Liefde en Misdaad
Electrificatie
èn 30 minuten latér.
Wanneer dit onderzoek wordt ingesteld (in Ham
burg en Keulen heeft men het gedemonstreerd;,
dan komt men vaak voor verrassende resultaten te
staan. Bij de genomen proeven was bijv. een twee
span, Treu en Kastor, dat een maximum rtek-
kracht van 625 K.G. ieder leverde. Ze leverden over
een afstand van 150 M. ruim 15 P.K. arbeid, ruim
voldoende dus om een steile brug met een flinke
vracht te passeeren. De meeste paarden leverden
meer dan 5 P.K. of meer dan 10 P.K. per span,
terwijl bij de langdurige proef (1500 M. zonder rust
een trekkracht van 100 K.G. gemakkelijk werd aan
gehouden ,wat zeker wil zeggen, dat op stadspla-
veisel 5000 K.G. door een span paarden zonder be
zwaar kan worden verplaatst. Geen wonder, dat
Prof. Visser zegt, dat een span goede paardan
in het stadsverkeer over niet te groote afstanden
een zware concurreent blijft voor de motorvracht
wagens.
Zoowel Prof. Visser, als Dr. van Rijn, die dit
jaar promoveerde tot doctor in de veeartsenijkun
de, op een proefschrift, waarin de resultaten der
remrosmolen nader worden bekeken, komt tot de
conclusie, dat in het algemeen onze zware paarden
een te langzamen gang hebben. Zonder animosi
teit tusschen de warm- en koudbloedfokkerij aan
te wakkeren, zeggen beiden: de warmbloeds moe
ten gefokt worden in de richting van meer uithou
dingsvermogen, de koudbloeds in een snelleren
gang beiden met behoud van hun goede eigenschap
pen.
Om daartoe te geraken zou Prof. Visser willen,
dat in fokcentra een remrosmolen werd opgesteld,
opdat daar rustig de fokpaarden aan een kracht
proef kunnen worden onderworpen. De Duitschers
hebben de groote waarde ervan begrepen en Prof.
Visser herhaaldelijk gevraagd of zijn instrument
te koop was.
Inderdaad zal het in ons land die richting uit
moeten. En bij het keuren zal niet alleen meer ge
zien moeten worden naar den buitenkant van het
dier, maar ook, naar wat het dier presteert voor
den wagen, hier voor de remrosmolen. De kracht
productie kan dan ook een duit in het zakje doen
en daar gaat het bij de paardenfokkerij toch maar
Wetenswaardigheden
WEET GIJP?
dat de Chineesche taal 40.000 lettertee-
kens rijk is P en
dat men nu een systeem heeft gemaakt,
Chineesch te lezen, wanneer men zich de betee-
kenis van 1000letterteekens heeft eigen ge
maakt?. en
dat men in Siberië, wanneer sóms de beren
een dorp willen binnendringen, al de bewoners
ee nhelsch spektakel laat maken door op blikken,
bussen en ketels te slaan? en
Maar waarom zal jè nu veranderen, terwijl je
vijf-en-twintig jaar bij mij in betrekking bent ge
weest?"
Dienstmeisje: „Ja, mevrouw, anders zou het
een sleur worden, en daar kan ik onmogelijk in le
ven." (Humorist.)
OF-
De Moord van Saint-Ouen.
41).
„Daar staqt de misdaad in van Saint-Ouen, de
brand."
„O, die geschiedenis kennen wij, veel beter dan
de courantenschrijvers zelf."
„Ja, maar ze zeggen ook, dat de justitie) de
misdadigers op het spoor is."
„O,'dat zeggen zij altijd."
„En jo unaam staat er in, Magloire, en die
van Claude Grivot... en van de portierster wordt
gezegd ,dat zij wel aan de verwonding zalf1 be
zwijken."
„Ja, dat is iets, waar ik iets meen van moet
weten en daarom ga ik nu regelrecht naar 't 'gast
huis van Saint-Louis. Weet je ook iets van( de
fabriek, 'Marie
„Z,e zijn daar druk aan het opruimen. Ze willen
weten of de kas werkelijk geplunderd is."
„Geplunderd of verbrand, dat komt voor de
belang])ebbenden vrijwel op hetzelfde neer."
,jD, Magloire, wat is dat alles toch bitter on
gelukkig!"
„Veel ongelukkiger dan ge u kunt voorstellen,
Miarie! Maar nu moet ik heen, want ik heb geen
tijd meer te verliezen."
Ingelicht door den portier van 't gasthuis.
Saint-Louis, een oud soldaat evenals hij, wachtte
Magloire in diens kleine woning de terugkomst
af van den eersten geneesheer, wiens koetsje ge
reed stond om hem op te nemen na. .afloop van
*t morgen-bezoek.
Magloire's sympathiek, gelaat beviel den dok
ter en toen deze hem had te woord gestaan, ging
de brgelman met een verlicht gemoed weer ver
der.
„Stel je gerust, mijn brave jongen," had dok
ter Sennet gezegd, „de arme vrouw, die gq be
doelt, Verkeert zo oweinig in doodsgevaar, dat
ik alle hoop heb, dat zij over een, week! of vijf
volkomen hersteld het gasthuis zal kunnen ver
laten." i
XE.
De landverrader, de laaghartige moordenaar
Bober tVernière had ruim op tijd het kleine sta
tion Van Survilliers bereikt om met den bepaalden
„Waarom ben je niet altijd lief, Jannie?"
„Omdat, als ik altijd lief zou zijn. u het niet
meer prettig zou vinden als ik lief was."
(Passing Show.)
dat de beren daarvoor altijd op de vlucht
gaan'? en
dat men onlangs te Labrador een nieuwe
waterval ontdekte, twee keer zoo hoog als de
Niagara? en
dat door deze waterval een energie van
40.000.000 paardekraehten geleverd kan worden?
en
dat men in Palestina drie Kerstmisdata
kent? en
- dat 25 December door Katholieken en
Protestanten wordt gevierd, 6 Januari door de
Grieksche Kerk en 18 Januari door de Armeen -
sche? en
dat teere banden vaak houden, maar ijze
ren ketenen breken? en
dat Aristoteles de voogd van Alexander
de Groote was? en
dat de vier Afrikaansche talen zijn die
aan de Goudkust van Afrika gesproken worden?
en
dat in de vierde eeuw al vuurwerk in
Bome gebruikt werd? en
dat in de officieele statistiek de vrouw
met een aantal misdrijven voorkomt dat slechts
10 percent van het totaal der misdrijven be
draagt en
dat eenige*jaren geleden de Eugelsche
regeering voor drie millioen pond sterling gezou
ten haringen kocht, waarvan nooit uitgemaakt
is, waar ze gebleven zijn? en
dat zelfkennis de vrucht is van zelfonder
zoek en de oorzaak van zedelijke zelfverheffing?
en I
dat arbeid het dagelijksch brood geeft,
maar blijmoedigheid er den smaak aan geeft?
(j men nog herhaaldelijk vooral in den laatsten
i tijd van brand door kortsluiting."
i I.aat ik vooraf zeggen, dat de electrische instal
latie behoort tot de beste beveiligingen tegen
i brandschade, vergeleken met andere verlichtings
middelen. Evenwel worden aan den aanleg der in
stallatie zeer hooge eischen gesteld, wil men op
den duur voor kortsluiting gevrijwaard zijn. Spe
ciaal bijv. in boerderijen, stallen, schuren enz.
waar veelal waterdamp en verschillende schadelij
ke gassen den levensduur van isolatie en leidin
gen bedreigen. Worden de installaties in derge
lijke ruimten niet degelijk ingevoerd, en dit is
maar al te dikwijls het geval, omdat men uit ge
brek aan vakkennis slechts den prijs als maatstaf
neemt, dan is het gevaar dubbel zoo groot. Op
controle mag niet te veel worden vertrouwd. In
het bijzonder worden de muurdoorvoeringen vaak
op ondeskundige wijze afgewerkt. Zoo wordt soms
een installatieleiding in buis door een buitenmuur
met gips als opvulling gevoerd. Aangezien gips
vocht opzuigt, wordt de daarin liggende buis vrij
snel verteerd en de isolatie der leidingen aange
tast.
Beschadiging aan buizen door spijkers, nadat
de electrische inrichting in gebruik is genomen,
komt voor bij het leggen van vloeren, wanneer de
buis reeds aangebracht is. De electromonteur moet
er voor zorgen, dat hij de buizen op die plaatsen
aanbrengt, waar gevaar voor 'het uitslaan van
spijkers niet te verwachten is. Bij de moderne hui
zen wordt door het aanbrengen van een houten
lijst boven tegen den wand de gelegenheid gebo
den schilderijen, spiegels, enz. op 'te hangen, daar
het inslaan van spijkers het vertrek te zeer zou
ontsieren. In dit geval is het gevaar van bescha
diging der isolatiebuizen te voorkomen.
Maar wat is dan kortsluiting?
Vooraf merk ik op, dat er bij kortsluiting niet
altijd een schadelijke stroom optreedt. Er zijn
soms inrichtingen aangebracht om een kortslui
ting te doen optreden; aan een shuutregulateur
van een dynamo wordt meestal een kortsluitcon-
tact aangebracht om beschadiging te voorkomen.
Maar ter zake. In mijn vorig artikel zeide ik,
dat de stroomsterkte 'afhankelijk is van de span
ning en den weerstand. Stel nu eens, dat in een
net 100 lampen geplaatst zijn en dat hiervoor
noodig is een stroomsterkte van 25 ampères. Bij
een bepaalde spanning en de stroom van 25 am
pères moet de weerstand van het net (leiding en
lampen) een bepaalde grootte hebben, stel een 8.5
ohm. Komen nu van de 2 leidingen, welke naar
de lampen voeren, door een of andere oorzaak
(bijv. door het verteeren der isolatie) de koper
kernen met elkaar in aanraking, dan wordt de
Ondanks het bestaan der Veiligheidswet, waar
in verschillende bepalingen zijn opgenomen voor
den aanleg van het electrisch leidingnet, leest
trein naar Brussel te kunnen doorreizen.
"Het 'vreeselijke drama, afgespeeld op de fabriek
van Saint-Ouen, had betrekkelijk weinig indruk
op den booswicht gemaakt. Zich veilig wanend,
dacht hij alleen aan het fortuin, een 'fortuinj in
bloed en vlammen veroverd, dat hij in zijn reis-
tasch had meegenomen.
Hij was toevallig alleen in zijn coupé, maar
hoewel Lij brandde van verlangen om na te gaan,
wat zijn reistasch bevatte, durfde hij niet daartoe
overgaan, alvorens een grooten afstand te hebben
gelegd tusschen zijn persoon en het lijk van zijn
vermoorden broeder.
Eerst toen hij Compagne was gepasseerd en
wist, dat het volgende station waar werd halt
gehouden, ver weg lag, ging hij er toe over zijn
schatten na te zien.
Zijn vingers beefden, maar "het verhinderde
hem niet te blijven doortellen. TVat Claude Gri
vot hem had opgegeven, vond hij bewaarheid. Hij
had daar een som van vijfhonderd twee en vijftig
duizend en enkele honderden francs. Toen be
schouwde hij meer aandachtig het pakket, dat
reeds dadelijk zijn aandacht had getrokken cn
waarop Bich^rd met vaste hand geschreven had:
„Voorloopig ^gedeponeerd door Gabriël Savanne."
Hij opende dat pakket en zijn blijdschap even
aarde zijn verwondering. Alweer bankbiljetten,
biljetten van duizend francs. Hij ging aan 't
tellen en bereikte de ons bekende som van 'drie
maal honderdduizend francs.
Met het gestolen geld van zijn broeder had hij
op dit oogenblik dus nagenoeg een millioen aan
contanten bij zich.
Het duizelde hem in 't hoofd en waaraan hij
ook dacht, hij deed dit het allerminst aan Claude
Grivot, die recht had op de helft van den buit.
Toen 'hij dat evenwel begon te bedenken, nadat
hij het reeds half voorgenomen plan om met zijn
schatten naar Amerika weg te vluchten, als te ge
vaarlijk had verworpen, sprak hij aldus in zich
zelf:
„Welnu, Claude moet de helft hebben, dat
kan niet anders, want zoo ik hem die niet gaf,
zou de brutale kerel het mij al te lastig maken.
Maar 't is duidelijk, dat hij niets wist van het!
kapitaal tijdelijk door Gabriël Savanne in Di
ehards kas gedepeneerd en ik zal niet zoo; dom
of zoo dwaas wezen, hem daaromtrent in te lich
ten en hem daarvan ook de helft af te staan."
[Waarom óf de marine-officier zulk een groote
som in bewaring had gegeven aan Bichard en
niet aan zijn eigen broeder Daniël Savanne of aan
zijn kassier, was wel eenvraag, die herhaalde
malen bij Bobert Vernière opkwam, maar aange-
Moeder: „Denkt u dat Frank duizenden met zijn
stem in beweging zal brengen?"
Zangleeraar: „Dat kan wel zijn, mevrouw, maar
dan moet u hem verkeershgent laten worden"
(Passing Show.)
zien hij daarop geen antwoord wist te geven,
vond hij het heelemaal onnoodig er lang bij; te
blijven stilstaan, 't Voornaamste was, dat hij drie
honderd duizend francs had gevonden, die hij ge
heel voo rzich zelf behouden kon.
Nu namen zijn gedachten een anderen loop;
weldra zouden de grenzen overschreden moeten
worden. Veel zou 't hem waard zijn geweest, die
altoos onder zulke omstandigheden zeer gevaar
lijke passage te vermijden, maar als hij dicht bij
de Belgische grenzen den trein verliet en te voet
zich naar het volgende station op Belgisch grond
gebied begaf, zou daarmede veel te veel tijd ver
loren gaan en het was voor hem waarlijk geen
onverschillige zaak om zoo spoedig mogelijk te
Berlijn te arriveeren. Daar wil hij zijn schatten
op een veilige plaats verbergen totdat hij er zich
van zou kunnen bedienen zonder iemands achter
docht op te wekken.
„Van Brussel over Straatsburg reizen," dacht
de booswicht, doet mij bijn atwaalf uur verliezen
Ik volg liever niet het traject, door Claude aan
gegeven. Te Brussel neem ik den sneltrein over
Keulen naar Berlijn, dan kom ik niet meer dan
twintig minuten later in Berlijn dan met den
trein, die om zes uur vijf en dertig uitl Parijs is
vertrokken en waarvoor ik nog altijd een kaartje
in mijn zak heb. Nu, de verloren reiskosten heb
ik er op een andere manier dubbel en dwars uit
gehaald."
Zijn onrust nam weer toe, toen bij de Belgische
grens de trein halt hield voor de verplicht^
douanen-inspectie, maar was niet van langen
duur.
Daar hij geen andere bagage had dan de reis
tasch ,die hem aan een riem over den schouder
hing, behoefde hij zijn compartiment niet te ver
laten cn tot den douane-beambte, die slechts zijn
hoofd door het portier stak, zeide hij dat hij
niets te declareeren had.
„'"Wat hebt u in die reiszak, mijnheer?" werd
hem gevraagd.
„Familiestukken en geldswaardig papier. Mijn
legitimatie-papieren heb ik in mijn jaszak, wilt
u die ook nazien?"
,jOnnoodig, mijnheer! Laat maar zitten."
Ee beambte deed het portier dicht en weldra
stelde de trein zich weder in beweging.
Te Brussel hield hij halt op zoodanigen tijd,
dat Bobert nog juist van daar met den sneltrein
over Keulen naar Berlijn om tien uur twee| en
twintig kon vertrekken.
Zonder stoornis bereikte hij inderdaad Berlijn
aan 't Noor der-station, twintig minuten nadat
de trein van zes uttr vijf en dertig uit Parijs al-
Echtgenoot: „Wat moet je nu weer met een nieu
we jas doen?"
Zij: „Natuurlijk een hoed bij koopen."
weerstand van 8.8 ohm, welke door de lampen ge
vormd wordt en tusschen de leidingen geschakeld
is, nagenoeg uitgeschakeld. Stellen we nu de
(overgangsweerstand tusschen de twee met el
kaar in aanraking zijnde leidingen 0.88 ohm, dus
1/10 van 8,.8 ohm, dan zal de stroomsterkte kun
nen worden 250 ampères (10X25 ampères). Dë
weerstand wordt 10 maal zoo klein, dus de
stroomsterkte 10 maal zoo groot.
Hoe grooter echter de stroomsterkte, hoe groo-
ter de warmteontwikkeling bij denzelfden weer
stand. Het gevolg is dat de aanrakingspunten
der koperkernen gloeiend worden en zich hier een
vlam vormt, welke de verdere isolatie van de lei
dingen verbrandt en dus brand kan veroorzaken.
Kortsluiting is dus feitelijk niets anders dan
het verbinden van 2 leidingen, waar tusschen een
spanning is door een geleider met een te kleinen
weerstand.
Ik wil ditmaal besluiten mét nog iets te zeg
gen over de verlichting. In het algemeen wordt er
bij het aanleggen van electrische geleidingen nog
te weinig aandacht geschonken, aan de keuze van
het aantal lampen, hunne lichtsterkte (die wordt
uftgedrukt in Hefnerkaarsen H.K.) ook normaal
kaarsen (N.K.) genoemd, en de verdeeling der
lichtpunten. Men gaat nog te veel af op goed
geluk terwijl pas na het aanbrengen der lampen
nagegaan wordt of de verlichting goed voldoet.
Dat het elektrische licht dikwijls als te duur
wordt aangezien, is voor een groot deel te wijten
aan de slechte lichtverdeeling. Aangaande deze
materie zijn er een massa gegevens verzameld, die
de vakman niet kan ontberen.
Daar de gloeilamp bijna evenveel licht naar
boven als naar beneden werpt, gaat veel licht
verloren. Door het aanbrengen van een doelmatige
reflector kan men de verlichting aanmerkelijk
versterken. En zijn tegenwoordig een oneindig
aantal reflectors en kappen aan de markt. 'Men
diene er zich van te overtuigen, dat het weerkaat
send oppervlak Zoodanig is, dat het zijn werking
behoudt en gemakkelijk schoonmaken toelaat.
De electrische lichtbron schittert anders als
bijv. het kaarslicht. Het is van groot belang, dat
men van deze schittering geen last heeft. In het
huisgezin ging men deze schittering tegen door
zijden kappen, welke echter een hooge lichtabsor-
bliefactor hebben. Het gevolg hiervan is, dat de
verlichting te zwak wordt. Dat is ontoelaatbaar
voor het behoud van het gezichtsvermogen. [Wan
neer de lampen hoog worden aangebracht zal het
licht doorgaans niet hinderlijk zijn. Maar hangt
men de lampen niet hoog, dan kan men de last
der gloeiende draden b.v. voorkomen door gemat-
'teerde gloeilampen. Het ondergedeelte van den
ballon is mat gemaakt. O.ok heeft men porcelei-
nen lampen.
daar was aangekomen. Hij ging met zijn bagage-
regu naaf 't goederenbureau en nam aldaar zijn
koffer als passagiersgoed in ontvangst.
Bobert Vernière kwam in Pruisens hoofdstad
nagenoeg op 't zelfde uur, waarin de koopman
Schmitt, als tusschenpersoon, den brief ontving
in cijferschrift van van Baron Schwartz om hem
verder aan het welbekende adres als gewoonlijk
te bezorgen. I
De combinatie van den snellen door hem ge
kozen en uitgevoerden tocht, zou de veronderstel
ling wettigen, dat Bobert Vernière het nagaan
van zijn persoon had vermoed en1- ;t hij alle
surveillance der Duitsche ambassad daad willen
verschalken, doch wij weten wel, den 'zulks niet
het geval was. Hij meende zelfs, dat niemand iets
wist van zijn betrekkelijk spoedige heen en weer
reis onder een valschen naam.
Bobert Veirnière bewoonde in de Friedrich-
strasse te Berlijn een zeer lief huis met zijn
vrouw, zijn schoonzoon en een vrij talrijk bedien-
Dat huis was 't eigendom van de weduwe van
den graaf de Nayle, door haar tweede huwelijk
mevrouw Vernière geworden, 't was een der be
zittingen, evenals die in den EJzas, welke zij aan
Boberts dwaze verspilzucht had weten te ont
trekken en die toebehoorden aan het vaders „ver
sterf" van haar zoon Philippe.
■Onder huwelijksvoorwaarden was de weduwe
met Bobert getrouwd, maar omdat hij haar hart
had weten te veroveren, had zij hem bij contract
onmiddellijk, bij wijze van bruidsgift, een kapi
taal van twee honderd vijftig duizend francs
aangebracht, in korten tijd door den verkwister
geheel zoek gemaakt.
En ware het daarbij maar gebleven, maar de
altoos nog op hem verliefde en bij gevolg zwakke
vrouw ,had hem herhaalde maen uit eigen mid
delen meer of minder belangrijke sommen ge
geven, die allemaal denzelfden weg waren opge*
agan.
Ten slotte gekwetst in haar gevoel van eigen
waarde door de schandelijke handelwijze van haar
tweeden man, was voor de vroegere liefde noge-
noeg een gevoel van minachting bij haar ontstaan,
al gaf ook voor de buitenwereld de wederzijd-
sche verhouding weinig of geen reden tot aan
stoot.
Hier is het oogenblik gekomen om onzen lezers
meer van nabij de vrouw te leeren kennen, die
bestemd is in onze geschiedenis een belangrijke
■rol te vervullen.
(Wordt vervolgd).
