IIHHL-feMlHMVNZ!
Liefde en Misdeed
Rechtzaken
Be Moord van Saint-Ouen.
VOOR BiEiN POLITIERECHTER.
Zitting van 'Maandag 11 November.
Nog cv a zoo'n zitting' en de verslaggever kan,
als lijdende aan Nona, door den geneeskundigen
dienst worden afgehaald.
He buitengewone inorgenzit ting van den Poli
tierechter stond Maandag in hei, teeken van 'snert
Niet dat die godenspijs voor arme sukkels op die
bijeenkomst werd rondgedeeld. Vergis u niet,
want als de politierechter snert uitdeelt, wordt
ze gewoonlijk toebereid door den kok in het huis
van bewaring, neen, het is alleen beeldspralcig
gesproken, om aan te duiden hoe lang het duur
de en hoe vervelend het was. Want er werden
Maandagmorgen niets anders behandeld dan on
benullige belastingzaken und kein ende. D;e rijks
advocaat, die het nog niet zoo ver heeft kunnen
brengen om zich binnen een omtrek van een
halven meter in doorsnede verstaanbaar te ma
ken, neemt den laatsten tijd ook al achter de
groene tafel plaats en .wat hij daar prevelt, kan
geen menschelijk oor ontraadselen. Maar het is
een bekend feit, dat een perszendeling, ellende
ling, 'n brok aapafstammeling lammeling is, die
nergens voor 'terugdeinst. Zoo is het ons gelukt
door allerlei mysterieuse hulpmiddeltjes, die we
ons wel zullen wachten bekend te maken, ten
slotte gelukt, één tamelijk volledig beeld" te kun
nen geven van deze buitengewone onbelangrijke
strafzitting.... achtung:
He eerste was 'n waschfabrikant, flink van
beenen, maar met slechts een hand.
D;eze heer Simon K;„ industrieel te Alkmaar,
was niet persoonlijk verschenen, doch had zich
met inachtneming van zijn respectabele positie,
laten vertegenwoordigen door mr. Schenkeveld,
'n jurist ,die uitmunt zoowel door uitgebreide
rechtskennis als goed verzorgde omgangsvormen.
Diens principaal was ten laste gelegd het doen
besturen van een vierwielig motorrijtuig, zonder
datd de bestuurder aan den ambtenaar der be
lastingen desgevraagd kon toonen een kwitantie
voor betaalde wegenbelasting. Gelukkig voor den
delinquent bleek het met deze strafvervolging
toch niet heelemaal in orde te zijn. Althans de
rijksadvocaat mompelde iets, dat op vrijspraak
leek en dat we juist hadden geraden, bleek uit
een dienovereenkomstig vonnis van den Politie
rechter.
Hierop volgden twee hceren, die zich met
vrijspraak niet konden felieiteeren.
In de eerste plaats was dit zekere heer H.B.
uit Avenhorn, die ook al met een auto had
laten rijden, waarvan geen wegenbelasting was
voldaan, of althans geen kaars kon worden ge
toond. Deze verdachte, die de moeite had geno
men zelf te compareeren, kreeg een geldboete,
waarvan de minister van Justitie zelfs geen taart
voor zijn vrouw's veraardag kon latjen bakken
ën wel f 1 boete o fl dag.
Vervolgens was het de expeditieknecht Hendrik
S. uit Hoorn,, die voor een dergelijk feit met de
OF
96)
Hij kwam te Parijs veel te vroeg aan om zich
dadelijk met Robert Vernière in verbinding te
kunnen stellen. Ook achtte hij 't veiliger zich niet
te Neuilly te vertoonen, waar nu weder zooveel
menschen vereenigd waren. Hij zou Robert wel
waarschuwen met een telegram, maar daartoe
moest hij wachten tot de postbureaux zouden ge
opend zijn.
O'Brien ging een café binnen van Me Place de
la Bastille, waar hij 't een en ander 'gebruikte*
onder het raadplegen van een reisgids.
De sneltrein naar Zwitserland in correspon
dentie met Italië vertrok des avonds om negen
uur. Er was nog wel een vroegere trein, maar
daarbij was de aansluiting minder goed en bo
vendien was de trein van negen uur des avonds
voor hem 't geschikst, dan kon hij behoorlijk,,
alles wat hij nog te doen had, hebben afgedaan.
Na het koffiehuis te hebben verlaten liep hij
langs de kaden tot bij de rue du Pont-Neuf, Daar
trad hij een groot confectie-magazijn in en kocht
er een heel pak kleeren voor een jongen van tien
jaar en toen dat 'was afgeloopen, kon hij ook zijn
telegram verzenden. Dit was van den volgenden
Inhoud
„Vernière, Seine-kade, Neuilly Zaken
afgedaan Wacht u om te ontbijten bij
Peters tegen elf uur. Yankee."
De broedermoorder bevond zich op zijn werk
kamer, toen een bediende hem de morgenpost
kwam bezorgen, bestaande uit enkele brieven en
het telegram, van welker inhoud hij het aller
eerst kennis nam.
„Eindelijk!" mompelde hij. „Afgedaan. Nu be
staat er geen schijn of schaduw van gevaar meer.
't Is wel een kostbare geschiedenis geweest, maar
nu ik overvloed bezit, heb ik er zeker mijn rust
niet te duur mee gekocht. 'tE&l me een mooie
verwarring wezen op de villa Savanne."
Het duurde niet lang of dezelfde bediendever-
toonde zich wiederom met een telegram van den
volgenden inhoud:
belastingadministratie en den rijksadvocaat Jcap-
sonis had gekregen en nu tot 3 piek boete of 3
dagen werd veroordeeld.
Hoe dnrl'de de politierechter in zóó'n kluif
te bijten.
De met den minderwaardigen titel van ver
dachte belaste heer J. Cj. W'. G. bleek te zijn niets
en was nu te Bergen woonachtig. Zelfs deze
nynder dan een oud resident uit Nederl. Indië
hoogverheven toean Besaar scheen niet onschend
baar te zijn voor de afgezanten van den rijks-
citroenperser en was mét een procesverbaal be
dacht, omdat Zi.Ed. bij de gedane controle geen
geldig rij wiel belastingmerk kon exposeeren. Deze
ambtelijke overval geschiedde in de onmiddellijke
nabijheid van zijne excellenties woning en de
tamelijk verontwaardigde oud-resident kon niet
nalaten over een en ander zijn ontstemming ken
baar te maken. Dóch de politierechter omgorde
zijn lendenen en versaagde niet. Spuwde in zijn
handen, trok zijn toog uit en veroordeelde den
voornamen overtreder, die eenmaal heersehte in
het land van klapperboomen tot fö boete of
1 dag.
'Niets blijft hem bespaard. Niets zal hem
geschonken «f gepardonneerd worden.
Onze beklagenswaardige vriend Piet S. uit
Ursem, die zoo dikwerf vervolging heeft ge
leden terwille van de menschelijke zwakheden,
die de baker hem bij zijn geboorte misschien
arglistig heeft medegegeven en momenteel uit
rust van de vermoeienissen van de zwijntejs-
jacht, in welke vaardigheid hij zelfs Prins Hen
drik wel een lesje zou kunnen geven, wordt ook
zelfs in zijn van de wereld afgezonderd studeer
vertrek nog opgejaagd en geplaagd met klein
zielige overtredinkjes, hem, een criminalist van
reputatie, die heel wat gewichtiger strafwet-ar
tikelen onder de knie heeft gekregen. Hij stond
nu terecht wegens gebrek aan een rijwielplaatje
op 'n moment, dat hij 'n dergelijk versiersel abso
luut niet kon missen en wel toen een commies
der directe belastingen de afwezigheid van dit
plaatje opmerkte.
De arme Piet werd thans met nog hooger
straf bedacht dan de voorname oud-resident en
wel fö boete of 2 dagen. Vermoedelijk bestaat
hier meer kans dat de veroordeelde de voldoe
ning dezer boete achterwege zal laten en dc
keus zal vestigen op het hem aangeboden koste
loos logies met volledig pension. Alle eer aan de
gaarkeukens van meneer Donner, he Piet.
Tot slot van de grap, 31 vliegen in één
reuzeklap.
Koos Speenhoff zal zingen, een klein liedje
van diverse overtredingen.
Laat ons dus zingen lustig en blij, het staat
niet op moéten, de wijs is dus vrij
Hoort nu mijn lier dus voon u tz&gen en klagen
A. B„ J. H. R„ P. B„ G. B„ B. J, J, 'Gf/
N., N. Ri., A.. Mi. B. kregen f 10 boete of bij niet
betaling 5 dagen. Op Piet K. moest bijzonder
worden gelet, diens stra fis op f 15 boete of 5
dagen gezet.
J. de G„ M- B. van I, J. J. K|„ K. K;.r A.
„Een zeer ernstige zaak houdt mij in 't
park Saint Maur. Wacht ons dus heden niet.
D'aniël Savanne."
„•Kijk, dat klopt als een bus!" lachte Robert
voor zich heen. „Ik dacht wel niet, dat Oi'Brien
mij zou ihebben durven misleiden, maar nu heb
ik de proef op de som, dat hij 't bepaald niet
heeft gedaan. Die zeer ernstige zaak' is natuurlijk
het spoorloos verdwijnen van dat blinde mensch
en haar kleinkind. O'Brien is een eerlijke schurk,
schurk, die gedaan heeft, wat hij beloofd had
te doen."
Hij wierp Savanne's telegram op het-' bureau en
stak O'Briens telegram bij zich. Toen keek hij
vluchtig de brieven na. Eén er van trok zijn bij
zondere aandacht. Dfe brief droeg een Emgelsch
postzegel en kwam uit Portsmouth, waarheen
Robert drie weken geleden een pietmachine had
opgezonden voor goud en zilver, van welke ma
chine hij de uitvinder was en ook als zoodanig
gebreveteerd.
Men schreef hen., dat de machine ongelijkma-
'ig werk!.: r. dat men weigerde ze te accepteeren,
indien hij niet zelf overkwam om te zien, waaraan
het haperde en de gebreken niet onder zijne lei
ding werden hersteld.
„Zulke ezels," mompelde Robert. ,,Ze hebben
het ding bepaald verkeerd ineen gezet, anders
loopt het als van zelf."
Maar aangezien hier een dubbel belang in 't
spel was, dat van 't geld en dat van de eigen
liefde des uitvinders, die |anderen overtuigen wil
de, dat de machine uitstekend werkte, besloot
Robert morgen of overmorgen zelf naar Engeland
te gaan. 'tWas een reisje van maar twee dagen
heen en weer.
Verder vond hij niets bizonders.
Om half tien was hij gereed'en gekleed om uit
te gaan, nam uit zijn secretaire een'bundel bank
biljetten, welke hij natelde en zorgvuldig inpakte
om ze daarop in de borstzak van zijn jas te ste
ken. Ook uit zijn chequeboekje trok hij een
blaadje van het geperforeerd papier, vulde het
in tot ©en zeer aanzienlijk bedrag en borg het
in zijn portefeuille op.
Zacht kens werd er aan rijn deur geklopt.
'tWas Denise, die binnentrad met een geopend
telegram in handen. Robert stond reeds met den
hoed op 't hoofd.
Op Denise's vraag of hij reeds dadelijk uitging,
B. N. en A. S. werden minder geteld, hun straf
ij werd op f 6 boete of 2 dagen gesteld.
KI. B., H. K., Arend R. krijgen wat zachtere
pillen en kunnen den toorn der goden met f6
boete of -2 dagen nog stillen.
Die heer Arie A. had blijkbaar de pot wat erger
verleerd.
Hij werd op f 5 'boete of 2 dagen getaxeerd,
x Eindelijk kwamen nog P. J. B., Piet K A
K„ Greet K<, M. M„ W. M., H. de M., Jacob
R., P,. CL Si„ S. V., A. J. W„ J. de W, ^en
Simon W. tot besluit
De politierechter ga fhen ieder f2 boete of 1
dag en de zitting was uit.
Eten bijzonder genadig vonnis.
De arbeider telegrafist der Ned. Spoorwegen,
Jacob S., voorheen te Schagen gestationeerd, is
er heden Rank zij de welwillende stemming van
den politierechter, bijzonder goed afgekomen. Hij
werd ondanks het minder gunstig advies der
reclasseering en de afwijzende houding van den
officier van justitie voorwaardelijk veroordeeld
tot 6 maanden gevangenisstraf met drie proef
jaren, voorts wordt hij onder toezicht gesteld
e^nhet is hem beslist verboden, zich gedurende
zijn proeftijd naar het buitenland te begeven.
Voorts wordt hij in vrijheid gesteld. Aangezien
officier en veroordeelde afzagen van den hoo-
gerberoepstermijn, is dit vonnis onherroepelijk
geworden.
MEERVOUDIGE STRAFKAMER.
Zitting van 12 November.
Aangehouden uitspraken van 29 October.
Joh. Sm. Alkmaar. Het als militieplichtige
niet verschijnen voor den keuringsraad te Alk
maar. Van alle rechtsvervolging ontslagen.
Jan Dirk de G. Helder. Dood door schuld
f400 boete of 100 dagen hechtenis en betaling van
f 150 aan den heer Ruiterberg, vader van het
door de aanrijding overleden meisje. De eisch
was f 200 boete of 60 dagen, dus heeft de recht
bank er nog 'n flinke schep opgelegd.
Verlos ons van die wetten, Heer!
Geef ons praktijk en eenvoud weer.
Mét deze variant op het geestige puntdichtje
va nonzen onvergetelijken De Genestet, kunnen
wij gevoegelijk inleiden een serie hoogerberoep
zaken, Dinsdag door ons meervoudig strafcol-
lege behandeld en die allen hun oorsprong von
den in de zeer zeker nuttige, maar dikwerf frans
jeman gesproken, pesterige leerplichtwet. D<e na
tionale wettenfabrikanten in den Haag mogen ons
verbazen door hun legislatieve acrobatische toe
ren. in den nok van het politieke circus en hun
doodsverachtelijke kromme sprongen op het par
lementaire slappe koord, aan de waschkuip des
practischen levens zijn ze evenwel volkomen on
bruikbaar. Dat is in de nuentere samenleving!,
waar alle juridische kunstenmakerij niet anders
dan hinderlijk kan zijn en belemmerend werkt
op den goeden en geregelden gang van zaken, ten
duidelijkste gebleken uit de arbeids- en bakkersr
wet, de hoogst onbenullige bioscoopwet met haar
bespottelijke uitzonderingsbepalingen en dat
blijkt ons ook weer uit de dikwerf zoo onprac-
tisehe leerplichtwet, waarmede de geestelijke ont
wikkeling van de kinderen des volks niet gebaat
is en de ouders gedupeerd worden in hun beurs
en huiselijk gerief.
Zoo stonden dan Dinsdag achtereenvolgens te-
antwoordde hij bevestigend. Hij had iets drin
gends te doen in de stad en zou ook niet thuis
komen om te dejeuneeren. 1
„Bij onzen vriend Savanne," voegde hij er bij,
behoeft ge mij trouwens niet te excuseeren. Zie
eens, wat hij mij meldt!"
Jk heb een bijna gelijkluidend bericht van
hem ontvangen," zeide Denise, haar telegram too-
nend, „waarschijnlijk voor 't geval, dat bij uw
afwezigheid dat andere bericht ongeopend op
je schrijftafel zou blijven liggen. Maar wat toch
kan die zeer ernstige zaak zijn, waardoor niet
alleen de rechter, maar ook Henri Savanne ver
hinderd is om higr te komen?"
,,Ja, hoe zou ik u dat' kunnen Verklaren Maar
nu moet ik weg, Denise. Voor het diner kom ik
stellig thuis en denkelijk heel vroeg. Wacht er is
nog iets: Overmorgen zal ik verplicht zijn mij
voor een paar dagende absenteeren. Ik moét naar
Engeland, naar Portsmouth, ik heb daar aan
een fabriek een nieuwe machine afgeleverd, waar
mede die ezels niet overweg schijnen te kunnen.
Hier is de brief. Och wees zoo goéd en geef hem
straks aan Philippe met verzoek, dat ding even
voor mjij !te willen vertalen. Hij is beter in 't
Engelsch thuis dan ik."
Denise nam den brief in ontvangst. „Maar je
denkt er toch wel aan, Robert, dat we hier a.s.
Zaterdag ons feest hebben."
„Ja, natuurlijk, maar als ik Dinsdag weg ga,
kan ik gemakkelijk Donderdag of op z'n laatst
Vrijdagmorgen weer hier zijn. Dat komt terecht.
Adieu, Denise, 'tis mijnrtijd."
I In 't restaurant vond Robert den Ierschen Ame
rikaan reeds op hem wachten, maar hij zou hem
j niet hebben herkend, zoo O'Brien hem niet dade-
lijk een wenk had gegeven.
De heeren vroegen en kregen een afzonderlijk
cabinet om aldaar te dejeuneeren. 't Was op dien
Zondagmorgen bij Peters zeer stil.
i „Welnu?" vroeg Robert, zoodra zij onder vier
oogen waren.
„Afgeloopen," luidde het lachend gegeven ant
woord.
„Ja, dat wist ik."
„Uit mijn spoedbrief
,/Ejn nog langs een anderen kant: Daniël Sa
vanne, die den Zondag op Neuilly zou komen
doorbrengen, heeft mij getelegrafeerd, dat een
ernstige zaak hem daarvan terug hield."
recht eenige huisvaders uit Texel en voorname
lijk Wieringen, die alreeds de onaangename ge
volgen van de overtreding dier wet hadden onder
vonden voor den Helderschen kantonrechter en
nu nog eens werden geplaagd met een dagvaar
ding om in hooger beroep voor de meervoudige
strafkamer in Alkmaar te moeten verschijnen.
In al deze appèlzaken, welk hooger beroep
voornamelijk was ingesteld door den ambtenaar,
die zich niet scheen te kunnen vereenigen met de
door den kantonrechter te Helder betoonde barm
hartigheid, werd als getuige gehoord de heer
Dun, Inspecteur van het Lager onderwijs der
inspectie Helder.
In de eerste plaats werd behandeld een derge
lijke zaak tegen Adriaan H. te Texel, die zijn
zoontje Daniël, die hij na 6 jaar schooldrilling
voldoende afgericht achtte en dus had thuis ge
houden, door den kantonrechter echter was vrij
gesproken, doch tegen wien thans, om hem nog
eens goed op te frisschen,, niet minder dan f 30
boete of 30 dagen hechtenis werd gevorderd.
Daarop verscheen in persoon een forsche Z,ui-
derzee. visscher uit Wieringen, een man, wien het
den laatsten tijd met de visscherij niet voor den
wind was gegaan en nu een dienstbode om rijn
invalide vrouw, die alleen met behulp van twee
steunstokjes zich kon voortbewegen, te assistee-
ren, niet meer kon bekostigen. Het huisgezin zou
dus zeer gebaat zijn met de hulp van zijn lichame-
lijc krachtig ontwikkeld 13-jarig dochtertje
Trijntje, die al reeds 6 leerjaren had doorgemaakt
en nu, omdat er geen zevende klas was, gedwon
gen werd dezelfde cursus met onveranderde leer
stof, nóg eens te doorloopen. Die kantonrechter
had dan oo kin dit geval gebruik gemaakt van
zijn bevoegdheid om geen straf op te leggen,
doch onze plaagzuchtige wetten lieten al weer
toe, dat het openbaar ministerie met deze facili
teiten geen rekening behoeft te houden en kan
trachten door een hooger college te bereiken, dat
niet de koek doch.de gard wordt uitgereikt. En
met succes, want nu werd f6 boete of 6 dagen
tegen den door tegenspoeden getroffen huisva
der gevorderd.
Voorts was aanwezig de Wieringer vee'houder
Jan K., wiens zoontje Cornelis ook reeds ten
volle den tol aan zijn schoolsche ontwikkeling
had betaald en nu maar al te goed in vaders
bedrijf, waardoor een knechtje kon worden be
spaard, kon worden gebezigd. M^ar de wet Sprak
Sic volo, sic Jubeo, zo owil, zoo beveel ik. De
jorfgen moest tot 1 April 1930 de reeds doorge-
loopen 6e klaswijsheid nog eens volledig repe-
teeren. Tegen hem en Me volgende zondaren tegen
de wet op de leerplicht, die niet verschenen,
waren en wel P. v. G., Cornelis K[., Jan M., en
Weert P. werd gevorderd f 15 boete of 15 dagen
hiermede was deze serie appèlzaakjes afgewerkt
en kunneq_ wij van dit onderwerp afstappen.
Aan het verkeerde kantoor terecht gekomen.
De 20-jarige arbeider Cornelis Sp. te Warmen-
huizen had aldaar op 8 Juni van 'hou je taai
en schrik niet ,'het jaar 1928 in gezelschap van
eenige vroolijke vrienden 'n gijntje uitgespookt
en was in een aan den openbaren weg staanden
I-indenboom geklauterd, waardoor volgens het
oordeel der dorpsautoriteiten, gevaar viel te duch
ten, reden waarom tegen den met chimpansee
allures bedeelden Kees Sp. procesverbaal werd
opgemaakt, wegens gepleegde baldadigheid. Hij
werd daarvoor dan ook door den kantonrechter
te Schagen veroordeeld, doch daar hij zich niet
schuldig achtte, was hij nu in hooger beroep
gekomen. Helaas, hoewel hij zijn beste pakkie had
,jEen fameus ernstige zaak inderdaad. Er is
geen Veronica, er is geen Martha meer. Ze moe
ten nu ginds radeloos zijn. Laat ze evenwel
maar zoeken, vinden doen ze niet. Ik heb mijn
maatregelen goed genomen."
„De grootmoeder?"
„Op den bodem van de Marne."
„En het kind?"
„Bij mij in slaap. - Dat wordt niet wak
ker, voor ik 't haar beveel."
„Wanneer denkt ge te vertrekken?"
„Van avond. Ik moet nu het park van Saint
Maur zoo gauw mogelijk verlaten. Van nacht ben
ik al op weg naar Zwitserland, van waar ik ook
onmiddellijk naar Italië trek." v
,,Zonder medeneming van 't eerlijk verdiende
fortuin, 0!'Brien?"
,p!leen, waarachtig niet. Met medeneming van
mijn millioen. Maar hoe vraag jé dat 'zoo
„Wel O'Brien, je kunt immers wel nagaan,
dat ik niet een millioen aan bankbiljetten rente
loos in mijn kas heb liggen. Ik heb bij mij aan
bankpapier toch nog 250.000 francs gevonden.
Die heb ik voor je meegebracht' en 'bovendien een
chèque van 750.000 francs op 't huis Rothschild
te Parijs." f' vt 1
„Wel verdoemd," vloekte O'Brien. „Dat is
lastig. D'aar heb ik, dom genoeg, volstrekt niet
aan gedacht. Ik durf het wezenlijk teedere kind
niet dagen achtereen in hypnotischen slaap te
laten. Zooals jij 't nu inricht, kan ik niet voor
morgen avond op reis gaan, want vandaag is 't
Bankiershuis gesloten. Maar dat is veel te laat."
„Maar als vriend, zweer ik u, dat ik je 't geld
van die chèque zal overmaken op de door u zelf
aan te wijzen plaats, 'tzij in Zwitserland, 'tzij
in Italië. Als je dat voorstel niet toelacht, weet
ik er werkelijk nietsi'beters op dan dat je de reis
tot morgenavond uitstelt."
O'Brien nam eensklaps zijn besluit: „Geef hier
je bankbiljetten, geef hier je chèque. Het moet
dan in 's duivels naam maar Maandagavond wor
den. Ik weet er niets beters op."
Robert deed de deur van 't particuliere cabinet
op slot, liet voor 't venster het gordijn vallen en
betaalde daarop in bankpapier met de chèque
aan O'Brien diens bloedloon uit. Alles werd na
gezien, in orde bevonden en opgeborgen in de
zakken van den magnetiseur, waarop 't gordijn
werd opgehaald en de kamerdeur ontsloten.
