zijne portemonnaie openend, bood hij een biljet van 100 frank aan. Maar vrouw Ribeyroux bleef bij haar stuk. J,Neen," zeide zij, „mijn man, toen hij1 vanmor gen heenging, heeft mij op het hart gedrukt, gfee'd voor u te zorgen, maar vooral geen geld aan te nemen." Geroerd door de kieschheid vdn dit optreden, vatte Lussian de hand van zijne gastvrouw. ^Jullie zijt brave lui, uw man en u! Ik' zal mijne moeder schrijven, hoe ik hier ontvangen! werd. Ik dank u en verzoek u vooral, uw mart te bedanken voor mij." Haar man! Catherina dacht niet zonder angst aan hem. Hij zou haar zeker slaan, wanneer zij hem hare vrijgevigheid bekende. Maar toch, het berouwde haar niet, wat zij gedaan had. Hij was zoo ar dig, die kleine infanterist, die haai aam haar zoon herinnerde, haar besten Pierrot. Haar vrees werd bevestigd. Ribeyroux toen hij hoorde, hoe Catherina zijne Orders had uit gevoerd, had een bui van dolle woede, en het scheelde maar weinig, of hij had haar geslagen. j,Voor den drommel, je laat dus op Hie manier een heertja vertrekken, -die je man beet gehad heeft, en die een aarts-afzetter is! Ja, een afzet ter! Ach, wat heb ik een spijt, dat ik van mor gen weggegaan ben!" Zijn woede hield vier dagen aan- 'Zij kwam tot bedaren door een aangename verrassing, een brief, dien de postbode bracht den morgen van den vijfden dag. De boer, na hem van alle kanten bekeken te hebben, zette zijn bril op en opende de enveloppe. Hoe groot was niet zijn verwon dering, er een bankbiljet van 500 frank in te vinden, en een blad papier, waarop hij1 de vol gende regels las: «Hebt dank voor hetgeen u aan mijn zoon gedaan hebt. Neemt dit aan als een bewijs van mijne dankbaarheid, en wanneer u te Brives komt, vergeet dan niet, dat men u, gaarne in het «Grand Café" zal ontvangen. Wed. Lussian." „Catherina," riep Tibeyroux in verrukking uit, „jij waart slimmer dan ik. Die mevrouw Lussian is toch een best mensch. Den eersten marktdag ga ik haar bedanken en" bij zich zeiven voegde hij er aan toe „laat ik mij een kop koffie trak- teeren."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1928 | | pagina 4