Stemmingsbeeld u» Groentenland
Land- en Tuinbouw
Nieuwstijdingen
Schoonmaak
Marktberichten
den weg reed, te waarschuwen. Toen hijl dien
wielrijder was voorbij gereden, heeft hij hem in
•krachtige t ermen op zijn feut gewezen. Het bleek
^echter dat die wielrijder een rijksveldwachter was,
en als tegenprestatie heeft hij dezen verdachte
geverbaliseerd, echter naar diens oordeel geheel
teil onrechte. De verbalisant, den brig.tit. rijks
veldwachter Koelewijn moet met dezen stand van
zaken, persoonlijk als getuige worden gehoord en
te dien einde wordt de verdere behandeling ge
schorst tot aanstaande week.
De nadeelen van een hard hoofd.
De 39-jarige Jacob B. arbeider te Broek op
Langendijk, heeft zijn leerplichtigen zoon, die eerst
3 April den 14-jarigen leeftijd zal bereiken, niet
behoorlijk naar school gezonden en staat thans
voor dit ^strafbaar feit terecht. De rampspoedige
vader ontkent niet hetgeen hem is "ten laste ge
legd, doch beweert dat zijn telg aartsdom is. Hij
heeft reeds gedurende negen jaar de lagere schooi
bezocht, doch is eenige malen teruggesteld. De;
onderwijzer weet zelf niet wat hij met dezen hard-
leerschen dicipel moet aanvangen. De vader heeft
toen gemeend hem maar thuis te moeten hou
den, daar heeft hij nog eenigen dienst van deiro
knaap. Het jonge mensch kan echter, volleerd
of niet, eerst op 1 April 1929 de school verlaten.
Derhalve is de. vader strafbaar en wordt hij veroor
deeld tot f5 boete of 5 dagen conform eisch.
"""""Oplettendheid een eerste vereischte
Heeft de wandelaar tegenwoordig alle reden om
op zijn veiligheid en het nakomen der regels van
den weg te letten, meer nog is zulks de taak van
den wielrijder, vooral wanneer hij straten berijdt
van een hem grootendeels onbekende stad. De
wegwerker Willem H. van Heiloo, die op 12 Mrt,
zich niet voldoende vergewischte, dat de Krebbe-
steeg te Alkmaar voor wielrijders is afgesloten, be
kwam dan ook een proces-verbaal en werd he
den met voorbijziening van zijn verweer, „dat hij
het niet wist" veroordeeld 'tof 2.50 boete sub
sidiair 2 dagen hechtenis
Rechts rijden is het consigne
De heer J. B„ de 42-jarige boekhouder van het
Provinciaal gesticht te Bakkum, reed op 17 Mrt.
onder Limmen per rijwiel linksch van den weg
wat werd geconstateerd door zich in een auto be
vindende leden der vrijwillige verkeerspolitie. Het
'verweei van den heer B., dat het rijwielpad rechts
onberijdbaar was, mocht niet als geldend excuuf
worden aangenomen en hij werd veroordeeld vl-
gens het momenteel geldende tarief f 4 boete of
4 dagen.
Slechts uitstel van executie?
J. B„ 25-jarig landbouwer uit de Boekelermeer
te Heiloo, had op 17 Maart te Alkmaar in da
Langestraat als bestuurder van een motorrijtuig
linksch gereden en was door den politieman yene
ma geverbaliseerd. Echter was de oproeping ge
steld ten name van Dirk B., wat onjuist was, terwijl
voorts het proces verbaal als tijdstip der overtre
ding vermeldde 12 uur, terwijl op de .oproeping
stond ongeveer 1 uur. Natuurlijk beriep de ver
dachte zich op deze tegenstrijdighecfen, waarop
de ambtenaar de zaak introk, doch haa ropnieuW
bij dagvaarding zal aanbrengen. De verdachte gaf
daarop den wensch te kennen, de zaak maar te
schikken, doch blijkbaar de 9chikker deze schikking
ongeschikt en zal'nu wel opnieuw voor den kan
tonrechter worden gedaagd.
Plaatselijk Nieuws
- OUD KARSPEL.
Het gemaskerd bal idat ld© 2© ^aascihidag gehou
den z- al worden, in het lokhal van den heer Corn,
Vis, beloofd schitterend te worden. Er zijn reedjs
vele toezeggingen gedaan tot deelname, wait zeer
gélukkig is te noemen.
De voorzitter van de L.G.C. heeft op de jaar
vergadering dezer organisatie enkele simpele m.i.
zeer juiste woorden gericht tot .ie pootgoedcom
missies welbekend en hem wordt de eer aange
daan, dat dadelijk op 't gesprokene wordt gerea
geerd.
Schrijft de bekende voorzitter van de L.G.C.
een antwoord, dadelijk lokt dit van de zijde van
de pootpoedcemmissie ©en tegenantwoord uit.
't Is om er jaloersch op te worden.
Ik beweer minstens het driedubbele van den
heer de Boer, en krijg geen enkel lettertje terug.
Nu heeft de wellevende voorzitter van den keu
ringsdienst L.T.B. aan mijn geschrijf indertijd
bui ten ge wonen invloed toegekend. Aan 't Stem
mingsbeeld werd niet onduidelijk de oorzaak toe
gedicht, dat indertijd .ie vergadering te Hoorn
van pootgoedccmmissies, Provinciale Commissie
uit de tuinbouwveilingen en van handelaren werd
gehouden. Daar te Hoorn was uitglekomen, dat
noch handel, noch pootgoedcommissie, noch Pro
vinciale Commissie een afzetregeling van het pro
duct met nadruk hallen gevraagd-
Zeker schrijver aldus de voorzitter van de
L.T.B.-commissie, had de pootgoedgeschiedenis op
geblazen tot een probleem, er 'een "kwestie v!an
gemaakt.
'k Ben, 't blijkt nu toch wel zonneklaar, door
dezen praesies gedisqualifioeerd, zooals ik' de vo
rige week ook opmerkte.
Enfin, 'k kan er weinig aan doen, moet me
wel schikken in mijn lot, maar erken toch, een
beetje jaloersch te wezen op 'den voorzitter van
1de L.G.C., die blijkbaar de zwakke plekken beter
'weet te treffen dan ik.
Nu heeft het alle schijn, dat de heer de Boer
er ook de brui aan geeft en zijn pen over deze
kWestie niet meer in den inkt wil doopen. Zoo ziou
misschien bij dezen of genen de gedachte kunnen
opkomen, dat de voorzitter van de L.T.B.-keu-
ringsdienst zulke krachtige argumenten heeft bij
gebracht, dat geen weerlegging mogelijk zou zijn.
Nu wil ik 't laatste schrijven van den heer
Groen, hoewel heelemaal niet aan mijn adres
gericht, eens onderhanden nemen.
'k'Ylei mij heelemaal niet, hem te overtuigen,
maar wel koester ik de hoop, ons publiek duidelijk
te maken, Waar het om gaat.
De heer die Boer zou onjuistheden hebben ge
debiteerd, absolute onjuistheden. De onjuistheden
zijn dan, dat de keuringsdienst van de zaak een
handelcjo maakt, dat wie keurt ook verkoopt.
Verder is 't beslist onwaar, dat de bouwefs
wordt voorgespiegeld, dat bewaren voordeelig is;
't is aUes vrijwillig, Wat de boeren doen, schrijft
de heer Groen. Dat is allemaal onwaar en de
heer de Boer zou maar Wat gezegd hebben.
Bij mij hijst de vraag, is de voorzitter van de
L.T.B.-pootgoedeommissie wel op de hoogte .Wjeet
hij misschien wel, hoe üje verkoop gaat? 'tMaakt
op mij werkelijk den indruk, als zou hij van tal
van dingen onkundig zijn.
D'e keuringsdienst laat zich niet in mét den
vetkoop, schrijft de heer Groen. Nu is het moge
lijk, dat deze zeer pertinente uitspraak hoogs»
diplomatieke wijsheid bevat.
Als dienst zal hij zich collectief wel niet met
den verkoop bemoeien, maar een andere vraag is,
of dezelfde personen, die keuren, óók niet ver-
koopen. En deze vraag wil ik pertinent bevesti
gend beantwoorden, 'k heb n.l. zelf eens een war
gon goedgekeurde aardappelen gekocht van een
keurder tevens verkooper-
Nu versta men mij wel, ik: wil dien geachtöri
verkooper, tevens'keurmeester, allerminst hiermee
onaangenaam zijn, ik constateer slechts een feit.
En nu moge een soortgelijk geval voor de L.T.B.
door mij niet kunnen worden bijgebracht, 't is
niet voor tegenspraak vatbaar, dat djeze organi
satie zelf den verkoop van 't goedgekeurde pro
duct ter hand neemt. Of wil de heer Groen soms
beweren, dat de heer Band los van de organisatie
sitaat, niet voor rekening van 'derden handelt
En nu zijn dezer dagen een tweetal kooplui bij
me gekomen, die me machtigden tot de pertinente
bewering, dat inderdaad den bouwers mooie voor
spiegelingen worden gedaan, dat de verkooper
onder het voorwendsel van „het goed in handien
te hebben'(wat geheel vrijwillig heet te zijn)
in staat is daarmee voor risico van de opdracht
gevers te gaan marchandeer en, zelfs speculeereu.
Een zeer sterk staaltje daarvan 'is me aan dé
hand gedaan.
Een koopman, die bereid is 't geval te beves
tigen, had aanvraag voor goedgekeurd pootgoed.
Hij ging op stap, 't was in 't najaar en wist een
bekend bouwer te vinden/houder van 't goed. Hij
vroeg naar den prijs, maar kreeg ten antwoord,
Idat hij zich bij den verkooper van den L.T.B.
moest vervoegen.
Eindelijk heeft hij den verkooper getroffen, en
biedt hem een hoogen prijs, Waarnaar deze wel
ooren heeft, meer dan f 9 per 100 Kg. Echter
zegt deze nog met anderen in onderhandjelingj
te zijn, maar belooft den koopman, over drie
dagen den uitslag te zullen meedeelen.
Bit bericht komt ook, 'It goed heette ver bocht
te zijn. De koopman slaat er uit den aard der zaak
geloof aan, en denkt niet meer aa n3t geval.
Zes weken later echter ontmoet hij toevallig
weer den bou,wer, die hem naar den verkooper
had verwezen en zegt: „Je was de aardappelen
kwijt hé!"
Deze w,eet nergens van, zet een verbaasd ge
zicht en zegt: „Mijn aardappelen kwijt? Ik heb
ze nog!"
De aardappelprijs was inmiddels f 1.50 per 100
Kg. gedaald. De namen van den koopman én van
den bouwer, heer Groen kunt u bij den uitgeven,
te weten komen
Eien andere kooptaau heeft iets soortgelijk-* be
leefd, ook dien naam en adres "kan hij bij den
uitgever vernemen.
De keurmeesters trekken niet naar 'it buiten
land, om te verkoopen, wel neen. Maar 'exposee-
ren doen ze wel, Wat vcor kwaad steekt daar nu
in? En 't doel is zeer onschuldig, het gaat er niet
om, om zaken te doen, maar om' het echte" certi
ficaat bekend te maken. Want er is zoo'n vrees©
lijke knoeierij met die certificaten, ontzettend, je
krijgt er kippenvel van. Als de heer Groen eens
naar de adressen informeert, moet hij tever,3 in
zag© vragen van zekere foto, genomen te Brussel.
Daar poseerde een verkooper van den keu
ringsdienst van den L.T.B., waarvan de heet
Groen voorzitter is, voor den photograaf.
Zeker, men ziet duidelijk op de foto allerhandi
paperassen, maar 't plant- en pootgoed neemt
toch de eerste plaats in. Was uw verkooper daar
te Brussel nu alléén voor de belangen van 't certi
ficaat, 't echte?
O, hoe onnoozel!
Waarvoor dient dat certificaat? Toch zeker
om ,t wierkelijk goéde aan den hoogsten prijs te
vterkoopen Het certificaat is toch niets meer
en niets minder dan hulpmiddel, merk, om tot
verkoop te komen. Men maakt toch geen reclame
voor een merk om 't merk, maar om van 't artikel
af te komen?
Dus dient de expositie den afzet, daar gaat "t
om. Strooi ons asjeblieft geen zand in de oog©»,
maak er geen bakerpraatjes van.
- 'Ein meerit de heer Groen, dat het echte merk'
alleen veilig is in handen van de verkoopers van
fle pootgoedcommissies
Laat mij hem dan mogen vertellen, dat de han
del niet minder fel fulmineert tegen vervalsehing
en knoeierij.
Den 15 Maart heeft er te Utrecht een verga
dering plaats gehad, speciaal belegd om over
die knoeierij eens te overleggen.
De heer Groen noemde den naam van den heer
Koeslag in zijn antwoord aan den voorzitter van
de L.G.C. Welnu, die mijnheer was ook in Ut
recht ter vergadering, alsmede handelaren in aard
appelen en bet Centraal Comité inzake'keuringen
van Gewassen. f
Nu knip ik uit ©en verslag dier vergadering het
volgende: 'tKomt mie goed van pas. 'tls geschre
ven door dén heer Schuiteimaiker, secretaris van
den Nederlandsehen Bond van handelaren in aard
appelen.
„De heer Koeslag, 'de secretaris van het Cen
traal Comité in2a.be keuringen van gewassen,
heeft een artikel geschreven over 'het gebruik
van kaarten, welke bij de verschillende zendin
gen plantaardappelen ingesloten worden. Hij
heeft in diverse landbouwbladen tevens afdruk
ken laten plaatsen van sommige deizer kaarten
en daarbij gewezen op het bedriegelijke, dat
het karakter van enkele dezer kaarten ken
merkt. Duidelijk is aan het licht gekomen, dat
dit laatste soort inderdaad met obscure bedoe
lingen bij de poterzendingen wordt gevoegd1.
Hierdoor is de waarde der niet-bedriegelijke
kaarten aangetast voor den leek-afnemer. Die
ziet in alle kaarten straks een poging tot be
drog van de zijde des leveranciers. Nu werd
er op gewezen 'door de vertegenwoordigers van
den handel, dat Je heer Koeslag wel wat gene-
raliseerend geschreven had en niet voldoende
had laten uitkomen, dat het werk van een en
kelen knoeier niet op rekening van den Handel
mocht worden geplaatst, Duidelijk .werd door
bedoelde vertegenwoordigers aangetoond, .dat
als een exporteur "bij zijiT "zending plantgoed
voegt een kaart waarop vermeld wordt de
juiste soort en hoedanigheid van die zending,
deze exporteur geen enkele afkeuring 'verdient.
Hij deelt via zijn kaart de waarheid mee en
niets dan dat. Dat kan nooit strafbaar zijn
noch volgens de geschreven, noch volgens de
ongeschreven wet.
De heer Koeslag lichtte toe, dat hij met
zijn artikel geenszins de bonafide exporteurs
bedoelde te treffen. Hetis er hem enkel om
te doen geweest om a.an te toonen hoe gevaar
lijk het ^kaartsysteem" is geworden, nu obs
cure elementen er óók' gebruik van gingen
maken en dit gebruik in misbruik lieten over
gaan. Wij kunnen den heer Koeslag in deze
Igeen ongelijk geven en ook de meer genoemde
Vertegenwoordigers waren het met hem eens,
'dat hij goed gedaan heeft op dat misbruik'
eens de aandacht te vestigen. Het deed prettig
aan te vernemen, dat de heer Koeslag mét
zijn publicaties nimmer bedoeld heeft onzen
honafiden exporthaniel ook maar in het minst
Verdacht te maken of in welken zin dan ook
te treffen.
De certificaten worden nagemaakt, 't valt niet
te ontkennen. Maar dit alles heeft met de zaak
waar het om gaat, zoo bitter weinig te maken.
'tGaat om 'den afzet van het product, en die
is op 't moment in verkeerde banen geleid. Daar
deugt niets van, de heer de Boer heeft van AZi
gelijk als hij zegtGij pootgoedcommissies maakt
er een handeltje van.
Ook de certificaten-passage uit 'sheeren Groen's
betoog staat eigenlijk buiten de kwestie, immers
de 'heer Koeslag, waarop de heer Groen zioh be
roept, heeft nooit bedoeld den handel verdachlt
te maken. De certificaten zijn óók bij den han
del veilig, de keuringsdiensten kunnen (dat is
zeker hun taak) op 't gebruik scherp contróle
oefenen.
Zeer ernstige bedenkingen rijzen er tegen de
wijze, waarop 't vorig jaar door de pootgoedcom-
missiej is gewerkt
'tls nu eenmaal de publieke meening, dat de
pootgoedcommissies de veilingen in 't vorige jaar
gehouden, tot mislukking hebben gedoemd, wil
lens en .wetens.
Sterker nog, zoolang het bewijs niet wordt ge
leverd, dat de verkoopers inderdaad dien prijs
hebben uitbetaald gekregen, zonder tot' restitutie
verplicht te zijn, voor een Üeel aan de pootgoed-
commissies van die eerste veilingsidagen, gelooft
geen enkel koopman, dat op geheel normale wijze
daar over de veiling de koop tot stand is ge
komen.
Naar 't geen mij dezer dagen te Bovtenkarspel
is meegedeeld, is men daar zeer sterk' overtuigd,
dat de verkoop over de veiling van goedgekeurd
pootgoed door de commissie is gesaboteerd. i
En als vaststaand feit kan geconstateerd, dat
inzonderheid daar dé handel sterke interesse voor
't pootgoed aan den' dag heeft gelegd.
Durft de heer Groen te publiceeren:
a. Voor welke prijzen èr te Broek op Lan
gendijk door en namens de commissie is gekocht, j
b. W:at de verbouwers NETTO hebben out- I
vangen.
c. dat er tdoor de verbouwers niets is geresti
tueerd.
d. Welke prijzen er te BovCnkarspel zijn be
steed.
e. Welke prijzen door de commissie zijn uit
betaald
Waarschijnlijk krijg ik .weer géén antwoord.
Ik constateerde dat de heer Groen zich wèl be
roept op den heer Valstar (zie vorig stemmings
beeld) maai' slechts voor zoover 't hem past.
Thans wil ik maar opmerken^ dat al is het ook
dat de heer die Boer niet antwoordt, dit geens
zins is te wijten aan 'gebrék' aan argumenten,
't Komt mij voor, dat de houding van den hder
Groen, ALS hij waarlijk nog ,op het algemneen aan
vaarde standpunt staat, (zoo talentvol door lien
heer Valstar door woord en schrift verdedigd)
niet te Verklaren is.
Tenzij, ja tenzij, en nu kóm ik op een ander
chapitre. 'tMoet maar eens (zeker gematigd, maar
toch ondubbelzinnig) worden geziegd tenzij
bij den L.T.B., die immers leen confession-eel©
organisatie is, de bedoeling voorzit, straks zich'
geheel af te scheiden en zelfstandig op te treden.
Vloeit dit uit een beginsel voort, dan verklaar
ik dit niet te doelen, maar wensch dit beslist te
Maar indien dit de bedoeling mocht zijn, dan
is een eerste eisch dit principe niet' te camoufloe
ren. Men kome er rond voor uit; daarvoor heeft'
ieder weldenkend burger respect.
Voor ditmaal wil ik mijn lezers ook eens iets
laten zien uit de gegevens van het Centra^l-
Bureau van de statistiek, 't Betreft de uitvoer
van witte en sa^voye kool in Kg. en waarde óver
de maanden Januari en Februari vanaf 1921 tot
1928, dus over 8 jaar. Dit jaar slaat het record,
niet wiat de hoeveelheid, wel wat de opbrengst'
aangaat.
De uitvoer van witte- en savoyekood in Jan-
en Februari bedroeg "in:
K.G.
1921 12.263.000
1922 5.741.000
1923 14.273.000
1924 16.747.000
1925 15.553.000
1926 18 676.000
1927 19.353.000
1928 16.999.000
Voor roode kool is de positie nog veel gunsti
ger; de waarde is ongeveer 3 maal die van 't vo"
rig jaar, de verzonden hoeveelheid is echter 4
millioen Kg. minder.
De uitvoer van roode kool in Januari en Fe
bruari bedroeg in:
K.G. ter waarde van:
1921 10.915.000 f 628.000.
1922 2.583.000 - 351.000.—
1923 11.064.000 - 230.000.—
1924 10.585.000 - '869.000.--
1925 15.553.000 - *738.000.-
1926 18.676.000 -1.088.000.--
1927 15.736.000 - 617.000.—
192S 11.848.000 -1.825.000.
Duitschland nam van witte en gele kool 34
pCt., van roode kooi 86 pOt., bloemkool (nog; rei
nig van beteekenis) 96 pCt, sla 99 pCt., van de
totale exportwaarde niet minder dan 58 pCt.
Hiermede is weer eens voor de zooveelste maal
gebleken, wat Duitschland voor ons als afzetge
bied beteekent.
van-
705.000—
,45 7 000—
232.000.
973.000.
"738.000.
1.088.000.
778.000.
- 1.285.000.-
DE AANLEG VAN AARDBEIEN.
IDe teelt van aardbeien en dan vooral de voITe-
grondsteelt neemt de laatste jaren een grooteo
omvang aan. Niet alleen de tuinders, maar ook
de landbouwers leggen zich meer en meer op
de teelt toe. Waar hierdoor de aardbei in steeds
meerdere, mate in het middelpunt der belangstel
ling is gekomen is het niet ondienstig bij de teelt
ervan eens wat nader stil te staan. Veel aardbeien
worden om dezen tijd van half Maart tot half
April uitgeplant- Maar niet alleen thans maar ook
in de maand Juli en in het begin van Augustus
valt de poottijd der aardbeien. Deze laatste heeft
hoofdzakelijk betrekking op de vroege soorten, die
dan reeds goede pootbare en leverbare planten af
werpen De late soorten hebben daar dan nog geen
tijd voor gehad en moeten den nazomer en de
herfst benutten om flinke dochterplanten te kuiy-
men leveren. De vroege soorten, die dus in den zo
mer worden geplant, kunnen tegen den winter
reeds goede bloemknoppen gevormd hebben, en
in het volgend voorjaar een behoorlijke opbrengst
geven. Voor soorten, die lang in de pluk blijven is
het zeker finantieel niet aan te raden in Augustus
nog te poten, daar men dan te kleine planten
krijgt, die in den komenden zomer slechts een hal
ve opbrengst of vaak nog minder geven. Een tus-
schenteelt is dan ook meestal niet mogelijk omdat
de aardbei zich al vrij vroeg gaat ontwikkelen en
de grond dus ook spoedig in beslag neemt. Dlaar
bij komt dan nog dat op verscheiden gronden den
aanslag in het najaar niet best gelukt. Dlaardoor
hebben de planten nog maar weinig wortels en
komt opvriezen dikwijls voor. Op veel bedrijven is
dan ook gewoonte geworden, de planten, die in
het najaar zoo omstreeks eind September al
flink ontwikkeld zijn op een hoekje dat goed uit
het water ligt en voldoende oude kracht bezit op
een afstand van 1 dM. uit te poten en daar den
winter over te laten om ze in het volgende voorjaar
op de blijvende plaats te zetten, zoodra de natuur
en de grond wat handzaam zijn geworden. Dtezq
planten kunnen dan een. flink wortelgestel maken
en leveren den volgenden zomer een overvloedige
oogst van mooie groote vruchten. Het poiten ge
schiedt op de eene plaats met veel meer zorg dan
op de andere plaats. Heel dikwijls zien we de
kweekers met een pootstok gaten steken, waarin
de jonge plant wordt aangetrapt en de plant staat
op zijn plaats. Bij deze wijze van handelen ko
men de wortels heel dicht bij elkaar te liggen.
Het aanslaan wordt daardoor niet bevorderd- Het
is wel een heel gemakkelijke manier van doen en
het gaat heel vlug, maar verstandig is het, naar de
resultaten uitwijzen, niet te noemen. Bekijkt men
de planten goed, dan blijkt de eene te diep de an
dere vaak te hoog te staan. Ook komt het nogal
eens voor dat onder de worteltjes een holletje
overblijft, waardoor de aanslag ook al niet bevor
derd wordt. Beter is het dan ook met een poot-
schop een kuiltje te maken, waarin de wortels
worden uitgespreid en met de hand met aarde
Doos tegen Verstopping
fel 60ct II II III III ■MilIIIM
bedekt en aangedrukt worden. Dan kan men de
planten ook tot den hals en niet dieper in dein
grond zetten en is de aanslag zoo goed als zeker.
Dit nauwkeurige werken betaalt zich heel goed
Het komt ook nog zeer veel voor, dat niet gelet
wordt op de opbrengst der moederplanten. En de
ze" kar. toch nogal eens uit elkaar loopen. Bij een
selectieproef te Zwijndrecht waren er planten die
489 gr en ook die slechts 2 gr. vruchten oplever
den. Zoo'n verschil wil nogal iets zeggen. Als
normaal heeft men daar aangenomen, een op
brengst van 300 gr. per plant. Al wat minder op
bracht is eenvoudig opgeruimd. Wil men meer
malen per jaar en enkele jaren achter elkaa|r van
de planten plukken ,dan geeft men ze een voor—
raadbemesting van 2000 kg. super, 2000 kg. pa
tentkali gn 500 tot 700 kg. zwavelzure ammoniak
(De plant'wijdté'is in de rij 30 tot 35 cM., terwijl de
rijertafstand 1I/2 voet bedraagt. 3 rijen vormen een
bed. Dit is voor de Jucurrda, voor de Mad. Matot
neemt men 2 regels.
HET EERSTE KIEVITSEI.
Vandaag- is aan prinses Juliana het ©eiste kie
vitsei aangeboden door J. van Hane, te Katwijk
a. d. Rijn.
DE REIS VAN DE SCHUTTEVAER*
Uit Londen wiordt gemeld, dat. de Schutite-
vaer" bij kalme zee en zachten "wind Deal (in het
graafschap Kent) is gepasseerd, toegejuicht door
een deel der bevolking, die naar het strand was
gekomen.
KOKENDE KOFFIE!
Een driejarig jongetje uit Waddinxvéen kreeg
een pot kokende koffie over "het lichaam. Hij
liep ernstige brandwanden op en is in 'levensge
vaarlijken toestand naar het Acaid. Ziekenhuis
te Leiden vervoerd.
WEER MOLEINS DIE VERDiWIJNEN.
Het polderbestuur „Waard en Groet" besloot
de beide molens, wegens invoering eener electri-
sche bemaling, te sloopen.
geeft menige huisvrouw en dienstbode ruwe
en roode werkhanden. Deze worden weder
om spoedig gaaf, zacht -en blank door Purol
LANGEDIJKER GROENTEMARKT.
26 Maart.
5100 kilogram gele kool 12.3013.20. 48000 kilo-
