L - MM 12 SMfer 19Ü
Liefde en Misdaad
Roeftitasakeii
VOOR DEN POLITIERECHTER.
Zitting van 9 September.
De heer Willem K., een Zuiderzeewerker van be
roep die op 2 Februari den machinist Buitenhek
van dik hout zaagt men planken had gegeven en
dezen technicus had onthaald op schoppen, trap
pen en een paar kwaadaardige steken met een knip
mes in zijn rug, zoodat hij momenteel zijn lol heel
gemakkelijk kon verbergen, was niet ingenomen
met de zes weken touwpluizen die de Pol. Rechter
hem had toebedacht en in verzet tegen dat von-
njs gekomen. Hij was nu in persoon present en
had een praatjes, dat bijna geen ander aan het
woord kon komen. Hij kon echter niet wegredenee-
ren, dat hij den machinist leelijk had toegetakeld
terwijl zijn justitioneel verleden oofc niet geheel
zonder bedenking was. Het vonnis werd dan ook
zonder pardon bevestigd. Mijnheer K. zeer teleur
gesteld wil nu per sé in hooger beroep bij het Hof
Het is voor hem te hopen dat hem zulks goed be
komt.
Ze gaat een maand met vacantie.
Catotje van der B. uit Amsterdam de jonge ge
dienstige in complete bêge uitrusting dje mevrouw
de wed. B. te Alkmaar zooveel genoegen bezorgde
door er stikum tusschen uit te knijpen met mede
neming van eenige artikelen, die haar eigendom
niet waren, kan haar illusies over een klooster in
Limburg nog wel wat terijde stellen. Zij is veroor
deeld tot 1 maand naar de Rijkssokkenstopperij,
aangezjen de politierechter dit het eenige middel
acht om haar hopenlijk tot de deugden van eer
lijkheid en kuischheid terug te brengen.
Jan had nog genoeg in 't vet.
Jan P., de grijsgebaarde zwerver landlooper en
rij wiel jatter, pas veroordeeld wegens zwijntjesjage
rs tot 6 maanden had ook zijn rekening nog niet
voldaan by de justitie, omdat hij den geachten ge
meenteveldwachter van Noordscharwoude schanda
lig uitgetiteliseerd, toen deze Jan had aangemaand
om zijn gewezen vrouw die hij genoeg verdriet be
zorgd heeft niet meer lastig te vallen. De officjer
had altijd nog zin in Jantje en vorderde 1 maand,
doch de officier meende dat de verdachte voorloo-
pig nog genoeg had op te knappen en bepaalde de
straf op 2 dagen.
Die weet ook wel wat er in de wereld te koop is.
Mej. Trijntje k. een voormalige arbeidster in de
melkfabrjek Uithoorn te Alkmaar, welke jonge da
me zich had schuldig gemaakt aan het onedele
feit een bedrag van 10 gulden, zijnde werkloon van
een mede-arbeidster door haar pas ontvangen uit
haar portemonnaie te flikken, was nu weer opgeroe
pen om te vernemen wat de heeren omtrent haar
hadden besloten. Het rapport van den reclassee-
ringsambtenaar luidde niet bepaald schitterend.
Het schijnt dat het vroegrijpe meisje nog niet voor
deel heeft getrokken uit de ondervonden levensles
sen. Bovendien is er nog wat anders met de schoo-
ne Paula loos, waar we niet over zullen uitwijden,
doch welke omstandighejd de officier aanleiding
gaf om 6 maanden gevangenisstraf te vorderen,
van de meening dat deze tijd haar het beste zou
convenieeren.
Maar de politierechter kon nog niet tot een be--
sluit komen. Hij gevoelt terdege de verantwoorde
lijkheid om in dit jonge en misschien eenmaal veel
belovend leven in te grijpen. De uitspraak is door
hem bepaald op Maandag 7 October.
Een hamer gebezigd om zijn eigendommen te
beschermen.
De palingkoopman en kermisreiziger Jan G. uit
Hoorn had ook met zijn kraampje de kermis te
Berkhout bezocht en ondervond in den nacht van
5 Juni omstreeks twee uur, dus na sluitingstijd veel
last van opgewonden jongelieden, die uit een café
kwamen en nu probeerden hem zijn paling afhan
dig te maken. De koopman een IS der aan toevallen
en dus een uiterst zenuwachtig en prikkelbaar ie
mand liet de kachel niet met zich aanmaken en
verdedigde zich zelf en zijn koopwaar met een hou
ten hamer, waarmede hij een de raanwezigen ze
keren Willem Weel, een landbouwer uit Berkhout
een gevoelige tik mee op zijn kersepit gaf. Voor de
ze mishandeling stond G. heden terecht en het
scheen, dat juist Weel geen werkzaam aandeel in
de overval had genomen en hij dus de verkeerde
man had geraakt. Niettemin bleek uit deverklaring
van getuigen, dat G. wel degelijk was gemoles
teerd door verschillende personen en men hem zelfs
uit zijn palingstal en op den grond had getrokken.
Noodweer kon echter niet voldoende worden aan-
OF
De Moord van Sainf-Ouen.
70.)
„Hoe het zoo kwam, weet ik niet, grootmoeder,
maar hem had ik dadelijk lief. Ik geloof stellig dat
u, zoo u ooit van uw blindheid genezen kunt wor
den aan hem het herstel te danken zult hebben,"
„Hoe vreemd toch", dacht Veronica. „Bij inge
ving heeft zij reeds haar broeder lief!Neen
God heeft ons niet geheel verlaten. Misschien heeft
zij gelijk. Misschien zal ik het Henri Savanne te
danken hebben, als ooit het gezicht mij wordt
weergegeven."
Veronica en Martha traden weer in de gelagka
mer, waar het nu nog voller was dan voor het ver
trek van de familie Vernière, door de menschen,
die van boven naar beneden gekomen waren. Ook
de feestvreugde was grooter. Hier werd gelachen,
daar werd gezongen, terwijl rappe handen zich be
ijverden om tafels en stoelen aan kant te zetten.
„Het is jammer dat de patroon niet schijnt ge
dacht te hebben aan het orkest", zeide het mooie
jonge vrouwtje van een der werktuigkundigen, die
aan de fabriek verbonden was.
„Dat kon niet,, meende haar man, „nu zijn broer
nog zoo kort dood was."
„Ja, maar wij, nu Wij onder ons zijn, we hadden
toch best een beetje kunnen dansen," bracht Plat
zak in het midden, die bij wijze van uitzondering
nu eens niet dronken was. „En ik weet er wel raad
op ook. Moeder Veronica heeft, bij zijn afwezigheid
het orgel van Magloire onder haar berusting en als
zij nu eens een paar walsjes voor ons wilde spe
len, waren we dadelijk geholpen. Ik wil het haar
wel eens vragen?"
Hij wendde zich tot deblinde vrouw, maar Mar
tha zeide dat het niet te doen was, omdat groot
moeder te veel vermoeid was en rust noodig had
daar zij er den volgenden morgen weer vroeg met
het orgel op uit moesten.
„Hè, als Magloire er maar was" riep Marie uit.
Op die kinderlijk gedane verzuchting antwoordde
op het onverwacht een vroolijke mannenstem:
„Men roept om Magloire?Present, Magloire!"
getoond en de officier eischte ƒ20 boete of 20 d.
De verdediger mr. Thomas advocaat te Hoorn,
hield voor den armen broodvechter een sympathiek
pleidooi, waarin hij wees op de veel verklarende
omstandigheden en aandrong op een geringe voor
waardelijke straf. Ongelukkigerwijze echter is G.
vroeger reeds eenige malen terzake mishandeling
veroordeeld en dit werd mede in zijn nadeel gere
kend. zoodat hij per saldo tot ff 25 boete of 25 da
gen werd veroordeeld.
Meneer permitteert zich dure genoegens
Een Heldersche meneer met name Jan B. had op
29 April voor den Pol. Rechter terecht gestaan en
scheen niet zeer ingenomen met het feit, dat zeke
re Jb. van d. Heijden in deze zaak tegen hem was
opgetreden. Althans gaf hij blijk van zijn vijandi
ge gezindheid door dezen van der Heijden toen deze
zich met hem in het Heldersche Casino bevond,
onverwachts een flinken klap in het gelaat te ge
ven, Natuurlijk waren heden officier en Pol. Rech
ter het volmaakt met elkander eens dat dit optre
den niet genoeg kon worden afgekeurd en werd hij
op voorstel van den officier tot 35 gulden boete of
35 dagen veroordeeld.
Ook daar is de vrede verre
In de parel van Kennemerland Castricum kan
helaas de vrede des harten niet ongeschonden on
der de gemeentenaren worden bewaard. Ten min
ste de veehouders Jan D. en Cornelis Molenaar heb
ben al miserabel de pik op elkaar en nadat zij me
kaar op 4 Juni zoowat den geheelen dag hadden
genegerd en uitgescholden, kwam het ten slotte tot
handtastelijkheden en sloeg Jan D. zijn tegenstan
der gevoelig met een haarspit op zijn klavieren.
Toen was natuurlijk de boot eerst recht aan en
werd het drama verder afgespeeld in de rechtzaal
alwaar na veel gekrakeel en onmiskenbare blijken
van blijvende wederzijdsche afkeer den misbruiker
van het haarspit werd veroordeeld tot 10 gulden
boete of 10 dagen.
Kunstenaar contra koekebakker
De heer Chr. M. is behalve kastelein ook kunst
schilder en kan de stillevens op de toonbank een
kruik oude snik, een halve citroen en een zure ha
ring op artistieke wijze op het doek brengen.
Helaas zijn buurman van den Berg,die op meer pro
zaische manier in zyn levensonderhoud voorziet als
koekebakken, apprecieert zijn artistieken buurman
niet voldoende ne heeft hem onlangs ten zeerste
gedupeerd door vlak voor zijn keukenraampjes een
schutting neer te plakken, waardoor dit nuttige
appartement in duisternis werd gehuld. Onze artis
tieke caféhouder een reuzekerel van dik 50, met 'n
passende kunstenaarsdas getooid, liet zich niet in-
timideeren, voorzag zich van de noodige werktui
gen en hanteerde die met zooveel handigheid dat
de schutting weldra tot het verleden behoorde en
den verslagen koekebakker niets anders te doen
stond dan zich bij de rechterlijke autoriteiten te
beklagen. En zulks met het resultaat dat de heer
M. thans terecht stond wegens vernieling. Het bleek
dat voorheen de verstandhouding tusschen de bu
ren goed was doch dat in den laatsten tijd over 't
feit, dat M. eenige raampjes die op het erf van den
koekebakker uitzagen, had losgemaakt, wat door
van den Berg niet werd gedul. Allerlei ware of ver
meende grieven werden daarbij te berde gebracht
de diplomatieke betrekkingen verbroken en de oor
log verklaard.
De heer M. had zich heden ten strijde toegerust
met mr. Dwars van Hoorn als verdediger. Heel wat
werd er door belanghebbenden gepraat en gedefini
eerd, ook de verdediger liet zich natuurlijk niet on
betuigd om aan te toonen dat zijn cliënt in zijn
volste recht stond. Langen tijd was het twijfelach
tig naar welken kant de evenaar zou neerslaan,
maar ten slotte was het den kunstenaar-kastelein
die het lied der victorie kon aanheffen daar, om
dat de Pol. Rechter niet kon uitmaken wie de ei
genaar was van den grond, waarop de schutting
der vijandigheid was geplaatst, de heer M. werd
vrij gesproken.
Het is zaliger te geven dan te ontvangen
Alzoo dacht vermoedelijk ook zekere Cornelis B.
te Anna Paulowna toen hij in den nacht van 2 op
3 Juni den landbouwer J. Wij denes zonder eenige
aanleiding een hevigen slag op zijn postzegel toe- j
bracht;; een uitspatting des gemoeds die mijnheer j
Kees duur te staan kwam, daar hij tot 20 gulden
boete of 20 dagen werd veroordeeld.
Het zijn niet altijd muilezels die schoppen.
De arbeider Willem D. van Egmond sur Mer ver
zette in den nacht van 26 op 27 Mei zijn zinnen
eens op de kermis te Rinnegom gem. Egmond Bin
nen, doch werd naar zijn meening in het café van
den heer van der Molen gestoord in zijn amuse
ment door den vrachtrijder Simon Bakker. Deze
scheen aanstalten te maken om het Simon lastig
te maken, waarop deze hem trakteerd op een zeer
kwaadaardige schop tegen zijn schenen. Zijn doel
was bereikt, daar Simon blijkbaar zijn bekomst
had, doch de gevolgen waren minder voordeelig,
blijkens uit de veroordeeling van heden tot 20 gul
den boete of 20 dagen.
'n Kaartjescontroleur is ook al niet onschendbaar.
Terwijl de tuinder J. Weel te Noordscharwoude,
zich in den avond van 9 Juni met prijzenswaardi-
gen ijver bezig hield met het controleeren van toe
gangskaartjes tot een balzaal werd hij niet weinig
gehinderd door zekeren Pieter K„ die hoewel niet
in het bezit van een entréebiljet zich toch toegang
tót de zaal wilde verschaffen. BS de door Weel aan
gewende pogingen om dien ongenooden bruilofts
gast buiten de déur te houden, werd hij onaange
naam verrast door een zoo hevigen stomp op zijn
fiselefacie, dat hij een oogenblik de maan voor 'n
doedelzak observeerde. Doch de verwekker van dit
onheil zou zijn gerechtvaardigde straf niet ontko
men, want hij werd heden tot 15 piek boete of 15
dagen veroordeeld.
Eigendom is diefstal
decreteerde eenmaal de bekende revolutionair Prou
dhon en deze niet onvoordeelige maar min of meer
gevaarlijke leer was ook de 23-jarige arbeider B.
uit Nieuwweerdingen toegedaan, daar hij zoowel te
Valthermond in Drente, als op 22 Juli te Akersloot
een rijwiel aan den haak pikte voor welke feiten
ijh heden terecht stond. Het scheen evenwel dat
hij nu zijn eigendomstheorieën had afgezworen,
daar hij plechtig beloofde dat het nimmer meer zou
gebeuren. Hij verspeelde daarmede de kans om bij
Lou de Visser of David Wijnkoop als huisknecht te
worden geëngageerd doch won de gunst van den
politierechter, die hem veroordeelde tot 3 maanden
voorwaardelijk met een proeftijd va neen jaar met
verplichting 25 gulden scahdevergoeding te doen
toekomen aan een der bénadeelde rijwieleigenaars.
Een nachtelijke amokmaker.
De Houttil werd in de nnacht van 14 op 15 Juli
in opschudding gebracht door zekeren opgewonden
mynheer Piet S„ die heel uit Wormerveer was ge
komen om in Alkmaar eens de beest te kunnen spe
len. Hy was juist met groote vinnigheid aan het
knokken met een heer uit Sint Pancras, terwyl
eenige andere nachtzwaluwen met belangstelling
dit herioke schouwspel gadesloegen. Een dezer toe
schouwers, genaamd Niek Ruiter uit Oudorp kwam
te dicht onder de vuurlinie en kreeg nu ook van
den wildeman een opstopper met een bierpul die
er lang niet naast was en de begiftigde bloedend
verwondde. De nachteiyke heibelschopper moest
voor deze mishandeling heden terecht staan doch
was niet verschenen. Deze veelbelovende heer is
door de Haarlemsche rechtbank voorw. veroordeeld
met 3 proefjaren en aangezien die proeftyd nog
niet verstreken is, wil de politierechter de kat eens
uit den boom kijken en afwachten of de Haarlem
sche rechtbank hem inmiddels zyn vet zal geven.
De verdere bahndeling zal nu op 23 September
plaats vinden.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER DER ARRONDIS
SEMENTSRECHTBANK TE ALKMAAR.
Zitting van Dinsdag 10 September.
Heibel in de kranten tusschen Predikanten.
Het is min of meer een stuitend idee als geeste-
ïyke voorgangers, die toch zyn aangewezen of al
thans de pretentie meenen te hebben, je veilig door
het lokkende leven te leiden en je den weg naar den
Hemel te wyzen, elkander als nydige werfhonden
in de haren vliegen. En alzoo boodt Dinsdagmorgen
de rechtbank het onaangename schouwspel aan,
dat twee eerwaarde prednkanten als verdachte en
aanklager scherp en onverzoenlyk tegenover elkan
der stonden. Het was nm. de 55-jarige predikant
Ds. Lodewyk P. van Oosthuizen, die terecht stond
wegens smaadschrift, althans beleediging van zyn
confrater Ds. Harm van Lunzen te Hoorn door mid
dél van een ingezonden stuk geplaatst in de „N.
Hoornsche Courant" van 12 Maart jl. De eerw. H.H.
waren het over verschillende dingen blykbaar niet
eens en hadden het oorbaar geacht dit in de cou
rant uit te vechten met gevolg dat Ds. van Lunzen
zich zoo gesmaad en beleedigd gevoelde dat hij
meende de hulp van den strafrechter te mceten in
roepen, teneinde zich voldoening te verschaffen.
We gelooven niet, dat zoowel officier als ,'.e straf
kamer deze zaak begeerlyk voorkwam en er sym
pathiek tegenover stonden. De president gaf al
thans den opgewonden en roodhoofdige n-e':.van-
ten te kennen, dat hun optreden niet getuigde van
de vergevensgezindheid die het sieraad moer
van den christen, terwyl de officier med deelde,
gehoopt te hebben dat deze onaangename 7-j ,n die
En zich baan brekend door de volle zaal was het
inderdaad onze levenslustige orgelamn, die met zyn
linkerhand het saluut doende, voor het front ver
scheen. J
Dat gaf een gelach van belang en daarop de by
Magloire steeds onvermydelyke omhelzing van de
schoone sexe, waaronder de brave jongen even
goed madame Aubin en Veronica Sollier als Mar
tha en Marie begreep.
Wel, wel, zijn we hier aan het feestvieren?" riep
Magloire uit, nadat hy een tal van handdrukken
had gewisseld, onder anderen ook met Platzak.
Met weinige woorden was Magloire ingelicht, en
Marie voegde er by, dat de menschen zoo graag een
beetje zouden willen dansen op de orgelmuziek.
Wy zullen dansen op onze bruiloft, Marie" riep
Magloire uit. „Wij zullen dansen als wy de eige
naars zyn van het etablissement van Madame Au
bin en op den dag, dat we vriend Platzak de winst
uitbetalen van zyn lot, van het fameuze lot, je
weet wel, waarop ik beloofd had, dat de hoogste
i lotery al begonnen?"
I ai afgeloopen, oude jongen. En wat het mooiste
van de zaak is, jy hebt op je nummer 5039
1 schrik niet, Platzak op één na den hoogsten
1 prijs getrokken, een prys van vytigduizend francs,
i Ik ben al by zoo'n loterydebitant geweest, heb hem
het briefje laten zien en morgen, niet later dan
i morgen, kan daarop de vyftigduizend ontvangen
1 worden Hoe is het Platzak, deelen wy nog sa-
men, zooals ik je had voorgesteld.?"
Als je me niet voor den gek houdt, Magloire
lachte Platzak, „want daar zet je net een gezicht
naar, dan houd ik my ook myn gezegde, „een man
een man, een woord een woord", zeg ik. Het lot
komt my niet toe, ik heb het jou afgestaan, wat
er op valt is voor jou, voor jou alleen."
i Je bent in je hart toch een beste kerel, Platzak!
daar ,hoor eens, we zullen er wel een mouw aan
i passen en zorgen, dat jy in elk geval niet te veel
in handen krijgt, want dan was je veel te gauw ad
i patres. Maar laat mij nu de rest vertellen. Toen ik
1 klaar was te Parijs met mijn debitant, nam ik een
1 huurrytuig jawel, grootscheeps, om zoo gauw
mogelijk te Saint-Ouen te komen en daar te zeg
gen: „Madame Aubin, ik neem je zaken over, 1stel
uw voorwaarden. Marie over drie weken defileeren
wy voor mynheer de maire en mynheer de pas
toor. Moeder Veronica en Martha, jullie moogt ons
niet verlaten."
Voor Magloire, die zoo handig zijn zaakjes wist af
te doen, ging een daverend gejuich op.
„En nu jy er toch eenmaal bent, moet je ons
ook laten dansen", riep het mooie vrouwtje uit, die
het eerst van dansen gesproken had, met een vast
houdendheid, die anders, nietwaar, heel weinig by
vrouwen voorkomt.
„Maar, myn lieve mensch, ik heb nog niet eens
gegeten!" lachte Magloire.
„Kun je niet eten en tegelyk je orgel draaien?
„Alles met een arm, dat gaat lastig!"
Sedert Magloire's terugkomst was Veronica Sol
lier zonderling opgevroolykt. Ze voelde geen ver
moeienis meer.
„Martha", sprak ze, „vraag Marie om je te hel
pen het orgel van onzen vriend hierheen te rollen
We zullen maar een beetje later naar bed
gaan en Magloire's blyde terugkomst vieren met
die brave menschen te laten dansen."
Daar ging een daverend gejuich op en kort daar
op begon, terwyl Magloire stevig zat te eten, de
geimproviseerde dansparty, die tot middernacht
voortduurde.
Toen bleef er niemand anders meer m de zaai
dan Veronica, haar kleindochter, moeder Aubin,
Magloire en zyn verloofde.
Tusschen het vyftal had een vry ernstig gesprek
plaats, waarby alles, wat Magloire nog maar met n
paar losse woorden had gezegd, nader bevestigd
werd. Den volgenden dag zou hij de vyftigduizend
francs gaan ontvangen, waarop hy recht had, daar
van de helft vastzetten voor Platzak zonder dat de
man zelf er iets van weten mocht, maar alleen om
hem, als het ooit zoo ver kwam, een rustigen en
vry van zorgen ouden dag te kunnen bezorgen.
Met de andere helft zou Magloire zich vestigen met
Marie in het hotel van madame Aubin, dat hy wer-
kelyk op zeer aannemelyke voorwaarden kon over
nemen en Veronica Sollier met haar kleinkind zou
den bij het jonge paar een „heerenleventje heb
ben, zooals Magloire het uitdrukte.
Tegen dit laatste kwamen evenwel grootmoeder
en kleinkind in verzet, zy wilden niemand tot last
zijn en al werd het ook nog zoo gul aangeboden,
nergens het genadebrood eten. Voor beiden was het
veelvuldig verblyf in de openlucht en waren de da-
gelyksche bewegingen ook zoo gezond. Hoe zou Ma
gloire er over denken, als zy eens op afbetaling 't
het prestige der kerk benadeelde, langs minnelyken
weg zou geschikt zyn. Nu dit echter hela'.s niei
zoo had mogen zijn, was de officier van meening,
dat hier Inderdaad een strafbare beleediging was
gelanceerd door verschillende uitdrukkingen en den
algemeenen geest, die het bewuste stuk sterk adem
de, zoodat veroordeeling zou moeten volgen. Gevor
derd werd daarop 75 gulden boete of 75 dagen hech
tenis en de uitspraak bepaald op a.s. week.
Zoek de dikke blauwe man met den zweep
In sommige geïllustreerde bladen zyn zoekplaat-
jes opgenomen waarop men naar verborgen men
schen ol dingen moet zoeken. Bv. waar is de keu
kenmeid? of zoek haar vryer of het gestolen ko-
nyntje enzoovoort. Ook de meervoudige strafkamer
stond echter Dinsdag voor zoo'n puzzle toen de 40-
jange lange landbouwer Arie N. uit het Waarland
gem. Harenkarspel op de bokkebank was gerequi-
reerd omdat men hem verdacht op 3 Juni ter ge
legenheid van de Paardmarkt te Opmeer den paar-
denruttelaar Cornelis Vergaar uit Mokum een wat
jekou met een voermanszweep te hebben gegeven
Het scheen dat de stemming onder de Opmeersche
paardenmarktbezoekers met betrekking tot Kees
Vergaar niet al te welwillend was. In elk geval ont
stond er een relletje waarby Vergaar volgens zyn
zeggen, behalve nog andere liefkozingen een klap
met de harde zweepstoel op zyn kletpatet had ge
kregen. Hy zelf wist niet precies wie hem dat woop
je had geleverd doch volgens twee andere ooggetui
gen, de gediplomeerde veekraamverpleger Alewy'n
Ott en zekere jongeheer van der Zand zou Arie 'm
dat geleverd hebben.
Arie gaf echter niet de minste neiging te kennen
deze aantyging goedmoedig als een smakelyk slag
roomwafeltje op te slikken. Hy protesteerde met al
zyn beschikbare krachten en waar hy te kort in
schoot, daar stond zyn wakkere verdediger mr
Eecen van Oüdkarspel hem dapper by.
Arie beweerde en nu komt de puzzle, dat een lan
ge, dikke, zware, hem geheel onbekende kerel in
een blauw pak met een zweep op Vergaay's hoofd
had gemept. Ze waren allemaal gebeten op Ver-
gaay en er werd geroepen: sla hem maar dood
Keurige manieren kun je op die Opmeersche
Paardenshow leeren.
We moeten onzen mond maar houden over den
Russischen Czarenfamilie-moord, hoor.
Hoe het echter zy, Arie kon niet ontkennen dat
zyn koren niet stond te bloeien, daar de officier
geen kans zag naast het wettelyke ook het over
tuigend bewys in elkaar te wurmen en Z.Ed. dus
vry spraak requireerde.
Natuurlyk zei de verdediger toen niet, dat zyn
cliënt zonder twyfel het feit had gepleegd en hem
dus maar eens flink de ooren moesten worden ge-
wasschen met groene zeep en Brusselsch zand,
doch sloot pleiter zich met hart en ziel by 't schuld
delgend requisitoir aan.
Vuurvretende en geldtrommeltjes gappende „artis-
tcn" op de Heldersche kermis.
De zich als „artist" presenteerende dikhoofdige
27-jarige kermisreiziger Teun A. uit Arnhem zit al
sinds een maand of 3 in de petoet te Alkmaar als
verdacht op 25 Juni ter gelegenheid van de Helder
sche kermis met medewerking van zyn medekunste
naar een soort vuursmikkelaar, een trommeltje met
75 gulden aan hardgeld en bankpapier te hebben
achterover gedurkt.
Monsieur Teun met een test zoo dik als een com
missiekaas gesierd met blonde tochtlatten, bevond
zich alstoen met een dame en zyn vriend, den ge
zegden vuurvreter, genaamd W. G., Welsing en door
Teun Willem Reuvers genoemd, in de slaapstee van
Tiem Bruns, thans mynwerker te Heerlen. In een
gesloten kast in het logement stond bedoeld kistje
en terwyl de kast sporen vertoonde van braak bleek
dit kistje met inhoud te zyn verdwenen. Onder de
bedstee waarin Teun had geslapen vond men later
een schroevedraaier die precies paste in de op de
kast waargenomen indrukken.
De vuurvreter bleek onvindbaar doch Teun viel
in handen der justitie en nam weldra de houding
aan, die hem het voordeeligst toescheen. Hy deed
of hy ze zag vliegen en wist het dan ook zoo ver te
brengen dat hy door een zenuwarts uit Bakkum in
observatie werd genomen. Teun, die na ongeveer 3
maanden voorbereiding en gewetensonderzoek, van
daag dan maar eens te biecht kwam, was niet zoo
mal of hy wist de hoofdschuld te werpen op zyn
afwezigen vriend Reuvers. Wel wou hy erkennen,
dat hy zyn deel had genoten van de opbrengst,
doch overigens was alles hem duister. Enfin, de ze
nuwarts ter Raa, thans in uniform als officier van
gezondheid was van meening, dat hy nog niet vol
doende op de hoogte was van het moreele defect
dat de arme Teun vertoonde en derhalve zal op
voorstel van den officier een tusschenvonnis wor
den gewezen, waarom de zaak voor onbepaalden
tyd wordt geschorst, teneinde dr ter Raa tyd te
geven, voldoende waarnemingen te doen.
Bloedige mishandeling te Egmond aan Zee.
De 28-jarige visschersman Huibert P., wonende
te Egmond aan Zee, stond Dinsdag terecht als ver
dacht van mishandeling gepleegd in den nacht van
27 op 28 Juni op het Pompplein aldaar en waarby
hy den visscher Jacob Prins zou hebben geslagen
en gestompt en met een mes verwond in zyn rug,
op zyn schouderblad, aan het hoofd en handen. - -
Voorts ha dhy zekere Aldert Dekker tusschen de
beenen geschopt. Verdachte ontkende de verwondin
gen te hebben toegebracht. Hy had geen mes by
zich gehad, wel een koperen lucifersdoosje, dat dan
ook door hem getoond werd. Hy beweerde voorts
zelf bewusteloos te zijn geslagen.
Er waren niet minder dan 6 getuigen gedagvaard
doch alleen de mishandelde Jacob Prins was aan
wezig. Deze diende een civiele vordering in ten be
drage van ƒ74.25 wegens betaalde kosten voor ge
neeskundige behandeling en geldelyk verlies om
dat hy een reis met de trawler niet heeft kunnen
medemaken. Aangezien meerder onmisbare getui
gen niet waren verschenen werd deze zaak voor
onbepaalden tyd aangehouden.
Zou hij maar liever niet eens aan zijn houten
demietje gaan denken.
Het slottableau van deze niet al te lange, doch
veelbewogen zitting werd gevormd door een blee-
ke, dunharige, zielige oude man van 69 jaar, met
name Louis H., welke oude heer zich in voorarrest
bevond wegens ongeregldheden op zedeiyk gebied,
waarover we verder het stilzwygen maar zullen be
waren.
In deze zaak, die uiteraard met gesloten deuren
werd behandeld werd gevorderd 5 maanden gev.
Mr. van der Loos, ambtshalve toegevoegd verdedi
ger pleitte clementie op grond van 'smans hoogen
leeftijd en moreele afwykingen, die een lang ver
blyf in de gevangenis ongewenscht maken. Met be
trekking echter tot de strafmaat refereerde pleiter
zich aan het oordeel van de Rechtbank.
orgel van hem overnamen en verder verblyf hiel
den onder hetzelfde dak?"
„Nu, ik geloof, dat dat plannetje nog zoo kwaad
niet is", meende de gewezen marine-soldaat ten
slotte. „In plaats van den orgelman die ik ben ge
weest, zal er voortaan een orgeldraaister wezen, u,
moeder Sollier, waarby dan onze lieve Martha met
haar zilveren stemmetje als liedjeszangster optreedt
Doe het myn goede meschen, doe het en ik voor
spel jelui, dat je goede zaakjes zult maken."
Martha vloog den braven jongen om den hals en
Veronica dankte hem met groote ontroering en
hartelykheid.
Maar nu was het voor ieder hoog tyd geworden om
wat nachtrust te zoeken waartoe men dan ook zon
der langer verwyl overging.
Al scheen ook alles Robert Vernière een voort
durende straffeloosheid te verzekeren, de booswicht
zelf voelde zich geenszins op zyn gemak.
Als het Henri Savanne inderdaad gelukte de
wonderen zyn de wereld nog niet uit dat blinde
mensch weder ziende te maken, zou Philippe de
Nayle stellig weder zyn zin willen doordryven om
madame Sollier weder in haar vroegere betrekking
te herstellen. Dat was één. kwade kans; de tweede
bestnod hierin, dat de kleine Martha, die byzon-
dere clair-voyante nog eenmaal het geheim zou
openbaren. Dat dit laatste niet gebeurde, daarvoor
zou O'Brien zien te zorgen. Maar wie verloste Ro
bert van de grootmoeder, die, als haar werkelyk 't
gezicht kon worden weergegeven, nog veel gevaar-
lyker zou zyn.?
(Wordt vervolgd.)
