Rubriek van den Arbeid
DE ARBEIDERSVAKBE WEGING
Dezer dagen heeft het Centraal Bureau voor de
Statistiek wederom een belangrijk overzicht ge
publiceerd van den omvang der vakbeweging op
i Januari 19.27 en het lijkt ons een 'geschikte
■gelegenheid aan de hand daarvan eenige beschou
wingen te wijden aan deze beweging.
Ten einde zoo goed mogelijke arbeidsvoorwaar
den te krijgen en te handhaven, hebben de arbei
ders zich vereenigd in vakvereenigingen, eerst plaat
selijk, daarna tezamen met andere arbeiders uit
dezelfde of een aanverwante bedrijfstak, in z.g.
landelijke* vakbonden. Deze landelijke vakbonden
zijn eigenlijk de basis der vakbeweging. Immers
de acties, die in de verschillende bedrijfstakken
worden gevoerd voor hóógere loonen en verbete
ring der andere arbeidsvoorwaarden, gaan vrijwel
pteeas uit van deze landelijke vakbonden. Komf
men niet tot overeenstemming met de werkgevers,
dan zijn het ook weer de landelijke vakbonden, die,
indien zij hun belang daarin zien, ejn staking
proclameeren en ook de steun bij deze staking
geschiedt in de eerste plaats door de landelijke
vakbonden.
1 Januari 1927 waren er 240 van deze bonden
in Nederland, waarbij zich 6056 vakvereenigingen
hadden aangesloten 'en 477060 arbeiders. In totaal
waren op 1 Januari 19127 504000 arbeiders geor-
organiseerd. De vakbonden hebben zich wederom
aangesloten bij z.g. vakcentrales. Dit verband is
zuiver federatief, d.w.z. de vakbonden blijven hun
zelfstandigheid ten aanzien van de acties in de
betrokken bedrijfstak behouden. Uit den naam
centrale mag men niet afleiden, dat er maar éfén
daarvan in Nederland zou zijn. Ieder, die ons land
een beetje kent, weet, dat er overal verdeeldheid
is en dus ook hier. In totaal zijn er dan ook 7
vakcentrales, die elk een richting vertegenwoor
digen De grootste is de z.g. moderne centrale, het
N.V.V., dat nauw samenwerkt met de S.D'A.P,
waarbij ongeveer 200.000 arbeiders zijn aangeslo
ten, dan volgt het R-'K- Werkliedenverbond met
bijna 100.000 arbeiders, dan het Chr. Nat. Vak
verbond met ruim 50.000 arbeiders, terwijl dan
nog voigt het Neutrale Vakverbond (A.N.VJ met
12.OCO, het Communistische N.A.S. met 14.000 het
Syndicalistische NjS.V. met 5.000 en het Vakver
bond van Hoofdarbeiders met ióxoco arbeiders.
Voor een overzicht van de richting, waarin de ar
beiders zich georganiseerd hebben, zijn deze cij
fers uiteraard van groot belang. Zooals echter ge
zegd, zijn niet de vakcentralen, doch de vakbon
den de belangrijkste elementen in de vakbewe
ging.
De belangrijkste van deze vakbonden was die
van de bouwvakarbeiders met totaal 44.0.0 ar
beiders, metaalbewerkers 42.0.0, textielarbeiders
(26 000, transportarbeiders 38.500, rijks- en gé-
jneente-ambtenaren 46.000, spoorwegpersoneel
41.000, leeraren en onderwijzers 34.000, rijks- en
'gemeentewerklieden 28.000, handels- en kantoor
bedienden 29.000, land-, veen- en zuivelarboiderv
121.500, typografen 17.000, sigarenmakers 12.500 en,
mijnwerkers 7.000.- Verder bestaan nog belang
rijke organisaties in de z.g. fabriekmatige bedrij
ven van voedings- en genotmiddelen en chemische
producten.
De inkomsten der vakbonden bedroegen in '26
totaal 11.5 millioen gulden of f25.80 per lid*
waarvan resp. 9 millioen en f 20.30 aan contribu
tie. De uitgaven bedroegen 9.3 millioen gulden.
De bezittingen van vakbonden ai vakcentralen
tezamen bedroegen op 1 Jan. 1927 17 millioen
gulden. Zoo ziet men, dat de vakbeweging een
belangrijke macht vormt in het economische leven
van ons land. Het zou zeer zeker te wenschen zijn,
dat deze macht steeds zou worden aangewend in
het belang van de algemeene volkswelvaart.
Waarom ik lieg
Heb ik het rand aan hem, sinds den avond toen.
we over de arbeidersDeweging spraken, en hij
op harleooze wijze zeide: „Ik zou die lui aan het
verstand willen Drengen, dat zij om te werken
op deze wereld zijn en niet voor hun pleizier?'
Of is het nadat nij zijn kieine vier-jarige krulle-
boi een draai om de ooren gaf, toen het kind snik
kend kwam vertellen, dat de meid een kip ge
slacht had „en dat kippie zoo erg gescheid had,
omdat het zoo zeer deed?"
„Ik zal ja dat janken wel afleeren om zoo'n
kip," had hij het bevende kind toegesnauwd, en
hij had de deur zoo hard dxhtgeslagen, dat het ge-
heele huis ervan trilde.
^Neen; het io ai langer, dat ik hem niet mag
lijden; eigenlijk heb ik mijn zwager nooit kunnen
uitstaan. Tjen mijn zuster mij, na haar verlo
ving vroeg: „Wij zullen met elkaar blijven om
gaan, au altoos, niet waar Hans? Wij zullen even
als vroeger elkaar deelgenoot maken van al ons
lief en leed,toen zeide ik vol jeugdig zelfver-I
trouwen: „Natuurlijk kind, dat spreekt vanzelf."
Toen vond ik het ook natuurlijk dat broer en
zuster eikaar altijd zouden helpen en bijstaan,
en nooit de waarheid voor elkander zouden ver
bergen. Dat zou mij nooit moeilijk vallen, meen
de ik. En thans verzwijg ik de .waarheid
V-oor haar; ben ik een leugenaar.
Verleden week heb ik het eensklaps ontdekt.
Ik had er zelfs geen vermoeden van, en ik heb
zeker niet voor spion gespeeld. H,et is bloot toe
vallig in zijn werk gegaan.. Maar thans weet ik,
dat hij een bedrieger is, dat hij zijn (vrouw ben
driegt; zijn vrouw, mijn zuster.
„Och, zie je, Robert heeft zijn gebreken; wie
van ons heeft ze niet'" zegt mijn zusltier, ^,maar
hij is een brave, eerlijke man."
Dat is onwaar I zou ik willen uitroepen. Hij is
een charmeur, aardig, gezellig, prettig maar j
niet eerlijk. Ik heb het gezien, met eigen oogen...
Het was een kcoude, natte Noveimber-avond. Zoo
een, die iemand het merg in de beenderen doet
verstijven. Ik had zitten werken en was ver
moeid van den ingespannen arbeid, een eindje gaan
omloopen. In gedachten was ik de bolwerken gaan
omloopen en had ik de dorpsstraat ingeslagen.
Daar waar de straat in den Dennenweg uitloopt,
had ik een oogenblik rondgekeken en toen was ik
dien weg langs weer stadwaarts gegaan. Terwijl
ik langzaam voortliep, hoorde ik voetstappen ach-
ter mij van twee personen en stemmen. De eene j
was van een vrouw; een prettige, volle, lachende
stem. „Neen, zoo dom ben ik niet, om dat zo© 1
maar te gelooven; dat moet je me eerst bewijzen
vent,' zeide 'ze.
„Stil, daar gaat iemand voor ons," fluisterde
een mannenstem, die mij zonderling bekend voor
kwam.
Zij gingen langs mij heen. In de duisternis wa
ren zij geheel onkenbaar. Mijn stap regelend naar 1
de hnune, volgde ik hen op eenigen afstand. Als
SPORT EN WEBSTRIJDEN
OUDRARSPEL.
Behaalde D.T.S. in Den Helder op WJG W. 2
reeds een groote overwinning, nu, Zondag j.l.
behaalden zij wederom op hetzelfde elftal een
eclatante zege. Met niet minder dan een 50 ne
derlaag hadden de Helderschen in D.T.S. haar
meerdere te erkennen. De score had zelfs nogi
gïooter kunnen zijn, hadden de gasten niet over
zoo'n eminenten doel verdediger beschikt. Talrij
ke en felle schoten verwerkte deze op sublie
me wijze. Over den wedstrijd*het volgende.
Reeds direct na den aftrap bestormen de
Deetjes de vijandelijke veste, maar hier blijkt de
keeper op zijn qui vive te zijn- In den beginne
gaat het vrijwel gelijk op, maar allengs neemt D;.
het spel in handen. Haar aanvallen zijn buiten
gewoon snel en gevaarlijk. Al spoedig wordt dan
ook het eerste doelpunt geboren, doordat de links
binnen uit een corner ineens schitterend inschiet.
Eenigen tijd later is het de rechtsbinnen, die
stevig doorzet en het 2e punt scoort. De Hel
derschen laten het er niet bij zitten, maar de D1.-
verdediging blijkt in vorm te zijn en bezweert
telkens het gevaar. Plotseling gaat de snelle D.-
rechtsbuiten er in zijn eentje van door en met
een prachtig schot in den uitersten benedenhoek
wordt voor de 3e maal het W,.-heiligdom door
boort. Onder al deze bedrijven door was het on-
dertusschen ibeginnen te regenen en toen de rust
inging igeleek het terrein dan ook een ware mod
derpoel. Ondanks dit, werd na de thee, onder een
gestadigen iregen, met frisschen moed begonnen.
De Deetjes, die nu wind en regen tegen hadden,
behielden ook nu weer het spel in handen. Na
een prachtig opbrengen van den D.-rechtsback,
is het de midvoor, die voor de 4e maal den
"VV.keeper- het nakijken geeft. Keer op keer zwer
men de withemden voor de Heldersche veste,
maar telkens weer is het hier de doei verdedi
ger, die steeds op het juiste moment ingrijp®.
Het is bij momenten een ware glijpartij' en som
mige Spelers zijn bijna niet meer te herkennen.
Tenslotte is het de rechtsbinnen, die na ean'ig
geschermutsel, voor het vijfde en laatste doel
punt zorgde. Allen, zijn blij, als de scheidsrechter
voor de laatste maai zijn fluit gebruikt en er een
einde aan dit water en modlderballet komt.
Burgerlijke Stand
WARMENHUIZEN.
(Ingeschreven over de maand Januari)
Geboren: Wilhelmus Cornelis, zoon van Th. te
Buck en van P. Slijkerman. Nicolaas, zoon van
C. Blokker en van M. N.annes. Maria Alida(
Antonia, dochter van A. Kraakman en van H;. O
Klaver. Gerrit Willem, zoon van K. Blankman
twee schaduwen gingen ze voor mij uit. Ik hoor
de geen geluid.
Eindelijk stonden zij stil. De vrouw scheen af
scheid te nemen. Kort daarna, ging ze met snelle
"schreden langs mij heen, den weg naar het dorp
°P"
„Nu, tot morgen, vergeet het niet," riep zij
hem toe.
„Ja, ja, liefste, tot morgen," klonk het ant
woord.
■En toen liepen we elkander weer achterna, 't
Was zijn stem geweest, en zijn stap. Maar ik wil
de toch meer zekerheid hebben.
Wij kwaemn den Dennenweg uit en naderden
de stad. Weldra waren wij in het licht 'der lan
taarns vna de eerste huizen.
Ik stapte wat aan. Bij de derde lantaarn was ik
vlak achter hem. Ja, hij was het, Robert, mijn
zwager. Ik volgde hem tot vlak bij zijn .woning.
Toen maakte ik een kleinen omweg en zorgde te
bellen, toen hij al een oogenblik thuis moest zijn,
„Het doet me pleizier, dat je komt," zeide mijn
zuster. „Robert is ook pas thuis gekomen. Ga bin
nen, ik moet nog even naar den jongen zien."
„Zoo, Hans, ben je daar," groette Robert vrien
delijk. „Wat een hondeweer buiten. Mathilde
moet ons straks maar een grogje maken."
Zooals zij daar bij elkaar zaten, had een schil
der een prachtig ontwerp kunnen vinden voor een
schilderij, ,dat het „Huiselijk Geluk" moest voor
stellen f
„De jongen heeft zoolang op je gewacht, dat
hij de oogen niet meer open kon houden. Hij'
wilae niet naar bed voor je thuis was. Op he!?
laatst zat hij rustig te slapen. Je bent ook weer.
erg laat. Ebhard komt altijd veel vroeger thuis,
zeide zijn vrouw laatst nog."
„Ja, als die zoo gauw wil voortmaken, moet
hij weten. Anderen werken langzamer maar mis-
misschien ook beter.'
„Kwam je direct van het kantoor?" vroeg ik,
terwijl het hart mij in de keel klopte.
„Ja, jeiui hebt een gemakkelijk leventje. Je
hebt zeker nog een wandelingetje gemaakt-
„Ik heb vanavond een beetje in den mist romd-
geloopen; ik deed het voor mijn gezondheid, maar
er was werkelijk geen aardigheid aan."
„Dat begrijp ik," zei hij onschuldig, „ik zou
er niet van houden."
„Waar heb je gewandeld, Hans?" vroeg Ma
thilde.
„Den Dennenweg langs."
Robert keek mij aan. Ik zag dat hij bleek werd.
„Wat zal het daar buiten eenzaam en verve
lend geweest zijn," meende ze.
„Dat was het ook. Op mijn geheele wandeling!
kwam ik slechts twee menschen tegen. Het scheen
een paartje verliefden en die letten nieit op het
weer."
RoDert liet van schrik de vork uit de hand val
len.
„Scheelt er wat aan?" vroeg zijn vrouw.
„Neen, lieve, niets. Alleen die duizeligheid weer
Dat lange zitten op kantoor maakt mij zoo zenuw
en van M. Biersteker. Theodorus Jacobus, zoon
van B. van Duin en van J. Groen. Johanna Ma
ria Theresia, dochter van BI ,H'. Keizers en van
M W. Valk. Divera Cornelia, tiochter van M.
J. de Niju en van A. Gastricum. Johan, zoon
van J. van Rijn en van D. Vetejt
Ondertrouwd: J. de Boorder, oud 21 jaren en
A. de Vet, oud 20 jaren. Th. Put oud 25. jaren,
en A. Hof oud 23 jaren, i
Gehuwd: J. de Boorder oud 21 jaren en A. de
Vet oud 20 jaren.
Overleden: Cornells Zoon, oud 51 jaren, zoop
van Jan Zoon en van Neeltje Ti/n. Arend Kut-
terink oud 7 jaren, zoon van Johannes Kutterink
en van Maria Wilhelmina Zonnemberg.
OUDKARSPEL.
(Inge=cnreven over de maand Januari.)
.Geboren: Elisabeth Bartholomea, dochter van
'Cornelis Molenaar en Trijntje Danenberg. Trijn
tje, dochter van Aris Maarten Derogee en Elisabeth
Catharina Middelkoop. Trijntje, dochter van
\Jan Wormsbecker en Hendrikje Burgert.
Huwelijk aangiften: geene.
.Gehuwd: geene.
Overleden: Arien van der Gragt, oud 85 jaren,
echtgenoot van Aangje Klomp. Arie Kos, oud
9 maanden, zoon van Arie Kos en Qlara jStorm.
Dirk Keppel, oud 74 jaren, echtgenoot wan
Guurtje Stuurman.
Radio-Omroep
EERSTE LANG EDI JKER RA Dl O-OENTRA LE
D. SUHUITErMAKER Jr., NoondsehhrweniR
Woensdag 8 Februari
11.202.20 Lunchmuziek.
2.303.00Cursus Leerbewerking. Hilversum
3.004.00 Maak het zelf
4.20—5.20 Namiddagconcert Berlijn.
6.007.15 Dinermuziek Hilversum
7.157.45 Gezondheidshalfuurtje
8.008.30 Lezing over Jules Verne
8.30 Pionorecital
9.0c9.50 Lezing over Indië
to.co11.00 Populaire muziek
Donderdag 9 Februari.
11.202.20 Lunchmuziek.
3.0c4.C0 Uurtje wees- en ziekenhuizen Hilv
4.0c4.30 Hulsvrouwenhalfuurtje
5.307.15 V oora vondf oncert
7.157.45 Engelsch
8.20 Concertgebouworkest Willem Mengelberg
11.202.20
3.004.00
4.005.00
5.0c6.00
6.0c7.15
7-157-45
8.008.30
'8.3010.30
12.302.co
3.0-4.00
4.006.00
6.0c.715
7-15—7-45
8.10 Revue
Vrijdag lfO Februari.
Lunchmuziek.
Vrouwenuurtje K.R.O.
Gramafoonplaten
Concert
Vcoravondconcert E
Lezing over melk
Binnenvaart
Kamermuziek
Zaterdag 11 Februari.
Lunchmuziek F
Handelswetenschappen
Lessen
V ooravondconcert
Lezing Bol- en Knolgewassen
Hallo Californië"
achtig, dat is niet goed voor me. Maar het is al
over. Geef me nog een stukje vleesch." i
Ik bleef dien avond geen grogje drinken. Hjefc
,was of het gelukkig tehuis mijner zuster op jne
20U neervalen en ik lmoest moeite doen, mijn lie
ven zwager geen oorvijg te geven.
De volgende dagen liep ik nadenkend rond. Ik
hield mij voor, dat ik een slechte kerel was. Ik
kende een geheim, dat met het geluk mijner zus-
tert en nauwste verbnoden was. en ik deed niets
om het uit te brengen. Ik kon mijn zuster niet
zonder schaamte in haar eerlijk en openhartig ge
zicht zien en ik durfde mijn eerlooze zwager nier
te laten merken, wat ik wist. Ik had mijn ont
dekkingstocht voortgezet. Ik wist waar zij woon
de, in het huisje in het dorp. En ik wist, dat hij
haar bijna iederen dag bezocht. De vrees voor
een schandaal hield me ervan terug hem zijn eer
loosheid in het gezicht te slingeren. Hierdoor zou
de waarheid aan het licht komen, doch deze waar
heid zdu mijn eenige zuster van verdriet doen
sterven. Ik wilde nog eens wachten. Nog eens be
denken wat het beste zou zijn.
Zij zat bij den haard te lezen. Zij was vroolijk
als altijd. Wij praatten gezellig als vroeger, toen
wij nog alleen waren en het „eenig geluk eetier
vrouw" nog niet tusschen ons stond.
„Wat heb je gelezen?" vroeg ik.
„Och, een van die moderne novellen, dier er
op uit zijn alles te verdraaien. „Slechts de waar
heid," heet het. Het is een verhaal, waarin eigen
lijk een leugen wordt verheerlijkt. Waarin ge
zegd wordt, dat het slecht is, onder sommige om
standigheden de waarheid te zeggen; „en bekrom
pen egoïsme'"' staat er letterlijk.
„En hoe wordt dat betoogd?'
„Er is een gezin, waarin voor het uiterlijk al
les goed en lief is. Maar de mooie ïnrge vrouw1,'
die met haar schatrijke man een huwelijk uit
berekening sloot, knoopt een betrekking aan met
een vriend van haar man. De heele stad weet 't,
alleen" de man niet. Deze houdt zijn vrouw voor
een engel van goedheid en liefde. Deze heeft een
Waar vriend, die hem de oogen opent, die hem
toont wie zijn vrouw is. Den volgenden dag heeft
hij zich doodgeschoten. Nu wordt die „ware"
vriend door den schrijver veroordeeld, omdat hij
zijn geheim niet heeft weten te bewaren en door
zijn gepraat het geluk van het gezin heeft vernie
tigd.
„Stel je voor, Die vriend zou met het' gezin
omgaan. Wellicht dagelijks. Hij zou het bedrog
kennen, daarvan niets laten blijken, zelfs de
schijnheilige vrouw met eerbied behandelen. Hij
zcu zijn vriend in den waan laten, dat deze ge
lukkig was, terwijl de wereld om dat geluk spot
tend lacht. Maar dat zou immers de grootste laag
heid geweest zijn, die te bedenken is, zulk een
van dag tot dag volgehouden leugen. Zeg, Hans,
kun je je voorstellen, dat een man van eer zoq
zou handelen?"
Ik had het benauwd en voelde mijn hart klop
pen.
RADIO-CENTRALE HART KUIJT.
OUDiKARStfEiL A 117.
Woensdag 8 Februari.
11.20 Pianokwartet en Sopraan Daventry
12.302.co Lunchmuziek d.h. Radiotrio Hilv.
2.002.20 Orkest uit het Franscati-restaurant
2-3°3-00 Cursus Leerbewerking Hilversum
3xu4.00 Maak het zelf
4.004.20 Voortzetting concert Kalundborg
4.20 Populair klassiek concert Daventry
5.156.15 Kinderuurtje. Huizen
6.157.15 Dinermuziek d.h. Radiotrio Hilversum
7.157.45 Gezondheidshalfuurtje
7.45 Politiebericht
8.008.30 Jules Verne's honderdste geboortedag.
Causerie door jien heer W. Vogt Hilversum
I 8.30 Pianorecital
9.0c9.50 Lezing over Indië
9.50 Persberichten
10.00 Populair programma o.l.v. Nico Treep
11.2012.20 Dansmuziek Daventry
Donderdag 9 Februari.
11.20 Een pianokwartet Daventry
12.302.00 Lunchmuziek Hilversum
2.002.20 Gramofoonplaten Daventry
2(203.00 Concert Kalundborg.
3.004.00 Wie niet vergeten worden Hilversum
4.004.30 Huisvrouwenhalfuurtje
4.30 Het Astoria Bioscooporkest Daventry
5.307.15 Vooravondconcert o.l.v. Nico
Preep. Hilversum
7.15 Engelsch v. meergevorderden
8.20 Concertgebouw-concert Dr. Willem Mengel
berg. Hilversum
Pl.m. 10.30 Persberichten
Hierna Dansmuziek tot 1.20
Vrijdag 10 Februari
11.20 Een pianokwartet
12.302.00 Lunchmuzek
2.002.20 Lunchconcert
2.203.00 Namiddagconcert
3.004.00 Vrouwenuurtje door Mej. D'. v. Twaalf
hoven. Huizen
4.0c4.20 Voortzetting concert Kalundborg
4.205.20 Namiddagconcert uit Leipzig
Königswu.sterhauzen.
5.307.15 Vooravond-concert o.l.v. Nico
Treep. Hilversum
7.157.45 Landbouwhalfuurtje
Spreker A. A. Vaandrager.
,7.45 Politiebericht
8.0c Onderwijsfonds voor de Binnenvaart
8.30 Kamermuziek
Pi.m. 10.00 Persberichten
11.2012.20 Dansmuziek Daventry.
Zaterdag 11 Februari.
12.302.00 Lunchmuziek door het Radiotrio
Hilversum
2J002.20 Het Earlton-hotel Octet Daventry
2.203.00 Namiddagconcert Kalundborg.
3.004.00 Kinderuurtje K.R.O. Huizen.
4.00 Italiaansche les Hilversum
4-3°"r-5-15 Fransche les
5.156.00 Duitsche les
6.00—7.15 Vooravondconcert o.l.v. Nico
Treep jr
7-iS7-45 Tuinbouwhalfuurtje.
Spr. J. F. Ch. Dice te Heemstede.
8.10 Aansluiting van het Flora-Difraïn-Theater
te Amsterdam. Uitzending van „Hailo, Ca
lifornië." Hilversum
Pl.m. io.co Persberichten
Daarna Dansmuziek tot 12.20 (Daventry
Programmawijziging voorbehouden.
Kalundborg
Daventry
Hilversum
Daventry
Kalundborg
„Je zoudt dus denken," zeide ik, en ik moest;
mij geweld aan doen opdat mijn stem niet zou
beven, „je zoudt dus denken, dat die vriend nief
mocht liegen, zelfs als hij het geluk van een geheel
geluk daardoor zou kunnen redden? De map
voelde zich gelukkig. Hij had misschien kinderen,
die hij innig lief had. In zijn liefde voor zijn vrouwi
was geen spoor van verdenking. En nu komt die
vriend en vernietigt dat alles, in naam der waar
heid. Dat zou een mooie vriendschap zijn."
„Maar Hans, dat was toch geen geluk, dat die
man genoot. Dat kan toch geen geluk zijn, dat on
dermijnd is door zulk een bedrog.? Liever geen
geluk dan zoo een."
„Lieve Mathilde, gelukkig is hij, die zich geluk
kig gevoelt, die zich gelukkig waant. Zouden wii
ooit kunnen bezweren, dat wat wij geluk noemen,
altijd van het echte, zuivere, gedegen geluk is? En
zou jij het over je hart kunnen verkrijgen een ar-
gelooze met één slag ongelukkig te maken?"
„Ik denk," zeide zij zacht, „dat ik het zoo voor
zichtig, zoo geleidelijk zou doen als mogelijk was,
opdat een uitbarsting zooveel mogelijk voorko
men zou worden. Maar, dat zeg ik, mij anders voor
doen dan ik was, liegen of bedriegen, zou ik niet
kunnen doen, zoolang ik nog een greintje eerbied
voor mij zelf gevoelde.
„Toch kunnen er omstandigheden zijn, dat het
beter is te zwijgen. Dat spreken „bekrompen
egoïsme" is, zooals de auteur zegt. Stel je eens
even voor, dat jij een bedrogen vrouw was. Dat
je man, Robert, je achter je rug bedroog*. (Stel
je verder voor, dat ik het zou weten. Op de een of
andere manier kon het mij ter oore zijn gekomen.
Als ik dan bij je kwam en zei „Mathilde, hijf is
een ellendeling, een eerlooze; zoo handelt hij met
jou en je kind. Hier zijn de bewijzen. Wat zou je
dan doen? Zou je mij er dankbaar voor zijn, dat
ik den blipddoek van je oogen had genomen?1
Neen, geloof me, je zou me niet willen zien, om
dat ik je geluk zoo wreed kon verstoren."
Ze was opgestaan. Nadenkend zei ze:
„Men kan zich niet voorstellen, wat nu eenmaal
onmogelijk is. Maar dit weët ik, je zou me gek
maken, krankzinnig, dat is zeker. De grootst mo
gelijke voorzichtigheid zou daarbij niet helpen, dat
ben ik met je eens.
Waar moet het heen, als men de waarheid niet
meer mag zeggen. Kijk, daar is Robert ai," viel
ze zich zelf in de rede, toen we hem de deur
hoorden openen, „en ik heb de thee nog taiet;
klaar. Laat de romanschrijver zijn hoofd maar met
zulke kwesties breken. Wat gaat het ons eigenlijk
aan. Niets, niet waar?'
„Neen, niets, daar heb je gelijk in,' antwoord
de ik.
Het geluk mijner zuster, dat mijn hart gebro
ken heeft, bloeit rustig voort. Ik kan het niet ver
storen.
„Jc zoudt me gek maken, krankzinnig," had
ze gezegd. Ik zou haar de waarheid niet willed
bekennen, tot dien prijs. Ik heb medelijden met
haaren daarom lieg ik
