Scheveningen in het seizoen
DE MOSKOUSCHE BEDELAARS
Aardappelen uit Italië
DP
Her
iet
P1
De !heer Kramer herinnert er nog! aanihoe i/fDec.
1926 een verzoek van de schippersvereeniging om
verBeteirng, naar de banne is gezonden om be
richt. Daarop werd 31 Maart 1927 als antwoord
ontvangen, dat verbetering zou worden aange
bracht, in dier voege, dat de banne f20 subsidie
verleende, zoo de schippersvereeniging het uit
voerde.
JDe heer Zeeman wijst erop, dat indertijd door de
tuinbouwvereeniging verbetering is gevraagd van
den oostkant.
■Spr. is wel genegen het verzoek in te trekken,
om de houding van het bannebestuur af te wach
ten. De belanghebbenden kunnen dam bij de ban>-
ne op verbetering aandringen, om, wanneer het
niet gaat, langs anderen, misschien langeren weg,
verbetering te krijgen.
De heer J. Kroon antwoordt, dat de oostkant
bevaarbaar is gemaakt, maar de verbetering van
de rooster gaf zulke hooge kosten, dat men dat
!niet heeft uitgevoerd.
De heer Kramer verklaart thans ook het ver-
koek in te trekken en spreekt de hoop uit, dat
spoedig verbetering zal plaats hebben.
|Een suppletoire begrooting voor den dienst '27
in ontvangst en uitgaaf sluitende op een bedrag
;van f 3624.491/2, wordt na een opmerking van den
heer Dijkhuizen, waarop de voorz. van antwoord
dient, goedgekeurd.
Dc voorz. deelt dan mede, dat spoedig weder
een vergadering zal worden gehouden, waarin de
(gemeente-rekening dienst 1927 zal worden aange
boden, die zal sluiten vermoedelijk met een batig
saldo van f 7000.
Nadat aan de heeren A. Blokker en H. J.JErkamp
een half jaar ontheffing is verleend van hondenbe
lasting, wordt de rondvraag gehouden, die niets
ppleverde, en volgt te 9 uur sluiting dezer ver
gadering.
De raad dezer gemeente vergaderde Donderdag-
avond half acht in voltallige zitting.
Voorz. Jhr. A. L. van Spengler, burgemeester
Secretaris de heer Kunnen.
Na opening worden de notulen van de vorige
vergadering gelezen en goedgekeurd.
Ingekomen Jaarverslagen:
a. van het Genootschap tot zedelijke verbete
ring van gevangenen.
'b. over den toestand dezer Provincie.
c. van de vereeniging van Nederl. Gemeenten.
Blijkens proces verbaal van gehouden kasopna
me; bij den gemeente-ontvanger bleken de ont
vangsten te hebben bedragen f 83339. 161/2 de uit
gaven f 81760.01, zoodat in kas moest zijn en was
f 1579.15V2- Onder de uitgaven is begrepen een op
de boerenleenbank geplaatst bedrag van f 10.000.
Bericht van Ged. Staten dat nog geen goedkeu
ring kon worden verleend aan de geidleenimg groot
f 3200 voor het gasbedrijf omdat het onderzoek
nog niet is afgeloopen.
Goedkeuring van hetzelfde college op de wijl-
ziging van de begrooting dienst 1927.
Van B. en W. van Oudkarspel werd ontvangen:
Uit den Omtrek
ALKMAAR
Onder voorzitterschap van den WelEerw. Heer
Db. v. d. Kieboom, werd Woensdag de classieale
vergadering gehouden der classis Alkmaar, in
de consistoriekamer der Herv. Kerk aldaar.
'Men pleegt jaarlijks samen te komen om de ter
tafel gebrachte onderwerpen te behandelen; cri-
tiek wordt geoefend, men is ontevreden; er is
ook waardeering; er is meer negatief dan posi
tief klagen; er ontbreekt vast geloof enz.
De voorzitter noemde dit: geen nieuwe lente,
geen nieuw geluid. Op het geestelijk terrein .glaat
het als met de jaargetijden: in lente en zomer toe
nemen en groeien; in herfst en winter een afne
men en verkwijnen. Het gaat er bij ons om of
wij persoonlijkheden, bezielde menschen zijn. Met
verwijzing naar liet bijbelsch verhaal in Haba-
kuk. vergelijkt de spr. de tijden van toen en nu;
en concludeert: geen nieuwe lente noch nieuw
geluid. Echter, mogen ook wij versterkt worden
door het geloof, evenals waarvan genoemd ver
haal getuigt.
De vergadering werd bezocht door 19 predi
kanten en 23 ouderlingen.
Twee voorstellen vroegen de aandacht. De eer
ste betrof het vormen van buurtgemeenten, welk
voorstel bij deze synode wel niet zou worden
aangenomen en dus dit verzoek ook hier werd
van je familie door het slijk hebt gesleurd, dan
iweet ik niet wat me belet, je een kogel door het
hoofd te jagen of je bij den kapitein te brengen
en daar je diefstal bekend tie maken!"
,/Neen, neen, doe dat niet, neef!" bad de zak
kenroller. „Zoo iets zal je niet doen, is 't wel?
Heb toch medelijden met een armen verdoolde.
Vergeef me mijn zwakheid!"
„Een zWukheid, die bij jou al meermalen moet
zijn voorgekomen, blijkens de handigheid, waar
mee het schelmstuk iwerd uitgevoerd."
„,'t Was de eerste maal, nqief! Ik verzeker je,
dat het de eerste maal Was! Ik zW(eer je..."
,jZiweer maar niets! Zie je mij voor zoo dom
aan, dat ik vertrouwen zou stellen in den eed
van een dief?"
„Maar, neef..."
„Ziwijg zeg ik je en geef mp dat geldtaschje."
Jean Soliva zag geen uit|weg gja? fciedrem-
med over, wat van hem geëischt werd.
„Weet je wat hier in is?" vroeg Armand.
,*Ja. Goud en bankbiljetten."
„Voor hoeveel.''
„Voor zestigduizend frank ongeveer."
„jGoed. Wacht hier op me!"
Soliva zag zijn neef met groote oogen aan.
„Wat wil je beginnen vroeg hij bevend.
„Heb je 't niet geraden?"
„Neen."
„Ik wil dat vermogen aan den rechtmatigen
eigenaar terug geven."
afgewezen. Het tweede voorstel was een verzoek
van het bestuur van het Zuiderzeefonds v'oor de
Nederl. Herv. Kerk, om eene klassicale vergade
ring te beleggen, waarin dan een spreker de be-
langen, waarom het gaat, zou behandelen.
I Met algemeeue instemming werd dit verzoek
ingewilligd.
Na de Synodale voorstellen werd den heer Da.
Spelberg gelegenheid gegeven een inleiding te
houden over „Onze Eeredienst". Het betoog, dat
I met aandacht gevolgd .werd, vatte spreker ten
slotte ais volgt samen:
j le. In onzen eeredienst vindt de christelijke
geloofsinhoud vormgeving als gemeenschappelijk
getuigenis;
2e. Deze vormgeving is veranderlijk naar tijd
en omgeving;
3e. Is in den katholieken eeredienst het sacra-
menteele te veel geaccentueerd, de Protestant-
sche is te veel een dienst des Noords;
4e. onze tijd vraagt ernstig in vele opzichten
naar vormverandering in den Protest an tschen
«eredienst;
5e. De Ned. Herv. Kerk biedt tot deze verande
ring stellig mogelijkheden;
6e. Kerkeraden dienen het initiatief te nemen,
maar evenzeer voorzichtig te zijn mot individua
listisch pogeu.
Een aangenaam debat volgde. Aangaande litur
gie verwachtte men niet zooveel heil. De ervaring
leerde dat liturgische diensten weinig uitwerking
had. Men was vau meening dat de eeredienst dies
woords moest blijven, door positief geloof en het
evangelie van Jezus 'Christus.
Met dankgebed werd de samenkomst gesloten.
FTTEN
Prijs 30 en 60 ct. Bij Apoth. en Drogisten
Rubriek van den Arbeid
lie INTERNATIONALE ARBEIDSCOFNE-
RENTIE TE GENEVE.
Zooals bekend werd bij het vredesverdrag van
Versailles de Internationale Organisatie van den
Arbeid opgericht. Vrijwei alle landen sloten zich
daarbij aan. Naast een oureau voor een dagelijk-
schen gang van zaken, het Internationaal Ar
beidsbureau te Genève, houdt deze organisatie elk
jaar een Internationale Arbeidsoonferentie, waar
in behalve de gewone huishoudelijke aangelegen
heden, die op een jaarvergadering van een vereeni
ging worden besproken, allerlei onderwerpen aan
de orde komen op het gebied van de internationale
regeling van de arDeidsvraagstukken. De besluiten
worden dan vervat in een conventie, welke door
de aangesioten lanaen kan wonden geratificeerd.
Na ratificatie ij het land verplicht den inhoud vap
de conventie in zijn eigen wetgeving vast te
leggen.
Het hoofdpunt op de dezer dagen gehouden ue
Internationale Arbeidsconferentie was ongetwijfeld
het vraagstuk van het wettelijk vastleggen van
minimumloonen in bepaalde industrieën. Door het
Intern. Arbeidsoureau was een in de vorige confe
rentie opgestelde vragenlijst aan de Regeeringen
der aangesloten landen gezonden en uit de ant
woorden een concept-conventie samengesteld. Men
zag wei i n, dat het onmogelijk was een internatio
naal minimum voor de loonen vast te stellen, en
in de conventie werd dan ook voorgesteld, dat
elk land in de eerste plaats zelf zou mogen bepar-
len in welke industrieën minumumloonen zouden
.worden geregeld en elk land ook verder volkomen
vrij zou zijn de hoogte van dit minimum tjej be
palen. Ook was voorgesteld de invoering van mi
nimumloonen te beperken tot die industrieën,
waarin de loonen bijzonder laag zijn en waarin
geen afdoende regeling bestaat tusschen de werk!-
geversi- en arbeidersorganisaties. Tegen deze re
geling verzetten zich echter de werkgevers, die
van oordeel waren, dat de loonvorming zou moei
ten geschieden door vrije onderhandeling tusschen
tie werkgevers en de arbeiders en dat er geen rö-
'den was voor den Staat om in te grijpen. ^Vaststel
ling van een wettelijk minimumloon zou vooral
voor de bedrijven, die reeds met groote moeilijk
heden te kampen hebben, zoodanige bezwaren
„Maar, neef!" herhaalde Jean Soliva.
..Geen woord meer, zeg ik jie."
Met een .dreigenden blik keerde de eerlijkef?)
Paul Armand den slechten neef zijn rug toie en
jwendde zich tot den bejaarden reiziger.
„Pardon mijnheer," zei hij, ,,maar behoort dat
taschje niet aan u?"
De reiziger greep naar die plaats, waar het
taschje gehangen had. „Ik ben bestolenjam
merde hij.
./Waarover beklaagt ge u, als men u 't ver
miste terug bezorgt?" vroeg Armand glim
lachend. „Hier i3 uw geldtasehje! Wees zoo goed
even na te zien, of de inhoud Ongeschonden is."
In een oogenblik had de oude heer een klein
sleuteltje te voorschijn gehaald, waarmede hij
het taschje opende, om daarop met zenuwachtige
?eis den inhoud er van haastig na te gaan.
Neen, neen," riep hij op jubelenden toon, „er
ontbreekt, Goddank, mij niets, nog niets! Ik heb
alles terug. Weet ge wel, mijnheer, dat dit al
het geld is, 'wat ik op de wereld bezit? 't Is
zeventig duizend frank, door veertig jaren van
hard en zuinig werk bijeengegaard'tls .een
kapitaal, dat ik zelf bij mijn dochter wilde bren
gen, om daar verder bij haar te blijven inwonen.
Maar hoe komt dat taschje in 's hemelsnaam in
u'w handen, mijnheer?"
„Wees zoo goed mij ©ven tie volgen, dan zal
ik u alles ophelderen,"
De oude heer deed wat hiem gezegd werd'.
kunnen hebben, dat de moeilijkheden voor deze
bedrijven te groot "zbüden worden, waardoor de
werkloosheid wederom zou toenemen.
Terwille van de samenwerkingop de Arbeids
oonferentie waren de werkgevers tenslotte bereid
aan de conventie mede te werken, wanneer deze
zou worden beperkt tot huisindustrie. Een daar
toe ingediend voorstel werd echter met groojte
meerderheid verworpen. Na op enkele onderdeden
nog te zijn gewijzigd, werd daarna de geheele oonr
ventie aangenomen met 73 tegen 27 stemmen.
Zoo is het aantal conventies van het Int. Art-
beidsbureau weder met één vermeerderd, die,
evenals de conventie over den 8-urendag van Was
hington, waarschijnlijk slechts door een zeer klein
aantal staten geratificeerd zal worden. Immers,
tal van landen hebben .evenals de Nederlandsche
Regeering, verklaard, dat zij de wettdijke regeling
van de minimumloonen slechts voor de huisindus
trie wenschen. Weliswaar laat de conventie dit
toe, doch ratificatie zou ook de mogelijkheid ope
nen het voor andere industrieën te doen, en de
bezwaren, die daaraan verbonden zijn, zijn zooda
nig, dat ongetwijfeld zeer veel landen zich er voor
zullen wachten dezen weg op te gaan. 1
Scheveningen viert dit jaar zijn honderdjarig
bestaan als badplaats en de tentoonstelling, wel
ke door de vereeniging ,,Die Haghe" in een der
zalen van het Kurhaus is georganiseerd, heeft be
trekking op de geschiedenis van Scheveningen en
geeft een overzicht van de ontwikkeling der bad1-
plaats in de laatste eeuwen.
In Mei van dit jaar was het hondend jaar {gele
den, dat het Haagsche Gemeentebestuur het groo
te stedelijke badhuis opende, op de plaats waar
thans het Kurhaus staat, en daarmede niet alleen
een nieuwe richting gaf aan de ontwikkeling van het
visschersdorp Scheveningen en van de Residentie
Den Haag, maar ook de eerste badplaats stichtte
aan de Nederlandsche Noordzeekust. Wel had de
Scheveninger Jacob Pronk reeds tien jaren tevo
ren zijn kleine badhuisje bij den ingang van de-
Keizerstraat geopend en hemi komt dus ongetwijfeld
de eer toe de pionier van het Nederlandsche zee
badwezen te zijn, maar wat de Gemeente deed,
was zooveel omvangrijker, zooveel definitiever, dat
het waarlijk niet overdreven is te zeggen, dat eerst
'op dat oogenblik de ontwikkeling der badplaats
mogelijk werd.
|En hoe is Scheveningen niet veranderd? Vroeger
kwam men er meestal in kleine gezelschappen,
waaronder dikwijls vorstelijke personen. Thans
kunnen zeer velen van de heerlijke zèe genieten
en de genoegens van een verblijf aan het strand
smaken. Voor een zeer groot gedeelte is dit te
danken aan de Exploitatie Maatschappij, die heeft-
gezorgd, dat de hotels zich hebben aangepast aan
de behoeften van den tegenwooqdigen tijd, dat
Rtgeering en Gemeente hier congressen kunnein
ontvangen zooals nergens anders mogelijk is. Maar
die vooral ook heeft gezorgd voor de attracties,
welke een groote badplaats nu eenmaal noodig
heeft. Dit zijn wel in de eersite plaats de Kurhausr
concerten, welker opening medio-Juni den eigen
lijken inzet van het avondleven der badplaats be-
teekent. De figuur van den Finschen dirigent Prof.
Schneevoigt, is in den loop der jajren als zomer-
leider van het Residentieorkest zoo populair gewor
den, dat men zich deze concerten zonder .hem
eigenlijk nauwelijks meer kan indenken. De groote
toeloop naar deze inderdaad uitstekende concerten
met eerste rangs solisten bewijst wel, dait men deze
.muzikale" zijde van het badplaatsleven hoogelijk
waardeert. Terwijl tenslotte de Kurhaus-cinema
tracht ons de beste films te brengen, en ook! 'den
dansliefhebbers voldoende gelegenheid wordt ge
boden om zich te vermaken.
Inderdaad, Scheveningen is gereed om- ook dit
jaar de talrijke bezoekers waardig te ontvangen.
Het badseizoen is in vollen gang en er valt- fair
nog alleen maar te hopen, dat H.M. de zon geen
al te groote wispelturigheid vertoont!!
Iedereen, die Moskou bezoekt, wordt getroffen
door het 'groote aantal bedelaars in die stad. Het
bekende Moskovische avondblad, de „Wetsj.erajaja
Moskwa", geeft een beschrijving van de Moskou-
Armand bleef voor Jean Soliva qtaan, wiens
knieën knikten en die zich zelf op dit oogienblik
aan het einde der wereld wenschte.
„jHier is de man die u bestolen heeft/' zeidie
Armand, en toen de reiziger van zijn kant iets
in het midden wilde brengen, vroegde hij er bij.
„Laat mij uitspreken, als 't u belieft! Ik ken
dezen kerel en 't i3 mijn wensch, dat hij:, al heeft
hij dat ook dubbel en dwars verdiend', niet als
dief 'worde opgepakt, maar ik verlang tevens,
dat hij zijn schelmstuk bekent en u om verge-i
ving smeekt."
Hier viel uiet tegen te redeneeren en Jean So-,
li va stamelde dan ook nadwelijks hoorbaar: „Ja,
ik beken mijnheer ik beken, dat en ïk
verzoek u, mij het gebeurdiO te willen vergeven."
„Dat doe ik alleen op voorspraak van dezen
mijnheer," antwoordde de reiziger op een veel
gestrenger toon, dan men van zulk een oudachtig
heer zou hebben verwacht, „Laat u mijnentwege
elders ophangen, want de galg ontkomt ge toch
niet! Geloof maar, dat ik uw gezicht nooit zal
vergeten. Ik ga ook naar Neiw York en ik ken
dien mijnheer "James Mortimer, die u als machi
nist op zijn fabriek heeft verbonden zooals je
me zelf verteld hebt. Ik dacht toen nog met
een eerlijk hand3,werkman te doen te hebben en
het spijt me, dat ik mij in u vergist heb. Je
mag als werktuigkundige zoo verdienstelijk we
zen, als je wilt, maar je bent tev,ens een schurk,
dat zeg ik je, en één woord van mij zou voldoende
sche bedelaars, van hun gie'woontJem, levenswijze
enz. Wij ontleenen aan het Moskousche blad de
volgende bijzonderheden.
Vroeg in 'den ochtend, zoodra .de eenslte tram
belletje aankondigt, dat ide dag begonnen is,
komen uit sloppen vreemde wezens. Het zijn kreu
pelen, oude vrouwen, vrouwen mtet zuigelingen
onbeschrijfelijke wezens, 'die op menschen lijken
zij zijn 'zoo vuil en met vet ingesmeerd, hun
lomenp zijn 'zoo phaniastisch, dat het lijkt alsof
dat alles niet echt is, alsof wij miet een maskerade
te doen hebben. 1
Zij verspreiden zich over de geheele stad. Een
half uur later hoort ge op alle pleinen en boule
vards, bij alle tram-haltes, naast ide groote winkels
en de Tijksinstellingen, op de markten, in ie
straten in de parken, bij de berken enz. het
klagend geluid van de bedelaars, die onophoudel
lijk herhalen:
,JGeef Wat u missen kunt, al is het éen kopeke
om brood te koopen"...
'sAvonds keeren zij naar huis terug. Hoe leven
deze vreemde wezens, die naar hun werk gaan
als acteurs naar het tooneel, met uit het hoofd
geleerde phrases, in opvallende kleereen, met ee
specialen inventaris van levende kinderen, kruk
ken, ziwachtels? 'sAvonds verlaten zij hun too
neel. Zij trekken hun tooneelplunje uit, doen
hun maskers af, en worden zich zelf. Tot den vol
genden ochtend- Na hun werk zijn zij onherken
baar. Zij zijn brutaal, dronken, onbeschaamd
en... rijk. Eijk als bedelaars Sommigen trek
ken andere kleeren aan en ge ontmoet 'hen in
de bierhuizen. 'Anderen deelen de winst en tel
len, Wat hun ondergeschikten verzameld hebben,
Weer anderen komen bij elkaar, eten lekker,
drinken veel, spelen harmonika- Als echte ac
teurs vertellen zij elkaar hun ervaringen met het
publiek, hun successen, snijden op, benijden .el'
kaar.
Zij drinken allemaal, ook de ouden vam dagen,
de kreupelen, de kinderen.
Er zijn bedelaars, die reeds 30 jaar het „vak'
beoefenen. Op de Smolenskymarkt ia er een bede
lares, die reeds 33 jaar bedelt. Vóór de revolutie
had zij te Orjol een eigen huis. Tijdens ie revo
lntie heeft zij alles verloren ,en begint nu van
voren aï aan.
Er zijn verschillende soorten, bedelaars. Er zijn
bedelaars, Wier specialiteit hierin hestaat, dat zij
door hun uiterlijk op het publiek indruk willen
maken; zulk een bedelaar wordt te Moskou „fi-
lon" genoemd. Deze bedelaars staan das win
ters in de hevige koude half naakt op straat; zij
liggen op hun bloote knieën op de bevroren straat-
gteenen en klappertanden den geheele 11 dag, De
ontbloote lichaamsdeeien, hun „uithangsbórd",
smeren zij met vet in, anders is het niet vol te
houden. Een „filon" verdient pl.m. zes roebel per
dag, soms minder.
Er zijn bedelaars, die aan te tramhaltes
/werken" en om ,^een kopeke" bedelen; zij wor
den „marafon's" genoemd. Anderen loopen ach
ter de menschen en bedelen klagend; het zijn de
„loopers" (in het Russisch „bjegoenv"). Er zijn
nog talrijke andere specialiteiten op bedelaars-
gebied. Elke bedelaar heeft zijn eigen wijk, zijn
eigen standplaats.
Volgens de statistieken van den Gosplan zijn
er nu alleea in de BSFSR, 60.000 „vaste" bede
laars. Bovendien zijn er v©le tijdelijke beielaars,
die door omstandigheden gedwongen worden t,e
gaan bedelen. Het aantal bedelaars van deze ca
tegorie is moeiiijü vast te stellen. Meer dan de
helft van de vaste bedelaars Woont te Moskou en
Petersburg.
Lansl- en Tuinbouw
Sinds eenigen tijd komen in ons land groote
zendingen aardappelen uit Italië aan. De Italia
nen leggen zcih krachtig op den aardappelen-
bouw toe. Zij hebben pootgoed (eigenheimers) uit
Nederland gekregen en voeren nu het product,
oa. naar Nederland en Engeland. Het gevolg van
die Italiaansche import was, dat o.a. in Amster
(lam voor Malta-aardappelen geen afzet was te
vinden, mede omdat de Italiaansche aardappelen
beter zijn.
De importeurs van Malta-aardappelen hadden
tijdelijk, in verband hiermee, ide zendingen doen
ophouden, maar len slotte moeten zij toch aan
komen. Intusschen zijn eohter ook de binnen-
landsehe nieuwe aardappelen aan de markt ge-
zijn, om je patroon de oogen te openen."
Bij die harde toespraak, stamelde J,ean Soliva
eenige onverstaanbare woorden.
,/Je weet, waar ge u voortaan aan te houden
hebt," vermaande de strenge oude heer. „Pas dus
op je tellen 1"
jbat lesje zal hij ter harte nemen," zei Armand
op gemoedelijken toon, „ik ho0p het tenminste-
Ik moet u evenwel verzoeken, mijnheer, om over
de treurige geschiedenis, die voor u nog zoo goed
is afgeloopen, verder het stilzwijgen te bewaren-
Zooals ik u daareven zei, ken ik dezen man en
zijn familie eveneens. Is 't al niet om zijnentwil,
zHvijg dan om hunnentwille, om den wil van een
eerlijke, onbesproken familie."
/Dat zal ik doen, mijnheer, als mij geen ver
dere aanleiding tot spreken gegeven Wordt, ornaat
gij, die mij het geroofde hebt terug bezorgd, voor
dien man in de bres springt, maar voor alle ge
vallen dien ik zijn naam te Wieten. Hoe heet hij
„Hij heet Jean Soliva," antwoordde de gewaan
de Paul Armand, terwijl de nu op heeteraaad be-
trapfe dief van angst stond te beven.
„«Jean .Soliva," riep de oude heer, „dat is een
naam, dien ik ken. O', nu schiet mij de zaak te
binnen! Jean Soliva is een jonge man uit Cote-
d'Or. tegen wie ik te Parijs al.een bevel tot ar
restatie in handen heb gehad.
(Wordt vervolgd.)
