Wal da oude Staflspai verleide
a
Dir.
trici
den
de 1
2a
onty
Z*
tracl
Gric
toe I
met
maa
zoo
die
veid
V
duik
verh
ruin
D>
scho
een
voor
tuig
draa
In
verk
In
were
balk
het
Ni
dier*
als
den,
a,and
gaan
vero
de I:
Di
vaar
eindi
L*
den
vdor
sche
W
ter"
sing
werj
H
ge v
gels*
tot
Ai
toe,
te hi
van
een
hij b
en z
Zi
de o
1896
een
Zi
den
vlie£
In
muis
bow*
moet
Ai
koml
te h-
van
Di
In
frani
een
In
daar;
baar
Di
Olie*
Ze
vlieg
en is
heeft
we2e
Ni
passi
logst
pas3i
Eie
van i
19
1919
1924
1926
1927
Ex
pelijl
aang
H*
zoeki
nog
In
|DE OVERBRENGING VAN HET STOFFELIJK OVERSCHOT VAN' Z. D. H. MGR. CALLIER,
jnaar de Cathedraal .,St- Bavo" te Haarlem. Het verlaten van het Bisschoppelijk Paleis.
JA)'-
Met den gulden uit het zakje zou hij zoo lang
niet meer behoeven te wachten op het bezit van
het konijn. En, als hij het niet spoedig kocht, zou
Frits van Waveren het misschien aan een ande
ren jongen verkoopen. Al denkende stak Rudolf
zijn hand in het geldzakje. Even keek hij om zich
heen. Neen, er was niemand.
Toen Rudolf heel zachtjes de school verliet,
had hij den mooien blinkenden gulden in den,
zak en hij voelde zich verheugd met zijn rijk
dom, ofschoon hij bedacht hoe jammer het was,
dat hij er toch met niemand over spreken kon. Vaag
kwam de gedachte ook bij hem op, dat al zou
Frits van Waveren hem niet vragen hoe hij aan
den gulden gekomen was zijn moeder toch ze
ker zou willen weten hoe hij in het bezit van het
konijn geraakt was. Al' voor Rudolf thuis kwam,
was hij tot de onaangename ontdekking gekomen,
dat h et eigenlijk heel gek zou zijn morgen of over
morgen met dat konijn thuis te komen en het aar)
Moedert e laten zien.
Toen Rudolf thuis kwam, wachtte zijn Moeder
hem reeds met de avondboterham. Na het eten
moest hij voor haar een boodschap doen bij eep
van de klanten, even buiten de stad. Teruggekomen
vond hij Moeder in druk gesprek met Tante. Er
was een lange brief gekomen van Herman, die
Onder meer de tijding bevatte dat Herman binnenr
kort voor eenige weken thuis zou komen. Dit be
richt en het gesprek, waartoe het aanleiding gaf,
waren voor Rudolf een welkome afleiding, 't Was
of de blijdschap over het bezit van den gulden ver
minderde, naarmate het later in den avond werd-
1NKAG RAVEN. bij Oruro in Bolivia (Zd.-Amerika)
Aangezien de grond te hard is om er een graf in
te graven bouwt men de graven boven den grond.
Het doet ons denken aan Hunfiebedden uit voor
historische tijden.
Hij verlangde naar bed, doch toen hij er eenmaal
in lag, kon hij de slaap niet vatten. Hij begreep,
niet meer, hoe hij met dien gulden blij had kun
nen zijn. Wat zou ik, zoo dacht hij, gelukkig zijn
als ik fh'em niet genomen had, als die blinkende:
gulden nu nog bij de kwartjes, dubbeltjes en cen
ten in het zakje lag. Hij trachtte de kwellende
gedachten van zich af te zetten. Maar het was
tevergeefs. Het aan Moeder vertellen? Maar, Moe
dér zou al slapen misschien. En dan, wat zou
'Moeder schrikken, als ze hoorde, dat haar jon
gen gestolen had. „Gestolen." Dat was'het woord.
Een huivering ging hem door het lichaam, toen
hij dat vreeselijk woord in zich zelf hervoelde. „Ge
stolen." Rudolf van Ruijven een dief!
In de aanzaamheid van zijn anders zoo gezel
lig kamertje lag de jongen nog lang na te tobben
(Eindelijk was hij het met zichzelf eens, dat hij,
het kostte wat het wildé, den gulden weer in het
zakje mo'est stoppen, voor iemand iets van den
diefstal bemerkt kon hebben. En met het vaste
voornemen, te zorgen dat hij den volgenden mor
gen voor de andere kinderen in de klasse zou zijn,
viel hij eindelijk in een onrustigen slaap. Toen hij
den volgenden morgen heel vroeg wakker werd, had
hij slechts een doel voor oogen: te zorgen, dat hij
het schoolgebouw kon binnengaan, zoodra de deur
door den hoofdonderwijzer geopend was. Gelukkig
had Moeder het in den winkel al dadelijk druk mef
het gereed maken van eenige bestellingen. Tijdens
het ontbijt was hij geruimen tijd alleen in de
jkamer. Vlug stapte hij, na het eten naar school,
maar hij kwam al te laat. Zijn onderwijzer z&g
hij met een paar kinderen de school binnenstap-
Avonddassen. Wenscht mijnheer zelfstrikkens
of gemaakte dassen?"
„Neen, een.die mijn knecht kan strikken"
(Huomrist.J.
pen. Rudolf had er wel aan gedacht dat op Vrij
dagmorgén de teekenboeken voor schooltijd wer
den klaar gelegd, waaraan hij toch zelf ook wel
eens had mogen helpen. De angst die hem verlaten
had, sinds hij het stellige voornemen had opgevat,
den gulden terug te brengen, bekroop hem opnieuw
en toen de school begonnen was, zat hij daar te
jnidden van de opgewekte leerlingen, blij in het
■vooruitztcnt van net gezellige teekenuurtje, allen
vroolijk, behalve Rudolf. De morgenschooltijd ging
.ongestoord voorbij. Meneer haalde wel eenige ma
len iets uit de kast, maar 'het zakje bleef onaan
geroerd tot twaalf uur. Toen nam Meneer het mee
naar huis, waar het ongeopend bleef liggen tot des
avonds. De uren tusschen de twee schooltijden en
denamiddagschooltijd kropen voor Rudolf lang
zaam voorbij. Een paar malen was de onderwijzer
in zijn onmiddellijke nabijheid. Angst en. schaam
te weerhielden Rudolf meneer aan te spreken en
hem alles te vertellen. Toen hij na schooltijd thuis
kwam, gevoelde hij zich ellendig, alsof hij ziek
was. Er was des avonds bezoek. Toen Rudolf zijn
huiswerk af had, ging hij vlug naar bed, als versuft
van angst. Weer was hij den volgenden morgen
vroeg op en met het vaste besluit alles aan den
onderwijzer te vertellen, stapte hij de deur uit.
Toen hij het schoollokaa l binnentrad, was de on-
derwijzei er al. „Wel Rudolf, zoo vroeg al hier?"
Heb je nog wat af te maken? Of iets te vragen!
misschien?" Rudolfs antwoord bleef uit. Meneer
.keek op uit het boekje, waarin hij stond te bla
deren. Het viel hem op dat Rudolf zoo bleek zag,
dat zijn anders zoo guitige oogen zoo angstig, zoo
droevig stonden.
Wordt vervolgd.
Voor den Zakenman
Vele menschen bidden om werk, en danken
wanneer zij het niet krijgen.
Ken je viool spelen, Peter?
Ik weet niet. Ik heb het
nog nooit geprobeerd.
Er is slechts één ding, dat gij zonder moeite
bereiken kuntmislukking. Anders niets.
Er is slechts één plaats op de iwereld, waar
ge een gelukkig leven kunt leiden en dat is: ber
neden uw inkomen.
Harde tijden zijn goede tijden om hard te wer
ken.
Wie geld verliest, verliest veel; wie een vriend
verliest, verliest meer; doch wie den moed verliest,
verliest alles.
„Niemand is onmisbaar," Maar dit is geen re
den waarom ge uzelf niet zoo onmisbaar mogelijk
zoudt maken.
De man, die overwint is degeen, die volhoudt
tot hij niet meer kan.... en dan toch niet opgeeft,
Weest niet ongeduldig: In Amerika worden de
belangrijkste posten bekleed door menschen, die
bijna allen boven de 45, vaak zelfs böven de 50
zijn. Weest altijd vlug bereid met het helpen van
anderen en ge zult waarschijnlijk zelf geen hulp
meer noodig hebben.
HET BESTE
WAT ONZE DICHTERS BRACHTEN
Wordt jong reeds 't goede aangekweekt,
't Geeft later schoone vruchten;
Waar goede leiding u ontbreekt,
Is doorgaans kwaad te duchten.
(<Hij, die slechts één ding tracht te doen in 't leven,
Kan slagen, eer zijn krachten hem begeven;
iMaar wie zijn hand aan alle dingen slfrat,
Oogst van de hoop, die in de voor' hij laat,
NIET ANDERS ALS BEROUW.
(Bulwer Lytton,)' 1
GETEISTERD BULGARIJE - Door de aardbevingsramp die Bulgarije geteisterd heeft, zijn M DE „GARDEN-CLUB OF LONDEN vertoeft thans m Nederland, waar oa. de bollenvelden,
duizenden menschen dakloos geworden en is voor millioenen schade aangericht. In Trifili, dat gi stadstuinen en aanplantingen bezocht zullen worden. Een foto genomen tijdens een bezoek aan
bijna geheel verwoest werd bleef een nest van een ooievaarspaar gespaard. Éfl „Frankendaal" in Amsterdam
DE EERSTE RADIO-FOTO VAN DEN OCEAAN-VLIEGER OP GREENLY-ISLAN D. Ter
wijl Baron von Hunefeld en Kapt. Koehl op Greenly Island wachtten op materiaal om hun vlieg
machine te herstellen, werd bovenstaande foto genomen. De beidé vliegers in gezelschap van den
vuurtorenwachter en zijn familie, die hun voedsel en onderdak verschaften.
BOVEN-EGYPTE.
Tempel van Luxor.
