PUROL
Hei Wi&gek
SPORT EN WEBSTMJREN
Tuberculose-Bestrijding
Rechtzaken
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting van Maandag 18 Juni.
'I
Een Koe-dijker Vendfe-tta.
Geld maakt niet altijd onverdeeld gelukkig en
is som soorzaak van een hoogst onchristelijk en j
onverdraagzaam optreden tusschen bloedverwan- j
ten, die. zooals Vondel zingt, als broeders van j
hetzelfde huis, eendrachtelijk moesten te samen
leven.
Zoo hebben we de heeren gebroeders V. d. W
te Koedijk, die elkander ad sinds vele jaren in 't
haar zitten en die antipathie ook hebben dverge-
bracht op hun respectieve stamhouders. De heer
Jan v. d. W. stond althans heden terecht wegens
het onhartelijke feit, dat hij 10 Mei zijn eerwaar
den oom Jacob met een wieder een zoo gevoeliger
tik op zijn hand had toegebracht, dat oom Jacob
zich onder "behandeling had moeten stellen van een
geneesheer en heden wei f 74.90 schadevergoeding
reclameerde wegens dokterskosten, arbeidsverzuim
en materieele zaakbeschadiging. Dit oonïlict was
natuurlijk weer een gevolg van de veeljarige
harrewar,derij over allerlei futiliteiten, die er
tusschen de respectieve ouders heersdht en mis
schien met wat goeden wil en toepassing der
christelijke naastenliefde, in één oogenblik uit
den weg konden wprden geruimid.
Onze politierechter heeft nu getracht iets in
dien geest te bereiken, door de krakeelende fami
lieleden tot vrede aa,u te sporen en de verdere
behandeling der zaak uit te stellen tot 1 Octo
ber, in de verwachting dat de eendracht blijvend)
zal zijn hersteld.
Laat het zijnééns maar pooit weer
De jeugdigs bakkersknecht Jac. E. te Hoog
karbpel heeft zijn toenmaligen patroon A. Smit
meermalen leelijk betoeterd door ontvangen gel
den van de klanten achterover te drukken. Zoo
lang tot hij eindelijk in de gaten liep en gesnapt
werd. Overwogen wordt, 'blijkbaar om Jaapje voor
waardelijk te veroordeelen en is nu de zaak uitge
steld tot 10 Sept. De beuadeelde bakker is in
middels uit de in beslag genomen gelden bij zijn
langvingerig knechtje, schadeloos .gesteld.
Ontoelaatbare qualificatiea.
iWordt gram, maar zondig niét, staat er geschre
ven en het ware den zakkenkoopman Karei van
T. nuttig en voordeelig geweest, indien hij deze
Wijsheid ter harte had genomen- Thans echter
stond hij terecht ter zake eenvoudige beleediging
van een collega uit Hoorn, die hij in zijn veront
waardiging over een ondervonden onrecht, in het
openbaar een afzetter en een ladelichter had ge
noemd. Voor welke onvoorzichtige uitlatingen
hem heden f 15 boete of 15 dagen werd opgelega.
In da mafkist ban je safe.
De huis- en keukenschildersbediende Prea. de
V., hevig verongelijkt» omllat de politie van Alk
maar hem verdacht mede te hebben gewerkt tot
de muzikaal nachtelijke uitspattingen van zijn
vriend Tr. K., protesteerde zoo heftig, dat het
noodig werd geoordeeld de conversatie op het
politiebureau voort te zetten. Hierop volgde een
heftig verzet, waarbij 'het jongste lid van het
Alkmaar3che politiecorps volop gelegenheid kreeg,
met de uitgezochte genoegens van zijn ambt ken
nis te maken. De schilder was echter op alle
manieren de sigaar en werd heden tot f25 boete
of 25 dagen veroordeeld ter zake wederspannig-
heid.
Lange vingers is een. slechte eigenschap bij
dienstmeisjes.
De groentenhandelaar K. te Alkmaar, verlacht
al sinds een!gen tijd zijn dienstbode Cornelia
K., thans wonend, te Sc hagen, én hij besloot zijn
alte gedienstige geest op de proef te stiellen.
Merkte een hoeveelheid klein geld en smaakte dé
satisfictie dat Cor er op 13 Mei leelijk intip-
peled. Het meisje stond heden terecht, doch daar
bleek dat ook dit justitioneele broodje nog niet
geheel was gaan bakken, zal het tot 10 .September
opnieuw in den oven worden gezet.
Te veel aan Bacchus geofferd.
Een Amsterdamsche kleinhandelaar, Simon S.,
die het natuurachoonrijke kaasstadje Alkmaar
thans tot woonplaats heeft gekregen, had zich op
15 Mei wat al te rijkelijk te goed gedaan aan het
geestrijk vocht, dat in die ruim gezegende stad
verkrijgbaar wordt gesteld en kwam nu in con
flict met den agent v. d. Valk, die Simon met
zachte hand wilde leiden naar de heerlijke matras,
schap. Ik zal dadelijk op het dek bij hem komen."
De bediende ging aan zijn bezigheden en de
voormalige opzichter verliet het salon. In plaats
van evenwel de kajuisitrap op te gaan, liep hij
zijn hut. binnen.
„Wat is dat nu voor een geschiedenis?" dacht
hij. ,,Zou die Jean -Solivan werkelijk de neef zijn
van Paul Armand, die te Geneve gestorven is en
dien ik we Ier heb doen herleven Zou een ver
vloekt toeval, op het oogehblik dat ik mij zoo
veilig .waande onder valsche vlag, een man op
mijn pad hebben geplaatst, die mij 't- masker kan
afrukken? Ja, nu schiet het mij te binnen," ging
hij voort, terwijl zijn wenkbrauwen "fronsden en
de rimpels hem op het voorhoofd kwamen, de
moeder van dien Paul Armand -'was een Soliva van
zich zelve. Het staat in het reisboek van Ar
mand ,maar het 'was mij geheel ontschoten!" Dit
zeggend greep hij .naar het bedoelde boekje, sloeaj
het op en las op de eerste bladzijde: „Paul Ho-
noré Armand, zoon van Cesar Armand en van
Claire Soliva, echtelieden." Dat heer is dus
inderdaad een bloedverwant van mijn gestorven
kameraad. Wat heb ik te doen? Als ik hem laat
loopen, zonder aan zijn verzoek te voldoen, -dan
maak 'ik juist zijn arglwaan wakker.
Wie weet of de kerel niet in ataat is, om de
zaak te gaan onderzoeken, brieven te schrijven
naar Dyon en Gènève en als hij dat doet, zou
hij mij in het verderf storten. Alleen door een
flink optreden kan ik mij1 redden. Ik fail naar
dien Jean Soliva toegaan en hem belwijzen, dat
die de weldadige gemeente beschikbaar heeft voor
dranklijders. De vriendelijke tussdhenkomst van
den agent viel niet in goede aarde, wedérspaninig-
heid was het gevolg en oorzaak heden van een
veroordeeling tot f 25 boete óf 25 dagen hechte- j
nis. Simon zal betalen, zij het ook mét pen 'bloe- j
dend hart.
.Wat doet een vader niet voor zijn kind.
De grijze heer J. B. J., eervol gepensioneerd
portier N. S. te Alkmaar, verscheen heden 'als
gevolmachtigde voor zijn zoon, een ambachtsscho- 1
lier, die 'terecht moest staan wegens mishandeling i
van een op de Hoeverkade wonende jonge 'dame,
die haar hond met schoppen afstraft, omdat dit
dier een klein hondje had gebeten. Het zenuw
achtige jonge menseh, overtuigd dierenvriend, niet
wetende dat de hona straf verdiend had, nam
daar aanstoot aan en ging over tot handtastelijk
heden, dobr het meisje eenige gevoelige stompen
toe te dienen. Daar natuurlijk dierenbescherming
niet moet ontaarden in vrouwenmishandeling;
Werd aan het jonge menech, onder aanneming van
verzachtende omstandigheden, opgelegd f 5 boete
of 5 dagen. j
De bom siproog verkeerd.
Dank zij het vaderlijk oog van vader Staat, die
atijd, zij het dikwerf op min of meer hinderlijke
wijze zorgt voor het zedelijk welzijn van het
volk. is ook gevestigd op de gevaarlijke bookma
kers, met het gelukkig resultaat, dat weldra die
schandelijke -wedderijen van 25 stuivers inzet om
éen knaak te winnen, tot het verleden zullen be-
hooren, evenals de wedrennen zelf, doch dit is
van minder belang. Beter niet wedden en braaf,
dan wel gokken en paardengedraaf.
Een tweetal van die snuiters, de incasseerder
Piet E. uit den Haag en 'de marktsolist Jos. M.
hadden ter gelegenheid van de courses te Alk
maar op 17 Mei een hardhoorend mannetje uit
Bergen rijk en gelukkig willen maken en waren
tot loon voor die édele daad met zorg naar het
politiebureau overgebracht, waar 'n kanjer van
'n procesverbaal tegen hen was opgemaakt. De
twee heeren stonden heden terecht, doch zij had
den zoo geweldig veel in 'te brengen, dat ze hun
doel volkomen voorbijstreefden, en de zaak, tot
hun niet geringe ontsteltenis, werd verwezen naar
de meervoudige strafkamer.
{Van je familie moet je het maar hebben-
In het frissche Egmond aan Ziee, de laatste
jaren meer bekend om de konijnen 'dan door dé
vischvangst, had Dirkie het ongenoegen opgewekt
van haar broeders edele familie, met gevolg dat
zij onlangs door haar tanfcezeggers Jaantje, Mien-
tje en Rijer met een zoo uitgelezen collectie
scheldwoorden werd bekogeld, dat zelfs een'koop-
vaardijmatroos er van gebloosd zou "hebben.
Neef Rijer dikte zijn offensief bij dé gelegen
heid nog wat aan, door de ruiten 'in tantes woning,
stuk te beuken.
Het beminnelijke familietrio stond heden te
recht wiegens beleediging van Tante Dirkje, 'n
welgedane matrone, vergezeld van haar 17-jari-
ge dochter als tweede getuige-
De politierechter wiens beschaafde en kuisehe
ooren hier gevoelig moesten werden aangedaan,
probeerde met zachtmoedigheid de kiftende fami
lies weer lot elkander te brengen en legde ieder
der verdachten slechts f 5 boete of 5 dagen dp,
hopende dat dit milde vonnis zal bijdragen tot
onderlinge verge vensgeziuiheid.
Eau dame die zich niet liet kis-tetn.
Mevrouw Nelly W-, de 26-jarige echtgenoote
van den hear R. te Heider, was ten zeerste ver
stoord op haar mollige stadgenoote, madame So
phie R., huisvrouw R-. J., die zich ten hare op
zichte eenige uitlatingen had gepermitteerd, die
Nelly niet langs haar koude kleeren kon laten
heenglijden. Op 10 Mei kreeg zij gelegfenheid haar
overkropt gemoed te duchten, toen zij Sophie
ontmoette op de afternoontea bij een wederzijd-
sche kennis. Deze theevisite werd toen op zeer
aangename wijze gevarieerd doordat Nelly me
vrouw J. te lijf, haar geniepig in de dikke wangen
kneep en haar aan de helaas niet "gebobbiede haar-
dosieh trok. Ter zake deze mishandelingen stond
het zwaarhoorende vrouwtje terecht en werd ver
oordeeld na veel kabaal tusschen de twee par
tijen tot f15 boete of 15 dagen.
De dienrsleutcl moest Weer dienst da-cu.
De laatste zaak betrof Jan W,., 'n 44-jarige
timmerman uit Hoorn, die zich op zulk een be
denkelijke manier had uitgesloofd, dat de sleutel
bewaarder van de rechtzaal moest optreden om de
ik Paul Armand ben. Hem dat bewijzen Is
dat !wel doenlijk, als hij zeker weet, dat zijn neef
dood is? Hoe het ook zij, ik mag Je zaak niet cp
haar beloop laten en ik moet met dien -Soliva
spreken. Ik wil geen hinderpalen op mijn weg, al
zou alles ook buigen of barsten!"
Ernst "wiste zich het zweet van de slapen, borg'
het zoogenaamde reisboek weder weg én liep
met vasten tred naar het voordek.
In de stellige verwachting dat de passagier aer
eerste klasse, die den naam van Paul Armand
droeg, hij mocht dan ai of niet zijn neef zijn,
zich aan hem zou vertrouwen, was Jean Soliva
op het dek gebleven, 'waar hij in afwachting van
de dingen, die komen zouden, die eene sigaret)
na de pndene had gerookt.
Toen hij eindelijk den bewusten Paul Armand
in het oog kreeg, liep hij hem eenige schredfen
te gemoet.
,JEïa, is u daar, mijnheer," begon hij groetend;.
„Uk dank u voor 't gehoor geven aan mijn roep
stem, 't is mij een bewijs te nieer, dat ik mij niet
vergist 'heb hoewel we elkaar in verduiveld
langen tijd niet gezien hebben toen ik meen
-ie, in u mijn neef, gezond- van lijf en leien, te
hebben we der ge vonden. Want je bent Paul Ar
mand, niet waar?"
,JJa, dat ben ik," antwoordde Ernst, die dit
niet loochenen kon, daar hij in het scheepsregister
stond ingeschreven, met de namen van hem,
wiens rol hij te vervullen had.
.Jean ging voort: ,,Paul Hpnoré Armand, uit
deuren "te sluiten, aangezien dit proées buiten
tegenwoordigheid van«publiek moesf worden be
handeld. Voila Tout.
D. T. S. 1—Z- F. O IV 6—0.
"Ten aanschouwe van een talrijke menigte, heeft
D. zich door een T>0 overwinning op Z-.F.C. 4
van het Gouden Kruis meester gemaakt- De wed
strijd zelf kon ons maar matig bekoren. Niet
dat D. slecht gespeel 1 heeft, -doch Zi. bradht
geen sterk elftal in het vel-d, en daardoor is
deze groote overwinning ook wel te verklaren.
Wij moesten het dezen middag weer zonler
den steun van onzen rechtsback stellen. De in
valler op deze plaats heeft echter een goede
wedstrijd gespeeld. Als scheidsrechter Hartog be
ginnen' laat, is D., dat ook -de toss gewonnen had,
dadelijk in -de meerderheid'. Voorloopig houdt de
Z;.-achterhoede nog braef standt, op zijn oud-hol-
landsch gesproken. Toch moet de keeper na eeiïï-
gen tijd spel-ens zwichten voor een schot van den
linksbinnen. Even later is het dezelfde speler,
di emet een enorme kogel den stand "op 20
brengt. Steeds komen de Deetjes terug en als de
midvoor even daarna een schot op doel lost,
verandert de Z-.-back -den bal van richting, zooaat
deze onhoudbaar voor den keeper in het net 3uist.
Vlak hierop 'tea-time. Na de rust hebben we
tegenwind. Z. is nu in de meerderheid, maar onze
keeper is uit het goede hout gesneden, zoodat de
score blank blijft. Bij een D,.-uit val weet de
rechtsbinnen met een hard schot er '4—0 van te
maken. Dan mist de linksbuiten een fraaie kans,
echter maakt 'hij zijn fout goed door even later
met een laag schot den stand tot 50 op te voe
ren .Onze "keeper krijgt nu meer werk te doen,
doch trouw bijgestaan door de backs, weet hij
verder onheil te voorkomen. Na twintig minuten
spélens krijgt onze rechtsbinnen een trap, zoodat
hij van Terder spelen moet afzien. Jammer, want
nu kan hij misschien a.s. Donderdag, als wij
tegen Alcmaria-combinatie moeten uitkomen ook
niet meedoen. Vlak voor tijd maakt onze links
binnen met een harde schuiver het half dozijn
vol, zoodat wij met een fiksche overwinning het
Gouden Kruis binnen gesleept hebben. Scheids
rechter Hartog 'uitstekend.
Nog wil ik vermelden, Jat Z., tenminste naar
hun zeggen, 4 invallers hadden, wat dan nog wel
een excuus voor de nederlaag is.
Volgende week zijn we vrij. Nou dat moet ook,
we hebben een zwaren tijd achter den rug.
ST. PiANÜRAS.
In den Zondagmiddag alhier gespeelden wed
strijd tusschen Go-A head, Alkmaar en Vrone 1,
won de thuisclub met 51.
Moeders nemen voor de roode, ge-
smette of ontstoken huid van de kleine,
uitsluitend het allerbeste, en dat is
Doos 30 en 60 cf., Tube 80 ct. Bij Apolh. en Drogisten
De tijd ligt nog niet zoo ver achter ons, 't is
pas 20 en '25 jaar geleden, dat men zich ten on-
zenl ernstig ongerust maakte over 'het groote
aantal slachtoffers, dat de Witte Dood, waar
mee men -de tering betitelde, tot zich trok. Ei
genlijk faas het in die jaren niet erger -dan anders,
maar 't was vooral de statistische wetenschap die
onze oogen toen voor de faerkelijkheid opende
en met de koude, -doch onaantastbare cijfers den
omvang der verschrikkelijke volksziekte blootleg
de. We 'werden wakker geschud uit onzen dommel
en met fiksche energie, die 'we dankten aan het
sociaal ontwaken -der massa in het begin dezer
eeuw, zijn we aan het werk getogen om de ziekte
te bestrijden, minder door methoden van genezing,
die eigenlijk onbekend 'warem en nog zijn, dan wel
door een 'wijziging te brengen In de sociale om
standigheden, waarin de tuberculose haar be
stas ns- en ontwikkelingsmogelijkheden vond. Spe-
Dyon, Cote d'Or, de beroemdste wijnstreek uit
h-eel Frankrijk, de zoon van 'César Armand.
■En van Claire .Soliva," voegde Erns't erbij.
„De vleeschelijke zuster van mijn vader!" riep
Jean Soliva.
„iGe zijt dua mijn neef Jean Soliva."
{Akkoord, neef!" riep de ander.
De beide jonge mannen wisselden een hand
druk.
Hierop hernam Jean op den vroolijken en 'ver
trouwelijke n toon, dien hij zoowat tegen -de heele
Wereld aansloeg; ,,Nu neef, dat noem ik terecht
een lot uit de loterijW-ilt ge 'wel gelooven, dat
ik u voor dooi en begraven hield?"
„Mij, voor dood en begraven?" herhaalde de
gewaande neef. „Onder ons, ik twijfel daar wel
een beetje aan. Wie kan u zulke malle dingen
heben 'wijs gemaakt?"
,;'t Werd te Dyon' verteld, -waar ik vijf jaar
geleden was, maar zéker wist men het niet."
„{Maar hoe k'wam men pan zoo'n dwaas be
richt
JEen 'werkman uit Genève, die to Dyon kwam,
had het aan uW moeder verzekerd, dat jij in 't
gasthuis gestorven 'waart- De arme vrouw was
toén erg sukkelend. Ze wilde nog naar Geuève
schrijven, toen toe plotseling in een beroerte bleef
op den dag af één jaar na den dooi van uw
vader."
,JJa, ja," antwoordde Ernst Garaut, inwendig
verheugd dat hij zoo goed omtrent ie Armandsl
werd ingelicht, „ik heb de doodstijdingen de Ge-
ciale vereenigingen tott' bestrijding der tubercu
lose fa-erden opgericht die in Amsterdam be
staat nu bijna 23 jaar, te Rotterdam 24, te
's Hage 22 jaar en hoefael aanvankelijk veel
vooroordeel bekampt moest worden, zijn lang
zamerhand tasitbare resultaten verkregen. De
menschen hebben geleerd om het kwaad ander ae
oogen te zien; ze laten zich tijdig onderzoeken
en behandelen, ze hebben respect "gekregen voor
begrippen van hygiëne, ze hebben aanvaard de
leeringen omtrent doelmatige voediugsmethoi-an
en 'weten hun voordeel te trekken uit de betere
maatschappelijke omstandigheden -door een rui
mere huisvesting.
't Gevolg van deze actie is, dat het aantal
sterfgevallen, aan tuberculose, dat voor ons land
in 1900 nog 20 per 10.000 inwoners bedroeg, in
1926 tot ongeveer 7 'was gedaald en -dat uit die
geleidelijke daling geconcludeerd mag worden,
dat er een toekomst in het verschiet ligt, waarin
de tuberculose een overwonnen ziekte mag wor
den geheeten.
,,Laat licht, lucht-en zon in üfae woningen tre
den!" hebben de propagandisten van de vereeni
gingen tot bestrijding der tuberculose ons jaar op
jaar en. zooals de feiten uitwijzen niet zonder
succes toegeroepen. En als de lijders aan de
verschrikkelijke ziekte, onder ongunstige sociale
omstandigheden bij zich thuis, geen genezing kon
den vinden, dan 'werden ze -naar sanatoria ver
voerd die op verschillende plaatsen aan zee of
te midden der bosschen waren qpgericht, en meest
al vonden ze -daar herstel. Die frissche en reine
buitenlucht moet dus wei gezond zijn. 'En toch
Wijzen de statistieken uit dat de sterft© aan tuber
culose op het platteland niet in dezelfde gunstige
mate verminderd is, als in de steden.
Maar toch is deze tegenstelling slechte schijn
baar.
Jaren geleden hoorden of lazen We eens 'n
„mop"
Zeg, zoo Was de vraag, wieet je, waarom het
op het platteland zoo gezond, is?
Omdat -de boeren hun deur altijd clicht hou
den! luidde 't antwoord.
Daarin ligt een kern van Waarheid. De on
metelijke luchtmassa's, die over onze heiden en
Weiden rust, zal niet noemenswaard verontreinigd
'worden als -de boeren hun deuren openzetten maar
Wel is het juist, dat de boeren, die toch eigenlijk
onder zulke gunstige omstandigheden leven, hun
eigen gezondheid -dikwijls ernstig te kort doen
door de hygiënische eischen af te wijzen, -die de
huidige medische wetenschap aan 'het leven stelt.
De buitenman vindt olies te gauw „moderne of
stadsche malligheid", hij houdt ramen en fleu
ren nog te veel lekker warm "dicht, hij doet
alles nog graag in één kamereten, slapen, koken
Wasschen ook al heeft hij meerdere vertrek
ken tot zijn beschikking. Op sommige plaatsen
bestaat nog een onberedeneerd verzet tegen bac
terie-vrij leidingsWater, om-dat „het putwater al
tijd goed geweest" is: de hu ia verzorging is vaak
nog uiterstprimitief. Dat alles is oorzaak dat, ver-
houdingsgewajze, op liet platteland meer menschen
aan tuberculose sterven -dan in -de steden.
Het verslag, dat We dezer -dagen van de Am
sterdamsche vereeniging tot bestrijding der tuber
culose ontvingen, wijst nog eens duidelijk op die
verschillen. In zoo'n groote, dicht bevolkte stad,
moeten de levensomstandigheden toch Wel veel
ongunstiger zijn, dan buiten op het land. Ein,
tochwas het gemiddelde sterftecijfer aan tu
berculose in de jaren 19221926 per 10.000 in
woners, gemiddeld:
;n Amsterdam: nog niet ten volle 10 per jaar;
in de Zaanstreek, Waar wèl industrie, maar
'weinig landbouw is, bleef het cijfer neig
iets beneden dat getal, maar
in de landbouwgemeentcn, Marken, Broek in
Waterland, Ouder-Amstel, Diemen, Lands
meer, Monnikendam en Nieuwer-Ams-tel, wa
ren die cijfers respectievelijk 25, 17, 17,
14, 14 en 13.
De plattelanders behoorden niet zoo cynisch en
laatdunkend over de medische theorieën omtrent
een hygiënische levenswijze te oordeel-en. De we
tenschap verhoedde ons voor pest cholera, pokken
en andere ziekten, die hier vroeger geregeld epi
demisch voorkwamen; als we verstandig luisteren
naar goeden raad, kunnen We ook van -den Witten
Dood verlost worden.
nève ontvangen en 'was- troosteloos over het ver
lies!" Daarbij pinkte de huichelaar een paar denk
beeldige tranen "weg.
Jean Soliva heqnam faeerJe bent waarschijn
lijk naar huis geweest "om het kleine erfdeel van
je ouders in ontvangst te nemen? Veel had het
natuurlijk niet -om het lijf, maar 't was Toch altijd
de moeit# van -het meenemen waard- Mij is 't
veel slechter vergaan. Zoo als je me hier ziet
staan, heb ik geen stuiver geërfd. In heel Cote
d'Or bestaat geen enkele Soliva meer. Ik ben 'de
laatste spruit -der Soliva's, zooals jij 'de laatste
der Armands bent, mijn oude Paul! Daar leeft
geen schepsel meer op de wereld, -die in ons twee-
en eenig belang als bloedverwant' stelt. We zijn
allebei Wezen! Hoe gelukkig, dat we elkaar heb
ben. gevonden! Verbeeld je, Paul, dat ik jou in
't begin niet een» herkende, ik twijfelde, of jij
wel de échte Armand waart, mijn lijfelijke neef!
't Is trouwens ruim zes jaar geleden, dat wie el;
kaar voor het laatst gezien hebben. Toen "was jij
vijf en ik twee en twintig en je bent verschrik
kelijk veranderd, maar in je voordeel, dat moet ik
er bij zeggen. Als ik je naam niet had hooren
afroepen, zou 't mij niet in de gedachten zijn
opgekomen, je als mijn neef aan te spreken.
En dan je toilet! Je ziet er uit, om door een rin
getje te fa-orden gehaald. En je bent zoo op en
top een mijnheer, vind ik! Zeg eens, heb je je
fortuin gemaakt in de w-ereld, sedert onze laat
ste ontmoeting te Marseille?"
(Wordt vervolgd.)
