Jmazem-
Uit den Omtrek
De plechtige uitvaart van
Dr. Gustav Stresemann
MUNMAPtl
Plaatselijk Nieuws
ZiUIDlSCiHAR W OUDlEL
oudagavond is bij den heer Kramer te uidschar-
woude een zoo goed als nieuw rijwiel ontvreemd
van den heer O. Koeman Jr., Dit rijwiel was ver
zekerd bij de Oudkarspelsche Kijwielverzekering.
OUDKARSPKL.
Wegéns bedanken van den heer Kaan als pen
ningmeester van D;.T|.Si., is in diens plaats be-
noeftid de heer Groot uit Oudkarspel.
OUDE NIEDORP.
Zaterdagmorgen zakte de 10.000 kilogram wegen
de stöomwals, die hier op het oogenblik is om den
nieuw aan te leggen weg te walsen, door den berm
van den weg in de kom van het dorp en kwam on
derste boven te liggen, in de sloot. De berm van den
weg die het vorige jaar pas aangebracht was, was
door de vele regens der laatste dagen zacht gewor
den, met bovenstaand gevolg. De machinist wist
bijtijds van de machine te springen, zoodat alles
zonder persoonlijke ongelukken afliep.
Om zoo'n groote wals te zien werken is op zich
zelf al de moeite waard, maar nu het gevaarte in
de sloot lag, liep het geheele dorp leeg. Den zelf
den dag nog werd begonnen het gevaarte uit zijn
ongewone verblijfplaats te halen. Velen zullen ge
dacht hebben dat dit niet gelukken zou, temeer
daar men over primitieve hulpmiddelen beschik
te, nl. een paar dommekrachten en de noodige bal
ken. Ieder stond dan ook verbaasd toen Zondag
morgen de wals weer in zijn gewonen stand stond.
Langs de straat
Van ^Broek-Noord begaven wi ons naar Biroek-
Ziuid, 'mijn ietwat brommerige metgezel en de
schrijver van deze schetsjes.
Even voorbij 't Postkantoor viel 't oog mijns
vricnds op de prachtstraat. 'k Waagde de opmer
king. Nu is het toch maar prima in orde, onze
Dorpsstraat is in allerbeste conditie; geen gaatje,
geen plasje, ('t had pas geregend) kortom de
straat is „af".
Nu#ks zei: ,,'tWordt meer dan tijd. Broek
wordt berucht om zijn bestrating. Hoeveel maal
is de straat al omgelegd, bijgelegd, nieuw gelegd,
in luttele jaren?
Verheugt u in 't heden, Nurks! heb ik gezegd
en haal geen oude koeien uit de sloot. Ben jij
soms feilloos?
Toen keek ie nijdig als 'n spin en zei niets
meer tot we in Broek-Zuid kwamen. In Biroek-
Zuid woont oogenschijnlijk 't meest moderne deel
der dorpenaars. Daar verrijst om de maand óf een
garage, óf een nieuw woonhuis. Loopt ge daar,
dan waant ge u (tot ge aan de spoorkruising
komt)[1net eenige verbeelding te zijn op 't mooiste
plekje van St. Pancras.
Over de Spoorlijn is het eigenlijk nog ja zoo
mooi,""vanwege de reeds hoog-ópschietende hoo
rnen en daar wandelend voelt ge u ruimer. Daar
is tenminste plaats, behoeft ge niet bang te we
zen, als een bus aan komt daveren, er is ruimte
om je te bergen.
Tocb^jjad. Nurks ook daar weer wat op te mer
ken. 1
W,eet je hoe Broek er over 15 jaar uitziet?
vroeg ie.
Hoe meen je dat, stelde ik als wedervraag.
Nog al wiedes 'zei ie en keek daarbij erg
uit de hoogte. O,ver Vijftien jaar is Broek nog
niets anders, dan een -rij huizen, welke rij een
beetje langer is geworden. Niet eens een rechte
rij. Hier een hoek, daar een huis, dat dan weer
precies in de weg staat, zooals er zoovelen in
Broek-Noord nu. Ik kan "de bouwerij niet bewon,-
derenj waarom maken ze niet een behoorlijk plan
Hoofdstraten en zijstraten. Nu bouwt; elk naar 't
hem goeddunkt.
Nurks, weidde breed uit over de voordeelen van
grootd"-"plannen. De gemeente behoorde z.i. het
heele buitenland te annexeeren, op te hoogen en
bouwrijp te maken.
zegt gaat ie verder dat Broek een
vooruitgaande plaats is. 't Is waar hier gaat
meer om, dan in menig Noord-Hollandsch stedeke,
daar jfiet van. We hebben een bloeiende veiling
een böjlenveiling in opkomst. Hier ontwikkelen
zich kratten-makerij-bedrijven, die velen brood
verschaffen.
Mair gaat Broek vooruit in zielental Dat
betwijfel ik sterk, zei Nurks, die nu niets on
vriendelijks meer heeft. Hij schijnt nog sjiekeneu-
rig, 'n-oppositieman door dik en dun, maar toch—
hij houdt ondanks al zijn ironie en sarcasme,
heel veel van zijn woonplaats Broek.
Je moet 's morgens maar eens kijken, ho.evelen
hier per fiets op hun werk komen. Dat doen
ze waarlijk niet voor hun plezier, edoch, wijl er
te weinig woongelegenheid is.
We hébben hier wel geen woningnood be
toogt hij maar er is toch vraag voor heel wat
woonhuizen.
En daarom wou ik de Broeker gemeente laten
bouwen, grond aankoopen, want we dienen ook in
zielental vooruit te gaan.
We stonden voor 't buitenland.
Toen bleef mijn metgezel staan. En hij gaf
uITing aan zijn ideeën.
Hier moet Broek-Zuid-City verrijzen, zei ie.
Beschouw de hoofdstraat als de as, waarop
we twee zijwegen projecteeren. Langs de ring-
sloot reserveeren we terrein voor kaden. Waar
kan 'n schipper in Broek met fatsoen lossen?
Daar in 't midden maken we 'n plein, niet te
benauwd, een parkeerplaats.
Enthousiast beschreef ie zijn verrijkende plan
nen.
Toen spraken wé af, een volgende maal samen
eens den Twuijverweg op te gaan.
Buitenland
Dé teraardebestelling van Duitschland's minis
ter van buitenlandsche zaken, dr. Gustav Strese
mann, is een grootsche plechtigheid geworden.
Heel Berlijn was in rouw. De etalages der prach
tige bloemenwinkels, die steeds een bezienswaar
digheid van Berlijn zijn geweest, waren einde
der vorige week gevuld met groóte kransen.. Op
de kleurige linten zag men hartelijke woorden
gedrukt, waarmee buitenland, regeering en staats
lieden, binnenlandsche autoriteiten en organisa
ties afscheid nemen van dr. Stresemann. In de
Potedammerstrasse was de helft van een étalage
in beslag genomen door een reusachtige krans van
witte chrysanten, die door rijkspresident von
Hindenburg was besteld.
Het rijkdepartement van buitenlandsche zaken
was stemmig versierd, Tusschen de met rouw
floers omspannen zuilen, die voor het gebouw
waren opgericht, had men rouwguirlandes van
lauwerbladen en alpenviooltjes gespannen. In de
Wilhelmstrasse, zooals trouwens in alle straten,
waardoor de stoet trok, waren alle lantaarns
reeds omfloerst.
Zaterdagavond om kwart voor negen was Stre-
seraann's stoffelijk overschot uit zijn ambtswo
ning aan de Wilhelmstrasse naar het Rijksdag
gebouw overgebracht. Reeds van den namiddag
af had zich een groote menschenmenigte voor
het sterfhuis en langs den weg, dien den stoet
zou afleggen, verzameld. Onophoudelijk werden
kransen aan het sterfhuis afgegeven en de con
doléance-bezoeken duurden nog altijd voort. In de
serre hoopten de kransen zich zoodanig op, dat
men zich ten slotte genoodzaakt zag ze in de bi
bliotheek, de gangen en op dé trappen neer te
leggen. In het geheel telde men in het sterfhuis
meer dan 400 kransen, terwijl een even groot aan
tal aan het Rijksdaggebouw was bezorgd.
Om acht uur arriveerden afdeelingen politie
te paard en te voet. Een, groote politiemacht was
noodig voor het vrijhouden van de straat, daar
het aantal belangstellenden steeds meer aan
groeide. Desondanks deden zich herhaaldelijk ver-
keersstoringen voor, daar de menigte vooral bij
het Brandenburger Tor sterk opdrong.
In de villa werd om acht uur een korte lijk-
plechtigheid gehouden, waaraan de familieleden,
de hoofdambtenaren van het rijksministerie van
Buitenlandsche Zaken en het huispersoneel deel
namen. Daarna zette de stoet zich in beweging,
voorafgegaan door bereden politie. Achter de
baar volgden de beide zoons van den overledene,
vervolgens zijn twee zwagers, von Winterfeld
en von Kleefeld, staatssecretaris Von Schubert
en een aantal andere hoogwaardigheidsbeklee-
ders. De stoet werd gesloten door vijf wagens
met kransen.
Stapvoets ging het naar den Rijksdag, waar
het stoffelijk overschot werd opgebaard. Twee
attaché's van het ministerie van Buitenlandsche
Zaken namen ter weerszijden van de katafalk
plaats, waar zij de doodenwacht houden. De beide
zoons bleven nog eenigen tijd bij het stoffelijk
overschot van hun vader achter; daarna verlieten
ook zij de zittingzaal.
Onder de kransen viel in het bijzonder die van
het Nobelcomité op, waaraan,een lint is bevestigd
met de inscriptie: „Aan den grooten strijder voor
den vrede". Ook de Duitsche ex-kroonprins had
een krans gezonden; op het lint stonden een gou
den W. en een kroon.
De plechtigheid in den Rijksdag was zeer in
drukwekkend. Vele radioluisteraars zullen haar
hebben kunnen volgen. In de groote zaal was op
de plaats van den president een baldakijn van
zwarte tule opgericht. Hieronder was op een
zwart, gedrapeerde verhooging de lijkkist ge
plaatst, gedekt met den zwart-roodj-gouden dienst-
vlag van den minister. Om het voetstuk was een
perk van goud-gele chrysanten aangelegd. De ba
lustrades der galerijen waren gedrapeerd met rogd
fluweel en daarna overtrokken met zwarte tule.
Ook hier hingen guirlandes van alpenviooltjes.
Alle beeldhouwwerken en lampen, die zich
in de zaal bevonden, waren omfloerst. Het roode
tapijt, dat de gangen, die om de zittingszaal loo-
pen, bedekt, was thans geheel verdwenen onder
zwarte loopers. Alle vensters waren verborgen
achter de gordijenen van zwarte tule. In de
vestibule stonden hooge palmen.
De lijkbaar, getooid met de kransen van fa
milie en Rijkspresident, was geflankeerd door
twee kandelabers met brandende waskaarsen. Ter
weerszijden hielden studenten en beambten van
het ministerie van buitenlandsche zaken de wacht.
Voor de baar was de reusachtige menigte kran
sen neergelegd, waaronder buitengewoon prach
tige van het corps diplomatique en het Volken
bond-Secretariaat. Een schitterende aanblik lei-
verden de rozen, chrysanten en orchideeën, die in
de kleuren van alle landen der wereld een zeld
zaam contrast vormden met het rouwfloers dat
het licht der lampen dempte. Daartusschen het
donkere groen van laurieren dat het zwart der
decoratie nog scheen te verdiepen.
Ofschoon de plechtigheid door de rijksregeering
op elf uur was bepaald, was reeds lang voor dien
een groote menigte samengestroopt. Op de re-
ge er ings-estrade had het Rijkskabinet plaats ge
nomen, benevens verschillende hooge autoritei
ten. Stresemann's zetel was met rouwfloers om
huld. Ter linkerzijde van de estrade namen de
vertegenwoordigers der landen plaats, benevens
de in Berlijn vertoevende gezanten des Rijks,
zooals Von Höesch (Parijs), Von Dirksen (Mos
kou). Het parket der zaal was dicht bezet. Ver
scheidene afgevaardigden van Rijksdag en Pruisi-
sehen Landdag waren aanwezig. Onder hen wa
ren Breitscheidt en Graaf Westarp. In de diplo
maten-loge had het diplomatieke corps met den
Eranschen gezant aan het hoofd, deels in groot
tenue, deels in rok, plaats genomen.
Kort voor elf uur betrad Rijkspresident Von
Hindenburg, met Stresemann's weduwe en diens
beide zonen, minister Severing, vice-president
Von Kardorff, dr. Graaf, Staatssecretaris Meiss-
ner, luitenant Von Hindenburg en Hof-prediker
Kassler-Graefen, zijn loge, terwijl allen zich van
hun zetel verhieven.
D'an nam de plechtigheid een aanvang mét de
uitvoering van Beethoven's Coriolan-ouverture,
door het Berliner Philharmonische orchest, ten
gehoore gebracht.
Rede van den Rijkskanselier, j
Vervolgens besteeg Rijkskanselier Hermann j
Müller het redenaarsgestoelte voor het uitspre-
ken van de lijkrede, en zei o.a.
Aan de baar van den Duitschen minister van j
buitenlandsche zaken staat niet slechts de Duit- i
sche Rijksdag, die zijn meest vooraanstaand lid,
niet slechts de Duitsche Volkspartij, die zijn
leider verloren heeft, neen, aan deze afscheids-
plechtigheid neemt het gansche Duitsche volk
deel, dat zijn besten zoon verloren heeft, ja, de
gansche wereld, die hem achtte als een goed wel
willend mensch. Weinige uren voor z'ijn verschei
den was hij in den Rijksdag en daarna nog tehuis
op het ziekbed bezig parlementaire moeilijkheden
uit den weg te ruimen. In nooit rustende plichts
betrachting en steeds bezorgd om het werk zijner
buitenlandsche politiek te voltooien had hij sinds
jaren alle gezondheidsbezwaren ter zijde gesteld
en trots de vermaningen zijner geneesneeren zich
nie tlaten weerhouden al zijn krachten in te span
nen. Onder alle betuigingen van deelname is er
daarom geen zoo treffend als die van onzen
Rijks-president, waar deze zegt dat de overledene
tot zijn laatsten ademtocht voor zijn vaderland
heeft gearbeid. Land en volk gold zijn werk,
voor Duitschland en het Duitsche ivolk klopte
zijn hart.
'Hem bezielde na den oorlog slechts één wensch
de weder-opbouw van het Rijk en de wederop
richting van het Duitsche volk. Zijn vaderlands
liefde was hét, die hem na jaren van aarzeling
er toe bracht, zich ter beschikking van de re
publiek te stellen, om op de nieuwe Staatkundige
grondslagen het vaderland een betere toekomst te
verschaffen. Toen hij met zijn helder verstand
had ingezien, dat na de Staatshervorming slechts
op den grondslag van Weimar practische arbeid
van ons volk kon worden verwacht, heeft hij
het als zijn nieuwe levenstaak beschouwd, vast
besloten in den nieuwen Staat positief mede te ar
beiden. Dat was voor hem het bevel van echte
vaderlandsliefde.
Nadat de evenals hij te vroeg gestorven Rijks
president Ebert hem met de leiding had belast,
heeft Stresemann meer dan 6 jaren de buitenland
sche politiek van het Duitsche rijk geleid. Het
lijkt ons thans reeds een verleden, als wij terug
denken aan den tijd, toen dr. Stresemann beslis
send in het lot van het Duitsche rijk ingreep. Het
was de tijd van het hoogtepunt van den strijd in
het Roergebied, de tijd van het zwaarste lijden
dep bezette gebieden en de tijd van volkomen
onmacht van het onbezette Duitschland, van
Duitschland's ongehoorde economische ellende.
Het uiteenvallen van het rijk scheen mogelijk en
wat zien w ijthans na 6 jaar? Een rijk, geacht in
den raad van volken, een groot rijk, ofschoon
niet bewapend, gelijk andere. Het Duitsche volk,
dat aan het einde van den wereld-oorlog was om
ringd door een muur van haat, van de gemeen
schap; met andere volken uitgesloten, is thans
gelijkberechtigd onder de natiën. Niemand loo
chent den grooten nood van ons volk, niemand be
strijdt, dat wij uit den verloren oorlog zware won
den meedragen, maar slechts een dwaas én kwaad
willige kan ontkennen, dat Duitschland in deze
zes jaren een goed stuk is vooruitgekomen. Dit
is voor een groot deel Stresemann's werk. Zijn
politiek was doordacht en eenvoudig, zijn blik
was ruim genoeg om te erkennen, dat met geweld
Duitschland's wederopbouw even onmogelijk was
als die van het overige Europa.
Slechts door een politiek van vredelievende
overeenstemming was toenadering te bereiken met
onze vroegere tegenstanders. Met dit voor oogen
bewerkte Stresemann de conferentie van Locar
no. Op Locarno volgde Duitschland's intrede in
den Volkenbond met een vasten zetel in den Vol
kenbondsraad. Deze pulitiek had ten doel den
vrede te verzekeren en in nieuwen vorm de
politieke belangen der volkeren te dienen. In
Genève heeft hij vóór alles gewerkt om het aan
zien van zijn land te verhoogen. Daar en overal
heeft hij met zijn groote autoriteit daaraan ge
werkt ,om dén waren geest van den Volkenbond
te doen doordringen. Naast de vraagstukken van
na den oorlog had Stresemann die van het herstel
en van de oorlogsschulden te behandelen. Op de
L-ondiensche conferentie, die tot het Dawes-plan
voerde, heeft Stresemann beslissend medegewerkt
en de toen bereikte bevrijding van hst Roerge
bied is zijn werk, dat met zijn naam nauw ver
bonden blijft. Wel is waar bleef er aan Duitsch
land's souvereiniteit nog veel haperen, spoor
wegen en Rijksbank kwamen onder controle.
Thans zijn nieuwe onderhandelingen gaande, om
on sook van deze boeien te bevrijden, een doel
waaraan de overledene zijn geheele kracht had
gewijd. Het is tijdens dezen arbeid, dat zijn einde
kwam. Wanneer eenmaal bij de ontruiming der
Keulsehe zone de kerkklokken luiden, zal dit
ook zijn gedachtenis gelden.
Behalve dit alles, dat reeds onnoemelijk veel
van zijn krachten vergde, kwam nog zijn arbeid
op het gebied der binnenlandsche politiek als
leider zijner partij. Hij spoorde allen aan hun
krachten te geven voor den nieuwen Staat. Ge
trouw aan zijn devies: het oude eeren, voor het
heden werken en in de toekomst gelooven, is het
hem gelukt, velen, die eerst mokkend ter zijde
bleven, met den nieuwen Staat te verzoenen en tot
medearbeiders der republiek te maken. Als heden
een golf van diepen'rouw over ons volk gaat, als
zelfs de tegenstander te zijner eere bij de baar
de degen strekt, dan geldt deze rouw niet alleen
den grooten Staatsman en leider, maar ook den
mensch Stresemann, dien wij allen liefhebben.
Van eenvoudige huize heeft hij zich door eigen
kracht omhoog gewerkt. Wat hij werd, dankt
hij zijn bekwaamheid en zijn onvermoeiden arbeid.
In de eer, die hem te beurt viel. Nobelprijs en het
eere-doctoraat der Heidelbergsche Universiteit, is
aan zijn persoonlijkheid recht wedervaren. Te
recht zegt de Heidelbergsche bul, dat hij zich
voorde bevestiging van den staat, doordrongen
van Duitschland's recht op leven en vrijheid en
ondanks allen tegenstand als baanbreker eener po
litiek van geestelijke toenadering en vredelieven
de overeenstemming der volkeren heeft leeren
kennen, en ver over de grenzen van hét vaderland
achting en aanzien heeft verworven. Zoo staat
de persoonlijkheid van Gustav Stresemann voor
ons. Wij nemen afscheid van hem met de zeker
heid, dat zijn gedachtenis door alle tijden zal
I voortleven. Hij zal als een der bouwmeesters van
I het herstelde Duitschland der geschiedenis toebe-
i hóoren. Zijn werk staat vast en ons blijft de taak
in de toekomst zijn werk in zijn geest voort te
zetten. Van hem nemen wij afscheid in het be
wustzijn, dat wij in hem een groot Staatsman, een
leider en een voortreffelijk mensch verloren
hebben.
De rede van den Rijkskanselier werd met diepe
ontroering voorgedragen en liet bij de groote me
nigte een diepen indruk achter.
Tenslotte klonken de plechtige tonen van Beet-
hoven's treurmarsch uit Eroïca.
j Vervolgens droegen zes politie-beambten de
lijkbaar op hun schouders naar buiten. Van de
groote zittingszaal tot de staatsietrap was de weg
geheel met tapijten belegd. Aan beide zijden wa
ren bloemstukken opgesteld.
tabletten
Zijn laatste gang.
Kort na twaalven verscheen de rouwstoet in
de wandelgangen van den Rijksdag. De bloemen
krans van mevrouw Stresemann en de laatste
groet van den Rijkspresident werden voorop ge
dragen.
Vlak achter de lijkbaar schreed de hofprediker,
gevolgd door de echtgenoote van den afgestor
vene, die door dr. von Karndorff geleid werd en
de naaste bloedverwanten. Daarachter liep de
off'icieele lijkstoet, geopend door den Rijkspresi
dent, Rijkskanselier Müller en Severing, de mi
nister van buitenlandsche zaken.
Em eskadron vliegtuigen cirkelde over het
Rijksdaggebouw. Een ontzaglijke menschenmenig
te begroette den doode met een diep stilzwijgen.
Voor de groote staatsietrap werd de baar op de
met zes zwart bekleede paarden bespannen lijk
koets geplaatst. Aan beide zijden schaarden zich
de vertegenwoordigers der .studenten.
GAAT DE KROONPRINS VAN ITALIË
ZICH VERLOOVEN?
De bijzondere correspondent van de „Intransi-
geant" meldt uit Rome, dat de verloving van Prin
ses Marie José van België met den Italiaanschen
Kroonprins Umberto, begin Februari is vastgesteld,
en dat het huwelijk tegen het einde der zelfde
maand zal plaats hebben.
HET BEZOEK VAN MACDONALD
AAN DE VEREENIGDE STATEN.
Mac Donald en Hoover kwamen gistermorgen te
Washington uit het kamp van Rapidan aan. De
volgende gemeenschappelijke verklaring werd daar
na gepubliceerd:
„Wij hebben openhartig alle vraagstukken onder
zocht die aanleiding zouden kunnen geven tot wrij
ving tusschen onze naties. Er zijn verblijdende vor
deringen gemaakt. De besprekingen duren voort."
Mac Donald in het Congees
Mac Donald vergezeld van den Britschen ambas
sadeur sir Esme Howard, is in het Representanten
huis verschenen. Het Huis houdt geen zitting maar
er was voor deze gelegenheid een buitengewone
zitting belegd. De Britsche premier werd bij zijn
binnentreden luide toegejuicht. Hij hield een korte
toespraak waarin hij zeide dat zijn aanwezigheid in
het Huis hem er aan herinnerde hoe na aan elkaar
verwant en overeenkomstig de instellingen van
Brittannië en de Vereenigde Staten waren.
Vervolgens begaf Mac Donald zich naar den Se
naat waar hij verklaarde, dat het de bedoeling van
Groot-Brittannië was, dat het Kellogg-pact het lei
dende denkbeeld zpu zijn van zijn politiek. Het was
onmogelijk, dat indien twee volken hun plicht de
den door het vredespact te verwezenlijken voor
eenig deel hunner bewapening hetzij te land, ter
zee of in de lucht, zij weer in een conflict van vij
andigheid zouden geraken. Noch Groot-Brittannië
noch Amerika zouden eenig exclusief bondgenoot
schap vormen, gericht tegen de belangen van eeni
ge natie of groep van naties.
Stresemann herdacht
Een N.T.A.-bericht uit Washington meldt nog, dat
de tribunes van den Senaat dicht bezet waren. In
de diplomatenloge bevond zich de Fransche ambas
sadeur. Mac Donald gewaagde nog van Stresemann
als een stil, sterk, heldhaftig strijder voor da zaak
van den vrede, die, in het buitenland en in eigen
land door vijanden omgeven, voor Duitschland en
de internationale ontwapening „fair" gestreden had
Hij wilde door de vermelding van de groote ver
diensten van Stresemann op deze plaats een krans
op zijn graf leggen.
Mac Donald en zijn dochter Ishbel, zijn geduren
de drie dagen de gasten van president Hoover en
mevrouw Hoover op het Witte Huis. Gisteravond
zou te hunner eere een feestmaal op het Witte
Huis worden gegeven.
Nieuwstijdingen
ALASTRIMGEV ALLEN
Te Arnhem een verdacht geval.
Te Arnhem heeft zich een geval voorgedaan dat
aan alastrim doet denken. De patient is iemand,
die in Roterdam heeft vertoefd en ziek thuis is ge
komen. Hij is in observatie genomen.
In verband met dit geval is de openbare school
aan het Roermondscheplein die een tijd lang als
roodvonkbarak heeft dienst gedaan, doch daarna
weer voor onderwijsdoeleinden is gebezigd, in aller
ijl ontruimd en als noodziekenhuis ingericht.
TASCHJESDIEVEN.
In een winkel in de binnenstad te 's-Gravenhage
is een dame een tasch ontstolen, welke zij eenige
oogenblikken op een toonbank had laten liggen.
Een bedrag van f80 is gestolen.
Een andere tasch was er voor in de plaats ge
legd. Deze was naar later bleek uit een an
deren winkel meegenomen, waarbij f40 werd ge
stolen.
Enkele andere soortgelijke gevallen hebben zich
in verschillende winkels voorgedaan.
SCHIPPERSVROUW VERDRONKEN.
Te Dordrecht is de vrouw va neen schipper, be
varende het schip „Wiedersehen" bij het aan boord
gaan in de Dokhaven gevallen. Tien minuten later
werd haar lijk opgehaald.
NAAR BENEDEN GESTORT.
De 61-jarige opzichter P. Coenen te Heerlen op
de bovengrondsche werken der mijn Oranje Nassau
I, is, toen hij zich langs een trap naar de schacht
wilde begeven, uitgegleden en naar beneden ge
stort. Eenige oogenblikken later is hij overleden.
ZIGEUNERS TE VEENENDAAL.
Donderdagavond arriveerden te Veenendaal een
zevental woonwagens met zigeuners.
Onmiddellijk werd de politie gewaarschuwd, die
de karavaan naar het woonwagenkamp aan den
Parallelweg overbracht. Verder was den geheelen
nacht politiebewaking aanwezig. Den anderen mor
gen werden de bewoners van Veeendaal gewaar
schuwd, in het bijzonder de winkeliers. De zigeu
ners vertoonden zich dan ook den anderen dag in
verschillende groepjes in de Hoofdstraat. Bij som
mige winkeliers werd hun .echter de toegang tot
den winkel geweigerd.
Een inwoner miste plotseling een varken uit zijn
hok. Na onderzoek bleek dat de zigeuners het had
den meegenomen. De politie opende onderhande
lingen met het gevolg dat het varken zonder ver
zet werd teruggegeven. Aardappelen, hooi, stroo en-
zoovoort werden echter zoo maar meegepikt. Vrij
dagmiddag had de politie zich in verbinding ge
steld met andere gemeenten. De zigeuners zouden
via Ede, over Arnhem naar de Duitsche grens ge
transporteerd worden. Dit bleek echter gemakkelij-
