ALKMAAR, 11 Aug.
Aanvoer 95000 kipeieren, 58—60 Kg. 7.20
7.50, 60—62 Kg. 7.40—7.80, 62—64 Kg. 7.60—
8.10, bruine 6086 Kg. 7.608 40, aanvoer 8000
Kg. eemdeieren 6.20.
I
Marktcverzicht der vorige) week ingezonden
dcor Jac. Knoop, Makelaar in aardappe
len, groenten en fruit, Nassaukadie 153
telef. 28522, Amsterdam.
Zieeuwsche eigenheimers, hiervan is de markt
overvoerd, en verkoopt men bij aankomst van
versche ladingen reeds direct voor den prijs die
men in het land besteed.
IJpolder en Haarlemmermeer leveren nu ook
iederen dag meer, zooiat tussehen Zeeland en
deze polders een concurrentie bestaat., maar de
laatste zijn nu erg met klei behangen, zoodat
koppers voor blanke droge aardappelen liever
0.50 meer geven. Grove eigenheimer en T>lauwe
eigenheimer drielingen gevraagd* De aanvoer Van
blauwe eigenheimer is miet zoo groot als die
der blanke. Mooie blanke zandahrdappelen van
alle streken gevraagd, door te kleine aanvoer. De
handel blijft flauw.
Heden 13 Augustus werden de volgende prij
zen gemaakt:
Zeeuwsche eigenheimers 2J602.75 per Hl.,
blauwe eigenheimers 3.253.50, Zeeuwsche bon
ten 4.4.25, Zeeuwsche bonben in kisten 6.
—6.50, Haarlemmermeer en IJpolder muizen 5.50
6.Haarlemmermeer en IJpolder eigenheimer
4.—4.50, Haarlemmermeer blauwe eigenheimers
4.755.roodbonten 8.drielingen 3
Hillegommer aardappelen blank 7.8.Hille-
gommer zandaariappelen .donker 4.5.Kat-
wijker zandaardapp. 7.8.\—drielingen 4
5.Anna PauwloWna zandaandappelen 7.
8.drielingen 4.5.schoolmeesters 7.
Langedijker muizen "8.—6.50, amdijker muizen
5.6.Purmerender muizen 6.6 50, Pur-
ömerender blauwe eigenheiers 5.
Uit de Pers
De „Tuinderij" gaf in zijn laatste nummer het
slotartikel onder den titel „onder tribuut".
iWaar deze artikelen zeer de aandacht hebben
getrokken, daarbij zeer verschillend worden be
oordeeld, willen we onzeTezers oo khet slot niet
ointhouden. Het luidt als volgt:
ONDER TRIBUUT-
Hl.
Ongetwijfeld zal de Provinciale commissie van
Noord-Holland te gelegener tijd aan den Bond van
Exporteurs laar antwoord doen toekomen en haar
standpunt nader uitenzetten ten opzichte van de
heffing, die een groep van exporteurs hebben ge
daan.
Wij makeu tot slot maar een paar kant tee kenin
gen op den merkwaariigen brief, dien de Bondi
van Exporteurs aan de Provinciale commissie van
Noordholland meende te moeten zenden ter recht
vaardiging van haar leien. Op tweeërlei grond
meende de Exporteursbonid, dat de handeling der
contracteerende exporteurs verdedigbaar is.
Ten eerste op grond van het feit, dat bijna elk
jaar de vroege aarlappelen vrijwel zonder winst
worden omgezet en in de tweede plaats is het
bedrag van f20.per wagon bedoeld als een
reserve tot dekking de rschade, die er voor dien
handel kan ontstaan bij het optreden der aardap
pelziekte.
Eerst iets over die winst. Het beffen van den
toeslag is bedoeld als winst- Met den handel is
niet veel te verdienen. „In den regel", zoo rede
neert de Bond, „wordt vrijwel zonder winst door
de handelaren gewerkt". Dit kan toch niet de
bedoeling van de kweekers zijn. Let men op het
risico, dan meenen de kooplieden, dat de billijk
heid van f 20.winst per wagon moet worden
erkend. Wij zijn met de kooplieden van meening,
dat f 20.per wagon winst niet overdreven hoog,
is en wij moeten ons al sterk vergissen, als niet
alle aardappelbouwers het in deze met .de han-
dearen eens zijn.
Al moet de bouwer soms zonder winst,; ja
met verlies zijn product verzorgen en al zijn zijn
risico's niet minder groot Idan die van den handlel,
de vroege aardappelbouwer is wel zoo ruim vau
opvatting, dat hij inziet, dat handel zonder winst
merk van het linnengoed en al datgene, wat later
tot eene erkenning zou kunneu aanleiding gëVe.
Elk kind kreeg een nummer ik' had nümlmer
negen en dat wordt dan gevoegd bij hen naam^
dien men heeft opgegeven of bij den naam, dien
men het kind in 't gesticht geeft."
„Wat klinkt mij dat alles hard en wreed!" I
mompelde de dochter van den imiillionair. „Gij zijt
dus in een vondelingenhuis gebracht?" I
)yJa, voor 21 jaar, juffrouw Armarud. In 't
gesticht werd ik groot gebracht. Ik leerde :laar
werken en op 13-jarigen leeftijd kwam ik bij
een naaister, een brave vrouw, wier Tdood ik op-
reoht beweend heb. Ik was toen 19 jaar gewofdien.
Ik had een wéinig gespaard, kocht een paar meu
belstukken, huurde een kamer, zocht, werk, vond
hier en daar iets te doen en kwam ten Blotte door
aanbeveling in aanraking met madalme Augustine,
voor welke dame ik sinds dien tijd alleen ben
blijven werken.
„Hebt ge er nooit aan .gedacht op eigen gelegen
heid te gaan werken?" vroeg de dochter van den
millionair. 1 I
„Daartoe ontbreken nog twee dingen, juffrouw
Ai-mand; bekendheid en bedrijfskapitaal."
„WeLiyj, ik denk, lieve Luoie ik mag u toch
zoo wel noemen, niet waar?"
„II maakt er mij gelukkig door."
„Nu dan, ik denk, dat het u niet moeilijk zal
vallen een 'goeden man te vinden, idie e©nig ver-
mogen bezit, waarmede gij een totode-magazijn
niet mogelijk is. Van ganscher harte gunt dan ook
de tuinier den koopman zijn eerlijke winst-
Loopt het met den handel, dan gaat het ook
den bouwer niet slecht en schiet er voor hem
ook nög wel wat w-inst over. Waar gewonnen
wordt ,heerscht ben ruime opvatting, idie 'den koop
man zijn winst niet benijdt, ook al gaat die winst
de twintig 'gulden ver te boven. Hoe ruimer
winst, hoe vlotter handel en hoe beter prijzen.
Dat alles rechtvaardigt echter nög in het minst
niet, hetgeen de Noordhollandsche expo'steurs be
staan. Handel moet handel blijven. De Noordhol-
landscbe exporteurs zijn geen ondergeschikten, die
in loondienst hun werk verrichten. Ten onrechte
spreekt dan ook de brief van billijkheid. Wie
handel drijft, 'kan winnen, maar loopt ook de kans
van verlies. De 'kans van winst staat tegenover
de verlieskans-
Bij den verkoop aan dc veilingen neemt de koop
man dat risico van verlies op zich- Als de koop
man wil blijven, moet hij zien met zijn handels
capaciteiten rond te komen en door zijn handel
winst te behalen. Wat hij met dien handel wint,
komt hem toe, niets ïneer en niets minder.
Het bedrag van f 20 per wagon, die de Noord-
hollandsche handelaren 'als heffing leggen op een
wagon aardappelen, is geen winst. Het is een wis
selvallige heffing, die met handel en handels
winst niets en ook niets heeft uit te staan. Wille
keurig kan 'men dit heirag verhoogen of verlagjen,
onverschillig of ér ben cent verdiend wordt bij
■den handel in aardappelen.
Dit reeds 'moest de handelaren op de gedachte
hebben gebracht, dat hun spreken over winst
geen zin 'heeft- Wij noemden in ons eerste artikel
die heffing 'een brandschatting der NoordhollandS-
sche kweekers van vroege aardappelen en het
schijnt, dat de Noordhollandsche exporteurs zelf
niet tevreden waren met hun „winst"-neming en
daarom komen zij' met een tweede argument,!
waarmede zij de heffing trachten te rechtvaar
digen.
Het is geen winst, maar een reserve als die
aardappelziekte soms zijn den handel schadendjen
invloed doet gelden. Dit is de tweede1 grond, waar
op de heffing een schijn van billijkheid wordt
gegeven. Slechts een schijn, want reeds is het
ged verdeeld, voordat er zelfs sprake van schadte
is. Bij de heffing en verieeling is met deze mo
gelijke schade geen rekening gehouden. Hij die
geen cent schade lijdt, al gaat een belangrijk
deel der vroege aardappelen door de ziekte ten
gronde, ontvangt even goed zijn toegewezen ie«l
als de koopman, die zich in den tijd, dat de
ziekte optreedt, onverstandig en roekeloos ge
draagt.
Tenslotte nog deze 'opmerking. De Bond meent
uit den brief van de Provinciale commissie Van
Noord-Holland een verandering van gedachte te
kunnen constateeren. De voorzitter van het Cen
traal Bureau zou bij een bespreking over de vraag,
hoe het risico van den handel zo ükunnen worden
verminderd bij het optreden der aardappelziekte,
onverschillig hebben gestaan tegenover het toen
reeds geopperde idee om een reservekas te vormen.
Blijkbaar wordt dit afgeleid uit de omstandig
heid, dat door hem niet werd ingegaan op 'ie me-
dedeeling, dat lit plan werd overwogen. Ook een
andere veronderstelling is mogelijk, n.l. deze, dat
de heer Valstar het zoozeer in strijd achtte met
het hhooge standpunt, waarop haar zijn meening
de Noordhollandsche exporteurs staan, dat hij de
opmerking als biet ernstig bedoeld en ook prac-
tisch onuitvoerbaar achtte.
Dit laatste is ook juist gebleken. De pot, die
in Noordholland is gevornvl, is geen reserve,
het lijkt er zelfs niet op. Het is een ongeoorloofde
heffing, een aanslag tegen de gpeie veilingszeden,
die van kooplieden- en tuindiersstandpunt onvoor
waardelijk als ontoelaatbaar moet worden ver
oordeeld.
Van meest betrouwbare zijde is ons medege
deeld, dat de in deze drie Tuinderij-artikelen
aangevallen Bond van N.-H. exporteurs de vorige
week een ledenvergadering heeft gehouden, waar
besloten is, op 'deze artikelen te reageeren.
In 't eerstvolgend nummer van de „Tuinderij"
kan, (indien Tie redactie het vterweer althans op
neemt, wat We wel mogen aanndmejjj het ant
woord van den Exporteursbond worden tegemoet
gezien.
Ook dat antwoord hopen we, terwille van de
volledigheid, över te nemen.
zouudt kunnen oprichten en dan zoudt ge wel
spoedig genoeg 'bekend en beroemd wejen met
uw goeden smaak en uwe vriendelijke manieren.
Neen, neen, ik vergis me niet, Luoie, ik zie u
kleuren bij het woord „man", ik durf weiden
dat ge reels een verloofde hebt."
Lucia knikte lachend, met eene allerbekoor
lijkste Verlegenheid.
„Nu, wat 'staat u dan ïn den weg?"
/.Hij is helaas even arm als ik'; hij bezit geen
penning en "wij moeten waohten, tot hij een werk
kring krijgt, die hem in staat stelt om te trou
wen- Ben ik eenmaal zijn vrouw, .dan is 't zijn ver
langen, dat ik mij uitsluitend met het huishouden
bezig houd."
„Dat zou doch eigenlijk jammer zijd. Maar,
dat is 'een zaak, waarin gij zelf ook een woordje
hebt mee te spreken, zou ik me énen. Op uw
huwelijksdag, lieve Lucie, "wil ik u iets voor het
nieuwe huishouden geven, maar hoop dan ook,
dat ,/d'S heer gemaal" u zal willen toestaan alleen
voor mij te blijven werken!"
„Als ik hem vertel, hoe goed en vriendelijk
gij voor mij zijt geweest, zal hij zeker'daartoe
zijne toestemming geven."
Onder dit 'gesprek was het kleedje gepast ge
worden en had Lucie het opnieuw ingepakt, nadat
zij mejuffrouw Armand 'was behulpzaalmi géwfeest
bij het weder aantrekken van haar warme huis
japon, die hit blauw flanel vervaardigd was.
„Aanstaanden Donderdag 'kan ik er dus op reke
nen, dat ik het kleedje kant en klaar thuis krijg,
Niemand zal ons euvel duiden, dat we in deze
nogal teere 'kwestie, \Vaar heel wat aan vast zit
en waarvan de mogelijke gevolgen niet te overzien
zijn ,geen partij kiezen.
Rechtzaken
VOOR DEN KANTONRECHTER-
Zitting van Vrijdag 10 Augustus.
Die partij' aan zijn broek gekregen.
De voortgezette behandeling van het zaakje
tegen den IJsoohandelaar uit de Bloemstraat te
Alkmaar, leverde hem, na vetfhdor van den agent
de Vries, die had geconstateerd, dat 'de vehdanhte
2 a 3 ij&wa feitjes aohtereen had verkocht, gqen
voordeel op.
De kantonrechter achtte 't verweer van den
deinqueut, dat hij sleóhts bezig was geweest miet
de verpakking van zijn benoodigdheden als niet
ter zak edoende en veroordeelde hem tot f 2.50
boete of 2 dagen.
Missohien brengt Ford in de toekomst nog
eens uitkomst aan deze negooianten, door de fa
bricatie van goedkoope babyvliegtuigjes:, die dan
met sucoes zullen kumnen worden gebezigd tot
bediening van ijsco-clientèle, zonder gevaar vöor
een procesverbaal.
Het geheele kantongerecht op sjouw.
In deze zitting werd ook behandeld die reuzie-
prooedure centra den vrachtrijder O. PI. uit Ber
gen, die was: opge'kalkt te Alkmaar door dhef
Wijnberg, omdat zijn vrachtwagen niet voorzien
was van een wegspiegel, tijdelijk niet'aanwezig
aangezien de kar werd opgeschilderd 'door den!
kkunstschilöer Kees van Dongen uit Parijs. Deze,
thans buitengewoon artistiek bewerkte vrachtwa
gen, getooid met het Alkmaarsdh en Zanegaester
wapen, was thans ook present om door den kan
tonrechter en zijn juridisehen staf te worden be
zichtigd, teneinde zich te overtuigen van de waar
heid der bewering van verdachte, dat hij in staat
waa geweest h«t zijvlak achter zieb voldoend# te
overzien.
Dat was thans ook het geval, dook de verbali
sant beweerde, dat het op '10 Augustus niet moge
lijk was geweest uit hoofde van de in de kar
ze fopgestapelde goederen, die het uitzicht be
lemmerden.
Zoodat na het munitieuze onderzoek in loco,
de vrachtrijder toch het kind van de rekening
werd en zich veroordeeld zag tot f2 boete of 2
dagen hechtenis.
Een gevaarlijk avontuur*
De vrachtauto van de heeren v. d. P. en zoon
uit Haarlem, bevond zich juist op de trambaau
bij de Spoorbrug te SchoorIdam, toen het loca al-
treintje AlkmaarSchagen kwam aantuffen. Een
botsing was onvermijdelijk en deze liep niet uit
tot voordeel valt het voertuig^ dat plm. f600
schade bekwam, doch gelukkig hadden geen per
soonlijke ongelukken plaats. Met, die f600 scha
de was echter ook ide autobezitter niet aan het
eind van zijn misère en moest zijn zoon Dirk
heden nog terecht staan wegens de last die aan het
Schager tremmetje was aangedaan. De 15 gulden
schade aan dit rookerige transportmiddel toege
bracht, was eveneens reeds door den heer v.d. P.
voldaan.
De chauffeur Dirk, thans, terechtstaande, be
riep zich op zijn onbekendheid met de situatie
aldaar, welk verweer evenwel niet voldoende
werd geacht, zoodat veroordeeling tot f12 boete
of 6 dagen volgde.
Arbeiders, let op uw /.aak
De veehoudersbediende P. de V. te Alkmaar
was in gebreke gebleven zich aan te melden voor
een rentekaart,. Vroger werd daar niet zoo de hand
aan gehouden en was het altijd de werkgever, die
de rol speelde van „Sijmen betaal". Maar thans
wordt ook de meest belanghebbende aan den
tand gevoeld, zooals bleek uit de veroordeeling
van den nalatige tot niet minder dan f 7 boete of
4 dagen brommen.
j
Van PjeperiplautagA lot Metropool.
Sinds Castricum met (medewerking van zijn
vooruitstrevend bestuur en de elementen der
schepping, zand en wind en water en vuur een
voorname plaats heeft veroverd in het Kenne-
merlands milieu, worden ook de groote stad allu
res met groote stiptheid aangenomen en in prac-
tijk gebracht. i i
niet waar juffrouw Lucie?" vroeg de jonge Ame-
rikaansche. „Op dien avond moet ik namelijk een
soirée bijwonen, die door de vrouw van een groot
industrieel gegeven wordt."
„Vertrouw er op, juffrouw Armand. Mag ik
zei komen om u te helpen aankleeden Als er
hier of daar nog iets te verschikken valt, kan llat
te gelijkertijd gebeuren."
„yJa, dat is heerlijk, al ware het alleen, omdat
ik u dan weder eens te zien en te spreken zal
krijgen. Ik zal trouwens bij madame Augustine
nog andere toiletten bestellen, onder voorwaarde
dat ze door u moeten gemaakt worden."
jjiWeet u wel. juffrouw Armand, dat u mij
nog ijdel 'zult maken vroeg Lucie lachend.
„Een weinig ijdelheid is nog zoo verkeerd niet,"
meende de Amerikaansche. „Waar woont ge, "kind
lief?" voegde zij in één adem er bij.
„Bourbon-kade, nummer negen."
JWaar is die
JOp het eilandje Saint-Louis."
4,Goed, ik heb het genoteerd. Hebt g? wel ge
merkt, dat ge 't zelfde numtmer hebt als in 't
vondelingenhuis 1
„10 ja, juffrouw Armand, dat 'is evenwel niets
anders dan een toeval."
„jMaakt ge dikwijls een bezoek aan uw eerste
toevluohtsoord
„In 't eerste jaar van mijn vrijheid, ging ik er
dikwijls heen, maar heden ken ik daar bijna
niemand meer."
„Tot wederziens, Lucie!"
Zoo is het heden streng verboden qen rijwiel
ohbeheerd achter te laten op gemeentelijke we
gen, waaronder oök behoort het Bakkummer
strand van Castricum sur mer en 'de dienstbod^
mej. C. G. J„ die zich ten dien aanzien op 1 Juli
in overtreding bevond, werd dan ook behoorlijk
geverbaliseerd en heden tot 1 gulden boete of
1 dag hechtenis veroordeeld.
Hij ging g)ereini|g|tl huiislwaarts en bet kostte
hem geqn cent-
De autobusondernemer Jan K. uit Grootscher
mier, zich bevindende in het1 nachtelijk uur
een motorrijwiel, moest tot zijn leadiwezen ontwa
ren, dat er ongemak ontstond aan zijn achter
licht, gévolgd door dienstweigering. Daar hij1 zich
echter nog ettelijke kilometers; van huis bevond,
Waagde hij 't er op door te racen en het risico
te loopen van een gedaohteniaprentje. Dat werd
hem dan ook door de dorpspol it ie van de Rijp
zonder mamkeeren verstrekt. Hij stond heden dan
ook terecht, doch de kantonrechter liet zich over
tuigen, 'dat hier overmacht bestond, zoadat
■den verdachte wei veroordeelde, doch geen atral
oplegde. i i
Dieze vervolgde lirflodknokker wa> oök liever
Directeur der Ned. Handelsmaatschappij,
Die beroepsfotograaf cidevant letterzetter C. de
H. uit Alkmaar, oefent zijn wisselvallig beroep
bij voorkeur uit op'het Berger zeestrand, waar het
hem echter door de plaatselijke autoriteiten niet
aangenaam of gemakkelijk wordt gesmiaakt. Zoo
stond hij heden weer "tereoht ter zake bet in strijd
met de verordening zonder vergunning te hebben
gefotografeerd |Op bedoeld zeestrand 2 Aug. van
het jaar 1928.
Tegen verdachte, die beweert dat het strand
in oaau niet is een openbare weg, dat voorts d
burgervader van Bergen "hem niet genegen i
en hij fotografeert niet voor zijn genoegen, maar
door dwang tot levensbestaan, werd gevorderdl
f3 boete of 3 dagen. De kantonrechter zal over
14 dagen vonnis wijzen.
Schitterend gerehabiliteerd
De autobuschauffeur van den dienst van Mul-
lem AlkmaarCa'mperduin, stond op de plaats
der boetelingen naar aanleiding dat op 3 Augus
tus 5 minuten te laat met zijn bus uit Bergen
naar Alkmaar was vertrokken. Verdachte beweer
de dat dit tijdsverschil 4 minuten was en wees
ér tevens met nadruk op, «dat hij van Camperduin
was gekomen en onderweg oponthoud' had gekre
gen, zoodat een verschil vaini 4 a 5 in in u ten onver
mijdelijk was geweest. D;e rechterlijke heeren
waren dan ook nu deze uiteenzetting van oordeel
dat hier force majeure in het spel was en wertjj
de chauffeur gerechtvaardigd en vrijgesproken.
Nader «toelichting gewenscht.
De arbeider E-. B. uit Alkmaar, ter verant'
woording geroepen ter zake het niet vertoornen
aan den ambtenaar van den arbeidsraad van zijn
rentekaart 1928, beweerde dat hij aan dit verzoek
had kunnen voldoen, omdat hij noch zijn patroon
Schot in het bezit waren gesteld van êen rente
kaart 1928. De kantonrechter, nieuwsgierig wat
daarvan aan is, heeft de voortzetting van leze
zaak bepaald op 17 Augustus ten einde de arbeidi-
raad nader hierover té hoorien.
Castrieums burgerij contra den grootgroud
bezitter.
Het was niet uit baldadige lust om de wé!
te overtreden, dat heien uit Castricum terécht-
stonden de eerbiedwaardige rentenier J. F. B
en dien meubelmakende medeburger Nic. de J
omdat zij zich hadden vergrepen aan art. 481
Wj .v. S. en zich op 2 Augustus hadden bevonden
op een duinweg zonder vergunning van den
genaar Jhr. Gevers. Op hun verzoek toch had
onze gemoedelijke brig, titulair der Rijkaveldw,
A. Gorter, procesverbaal opgemaakt, teneinde door
een rechterlijke beslissing uit te maken, of de
heer Gevers het recht 'heeft den toegang tot dezen
weg aan het publiek te verbieden.
Deze heeren ,fungeerencLe dus als^proefkonijnen
kregen echter heden geen gelegenheid om aan
het woord te komen. Naar aanleiding toch van
hetgeen de getuige, rijksveldwachter Gorter én
de jachtopziener W.eenes -omtrent dezen weg ver
klaarden, besloot de kantonrechter de zaak
schorsen én de verdere behandeling voort te zet
te ®(a.B. week, alsdan worden nog als getuigen
gehoord Jhr. Gevers, de 75-jarige Castricummer
ingezetene Dirk Dokter en de voormalige jacht
opziener Zoontjes. Het schijnt een kwestie te
zijn, die voor de verdere ontwikkeling van Cas
tricum als zeebadplaats van groot belang word'
geacht.
„Tot wederziens, juffrouw Armand. Nogmaals
dank!" f
De verloofde van Edmomid Labron verliet d®
rue Murillo en ging -naar madame Augustine, die
als altijd -zeer met 'haar werk Was ingenomen-
Toen Marie alleen zat, verzonk zijl weiier ia
droevige mijmering. Zij schoof dichter 'bij h«t
haardvuur en dacht aan Lucie, hoe dat kind,
slechts een arme vondelinge, zonder eenige ver
wanten ,goed -beschouwd, gelukkiger was dan zij
zelve, zonder -vervél ing, steeds bezig, vol hoop op
de toekomst en vol liefde in het hart.
„Zij bemint," dacht Marie, „de liefde, die alk
droefenis, elk leed doet vergeten, moet tooh w®1
iets herelijkB zijn. Zij bemint en wordt Wéder b6
mind. En ik zal ik wel ooit ondervinden, i»
spijt van al mijn rijkdom, wat lieflde is?"
Een aanval van hoest stoorde haar gedachte®
loop. Zij werd donker rood in 't -gezicht -en brack
haar zakdoek voor haar mond. Toen zij hem daat
afnam, was hij vol bloed. Ze werd zeer "bleek-
"Bloed!" stamelde zij. „Hoe komt dat? 1 8
of mijn -borst in vuur stoind, alsof ik gloeiend®
kolen tussehen de schouderbladen had!"
Weenend stond dé arme lijderes op, nam een Ie
pel van haar medicijn en keerde naar het haard
vuur terug.
„Ik zou ook gaarne liefhebben!" klaagde Z'J
en verzonk weder in mijmering.
