KKItS El NUSTEliBES
Nieuwsblad v. Holl. Noorderkwartier
Dinsdag 20 November 1928
37e Jaargang
In memorial!!.
Stemmingsbeeld u« Groentenland
No 186 IITERC. TELEPHOOR EI
NIEUWE
LANGEIlJkEI COURANT
Deze courant verschijnt
Dinsdag, Donder/lag en Zaterdag
p/rZTTi.1. - Uitgave: Firma 1, H. KEIZER. Redacteur J. H, KEIZER. BureeliLNoordscharwoude.
A dvertentiën van 1—5 regels 7a
cent, elke regel meer 15 cent.
Groote letters naar plaatsruimte
ütENS SLOT.
I
'tls niet zonder weemoed, dat 'wie ons zetten tot hst schrijven van eenige regelen,
aan de nagedachtenis van d©H koopman Eens Slot, die op ruim twee en vijftig-jarigen
leeftijd plotseling uit het leven i3 weggerukt.
Zaterdagmorgen nog wandelden we met hem op vanaf 't postkantoor; we spraken
over de verwoestingen door den storm aangericht. Gelijk de stormwind eikenboomen
velde, zoo velde de onverbiddelijke dood in enkele momenten dezen stoeren werker.
't Leek alsof zijn gestel de gevolgen van een lichte zenuwstoring van voor twee
jaar ruim, had overwonnen. Zijn spraak was veel verbeterd, zijn hoofd was weer
cveu 'helder als voor dien eersten aanval. Vol werklust begaf hij zich naar zijn kan
toor, waar zoo velerlei bezigheden hem wachtten, 's Middags begaf hij zich naar
Alkmaar, keerde per autobus terug; slechts met moeite kon hij zijn kantoor bereiken.
Daar overviel hem een tweede, nu doodelijken aanval van beroerte. En zonder tot
bewustzijn te zijn gekomen, ontvlood in den morgen van 19 November het leven aan
het lichaam.
Hij stierf als ec-n kapitein op de brug, als koopman öp zijn kantoor.
Een man van beteeken i.s is den handel en de gemeente zijner inwoning ontvallen..
Koopman vóór alles, met vèrzienden blik, zeldzame werkkracht, groote energie en
taaie volharding.
Een man, die nieuwe kanalen zocht voor den afzet van het Nejerlapdsche bodem-
product, die groote verdiensten heeft voor het maatschappelijk leven.
In koopmanskringen was hij, vóór de arts hem in 't belang van zijn gezondheid
voorschreef, zich te ontzien, de aangewezen leider. In de vereeniging „De Koophandel
was hij eerst als secretaris, daarna als voorzitter de leidende en stuwende kracht'.
Tot zijn einde hal hij zitting in het -bestuur dezer organisatie, waar hij zich net;
vertrouwen en de achting vah groot- en kleinhandelaren hal weten te verwerven,
wat telkenmale op overtuigende wijze bij zijn her-verkiezing bleek.
En de Langendijker "Groenten-Centrale vereerde Jen koopman van de groote lijn
den gouden eere-medaille, als bewijs van erkentelijkheid voor de diensten, den tuin
bouw bewezen, door het zoeken en vinden van nieuwe markten voor Je steeds toene-i
mende hoeveelheden producten.
Het volgende jaar zal het vijf en twintig jaar geleden zijn, dat de overledene
gekozen werd tot lid van den raad der gemeente Ero-ek op Langendijk.
In die overwegen,! rechtsche gemeente werd de heer Slot gekozen als afgevaardigde
van vrijzinnige richting en nog wel met hulp van rechtsche kiezers.
Van tal van oommissiën was hij lid en zoo heeft hij niet zijn rijke koopmans
ervaring de belangen der gemeenschap gediend. En de overwegend rechtsche raad,
koos den heer Slot tot wetjhouder, daarmee erkennend :1e waarde van zijn oordeel
en de loyaliteit zijner onverdacht eerlijke liberale beginselen.
Verbeeldden we ons, daf het bericht van zijn verscheiden diepen indruk maakte
Maandagmorgen ter Bröeker veiling?
Neen, de kooplui waren allen diep onder den indruk van dit plotseling sterfgeval..
Zijn naam wordt niet vergeten.
En een woord van dankbare hulde aaü de nagedachtenis van den koopman Hens
Slot mag in ons blad niet ontbreken.'
Heden morgen werd in het veilings gebouw te Broek op Langendijk door den veiling-
leider, len Heer S. de Boer, een oogenblik stilte verzocht.
Spontaan ontblootten alle aanwezigen 'het hoofd en eerden alzoo den ontslapene.
aangrijpende, plotselinge, juist door 't onverwach
te zoo tragische sterfgeval.
Hoe nietig is' de mensch. hoe broos is het
leven. Onze dagen gaan als 'n schaduw voor'bij,
wij zijn vergankelijk als het boomblad, dat door
den wind wordt weggevaagd.
['Het leven raast rusteloos door, de veilingsklok-
lten draaien. Dat leven stoort zich niet) aan droef
heid of weemoed of medelijden, 't vordert al onze
Aandacht.
1 En dat leven, dat voortgaat), stoort er zich niet
aan, of deze valt of gene. De plaatsen worden
door anderen ingenomen. Het leven kent geen
onmisbaarheid.
Wat 'u prediking van nietigheid, vergankelijk-
liaid!
In 't vorig stemmingsbeeld is verzuimd op een
belangrijk punt de aanlacht te vestigen, bespro
ken in de bestuursvergadering van de L.G.C
Daar is gehandeld over 't probleempje, hoe te
handelen ge lure rade de vroege aardappelen cam
pagne, als de ziekte ernstig optreedt.
Moet dan op den ouden voet wordeu voortge
gaan? Wel geldt de bepaling, dat zieke aardap
pelen niet geveild mogen worden, edoch aan die
bepaling is practiseh zoo moeilijk de hand te
houden, zoolang de toestand blijft als hij is.
i De handel heeft duizenden aan de zieke aard
appelen verloren. De tuinbouwers lijden even
eens groote schade, want dadelijk zakken de prij
zen onrustbarend, als 'ie ziekte ernstig optjre&dt.
Ligt eigenlijk stil.
i Wat kan daar nu aan gedaan worden?
i Er is een voorstel, om in zulke omstandigheden
de veilingen stop te zetten en de aardappelen te
j laten uitzieken.
Dat voorstel zal op de eerstkomende vergade-
ring van de Provinciale Oommissie onder de
oogeii worden gezien.
i 'tVolgend voorjaar kan me.n er nog eens over
spreken.
j Dat men de zaak van alle kanten zal bekij
ken, voor een beslissing te nemen, staat wel vasu.
Er zijn nog al wat kanten aan.
I Soms treedt Je- ziekte op In niet kwaadaardigen
vorm, de knollen verdrogen, "t Bepaalt zich tot
een gering percentage. Dan weer gaan heele par-
tijen te gronde.
j Er is plaatselijk verschil, 'tkomt nl. voor, dat
I er in de Streek veel klachten over een ziek pro
duct komen, en hier niet. Ook omgekeerd is het
I geval. Dan heeft men rekening te houden met de
moeilijkheid, dat de binnenlandsche handlel niet
kan uitgeschakeld.
En toch ondanks al die moeilijkheden
i moet de gedachte worden toegejuicht. Dat op
éénmaal een allen voldoen, de regel zal worden
gevonden, gelooft wel niemand. Da^ is met geen
1 enkele regeling het geval.
De zaak eischt studie en daarvoor is nog
1 - volop tijd.
B 1 Dat alle dingen, door manschetn bedacht.
- Bureau.
Nog altijd is het mogelijk, dat goederen van
't merk worden voorzien, zonder aan dfe mt-
nimum-eischen tie voldoen.
Een figuur van beteekenLs is plotseling uit
ons veilingsleven weggerukt; een man, die ja
renlang een meer leidende rol in den exporthandel
heeft uitgeoefend-.
De heer Rons Slot is niet meer.
Met ontroering is deze tijding j.l. Maandag
gehoord, zichtbaar was de indruk, die zij maakte
vooral op de ouderen.
Welk een activiteit is er door dien man niet
ontwikkeld. Wat hebben allen niet t|egen hem op
gezien, met bewondering schier aanschouwd zijn
stoute durf en kloeke ondernemingsgeest.
In dezen koopman van grootan stijl zagen we
FEUILLETON
„Hoor eens,'kind,' ?A hij, „mijnheer Edmond
slaat uw verzoek niet af, doch maakt alleen een
heel juiste opmerking. Men mag zijn vrienden
niet verwaarloozun en vrij mogen maar niet zoo
willekeurig over iemands vrijen tijd beschikken.
Mijnheer Edmond zal hier des te liever komen,
als dat zonder eenigen dwang van onzen kant ge
beurt. Nietwaar, mijn jongin?'
Edmond Labron gevoelde innig modelijcllen met
het a.rme opgewond ene meesje en antwoordde hof
felijk: „Natuurlijk en dat zal juffrouw Ar-
mand ook wel inzien.'
„Wat zal ik u zeggen?" vroeg Marie treurig.
„Ik zou u eeti-e' grenzenloozC vriendschap willen
geven eti van dat standpunt uitgaande, meende
ik, naar ik zie verkeerd, dat u ook- zooveel voor
mij over had! Ik werd onbescheiden, is t niet
maar ik zal in 't vervolg verstandiger zijn, naar
ik hoop, en mij met minder tevreden stellen.
Edmond's medelijden nam ha-nw over hand toe,
doch hij wist niet wat hij zeggen moest. L
„Edmond zal zéker alles doen, waarmee hij u
van dienst zou kunnen zijn," sprak P,aul Armand
Vertroostend.
eon waardigen nazaat van :1e kooplieden uit het
glorie-tijdperk onzer geschiedenis.
Zijn naam is bekend overal. wa.ar ons badeiir
Droüuet wordt verhandeld
En in tal van plaatsen was het de heer Reus
Slot, die Je N.-Htfsehe producten er 't eerst im
porteerde.
Thans is die stoere kracht in een oogenblik
schier verlamd, gebroken. Het hoofd, dat altijd
plannen maakte, rust, 't hart, dat voor zoovAe
dingen warm voelde, staat stil.
Ontroerend ernstig is le sprake va.n den dood.
Een wijle bepalen we onze aandacht bij dit
„O zeker, mijnheer," antwoordde de jonge ma,n.
Marie zag hem mat een paar oogen, half ver
duisterd door de tranen aan en in uie vragende
blik lag zooveel s moeken-de liefde, dat Edmond
zich ernstig ongerust begon te maken.
Gelukkig kwam hier een 'bediende binnen, met
1 de mededeel ing, dat 'die tafel was opgedaan.
LVIII.
Edmond geleidde M-arie naar idien disch, die
feestelijk met bloemen getooid was.
„Ge ziet," zei het meisje lachend, „we vieren
vandaag een feest, het feest van uw terugkomst!"
i „Evenals gisteravond mijn Lucie/' dacht Ed
mond. „Helaas, hoeveel lee.:l het mij ook doet
voor die arme Marie, mijn hart gevoelt niets
voor haar. Alleen Lucie heb ik lief."
- Het diner was vrij vroolijk. Paul Arman 1 toon-
de eene voor hem -niet gewone opgeruimdheid van
geest en Marie was gelukkig aan de zijde van
1 hem, dien zij beminde.
Tegen tien uur nam Edmond afscheid.
„Vergeet niet, dat hier morgen ook voor u ge
dekt wordt," zei Marie.
,Ik 'heb niets vergeten van alles, wat uwe
goedheid mij zeide," antwoordde de jonge man
met een buiging.
Hij ging heen en toen hij eindelijk buiten m
de frissche lucht stond, had hij ©en gevoel, alsof
hem een steen van het hart VielHij_ verweet1
zichzelf niettemin, dat hij niet geheel oprecht
V Ts ons bekend, dat daarvan laatst i.iog een
geval is geconstateerd, 't Blijkt dan niet mo-j
gelijk, zonder medewerking van dsn buiten-
landschen afnemer, den fraudeerendien of zor-
geioozen, in elk geval overtnedencfen exporteur
aan fre wijzen-
Met merk draagt in verreweg de meeste ge
vallen aléón het nummieir vatn de betrokken vei
ling-. Zoek dan b.v. maar eens uit, wanneer
en wie dat goed verzond. Dat blijkt onmo
gelijk.
Men zal eiein regeling dienen te vinden, waar
bij de mogelijkheid van labelgebruik voor niet
deugdelijke producten tot een minimum wordt
beperkt en in de tweede plaats, dat aan die
labels dadelijk kan worden opgemaakt, wie
de overtedok is.
'Nlu weten wie wel, dat tegen dit laatste;
ernstigs bezwaren kunnen worden ingebracht.
Weet mien 't nummer van den concurrent en
heeft men èr wat reisgeld voor over, dan is
geen enkele relatie meer veilig.
't Zwaartepunt zal dan ook op de controle
hier te lande moeten vallen.
Een ernstige bestudeering van' de interne'
organisatie van het U.C.B. is zeker gewenscht.
De vorige maal schreven we over de ge
varen, die onze uienexport naar Amerika be
dreigen.
De lezier herinnert 't zich wel; daar in Dol-i
larchand heeft men 'n insect in de Holl. uien
gevonden en schreeuwt nu luidt: dat de Ame
rika.ansche uienbouw door Hollandscbe1 insec
ten wordt "bedreigd.
Dat zij ons de Amerikaansche meeldauw in
de kruisbessen hebben bezorgd, om van de;
Azolla en de ratten maar niet te praten, ver
geet man blijkbaar.
Enfin, ze schreeuwen daar en onze men-
schen hebban hun ooren niet met watten toe
gestopt. -
We spraken da verwachting uit, dat de
Plantenziektiekundige dienst zich met.At geval
bemoeien zou.
De uienexporteurs hebben blijkbaar den ernst
van, den toestand ingezien en zelf de hand
aan clen ploeg geslagen. In Rotterdam kwa
men ze bijeen met de vertegenwoordigers der
Stoomvaartmaatschappijen op Amerika.
Daar in de Rottestad viel een zeer belang
rijk besluit. De exporteurs kwamen met de
vervoei-Mij. overeen, dat deze geen uien ter,
verzending naar Amerika zouden aannemen,
zonder certificaat van -dietn Plantenziektekundi-
gen Düenst.
Deze dienst heeft zijn medewerking toege
legd. hoewiel hy daartoe niet verplicht was.
'Deze regeling treedt den 20 November e.k.
in werking.
De controleur van den dienst te Wagenin-
gen, de heer v. Herwjjinsn, is belast met dfe
keuring aan de NJH. veilingen.
Deze daad van de exporteurs verdient alle
waardeering, terwijl de medewerking van den
Wageningschen Dienst en van de Stoomvaart-
Maatschappijen niet minder tot erkentelijkheid;
stemt.
Eten mooi staaltje van overleg.
2 S,N" MAARTEN-
Vi a a Schreef ik dezen zomer, dat door bijbouwing
-• SINT MAAK s LM. v;m boeteri 0f koolschuren alhier oneindig veel
Ook hier heeft de storm bij sommigen nogal wat kool meer geborgen ken worden, dit nu is voor dit
schade veroorzaakt, door gaten in de rietbedekking jaar geheel onvoldoende, daar door de ongekend
van de huizen te slaan, hekken om te-waaien, kool- rjjke teenng, weei heel wat kool bui,ten de huizen
scnuiten te doen zinken, kappen van- hooibergen of boeten moet blijven, welke door plaatsgebrek
te rukken en deze een eindweégs verder neer té aanstond., verveild zal moeten worden,
smakken enz. enz. Het was dan ook noodweer.
was geweest.
„Wat moet .daarvan komen?" vtoeg hij zich af.
„De toestand is onhoudbaar geworden. Ik zal
er tenslotte toe dienen over te gaan, om dit huis
te verlaten en een nieuwe betrekking aan te
nemen. Onze cliënten in Bellegarde lieten mij
duidelijk genoeg bemerken, dat zij mij wel aan
hunne zaken wilden verbinden, maar dan zok
ik zeker niet zoo goed gesalarieerd zijn, als bij
Paul Armand. Dat is van ondergeschikt belang,
doch ik zie er tegen op zoo ver van Tarijs weg
te gaan, vooral om Lucie. Zou ik niet veel liever
hier blijven, waar ik het vooruitzicht heb, nog
eens de fabriek van mijn vader te kunnen opbou
wen? Die arme Marie. Als ik haar verliet, zou t
haar dood kunnen wezen, 't Is beter dat ik blijf,
wamt de ziekte waaraan zij lijdt is ongeneeslijk -en
zal spoedig haar wreede taak voltooid hebben.
Ja, haar dageu zijn geteld."
Van deze en dergelijke gedachten vervuld, on
zeker omtrent 't geen hem te doen stond, kwam»
Edmond Labron eindelijk thuis.
Inmiddels beproefde Paul Armand te vergeefs
de arme Marie te troosten. 't.Was vruchteloos
haar te zeggen, dat Edmond nu dikwijls bij haar
zou wezen, dat hij in alles haar wil zou opvolgen.
Marie wilde niets daarvan gélooven en zeide
„Maar hebt u dan niet gezien, vader, hoe hij
verschrok, toen er sprake van was, dat hij zijn
Zondagen met ons zou doorbi ongeil O, hij dacht
daarbij niet aan zijne vriendin, maar aan naar,
aan die Lucie, dat bedelaarskind. Ik kan u niet
lioe ik haar haat. Zij is 't, die mijn-
levensgeluk, zoo niet mijn leven in den weg staat.
O, als ik maar kom, zou ik haar als een worm wil
len vertreden. Ik weet, dat het afschuwelijk is
wat ik zeg, maar de jalouzie maakt me kramkzin-
nig. Ik heb Edmond lief en ik kan niet dulden,
dat een ander hem zou toebehooren. O- vader,
die slingeringen tusschen hoop en vertwijfeling
zullen mij dooien. Doe alles wat ge kunt, om mij
met Edmond Labron te vereenigen!"
I „Ja, dat zweer ik jé, mijn kind. Ik iweet een
middel, dat hem tot u voeren moet. Heb nog
maar eenige dagen geduld."
Marie scheen tenslotte toch «enigermate gerust
gesteld,
„Ja, dacht haar vader, terwijl hij haar ver
liet, de beslissende slag moet morgen geslagen
worden. Ik mag het niet uitstellen."
i Em Marie mompelde voor zich heen. „Ja, tot
eiken prijs wil ik de zijne wezen."
Den volgen-den morgen was Marie vroegtijdig
opgestaan en gekleed. Haa.r vader was toch reeds
I uitgereden, toen zij haar kamenier riep. Zij gaf
i bevel in te spannen, 'deed hoed en mantel om en,
liet zich naar'de Bourbonkade breneng.
Paul Armand was naar Oourbevoie gereden
als gewoonlijk. Hij regelde eenige zaken en liet
vervolgens Edmorïd Labron bij zich m het kabme
komen.
