Hoe onze Edammer Kaasjes in
trek zijn!
De Chineesche chaos
Mogelijk kan onderricht worden verstrekt aan ge
combineerd personeel van verschillende gemeenten.
Aldus zoude men in aansluiting aan hetgeen het
riik doet een deskundig toezicht kunnen bevorde
ren ,dat, tegen het moderne verkeer opgewassen fs.
Ik mójge u verzoeken aan het voorgaande de
noodige aandacht te schenken.
PHILIPS TE EINDHOVEN.
Maandagmorgen heeft de N.V. Philips te Eind
hoven haar 2o.ooosten arbeider ontvangen. De be
langstelling buiten de Philipsgebouwen was enorm.
De 20.000ste werd bij het binnenkomen in de
fabriekspoort begroet door dr. A. F. Philips, die.
hem hartelijk toesprak en een enveloppe met in
houd aanbcod. Onder de aanwezigen bevonden
zich de Minister van Arbeid, prof. Slotemjaker
de Bruine, de directeur-generaal van den Arbeid,
de heer Zaalberg, vergezeld van eenige hoofd
ambtenaren van het departement, en verscheidene
plaatselijke autoriteiten. Verschillende toespraken
werden gehouden.
[Er werd ook in de stad druk gevlagp.
Nieuwstijdingen
DE GESTOLEN POSTZAK.
Men herinnert zich .dat destijds tusschen Genua
en Antwerpen de inhoud van een Indis/chem post
zak met io.z waardebrieven voor Nederland be-
vtemd, spoorloos verdwenen bleek. De Jtaliaan-
sche Justitie heeft onmiddellijk een onderzoek in
gesteld, dat nog steeds niet is beëindigd. Naar
de „Tel." verneemt, is tot nu toe: nog geen enkel
spoor gevonden.
De uitbetaling der schadevergoedingen aan de
afzenders en, voor zoover deze daafrvan afstand
hebben gedaan, aan de geadresseerden werd, zoo-
als bekend door bemiddeling der Nederl. Poste
rijen, onmiddellijk na ontvangst van ae benoodisde
gegevens ter hand genomen. 'In gt van de 103
gevallen is de uitbetaling thans geregeld. Een 4-
tal gevallen wacht nog op nadere berichten uit
Indië en in 2 gevallen wordt nq/g met de ge
adresseerden gecorrespondeerd
VEILING TE HOOFDDORP.
Te Hoofddorp hebben belanghebbenden bij de
oprichting van een exportveiling 'van aardappelen
en tuinbouwproducten te Amsterdam vergaderd
en tot de definitieve oprichting der vereeniging
besloten. Het ligt niet in de bedoeling om het:
eerste jaar een eigen veilinggebouw op te richten:
voorloopig zal de verkoop der (aangevoerde pro
ducten worden opgedragen aan tie firma De long
en Koenen. Staande de vergadering werden "door
verschillende aanwezigen 15 a 21.000 H.L. aard
appelen ter veiling opgegeven, zloodat de totstand
koming van deze veilingsvereeniging verzekerd is
Tot bestuursleden werden gekozen de hoeren
J. B. Cats, K. de Vries en Reijhierse uit den
Grooten IJpolder; L. Gijzenbejg uit Haarlemmer
meer; J. Vlegels en J. Verbrugge uit den Grooten
IJpolder; J. Sikker uit Haarlemmermeer en 'H.
Burger uit Polder S bij Amsterdam. De drie eerst
genoemde nee ren zuilen "het dagefijksch bestuur
vormen. Op verz,oek van het bestuur verklaarde
de heer Claassen marktmeester, zich bereid als
adviseerend lid van het bestuur te fungeeren.
TE VROEG UIT DEN TREIN GESTAPT
Maandagavond stapte op een der perrons van
het C.-S. te Utrecht een ongeveer zestigjarig man
uit den trein, voordat deze geheel stil stond. Het
gevolg was, dat de man viel en tusschen de tree
plank en het perron bekneid geraakte. Ernstig
gewond is hij naar het ziekenhuis vervoerd, waar
hij is overleden.
AUTOBUS TEGEN EEN WONING.
Zondagmiddag reed te Roosendaal een groote
autobus van de Zuid-Nederl. Stoomtramweg Mij,
met voetbalsupporters op weg naar Bergen op
Zoom door de Molenstraat, toen de chauffeur door
benzinegassen bedwelmd raakte. De wagen liep
in snelle vaart langs het raadhuis op het woon
huis der familie Laane toe en botste door de
hekken voor de woning tegen den gevel op; ijzer
en arduinen palen braken af, de auto- werd zwaar
beschadigd. Persoonlijke ongelukken kwamen niet
voor. De chauffeur werd door een dokter behan
deld en later vervoerd.
HEIDEBRAND.
Maandagmiddag heeft op den Solscben Berg
bij Ganderen, gemeente Barneveld, een hevige
'heidebrand gewoed, waardoor ongéveer 60 H.A.
in vlammen zijn opgegaan.. Een aantal bewoners
van "Garderen, bijgestaan door militairen ui't het
Remonte Depot te 'Milligen, mochten er, onder
„Tevreden en erkentelijk, mijn waarde! Zoo z^l
mijn jongen, mijn Henri, eenmaal rijk wezen' en
dat is mij des te aangenamer, omdat mijn broer hem
in al zijn brieven den groot sten lof toezwaaid!"
„Een lof, dien Henri Savanne ook inderdaad'
verdient, overste. Ik zie en spreek hem nog ai"
'dikwijls en 'houd er mij van overtuigd, dat uw
zoon eens een sieraad der wetenschap zal zijn."
„Ik had liever den jongen bij de Marine ge
zien, maar ik heb hem en mijn broer Dlaniël in
dat opzicht de handen geheel vrij gelaten. Ik
acht het nu ook van geen geringe waarde, dat
hij "uit zich zelf genoeg fortuin zal bezitten pm
van niemand afhankelijk te zijn- En. ciju het mon-
tant zoo hoog blijkt te wezen, kan ik, dunkt me,
zonder eenig gewetensbezwaar daarvan iets ^zon
deren voor een bepaald doel."
,,lT kunt over de helft geheel naar eigen goed-J
Vinden beschikken, overste!"
„Neen, zooveel heb ik niet noodig."
„Om -een vriend uit den nood te h|elpen, n]j(etv
•waar?" vroeg de notaris glimlachend.
„Ja, zoo iets," gaf Gabriël hem op gelijke wijze
glimlachend terug, want ook Robinet mocht niets
van de waarheid vermoeden. „Ik wil dat geld
steken in de zaak van een braven kerel, die door
allerlei heel onverdiende tegenspoeden hard ach
teruit is gegaan "Nu kan hij. gered worden
fk Dgd' 'nauwelijks durven "hopen, dat Henri èoif
een millioen zou bezitten. Ik kan nu, zonder zijn'
:JSling van den heer Westrik, burgemeester van
Bajneveld, met veel moeite "in slagen de vlam-
riien te blusschen. 1
Hoe duurder hoe lekkerder en.... beter! Onze
kaas is in 't buitenland inderdaad niet goedkoop,
maar, endaar komt het toch maar op aan; zeer
gewaardeerd. U behoeft in Frankrijk bijv. in een
eomestibleszaak maar naar iets smakelijks voor
de boterham te vragen en in vele gevallen zal
'men u antwoorden: een stukje Hollandsche kaas.
Intusschen heeft men zich in Nederland, meeï
speciaal dan in de kringen der kaasbereiding, met
zorg afgevraagd, of de uitvoer van kaas naar 't
buitenland niet aan 't afnemen was. Als zeer be
denkelijk wordt dan steeds aangevoerd, de hoogte
van de tariefmuren in het buitenland, de hoogte
van de inkomende rechten dus bij invoer.
iWij hebben den laatsten tijd te veel goed
nieuws over onzen kaasexport gehoord dan dat we
zouden willen meedoen om 'deze ongerustheid aan
te wakkeren. Men leze maar eens, wat het zoo
juist.verschenen verslag van de Kamer van Koop
handel voor Holland's Noorderkwartier over den
kaashandel met het buitenland zegt. %Met vette
letters staat daarin afgedrukt: Nederland was
in de laatst verloopen drie jaar het voornaamste
kaas-exporteerende land ter wereld!
Dat is heel opmerkelijk. Nog opmerkelijker
Pwordt het, wanneer we de cijfers van de landen,
waarheen de export plaats heeft gehad, nader be
kijken. Bovenaan in de rij van afneimers staan
dan Duitschland, Frankrijk, België en... Spanje.
Frankrijk met 4.3 millioen kilogram kaas uit Ne
derland! We zouden zeggen, dat onze kaas flink
over de hooge tariefmuren van de groote repu
bliek is heengekomen. Maar nog meer verwonde
ring wekt de relatief hooge uitvoer naar Spanje
omdat daar de tariefmuren nog hooger zijn. Hier
in zit iets verrassends. I11 den aanhef zeiden wij
reedshoe duurder hoe lekkerder. Men kan er van
verzekerd zijn, dat dit een rol speelt bij den afzet
van onze kaas in Frankrijk en Spanje. Dat zijn,
wat men noemt, bij uitstek protectionistische lan
den, landen dus, waar men aan Üe grens hooge
inkomende rechten heft, waarmede natuurlijk ook
de kaas wordt belast, en niet gering. Het eigen
aardige is nu, dat de aldus duur gemaakte kaas
een bijzondere attractie vormt voor den gegoeden
stand, waartoe in die landen ook de industrieelen
behooren, die hun beursje spekken met de winst,
welke hun in de schoot geworpen wordt door de
bescherming hunner industrieele voortbrengselen.
Dje een z'n nood is den ander z'n brood; in dit ge
val profiteeren wij met onzen kaasexport dus van
het stelsel van beschermende rechten in sommige
'landen! Het klinkt tamelijk gek, maar het zou
wel eens een potsierlijk gevecht kunnen worden
wanneer onze kaasbelangen er al te krachtig
ojp zouden aandringen, dat Spanje z'n rechten
voor onze kaas zou verlagen. Een dergelijke actie
noemt men wel eens het vechten met een tweesnij
dend zwaard: van voren tracht men den tegen
stander te treffen en van achteren verwondt men
zichzelf.
Maar dat zijn kwesties van hoogere politiek.
Voorloopig zijn we de Kamer van Koophandel
van Alkmaar dankbaar voor haar juichende cij
fers!
In Europe is men maar al te zeer geneigd jte
denken, dat de Chinees in het algemeen1 een koop
man is. Het tegendeel ,rou ik haast zeggen, is
waar. Ongeveer 90 pCt. der Chineeesche bevol
king wijdt zich aan den landbouw, is hoer. 'E|n
voor een zeer belangrijk deel produceert die boer
nog hetgeen hij voor zichzelf noodig heeft. Ar
beidzaam van aard als hij is, heeft hij met zijne
nrimitieve landbouwwerktuigen China gemaakt to$
één der beste bebouwde landen der aarde. Tot
éhet kleinste plekje grond is door hem beplant
Elke heuvel bestaat uit bebouwde terrassen. Daar
uit is ook te verklaren, dat de 300 h| ^oUimillioen
bewoners van China nog steeds in staat zijn voor
een zeer groot deel in hunne levensbehoeften
te voorzien- Reeds in de 18e eeuw hadden zich', op
grondslag van dat landbouwbedrijf, steden met
millioenen inwoners ontwikkeld. Volgens de op-
belangen al te veel te benadeelen, voorloopig be
schikken over een som, waarop ik niet had durven
rekenen. Kunt u driemaal honderdduizend francs
ter mijner beschikking stellen, mijnheer Robihet?"
„Driemaal"honderdduizend francs?" herhaalde
de notaris verwonderd over de grootte der ver
langde som. „Ja .natuurlijk, kan dat, ik heb niet
"het recht u dat geld te weigeren. Maar ik zal u'
voor 't grootste deel wissels dienen af te geven,
want zooveel liggend geld heb ik niet in huis."
„Dat is jammer, mijnheer 'Robinet, want ik had
het liefst bankbiljetten. Kunt u mij die niet be
zorgen?"
„Tegen wannees?"
„Laat eens zien, vandaag hebben wij den 28sten
Decemberik heb mijn vriend het geld toe
gezegd tegen den 30sten, dat is "Sus a.s. Za
terdag."
„O ja, dat gaat gemakkelijk. Wil ik zelf u alles
komen brengen 'op den boulevard Malesherbes?"
„Neen, ik zal 't hier Zaterdagmorgen wel in
ontvangst komen nemen En nj» te zijn opge
staan om afscheid te nemen, voegde Gabriël Sa
vanne er bij: „Als u intusschen mijn broer Dlaniël
mocht spreken, kunt ge hem1 desnoods wel zég
gen, dat ik bij u ben geweest, maar verzwijg hem:
het hoofddoel van mijn bezoek."
„De zaken, die op mijn kantoor worden af
gehandeld, gaan niemand aan," verklaarde de no
taris. „Dergelijke geheimen zijn bij mij veilig."
gave van Prof. Blink m(en.sch~eirf Harde)" telt Sjanhaj
j thans 1,5 millioen, Hankou 1,4 millioen, Peking
j 1,3 millioen inwoners. En ik geloof, dat de geleefde
geograaf bij zijne opsomming der millioenenste-
den Kanton vergeten heeft- Het komt mij n.l. voor
dat Kanton het mi Ui-pen ook reeds lang gepasseerd
is. Hoe dit echter ook zij, men begrijpt hoeveel
i invloed deze groote -steden met hunne geconcen-
treerde menschanmassa's in China hebben. Hoe-
veel krachten deze steden althans zouden kunnen
ontwikkelen, wanneer zij het eens waren. Concur
rentie schijnt een samengaan voorloopig tegen te
houden- En zoo mist China een krachtig centraal
gezag. Om daartoe te komen 'zal China genood
zaakt zijn zich groote opofferingen te getroos
ten. Zoolang China voor de financiering van de
reorganisatie van zijn bestuur de hulp moet inroe
pen van het buitenland zal niet alleen van geen
Chineesche souvereiniteit sprake kunnen zijn. maar
zal ook zijne economische ontwikkeling onmogelijk
tot een maximum kunnen worden opgevoerd. Het
zal den burgeroorlog permanent in zich dragen.
Ziine vruchtbare landerijen zien vertrappen en nog
vaak aan hongersnood ten prooi vallen. Bovendien
zal China dan medewerken om de internationale
wedijver tot het uiterste op te voeren. Daarmede
den vrede in het Oosten doorloopend in gevaar
brengen. De penetratie (binmendringiafg); va "Eu
ropeanen in 'China wordt ingeluid met tie opium
oorlog. De invoer van opium in China (uit Briiscb
IndiëJ nam hand over hand tpe. Wanneer we de
redenen der Chineesche regeering in het midden
laten, moet toch worden geconstateerd, dat zij
gepoogd heeft den invoer van dat vergift tegen
te gaan. Het gevolg was een roemlooze oorlof
cn dat nadien vreemdelingen in China riiet al
leen werden geduld, maar ook rechtien verkre
gen. Kanton, Amoy, Toetsjou, Ningpo en Sjanhaj
werden voor den vreemden handel opengesteld.
Het eiland Hongkong formeel aan Engeland af
gestaan. Er zijn hierop nog 2 oorlogen gevolgd.
.Bij het verdrag van Peking van i860 werd de aan
wezigheid van vreemde vertegenwoordigers in de
hoofdstad toegestaan.
Langzaam aan is zoo de, penetratie voortgegaan.
De machtd er blanken en der Japanners hand over
hand toegenomen. Het land is verdeeld in invloeds-
sefren. En China is 'zoo "de speelbal geworden
van vreemden. Nationale en internationale kwesties
zijn daant ot een onontwarbaar kluwen dooreen-
gestrengeld. Mochte venwel de Nankingsche regee-
rirng haarg ezag wete.n te eerbiedigen, tot welken
schitterenden bloeiz ouden dan de Chineezen met
behulp van buitenlandsche kapitalisten en technici
hun Chinan iet kunnen brengenj!
Land- ën Tuinbouw
BESTRIJDING VAN RONDKNOP IN!
"ZWARTE BESSEN.
Eenige jaren geleden werd uit Engeland bericht,
dat een bespuiting van zwarte bessen met sterke
Californische pap in het vroege voorjaar een zeer
goed middel was ter bestrijding van rondknop.
Uit doórde n Plantenziektenkundigen Dienst in>
de jarenji 927 en 1828 genomen proeven is geble
ken, dat inderdaad met dit middel weliswaar niet
volkomen afdoende, maar toch zeer bevredigende,
resultaten verkregertkun nen worden.
Het tijdstipiv oor cle bespuiting zal nu zeer
spoedig aanbreken. Me n moet n.f. spuïfen aïs de
struiken zooverz ijn uitgeloopen, dat de blaadjes
eu bladsteeltjes en de bloemknopjes zeer duiden
lijk afzonderlijkt' 0 zien zijn. De grootste blaadjes
kunnen uitgespreid iets groo-ter dan een kwartje
zijn. Mens puit met één deel Californische pap
van deg' ewone sterkte (20 Beaumé1) op 5.3 doelen
water. Gemakshalve kan men dus zeggen 1 op 5,
waarbij hetwa ter wat ruim- genomenjv ordt.
Er moet overvloedig gespoten worden, zoodat
alle deeleu van de struik, dus ook alle rondknop-
pen, goed metp ap bevochtigd worden. De wer
king berust n.l.o' p het feit, dat de galmijten,
die de rondknop veroorzaken, door de aanraking
met het op de oude rondknoppen aanwezige pap-
residu sterven, wanneerz ij dezie knoppen wil
len verlaten. Eri s eenige kans op beschadiging
(.-een lichte verbranding) der bflaadje.s, doch bij
de door den Dienst genomen proeven heeft deze
beschadiging in geen enkel geval een eenigszinp
(ernstig karakter gnkregen.
Het is gewenscht alle struiken van een com
plex te bespuiten daar anders in den zomer vele
De beide heeren namen met een handdruk van
elkander afscheid
De brave dokter Bordet had zijn belofte, aan
'de arme Germaine gedaan, niet vergeten. Dien
zelfden avond verscheen aan het ziekbed de oude
geestelijke van Saint-Ouen. die Germaine's laatste
biecht ontving en daarop woorden sprak van be
moediging, troost en vergiffenis.
Tegen moeder Aubin had de "clokter gezegd:
,,'t Loopt daarboven met die arme jónge vrouw
neei spoedig af' j't is nog maar éen ifwestie van
ënneie aagen, van -eniteie ure» wettfeht."
Toen kwam het go-ede hart van moeder Aubin
eerst recht boven; twee-, driemaal daags kwam
zij Germaine bezoeken en helpen zooveel zij kon.
„Ga maar in vrede slapen ,mijn arm' kind."
sprak zij eindelijk, zelve 'diep ontroerd, „en maakt
u geen oogenblik bezorgd voor uw lieve, kleine
Martha Zij heeff niets te duchtenZe zal
goede en edele beschermers hebbeni
En Germaine Sollier aanvaardde de groote reïs
naar 't onbekende land, van waar niemarad weder
keert, zonder ongerustheid voor de toekomst van
haar aangebeden kind.
X. a
„Goeden morgen meisjes!" riep de vroolijke
stem van den ons bekenden orgeldraaier, toen hii
met zijn instrument de groote gelagkomer bin-
I mijten weer van de onbehandelde struiken naar
'de behandelde overgebracht worden en daar we-
der rondknoppen doen ontstaan.
Het is niet te verwachten, dat men in één
jaar de rondknoppen geheel kwijt zal raken, maar
door de bespuiting eenige jaren lang fe herhalen
komt men er toch praktisch vrij van.
Pluimveeteelt
WELSUMERS.
Onder de rassen, die een naam gaan maken,
'■behoort zeker het Welsnumer kippenras onder
de voornaamste. Nog niet zooveel jaren terug is
het „ontdekt". In en om het dorpje Welsum in
Overijsel trof men bij verschillende kippenhou
ders dieren aan, die in kleur, vorm en bouw
met elkaar overeenkwamen en van de andere be
kende rassen verschilden. Een bepaalde „boeren-
kip" kon men het niet noemen, daarvoor waren
de uitwendige eigenschappen te sterk sprekend
ën herhaald voorkomend, dus erfelijk. Van de
meeste, rassen verschilde het ook hierin, dat het
fceri prachtig donkerbruin ei legde.
Toen dit ras dan was ontdekt, is men eens
nagegaan, van welke dieren ze wel afkomstig kon
den wezen. En daarbij is gebleken, wat men reeds
vermoedde, het tot de z.g.n. toevalsrassen behoort
Dat wil dus zeggen, dat a.h.w1. door toevallige
omstandigheden een wilde kruising van diverse
kippensoiorten heeft geleid tot 'het ontstaan van
een nieuw ras niet constante eigenschappen. Vast
staat wel, dat enkele Aziatische rassen en met
name de Maleiers aan haar ontstaan hebben mee
gewerkt. Van ouds her werden toch in Twiente
en andere Overijselsche buurtschappen door lief-
hebbbers Maleiers zuiver gefokt. En hoe vaak zal
dan de boerin, aan wie vroeger uitsluitend de
verzorging der kippen was toevertrouwd, niet aan
de „mode" van haar omgeving hebben meegedaan
en ook enkele van die dieren aangeschaft.
Dat ook andere rassen, zooals Dorkings of Fa-
verolles aan haar ontstaan moeten hebben mee
gewerkt, zou af te leiden zijn uit het teekenaan
tal, dat vroeger vaak 5 bedroeg. De lichaamsbouw
der Welsumers zou wel eenigszins op de afstam
ming der Dorkings" kunnen w'ijzen. Later is het
Welsumer hoen, da,t toen nog rank: van douw
was, gekruist met het Barnevelder hoen, terwijl
nog later een kruising met de. Reds "tot stand
kwam. Door al die kruisingen is een allegaartje
verkregen, waaruit eindelijk de tegenwoordige Wel
sumers zijn te voorschijn gekomen. Het 'ei, dat
eerst groot was, maar lang zoo donker niet als het
tegenwoordige, heeft bij al die kruisingen aan
ziin grootte niets ingeboet, maar wel een don
kerder schaal gekregen. Daar de boeren oorspron
kelijk alleen maar letten op het groote donker
bruine ei en niet op het ajantal eieren, was de
productie per dier niet groot. Om die op te voe
der. heeft men toon gekruist met Leghorns. Die
tos natuurlijk absoluut verkeerd, daar hierdoor
het bruine ei verloren ging. Wanneer dan ook
van Welsumers gebroed zal worden, zal men de
eieren moeten nemen vap dieren, die in ajiets
aan de Leghorns herinneren, die ook niet een
roode borst hebben, daar dit wijst op te veel
Red-bloed waardoor het ei klein wordt. Daarbij
ral men ook van de beste "Leghorns de eierep
moeten gebruiken voor broedei, terwijl in de schaal
en niet erop donkere spikkels moeten voorkomen.
Wanneer door rationeel» fokkerij de productie
is opgevoerd tot die van de Barnevelders, zal ons
land een waardevol ras rijker wótrden. Zoover is
men thans nog niet en alleen aan goiede fokkers
is het toevertrouwd aan de verbetering van dit
ras mee te werken. Dat de verwachtingen wel eens
te hoog gespannen kunnen zijn, is nu al reeds ge
bleken, daar verscheiden Hollandsche, ook bui
tenlandsche, kippenhoiuders Welsumer kochten in
de meening nu reeds even veel eieren tè kunnétt
rapen als van de Barnevelders. 'Dit is een fout.
De Welsumers beloven w,el heel veef, maar geven
op 't oogenblik nog niet zooveel eieren, dat ze
met voordeel te houden zijn in het groot.
De Welsumer-club heeft de verbetering op
serieuse wijze ter hand genomen en zop zal men
na enkele jaren wellicht met een hoog productief
dier aan de markt kunnen komen. Of daarbij het
donkere ei zoo donker zal blijven als Ket nu is,
valt te betwijfelen. We zien juist, dat bij- een
hooge productie de donkere kleur terugloopt. Als
dan nog maar de grootte van het ei constant blijft,
want daar is geen hoenderras in ons land, dat
eieren legt van zoo'n gewicht als 'de Welsumer.
nenkwam van het restaurant van moeder Aubin,
waar de vrouwelijke bedienden druk in 'de weer
waren om atles in gereedheid te brengen voor
ae ontvangst ner gewone oezoekers.
„Goeden morgen, Magloire!" antwoordde vier
meisjesstemmen tegelijk.
„Ben je bang, dat je orgel verkouden, wordt,
Magloire, dat je 't zoo naar binnen trekt?" vroeg
Marie lachend.
„Nu, als hij 't op de stembanden te pakken
kreeg, werd 'hij evengoed schor als een mensch
en dan was 't gedaan met het mooie geluid. Van
een mooi geluid gesproken, Marie, weet je wat
vrij het zoetst in de ooren zou Idijnkenf? Jou
„jawoord"!"
„Neen, neen, zoo ver zijn we nog niet, Magloi-
retie! Kom je ontbijten?"
„Dat zal waar zijn, en ik heb een honger mee
gebracht voor zes!"
„Als je dan maar wat voor de anderen over
laat," voegde Catherine er bij. „We hebben van
daag je lievelingsgerecht, Magloire, kool met
worst!" r
„Wel, wel, dat valt op een gansje! Kool met
worstDat is heel wat «makkelijker dan truffels."
„Heb jij wel eens truffels gegeten, Magloire?"
vroeg Francoise.
„Nooit van mijn leven. Maar die dingen zien
er niets mooi uit, zoo zwart als zieke aardappelen."
