NIEUWE Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier Donderdag iö Maart iv#28, 87e Jaargang Stemmingsbeeld Groenteniand NO öi IMTERC. TELEPHOOIH 52 COURANT Deze courant verschijnt Einsdag, Donderdag en Zaterdag Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.15 Hedact.-Uitg. J H. KEIZKH - Bureel Noordscharwoude Advertentiën van 15 regels 75 cent, elke regel meer 15 cent. Groote letters naar plaatsruimte Brieven rechtstreeks aan den Uitgever NHin-n i, Buifenlandsch Overzicht Nadruk vferboden. De Volken bondsraad heeft dit jaar ongetwij feld een succesvolle zitting1 gehad. Het waren schijnbaar slechts kleine kwesties, die hem ter regeling voorgelegd 'werden. Maar in een dezer kwesties school een strijd tusschen beginselen, die het wezen van den Volkenbond zelf en onze gansche vredesactie zoo van nabij raakt, dat een foutieve oplossing de gedachte, die deze actie geheel beheerscht onvermijdelijk zou aangetast hebben en het streven om onze internationale verhoudingen op de basis van het recht te plaat sen, jaren achteruitgezet zou hebben. Heeft de Raad .dat begrepen tot nu toe scheen ze dat niet duidelijk te hebben ingezien. Want het compro mis, dat indertijd Chamberlain in deze 'kwestie had voorgesteld, hiel met de beteekenis van het 'beginsel, dat in het geding was, in het geheel geen rekening en ontwierp daarom een behande ling der zaak. die voor de gedachte, dat ook in het internationale leven het recht moet heer- schen, een bespotting waa. Gelukkig heeft de Eaad zich, dank zij den tegenstand ook van onzen afgevaardigde, Jhr. Loudon, zich destijds niet op dien noodllottigen weg laten lokken. Fin thans bleek Chamberlain zelf zoo geheel van de dwaling zijns weegs te ruggekeerd, dat hij een beroep pp die dwaling door Titulesco, Boemenië's minister van binnen- landsche zaken, resoluut afwees en een regeling voorstelde, die het rechtsbeginsel zijn volle kracht liet. Het hetr<>f eer. geschil tusschen Boemenië en Hongarije over de onteigening van de bezittingen van de Hongaarsche landeigenaars in het door den vrede van Trianon aan Boemenië toegewezen oud Hongaarsch gebied. De landeigenaars had den zich tegen deze onteigening, die hun slechts een minimale vergoeding toekende en waarna zij niet alleen, maar ook Boemeensche landeigenaars het slachtoffer waren, krachtig verzet en zich! ten slotte tot het Boemeensch-Hongaarsche arbi tragehof te Parijs geiwwend, dat van geschillen met betrekking tot de likwidatie van eigendom men van voormalige vijanden kennis moet nemien. Boemenië betwistte de bevoegdheid van 'het hof, omdat het hier niet een dergelijke likwida tie zou gelden. Eu toen het hof zelf zich bevoegd verklaarde, trok het zijn rechters uit dit hof terug. Hongarije dat voor de landeigenaars op- kiwam, verzocht nu aan den Volkenbondsraad, overeenkomstig de aan den Baad bij het vredes verdrag van Trianon opgelegde verplichting een ex-neutrale rechter fee benoemen, ten einde dé werkzaamheid van het hof mogelijk te maken. Maar" Boemenië's verzet tegen 'de inwilliging van dit verzoek deed ie Baad aarzelen. Eu het was toen, dat Chamberlain, rapporteur in deze aangelegenheid, voorstelde, dat de Baadi zijn mee- ning omtrent het geschil zou uitmaken, en Boe menië en Hongarije feitelijk zou dwingen, hun rechters in het hof op te dragen overeenkomstig die meening hun beslissing te geven. De beteeke nis van dit voorstel was, dat het arbitragehof dus afhankelijk zou gemaakt worden van 'den Volkenbondsraad en niet overeenkomstig rechts- maar naar politieke overwegingen vonnis zou worden gewezen. Het hield dus niet enkel een aantasting van het arbitrage-beginsel, maar ver- morselde dit feitelijk. En dit had te ernstiger beteekenis, omdat er zich zoowel de neiging in uitsprak om den vroegeren vijand ter wille te zijn, maar tevens Eugeland's streven om ten koste van het arbitrage- en rechtsbeginsel aan den Vol kenbondsraad rechtstreekschen invloed op de be slissing van rechtsgeschillen te verzekeren. De Baad is dan ook op dit voorstel niet ingegaan, en Chamberlain heeft blijkbaar zelf het onjuiste er van ingezien. Want nu de zaak opnieuw voor den Baad kwam, stelde hij voor het Boemeensch- Hongaarsch scheidsgerecht met twee neutrale le den aan te vullen en het dan de regeling van het geschil op te dragen. Daarmee heeft de Baad zich eensgezind veree- nigd, geheel juist was deze beslissing natuurlijk niet, omdat ze een, hoewel dan niet gevaarlijke, inmenging van den Baad in de rechtspraak in- hieldT Het arbitragehof te Parijs had zich bevoegd verklaard. Daaraan had Boemenië zich te on derwerpen. Toen het dat niet deed maar zijn rechters uit het Hof terugtrok en zoo de werk zaamheid er van onmogelijk maakte had de Baad enkel overeenkomstig de haar opgelegde verplich ting voor de Boemeensche rechters nieuiwe moe ten aanwijzen. Dat zij verder ging en twee extra leden benoemde, was een tegemoetkoming aan Boemenië, dat op het gebied van arbitrage een gevaarlijk preoedent kan scheppen. Blijkbaar heeft Boemenië deze tegemoetkoming nog niet voldoen de geacht en feitelijk geweigerd zich naar 'lezie beslissing te schikken. De Baad heeft niettemin voet bij stuk gehouden en de zaak alleen tot Juni verdaagd om Boemenië gelegenheid te ge ven zich nog eens te bedenken. Maa.r het lijkt niet waarschijnlijk dat het van die gelegeiiheid gebruik zal maken. Maar de ge dachte, dat het zich, tegen een beslissing van den Volkenbondsraad keeren.de, zich in een hoogst onaangenaam isolement zou breugen, zou het nog tot andere gedachten kunnen brengen. De ver houding tusschen de twee buurstaten zal er zeker niet beter op worden. En die is al niet al te best In een andere zaak, voor den Volkenbondsraad be handeld, heeft de Hongaarsche gedelegeerde er tot ergernis van de staten der kleine Entente aan herinnerd, dat Hongarije's verhouding tot die sta ten al heel weinig vriendschappelijk was. De toestand van Zuid-Oost-Eiuropa dankt daaraan voor een deel haar labiel evenwicht. Dat dit ook de staten der kleine Entente voorzichtig maakt en ze daarom op wapeninvoer in Hongarije nauw keurig toezien, is begrijpelijk. Maar die toestand is niet enkel te wijzigen door een herstel van het onrecht, Hongarije door den vrede van Trianon aangedaan. Zou de Volkenbondsraad daarvan wel licht ook iets begrijpen In de andere zaak, waar bij Hongarije betrokken was, heeft hij zich nogal tegemoetkomend getoond, door feitelijk een mili taire inmenging, die de kleine Entente gewenscht had, af te zien en de zaak tot Juni te verdagen,, wanneer wellicht tot een onderzoek door douane deskundigen naar de wapvusmokkmelarij vae -St Gothard zal worden besloten. Het is niet de eenige daad van billijkheid, die de Baad heeft verricht. De bevolking van 't Saargebied heeft nu eindelijk door de benoeming van den Fin Ehrnaste in plaats van den Belg Lambers een regeeringscommissie gekregen, waar in ze vertrouwen stelt en die in de eerste plaats op de belangen van het gebied zal letten. Mag men er de conclusie uit trekken, dat niet langer het belang der overwinnaars uit den groeten oor log de beslissende factor in 'sBaads besluiten is? De beslissingen 'ten gunste van Hongarije en het Saargebied, maar meer nog He beslissing ten gun ste van het arbitrage-beginsel zouden het doen vermoeden. smaakt als room 't Ouderpaar alias de Boni was niet wei nig „kuin" op zijn jonge spruit. Wat goede ver wachtingen "had men er niet van, het zou een goede verzorging krijgen, die kreeg 't ook- 't Jonge wicht kreeg zelfs peten, heel hooge peten, die het onderwezen in allerlei kundigheden, o.m. hoe zie ke kersen van goede te onderscheiden, want die zieke waren zoo uiterst schadelijk voor de gezond heid. En de zoo uitnemende opleiding zou straks vruchten dragen, want de jonge geleerde spreeu wenstudent (niemand dacht nog aan *'t verborgen koekoek-instinct) zou straks als spreeuwen-voe- dings-dokter fungeeren. Reeds in de eerste studie-periode was er bij een enkele peet twijfel ontstaan, omtrent de ware spreeuwenaard van den leergierigen leerling. Ein toen deze met anderen daarover sprak', heette het: Och 't zijn immers de wilde haren, hij is in zijd vlegeltijd, straks wordt hij de steun van de fa milie. En wat men hoopt, gelooft men graag, welke rechtgeaarde ouders verloochenen nu ook bij 'n enkelen misstap huu zoo veelbelovendeu studee- renden spruit Gerust was men echter niet geheel en al. Er kwamen meerdere klachten, sterker geworden on dernam de laatste-jaarsstudent, zoogenaamd voor de studie en in 't belang van de familie, zoo'u kleine Europeesche rondvlucht. Hoewel uitwendig troisch op Iden durf van zijn spruit, was papa eigenlijk niet gerust- Er waren andere vogels bij 't oude nest gekomen en hadden ^gesjilpt: ,,'n Mooie jongen van jou, oude spreeuwbaas, je denkt zeker, dat hij in den vreem de voor de familie kundigheden verzamelt. Hij houdt het met vreemde koekoeken, hij is zelf l 'n echte koekoek." Oude baasspreeuw werd spreeuwkwaad, en sjilp- te terug, terwijl van verklaarbare nijdigheid zijn kopveerkes rechtop gingen staan: Leelijke laste- raar, leelijke lasteraar. Maar de vreemde vogeltjes "lasterden niet. j Zij hadden den jongen spreeuw-koekoek iu den vreemde afgeluisterd, toen hij het den koekoeken in den vreemde toefluisterde: „Ik zal je leeren, goeie kersen te krijgen, o wat hebben jullie rot te kersen." Thuis gekomen, riep oude baasspreeuw zijn spruit tot verantwoording: „Je weet toch, jö, dat we voor onzen eigen bongerd zullen zorgen, dat is toch! onze afspraak! Ik heb dat ook aan mijn zuster (de L.G.O.) beloofd en aan dèn groo- ten oom (Provinciale Commissie) heb ik ook mijn woord gegeven." „Ze kletsen maar wat, pa!" zegt de jonge koe koek nu met spreeuwenstem. „Laat ze eens bewij zen ,wat ze zeggen. Hebben we ooit zooveel goe de vruchten gehad, sinds ik aan 't werk ben? En gaan mijn broers en zusjes niet goed vooruit, zijn ze niet tevreden? Hoor je van hen nu ooit éen éenige klacht?" Welke vader kan nu zulk een pleitrede door staan: „Kom aan mijn hart, dierbaar spreeuwke," roept papa met zichtbaar bewogen gemoed en omhelstzijn koekoeksjong. En vader kijkt trotsch en kwinkeleert lustige ■wijsjes, en in 't refreintje komt iets voor van de booze wereld, die je ook niks gunt. Nog altijd gelooft 't 6preeuwenpaar in de soort- Lezer, kent ge het in vele jeugdboekjes voor komend verhaaltje van het koekoeksjong in '1 spreeuwennest Hoe kinderachtig hoor ik sommigen al uit roepen wilt ge Stemmingsbeelder ons nu met fabeltjes in uwe immers zoo zakelijke rubriek bozig houden? Ik antwoord: „Toen we kinderen waren, ge noten we als meester vertelde van Eeintje de Vos. Eerst toen we ouder werden, kregen we het in de gaten, dat die op 't oog zoo kinderachtige verhaaltjes een diepen zin hadden, en onderdeden waren van het fraaie episch gedicht der Mid- del-Nederlandsche litteratuur „Van den Vos Rei- naarde", geheeten. Vergun me u ook 'n verhaaltje te vertellen van een koekoeksjong in 't spreeuwennest. Maar aan gezien ik geen dichter ben, slechts een zeer nuch ter en gewoon proza-mensch, substitueer ik dade lijk de vogelkinderen in mijn verhaaltje. Het nuttige, zeer nuttige spreeuwengeslacht is bij mij, schrik niet, goe-vrienden, de door mij bizonder hooggeachte Noorder-Markt bond. 'k' Verzoek nu elk welwillend lezer, deze ont boezeming niet gelijk te Stellen of te willen ver gelijken met de spreekwoordelijke gevoelens van zeker moederdier, dat volgens zekere categorie van geleerden ons aller moeder heet te zijn. Em 't koekoeksjong in 't warme N.M.B.-nest-, dat zich daar koestert en voedt, zich gedraagt als ware het een echt N.M.B.-spreeuwenkind en toch 'n bastaard-spreeuw, 'n rasechte jonge koe koek is dat is de pootgoedcommissie van dien goeden Bond. 't Duurde lang eer de echte koekoek-natuur bo ven kwam. echtheid van den vondeling, en meent rotsvast,, dat het jonge jong hun goeden aard heeft. Er zijn nog altijd goede ouders, die hun bast aar dlzoneu voor engelen aanzien. Hebt ge 't verhaaltje begrepen? De N.M.B. heeft indertijd, net als de LG'.C, de pootgoedcommissie geinstitueerd, om voor ei gen kring te werken. Om eigen leden te voorzien van goedgekeurd pootgoed- Men kent 't verloop, hoe inzonderheid de nu zelfstandige diochter van den N.M.B. het ouderhuis met den nek aankijkt, er maling aan "heeft. Zij ijvert voor het doel, zooveel mogelijk aardappelen te keuren, en handielt zelf in 't artikel; nu moge men het geregeld te genspreken, ik houd vol eu weet, dat de pootgoed commissie in haar boven den handel bevoorrechte positie, voor rekening en risico van haar opdracht gevers reist, adverteert, exposeert, kortom daden van koophandel verricht. Toen ik voor ruim een jaar schreef gij poot goedcommissie en leden licht het buitenland ver keerd in, hoe durft ge! kreeg ik een fel ingezon den stuk op mijn dak. Praatjes, niets dan praatjes! Ik publiceerde, wat in het Duitsche vakblad, „Der Kartoffel grèszhandel" letterlijk stond. De inzender zweeg, 't voorgewende praatjje bleek vol komen op feiten te berusten. 't Vorig jaar is besloten, een 'proef te nemen met veilen van de goedgekeurde poters. Van to voren wist de pootgoedcommissie van den N.M.B. „dat 't toch niks gedaan was." Koekoeksliefde tot het spreeuWengeslacht. O, de heeren werkten zoo mee- 't Gaat öm hand having van de verkooporganisatie op ooöpera- tie ven grondslag. Laat men toch met de volk Waarheid voor den dag komen. De secretaris van de Provinciale Commissie moge in zijn jaarverslag al schrijven, dat hij hoopt, dat in de toekomst de poters over de vei lingen zullen verkocht worden, de voorzitter van de L.G.C. iewat scherper, maar zeer terecht op merken. „de Heeren maken er een eigen handel tje van", de vader echter van dit koekoeksjong, dat het organisatie-nest bevuilt, de goedgeloovige N.M.B. zwijgt en gelooft nog aan de goede kwa liteiten van zijn troetelkind. Alles veilen en geen bonnen. Goed, vader N. M.B., kijk naar uw dochterke, de pootgoeioom- missiën. Uw dochter maakte weer 'n snoepreisje en toog ditmaal naar België's hoofdstad. Daar werd een tentoonstelling gehouden van zaai- en pootgoed en daar exposeerde de pootgoedcommissie, dlie gij N.M.B. in 't leven riept, uw product, om 't straks Weer buiten de veiling om, voor rekening eu risi co van uw leden te verkoopen. En de expositiekosten komen toch niet op de rekening van papa! Eenig koolweertje nu. 't Vriest, als waren we in Januari, en er viel sneeuw. De jeugd w.as in staat, sleetje te 'rijden en de Langendijker ziet graag winterpret. Kou is je ware voor ons groen teniand, wat is roode kool nu hoog in prijs, '25 a 29 gld., de denen rijzen ook wat, de gelen zijn ook willig. De veilingen zijn j.l. Maandagmorgen stamp vol geweest, de bodem was hard gevroren, op den akker was weinig uit te richten, dus toog men ter veiling. 't Blijft dus uitstekend gaan, ons groenteniand] beleeft een besten winter, ondanks toltarieven, hooge belastingen en addere boeren op den zaken- weg. :j' Plaatsgebrek noodzaakte ons dit Stemmings beeld tot dit Nr. uit te stellen. RED:. Plaatselijk Nieuws - LANGED1JK. Bij de op Dinsdag jl. te Wognum gehouden eindexamens van de Vereeniging voor Vakonder wijs in West-Friesland, slaagden de volgende leer lingen: J. Bierman, Zuidscnarwoude. J. Bakhuys, Oudkarspel, W. de Boer, Noordscharwouae. J. Mulder, Oudkarspel, C. Moeijes, Oudkar spel C. Nap, Oudkarspel, W. Dekker^ te Tuitjenhorn. OUDKARSPEL. Bij de gehouden herstemming tusschen de h.h. P. Visser en F. Moeijes Fz„ ter verkiezing van een Notabel voor de Ned. Herv. Gem. alhier, werden uitgebracht 148 stemmen, waarvan op den heer P. Visser 85 en op den heer Moeijes 62, zoodat gekozen werd de heer P. Visser. 1 stem werd blan co uitgeDracnt. - OUBKARSPEL- Gevonden voorwerpen: 2 portemonnaie's met inhoud. 2 belastingplaatjes. 1 ketting. 1 gladde gouden ring. 1 zakmesje. 1 groene sjaal. Inlichtingen verstrekt de Gemeenbe-politie. - NOORDSCHARWOUDE. Naar wij vernemen is het woonhuis van den hr. C Stam aan de Pikstraat alhier, in eigendom overgegaan aan Jb. Kos te Noordscharwoude. - OUDKARSPEL. Naar wij vernemen is het perceel van den hr. ,C- Leek, thans wonende te 't Zand, in eigendom overgegaan aan den heer C. Stam te Noordschar woude.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1928 | | pagina 1