MOEDER EH MARTELARES
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
Dinsdag 13 November 1938.
37e Jaargang
iS
Uitgave Firma H. KEIZER. Redacteur I. H. KEIZER. Bareel knbckiffMli.
Stemmingsbeeld -» Groentenland
FEUILLETON
Schuldige nalatigheid
No 183 IITERG. TELEPHOOI 52
NIEUWE
LAMEDIJOR COURANT
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donderdag en Zaterda?
Abonnementsprijs
per 3 maanden f 1.15
Advertentiën van l5 regels 7S
cent, elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
Met groote belangstelling heeft ons publiek
kennis genomen van het verslag in ons blal van
de laatste bestuursvergadering van ie L.G.C.
kWe hebben dan. vernomen, dat de verkoop van
de over ië weldra te arriveeren machine gesor
teerde uien, waarvoor aok Koophandel' zich
levendig .interesseerde, „en bloc" zal geschieden.
Men heeft zich in koopma.nskringen van die
uitdrukking „en bloc" blijkbaar een verkeer.ie
voorstelling gemaakt. Mpn 'dacht aan een verkoop
in massa, waardoor 't mogelijk zou zijn, dat één
koopman 'den geneelen aanvoer door 'één enkelen
druk op de knop zou 'kunnen koopen.
De bedoeling van „en *bloc" veilen is een an
dere de tegenstelling van „en bloe" is een ver
koop van partij voor partij, zeoals de aaavbêrlers
deze presenteeren.
.We krijgen nu dezen toestand, idat gelijkwaar
dige partijen tot een grootje partij worden veree-
nigd en deze wordt „en bloc" verkocht, goed van
één kwaliteit dus. Om de gew'ènscht-e matktwrij-
ving, of wil men concurrentie te behouden, met
een mogelijkheid van prijsstijging zoowel als da
ling, presenteert men hoeveelheden van de „en
bloc" partij tot een minimum van 1000 Kg.
Hierboven schreven we „gelijkwaardige partij-
Ibn"'t is namelijk onze verwachting, dat do
toestand zich zoo ontwikkelen zal, zoöals het
ook gaat met de tomaten in 'tWestland.
Baar bepalen de tuinbouwers zelf, wiie voor
een bepaald bloc goederen mogen leveren. Be
maatstaf is dan natuurlijk de kwaliteit van het
product.
Zoo heeft men in 't West land voor de tomaten
drie „bloes' gevormd, die elk V/Oor zich bepaalde
namen dragen.
Em 't moet giezegd, dat in de practijk men er in
geslaagd is, redelijk gelijksoortige kwaliteiten te
krijgen, al valt over de kwaliteit niet te roemen.
Zoo vermoeden we zal 't waarschijnlijk
ook gaan met de uiensorteering.
'tStaat den tuinbouwers vrij, al dan niet hun
product over de ma'chinie te laten sortperen. Ge
zien de geringe prijs, die voor 't sortieeren en
markten straks gevorderd wordt, is heti wel niet
gewaagd, te voorspellen, dat voor 1de machine
volop werk komt. 1
Nu we het toch ever uien hebben, Willen we
't' ook hebben over de verontrustende berichten,
die uit Amerika komen. Daar in Dollarland kijkt
meii met pijnlijke zorg naar otize uien, die er
ingevoerd worden. Men heeft hoe vneeselijk
eenige exemplaren gevonden, (die licht met een.
insect besmet bleken, dat insect' heet „Eumerus
Strigatus" en komt ook op en in sommige narcis-
senbollen voor.
We nemen dien naam 'hier over, dat staat tjen
eerste gekleed, en ten tweede kan nu ieder uien-
bouwer naar die insecten zoeken en ze ook her-
kennen( Doch gekheid op 'n stokje t geval
is ernstig men moet met de mogelijkheid reke-:
nen, dat de Ainerikaansche markt voor onze uien
gesloten wordt. Nu is de afzet van uien uit ons
land naar Amerika buitengewoon varieerend. Uit
de statistiek blijkt, dat de invoer uit Neder 1 an aj
m Amerika bedroeg in bushels (1 bushel is
0.3625 H.L
1923
33869
1924
40
1925
62246
1920
11634
Dit najaar is de uitvoer van dit artikel naaij
Amerika nog al van beteekenis, wat met 't oog
op den ruimen oogst een gelukkig verschijnsel is
te noemen.
Nu heeft het hoofd van onze Buitenlandsche
Voorliehtingendienst, Ir. Th. M.ansholt, een drin
gend beroep gedaan op de medewerking van die
exporteurs, (ten einde een -dreigend invoerverbod
te voorkomen om vooral scherp te letten op de
te verschepen uien, -en te waken, dat geen -door
dit insect besmet goed naar Amerika verzonden
wordt.
Indien het de Amerikanen te -doen is, 't hondje
te slaan, dan zal 't stokje stlellig gevonden wor
den.
Er is nu eenmaal geen bodemproduct, dat im
muun is voor alle schadelijke insecten, zwam
men etc.
't Neemt echter niet weg (de taogelijkhei 1 is er
althans) dat misschien slechte producten verzon-
Ennu is het onze óvertuigihg, als er prima
uien naar Amerika gaan, Noord-Holland laarvan,
dank zij der veilingen keur en -der kooplieden
goede zorgen,' het leeuwenaandeel levert.
Nu zou de mogelijkheid bestaan, -dat uien, af
komstig uit andere provinciën, waar men niet
half zooveelhalf zooveel zorg aan N product be
steedt als hier, besmet bleken.
En onze tuinbouwstreek zou in dat geval voor
de nalatigheid en achterlijkheid van anderen moe
ten boeten.
We denken, -dat de plantenziektekunldigen
dienst ook deze zaak wel ter harte zal nemen.
E'n voor het Uitvoer-Contrö'le-Bureau, 'tvalt
niet te ontkennen, Wordt het terrein van werk
zaamheid al grooter.
B:aar zorgen de buitenlanders wel voor.
Nu zouden we bijna een voornaam punt over
slaan, ook ter vergadering van de L.G.C bespro
ken, n.l. de bloemkoolsorteering Eenige heeren
hebben 't loffelijk initiatief genomen en Zijn naar
de Streek gegaan, ten einde zich op 'de hoogte te
stellen met de toestanden daar.
Ze boden een rapport aan, idat uitvoerig in ons
blad is weergegeven.
't Heeft ons getroffen, dat- de heeren tot ge
lijke conclusiën zijn gekomen, -dan wij. 'tGeeft
Stellig te -denken, nu tuinbouwers zelf moetien con-
stateeren: ,,'t Is daar in de Streek beter'Jan bij
Er is op onze meening, die net als die van de
commissie gebaseerd was op een nauwkeurig on
derzoek, destijds nog ad critiek geoefend. In -die
laatste dagen is door de kooplui over de Langen-
dijker sorteering sterk geklaagd. E-n dat terwijl
't product zelf van beste kwaliteit is; 't vorig
jaar was het gewoonweg een rommel en was nie
mand in staat, prima goed te pnésenteeren.
Nu is dat geheel anderSr maar ondanks dat,
laat de sorteering veel te wenschen over.
Er zijn heel wat bonnetjes geschreven.
Natuurlijk zijn de boeten nu onrechtmatig op
gelegd. Onze meeting is echter, dat bet markt-
bestuur al veel eerder regelend en scherper had
móeten optreden.
Heden Maandag was de aanvoer van kool. als
men rekening houdt met den „koolhaalderstijd"
zeer bevredigend.
De prijzen zijn niet hoog, de stemming is be
paald kalm. Nu zijn beide verschijnselen om
dezen tijd. van het jaar al 'heel gewoon te noemen.
De koolboeten beginnen vol te raken, heel wat
bouwers komen ruimte te kort en zijn Wiel ver-
iie.
„Dat is iets, wat men nog ni-et weet, doclï,
wat men wel zal uitvinden. Verbeeldt u, dat -e
booswicht het mes gekocht heeft, vlak tegen
over het huis, waarin Lucie woont. Hij moe
dat g-edaan hebben, terwijl ik naar de zesde
verdieping van nummer ruegen klom' -en jij mij
in het huurrijtuig zat te wachten. Je had den
sinjeur heerlijk kunnen zien." l
Zeker: ik weet ten minste heel goed, dat
uit mij-n rijtuig juist h-et gezicht had op dien
ijzerwinkel," antwoordde Jean Soliva met on-
beschaamden -nadruk. „Ik herin^r mij evenwel
niet, iemand toen den winkel te hebben zien,
binnengaan." -
Amanda Regamy vond, dat haar aanbidd r
teen zeer vreemdten klank in de stem ha-cj,
zag hem scherp aan en bemerkte, dat zij
gezicht zoo bletek als een lijk was.
iZij hadden nu juist het restaurant van Bré-
bant bereikt, gingen m hun gewoon afzonder
lijk kamertje aan taf-el en nadat de soep wa»
opgedragen, begon Solvia wéder met het af
gebroken gesprek.
„Dus zoekt men op 't oogenblik dien elegant
gekk-eden heer?" vroeg 'de schurk.
..Ja. Doc-h waarom zou een man, die gt
dief kan zijn, wien 't om oen bagatel te doen
was. -dat meisje hebben aangevallen?" vroeg
Amanda op haar beurt. „Üit haat of wraak?.
In dat geval moet Lucie ie-enig vermoeden heb
ben of don dader kunnen aanwijzen! Zooveel
staat bij mij vast, dat diezelfde Lucie een schijn
h-eilig nest is, die wel degelijk haar kleine-
geheimen heeft. Verbeeldt je, onlangs kwam
er een „dienstman" in het modemagazijn
Soliva kreeg een koude rilling over den rug
„Ei, zoo, een dienstman?" herhaalde 'hij, na
e<Wg stilzwijgen. „Wat kwam -die man doen?
„Ja, ik weet niet precies of bet wel een
-dienstman was, maar dan had hij zich toch als
zoodanig verkleed. Hij vroeg naa-r Lucie en
bracht een -brief voor haar, ten toen hij hoordej
dat zij niet op het modemagazijn was, vroeg
hij haar adres. Zij moet'dus kennissen hebben
al zegt zij ook dat zij -niemand kent."
„Natuurlijk. Ik vind, dat je het grootste gr
lijk van de wereld hjebt. Maar eet toch, mijn;
schatJe praat maar altijd door en zoodoende'
blijft je bord vol.
„Ik dacht, dat die geschiedenis je erg in
teressaer-de!" antwoordde Amanda, terwijl zij
den gewaanden baron gopd in het oog hield
Jean Solva liet zich echter niet meer uit het
veld slaan. „O, uw geschiedenis is belangwekl
-plicht óf te verkoopen, óf bergruimte te buren.
Men begint -d-e eerstgeoogete kool voor -de eerste
maal om te leggen, de temperatuur is enkele
dagen nog al hoogj geweest.
Nog een luttele spanne tijds en de kool is bin
nen, de winter staat voor -de deur. Dan hebben 'we
weer volop stof voor deze rubriek, gieen dankbaar-
der objecten voor de krant dan de kool, de bou
wers en de kooplui. Ban pra'ten -we weer over t
weer, houden -Je thermometer dagelijks in de ga
ten en lezen met aandacht dw weerberichten. In
Noorwegen moet 't nu ad erg koud Kvtezcn. Velen
hebben daar nu nog. geen acht op geslagen, als
de kool thuis is, kunt ge beter staat maken op
de weervoorspellingen der boüwters dan op die
van Vaz Dias per radio.
Dan hebben we weer aandacht voor doorschot
en uitschot, voor vraag en kooltellang, voor de
afzet per week en houden beschouwingen over
alles wat maar eeriigermate met de kool verband
houdt.
Ook de winter kan zeer gezellig zijn, door de
kool.
Wijl er dan veèl kool wordt verkocht.
I-n ons blad heeft men j.l. Zaterdag kunnen le
zen, hoe ter nauwernood een wielrijder -den dood
door verdrinking is ontkomen, wat te vrijden is
aan den meer -Jan ellemdigen staat, waarin de
Twuijverweg verkeert. -
Lezer dagen zijn -Je groote kuilen in den weg
met wat grint gevuld, enkele dagen slechts helpt
dit iets; dra is de toestand van dien weg weer
even slecht als voorheen.
Niet alleen de groote'kuilen in -den weg leveren
voor den wielrijder gevaar op, dat hij- het stuur
over zijn rijwiel verliest en in de diepe sloot te
recht komt, het smalle straatje, of z.g. paarden-
pad, dat iets hooger dan d-e weg ligt, is nog ge
vaarlijker. t
Be publieke opinie begint zich meer en meer
voor 't geval te interesseeren; ouders worden on
gerust, als hun kinderen iets later dan gewoonlijk
thuis komen. En 't geval, dat zich nu weer vool-
d-eed, zal die onrust nog meer doen toenemen.
En nu aarzelen we geen oogenblik, hier te spre
ken van schuldige nalatigheid.
En de schuldige is zonder meer de aansprake
lijke gemeente Alkmaar,-die nog altijd verplicht is
den weg zoo 'te onderhouden, dat de weggebrui
kers zonder gevaar van 'hun leven kunnen pas-
seeren.
Be gemeente Alkmaar kan niet verplicht wor
den, Jen w-eg te verbreeden; noch in het provin
ciaal wegenreglement, noch in die wetgeving komt
zoodanige bepaling voor, -dat ide verplichting daar
toe daaruit kan worden afgeleid.
Maar wel degelijk rust op Alkmaar -jen plicht,
den onv-erbreöden weg zóó te onderhouden, dat
gevaar voor ongelukken tot een minimum wordt
bepeélct.
Nu moge men desnoods nog een jaar sukkelen,
voor meu 'f eens is over de verbreeding van den
weg, ondertussehen is de gemeente Alkmaar aan
sprakelijk voor den huidigen toestanjd.
En gezien de verwaarloozing van -Jen weg, die
groote gevaren voor het verkeer oplevert, schiet
Alkmaar tekort in het nakomen van zijn schuldi-
gen plicht.
Hoewel we zeer goed begrijpen, dat de Lam
gendijker raden en die van St. Pancras er huive
rig- voor zijn, in. -dit stadium van 'de zaak Alk"
maa rop zijn plicht te wijzen, wijl men nog altijd
hoopt op een bevredigende finale oplossing, toch
komt 't ons wenschelijk voor, dat de raden zich'
over den hui-ligien toestalnid uitspreken.
Nog altijd bestaat de mogelijkheid, dat een an
dere gemeente Alkmaar in gebreke -doet stellen,
de noodige verbeteringen binnen het ka-der van de
verplichtingen yan iclen onderhoudsplichtige doet
uitvoeren, welke kosten verhaalbaar zijn.
Als het niet anders kan, zal men tot dezep
noodmaatregel -dienen over 'te gaan.
En we vragen, in het belang van het publiek,
aan de vertegenwoordigers in de raden, aan dleze
zee rurgente zaak de noodige aandacht te willen
schenken.
Moet er soms eerst nog een groot ongeluk ge
beuren?
kend genoeg," zéi hij op koelen toon, „maar je
kuint toch niet eeuwig en erfelijk hetzelfde on
derwerp behandelenIk heb in mijn leven heel
wat belangrijker dingen bijgewoond."
„Zoo? Die moest je mij dan eens vertellen.
Wat heb je n uop reis uitgevoerd?"
„Papieren verzameld!" antwoordde Soliva
lachend
„Bankbiljetten of staatspapieren?" vroeg!
Amanda eveneens lachend. 1
„Neen, mijn papieran hebben mij integen
deel veel bankbiljetten gekost. Het zijn
handschriften."
..Van historische personen? Van lang gestor
ven beroemdheden?"
„Neen van levende menschen!
„Maar toch van beroemden .niet waar?"
„Van geheel onbekende personen."
„En waar hebt ge de vreemde verzameling
opgekocht?"
„Te Joigny." Hierbij zag Jean Soliva zijn
vriendin onderzoekend aan «u het ontging hem
niet, dat zij op haar beurt efön weinig black,
werd en dat er eenige Trekking in haar oog
leden kwam. 1
Amanda wist zich nochthains spoedig te her
stellen.
„Kom?" vroeg zy. „Blen je te Joigney ge
weest? Is 't een aardig plaatsje?"
„Heel lief.'antwoordde Soliva. „Het ligt
amphitheatersgewijze gebouwd aan de boorden
Plaatselijk Nieuws
BROEK OP LANGENDIJK.
Gevonden en verloren voorwerpen.
Gevonden: drie kinderportemonnaieis, een
paar kinderhandschoentj.es, een zilvar-ein arm-
bandihorloge, een muts, i^n trans port rij wiel en
een huissleutel.
Verloren: een goud-en hqsren zege 1 r mg
der Ypnne. 't Is evenwel vervelend, om daar1
het stadje te loopen wandelen en dat was het
inzonderheid voor my, die daar eenige men-,
schen moest bezoeken, die mij geheel -en al
vreemd waren." i
Hij zei dat zoo vreemd, op zulk een spott-en-
den toon, dat Amanda Regamy zich hoe lan
ger hoe minder pp haar gemak begon te gje-
voelen.
Na een paar teugjes wijn te hebben geno
men, hervatte Jean Spliva: „Joigny was niet!
misdeeld van eigenaardige handschriften. Ik
'had nooit gedacht, dat zulke belangwekkende
papieren te zulten vinden, maar ik verzeker u,
dat ik heel veel heib moeten betalen-, om ze
ih myn bezit te kry-gen. Daar wanen, om u maaij
tens iets te noemen, twee zeer vreemd doku-
menten, ondertieekend door eeln zekeren Du-
cemin, een geheel onbekenden naam, gelijk je
mij zult Loestemmtefn."
Nu meende Amand aiaen onmacht nabij te
zijn, -doch zij wist zich vr.y goed te houden;
-en herhaalde alteen: „Ducemin?"
..Ja, een ambtenaartje bij- d-en burgerlijken)
stand, een zeer nette jongep, -dien1 ik gelukkig
in dc gelegenheid was uit het tuchthuis ta
redden, waarin hij anders, wegens valschheid
in geschriften, zeker zou zyn verdwaald ge-,
raakt."
Amanda werd zoo rood als vuur. „O!"
riep zy. -
